جندر روانپزشکی 2019 Jan-Jun;28(1):82-85. doi: 10.4103/ipj.ipj_56_19.
کومار وی1, چاندراسکانان پنجم2, براهادسواری ح1.
چکیده
هدف:
هدف از این مطالعه بررسی شیوع اعتیاد به تلفن های هوشمند و تأثیر آن بر کیفیت خواب دانشجویان پزشکی است.
تنظیم و طراحی مطالعه:
یک مطالعه مقطعی به روش نمونه‌گیری در دسترس از دانشجویان پزشکی در یک بیمارستان مراقبت عالی در جنوب هند انجام شد.
مواد و روشها:
مصاحبه بالینی ساختاری شده برای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ، 4th نسخه ، متن نسخه ويرايش محور اختلالات پژوهش براي غربالگري بيماري هاي روانپزشكي گذشته و فعلي مورد استفاده قرار گرفت. برای بدست آوردن جزئیات جمعیت شناختی از فرم مستقل نیمه ساختاری استفاده شد. مقیاس اعتیاد به تلفن های هوشمند - نسخه کوتاه برای ارزیابی اعتیاد به گوشی های هوشمند در شرکت کنندگان استفاده شد. کیفیت خواب با استفاده از شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ (PSQI) ارزیابی شد.
نتایج:
از بین 150 دانشجوی پزشکی ، 67 نفر (44.7/31٪) به استفاده از تلفن های هوشمند معتاد بودند. علیرغم تمایل دانشجویان پسر (50 [XNUMX]]) معتاد ، هیچ تفاوت جنسیتی از نظر جنسی در اعتیاد به تلفن های هوشمند وجود ندارد (P = 0.270). PSQI در 77٪ (51.3/2.34٪) كيفيت خواب را نشان داد كه نيمي از شركت كنندگان را تشكيل مي دهد. اعتیاد به گوشی های هوشمند از نظر آماری با کیفیت پایین خواب رابطه معنی داری داشت (نسبت شانس: XNUMX با P 0.046/XNUMX>
نتیجه گیری:
شیوع اعتیاد به تلفن های هوشمند در مقایسه با جمعیت مطالعات معاصر بیشتر است. در مطالعه حاضر هیچ تفاوت جنسیتی در اعتیاد به اسمارت فون وجود ندارد. مشخص شد که اعتیاد به تلفن های همراه با کیفیت پایین خواب همراه است. این یافته ها از غربالگری اعتیاد به تلفن های هوشمند پشتیبانی می کند که در شناسایی زود هنگام و مدیریت سریع آن مفید خواهد بود.
کلید واژه ها: تفاوت جنسیتی؛ دانشجویان پزشکی؛ شیوع؛ کیفیت خواب؛ اعتیاد به تلفن های هوشمند
مقاله: 31879452
PMCID: PMC6929238
;