Eur Eat Disord Rev. 2018 ส.ค. 30 doi: 10.1002 / erv.2636
Steward T1,2, Mestre-Bach G1,2, Vintró-Alcaraz C1,2, Lozano-Madrid M1,2, Agüera Z1,2, Fernández-Formoso JA1, Granero R1,3, Jiménez-Murcia S1,2,4, Vilarrasa N5,6, García-Ruiz-de-Gordejuela A7, Veciana de Las Heras M4, Custal N2, Virgili N4,5, López-Urdiales R5, Gearhardt AN8, Menchón JM2,4,9, Soriano-Mas C2,3,9, Fernández-Aranda F1,2,4.
นามธรรม
พื้นหลัง:
บุคคลที่มีโรคอ้วน (OB) มักจะรายงานความทุกข์ทรมานจากอาการคล้ายติดยาเสพติด เช่นเดียวกับการเสพติดการขาดดุลในหน้าที่ของผู้บริหารระดับสูงเช่นการตัดสินใจและการเอาใจใส่อย่างต่อเนื่องนั้นมีอยู่ใน OB ไม่มีการศึกษาจนถึงปัจจุบันได้ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการติดอาหาร, OB, และประสิทธิภาพทางด้านประสาทวิทยา
วิธีการศึกษา:
ผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่สามสิบสามคนที่มี OB และการควบคุมน้ำหนักที่ดีต่อสุขภาพ 36 คนได้ผ่านการทดสอบ Yale Food Addiction Scale เวอร์ชัน 2.0 ซึ่งเป็นเครื่องมือที่ผ่านการตรวจสอบแล้วซึ่งใช้ในการประเมินพฤติกรรมการเสพติดที่เกี่ยวข้องกับอาหาร นอกจากนี้ผู้เข้าร่วมยังได้กรอกแบบทดสอบ Iowa Gambling Task (IGT) และ Conners 'Continuous Performance Test รุ่นที่สอง (CPT-II) เพื่อตรวจสอบการตัดสินใจและการควบคุมโดยเจตนาตามลำดับ
ผล:
มีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์การติดยาใน 24.2% ของผู้เข้าร่วมที่มี OB และ 2.8% ของกลุ่มควบคุม ในกลุ่ม OB ระดับความรุนแรงของการเสพติดอาหารมีความสัมพันธ์เชิงลบกับคะแนนโดยรวมของ IGT ผู้เข้าร่วมที่มีเกณฑ์การประชุม OB สำหรับการติดอาหารมุ่งมั่นที่จะละเว้นและข้อผิดพลาดความเพียรใน CPT-II มากกว่าเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มีการติดอาหาร
สรุป
ผลลัพธ์ของเราชี้ไปที่ความสัมพันธ์ระหว่างระดับความรุนแรงของการติดอาหารและความบกพร่องในการตัดสินใจและความสามารถในการตั้งใจในบุคคลที่มี OB จากความแตกต่างที่พบใน OB มันยืนด้วยเหตุผลว่าผู้ป่วยกลุ่มย่อยที่ติดอาหารนี้อาจได้รับประโยชน์จากการแทรกแซงการกำหนดเป้าหมายการขาดดุลวิทยา
ที่มา: สนใจ; การตัดสินใจ; ฟังก์ชั่นผู้บริหาร ติดอาหาร ความอ้วน
PMID: 30159982
ดอย: 10.1002 / erv.2636
;