J Korean Med Sci. 2018 دسامبر 19 ؛ 33 (52): e347. doi: 10.3346 / jkms.2018.33.e347.
یون ح1, لی SI2, لی SH3, کیم جی4, کیم جی5, پارک EJ6, پارک JS7, بهنگ س8, لی ام اس1, لی YJ9, چوی SC10, چوی تی11, لی AR2, کیم دی جی12.
چکیده
زمینه:
اعتیاد به تلفن های هوشمند اخیراً به عنوان یک مسئله مهم بهداشتی در میان نوجوانان برجسته شده است. در این مطالعه ، میزان توافق بین رتبه بندی نوجوانان و والدین در مورد اعتیاد به گوشی های هوشمند نوجوانان را ارزیابی کردیم. علاوه بر این ، ما عوامل روانی اجتماعی مرتبط با رتبه بندی نوجوانان و والدین نسبت به اعتیاد به گوشی های هوشمند نوجوانان را ارزیابی کردیم.
مواد و روش ها:
در کل ، 158 نوجوان 12 تا 19 ساله و والدین آنها در این مطالعه شرکت کردند. نوجوانان مقیاس اعتیاد به تلفن های هوشمند (SAS) و پرسشنامه ارتباط جداگانه با همتایان (IPRI) را تکمیل کردند. والدین آنها همچنین SAS (در مورد نوجوانان خود) ، SAS-نسخه کوتاه (SAS-SV ؛ در مورد خود) ، اختلال اضطراب عمومی -7 (GAD-7) و پرسشنامه سلامت بیمار -9 (PHQ-9) را تکمیل کردند. ما از آزمون t زوجی ، آزمون McNemar و تحلیل همبستگی پیرسون استفاده کردیم.
نتایج:
درصد مصرف کنندگان در معرض خطر در رتبه بندی والدین نسبت به اعتیاد به گوشی های هوشمند نوجوانان بیشتر از رتبه بندی خود نوجوانان بود. بین SAS و SAS و گزارش والدین SAS و نمرات خرده مقیاس در مورد پیش بینی مثبت ، کناره گیری و رابطه فضای مجازی اختلاف نظر وجود داشت. نمرات SAS با میانگین دقایق استفاده از تلفن های هوشمند روزانه / تعطیلات و امتیازات IPRI و نمرات GAD-7 و PHQ-9 پدر ارتباط مثبت داشت. علاوه بر این ، نمرات گزارش SAS-پدر و مادر با میانگین دقیقه استفاده از تلفن های هوشمند روزانه / تعطیلات و نمرات SAS-SV ، GAD-7 و PHQ-9 هر یک از والدین ارتباط مثبت نشان داد.
نتیجه:
نتایج نشان می دهد که پزشکان هنگام ارزیابی اعتیاد به گوشی های هوشمند نوجوانان ، باید گزارش های مربوط به نوجوانان و والدین را نیز در نظر بگیرند و از احتمال کم یا زیاد ارزیابی آگاه باشند. نتایج ما نه تنها می تواند مرجعی در ارزیابی اعتیاد به گوشی های هوشمند نوجوانان باشد ، بلکه برای مطالعات آینده نیز الهام بخش است.
کلید واژه ها: رفتار اعتیاد آور؛ نوجوان؛ افسردگی؛ والدین؛ گوشی های هوشمند
مقاله: 30584419
PMCID: PMC6300655
;