چرا تامارین ها و انسان ها از شامپانزه ها متفاوتند؟
راه لاغر باقی ماندن در عشق اشاره کرد که انسان پیوندهای جفتی است ، و توانایی منحصر به فرد آنها در تقویت پیوندهای عاشقانه خود را به میل خود دارد. ما این کار را با استفاده از طیف خاصی از سیگنال های ناخودآگاه یا "رفتارهای پیوندی" انجام می دهیم.
این رفتارها (از نظر فنی ، نشانه های دلبستگی) شامل تماس پوستی با پوست ، بوسیدن نفسانی ، نوازش آرام ، صدای بدون رضایت و لذت ، بغل کردن یا قاشق بی صدا ، لبخند زدن با تماس چشمی ، نوازش سینه ها ، نگه داشتن آلت تناسلی ، صمیمیت بازیگوش ، آرام مقاربت و غیره روزانه مورد استفاده قرار می گیرند ، آنها بدون هیچ زحمتی رضایت از رابطه را افزایش می دهند زیرا یك یك قشر مغز ما را دور می زنند و برای مغز لیمبیك ما خط تولید می كنند. در مقابل ، بحث ارزان است. نه تنها این ، از طریق مراکز تحلیلی مغز فیلتر می شود ، جایی که ما تمایل داریم انواع چرخش ها را به آنچه می شنویم اضافه کنیم. زنی گفت که رفتارهای پیوند روزانه را تجربه کرده است:
آن احساسات خوب ذوب گرم و دلپذیر (که باعث می شود شما میلیمتر ، آه و اوهو بروید) که روشن شدن آنها مدتی طول می کشید (از طریق بوسیدن ، نوازش کردن ، رابطه جنسی) ، اکنون فقط منتظر هستند ، و دیگر نیازی به وقت ندارید همه برای بیدار شدن دوباره سینه ها ، گوش ها و مچ های داخلی من اکنون مانند دکمه های "توقف مکث" هستند.
مانند همه حیوانات ، انسان نیز برای درک سیگنالهایی که نشان می دهد دیگری به اندازه کافی برای آرامش با یکدیگر ایمن است یا خیر ، آماده است. اگر این علائم ایمنی ارائه نشود ، یک دفاع دفاعی ظریف فاصله عاطفی ایجاد می کند. این ممکن است اتفاق بیفتد حتی اگر در گذشته عاشقان زیادی وجود داشته باشد. رفتارهای پیوند دهنده با آرامش بخشیدن به مکانیسم دفاعی مغز (در درجه اول آمیگدال) پیام ایمن به پیوند را می رسانند ، اما این موارد باید مرتباً رخ دهند.
یکی از دلایلی که این اقدامات محبت آمیز باعث افزایش میل به ادغام با همسر می شود این است که جریان اکسی توسین ("هورمون نوازش") را القا می کند. اکسی توسین اضطراب را کاهش می دهد، اعتماد را افزایش می دهد و باعث افسردگی می شود. به طور خلاصه ما احساس خوبی تعامل با این شخص ؛ این در یک سطح عصبی شیمیایی یا ناخودآگاه پاداش آور است. جای تعجب نیست ، اوایل سال جاری دانشمندان گزارش دادند که کسانی که در روابط متعهد هستند ، تولید می کنند کورتیزول ناشی از استرس. انسان ها نیز متولد شده اند زندگی دیگر، و نرخ پایین تر از پریشانی روانی. حتی شواهد فزاینده ای وجود دارد که اثبات می کند اکسی توسین (یا رفتارهای تولید کننده اکسی توسین) موثر است حفاظت در برابر اعتیاد در جفت جفت (افسوس، جفت جفت ممکن است بیشتر باشد مستعد ابتلا به اعتیاد از دیگر پستانداران، به علت حساسیت بسیار مغزی که امکان اتصال جفتی را فراهم می کند.) برای ما، همکاری کردن، پزشکی خوب است.
تحقیقات اخیر در مورد میمون های تامارین قدرت رفتارهای ساده این نوع را تایید می کند تا اکسی توسین آرام بخش را آزاد کند و عشق میمون را زنده نگه دارد. تامارین ها، مانند انسان ها، بومی های اجتماعی هستند که همجنسگرا هستند و جوانان خود را با هم جمع می کنند.
در مقابل ، شامپانزه ها و بونوبوها پیوند جفتی ایجاد نمی کنند. آنها ماشین عصبی را برای آن تکامل نداده اند. بخاطر داشته باشید که اگرچه ممکن است نزدیکترین شامپانزه ها باشند زندگی بستگان ژنتیکی، مسیرهای ما حدود شش میلیون سال پیش شکسته شد. نزدیکترین بستگان ژنتیکی ما واقع در آن قرار داشتند ما شاخه حتی اگر آنها دیگر در اطراف نیستند. جایی در امتداد شعبه ما ما به پیوند دوگانه تبدیل شدیم، به عنوان tamarins، gibbons و میمون های titi. سکس برای همه پستانداران پاداش می دهد، اما برای جفت زوج ها، ارتباط با همسر خاص نیز می تواند به عنوان بسیار پاداش ثبت نام کند. (برای اطلاعات بیشتر در مورد مکانیک عصبی پیوند جفت، نگاه کنید به اظهارات لری یانگ در پایان این مقاله.)
