ان Gen روانپزشکی. 2019 Mar 9;18:1. doi: 10.1186/s12991-019-0224-8
کیم SG1,2, پارک ج3, کیم هات4, پانز Z2,5, لی یو2,5, McIntyre RS2,5,6.
چکیده
زمینه:
استفاده بیش از حد گوشی های هوشمند با اختلالات روانی متعدد همراه است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع اعتیاد به گوشی های هوشمند و ارتباط آن با علائم افسردگی، اضطراب و اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) در نمونه های بزرگ نوجوانان کره ای است.
مواد و روش ها:
در مجموع 4512 دانش آموز دبیرستانی و دبیرستانی در کره جنوبی 2034 (2478 مرد و 42 زن) در این مطالعه وارد شدند. از افراد خواسته شد تا یک پرسشنامه خود گزارش داده شده ، شامل اقدامات مقیاس اعتیاد کره ای به تلفن های هوشمند (SAS) ، پرسشنامه افسردگی بک (BDI) ، پرسشنامه اضطراب بک (BAI) و مقیاس خود گزارش نوجوانان کانرز-ولز (CASS) . گروه های اعتیاد و غیر اعتیاد به تلفن های هوشمند با استفاده از نمره SAS XNUMX به عنوان برش تعریف شدند. داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون لجستیک چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج:
افراد 338 (7.5٪) به گروه اعتیاد طبقه بندی شدند. نمره کل SAS با کل نمره CASS، نمره BDI، نمره BAI، جنسیت زن، مصرف سیگار و مصرف الکل رابطه مثبت داشت. با استفاده از تجزیه و تحلیل رگرسیون چندمتغیره لجستیک، نسبت شانس گروه ADHD نسبت به گروه غیر ADHD برای اعتیاد به گوشی هوشمند 6.43 بود، بالاترین در میان همه متغیرها (95٪ CI 4.60-9.00).
نتیجه گیری:
یافته های ما نشان می دهد که ADHD ممکن است یک عامل خطر مهم برای توسعه اعتیاد به گوشی هوشمند باشد. زیربنای عصبی بینایی، اعتیاد به گوشی های هوشمند، ممکن است بینش های خود را با مکانیسم های مشترک و گسسته با سایر اختلالات مبتنی بر مغز ارائه دهد.
مقاله: 30899316
PMCID: PMC6408841
;