25 ปริมาณ, มิถุนายน 2017, หน้า 209-220
ลิงก์ผู้เขียนเปิดแผงการซ้อนทับAhna BallonoffSuleimanaAdrianaGalvánbK. PaigeHardencRonald E.Dahla
https://doi.org/10.1016/j.dcn.2016.09.004รับสิทธิ์และเนื้อหา
ไฮไลท์
•แม้จะมีความก้าวหน้าในด้านพัฒนาการทางประสาทของวัยรุ่น แต่ก็มีความสนใจเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับพัฒนาการทางเพศและความโรแมนติก
•กรอบของการสุกแก่ pubertal จำเป็นต้องพิจารณาการสุกของสมอง pubertal เท่าที่จำเป็นสำหรับความสำเร็จที่โรแมนติกและการสืบพันธุ์
•พัฒนาการทางประสาทวิทยาศาสตร์มีศักยภาพในการพัฒนาผลลัพธ์ด้านสุขภาพทางเพศโรแมนติกวัยรุ่นและอนามัยการเจริญพันธุ์
นามธรรม
การเริ่มต้นของวัยรุ่นเป็นช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งในแรงจูงใจความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมและความสัมพันธ์ทางสังคม แบบจำลองการพัฒนาทางระบบประสาทที่มีอยู่ได้รวมความเข้าใจของเราในปัจจุบันของวัยรุ่น การพัฒนาสมอง; แม้กระนั้นมีการมุ่งเน้นไปที่ความสำคัญของวัยรุ่นในช่วงเวลาอ่อนไหวสำหรับการพัฒนาทางเพศและความโรแมนติก เมื่อคนหนุ่มสาวเข้าสู่วัยรุ่นหนึ่งในภารกิจหลักของพวกเขาคือการได้รับความรู้และประสบการณ์ที่จะช่วยให้พวกเขาได้รับบทบาททางสังคมของผู้ใหญ่รวมถึงการมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและเพศสัมพันธ์ โดยการทบทวนวรรณกรรมเกี่ยวกับพัฒนาการทางระบบประสาทของมนุษย์และสัตว์ที่เกี่ยวข้องบทความนี้จะเน้นว่าเราควรก้าวข้ามความคิดของวัยแรกรุ่นอย่างไรเนื่องจากเป็นเพียงชุดของการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายที่มีความสำคัญต่อการเจริญพันธุ์ทางร่างกาย ค่อนข้างวัยแรกรุ่นยังเกี่ยวข้องกับชุดของการเปลี่ยนแปลงทางระบบประสาทที่มีความสำคัญสำหรับ การเติบโตทางสังคมอารมณ์และความรู้ความเข้าใจที่จำเป็นสำหรับการสืบพันธุ์สำเร็จ. เป้าหมายหลักของบทความนี้คือการขยายฐานการวิจัยและการสนทนาเกี่ยวกับความโรแมนติกของวัยรุ่นและการพัฒนาทางเพศโดยหวังที่จะพัฒนาความเข้าใจเรื่องเพศและเรื่องโรแมนติกให้เป็นมิติการพัฒนาด้านสุขภาพและความเป็นอยู่ที่ดีในวัยรุ่น
คำสำคัญ
การพัฒนาที่โรแมนติก
การพัฒนาทางเพศ
วัยรุ่น
พัฒนาการทางประสาทวิทยาศาสตร์
วัยแรกรุ่น
“ ในวัยเด็กคนขึ้นอยู่กับชีวิตของพวกเขาในครอบครัวนาตาล ในวัยผู้ใหญ่พวกเขามีความรับผิดชอบต่อความเป็นอยู่ที่ดีของคู่สมรสและบุตรและเพื่อล้างความสนใจและตำแหน่งของครอบครัวสมรส ในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ของวัยรุ่นพวกเขาไม่พึ่งพาเช่นเดียวกับพวกเขาและไม่รับผิดชอบอย่างที่พวกเขาจะ ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนจึงสามารถยึดติดกับสิ่งที่แนบแน่นซึ่งจะขาดในขั้นตอนอื่น ๆ ในวงจรชีวิต…” - (Schlegel และ Barry, 1991 Schlegel & Barry III, 1991, พี. 68)
1. บทนำ
แบบจำลองการพัฒนาทางประสาทได้ระบุอาการของวัยรุ่นที่ถูกทำเครื่องหมายโดยการเปลี่ยนแปลงทางชีวภาพในวัยแรกรุ่นเป็นช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงแรงจูงใจความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมและความสัมพันธ์ทางสังคมที่ลึกซึ้ง แบบจำลองเหล่านี้ช่วยในการระบุช่วงเวลาที่เป็นระยะเวลาการเรียนรู้ที่ละเอียดอ่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเรียนรู้ทางสังคมและอารมณ์ที่จำเป็นในการนำทางบริบททางสังคมใหม่ ๆ และกระบวนการเกิดอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับตนเอง (Telzer 2016; Crone และ Dahl, 2012) อย่างไรก็ตามแม้จะมีการเกิดขึ้นของรุ่นที่ยอดเยี่ยมหลายคนเน้นความสำคัญของวัยแรกรุ่นสำหรับ การพัฒนาระบบประสาท และการเรียนรู้ใหม่ที่ปรับเปลี่ยนได้ (เช่น (Blakemore 2012; Braams และคณะ, 2015; Crone และ Dahl, 2012; Giedd et al., 2006; James et al., 2012; Peper และ Dahl, 2013) โมเดลเหล่านี้ให้การพิจารณาอย่าง จำกัด กับความสำคัญของวัยรุ่นว่าเป็นช่วงเวลาที่อ่อนไหวสำหรับการพัฒนาความโรแมนติกและเรื่องเพศ ในบางกรณีเมื่อพิจารณาความรักและเรื่องเพศในแบบจำลองพัฒนาการพวกเขามักจะเน้นการพัฒนาทางเพศว่าเป็นพฤติกรรมเสี่ยงทางลบ (เช่นกรอบความเสี่ยงของพฤติกรรมทางเพศ) (Ewing และคณะ, 2014; Goldenberg และคณะ 2013; James et al., 2012; ผู้ชนะและ Hariri, 2015) แม้ว่าเราจะรับทราบความสำคัญของการพิจารณาวิถีการพัฒนาเชิงลบที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงหรือประมาท พฤติกรรมทางเพศมันเป็นสิ่งสำคัญอย่างเท่าเทียมกันในการพิจารณากฎเกณฑ์ด้านสุขภาพของการพัฒนาทางเพศและโรแมนติกและการพัฒนาทางระบบประสาทของการเรียนรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมโรแมนติกและทางเพศ
การศึกษาโดยใช้กรอบความเสี่ยงทางเพศได้ช่วยระบุบางส่วนของเส้นประสาทพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพทางเพศที่เป็นอันตรายต่อ การตัดสินใจแต่น่าเสียดายที่การศึกษาเหล่านี้ได้ทำเพียงเล็กน้อยเพื่อขยายความเข้าใจของเราเกี่ยวกับวิถีการพัฒนาทางเพศเชิงบรรทัดฐาน ตัวอย่างเช่นในหมู่วัยรุ่นที่มีอายุน้อยกว่าเพศสัมพันธ์ (15 – 17 ปี) ความเสี่ยงเรื่องเพศที่รายงานด้วยตนเองมีความสัมพันธ์เชิงลบกับการเปิดใช้งานของ prefrontal นอก (PFC) ระหว่างภารกิจยับยั้งการตอบสนองในห้องปฏิบัติการ (Goldenberg และคณะ, 2013) ในการศึกษาของหญิงสาวอายุ 14 – 15 การตัดสินใจทางเพศที่มีความเสี่ยงสูงในงานห้องปฏิบัติการนั้นสัมพันธ์กับการเปิดใช้งานใน หน้า cingulate (Hensel et al., 2015) การศึกษาเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าบุคคลที่มีเพิ่มขึ้น การควบคุมความรู้ความเข้าใจ ระหว่างการยับยั้งการตอบสนองและการเปิดใช้งานน้อยลงในหน้า cingulate อาจทำให้การตัดสินใจทางเพศมีความรับผิดชอบมากขึ้น แต่ทำเพียงเล็กน้อยเพื่อเพิ่มความเข้าใจของเราเกี่ยวกับวิถีการพัฒนาเชิงบรรทัดฐาน การก้าวข้ามกรอบความเสี่ยงในการวิจัยพัฒนาการทางระบบประสาทเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการระบุกระบวนการทางประสาทที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาความโรแมนติกและการมีเพศสัมพันธ์ในเชิงบวก
นอกเหนือจากการศึกษาพัฒนาการทางระบบประสาทในการสำรวจความเสี่ยงทางเพศแล้วยังมีความพยายาม จำกัด ในการสำรวจโครงประสาทของวิถีการพัฒนาเชิงบรรทัดฐานของความสนใจและการมีส่วนร่วมที่เพิ่มขึ้นในพฤติกรรมโรแมนติกและการมีเพศสัมพันธ์ เมื่อคนหนุ่มสาวเข้าสู่วัยรุ่นหนึ่งในภารกิจหลักของพวกเขาคือการได้รับความรู้และประสบการณ์ที่จะช่วยให้พวกเขาได้รับบทบาททางสังคมของผู้ใหญ่รวมถึงการมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและเพศสัมพันธ์ (Crone และ Dahl, 2012) ความสัมพันธ์ที่โรแมนติกของคนหนุ่มสาวตั้งแต่โรงเรียนประถมบดขยี้โดยที่คนสองคนอาจโต้ตอบกันน้อยมากจนถึงความสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องกับการลงทุนด้านอารมณ์เวลาและพลังงานที่สำคัญ อันที่จริงแล้วความสัมพันธ์เหล่านี้มีจุดประสงค์เพื่อการพัฒนาที่สำคัญและเป็นบริบทหลักสำหรับคนหนุ่มสาวในการสำรวจอัตลักษณ์ทางเพศและผลประโยชน์ทางเพศ ประสบการณ์ทางเพศ (Furman and Shaffer, 2003; Furman et al., 2007) ด้วยความหวังว่าจะได้รับสถานะทางสังคมและชนะมิตรภาพของคู่ค้าที่พึงประสงค์วัยรุ่นมีแรงจูงใจสูงในการเรียนรู้วิธีการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับการสร้างและรักษาความสัมพันธ์ที่โรแมนติก ความสามารถของบุคคลในการมีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่เอื้อต่อความสัมพันธ์ใกล้ชิดและสร้างโอกาสในการมีเพศสัมพันธ์และการสืบพันธุ์เป็นผลการพัฒนาเชิงบรรทัดฐานของวัยแรกรุ่น
วัยแรกรุ่นกระบวนการทางชีวภาพที่เริ่มต้นในสมองเกี่ยวข้องกับน้ำตกของการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนและการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายและสรีรวิทยาที่ลึกซึ้งซึ่งในที่สุดส่งผลให้ความสามารถในการทำซ้ำ (Sisk 2016; Sisk and Foster, 2004) การพัฒนาองค์ประกอบบางอย่างของเรื่องเพศสำหรับผู้ใหญ่รวมถึงการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพทางร่างกายความเร้าอารมณ์ทางเพศและการสำเร็จความใคร่เป็นที่เข้าใจกันดี แม้ว่าวัยแรกรุ่นจะกระตุ้นให้เกิดการผสมพันธุ์และพฤติกรรมทางเพศ แต่ก็มีงานวิจัยที่ จำกัด อย่างมากในการสำรวจพฤติกรรมทางเพศของมนุษย์วัยรุ่น ในทางตรงกันข้ามการวิจัย pubertal ในสายพันธุ์อื่นรวมถึงการสำรวจในเชิงลึกของการโจมตีของพฤติกรรมทางเพศและการผสมพันธุ์ที่เกี่ยวข้องกับวัยแรกรุ่นยอมรับว่าการเกิดขึ้นของพฤติกรรมนวนิยายเหล่านี้ต้องประสานงานขนาดใหญ่ของการเปลี่ยนผ่านการพัฒนาในสมอง ระบบต่อมไร้ท่อและระบบประสาท ดังนั้นนักวิจัยสัตว์จึงรับรู้ประสบการณ์ทางเพศในระยะแรกไม่เพียง แต่เป็นผลจากพฤติกรรมเท่านั้น แต่ยังเป็นปัจจัยทางสรีรวิทยาที่กำหนดรูปแบบการทำงานของประสาทและฮอร์โมนและการพัฒนา (เช่น Nutsch et al., 2014, 2016; จะ, et al., 2015) การขาดแคลนความรู้เกี่ยวกับการเรียนรู้และการป้อนกลับแบบย้อนกลับซึ่งเกี่ยวข้องกับการเริ่มต้นของการผสมพันธุ์ของมนุษย์และประสบการณ์ทางเพศเน้นการกำกับดูแลที่สำคัญในรูปแบบที่มีอยู่ของการพัฒนาวัยรุ่นของมนุษย์ ในขณะเดียวกันในขณะที่โมเดลสัตว์เสนอข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญในการทำความเข้าใจวิถีการพัฒนาทางเพศพวกเขาไม่ขยายความเข้าใจของเราเกี่ยวกับความสัมพันธ์และประสบการณ์ที่โรแมนติกและพวกเขาไม่เปลี่ยนแปลงการพัฒนาตัวตนที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์สำคัญทางสังคมที่สำคัญเหล่านี้ ยิ่งไปกว่านั้นกรอบการผสมพันธุ์ของแบบจำลองสัตว์นั้นเป็นเพียงแค่กรอบความรักต่างเพศเพื่อการพัฒนาทางเพศเท่านั้นดังนั้นจึงจำกัดความเข้าใจของเราเกี่ยวกับความหลากหลายและความลื่นไหลของแรงดึงดูดใจพฤติกรรมและอัตลักษณ์ที่มีอยู่ในเรื่องเพศของมนุษย์
