روانپزشکی هند هند. 2016 ژانویه - مارس؛ 58 (1): 6-11.
PMCID: PMC4776584
"فردی که هرگز اشتباه نکرد هرگز چیزی جدید را امتحان نکرد."
-آلبرت انیشتین
آغاز
در 1995 ، هنگامی که روانپزشک مستقر در نیویورک ، دکتر ایوان گلدبرگ ، یادداشت صمیمانه اما طنز آمیز را در صفحه اعلانات روانپزشکی آنلاین PsyCom.net ارسال کرد (اکنون دیگر در دسترس نیست) با معیارهای تشخیصی سفت و سخت از 4 تازه منتشر شدهth نسخه راهنمای تشخیصی و آماری (DSM-IV) انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) با "ایجاد" یک اختلال ساختگی به نام اختلال اعتیاد به اینترنت (IAD) و پختن "معیارهای تشخیصی" آن طبق سبک DSM برای وابستگی به مواد ، او نمی دانست که جعبه ضرب المثل پاندورا را باز کرده است. [1] او و هیئت مدیره خبرنامه های وی سرشار از مردم بودند كه قصه هایشان را نسبت به واسطه دلخوری "باقی ماندن در اینترنت" گرفتند و به دنبال شرایط خود بودند. این یک شرط بود که وی قصد ایجاد آن را نداشت (خود او اعتقاد نداشت که می تواند یک "اعتیاد" واقعی به اینترنت بلکه استفاده بیش از حد یا آسیب شناختی به اینترنت باشد) ، اما هر اسمی که شما به آن داده اید وجود داشت!
در 1995 ، یک دانشجوی روانشناسی بالینی ، خانم کیمبرلی یانگ ، سپس در روچستر ، ایالات متحده ، به عوامل روانشناختی استفاده از رایانه علاقه مند شد و به طور مستقل "استفاده اعتیاد آور از اینترنت" را به عنوان یک بیماری آسیب شناختی تصور کرد. [2] جالب است که 20 سال بعد از خود نویسنده این داستان شنیده شود: "اعتیاد به اینترنت به عنوان یک پروژه حیوان خانگی در یک آپارتمان یک خوابه محقق جوان در روچستر ، نیویورک آغاز شد. من آن محقق جوان بودم. در سال 1995 بود ، و یکی از دوستان شوهر من ظاهراً معتاد به اتاق گفتگوی AOL بود که 40 ، 50 و 60 ساعت را با اینترنت صرف می کرد در زمانی که برای تماس با اینترنت هنوز 2.95 دلار در ساعت بود. آنها نه تنها از نظر مالی متحمل مشكلات مالی شدند ، بلكه هنگام ملاقات وی با زنان در اتاق های گفتگوی آنلاین ، ازدواج آنها به طلاق انجامید. "[3] بقیه ، به گفته آنها ، تاریخ است ، با اولین گزارش مصورسازی وی که در 1996 منتشر شده است و بارها با استناد به 755 ، و اولین مقاله نهایی تحقیق او با عنوان "اعتیاد به اینترنت: ظهور یک اختلال بالینی جدید" منتشر شده در 1998 ، استناد به 3144 بار فوق العاده نسبت به ماه دسامبر 15 ، 2015! [4]
در 1995 ، یک روانشناس بالینی ، مارک گریفیتس ، مشغول به کار در دانشگاه ناتینگهام ترنت ، ناتینگهام ، انگلستان ، که علاقه مند به تحقیق در زمینه قمار ، استفاده از رایانه و استفاده از ماشین آلات یا فناوری های مختلف توسط انسان به طور کلی برای چند سال در آن زمان بود ، مقاله ای به نام "اعتیادهای فن آوری" منتشر کرد. [5] سال بعد ، در 1996 ، او در اعتیاد به اینترنت منتشر کرد ، که توسط وی به عنوان زیرمجموعه ای از اعتیاد به فناوری گسترده تر مفهومی شد. [6]
این آغاز ، 20 سال پیش بود. همانطور که مایکل اوریل ، نویسنده مستقل ، در ژورنال انجمن پزشکی کانادا در سال 1996 گزارش داد ، (که به طرز جالب توجهی اعلام کرد "ممکن است در معرض خطر ابتلا به IAD" باشد) عنوان مقاله خود را اینگونه عنوان کرد "اعتیاد به اینترنت: واژه نامه ، "جایی که او به تحقیقات هنوز منتشر نشده یانگ در مورد اعتیاد به اینترنت اشاره کرد. [7راستی ، یک جستجوی PubMed در مورد "اعتیاد به اینترنت" این گزارش کوتاه را به عنوان اولین مقاله ای که در PubMed در مورد این مقاله درج شده است ، نشان می دهد.
