PeerJ 2017 ژوئن 26 ؛ 5: e3393. doi: 10.7717 / peerj.3393. eCollection 2017.
انگلارد CR1, Mazurek MO2,3, هیلگارد جی4.
چکیده
این مطالعه بررسی کرد که آیا بزرگسالان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) در مقایسه با بزرگسالان در حال توسعه (TD) در معرض خطر بیشتری برای استفاده از بازی پاتولوژیک هستند. شرکت کنندگان شامل بزرگسالان 119 با و بدون ASD بودند. شرکت کنندگان اقدامات ارزیابی ساعت های روزانه استفاده از بازی های ویدئویی ، درصد از وقت آزاد برای بازی های ویدیویی و علائم استفاده از بازی های پاتولوژیک را انجام دادند. نتایج نشان داد که بزرگسالان مبتلا به ASD علائم آسیب شناسی بازی های ویدئویی را نسبت به بزرگسالان TD تأیید می کنند. این رابطه قوی بود و از مقایسه 300,000 به 1 در مقایسه مدل بیزی لذت می برد. نتایج همچنین نشان داد بزرگسالان مبتلا به ASD ساعات روزانه بیشتری را صرف بازی های ویدیویی می کنند و درصد بالاتری از وقت آزاد خود را صرف بازی های ویدیویی نسبت به بزرگسالان TD می کردند. حتی پس از تعدیل این تفاوت ها در ساعت بازی روزانه ویدیو و نسبت زمان آزاد صرف شده در بازی ها ، مقایسه مدل ها شواهدی برای تفاوت در نمرات پاتولوژی بازی مرتبط با وضعیت ASD یافت. علاوه بر این ، انگیزه های فرار برای بازی های ویدئویی با نمرات آسیب شناسی بازی در بزرگسالان ASD و TD همراه بود و یک گزارش قبلی را تکرار می کند. در نتیجه ، خطر استفاده از بازی پاتولوژیک در بزرگسالان مبتلا به ASD در مقایسه با بزرگسالان TD بیشتر به نظر می رسد. این یافته ها اشاره به استفاده از بازی پاتولوژیک به عنوان یک تمرکز مهم بالقوه توجه بالینی در بزرگسالان مبتلا به ASD دارد.
کلید واژه ها: بزرگسالان؛ اختلال طیف اوتیسم؛ استفاده از بازی پاتولوژیک؛ اعتیاد به بازی های ویدئویی؛ بازی های ویدیویی
مقاله: 28663933
PMCID: PMC5488854
DOI: 10.7717 / peerj.3393
;