วรรณกรรมสัตว์ทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนความจำที่สำคัญเกี่ยวกับวัตถุประสงค์ทางชีวภาพของวัยแรกรุ่นและการตอบกลับแบบวนซ้ำซึ่งเกี่ยวข้องกับประสบการณ์โรแมนติกและเรื่องเพศซึ่งส่วนใหญ่ถูกละเลยในรูปแบบของการพัฒนาวัยรุ่นของมนุษย์ นอกจากนี้รูปแบบสัตว์และการวิจัยที่ จำกัด ของมนุษย์ได้ทำเพียงเล็กน้อยเพื่อสำรวจว่าวัยแรกรุ่นสร้างโอกาสสำหรับการเรียนรู้เกี่ยวกับ ความหมาย ของพฤติกรรมโรแมนติกและเพศ (Fortenberry, 2013) ในมือข้างหนึ่งความสามารถขั้นพื้นฐานสำหรับพฤติกรรม procreative สามารถทำได้โดยมีทักษะความรู้หรือประสบการณ์ค่อนข้างน้อย ในอีกแง่หนึ่งจากมุมมองเชิงวิวัฒนาการการแข่งขันทางสังคมในการดึงดูดคู่ครองและความสำเร็จในการแต่งงานนั้นต้องอาศัยความเชี่ยวชาญอย่างมากของทักษะและพฤติกรรมทางสังคมและอารมณ์ที่ซับซ้อน การเรียนรู้ที่เกี่ยวข้องกับการได้รับทักษะและความรู้ที่จำเป็นเพื่อนำทางแรงจูงใจทางสังคมและเพศที่เกิดขึ้นกับวัยแรกรุ่นเป็นหัวใจสำคัญของวิถีทางบรรทัดฐานของการพัฒนาสังคมอารมณ์และความรู้ความเข้าใจในมนุษย์ ดังนั้นการเจริญเติบโตของ pubertal (และการเพิ่มแรงจูงใจทางสังคมรวมถึงความสนใจในพฤติกรรมทางเพศและความโรแมนติก) มีแนวโน้มที่จะแสดงหน้าต่างเชิงบรรทัดฐานของการเรียนรู้ - ไม่ใช่เพียงแค่กลไกด้านพฤติกรรมทางเพศ แต่ยังเกี่ยวกับกระบวนการทางอารมณ์และสังคมที่ซับซ้อน ที่เป็นส่วนหนึ่งของการนำทางอารมณ์ความรู้สึกที่พุ่งสูงและมีค่าใช้จ่ายซึ่งเกี่ยวข้องกับการพัฒนาอัตลักษณ์ทางเพศ
ในบทความนี้เราสำรวจว่าการพัฒนาทางปัญญาและความรู้สึกทางสังคมเกิดขึ้นที่วัยแรกรุ่นสร้างหน้าต่างเฉพาะของโอกาสสำหรับวัยรุ่นที่จะมีส่วนร่วมในการเรียนรู้ที่เหมาะสมการพัฒนาที่เกี่ยวข้องกับการนำทางประสบการณ์โรแมนติกและทางเพศ เราเสนอให้มีการเปลี่ยนแปลงพื้นฐาน วงจรประสาท ที่เกี่ยวข้องกับการประมวลผลทางสังคมและอารมณ์อาจเปิดหน้าต่างพัฒนาการที่สอง (ตามหลังช่วงวัยเด็ก) สำหรับการเรียนรู้เกี่ยวกับความรักและความสัมพันธ์ที่แนบมาด้วย เราตั้งสมมติฐานเพิ่มเติมว่ากระบวนการเรียนรู้เหล่านี้เริ่มต้นด้วยการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพและระบบประสาทวิทยาที่มีอิทธิพลต่อแรงจูงใจ แต่ขึ้นอยู่กับบริบทและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลในช่วงเวลานี้ จากนั้นทำการวิจัยทั้งสัตว์และมนุษย์เราจะตรวจสอบว่าการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนระบบประสาทและชีววิทยาในวัยรุ่นวัยหนุ่มสาววัยแรกรุ่นจะมีส่วนร่วมในพฤติกรรมโรแมนติกและทางเพศอย่างไร ในที่สุดเราเน้นคำถามที่สำคัญและโดดเด่นเกี่ยวกับวิถีการพัฒนาของพฤติกรรมโรแมนติกและความสัมพันธ์ทางเพศรวมถึงวิธีการพัฒนาที่ได้รับผลกระทบจากการยืดตัวทางสังคมของวัยรุ่นซึ่งมีวุฒิภาวะทางเพศที่ไม่ได้แยกจากนิยามทางวัฒนธรรมของผู้ใหญ่ ตลอดทั้งบทความเรายังระบุโอกาสสำหรับนักวิจัยในการสำรวจคำถามที่ไม่ได้ตอบจำนวนมาก เป้าหมายสูงสุดของบทความนี้คือการขยายฐานการวิจัยและการสนทนาเกี่ยวกับวัยรุ่นโรแมนติกและการพัฒนาทางเพศโดยหวังที่จะเสริมสร้างศักยภาพสำหรับการวิจัยทางประสาทวิทยาศาสตร์เพื่อใช้ในการปรับปรุงวิถีชีวิตที่สำคัญเหล่านี้
2 คาดหวังว่าจะได้เรียนรู้เกี่ยวกับความรักความผูกพันและความผูกพันที่โรแมนติก
แบบจำลองการพัฒนาทางระบบประสาทจำนวนมากเน้นว่า neuroplasticity สิ่งที่เกิดขึ้นในวัยแรกรุ่นจะเป็นการเปิดหน้าต่างที่ละเอียดอ่อนในสมองซึ่งทำให้บุคคลนั้นเหมาะสำหรับการเรียนรู้ที่ไม่เหมือนใคร (Crone และ Dahl, 2012) ในการใช้งานที่กว้างที่สุดคำว่า neuroplasticity รวมถึงกระบวนการ synaptic และ non-synaptic ที่หลากหลายที่เป็นรากฐานของความสามารถในการเรียนรู้ของสมองพร้อมกับแนวคิดของ 'หน้าต่างที่ละเอียดอ่อน' สำหรับการเรียนรู้เฉพาะทาง Greenough และคณะ (1987) 'กรอบคาดหวังจากประสบการณ์ในวัยเด็ก' เสนอว่าสมองของทารกคาดหวังการเรียนรู้บางประเภทซึ่งกระตุ้นให้พวกเขามีส่วนร่วมในการฝึกฝนซ้ำ ๆ และประสบการณ์การเรียนรู้ที่เชี่ยวชาญ (เช่นการเดิน) ประสบการณ์การเรียนรู้เหล่านี้ก็มีส่วนสำคัญอย่างยิ่ง การพัฒนาระบบประสาท (Greenough และคณะ, 1987) การวิจัยล่าสุดเกี่ยวกับ กระบวนการทางโมเลกุล และกลไกต่าง ๆ ของระบบประสาทมีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วและเน้นว่าวัยรุ่น การพัฒนาสมองเริ่มต้นด้วยการโจมตีของวัยแรกรุ่นอาจเป็นตัวแทนของการรวมกันที่ไม่ซ้ำกันของความมั่นคงและปั้น ชุดค่าผสมนี้สร้างหน้าต่างโอกาสสำคัญสำหรับการเรียนรู้และประสบการณ์เพื่อพัฒนารูปร่าง เครือข่ายประสาทเทียม ในวิธีที่ยั่งยืน (Hensch 2014; Takesian และ Hensch, 2013; Werker และ Hensch, 2015).