ACCOLADES ...
اکنون ، در 2015 / 6 ، مانند دسامبر 15 ، 2015 ، مقالات 1561 وجود دارد که در PubMed در مورد "اعتیاد به اینترنت" ذکر شده است. "آنچه جالب تر است ، نگاهی به میزان شتاب انتشار است. در حالی که فقط در 1996 سه مقاله وجود داشت ، 32 در 2005 ، 275 در 2014 و 296 (و هنوز هم در حال شمارش) در 2015 بود! بنابراین ، در حالی که میزان رشد نشریات در دهه اول زندگی خود بسیار چشمگیر نبود ، اعتیاد به اینترنت اکنون در سالهای پس از شانزده سالگی با یک رشد چشمگیر رشد در دهه دوم خود یک جوان بالغ است. بسیاری از اصطلاحات "جدید" نمی توانند چنین رشدی را فقط در سالهای 20 در PubMed کسب کنند!
گذشته از این ، باید توجه داشت كه اصطلاح "اعتیاد به اینترنت" بسیاری از رقبا را دارد. برخی از موارد مهم استفاده پاتولوژیک اینترنت ، استفاده از اینترنت مشکل ساز (PIU) ، استفاده اجباری از اینترنت ، اختلال در استفاده از اینترنت (IUD) و استفاده آسیب شناختی از رسانه های الکترونیکی در میان دیگران است. استفاده از اینترنت پاتولوژیک یا PIU این روزها اصطلاح مطلوب است ، اما ما به اصطلاح اصلی گیر افتاده ایم ، زیرا هنوز هم بسیار محبوب است و مطمئناً در رسانه های اجتماعی بلکه در تحقیقات علمی پزشکی یا روانشناختی و خصوصاً به این دلیل که ما می خواهیم این سرمقاله را قرار دهیم. در یک دیدگاه تاریخی
از این رو ، در طول دهه گذشته چه نوع مقاله هایی درباره اعتیاد به اینترنت منتشر می شود؟ این مکان و مکان برای بررسی کامل موضوع نمی باشد. کافی است که بگوییم ، علاوه بر مقالات تحقیقاتی جداگانه از آمریکا ، اروپا ، آسیا و اقیانوسیه ، اکنون تعدادی روایت منتشر شده و حتی چند بررسی سیستماتیک در مورد تقریباً هر جنبه اعتیاد به اینترنت ، از جمله مفهوم و دیدگاه تاریخی آن وجود دارد. ، [8,9معیارهای تشخیصی ، [10] همهگیرشناسی،[11] جنبه های روانی اجتماعی و عصبی ، [12,13] جنبه های عصبی ، [13,14,15,16,17] و مدیریت ، دارویی و غیر دارویی. [18,19] به نظر می رسد که مسئله حداقل تا حدی حل شده است و ما در پایگاه دانش خود از قدرت کافی برای مفهوم سازی ، کشف ، تشخیص ، توصیف ، توصیف ، درمان و پیش آگهی چیزی به نام اعتیاد به اینترنت برخوردار هستیم. بیست سال ... و ما کاملاً آنجا هستیم.
خوب ، نه کاملاً.