نکته این است که ما بخشی از یک کلوپ کوچک از گونه های اولیه هستیم که برای توانایی عاشق شدن و استقرار در یک فرد مهم دیگر ، خواه تصمیم بگیریم که از این گزینه استفاده کنیم یا خیر ، سیم کشی شده ایم. ما برنامه ریزی نشده ایم که "از نظر جنسی یک همسر" باشیم. هیچ گونه ای نیست. اما ما هستند "از نظر اجتماعی تک همسری" ، یعنی قادر به جفت کردن. این واقعیت که ما گاهی اوقات در غیاب وابستگی ، شهوت را تجربه می کنیم ، باعث خوشبختی ما نمی شود ، یا به این معنی است که با رویکرد غیررسمی تر به جفت گیری ، خوشحال خواهیم شد.
کارآگاه میمون عشق
چاک اسنودن، محقق دانشگاه ویسکانسین، در پی شناختن ارتباط بین رفتارهای دلبستگی و اکسی توسین، تصمیم گرفت تا هر دو جفت مگس تامارین را که حداقل برای یک سال با هم بودند، اندازه گیری کند. نتایج او نشان داد که طیف گسترده ای از اکسید سیکین در میان جفت ها وجود دارد. با این حال، در داخل هر جفت هم بستگان سطح مشابهی داشتند. هرچند که آنها انجام می دادند، به وضوح به نفع هر دو بود.
این یافته کلیدی است: جفتهایی که بالاترین سطح اکسی توسین دارند بیشترین رفتارهای جنسی و وابستگی را انجام می دهند. این رفتارها نسخه های تمارین از رفتارهای پیوندی است: آغوش کشیدن با دمهای در هم تنیده ، نظافت ، تکان خوردن زبان و علامت گذاری / بررسی عطر ، نعوظ ، خواستگاری (معاشقه توسط هر دو جنس) ، تحقیقات در دستگاه تناسلی ، و همه پایه هایی که زن پذیرای آن است ، خواه یا سوار شدن منجر به انباشت واقعی یا انزال نشده است. هیچ نگرانی برای عملکرد نارنگی وجود ندارد!
تامارین ها تقریباً روزانه سوار می شوند ، صرف نظر از اینکه زن در چرخه خود قرار دارد ، بنابراین شروع آن فقط به لقاح نیست. اسنودن در مکاتبات خصوصی در مورد نقش رابطه جنسی غیرشوریایی در پیوند جفت پستانداران ، اظهار داشت: "تماس فیزیکی عشق ورزیدن مهم است [و] ارگاسم در صورت وقوع به سادگی یک افزودنی خوب و سرگرم کننده است." (برای کتاب اخیر که مزایای این مفهوم آرام را در صمیمیت انسان تأیید می کند ، نگاه کنید به) تانتری سکس برای مردان.)
محققان نتیجه گرفتند که سطح اکسي توسين احتمالا منعکس کننده کيفيت يک پيوند جفت مي باشد و احتمالا از طريق رفتارهايي که مشاهده مي شود، حفظ مي شود. سعید اسنودن، "در اینجا ما یک مدل اولیه غیرانسانی داریم که باید همان مشکلاتی را که ما حل می کنیم حل کند: ماندن در کنار هم و حفظ یک رابطه تک همسری ، تربیت فرزندان ، و اکسی توسین ممکن است مکانیسمی باشد که آنها برای حفظ رابطه استفاده می کنند."
تیم Snowdon پیشنهاد کردند که تماس نزدیک و رفتار جنسی غیر ادراکی نیز ممکن است کیفیت و مدت روابط انسانی را پیش بینی کند. متأسفانه ، ما انسانها غالباً از اهمیت این سیگنال های آرامش بخش چشم پوشی می کنیم.
بعد از فروپاشی دیوانگی ماه عسل ، چند زوج دارای رابطه جنسی گاه به گاه هستند اما به ندرت در ارتباط محبت آمیز ، سکسی (اما غیر هدفمند) قرار می گیرند؟ ارگاسم متناوب به سادگی برای بالا نگه داشتن اکسی توسین یا پیوندهایشان کافی نیست. رابطه جنسی گاه به گاه مانند روشن کردن شیر آب… و سپس خاموش شدن آن است. رفتارهای پیوند روزانه مانند جریان ثابت آب است که لوله های شما را از یخ زدگی باز می دارد. درست است ، برخی از زوجین با این باور که ارگاسم مکرر بهترین چسب است ، سعی می کنند پیوندهای خود را محکم نگه دارند. با این حال ممکن است این تمرکز محدود باعث شود که آنها ریتم راحت تری از رابطه عاشقانه جفت-چسبنده را بر هم بزنند یا به طور متناقضی ، پاسخ خوبتان را خنثی می کند.