การเริ่มต้นของวัยแรกรุ่นดูเหมือนว่าจะปรับทิศทางความสนใจและความสนใจไปที่กระแสข้อมูลการประมวลผลข้อมูลทางสังคมและทางอารมณ์ซึ่งเกี่ยวข้องอย่างยิ่งกับความสนใจในความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและ พฤติกรรมทางเพศ (ดาห์ล 2016; เนลสันและคณะ, 2016) โดยเฉพาะอย่างยิ่งวัยแรกรุ่นนำไปสู่การพัฒนาของนวนิยาย พฤติกรรมทางสังคม และการตอบสนองต่อบริบททางสังคมที่เพิ่งเกิดขึ้นใหม่ (Brown และคณะ, 2015) ในเวลาเดียวกันกับที่คนหนุ่มสาวเริ่มใช้เวลากับเพื่อนมากขึ้นพวกเขามีความรู้สึกดึงดูดทางเพศแบบใหม่ที่กระตุ้นพฤติกรรมการเสริมสร้างความสัมพันธ์ ระบุว่าวัตถุประสงค์ทางชีวภาพของวัยแรกรุ่นคือเพื่อให้ได้วุฒิภาวะเจริญพันธุ์จึงเหมาะสมที่ความสมดุลระหว่างความเป็นพลาสติกและความมั่นคงใน peripubertal ที่เป็นเอกลักษณ์ ระบบประสาท จะสร้างหน้าต่างแห่งโอกาสสำหรับการเรียนรู้และแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมโรแมนติกและเรื่องเพศ พิจารณาทักษะที่วัยรุ่นต้องเรียนรู้ในโดเมนนี้รวมถึงการรับมือกับอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับการหาคนที่น่าสนใจการสร้างทักษะการสื่อสารเพื่อขอให้ใครสักคนออกเดทพบกับความเร้าอารมณ์ทางเพศกับคนแปลกหน้า หรือเป็นที่นิยมน้อยลงจัดการกับการปฏิเสธหรือเลิกและสมดุลความปรารถนาทางชีวภาพที่จะมี ประสบการณ์ทางเพศ ด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับการรักษาความสัมพันธ์ที่โรแมนติก ประสบการณ์ทางเพศที่โรแมนติกและมีเพศสัมพันธ์ในช่วงแรกมีแนวโน้มที่จะสร้างเครือข่ายประสาทในวิธีที่ยั่งยืนเพื่อสนับสนุนวิถีชีวิตที่โรแมนติกและวิถีชีวิตทางเพศ
หนึ่งในการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญที่สุดที่เกิดขึ้นในช่วงวัยแรกรุ่นคือแรงจูงใจและความปรารถนาที่จะมีส่วนร่วม รักโรแมนติก. ในขณะที่เด็กทารกเรียนรู้คุณค่าของความผูกพันที่มั่นคงและความรักของพ่อแม่ในช่วงแรกของชีวิตมันไม่ได้เกิดขึ้นจนกระทั่งหลังจากการเปลี่ยนแปลงของ pubertal ที่คนหนุ่มสาวเริ่มสนใจในความรักที่โรแมนติก ความรักแบบโรแมนติกได้รับการกำหนดให้เป็นกระบวนการที่สำคัญในการยึดติดและรูปแบบความโรแมนติกของผู้ใหญ่มักสะท้อนถึงรูปแบบที่พวกเขาได้พบกับพ่อแม่ของพวกเขาในฐานะทารก (Hazan and Shaver, 1987) นอกจากนี้ความรักโรแมนติกและความรักของพ่อแม่ช่วยให้เกิดการสร้างพันธะและทำให้การก่อตัวและการบำรุงรักษาของพันธบัตรเหล่านี้เป็นบวกและประสบการณ์ที่คุ้มค่า (Bartels และ Zeki, 2004) แม้จะมีการทับซ้อนกันอย่างมีนัยสำคัญในวัตถุประสงค์คุณภาพ Neurohormone เว็บไซต์ที่มีผลผูกพันและความสัมพันธ์ของระบบประสาทระหว่างความรักของพ่อแม่กับความโรแมนติกก็มีความแตกต่างที่สำคัญเช่นกันBartels และ Zeki, 2004) ทั้งความรักของพ่อแม่และโรแมนติกช่วยให้การดูแลเอาใจใส่ดูแลเอาใจใส่และอ่อนไหว แต่ความรักที่โรแมนติกยังมีองค์ประกอบที่แตกต่างกันเช่นการแบ่งปันพลังซึ่งกันและกันและความต้องการทางเพศ เราเสนอว่าการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนที่เกี่ยวข้องกับวัยแรกรุ่นมีส่วนช่วยให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางประสาทซึ่งทำให้สมองเรียนรู้เกี่ยวกับความรักชนิดใหม่นี้เพื่ออำนวยความสะดวกในการผสมพันธุ์การตั้งครรภ์และการเลี้ยงลูก
แม้ว่าจะได้รับการยอมรับว่าหลายระบบประสาทที่เกี่ยวข้องกับความรักโรแมนติกและเพศสัมพันธ์ได้รับโครงสร้างที่สำคัญการเชื่อมต่อและการเปลี่ยนแปลงการทำงานในช่วงวัยแรกรุ่นไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับวิธีการนี้ตัดกับแนวโรแมนติกเชิงบรรทัดฐาน การบูรณาการสิ่งที่เป็นที่รู้จักเกี่ยวกับการสนับสนุนของระบบประสาทของความรักโรแมนติกและความต้องการทางเพศ / ความเร้าอารมณ์ในผู้ใหญ่ที่มีวรรณกรรมเกี่ยวกับการพัฒนาทางระบบประสาทในช่วงต้นถึงคำถามที่น่าสนใจ ขณะที่อยู่นอกเหนือขอบเขตของบทความนี้ที่จะสรุปเนื้อหาของวรรณกรรมนี้โมเดลทางระบบประสาทพัฒนาวัยรุ่นได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนถึงการปรับโครงสร้างเพศเฉพาะทางที่สำคัญของสมองในช่วงวัยแรกรุ่น (Dennison et al., 2013; Giedd และ Denker, 2015) แม้จะมีความแตกต่างทางเพศในไบร์ทเหล่านี้สมองของวัยรุ่นทั้งหมดจะไวต่อการให้รางวัลการเรียนรู้ (Galván, 2013) ด้วยการเปิดใช้งานโดปามีนที่อุดมไปด้วยการให้รางวัลและระบบสร้างแรงบันดาลใจความรักและเพศที่โรแมนติกเป็นแรงจูงใจที่มุ่งเน้นเป้าหมายพร้อมกับการตอบสนองทางอารมณ์ที่แข็งแกร่ง (Aron และคณะ, 2005; ฟิชเชอร์และคณะ, 2010) เริ่มต้นด้วยวัยแรกรุ่นการเปลี่ยนผ่านการพัฒนาในเครือข่ายสมองที่เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจรางวัลและการประมวลผลทางอารมณ์สังคมอาจสร้างจุดเปลี่ยนที่ไม่ซ้ำกันสำหรับความรักโรแมนติกและเร้าอารมณ์ทางเพศที่จะได้รับประสบการณ์เป็นรางวัลเชิงบวก