… و آجرها
اولین شوخی از APA در 5 تبلیغاتی گسترده آنها به دست آمدth نسخه DSM (DSM-5) منتشر شده در ماه مه 2013. [20] اگرچه در واقع مقوله بسیار مورد انتظار و معتبر "اعتیادهای رفتاری" در دسته بندی مجدد خود قرار داشت ، "اختلالات وابسته به مواد و اعتیاد" ، تنها گروه تشخیصی که در نسخه نهایی خود تحت اعتیادهای رفتاری نگه داشته می شد ، اختلال قمار بود. ، که یک نسخه کمی tweaked از قمارهای پاتولوژیک قبلی بود ، خانه والدین خود را از اختلالات کنترل تکانه DSM-IV تغییر داد (در گروه DSM-5 هیچ نوع گسترده ای از اختلالات کنترل تکانه وجود ندارد) تا اختلالات اعتیاد آور باشد. علی رغم گمانه زنی ها و انتظارات اولیه ، اعتیاد به اینترنت خانه ای را تحت عنوان اعتیادهای رفتاری پیدا نکرد. در عوض ، و تقریباً به عنوان یک جایزه تسلی ، یک نوع خاص از اعتیاد به اینترنت با نام اختلال بازی اینترنت ، در DSM-5 سرگرم شده است ، اما فقط به عنوان یک شرط آزمایشی "شرط مطالعه بیشتر" است که "قبل از آنکه به تحقیقات بیشتری احتیاج داشته باشد. در بخش سوم تحت عنوان اقدامات و مدلهای نوظهور به عنوان اختلالات رسمی در نظر گرفته شده است.
دومین ضربه و مسئله مهم دیگر از دیدگاه بین المللی از جمله هند ، از 11 آینده بدست می آیدth تجدید نظر در طبقه بندی بین المللی بیماریها (ICD-11) توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO). مقاله اخیر کارگروه WHO در مورد طبقه بندی اختلالات وسواسی و مرتبط با آن ، در حالی که در این زمینه به عنوان یک "بحث اصلی" مورد بحث قرار گرفته است ، به این نتیجه رسیده است که ، "بر اساس داده های محدود و فعلی ، به نظر می رسد که وارد کردن آن زودرس است. در ICD-11. "[21]
در نتیجه این موضع ، Beta Draft که اخیراً منتشر شده است از کل ICD-11 (که در آن اختلالات ذهنی و رفتاری به عنوان 07 کدگذاری شده است) به مدل قبلی گروه های جداگانه خود برای "اختلالات ناشی از مصرف مواد" می پیوندد (که با تعریف ، هیچ اشاره ای به اعتیادهای رفتاری نیست بلکه فقط اختلالات مرتبط با مصرف مواد) و "اختلالات کنترل ضربه" است که همچنان به قمار آسیب شناسی ادامه می دهد اما همچنین "اختلال رفتار اجباری جنسی" را نیز اضافه کرده است ، یک مدعی برای اعتیادهای رفتاری ، تحت اختلالات کنترل ضربه . اعتیاد به اینترنت ، در هر یك از آواتارهای خود ، هیچ كجا دیده نمی شود. [22] این مطمئناً ناامید کننده بزرگی برای طرفداران و قهرمانان اعتیادهای رفتاری ، اعتیادهای فناوری ، از جمله اعتیاد به اینترنت است. چه رسد به اینکه طبقه بندی آن به عنوان یک اختلال اعتیاد آور باشد ، ICD-11 Beta Draft از اول اعتیاد به اینترنت را به عنوان یک اختلال امتناع می کند!
چرا اینطور است؟ و ، چه کاری می تواند انجام شود؟ به نظر ما یک سری سؤالاتی سلسله مراتبی وجود دارد که باید برای پاسخ به این موضوع به آنها پاسخ داده شود. هر سوال موفقیت آمیز روی سلف خود ایجاد می کند ، با فرض اینکه که به یک سلسله مراتب سؤال یک قدم بالا در پاسخ مثبت می رسد.
