تحقیقات روانپزشکی. 2017 ژانویه؛ 14 (1): 21-29.
2016 دسامبر 29 منتشر شد. دوی: 10.4306 / pi.2017.14.1.21
PMCID: PMC5240456
3چکیده
هدف
این مطالعه با هدف توسعه و اعتبار یک مصاحبه بالینی ساختاری شده برای اختلال بازی اینترنت (SCI-IGD) در نوجوانان انجام شد.
مواد و روش ها
اول ، ما موارد اولیه SCI-IGD را براساس اطلاعات بررسی های ادبیات DSM-5 و مشاوره های تخصصی تولید کردیم. در مرحله بعد ، در کل نوجوانان 236 ، از هر دو بخش اجتماع و کلینیک ، برای ارزیابی خصوصیات روانسنجی SCI-IGD انتخاب شدند.
نتایج
ابتدا مشخص شد که SCI-IGD در طی مدت زمان حدود یک ماهه سازگار است. دوم ، توافق های تشخیصی بین SCI-IGD و برداشت تشخیصی پزشک از خوب و عالی بود. نسبت احتمال احتمال و نسبت احتمال احتمال منفی برای تشخیص SCI-IGD به ترتیب 10.93 و 0.35 بود ، که نشان می دهد SCI-IGD "آزمایش بسیار مفیدی" برای شناسایی حضور IGD و "آزمون مفید" برای شناسایی عدم وجود بود از IGD. سوم ، SCI-IGD می تواند گیمرهای بی نظم را از گیمرهای بی نظم شناسایی کند.
نتیجه
پیامدهای و محدودیت های مطالعه نیز مورد بحث قرار گرفته است.
معرفی
در طول یک دهه گذشته ، تحقیقات بیشتری درمورد اختلال بازی اینترنت (IGD) منتشر شده است. در حالی که ماهیت اولیه دارد ، پیشنهاد شده است که افراد مشکوک به IGD معمولاً ویژگی های استفاده اجباری ، برداشت ، تحمل و عواقب منفی را نشان می دهند که مشخصه اختلالات مصرف مواد است.1 مطالعات اخیر همچنین افرادی را نشان داده است که هنگام غربالگری برای IGD و اختلالات مصرف مواد ، ویژگیهای عصبی روانی و اجتماعی مشابهی را نشان می دهند.2 با این حال ، بحث قابل توجهی در مورد مشروعیت IGD به عنوان یک اختلال بالینی مستقل به دلیل سردرگمی مفهومی و ظاهر مکرر IGD در زمینه شرایط همراه وجود دارد. برای ایجاد مشروعیت آن ، تهیه یک تعریف توافق شده و جمع آوری داده ها در مورد ارائه آن در سنین و فرهنگ های مختلف ، ثبات زمانی و مکانیسم های اساسی روانشناسی آن ضروری است.
اخیراً پتری و همکاران.3 اجماع بین المللی مربوط به معیارهای تشخیصی برای IGD در دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلال ذهنی ، چاپ پنجم (DSM-5) ، به عنوان یک شرایط ارزشمند برای مطالعه آینده ارائه کرد.4 اولین قدم مهم برای تعیین معیارهای تشخیصی مبتنی بر اجماع در زمینه اعتیاد به بازی انجام شد که پیشرفت آن به دلیل عدم وجود یک مجموعه استاندارد از معیارهای تشخیصی و هیچ ابزاری برای ارزیابی استاندارد برای اندازه گیری IGD صورت گرفته است. اگرچه پتری و همکاران.3 راه را برای ارزیابی IGD به شکلی مداوم هموار کرد ، مناسب بودن معیارهای DSM-5 ، بهترین اصطلاحات برای اندازه گیری آنها و آستانه تشخیص باید مورد توجه قرار گیرد. برای اینکه IGD به عنوان یک اختلال روانی مجزا درج شود ، برای روشن شدن مفهوم IGD یا به عنوان یک اعتیاد یا نه ، باید شواهد تجربی قوی جمع شود.
تشخیص بالینی IGD شامل یک الگوی شناختی و رفتاری است که شامل استفاده مداوم و مکرر از بازی های اینترنتی می شود و منجر به اختلال یا پریشانی قابل توجهی در طی یک دوره از ماه 12 می شود ، همانطور که با تایید پنج یا بیشتر از نه معیار. نه معیار IGD عبارتند از: 1) مشغله بازی های اینترنتی. 2) علائم انصراف هنگام بازی اینترنت ، 3) تحمل ، و در نتیجه نیاز به صرف وقت زیاد درگیر در بازی های اینترنتی است. 4) تلاش ناموفق برای کنترل مشارکت در بازی های اینترنتی. 5) از دست دادن علاقه به سرگرمی ها و سرگرمی های قبلی و در نتیجه بازی های اینترنتی و به استثنای آن ، 6) علیرغم آگاهی از مشکلات روحی - اجتماعی ، استفاده بیش از حد از بازی های اینترنتی را ادامه داد. 7) فریب اعضای خانواده ، درمانگران یا افراد دیگر درمورد مدت زمان صرف شرکت در بازی های اینترنتی. 8) استفاده از بازی های اینترنتی برای فرار یا تسکین حالات منفی. و 9) به دلیل مشارکت در بازی های اینترنتی ، رابطه ، شغل ، تحصیلات یا فرصت شغلی را به خطر انداخته یا از بین می برید. معیارهای تشخیصی IGD در DSM-5 ، که مبتنی بر اجماع بین المللی است ، بیشتر از اختلال در مصرف مواد یا اختلال قمار قرض گرفته شده است. اگرچه این معیارها ویژگیهای موقت برای تشخیص IGD در بین محققان است ،5 لازم است تا اعتبار تشخيصي هر يك از معيارهاي فرد با انجام تحقيقات منظم مشخص شود.