ทั้งความรักและความต้องการทางเพศนั้นเป็นแรงจูงใจที่ต้องพึ่งพิงซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อความรู้ความเข้าใจทั่วโลกไดมอนด์และดิคสัน, 2012) ได้รับการเปลี่ยนการพัฒนาที่เกิดขึ้นในช่วงวัยรุ่นที่เกี่ยวข้องกับการประมวลผลทางอารมณ์และ การควบคุมความรู้ความเข้าใจมันได้รับการเสนอว่าวัยรุ่นเป็นเวลาที่เหมาะสมในการสำรวจความรู้ความเข้าใจและอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ที่โรแมนติก (คอลลินส์ 2003) รัฐผู้สร้างแรงบันดาลใจใหม่เหล่านี้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน salience ในเวลาเดียวกันกับที่เยาวชนพัฒนาความสามารถที่เพิ่มขึ้นสำหรับการควบคุมตนเองของพฤติกรรมอื่น ๆ ที่น่ารับประทาน (Fortenberry, 2013) ดังนั้นจึงมีความรู้สึกว่าการเติบโตทางกายภาพนั้นมาพร้อมกับความยืดหยุ่นทางประสาทที่เพิ่มขึ้นและแรงจูงใจที่มีความคิดริเริ่มที่จะแสวงหาช่วงของความเร้าใจสูงน่ากลัวเล็กน้อยให้รางวัลสูงประสบการณ์แปลกใหม่และการเพิ่มความรู้สึกในการแสวงหาความรู้สึก ประสบการณ์ที่เข้มข้นเช่นการคบครั้งแรกหรือการจูบครั้งแรกสนุกสนาน (สปีลเบิร์กและอัล 2014) ผู้ร่วมปล่อยของ โดปามีน และ oxytocin ที่เกี่ยวข้องกับการโต้ตอบซ้ำ ๆ กับพันธมิตรที่เฉพาะเจาะจงก่อให้เกิดการเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับพฤติกรรมโรแมนติก เมื่อคนหนุ่มสาวหลงใหลและเริ่มสร้างความสัมพันธ์กับใครบางคนพวกเขาจะพัฒนาคำตอบของคู่ชีวิตที่มีเงื่อนไข มิเนอร์จิ รางวัลคาดหวังและมีประสบการณ์มากที่สุดกับพันธมิตรที่ถูกผูกมัดนั้นรัก 2013; Ortigue et al., 2010) เช่นเดียวกับการเรียนรู้ทั้งหมดการตั้งค่าคู่ค้าต้องใช้เวลาและประสบการณ์ซ้ำ ๆ กันในการพัฒนา เมื่อการตอบสนองเฉพาะคู่นี้ได้รับการจัดตั้งขึ้นมีส่วนร่วมในการกระตุ้นกิจกรรมแปลกใหม่สร้างประสบการณ์ที่เพิ่มขึ้นของความพึงพอใจความสัมพันธ์ในหมู่คู่รัก (Aron และคณะ, 2000) เนื่องจากการพัฒนาของระบบประสาทที่เกิดขึ้นกับวัยแรกรุ่นการตอบสนองเฉพาะคู่ค้าในความสัมพันธ์ที่โรแมนติกในช่วงต้นเมื่อทั้งอารมณ์และความสนิทสนมทางกายเป็นนวนิยายทำให้พวกเขาน่าตื่นเต้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งรางวัลและความพึงพอใจ เพื่อที่จะมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและความสำเร็จทางเพศวัยรุ่นจำเป็นต้องได้รับเช่นต้องการเข้าใกล้และเรียนรู้จากกิจกรรมเดิมพันสูงของการขอให้ใครบางคนออกเดทครั้งแรกตกหลุมรักประสบหัวใจที่แตกสลายและลองอีกครั้ง
ความรักโรแมนติกเกี่ยวข้องกับการกระตุ้นที่เพิ่มขึ้นในภูมิภาคย่อยที่อุดมไปด้วยโดปามีนซึ่งเกี่ยวข้องกับอารมณ์การประมวลผลรางวัลและแรงจูงใจ ในบริเวณเยื่อหุ้มสมองสมองที่มีลำดับสูงกว่าเกี่ยวข้องกับ ความรู้ความเข้าใจทางสังคม และการเป็นตัวแทนตนเอง และการเปิดใช้งานลดลงใน ต่อมทอนซิล (Ortigue et al., 2010) แม้ว่าความต้องการทางเพศ / ความเร้าอารมณ์และความรักนั้นเกี่ยวข้องกับการเปิดใช้งานที่ทับซ้อนกันจำนวนมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูมิภาค subcortical แต่ก็มีการเปิดใช้งานที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่นความรักที่โรแมนติกทั้งในขณะที่บางคนกำลังมีความรัก และ หลังจากที่พวกเขามีประสบการณ์ในการปฏิเสธจากการแตก - แต่ไม่ใช่ความเร้าอารมณ์เกี่ยวข้องกับการกระตุ้น tegmental หน้าท้อง (โดยทั่วไปเกี่ยวข้องกับความสุขความสนใจและแรงจูงใจที่จะติดตามผลตอบแทน) ในขณะที่ความเร้าอารมณ์ทางเพศ แต่ไม่รักเกี่ยวข้องกับหน้าท้อง striatal การเปิดใช้งาน (เกี่ยวข้องกับแรงจูงใจและค่ารางวัลทำนาย) (ฟิชเชอร์และคณะ, 2010; ไดมอนด์และดิคสัน, 2012) เนื่องจากข้อ จำกัด ในการพัฒนางานที่เหมาะสมสำหรับสแกนเนอร์การวิจัย neuroimaging จึงไม่ประสบความสำเร็จในความต้องการทางเพศ - รัฐที่มีแรงจูงใจทางสติปัญญาในการติดตามกิจกรรมทางเพศ - จากความเร้าอารมณ์ทางเพศ - สถานะทางสรีรวิทยาของความพร้อมทางเพศไดมอนด์และดิคสัน, 2012) กระบวนทัศน์ในห้องปฏิบัติการส่วนใหญ่ใช้สิ่งเร้าทางเพศของคนแปลกหน้ามากกว่าคนที่รักและน่าจะเป็นตัวแทนของความเร้าอารมณ์ได้ดีกว่าความปรารถนา แต่สิ่งนี้ยังไม่ชัดเจน งานวิจัยเกี่ยวกับวิถีการพัฒนาของความรักในสมองของมนุษย์นั้นมี จำกัด อย่างไม่น่าเชื่อ วัยแรกรุ่นมีจุดโรคติดเชื้อที่ไม่ซ้ำกันพัฒนาการเมื่อความรักโรแมนติกโผล่ออกมา การเปิดเผยวิถีการพัฒนาของระบบประสาทที่นำไปสู่การเกิดขึ้นของความรักโรแมนติกและความเร้าอารมณ์ทางเพศสามารถช่วยขยายความเข้าใจของเราเกี่ยวกับรัฐที่สร้างแรงบันดาลใจเหล่านี้ นอกจากนี้การวิจัยที่ช่วยในการแยกว่าการเปลี่ยนแปลงทางระบบประสาทที่เกิดขึ้นที่วัยแรกรุ่นมีปฏิสัมพันธ์กับประสบการณ์ในช่วงต้นของความปรารถนาความรักโรแมนติกและเพศจะช่วยเพิ่มความเข้าใจของเราว่าจุดผันแปรของวัยแรกรุ่นสร้างหน้าต่างพัฒนาการเฉพาะสำหรับการเรียนรู้อย่างไร .
