آوریل 23، 2015 | توسط جاش ل دیویس
مبنای رفتار همجنسگرایانه اغلب و اغلب به شدت مورد بحث قرار گرفته است. آیا طبیعت است؟ پرورش؟ ترکیبی از هر دو؟ محققان از Universidad Veracruzana، مکزیک ، کلاه خود را به حلقه انداخته اند. آنها توانسته اند نشان دهند که ترجیح همجنسگرایانه مشروط در موشهای صحرایی نر می تواند توسط اکسی توسین و داروی روان فعال کوینپیرول ایجاد شود.
شناخته شده است که داروی کوینپیرول همان تأثیر انتقال دهنده عصبی دوپامین بر مغز را دارد که نقش مهمی در رفتار مبتنی بر پاداش دارد. روند رابطه جنسی ارجحیت جنسی بین زن و مرد را تقویت می کند ، زیرا مغز در حین عمل مقادیر زیادی دوپامین آزاد می کند ، ضربه خوبی به موش وارد می کند و اولویت حیوان را نسبت به همسر خود شرطی می کند. این تقریباً بلافاصله پس از انزال ، هنگامی که مغز مرد با هورمون اکسی توسین غرق می شود ، پشتیبان تهیه می شود. تصور می شود این عمل برای تبلور پیوستگی اجتماعی آنها با همسرشان از طریق افزایش اعتماد ، پاداش و القا حالت آرامش انجام می شود.
هنگامی که موشهای صحرایی نر نژاد ناسالم در معرض هورمون اکسیتوسین و / یا کینپیرول قرار گرفتند، همسایه با دیگر مردان فعال جنسی، آنها ترجیح اجتماعی برای دیگر مردان را توسعه دادند، حتی زمانی که این داروها دیگر در سیستم خود وجود نداشت. جالب توجه است، اولویت آنها فقط به این وضعیت اجتماعی محدود نمی شود. هنگامی که یک روز انتخابی بین یک زن و یک زن دریافت کننده جنسیتی داده می شود، موش های تحت درمان، ترجیح جنسی را نه برای خانم ها، بلکه برای مردان نشان می دهند.
پس چگونه می توانم بگویم که آیا یک موش به صورت اجتماعی یا جنسیتی به موش های دیگری از همان جنس جذب شده است؟ خوب، محققان از نشانه های خاصی برای تشخیص انسداد آنها استفاده می کردند، از جمله اینکه چقدر زمان موش های درمان شده با مردان دیگر، چگونگی تماس بدن آنها و تعداد دفعاتی که آنها تنفس آنها را خراب کرد. علاوه بر این حرکات دوستانه، مردان درمان شده نیز برخی از سیگنال های سکسی را نشان می دهند، مانند "ناتوانی بدون تماس" و "درخواست های زنانه مانند".
به طرز شگفت انگیزی ، اثرات هورمون ها و داروها فقط به پاسخ های رفتاری محدود نمی شد ، بلکه فیزیولوژی مغز موش ها را نیز تغییر می داد. مدت ها تصور می شد که ناحیه ای از هیپوتالاموس در مغز ، هسته دو شکلی جنسی ناحیه preoptic داخلی (SDN-POA) ، به ترجیح جنسی مربوط است. برای همه گونه های پستانداران که تاکنون مورد بررسی قرار گرفته اند ، نشان داده شده است که این دو شکل از نظر جنسی کم شکل است ، با SDN نر 5-7 برابر بزرگتر از ماده ها. تصور می شود این مربوط به میزان تستوسترون در طی روزهای اول پس از تولد باشد. در طول آزمایش ، محققان دریافتند که آن موشهایی که تحت درمان با اکسی توسین بودند ، SDN آنها کاهش می یابد.
همه، با این حال، بسیار ساده نیست. در حالی که SDN با قرار گرفتن در معرض اکسيوتوسين کاهش يافت، بدون در نظر گرفتن شراکت شریکشان اتفاق افتاد، و از اين رو اندازه SDN شيوه شغلی هم جنس را پيش بينی نکرد. این بر خلاف مطالعات دیگر می رود یکی از آنها پیشنهاد می کند که اندازه SDN می تواند به ترجیح جنسی در گوسفندان مرد مرتبط باشد و رفتار همجنسگرایان ممکن است به تفاوت های آناتومی مغز مرتبط باشد.
اما بیایید از خود جلوتر نرویم. حبس کردن دو مرد در یک اتاق و تغذیه آنها با اکسی توسین و کوینپیرول باعث نمی شود که آنها همجنسگرا شوند ، اما این مطالعه نشان می دهد که با توجه به شرایط مناسب ، ممکن است موشهای نر به ظاهر ناهمجنس مبتلا به تمایل اجتماعی و جنسی همجنس باز شوند.
;