بررسی اخیر ابزارهای ارزیابی اعتیاد به بازی گزارش داد که ابزارهای مختلف 18 در مطالعات 63 تهیه و استفاده شده است.6 با وجود قوام داخلی عالی و روایی همگرا ، ابزار دقیق مورد بررسی ، عدم وجود شاخص های ترک اعتیاد ثابت ، نقاط برش متناقض مربوط به وضعیت بالینی ، پایایی بین اعتبار و پیش بینی پذیری ضعیف را نشان می دهد. گریفیتس و همکاران.7 به شدت برای یک رویکرد یکپارچه برای ارزیابی IGD استدلال می کند ، که می تواند مقایسه های مختلف در گروه های مختلف جمعیتی و فرهنگ های مختلف را ممکن کند. از آنجا که معرفی IGD در محققان DSM-5 با اشتیاق وسایل تشخیصی جدیدی مانند مقیاس اختلال بازی اینترنت را توسعه داده است.5 یا ابزارهای موجود را اصلاح کرده اند که تصور می شود 9 معیار IGD را منعکس کنند ، مانند مقیاس وابستگی به بازی های ویدیویی8 و تست اختلال بازی اینترنت.9 این ابزارها اقدامات خودگزارشی هستند که برای غربالگری و طبقه بندی موارد احتمالی گیمرهای بی نظم در مقابل گیمرهای بی نظم طراحی شده اند.
پرسشنامه های گزارشگری از نظر اقتصادی مقرون به صرفه بوده و اجرای آنها آسان است. با این حال ، آنها برخی از محدودیت ها را دارند. اول ، ممکن است کودکان و نوجوانان تمرکز روی سؤالات طولانی چاپ شده در روزنامه ها را دشوار کنند. ثانیا ، آنها ممکن است از آگاهی لازم برای قضاوت در مورد رفتار خود به روشی دقیق برخوردار باشند. ثالثاً ، آنها ممکن است در قرار دادن رفتارهای خود در بستر زمان / مدت مناسب ، مشکل داشته باشند. به همین دلایل ، یک مصاحبه تشخیصی ساخت یافته برای تشخیص اختلالات روانی کودکان و نوجوانان به شدت توصیه شده است.10,11 همین استدلال در ارزیابی و تشخیص IGD کودکان و نوجوانان بسیار مهم است ، به خصوص به دلیل اینکه آنها تمایل دارند که بازی مشکل ساز خود را انکار کنند یا آگاهی لازم را برای قضاوت در مورد رفتارهای خود نداشته باشند. بنابراین ، تهیه یک برنامه مصاحبه تشخیصی ساختاری برای ارزیابی IGD در نوجوانان بسیار مورد نیاز است.
برنامه مصاحبه ساخت یافته دارای مزایایی نسبت به مصاحبه بالینی باز است. حتی با سیستم تشخیصی DSM-5 ، هنگامی که تشخیص مبتنی بر مصاحبه بالینی باز است ، اختلاف نظر قابل توجهی بین رأی دهندگان وجود دارد. پزشکان معمولاً بدون بررسی همه معیارهای تشخیصی ، تشخیص بصری ایجاد می کنند. هنگامی که آنها از معیارهای DSM-5 استفاده می کنند ، ترتیب استفاده شده برای کشف معیارهای مختلف در بین پزشکان متفاوت است و تفسیر آنها از معیارها بستگی به تجربه بالینی خود آنها دارد. برخلاف مصاحبه های بالینی باز ، مصاحبه های تشخیصی ساختاری به دقت با معیارهای تشخیصی در ارتباط هستند و جمله ها و ترتیب سوالات از پیش تعیین شده است. در نتیجه ، هنگام استفاده از برنامه های مصاحبه ساخت یافته ، قابلیت اطمینان بین هم بالاتر است زیرا این افراد نسبت به سوگیری های مصاحبه گرایش کمتری دارند. بنابراین ، ایجاد یک مصاحبه بالینی ساختار یافته در این زمینه جدید از IGD به شدت مورد نیاز است تا اطمینان حاصل شود که معیارهای DSM-5 قابل اعتماد ارزیابی می شوند. هدف اصلی از این مطالعه تهیه یک مصاحبه بالینی ساخت یافته برای نوجوانان برای سنجش 9 معیار IGD از DSM-5 و تست قابلیت اطمینان و روایی مصاحبه بالینی ساختاری شده برای اختلال بازی اینترنت در DSM-5 (SCI- IGD).