چهار سؤال اصلی
La اولین و مهمترین سوال: آیا اعتیاد به اینترنت به عنوان یک "اختلال" بهتر شناخته می شود یا پیوسته رفتار معمولی (بعلاوه ، استفاده از اینترنت بخش اساسی در زندگی روزمره تعداد زیادی از مردم در سراسر جهان است و به طور پیوسته در حال افزایش است - همه ما به اینترنت "وابسته" هستیم) ما به خیلی موارد اساسی زندگی وابسته ایم؟) اگرچه در حال حاضر به شدت مورد بحث قرار گرفته است ، پاسخ ساده به این سؤال را می توان از گروه کاری ICD-11 وام گرفت: "در جایی که یک رفتار مداوم بین رفتار طبیعی و پاتولوژیک وجود داشته باشد ، اختلالات مرتبط با آن ممکن است تعیین کننده اصلی عدم اختلال در رفتار باشد. از دیدگاه بهداشت عمومی ، یک نکته مهم دیگر این است که آیا درمانهای مؤثر وجود دارد. "21] همانطور که در ادبیات طی سالهای 20 گذشته به وفور ثبت شده است ، رفتار بیش از حد ، کنترل نشده و انعطاف پذیر استفاده از اینترنت در واقع می تواند منجر به اختلال عملکردی شدید در برخی افراد شود. علاوه بر این ، تعریف یک اختلال روانی و رفتاری را به عنوان مورد حمایت در Beta Draft ICD-11 در نظر بگیرید: "اختلالات روحی و رفتاری سندرم رفتاری یا روانشناختی قابل تشخیص و دارای اهمیت بالینی هستند که با پریشانی یا تداخل در عملکردهای شخصی همراه است."22] بسیاری از موارد اعتیاد به اینترنت ، این تعریف را برآورده می کند. مانند بسیاری از اختلالات روانپزشکی ، یک "منطقه خاکستری" بزرگی وجود خواهد داشت ، اما این فقط ثابت می کند که در واقع یک منطقه "سفید" ("طبیعی") و یک "سیاه" (آسیب شناختی یا بی نظمی) وجود دارد. از دیدگاه بهداشت عمومی ، این یک سوال مهم است که به دلیل پیامدهای آن در سیاست است. همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می دهد حداقل مداخلات غیر دارویی (بخصوص درمان شناختی رفتاری برای اعتیاد به اینترنت) می تواند مفید باشد ، اگرچه تحقیقات بیشتری لازم است. و این تنها عملی خواهد بود ، هنگامی که در ابتدا و به طور آزمایشی توافق کنیم که در واقع می تواند اختلالی ایجاد شود که ما به دنبال معالجه هستیم!
La دومین سوال مهم ما می خواهیم با فرض اینکه برخی موارد از این رفتارهای بیش از حد ، غیرقابل کنترل و انعطاف پذیر استفاده از اینترنت در واقع یک اختلال روحی و رفتاری است: آیا این الگوی رفتاری است معتاد کننده بی نظمی؟ در واقع سه جنبه انتقادی یا سوال در این مورد وجود دارد:
- چگونه می توان اعتیاد به چیزی داشت که به اندازه مواد مخدر ملموس نباشد؟
- چرا به سادگی به عنوان تجلی سایر اختلالات اساسی مانند افسردگی ، اضطراب یا هراس اجتماعی بهتر توضیح داده نمی شود؟
- چرا بهتر تشخیص داده نمی شود ، به عنوان مثال ، اختلال كنترل ضربه (همانطور كه برای قمار پاتولوژیك یا دسته جدید اختلال رفتار جنسی اجباری انجام می شود) یا نوعی اختلال طیف وسواس فكری نیست؟
- در مورد پاسخ به زیرسطح اول این سؤال / انتقاد ، برداشت ما این است: از نظر معرفت شناختی ، "اعتیاد" به مواد روانگردان ، تحولات بعدی در تاریخ بود. ریشه لاتین کلمه "اعتیاد" - addicere - صرفاً به معنای "قضاوت ، حكم ، عذاب ، انتساب ، مصادره یا مهمتر از همه - بردگی" بود. [[23بنابراین ، "معتاد" به معنای "محكوم كردن ، محكوم كردن یا برده داری" است. هدف این فعل انتقالی از نظر تئوری می تواند از مواد مخدر گرفته تا بازی پوكر باشد. بر روی یک یادداشت عصبی ، این یادگیری مغز یا حافظه پاداش است تجربه این اساس تقویت کننده مثبت مبتنی بر دوپامینرژیک است که مراحل اولیه اعتیاد را مشخص می کند ، و نه اینکه کدام محرک خاص (چه کوکائین و چه شبکه های اجتماعی بصورت آنلاین) آن تجربه را به وجود آورد. [24] هنگامی که برای مدتی ادامه یابد ، این مکانیسم اولیه راه را برای استخدام با تأخیر در