روانشناسی زیست شناسی 2015 Nov؛ 61: 53. doi: 10.1016 / j.psyneuen.2015.07.534. Epub 2015 Aug 8.
Chatzittofis A1, آرتور س1, Öberg K1, هالبرگ ج1, Nordström P1, Jokinen J.
های لایت
- مردان مبتلا به اختلال بیش فعالی نسبت به گروه شاهد دارای میزان بالاتری از عدم سرکوب DST بودند.
- مردان مبتلا به اختلال بیش فعالی دارای DST-ACTH بالاتری نسبت به گروه کنترل داشتند.
چکیده
اختلال هیپرسیوگرافی که جنبه های پاتوفیزیولوژیک را شامل می شود، از جمله کاهش میل جنسی، اعتیاد جنسی، تکانشی و تساهل، به عنوان تشخیص DSM-5 پیشنهاد شده است. با این حال، کمی در مورد neurobiology در پشت این اختلال شناخته شده است. اختلال در تنظيم محور هيپوتالاموس غده هيپوفيز (HPA) در اختلالات روانپزشکي نشان داده شده است، اما در اختلال هيپراکسيوپاتي بررسي نشده است. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد محور HPA در اختلال هیپرساییال بود.
این مطالعه شامل بیماران 67 مبتلا به اختلال هیپرساییال و داوطلبان مرد سالم 39 است. سطح پلاسمای Basal صبح کورتیزول و ACTH مورد بررسی قرار گرفت و دوز کم (0.5 mg) آزمون سرکوب دگزامتازون با کورتیزول و ACTH اندازه گیری شده پس از تزریق دگزامتازون انجام شد. وضعیت غیر سرکوب شده با سطح DST-کورتیزول ≥138 nmol / l تعریف شد. مقیاس مقابله جنسی (SCS)، مقیاس ارزیابی فعلی اختلال هیپرساییال (HD: CAS)، مقیاس خودمراقبت افسردگی مونتگومری-اشرف (MADRS-S) و پرسشنامه آسیبهای دوران کودکی (CTQ) برای ارزیابی رفتارهای غیرعادی، شدت افسردگی و ناراحتی زودرس زندگی
بیماران مبتلا به اختلال هیپرساییال به طور معنی داری بیشتر از DST غیر سرکوبگر بودند و در مقایسه با داوطلبان سالم میزان DST-ACTH به میزان قابل توجهی بالاتر بود. بیماران نسبت به داوطلبان سالم بیشتر در معرض آسیب های دوران کودکی و افسردگی قرار گرفتند. نمرات CTQ نشان دهنده همبستگی منفی معنیداری با DST-ACTH بود در حالیکه نمرات SCS و HD: CAS نشان دهنده همبستگی منفی با کورتیزول پایه در بیماران بود. تشخیص اختلال هیپرساوایی به طور معنی داری از عدم غلظت DST و DST-ACTH پلاسما بالاتر بود، حتی اگر برای آسیب های دوران کودکی تنظیم شود.
نتایج حاکی از اختلال در محور HPA در بیماران مرد مبتلا به اختلال هیپرساییال است.
;