هدف دیگر ارزيابي اعتبار تشخيصي 9 معيار جداگانه IGD در DSM-5 بود. اگرچه بیشتر معیارهای پیشنهادی DSM-5 از IGD برای به دست آوردن مناسب این پدیده در نظر گرفته شده است ، برخی از معیارها به عنوان محور بحث در بین محققان این حوزه قرار گرفته اند.12,13,14 تاکنون تلاشهایی برای استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته برای تشخیص بیماری IGD در DSM-5 صورت گرفته است. Ko و همکاران15 به تازگی اعتبار تشخیصی معیارهای فردی IGD در DSM-5 با استفاده از مصاحبه تشخیصی ارزیابی شده است. گزارش شده است كه تمام معیارهای IGD از نظر تشخیصی از 77.3٪ تا 94.7٪ برخوردار هستند ، به جز معیارهای "فریب" و "فرار" برای تمایز دانشجویان دانشگاه با IGD از دانشجویان دارای مجوز. ون روویج و همکاران16 همچنین ابزار ارزیابی پیش بینی شده پزشک متخصص بالینی (تست اعتیاد به بازی های ویدئویی بالینی ، C-VAT) را برای بررسی حساسیت نه معیار DSM-5 در یک نمونه بالینی جوانان گسترش داده و نشان داد که C-VAT 2.0 به درستی 91٪ نمونه را مشخص کرده است با استفاده از امتیاز برش DSM-5. با این حال ، ویژگی C-VAT 2.0 قابل بررسی نیست زیرا آنها شامل گیمرهای سالم نمی شوند. اگرچه این دو مطالعه اطلاعات ارزشمندی در مورد اعتبار معیارهای DSM-5 ارائه دادند ، اما معیارهای تشخیصی IGD در DSM-5 برای اثبات اعتبار و روایی مناسب باید در معرض آزمایش گسترده روان سنجی قرار بگیرند.
توسعه SCI-IGD
SCI-IGD از طریق سه مرحله ساخته شد. مرحله اول مطالعه شامل تولید اقلام بود. نویسندگان IGD را به صورت آزمایشی به عنوان یک نوع خاص از اعتیاد به رفتاری تعریف می کنند که نه تنها در بروز اختلال در مصرف مواد و اختلال قمار (مانند از دست دادن کنترل ، پیامدهای منفی) شباهت هایی با یکدیگر دارند بلکه دارای ویژگی های منحصر به فرد برای IGD (مانند تحریک پذیری ، سلامتی) هستند. چالش ها و مسائل). بررسی ادبیات و مشاوره با متخصصان 8 که تجربه بالینی قابل توجهی با IGD دارند ، برای ایجاد مجموعه ای از مؤلفه ها برای کارگروه IGD انجام شد. در نتیجه ، در مجموع اجزای 7 مانند مشغله ، شوری ، از دست دادن کنترل ، تحمل ، ترک ، اصلاح خلقی و پیامدهای منفی انتخاب شدند. برای توسعه موارد ، موارد مورد استفاده در اجزای 7 از ابزارهای موجود ، روان سنجی موجود و همچنین عبارات پیشنهادی از کارگروه DSM استفاده شد.3,17,18,19,20,21 با بررسی استخر اولیه موارد ، مواردی که با هم همپوشانی داشتند یا معانی مبهم داشتند حذف شدند. برای نهایی کردن موارد و بیان سوالات ، بحث در میان نویسندگان و یک جلسه مشاوره با متخصصان انجام شد که نتیجه آن مقدمات SCI-IGD از موارد 16 برای ارزیابی اجزای 6 بود: مشروط شدن (شامل شادی) ، برداشت ، تحمل ، از دست دادن کنترل (DSM معیارهای 5 ؛ "تلاش ناموفق برای کنترل" و "ادامه با وجود مشکلات") ، اصلاح خلقی (معیارهای DSM-5 ؛ "فرار") ، عواقب منفی (معیارهای DSM-5؛ "از دست دادن علاقه" ، "فریب" ، " به خطر اندازد'). در مرحله دوم ، SCI-IGD مقدماتی به یک نمونه جامعه از دانش آموزان دبیرستانی 28 با مشکلات بازی (مردان 19 و دختران 9) که موافق شرکت در مصاحبه بودند ، انجام شد. به منظور بررسی اعتبار چهره موارد مصاحبه ، هرگونه اختلاف بین پاسخ به موارد مصاحبه و تصور عمومی از نزدیک مورد بررسی قرار گرفت. در این فرایند ، مشخص شد که وقتی مصاحبه شوندگان حضور بازی های مشکل دار را تصدیق نکردند ، باید مراقبت های بیشتری انجام شود. به دلیل معانی مبهم ، موارد 4 از نسخه نهایی حذف شدند. بر اساس آزمایش اولیه SCI-IGD ، در کل موارد 12 به عنوان نسخه نهایی SCI-IGD انتخاب شدند.
توضیحات نسخه نهایی SCI-IGD
پوشش تشخیصی
SCI-IGD امکان ارزیابی اختلال بازی اینترنت DSM-5 را برای بروز در ماه های 6 گذشته فراهم می کند.
ساختار و محتوا
SCI-IGD یک مصاحبه تشخیصی جامع و کاملاً استاندارد است که در درجه اول برای استفاده در بررسی های اپیدمیولوژیک و تحقیقات بهداشت روان است. نسخه نهایی SCI-IGD از دو بخش تشکیل شده بود. بخش اول SCI-IGD بخش قبل از تشخیص شامل سوالات از جمله اطلاعات جمعیت شناختی و الگوهای استفاده از بازی بود. بخش دوم SCI-IGD بخش مصاحبه تشخیصی بود.
الگوریتم امتیاز دهی
SCI-IGD حداقل به یکی از سؤالات تشخیصی یک ، دو یا سه نیاز دارد تا تأیید شود.
