Zh Nevrol Psikhiatr Im SS Korsakova. 2019;119(6):152-159. doi: 10.17116/jnevro2019119061152.
[مقاله به روسی؛ چکیده موجود به زبان روسی از ناشر]
چکیده
طبق تصمیم اجماع WHO ، اختلال قمار ، از جمله شکل اعتیاد به اینترنت (IA) ، باید در بخش "اختلالات تکانشی و اعتیاد رفتاری" ICD-11 باشد. مطالعات جمعیت در ایالات متحده آمریکا و اروپا شیوع IA را از 1.5 تا 8.2٪ نشان می دهد و در کشورهای جنوب شرقی آسیا در جوانان 20-30٪ است. همه اینها س questionsالاتی را در مورد توسعه رویکردهای استاندارد برای درمان و اصلاح این اختلال ایجاد می کند. این بررسی رویکردهای دارویی و غیر دارویی را پوشش می دهد. چندین مطالعه و مشاهدات بالینی به روش های دارویی برای درمان IA اختصاص داده شده است ، از جمله استفاده موفقیت آمیز از داروهای ضد افسردگی مانند اسکیتالوپرام ، کلومیپرامین و بوپروپیون. اطلاعاتی در مورد اثر کویتاپین ، کلونازپام ، نالترکسون و متیل فنیدیت وجود دارد. به طور کلی ، تحقیقات به کمبودهای روش شناختی محدود بود ، از جمله اندازه کوچک نمونه ، کمبود گروه کنترل و غیره. از رویکردهای غیر دارویی و روان درمانی ، به ویژه ، درمان شناختی رفتاری (CBT) بیشترین مطالعه است. برنامه های ویژه CBT با تمرکز بر کودکان و نوجوانان ساخته شده است. علاوه بر CBT ، از روشهای روان درمانی دیگری نیز برای اصلاح IA استفاده شد: واقعیت درمانی ، مداخلات اینترنتی ، پذیرش و مسئولیت درمانی ، خانواده درمانی ، روشهای پیچیده. در بسیاری از کشورها برای نوجوانان مبتلا به IA اردوگاه های پزشکی آموزشی (به عنوان مثال ، ورزش یا سایر فعالیت های فضای باز) ایجاد شده است. برای توسعه رویکردهای درمانی و طبقه بندی تشخیصی IA ، مطالعات بیشتری در این زمینه لازم است.
کلید واژه ها: اعتیاد به اینترنت؛ درمان شناختی-رفتاری؛ داروسازی؛ روان درمانی
مقاله: 31407696
;