เปปไทด์ 2019 ก.ย. 7: 170151 doi: 10.1016 / j.peptides.2019.170151
โมแกดดัม เอสเอพี1, Amiri P.2, สายพันธุ์อ3, Hosseinzadeh N.4, Abolhasani M.5, Ghorbani A.6.
นามธรรม
โรคอ้วนเป็นปัญหาสาธารณสุขที่แพร่หลายและการติดอาหาร (FA) เป็นปัจจัยที่ถกเถียงกันมากที่สุดในการจัดการ ดังนั้นการศึกษานี้ได้รับการออกแบบมาเพื่อตรวจสอบความถูกต้องของแบบสอบถาม FA สำหรับผู้หญิงอิหร่านที่เป็นโรคอ้วนและเพื่อตรวจสอบความชุกของ FA และความสัมพันธ์กับระดับออกซิโทซินในพลาสมา (OT) ตลอดจนการวัดทางมานุษยวิทยา ในการศึกษาเชิงพรรณนาวิเคราะห์นี้ได้รวมผู้หญิงผู้ใหญ่ 450 คนที่เป็นโรคอ้วน ความชุกของ FA ถูกกำหนดด้วยระดับการติดอาหารของเยล (YFAS) ที่ถูกต้อง ปริมาณธาตุอาหารหลักถูกวัดโดยแบบสอบถามความถี่อาหารกึ่งเชิงปริมาณที่ถูกต้อง (FFQ) นอกจากนี้ยังมีการตรวจวัด OT ในพลาสมาหลังจากอดอาหารแปดชั่วโมง ในการศึกษานี้ความชุกของ FA เท่ากับ 26.2% ในผู้หญิงที่เป็นโรคอ้วน เมื่อเปรียบเทียบกับโรคอ้วนคลาส I อัตราส่วนต่อรอง (95% CI) ของ FA สำหรับโรคอ้วนคลาส II และคลาส III เท่ากับ 2.5 (CI: 1.29-5.09) และ 3.3 (CI: 1.69-6.4) ตามลำดับ การบริโภคอาหารประเภทพลังงานโปรตีนคาร์โบไฮเดรตไขมันกรดไขมันอิ่มตัวกรดไขมันไม่อิ่มตัวเชิงเดี่ยวกรดไขมันไม่อิ่มตัวเชิงซ้อนและคอเลสเตอรอลสูงกว่าผู้หญิงที่ติดอาหาร (FAD) อย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับคนที่ไม่ติดอาหาร (NFA) (p < 0.001) นอกจากนี้ระดับพลาสมา OT ในสตรี FAD ที่เป็นโรคอ้วนต่ำกว่าในกลุ่ม NFA (p = 0.02) โดยสรุปผลการศึกษานี้ระบุว่า FA เป็นที่แพร่หลายในผู้หญิงอิหร่านที่เป็นโรคอ้วน นอกจากนี้ FA ยังเกี่ยวข้องกับความรุนแรงของโรคอ้วนการบริโภคพลังงานจากอาหารคาร์โบไฮเดรตโปรตีนไขมันคอเลสเตอรอลและระดับ OT ในพลาสมา
ที่มา: ติดอาหาร เครื่องชั่งอาหารสำหรับเยล การบริโภคสารอาหารหลัก โรคอ้วน; อุ้ง
PMID: 31505221
;