مواد و روش ها
شرکت کنندگان
نسخه نهایی SCI-IGD در کل دانش آموزان دبیرستانی 236 [میانگین سنی: 13.61 سال (SD = 0.87)] در سئول کره انجام شد [دختران 69 (29.3٪) ، پسران 167 (70.7))]؛ شرکت کنندگان 192 از پنج مدرسه راهنمایی در استان سئول و گیونگگی در کره استخدام شدند (در بعضی از مدارس ، مدیران مدارس دانش آموزان را با بازی سنگین تشویق می کردند تا برای شرکت در مطالعه به منظور ارتقاء آگاهی ، در این مطالعه شرکت کنند و 39 از کافه های اینترنتی که در آن نوجوانان دارای اینترنت شدید وجود داشتند نمونه برداری شد. مشكلات مرتبط معمولاً بيشتر اوقات فراغت خود را سپري مي كنند ، و در بيماران 5 كه به دنبال درمان مشكلات مربوط به بازي از بيمارستان دانشگاهي "A" در سئول بودند. شركت كنندگان براساس معيار زير انتخاب شدند: 1) آنها مي توانند در يك 20 دقيقه شركت كنند مصاحبه و 2) آنها می توانند پاسخی منسجم به سوالات ارائه دهند. در میان شرکت کنندگان 236 ، 111 [میانگین سنی: 13.53 (SD = 0.73)؛ دختران 27 (24.3٪) ، پسران 84 (75.7٪)؛ 93 از مدارس راهنمایی ، 18 از کافه های اینترنتی] برای بررسی توافق نامه تشخیصی دو مصاحبه انجام داد. یک بار توسط یک مصاحبه کننده با استفاده از SCI-IGD و یک بار توسط روانپزشک انجام مصاحبه بالینی باز.
روش
هیئت بررسی مؤسسه (IRB) دانشگاه "B" کلیه مراحل را تصویب كرد. علاوه بر این ، تمام جلسات ارزیابی بصورت خصوصی و افراد نابینای یافته های مصاحبه های دیگر انجام می گرفت. ترتیب دولت خلاف موازنه بود. میانگین مدت زمان هر مصاحبه بین 15 و 20 دقیقه متغیر بود. قبل از مصاحبه رضایت آگاهانه از همه شرکت کنندگان و والدین آنها دریافت شد. پس از آن شرکت کنندگان علاوه بر این پرسشنامه های گزارش خود را تکمیل کردند. هر جوان یک گواهی هدیه 10 $ برای خرید کتاب برای مشارکت خود دریافت کرد. برای اطمینان از آزمایش مجدد ، شرکت کنندگان 16 ، پس از اولین مصاحبه SCI-IGD خود ، به مصاحبه مستقل یکبار دیگر SCI-IGD توسط یک مصاحبه کننده دیگر دعوت شدند که از هرگونه یافته از اولین مصاحبه بی خبر بود. آنها همچنین مطلع شدند كه نباید تصور كنند كه علائم مندرج در مصاحبه آزمون نیازی به گزارش مجدد در مصاحبه مجدد نیست. میانگین فاصله زمانی بین هر تحقیق در این مطالعه تقریباً چهار هفته بود.
ویژگی ها و آموزش مصاحبه کننده
این دو روانپزشک شرکت کننده تجربه زیادی در ارزیابی و درمان IGD در مرکز مشاوره اعتیاد به بازیهای اینترنتی داشتند که وابسته به گروه روانپزشکی در بیمارستان دانشگاه "A" بود. برای ارزیابی پایایی تشخیص های روانپزشک ، کاپا در معیارها و سطح تشخیصی محاسبه شد. توافق بین این دو روانپزشک از خوب تا عالی متغیر بود ، که همه این اختلافات بین 0.89 بود.
چهار روانشناس بالینی سطح دکترا با حداقل پنج سال تجربه بالینی آموزش دیده و شش دانشجوی فارغ التحصیل تحت نظارت روانشناسان بالینی سطح دکترا که هر SCI-IGD را اداره می کنند. قبل از ملاقات با شرکت کنندگان ، به کلیه مصاحبه کنندگان در یک آموزش آموزش XIUMX دقیقه SCI-IGD آموزش داده می شد. توافق بین مصاحبه كنندگان بین بیشترین 60 از خوب تا عالی است.
معیارهای
مقیاس K-22
مقياس K به منظور بررسی روايی همزمان SCI-IGD انجام شد. مقیاس K از موارد 40 تشکیل شده است ، هر آیتم با استفاده از مقیاس 4 نقطه ای از 1 (نه اصلاً) تا 4 (همیشه) به دست می آید. در ابتدا ، سه خرده مقیاس فاکتور کمک کننده وجود داشته است ، مانند خرده مقیاس اختلال در آزمایش واقعیت ، افکار اعتیاد به صورت خودکار و روابط بین فردی مجازی و همچنین چهار خرده مقیاس فاکتور مرتبط با علائم مانند خرده مقیاس های اختلال در زندگی روزمره ، رفتار انحرافی ، تحمل و. برداشت از حساب. کو و همکاران23 اخیراً با استفاده از 24 مقیاس از چهار خرده مقیاس مربوط به علائم ، اعتبار تشخیصی مقیاس K- علامت بررسی شده و نقاط برش جدید تشخیصی محاسبه شده است. آلفای کرونباخ از مقیاس K در این مطالعه 0.96/XNUMX بود.