เช่นเดียวกับประสบการณ์การเรียนรู้ที่สำคัญคนหนุ่มสาวได้รับประโยชน์จากการได้รับการสนับสนุนและนั่งร้านเพื่อช่วยให้วิถีการทำงานในเชิงบวกดีขึ้น เราต้องการความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับบริบทและเงื่อนไขที่นำไปสู่ประสบการณ์การเรียนรู้เชิงบวกที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาทางเพศรวมถึงสิ่งที่ช่วยลดความเสี่ยงของวิถีทางลบ เช่นเดียวกับที่เราเข้าใจถึงความสำคัญของการจัดสภาพแวดล้อมที่ปลอดภัยสำหรับเด็กวัยหัดเดินที่กำลังหัดเดิน (และล้มลงซ้ำ ๆ ) เราสามารถตั้งคำถามเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมที่ช่วยให้เยาวชนสำรวจและทดลองกับความต้องการและความรู้สึกอันทรงพลังขณะพัฒนาทักษะ สำหรับจัดการกับความรู้สึกเหล่านี้และรวมเข้ากับตัวตนของพวกเขา วิทยาศาสตร์การพัฒนาสามารถให้ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญเกี่ยวกับประเภทของการนั่งร้านที่สามารถรองรับประสบการณ์การเรียนรู้ที่เข้มข้นในรุ่นที่ดีต่อสุขภาพสำหรับคนหนุ่มสาวทุกคนรวมถึงผู้ที่กำลังประสบกับความรู้สึกครั้งแรกของความปรารถนาแรงดึงดูดหรือความตื่นตัว การออกเดทและ / หรือการมีเพศสัมพันธ์
3 ฮอร์โมนวัยเจริญพันธุ์พัฒนาการทางระบบประสาทและพฤติกรรม
การเพิ่มขึ้นของฮอร์โมนเป็นรากฐานที่สำคัญของการเปลี่ยนแปลง pubertal ฮอร์โมนเดียวกันที่มีส่วนช่วยในการพัฒนาลักษณะทางเพศทุติยภูมิยังมีบทบาทสำคัญในการจัดระเบียบใหม่ วงจรประสาท (Schulz และ Sisk, 2016; Sisk 2016; Sisk และ Zehr, 2005) เป็นผลให้วัยรุ่นประสบแรงจูงใจมากขึ้นในการหารางวัลเพิ่มประสบการณ์ของรางวัลและแรงจูงใจที่เพิ่มขึ้นในการมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ทางสังคมรวมถึงโรแมนติกและ พฤติกรรมทางเพศ (Crone และ Dahl, 2012) นอกจากนี้ฮอร์โมน pubertal อาจส่งผลให้การแสวงหาความรู้สึกเพิ่มขึ้นซึ่งทำให้ความรู้สึกแปลกใหม่ของความเข้มสูงน่าดึงดูดยิ่งขึ้น เกิน ฮอร์โมนอวัยวะสืบพันธุ์จำนวนของฮอร์โมนอื่น ๆ และ สารสื่อประสาท ถูกเปิดใช้งานหรือปรับปรุงในช่วงวัยแรกรุ่นและมีส่วนร่วมในประสบการณ์ของผู้คน รักโรแมนติกรวมทั้ง oxytocin, vasopressin, โดปามีน, serotoninและ คอร์ติซอ (De Boer และคณะ, 2012) ตัวอย่างเช่นเมื่อการเพิ่มขึ้นของฮอร์โมน pubertal ช่วยเพิ่มพฤติกรรมที่กระตุ้นให้เกิดสังคมและความรู้สึกของความปรารถนาเพิ่มขึ้นในโดปามีนและออกซิโตซินเสริมความรู้สึกของความรักและการเชื่อมต่อ (รัก 2013) การเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนและสารสื่อประสาทเหล่านี้สร้างบรรยากาศทางสรีรวิทยาที่เหมาะสมสำหรับการส่งเสริมความสนใจของคนหนุ่มสาวในการเรียนรู้เกี่ยวกับความรักโรแมนติกและการดึงดูดทางเพศ ด้านล่างนี้เราจะตรวจสอบผลลัพธ์ของฮอร์โมน pubertal ที่สำคัญสองชนิดโดยเฉพาะ - ฮอร์โมนเพศชายต่ำ และ estradiol - นำไปสู่การพัฒนาทางเพศและโรแมนติกในวัยรุ่น
3.1 ฮอร์โมนเพศชาย
เทสโทสเทอโรนเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในการประมวลผลข้อมูลทางสังคมการให้รางวัลความไวและการแสวงหาความรู้สึกในช่วงวัยแรกรุ่น บ่อยครั้งที่ความคิดเกี่ยวกับความก้าวร้าวฮอร์โมนเพศชายก็ถูกอธิบายว่าเป็นฮอร์โมนทางสังคมการกระตุ้นการแสวงหาสถานภาพและพฤติกรรมการบำรุงรักษาสถานะผ่านกลไกที่หลากหลายรวมถึงการเปลี่ยนแปลงในกระบวนการกลัวการตอบสนองต่อความเครียดการคุกคาม ความระมัดระวังและรางวัลจากการเพิ่มสถานะทางสังคม (Eisenegger และ Naef, 2011) การเพิ่มขึ้นของฮอร์โมนเทสโทสเทอโรนมีความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงในการกระตุ้นระบบประสาท ต่อมทอนซิล (เกี่ยวข้องกับการหลีกเลี่ยงภัยคุกคาม) และ นิวเคลียส accumbens (เกี่ยวข้องกับการประมวลผลรางวัล) (สปีลเบิร์กและอัล 2014) นอกจากนี้ฮอร์โมนเพศชายที่เพิ่มขึ้นนั้นเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นในงานห้องปฏิบัติการของทั้งเด็กชายและเด็กหญิง (Op de Macks และคณะ, 2011; Peper และ Dahl, 2013) นิวเคลียส accumbens และ amygdala ซึ่งเป็นเครือข่ายสมองโพรเซสซิงข้อมูลทางสังคมที่มีการจัดระเบียบใหม่อย่างกว้างขวางในช่วงวัยแรกรุ่นมีประชากรจำนวนมากของตัวรับฮอร์โมนเพศชาย (เนลสันและคณะ, 2005) กระบวนการที่เกี่ยวกับฮอร์โมนเพศชายเหล่านี้ล้วนมีอิทธิพลต่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมโรแมนติกและเรื่องเพศในช่วงวัยรุ่น สอดคล้องกับแนวคิดที่ว่าวัยรุ่นเป็นช่วงเวลาที่ละเอียดอ่อนสำหรับ ผลกระทบทางพฤติกรรม ของฮอร์โมนอวัยวะสืบพันธุ์แบบจำลองของสัตว์แนะนำว่าพฤติกรรมตอบสนองต่อฮอร์โมนอวัยวะสืบพันธุ์นั้นแตกต่างกันระหว่างสัตว์ก่อนและหลังหัวแถว ซึ่งแตกต่างจากสมองก่อนวัยแรกรุ่นสมองโพสต์ pubertal มีไว้สำหรับ ฮอร์โมนสเตียรอยด์ เพื่อเปิดใช้งานพฤติกรรมการสืบพันธุ์ (Sisk และ Zehr, 2005).
มีการวิจัยอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับวิถีการพัฒนาทางระบบประสาทของพฤติกรรมทางเพศและการผสมพันธุ์ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเพศชาย ยกตัวอย่างเช่นในแฮมสเตอร์ซีเรียเพศชายมันเป็นที่ทราบกันดีว่าฮอร์โมน pubertal มีอิทธิพลต่อโครงสร้างและหน้าที่ของวงจรประสาทที่รวมข้อมูลสเตอรอยด์และประสาทสัมผัสอย่างไรและวงจรประสาทที่เปลี่ยนแปลงเหล่านี้เปลี่ยนแปลงวิธีที่ผู้ชายตอบสนองต่อสิ่งเร้าทางสังคม (Romeo et al., 2002) นอกจากนี้งานวิจัยในสัตว์ที่ไม่ใช่มนุษย์ได้ระบุว่าแตกต่างจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมส่วนใหญ่ฮอร์โมนอวัยวะสืบพันธุ์ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมส่วนใหญ่มีอิทธิพลต่ออวัยวะสืบพันธุ์ แรงจูงใจ, ค่อนข้างมากกว่า ความสามารถ เพื่อมีเพศสัมพันธ์ (Wallen, 2001) เนื่องจากผลของฮอร์โมนอวัยวะสืบพันธุ์มีความเฉพาะเจาะจงในการกระตุ้นแรงจูงใจทางเพศงานวิจัยนี้ชี้ให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงในประสบการณ์ทางสังคมและบริบทเป็นปัจจัยสำคัญในการเรียนรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมทางเพศ (Wallen, 2001) การวิจัยเจ้าคณะที่ไม่ใช่มนุษย์นั้นได้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญขององค์ประกอบการเรียนรู้ที่เกี่ยวข้องกับวัยแรกรุ่นและ ประสบการณ์ทางเพศ. ถึงแม้ว่าจะอยู่ระหว่างดำเนินการ ต่อมไร้ท่อ วัยแรกรุ่นและการเพิ่มขึ้นของผลเทสโทสเทอโรนในพฤติกรรมทางเพศที่เพิ่มขึ้นประสบการณ์การมีเพศสัมพันธ์ที่ประสบความสำเร็จ - อุทานระหว่างการมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง - เป็นตัวทำนายที่ดีที่สุดของพฤติกรรมทางเพศในอนาคตWallen, 2001) แม้แต่เพศชายที่ไม่เคยมีประสบการณ์ต่อมไร้ท่อยังเพิ่มพฤติกรรมทางเพศของพวกเขาหลังจากประสบการณ์ทางเพศที่ประสบความสำเร็จ โดยรวมแล้วการวิจัยสัตว์เน้นความสำคัญของประสบการณ์การเรียนรู้ที่เกิดขึ้นควบคู่กับการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนและเสนอคำถามใหม่สำหรับการวิจัยในมนุษย์เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนพัฒนาการทางระบบประสาทการเรียนรู้และการเปลี่ยนแปลงบริบทในวัยรุ่นทำให้การพัฒนาพฤติกรรมทางเพศและความสัมพันธ์ทางเพศสัมพันธ์ ในช่วงวัยรุ่น
ในมนุษย์การเพิ่มขึ้นของฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนในช่วงวัยแรกรุ่นส่งผลโดยตรงต่อความแตกต่างของแต่ละบุคคลในแรงจูงใจทางเพศและพฤติกรรมนั้นไม่ชัดเจน เทสโทสเตอโรนที่สูงขึ้นมีความสัมพันธ์กับจินตนาการทางเพศที่เพิ่มขึ้นอย่างอ่อนโยนในเด็กวัยแรกรุ่น แต่ผลที่ได้จะหายไปในแบบจำลองที่รวมถึงการโจมตีของการหลั่งในเวลากลางคืนและอายุที่เกิดขึ้นเอง (Campbell และคณะ, 2005) ดูเหมือนว่าฮอร์โมนเพศชายที่เพิ่มขึ้นในเด็กก่อนวัยรุ่นจะสัมพันธ์กับพฤติกรรมทางเพศที่เพิ่มขึ้นรวมถึงการสัมผัสกับผู้อื่นและการปล่อยก๊าซออกหากินเวลากลางคืน (Finkelstein และคณะ, 1998) ในการศึกษาแบบตัดขวางความเป็นอิสระของระยะวัยรุ่นและวัยเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชายที่มีระดับเทสโทสเทอโรนในระดับสูงมีแนวโน้มที่จะมีเพศสัมพันธ์มากกว่า (Halpern et al., 1997, 1998) ในทางตรงกันข้ามใน การศึกษาตามแนวยาวการเปลี่ยนแปลงรายบุคคลในเทสโทสเทอโรนสัมพันธ์กับการมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก (การมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก) สำหรับเด็กผู้หญิง แต่ไม่ใช่สำหรับเด็กผู้ชาย (Halpern et al., 1997) สำหรับเด็กผู้ชายขั้นตอน pubertal มีความสัมพันธ์อย่างมากกับการเปิดตัวทางเพศมากกว่าฮอร์โมนเพศชาย (Halpern et al., 1993) การค้นพบนี้เน้นความยากลำบากในการแยกแยะผลกระทบทางชีวภาพของฮอร์โมนอวัยวะสืบพันธุ์จากผลกระทบทางสังคมจากการเปลี่ยนแปลงทางร่างกาย สำหรับเด็กชายความสามารถทางกายภาพในการผลิต gametes และการสืบพันธุ์เกิดขึ้นค่อนข้างเร็วในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของการเปลี่ยนถ่ายแม้ว่าจะมีเด็กชายเพียงไม่กี่คนที่มีพฤติกรรมทางเพศในช่วงเวลานั้น ในช่วงวัยแรกรุ่นระดับเทสโทสเทอโรนเพิ่มขึ้นเด็กผู้ชายจะสูงขึ้นและมีกล้ามเนื้อมากขึ้นเสียงของพวกเขาลึกลง ลักษณะทางเพศทุติยภูมิเหล่านี้ซึ่งมีความชัดเจนและอาจถูกมองว่าน่าสนใจหรือเป็นที่ต้องการของคู่นอนที่มีศักยภาพอาจมีส่วนสำคัญยิ่งต่อโอกาสที่เด็กผู้ชายจะมีเพศสัมพันธ์มากกว่าความสามารถในการสืบพันธุ์หรือการเปลี่ยนแปลงทางระบบประสาท ต่อ se (Halpern et al., 1993) ดังนั้นแม้ว่าความจริงที่ว่าการเพิ่มขึ้นของเทสโทสเทอโรนนั้นเกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นของพฤติกรรมกระตุ้นสังคมเป้าหมายที่มุ่งเน้นพวกเขาไม่ได้แปลโดยอัตโนมัติเป็นพฤติกรรมหรือกิจกรรมทางเพศที่เพิ่มขึ้น