شروع مکانیسم های ضد پاداش غیر غنی سازنده فراهم می کند که تقویت منفی را برای یک رفتار خاص فراهم می کند که باعث تحریک آن رفتار به صورت اجباری می شود. [24] سرانجام ، در سطح رفتاری ، اعتیاد (برخلاف وابستگی دارویی به یک ماده) است همیشه با توجه به یک رفتار اصلی حتی در مورد مواد ، آنچه که وابستگی به مواد را توصیف می کند الگوی آسیب شناختی "استفاده" از ماده است (توجه داشته باشید: استفاده به یک رفتار خاص اشاره دارد). به عنوان مثال ، تعریف وابستگی به الکل را مانند ICD-11 Beta Draft تعریف کنید:
وابستگی به الکل نوعی اختلال در تنظیم الکل است استفاده کنید، ناشی از تکرار یا مداوم استفاده کنید الکل ویژگی های بارز محرک قوی برای این کار هستند استفاده کنید الکل ، اختلال در توانایی کنترل آن استفاده کنیدو اولویت فزاینده ای به الکل داده می شود استفاده کنید بیش از سایر فعالیتها اغلب افراد تحمل می کنند و علائم ترک را در هنگام قطع یا متوقف شدن تجربه می کنند ، یا از الکل برای جلوگیری یا کاهش علائم ترک استفاده می کنند. استفاده کنید مشروبات الکلی به طور فزاینده ای کانون اصلی زندگی فرد قرار می گیرد و سایر علایق ، فعالیت ها و مسئولیت ها را به حاشیه منتقل می کند. ادامه الکل استفاده کنید علیرغم عواقب نامطلوب یک ویژگی مشترک است. "22]
اکنون ، بگذارید یک آزمایش جالب انجام دهیم. سعی کنید کلمه "الکل" را با "اینترنت" در این تعریف جایگزین کنید و ببینید چه چیزی از آن ناشی می شود!
- b.سطح دوم این سوال / انتقاد دوم تا حدودی درست است. یک همبودی بزرگ مستند بین اعتیادهای رفتاری قلمداد (از جمله اعتیاد به اینترنت) و سایر اختلالات روانی ، به ویژه افسردگی و اضطراب و اختلالات دو قطبی وجود دارد. [25با این حال ، این مورد در مورد بسیاری از اختلالات روانپزشکی صادق است و به طور کلی در مورد اختلالات مصرف مواد نیز صادق است. این واقعیت که وابستگی به الکل به شدت با افسردگی همراه است ، باعث می شود که اولی با دومی یکسان نباشد! اگر اصلاً ، چنین الگویی به شباهت این اختلالات رفتاری با اختلالات اعتیاد آور اعتبار می دهد. [26] البته اگر چنین رفتاری منحصراً در مرزهای یک قسمت دوقطبی ، افسردگی یا اضطراب وجود داشته باشد و به طور خودبخود پس از حل چنین شرایطی برطرف شود ، اعتیاد به اینترنت نباید تشخیص داده شود.
- c.با رسیدن به سطح سوم ، ماهیت این اختلالات رفتاری ، ما در بحثی قرار می گیریم که به قلب مفهوم و نوسولوژی اختلالات روانپزشکی می رود. اختلالات مصرف مواد نیز هر از گاهی به عنوان اختلالات کنترل ضربه ، اختلالات طیف وسواس ، اختلالات طیف اجباری یا ترکیب این موارد مفهوم سازی شده اند. [27] انگیزش در تصمیم گیری و رفتار ، مشغله های مکرر مانند وسواس و کیفیت اجباری مانند استفاده مکرر از مواد ، همه مهم هستند اجزاء روند اعتیاد ، اما اعتیاد به عنوان یک gestalt دارای خصوصیاتی است خارج از هر یک از این پدیده های فردی. در غیر این صورت ، تمام اختلالات مصرف مواد نیز تحت هر یک از این موارد نیز مصرف می شد.
بنابراین ، ما در حال حاضر این موضوع را مورد بررسی قرار می دهیم (مسلماً ناقص و موردی است که برای حل و فصل تحقیقات بیشتری نیاز دارد) این است که آسیب شناسی یا PIU ، پس از آستانه مشخصی از شدت و اختلال عملکردی ، می تواند به عنوان یک بیماری اعتیاد آور مفهوم شود. با این حال ، ما پیشنهاد می کنیم که نام شرط به "اختلال در استفاده از اینترنت (IUD)این اصطلاح سه ویژگی اصلی را حفظ می کند: اول ، این یک است اختلال؛ دوم ، این مربوط به یک رفتار اصلی خاص است با استفاده از اینترنت به عنوان یک رسانه (برای هر منظور) و سوم ، اینترنت"هدف" هدف (به معنای استعاری ، نه به عنوان یک ماده بلکه به عنوان وسیله نقلیه یا وسیله نقلیه) استفاده می شود.
