کلین روان روانکاو. 2018 اکتبر 20. doi: 10.1002 / cpp.2341.
استیونس MWR1, پادشاه DL1, دورستین د1, Delfabbro PH1.
چکیده
هدف:
در حالی که تحقیقات و شواهد بالینی کافی برای حمایت از گنجاندن اختلال بازی در آخرین نسخه از طبقه بندی بین المللی بیماری ها (ICD-11) وجود دارد ، در مورد اثربخشی درمان روانشناختی خط اول برای اختلال بازی یا بازی های اینترنتی بسیار نسبتاً کمی شناخته شده است. اختلال (IGD) همانطور که در DSM-5 ذکر شده است. این بررسی سیستماتیک از تکنیک های فرا متکی و تحلیلی برای تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری (CBT) برای IGD در چهار پیامد کلیدی استفاده می کند: علائم IGD ، اضطراب ، افسردگی و بازی در زمان صرف شده.
مواد و روش ها:
یک جستجوی پایگاه داده 12 مطالعه مستقل CBT را شناسایی کرد. برآورد اندازه اثر (Hedges 'g) با فواصل اطمینان همراه ، فواصل پیش بینی و مقادیر p ، برای هر نتیجه درمان قبل از محاسبه شد. کیفیت گزارش مطالعه مطابق با دستورالعمل های استاندارد تلفیقی گزارش های آزمایشی (CONSORT) ارزیابی شد. برای بررسی منابع بالقوه ناهمگنی ، تجزیه و تحلیل زیرگروه و مجری انجام شد.
نتایج:
CBT اثربخشی بالایی در کاهش علائم IGD (g = .92 ، [0.50,1.34]) و افسردگی (g = .80 ، [0.21,1.38]) نشان داد و اثربخشی متوسط در کاهش اضطراب (g = .55 ، [0.17,0.93]) در پس از آن نشان داد. تست. قدرت کافی برای تعیین اینکه آیا CBT قادر به کاهش زمان صرف شده برای بازی است وجود ندارد. دستاوردهای درمان در پیگیری در چهار نتیجه درمانی معنی دار نبود.
نتیجه گیری:
یافته های موجود نشان می دهد که CBT برای IGD یک مداخله کوتاه مدت مؤثر برای کاهش IGD و علائم افسردگی است. با این حال ، اثربخشی CBT برای کاهش زمان واقعی صرف بازی نامشخص بود. با توجه به محدودیت های این پایگاه شواهد ، برای تعیین مزایای بالقوه بلند مدت CBT برای IGD نیاز به مطالعات دقیق تری وجود دارد.
مقاله: 30341981
DOI: 10.1002 / cpp.2341
;