موجودی مختصر علائم24
نسخه کره ای BSI26 برای ارزیابی میزان افسردگی و اضطراب افراد مورد استفاده قرار گرفت. موضوعات مرتبط بودن هر مورد با تجربه خود در 7 روز گذشته در مقیاس 5 نمره ای ، از 0 (به هیچ وجه) تا 4 (فوق العاده) را تأیید کردند. خرده مقیاس آلفای کرونباخ برای افسردگی و اضطراب در مطالعه اعتبارسنجی اصلی 0.85 و 0.81 بود24 و 0.89 و 0.91 در مطالعه حاضر.
پرسشنامه نقاط قوت و دشواری26
نسخه کره ای SDQ27 برای ارزیابی مشکلات سلولی ، مشکلات توجه و مشکلات همسالان استفاده شد. این متشکل از 25 ماده با 5 ماده در هر پنج خرده مقیاس خود است که با استفاده از مقیاس 4 نمره ای از 0 (به هیچ وجه) تا 3 (فوق العاده) نمره گذاری می شود. آلفای کرونباخ برای رفتار ، توجه و خرده مقیاس های مشکل همتایان SDQ از 0.50 تا 0.80 در نمونه کره بود.27 و از 0.70 تا 0.87 در مطالعه حاضر.
تحلیل آماری
ما شاخصهای دقت تشخیصی (حساسیت ، ویژگی ، نسبتهای احتمال) را برای بررسی تطابق تشخیصی بین SCI-IGD و تصور بالینی تکمیل شده توسط روانپزشکان محاسبه کردیم. حساسیت این احتمال وجود دارد که SCI-IGD می گوید شخص مبتلا به IGD است ، در حالی که در حقیقت توسط روانپزشکان به عنوان IGD تشخیص داده شده اند. ویژگی این احتمال وجود دارد که SCI-IGD می گوید شخص IGD را ندارد ، در حالی که در حقیقت توسط روانپزشکان تشخیص داده نشده است که به عنوان IGD تشخیص داده شود. اگرچه مقادیر پیش بینی مثبت و منفی (PPV و NPV) اغلب برای توصیف صحت تشخیصی یک آزمایش بیان می شوند ، اما این مضرات را دارند که ممکن است با توجه به شیوع این اختلال متفاوت باشد. بنابراین ، نسبتهای احتمال که مبتنی بر نسبت های حساسیت و ویژگی هستند و با شیوع در جمعیت متفاوت نیستند ، به عنوان آمار جایگزین برای جمع بندی دقت تشخیصی انتخاب شدند.30 این به صورت زیر تعریف می شود: نسبت احتمال (LRP) = حساسیت / (1 ویژگی) ، نسبت احتمال منفی (LRN) = (1 حساسیت) / ویژگی. آزمایشی با LRP> 10 یا LRN کمتر از 0.1 احتمالاً "آزمایش بسیار مفیدی" و LRP های 2 تا 10 یا LRN 0.1 تا 0.5 احتمالاً "آزمون مفیدی" خواهد بود. از طرف دیگر ، در حالی که LRP <2 و LRN> 0.5 به معنای "آزمون نادر مفید" است.31,32
برای تعیین میزان تشخیص بیش از حد یا گزارش نشده توسط SCI-IGD نسبت به تشخیص تشخیص بالینی ، جداول جدول بندی متقابل به منظور بررسی نسبت تشخیص مثبت SCI-IGD به تشخیص بالینی مثبت ساخته شده است. تجزیه و تحلیل پایایی در سطح تشخیصی و سطح سوال تشخیصی انجام شد. به طور خاص ، ضریب تعدیل تعصب تنظیم تعدیل Kappa (PABAK) ، طبقه بندی شده به عنوان ضعیف (≤0) ، جزئی (0.01 به 0.20) ، منصفانه (0.21 به 0.40) ، متوسط (0.41 به 0.60) ، قابل توجه (0.61 تا 0.80) ، یا تقریبا کامل (0.81 به 1.00)33 به عنوان یک اندازه گیری از قابلیت اطمینان استفاده شد ، و به عنوان یک اندازه گیری از توافق های زوج اصلاح شده برای شانس تعریف شده است. از ضریب PABAK استفاده شده است زیرا ضریب کاپا به طور معمول باعث می شود تخمین کاپا به صورت غیرنظامی کم باشد ، مخصوصاً وقتی نرخ پایه در جمعیت یک مطالعه کم باشد.34
نتایج
آمار توصیفی
جدول 1 خلاصه تمام اطلاعات اجتماعی و جمعیت شناختی مربوطه از نمونه فعلی. بیست و سه نفر (11.0، ، n = 26) شرکت کنندگان اعلام کرده اند که طولانی ترین زمان صرف شده برای بازی در یک دوره 24 ساعت بیشتر از 12 ساعت بوده است. هفتاد و چهار (31.4)) پاسخ دادند که آنها هر روز بازی می کنند. علاوه بر این ، بیشتر گیمرها گزارش دادند که آنها ابتدا در سنین بسیار ابتدایی ، به طور معمول قبل از سن 6 (15.3٪ ، n = 36) ، و بین سن 7-12 (و 69.9٪ ، n = 165) بازی را آغاز می کنند.