La سؤال سومبا فرض اینکه به دو مورد فوق پاسخ داده شده است ، این است که: اگر PIU واقعاً به عنوان یک اختلال اعتیاد (مثلاً IUD ، به عنوان یک اعتیاد رفتاری) بهترین مفهوم سازی شده باشد ، فرد معتاد چیست؟ آیا این اینترنت به عنوان یک رسانه است ، هر یک از بسیاری از اقدامات با استفاده از برنامه های نرم افزاری اینترنت (به عنوان مثال قمار آنلاین ، بازی ، شبکه های اجتماعی ، مرتبط ، تماشای محتوای خاص مانند مستهجن یا جستجوی ادبیات علمی ، خرید ، و غیره) یا به ابزار خاصی از فناوری که میزبان اینترنت است (مثلاً تلفن های هوشمند ، تبلت ، لپ تاپ یا رایانه های رومیزی)؟ اکنون بسیاری از نویسندگان ادعا می کنند که IUD دو شکل متمایز وجود دارد - یکی خاص (که رفتار اعتیاد آور عمدتاً روی یک برنامه خاص اینترنت متمرکز است) و دیگری تعمیم یافته (در جایی که چنین تمرکز وجود ندارد). [9,28] برخی محققان حتی در مورد مسیرهای مختلف روانشناختی و مغز و اعصاب این دو زیر نظریه نظریه کرده اند. [13]
در این راستا ، مجدداً تأکید می کنیم که این آسیب شناسی است استفاده کنید از اینترنت است که نگرانی اصلی در دسترس است ، نه هدف خاص برای آن استفاده می شود. به مراتب بیشتر ، کاربران اینترنت (هم "عادی" و هم "آسیب شناختی") از آن برای مجموعه های محدودی از اهداف خاص استفاده می کنند. در واقع ، کاربران عادی از اینترنت برای مقاصد بسیار متنوع تری استفاده می کنند ، در حالی که کاربران آسیب شناسی تمایل دارند تمرکز خود را روی فعالیت های خاص (بازی ، قمار ، سکس ، چت ، خرید و غیره) محدود کنند تا دیگران را محروم کنند. این یادآور "باریک شدن رپرتوار" است که در ابتدا برای "سندرم وابستگی" توسط ادواردز و گروس حمایت می شد. [29] فقط تعداد معدودی از افراد مبتلا به IUD تمرکز غالب ندارند. با این حال ، حتی در آنها ، گشت و گذار به ظاهر بی هدف از اینترنت فعالیتی است که به هر حال "بی فایده" به معنای ارزش تحمل آن ممکن است باشد ، در واقع استفاده از اینترنت است!
بنابراین ، مفهوم سازی IUD این سؤال را از بین می برد که آیا فرد معتاد به اینترنت به عنوان منبع رضایت سایر نیازها یا معتاد بودن به اینترنت به عنوان یک رسانه (یا وسیله ای که میزبان آن رسانه است) است ، مگر اینکه استفاده کنید اینترنت موضوع رفتار اعتیاد آور است. این دیدگاه نشان می دهد که وجود دارد یک IUD ، متنوع است زیرمجموعه ها or مشخصات بر اساس برنامه های خاص یا حتی فقدان موارد خاص (که ممکن است تصور شود "در روش استاندارد استاندارد بینی" در غیر این صورت مشخص نشده است).