In افسانه ی یکپارچه دیوید باراش خاطرنشان می کند که در پستانداران پیوند خورده رابطه جنسی "خصوصاً پرشور" نیست. (حداقل نه بعد از دیوانگی اولیه.) بسیاری از تعاملات بین همسران به صورت استراحت با هم ، آراستگی متقابل و معاشرت است.
نکته جالب این است که عاشقان انسان حق انتخاب دارند. برخلاف سایر پستانداران ، ما می توانیم با افزایش سطح متقابل اکسی توسین با سیگنالهای ساده و تقریباً بی دردسر ، کیفیت و رضایت اتحادیه های صنفی خود را آگاهانه افزایش دهیم. ما به سادگی از قشر مغز توسعه یافته خود استفاده می کنیم تا ماشین عشق لیمبیک مغز خود را شروع کنیم. شاید سیزده درصد از زوجین کسانی که اوراق قرضه آبدار را حفظ می کنند، به نوعی به این راز در اوایل اتحادیه هایشان می اندیشند بدون آنکه متوجه آن شوند.
آیا عاشقانه شما را در گذشته شکست خورده؟ آیا شما پیمان همسرتان را به اندازه کافی از سیگنال های باندینگ برای درک متقابل خود از هر دو طرف دیگر پیشنهاد دادید، به شما امکان اشتباهات را نادیده می گیرید و صمیمیت بین شما را تقویت می کنید؟ اگر نه، درس خواندن را از زوجین پرتوی جفت زدن خود بیاموزید.
___
[از خلاصه سخنراني بحث و گفتگو توسط لری یانگ، PhD تحت عنوان ، "Neurobiology of Social Bonding and Monogamy ..."]
فریزر پراید، مانند انسان، بسیار اجتماعی و شکل طولانی مدت پیوند جفت بین همسران. این در مقایسه با 95 درصد از تمام گونه های پستانداران است که به نظر نمی رسد قادر به تشکیل پیوندهای اجتماعی طولانی مدت بین همسران باشد. مطالعات مغز و مکانیزم های ژنتیکی مرتبط با پیوند جفتی نقش مهمی را برای چندین ماده شیمیایی اصلی در مغز در ایجاد روابط اجتماعی نشان داده اند. به نظر می رسد اکسی توسین و وازوپرسین توجه مغز را به سیگنال های اجتماعی در محیط تمرکز می کنند. در طول تشکیل پیوند جفت، این مواد شیمیایی با سیستم پاداش مغز (مانند دوپامین) ارتباط برقرار می کنند تا ارتباطات بین نشانه های اجتماعی شریک و طبیعت پاداش جفت گیری برقرار شود. پس چرا برخی از گونه ها قادر به ایجاد پیوند اجتماعی هستند در حالی که دیگران نیستند؟ تحقیق در مورد مقایسه مغزهای گونه تک زایی و غیر مونوگامی نشان می دهد که محل گیرنده هایی است که به اکسي توسين و وازوپرسين پاسخ مي دهند که مشخص مي کند که فرد بتواند پيوند برقرار کند. به عنوان مثال، پلین های پرویی مردانه یکپارچه دارای غلظت بالایی از گیرنده های وازوپرسین در یک مرکز پاداش شکمی است که در اعتیاد نیز دخیل است. درختان نهشته ای غیر همجنسگرا وجود ندارد. با این حال، اگر گیرنده ها در این مرکز پاداش در گلدان های علفی غیر مونوگامی قرار داده شوند، این مردان به طور ناگهانی توانایی ایجاد اوراق قرضه را توسعه می دهند. این مطالعات همچنین نشان می دهد که پیوند جفت بسیاری از مکانیسم های مغز همانند اعتیاد است. مطالعات ژنتیکی نشان داده است که تغییرات توالی DNA در ژن کدبندی گیرنده وازوپرسین بر سطح بیان بیانگر در برخی از مناطق مغز تاثیر می گذارد و احتمال اینکه مرد بتواند یک پیوند اجتماعی با یک زن را تشکیل دهد، تأثیر می گذارد.
مطالعات اخیر بر روی انسان ها شباهت های قابل توجهی در نقش اکسی توسین و وازوپرسین در تنظیم شناخت و رفتار اجتماعی در افراد مسن و انسان نشان داده است. تغییر در توالی DNA ژن گیرنده وازوپرسین انسانی با تغییر در اندازه گیری کیفیت رابطه عاشقانه همراه بوده است. در انسان ، تحویل داخل بینی اکسی توسین باعث افزایش اعتماد ، افزایش چشم به چشم ، افزایش همدلی و افزایش یادگیری تقویت شده اجتماعی می شود. در واقع به نظر می رسد که تحریک سیستم اکسی توسین در انسان باعث افزایش توجه به نشانه های اجتماعی در محیط می شود.
;