تطابق بین تشخیص های ایجاد شده توسط مصاحبه بالینی و SCI-IGD
جدول 2 حساسیت (Sen) ، ویژگی (Spe) ، نسبت احتمال مثبت (LRP) و نسبت احتمال منفی (LRN) تخمین برای SCI-IGD را در معیارها و سطح تشخیصی برای DSM-5 ارائه می دهد. در میان 111 شرکت کننده ، دوازده نفر (10.8)) با توجه به SCI-IGD با IGD تشخیص داده شدند [7 نفر در بین 93 نفر (7.5)) از مدارس. n = 5 در میان 18 (27.8٪) از کافی نت ها]. در بین 12 مورد تشخیص داده شده توسط SCI-IGD ، هشت نفر (66.7٪) نیز توسط مصاحبه بالینی روانپزشک براساس DSM-5 IGD به عنوان IGD تشخیص داده شدند. LRP و LRN برای تشخیص نهایی SCI-IGD به ترتیب 10.93 و 0.35 بود ، که نشان می دهد SCI-IGD برای شناسایی حضور IGD و "آزمون مفید" برای شناسایی عدم وجود IGD "آزمایش بسیار مفیدی" بود. به طور خاص ، بیشتر LRP از موارد SCI-IGD نشان داده شد که بیش از 2 است ، که نشان می دهد برای شناسایی وجود علائم تشخیصی IGD مفید هستند. اگرچه میزان LRN "برداشت" و "تلاش ناموفق برای کنترل" موارد از 0.5 بیشتر بود ، اما بیشتر LRN اقلام SCI-IGD زیر 0.5 بود ، نشان می دهد که موارد SCI-IGD برای شناسایی عدم وجود علائم تشخیصی IGD مفید بود . در مقابل ، LRP و LRN معیار 8 ("فرار") به ترتیب زیر 2 و بالاتر از 0.5 بود ، که نشان می دهد مورد "فرار" برای شناسایی عدم وجود علامت تشخیصی "فرار" به ندرت مفید است. . این ممکن است ناشی از دشواری ارزیابی علائم باشد زیرا هیچ شرکت کننده ای در هنگام مصاحبه باز پزشک با معیار "فرار" پاسخ مثبت نداده است ، این امر احتیاط بیشتری را در تفسیر این نتیجه می طلبد.
قابلیت اطمینان آزمون مجدد آزمون SCI-IGD
نتایج نشان داد که تمام معیارهای تشخیصی دارای توافق "متوسط" تا "تقریباً کامل" بودند ، با ضریب PABAK بین 0.41 و 0.91 ، ضریب PABAK "تقریباً کامل" از 0.91 در معیارهای برداشت و فریب بدست آمد ، که نشان می دهد ممکن است در طول دوره تقریباً یک ماه کاملاً سازگار است. از سوی دیگر ، ضریب PABAK "معتدل" 0.44 برای "تلاش ناموفق برای کنترل" و "فرار از روحیه منفی" یافت شد ، و نشان می دهد که این معیارها ممکن است نسبت به سایر معیارها نسبت به سایر موارد حساس به تغییر موقتی یا موقعیتی باشند.
اعتبار اعتبار: اختلافات بین گروه IGD و گروه غیر IGD مطابق با SCI-IGD
همه شرکت کنندگان (N = 236) با توجه به SCI-IGD به یک گروه IGD (n = 27) و گروه غیر IGD (n = 209) تقسیم شدند. جدول 3 نشان داد که اختلاف معنی داری در مقیاس K (F = 45.34 ، p <0.001) و مقیاس K- علامت (F = 44.37 ، p <0.001) بین IGD و غیر IGD گروه وجود دارد. قابل توجه است که مشخص شد میانگین مقیاس علائم K گروه IGD تقریباً برابر با نمره قطع تشخیصی (60.5) پیشنهاد شده توسط کو و همکارانش (2015) است. همچنین ، گروه IGD نمرات بالاتری در افسردگی (15.03/0.001 = F ، 12.80 / 0.001p <) ، اضطراب (16.75/0.001 = F ، 3.86/0.001 = P) ، مشکلات سلوک (3.93/0.05 = F ، 1.18 / XNUMXP <) ، مشکلات توجه (XNUMX/XNUMX = F) ، p <XNUMX) ، و مشکلات در تنظیم عاطفی (XNUMX = F ، P <XNUMX) نسبت به گروه غیر بی نظم تعیین شده توسط SCI-IGD ، به استثنای مشکل رابطه همسالان (XNUMX F = ، ns).
بحث
این مطالعه با هدف توسعه SCI-IGD و بررسی ویژگیهای روانسنجی آن در نوجوانان با استفاده از یک نمونه جامعه انجام گرفت. نشان داده شد كه SCI-IGD ابزاری كاملاً معتبر و قابل اعتماد برای تشخیص IGD در نوجوانان است.