La سوال چهارم، با فرض اینکه آی یو دی را به عنوان مفهومی یکپارچه با "زیرگروه" های متنوع بر اساس کاربردهای خاص اینترنت مفهوم بندی کنیم ، این است: چگونه چنین شرایطی را تشخیص می دهیم؟ انبوهی از ابزارهای غربالگری و تشخیصی وجود دارد (21 ابزار که در مرجع 11 ذکر شده است) بر اساس درک نظری خود نویسندگان از مسئله. متأسفانه ، این ابزارها اغلب تخمین های بسیار متفاوتی از اعتیاد به اینترنت یا PIU ارائه می دهند که از 1٪ تا 27٪ متفاوت است. [11] البته ، ماهیت نمونه و انتخاب نمونه نیز نقش مهمی در توضیح چنین فواصل وسیع ایفا می کند. با این حال ، همراه با چنین ابزارهای ناهمگن ، چنین ارقامی اعتماد به نفس در مفهوم و قابلیت تشخیص شرایط را تضعیف می کند. پاسخ به این سؤال باید حداقل در مورد بخشی از سؤالات فوق باشد.
صحنه هندی: یک نمایش اسکیت
در این زمینه یک ترفند از تحقیقات هندی وجود دارد. اگرچه اولین مقاله منتشر شده بیش از یک دهه پیش منتشر شد ، [30] مقالات منتشر شده زیادی در مجلات معتبر موجود نیست. بررسی انتقادی همه اینها از محدوده و فضای این مقاله خارج است ، اما دو ویژگی معمولاً دیده می شود: اول ، اغلب نمونه ها به صورت خود انتخاب شده یا نمونه های راحتی هستند که احتمالاً از دانشجویان دانشگاهی قابل دسترسی گرفته می شود. دوم ، استفاده تقریباً اختصاصی از آزمون اعتیاد به اینترنت یانگ.
جالب است بدانید که دو مطالعه هندی شیوع اعتیاد به اینترنت را با استفاده از دو پرسشنامه تشخیصی متفاوت از ساختارهای مختلف اعتیاد به اینترنت مقایسه کردند. یک مطالعه س questionsالات استخراج شده از معیارهای وابستگی مواد ICD-10 را با پرسشنامه یانگ مقایسه کرد ؛ [31] یکی دیگر از موارد اخیر ، معیارهای تشخیصی محافظه کارانه تر و معتبرتری را با دومی مقایسه کرده است. [32] هر دو مطالعه تفاوت زیادی بین ارقام شیوع اعتیاد به اینترنت دارند که توسط ابزارهای مختلف تخمین زده شده است. ارقام شیوع بسیار متفاوت است ، از 1.2 to تا بیش از 50!! این نکته مهمی را مطرح می کند که در سؤال چهارم بالا مطرح شد.
چرا این مسئله برای هند مهم است؟ هند کشوری است که ارتباطات اینترنتی آن به سرعت در حال افزایش است. با شروع از 14 آگوست 1995 ، زمانی که Videsh Sanchar Nigam Limited اولین سرویس اینترنت کامل هند را برای دسترسی عمومی راه اندازی کرد ، [33جالب اینجاست که ، سالها بعد از 20 سپتامبر ، دوباره 2015 ، کاربران 350 میلیون کاربر فعال اینترنت وجود داشتند که به گسترش سریع تلفن های هوشمند و سایر ابزارهای دارای قابلیت اینترنت دامن زده اند. [34] در حقیقت ، توسط 2016 ، هند آماده شده است تا دومین کشور بزرگ با استفاده از اینترنت ، با غلبه بر ایالات متحده و تنها در رتبه دوم چین باشد. [34] با این اعداد حیرت انگیز و سرعت رشد ، حتی یک برآورد محافظه کارانه از شیوع فقط 5٪ PIU ، IUD یا اعتیاد به اینترنت ، با هر اسمی که از آن نام برده می شود ، تعداد کاربران آسیب شناس اینترنت را به حدود 1.5-2 لک می اندازد. این یک شماره برای حساب کردن است!
بنابراین ، یک ابزار کلینیکی و دیدگاه بهداشت عمومی برای کل سؤال IUD وجود دارد ، که به عنوان اصول اصلی راهنما در تدوین ICD-11 ذکر شده اند. [35] با توجه به این موضوع ، جلد اخیراً از دستورالعملهای مربوط به تمرینات بالینی در مورد اعتیادهای جدیدتر و نوظهور ، یک انتشار رسمی از انجمن روانپزشکی هند (IPS) ، تهیه شده توسط بخش تخصصی IPS در مورد اختلالات استفاده از مواد ، که یک بخش کامل در مورد اعتیادهای رفتاری اختصاص داده شده است. [36] برخی ممکن است ادعا کنند که اشتباه در تدوین دستورالعمل های بالینی در مورد شرایطی که تا به امروز ، یتیمان نوسانی یا در بهترین حالت مهاجران نوسانی هستند ، اشتباه است.