در مرحله اول ، قابلیت اطمینان آزمون مجدد همانطور که در یک بازه زمانی هفته ای 4 بررسی شده است ، تخمین های قابل توجهی از سطح متوسط تا تقریباً کامل نشان داد. این نشان می دهد که SCI-IGD در طی مدت طولانی کاملاً سازگار بوده و حداقل یک ماه طول می کشد. با این حال ، برخی از برآوردهای ضرایب PABAK بین این دو ارزیابی نسبتاً کم بودند. به عنوان مثال ، ضریب PABAK نسبتاً پایین 0.44 ، اگرچه در سطوح متوسط ، برای موارد "تلاش ناموفق برای کنترل" و "فرار از روحیه منفی" یافت شد. این ممکن است ناشی از این واقعیت باشد که این مطالعه از فاصله زمانی قابل توجهی طولانی تر از یک ماه بین ارزیابیها نسبت به سایر مطالعات استفاده کرده است. همچنین ممکن است برخی از موارد تشخیصی نسبت به سایر موارد حساس به تغییرات موقتی یا موقعیتی باشند. با این وجود ، به دلیل کوچک بودن نمونه ، باید در تفسیر این یافته ها احتیاط کرد.
در مرحله بعدی ، ما دقت تشخیصی SCI-IGD را با استفاده از نسبت احتمالات بررسی کردیم زیرا میزان شیوع آن کمتر تحت تأثیر قرار می گیرد. ثابت شد که SCI-IGD ابزاری مفید برای شناسایی وجود و عدم تشخیص IGD ارزیابی شده توسط مصاحبه بالینی روانپزشک است. در سطح موارد تشخیصی ، SCI-IGD به طور کلی توانایی خوبی در شناسایی وجود معیارهای تشخیصی IGD نشان داد. با این حال ، میزان LRN "خروج" و "تلاش ناموفق برای کنترل" اندکی از 0.5/XNUMX فراتر رفته است ، به این معنی که توانایی تشخیصی این موارد برای شناسایی عدم وجود این معیارها کاملاً مفید نیست. به عبارت دیگر ، ممکن است موارد SCI-IGD کمی "زیاد" از دست رفته باشد. این امر ممکن است در نتیجه دشواری در تهیه گزارشات دقیق از نوجوانانی باشد که از آگاهی کافی در شناخت حالتهای عاطفی یا درونی "ترک" و "از دست دادن کنترل" برخوردار نیستند. این احتمال نیز وجود دارد که اکثر نوجوانان هرگز اقدام به کاهش یا توقف بازی نکرده اند و بنابراین پاسخ به س questionsالات برای ارزیابی علائم "ترک" و "از دست دادن کنترل" دشوار بوده است. با توجه به ماهیت بالینی پیچیده این معیارها ، همچنین ممکن است برای اطمینان از قضاوت معتبر به س questionsالات روشن کننده بیشتری نیاز باشد. تحقیقات اعتبار سنجی در آینده باید تلاش بیشتری برای دستیابی و مطالعه نمونه های بالینی انجام دهد. با توجه به ماهیت بالینی پیچیده این معیارها ، همچنین ممکن است برای اطمینان از قضاوت معتبر به س questionsالات روشن کننده بیشتری نیاز باشد. با این حال ، به طور کلی برآورد نسبت احتمال از سایر معیارها خوب بود ، حاکی از آن است که مصاحبه کنندگان SCI-IGD قادر به تفکیک بین "عادی" و "تجربیات بالینی قابل توجه" هستند. یک استراتژی برای ارتقا اعتبار این ابزار مصاحبه ارائه آموزش بیشتر به مصاحبه گران برای ارتقا understanding درک ماهیت معیارها و پرداختن به س questionsالات روشن در صورت لزوم است. به طور کلی ، با این حال ، تمایل به مصاحبه های تشخیصی ساخت یافته به تشخیص کمتر یا بیش از حد در مقایسه با پزشکان ، در ادبیات به خوبی اثبات شده است.35 این در شرایطی است که پزشکان می توانند چندین منبع اطلاعات و تجربه بالینی خود را در تعیین تشخیص ها ترسیم کنند.
علاوه بر این ، توانایی تشخیص معیار علائم "فرار" با توجه به اینکه نرخ پایه بسیار پایینی در آن وجود دارد ، مسئله ساز است. چندین امکان وجود دارد که می تواند نرخ پایه بسیار پایین را برای معیار تشخیصی "فرار" توضیح دهد. یک احتمال به اعتبار خارجی ملاک تشخیصی "فرار" DSM-5 مربوط می شود. اعتبار خارجی معیارهای تشخیصی به سودمندی آنها برای تمایز بین بیماران براساس "استاندارد طلایی" اشاره دارد.36 با این وجود ، تاکنون مطالعات تجربی بسیار کمی برای ارزیابی اعتبار معیارهای تشخیصی IGD فردی DSM-5 انجام شده است. کو و همکارانش15 روایی معیارهای ضریب هوشی IGD برای بزرگسالان جوان را مورد بررسی قرار داده و از حساسیت قابل قبول ، اما دقت تشخیصی نسبتاً کم معیارهای «فریب» و «فرار» گزارش کرده است. ممکن است که نوجوانان نسبت به بزرگسالان کمتر از انگیزه فرار خود آگاهی داشته باشند. احتمال دیگر این است که معیار "فرار" به ندرت در نمونه جامعه تأیید شود ، در حالی که ممکن است به راحتی در یک نمونه بالینی مشخص شود. این یافته همچنین ممکن است نشان دهنده این باشد که معیار تشخیصی "فرار" نمی تواند یکی از علائم اساسی شناسایی معتادان به بازی های اینترنتی باشد و آنها را از کاربران عادی متمایز کند ، همانطور که سایر محققان نیز اظهار داشتند.15,37,38 شایسته تحقیقات بیشتر برای بررسی اعتبار معیارهای IGD فردی DSM-5 است.