هرگز اشتباه نمی کنید؟
در 2008 ، یک مقاله سریال "Periscope" در ژورنال روانپزشکی هند به طرز حیرت انگیزی و تا حدی طعنه آمیز با عنوان "اختلال اعتیاد به اینترنت: واقعیت یا ضعف است؟" نتیجه گیری به نفس بینی "نتیجه گرفت:
"اگرچه داده های تحقیق کافی ممکن است به مرور زمان IAD را تأیید کند ، در حال حاضر به نظر می رسد یک بیماری ضعیف است. درست است که اینترنت در پاسخ به بسیاری از سؤالات کمک می کند ، اما "اعتیاد به اینترنت" اکنون سؤالات بیشتری را نسبت به پاسخ به وجود می آورد. "37]
تقریباً یک دهه بعد ، با DSM-5 و ادبیات علمی همیشه در دست ، ما با جمله دوم توافق داریم اما دیگر با جمله اول نیست. افرادی در آنجا هستند که به دلیل استفاده نادرست از اینترنت از رنج رنج می برند. آنها به کمک و حداقل برخی از آنها احتیاج دارند می توان کمک شود شواهد کافی وجود دارد که نشان می دهد اعتیاد به اینترنت (یا آنچه را که ترجیح می دهیم با آن تماس بگیریم) وجود دارد IUD, مطابق با اختلالات مصرف مواد از DSM-5) دیگر نمیتواند محصور باشد. درست است ، هنوز هم باید به بسیاری از سؤالات پاسخ داده شود ، و این طبیعت علم است که ضمن افزایش بیشتر ، به چند سؤال پاسخ دهد. ما کاملاً موافقیم که باید در برابر استفاده پوپولیستی از این اصطلاح بر خلاف کاربرد علمی آن ، دفاع کنیم و در مقابل تخمین های هذیان تورم از این بیماری با استفاده گاه به گاه از وسایل "تشخیصی" از خصوصیات روان سنجی مشکوک دفاع کنیم. این امر برای جلوگیری از نگرانی های اصلی پزشکی ، آسیب شناسی یا "برچسب زدن" از هرگونه رفتاری است که با اشتیاق یا علاقه به عنوان یک اختلال پزشکی دنبال می شود. در عین حال ، اجازه دادن به این نگرانی بر وظیفه و مسئولیت ما در تشخیص و مراقبت از کسانی که واقعاً به آن احتیاج دارند غلبه می کند ، مانند بیرون انداختن کودک با آب حمام است. در این فرایند دشوار ، پیش از آنکه بتوانیم تعادل مناسب بین حساسیت و ویژگی را برقرار کنیم ، در این روش یا اشکالاتی اشتباهاتی وجود دارد. به همین دلیل است که باید گفته های معروف منتسب به آلبرت انیشتین را که در ابتدا نقل شده است ، به یاد بیاوریم.
ده سال و ...QUO VADIS?
ذاتاً هیچ چیز جدیدی وجود ندارد که ما در اینجا پیشنهاد دهیم - هر یک از س cardالات اصلی که در بالا مطرح شده است ، مستند شده و به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته است ، با نتایج متغیر ، اغلب به دیدگاه سالک بستگی دارد. بررسی دقیق در مورد این مسائل نیاز به یک سری بررسی های اساسی دارد. در عوض آنچه ما قصد انجام آن را داشتیم این بود كه س questionsالات اصلی را به صورت سلسله مراتبی تنظیم كنیم ، جنجال های مربوطه را برجسته كنیم و موضع خود را به هر حال نادرست یا بحث برانگیز اعلام كنیم ، با این ادعای صریح كه ما خوشبختانه می پذیریم اثبات شده اشتباه. هدف این است که علاقه بیشتری به این منطقه مهم ایجاد کنیم ، به نوعی نقشه راه بگذاریم و این سؤال مشهور را بپرسم که سنت پیترس از عیسی قیامت پرسید: کوو وادیس ، دامنه?
مراجع
;