نتایج همچنین نشان داد که افرادی که به عنوان گیمرهای نوجوان بی نظم تشخیص داده می شوند ، مطابق با SCI-IGD ، نمرات قابل توجهی بالاتر در مقیاس K نشان دادند ، یکی از متداول ترین ابزارهای کره برای غربالگری IGD در نوجوانان ، نشانگر این است که SCI- IGD به طور معتبر می تواند گیمرهای نوجوان بی نظم را از گیمرهای نوجوان بی اختلال تفکیک کند. همچنین نشان داده شد که گروه بی نظمی که توسط SCI-IGD ارزیابی شده است با چندین متغیر روانی اجتماعی مانند افسردگی ، اضطراب ، مشکلات رفتاری و توجه ، و اختلال در تنظیم عواطف تفاوت معنی داری نسبت به گروه بدون اختلال در گروههای مختلف دارد. مرتبط با IGD. در مقابل ، بین مشکلات بی نظیر بین گروه بی نظم ارزیابی شده توسط SCI-IGD و گروه بی اختلال تفاوت معنی داری وجود نداشت. با یافته های قبلی سازگار است39 مشکلات همسالان نسبت به سایر عوامل با IGD کمتر ارتباط دارد.
سرانجام ، این مطالعه شیوع نسبتاً زیاد (10.8٪) شیوع IGD را در مقایسه با مواردی که در مطالعات قبلی گزارش شده است نشان داد.5 این شیوع نسبتاً زیاد را می توان به فرایند نمونه گیری نسبت داد. همانطور که در بخش "مشارکت کننده" گزارش شد ، دانش آموزان برخی از مدارس راهنمایی در این مطالعه به عنوان بخشی از فرایند پیشگیری و آموزش برای کاربران بازی های سنگین خود شرکت کردند ، و برخی از دانش آموزان از کافه های اینترنتی که در آن نوجوانان با مشکلات شدید اینترنت به سر می برند ، نمونه گرفتند. اکثر وقت آنها تجزیه و تحلیل اضافی نشان داد که میزان شیوع با توجه به سایت های نمونه گیری از 3.3 to تا 33.3 ed متغیر است.
محدودیت های این مطالعه به شرح زیر بود. اول ، برخی از تجزیه و تحلیل ها از نرخ پایه نسبتاً کم IGD به دلیل یک نمونه نسبتاً کوچک جامعه رنج می بردند. دوم ، از آنجا که استفاده بیش از حد از بازی های اینترنتی در میان نوجوانان از اهمیت بهداشت عمومی قابل توجهی برخوردار است ، این مطالعه با هدف تأیید SCI-IGD برای نوجوانان از 18 سالگی انجام شده است. سوالات مصاحبه قابل درک برای نوجوانان جوان و بررسی قابلیت اطمینان و دقت تشخیصی است. از آنجا که الگوی استفاده از بازی های نوجوانان در سنین مختلف مشابه بود (Gentile 2009) ، فرض بر این بود که یافته های فعلی در مورد قابلیت اطمینان و اعتبار SCI-IGD می تواند به نوجوانان مسن تر تعمیم داده شود. با این حال ، در مطالعات آینده ، یافته های فعلی باید با استفاده از یک نمونه بزرگتر با شرکت کنندگان قدیمی تکرار شود.
علی رغم این محدودیت ها ، اولین تلاش برای تهیه اندازه گیری مصاحبه ساختاری تشخیصی از قابلیت اطمینان و روایی مستند است که 1) مواردی را که از نزدیک با معیارهای DSM-5 مطابقت دارند ، ارائه می دهد. 2) اظهارات باینری در مورد وجود / عدم وجود اختلال و هر یک از معیارهای علائم آن. و 3) سادگی کافی برای اجازه مدیریت توسط یک مصاحبه گر غیر روحانی آموزش دیده. این مصاحبه بالینی ساختاری یافته جدید IGD می تواند نیاز به یک ابزار مصاحبه روان سنجی را برای ارزیابی IGD با دقت بیشتری نسبت به پرسشنامه های غربالگری مختصر پر کند. این ماده به بهبود دقت تشخیص بالینی IGD و افزایش توافق در بین پزشکان کمک خواهد کرد. همچنین می تواند تحقیقات را برای ارزیابی شیوع ، دوره ، پیش آگهی و عوامل خطر IGD ارتقا دهد. به طور کلی ، یافته های مطالعه حاضر پشتیبانی تجربی از مفهوم IGD پیشنهاد شده توسط DSM-5 است (APA ، 2013). اگرچه اولین گام حیاتی برای رسیدن به اجماع عمومی در مورد مفهوم و تشخیص IGD برداشته شد ، هنوز سوالات باقی مانده است که باید در تحقیقات آینده در مورد ماهیت و ارائه IGD در مراحل یا سنین مختلف مورد بررسی قرار گیرد.
تشکر و قدردانی
آژانس جامع Agency اطلاع رسانی جامعه (NIA) کره ، بودجه این تحقیق را تأمین کرد. NIA هیچ نقشی در طراحی مطالعه ، جمع آوری ، تجزیه و تحلیل یا تفسیر داده ها ، نوشتن نسخه خطی یا تصمیم برای ارسال مقاله برای انتشار نداشت.
منابع
;