ผลจากการศึกษาที่พยายามคลายความสัมพันธ์ระหว่างฮอร์โมนเพศชายและพฤติกรรมทางเพศในผู้ใหญ่ทำให้ภาพดูซับซ้อนขึ้น ตัวอย่างเช่นการศึกษากับชายหนุ่มพบว่าการมีความสัมพันธ์ที่โรแมนติคมีความสัมพันธ์กับการมีเพศสัมพันธ์บ่อยครั้งขึ้นและพร้อมกัน ลดลง ในฮอร์โมนเพศชาย (Burnham และคณะ, 2003; สีเทาและแคมป์เบล 2009) ในหมู่ผู้หญิงผู้ใหญ่ ภายนอก ฮอร์โมนเพศชายทำ ไม่ แสดงความสัมพันธ์ที่สำคัญกับพฤติกรรมทางเพศ (Roney และ Simmons, 2013) แต่ ซึ่งเกิดจากภายนอก การรักษาฮอร์โมนเพศชายในผู้หญิงพบว่าเพิ่มความต้องการทางเพศกิจกรรมทางเพศและภาพลักษณ์ทางเพศ (บัสเตอร์และคณะ, 2005; เดวิสและคณะ, 2006; Shifren et al., 2006) ข้อมูลทั้งสองนี้ชี้ให้เห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างเทสโทสเทอโรนกับพฤติกรรมทางเพศอาจขึ้นอยู่กับระยะการพัฒนาและบริบทความสัมพันธ์
สิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับฮอร์โมนเพศชายและพฤติกรรมทางเพศโดยรวมแสดงให้เห็นว่าอาจมีผลกระทบบางอย่างสำหรับฮอร์โมนเพศชายที่นำไปสู่ความเป็นไปได้ในการมีเพศสัมพันธ์ แต่ไม่มีความสัมพันธ์เชิงเส้นระหว่างฮอร์โมนเพศชายและประสบการณ์ทางเพศที่ตามมา จากการเปลี่ยนแปลงของพัฒนาการในบริเวณประสาทที่มีตัวรับฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนจำนวนมากและการเพิ่มขึ้นของฮอร์โมนเพศชายในช่วงวัยแรกรุ่นเรายังมีอะไรให้เรียนรู้อีกมากเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างฮอร์โมนเพศชายกับพฤติกรรมโรแมนติกและเรื่องเพศในมนุษย์ การสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างเทสโทสเตอโรนการแสวงหาความรู้สึกการพัฒนาวัยแรกรุ่นและปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมทางเพศที่เหมาะสมยิ่งขึ้นจะช่วยชี้แจงการมีส่วนร่วมขององค์ประกอบทางชีววิทยาและสังคมที่นำไปสู่การมีเพศสัมพันธ์และกิจกรรมทางเพศในภายหลัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการศึกษาในระยะยาวที่สามารถระบุการเปลี่ยนแปลงของลักษณะทางเพศทุติยภูมิจากการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนอวัยวะเพศสามารถเป็นประโยชน์ในการระบุกลไกของฮอร์โมนที่เฉพาะเจาะจง (Harden, Kretsch, Moore และ เมนเดล 2014).
3.2 estradiol
นอกจากนี้ยังมีฮอร์โมนเพศชายเพิ่มขึ้นใน estradiol และ progesterone มีส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลงและการเปิดใช้งานของวงจรประสาทสำหรับทั้งชายและหญิงในช่วงวัยแรกรุ่น ทั้งเอสตราไดออลและโปรเจสเทอโรถูกค้นพบว่ามีบทบาทสำคัญในพฤติกรรมทางเพศสังคมและความเสี่ยง (โรมิโอ 2003; Tackett และคณะ, 2015; Vermeersch et al., 2009) เมื่อเปรียบเทียบกับฮอร์โมนอื่น ๆ ในหมู่ผู้หญิงเอสตราไดออลมีความสัมพันธ์อย่างมากกับพัฒนาการของเต้านมซึ่งเป็นสัญญาณเริ่มแรกของวัยแรกรุ่น (Drife, 1986) ตรงกันข้ามกับเด็กชาย (และบิชอพอื่น ๆ ) ที่เริ่มผลิต gametes ก่อนที่จะมองหาผู้ใหญ่เพศหญิงสาวพัฒนาลักษณะทางเพศทุติยภูมิที่ดีก่อนที่จะบรรลุความสามารถในการสืบพันธุ์แบบเต็ม สิ่งนี้ส่งผลให้เด็กผู้หญิงวัยแรกรุ่นที่ถูกสังคมมองว่าน่าดึงดูดใจทางเพศและเป็นที่พึงปรารถนาก่อนที่พวกเขาจะเจริญเติบโตเต็มที่หรือมีการเปลี่ยนแปลงทางระบบประสาทในแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับฮอร์โมนเพศชาย วัตถุประสงค์เชิงวิวัฒนาการของความแตกต่างนี้ไม่เป็นที่เข้าใจ แต่ชี้ไปที่ความสำคัญของการทำความเข้าใจบทบาทของ estradiol และกระเทือนในพฤติกรรมทางเพศของผู้หญิง
การวิจัยที่ จำกัด ได้สำรวจความสัมพันธ์ระหว่างฮอร์โมนเพศหญิงใน pubertal การพัฒนาสมองพฤติกรรมทางเพศและความเสี่ยง ในหมู่หญิงวัยแรกรุ่นระดับ estradiol ที่เพิ่มขึ้นนั้นสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้น สสารสีขาว การเจริญเติบโตและลดลง pubertal สสารสีเทา การตัดแต่งกิ่ง (Herting และคณะ 2014) งานวิจัย neuroimaging ที่เกี่ยวข้องมีข้อ จำกัด ฮอร์โมนหญิง กับการเสี่ยงในหญิงวัยรุ่น (Vermeersch et al., 2008) การศึกษาพัฒนาการทางระบบประสาทในมนุษย์ส่วนใหญ่ระบุว่าฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนมากกว่าเอสตราไดออลเนื่องจากฮอร์โมนมีความสัมพันธ์กับ striatal กิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการเสี่ยงและแรงจูงใจทางสังคมในผู้หญิง (Op de Macks และคณะ, 2011; Peper และ Dahl, 2013; Peters และคณะ, 2015) ในทางตรงกันข้ามการศึกษาแบบไพรเมตแนะนำว่าฮอร์โมนเอสโตรเจนและโปรเจสเตอโรนแทนที่จะเป็นฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมทางเพศของผู้หญิงและความสัมพันธ์ระหว่างฮอร์โมนกับพฤติกรรมนั้นขึ้นอยู่กับบริบททางสังคมWallen, 2001) การทดสอบของแบบจำลองนี้ในมนุษย์ยังแนะนำว่า estradiol เกี่ยวข้องกับความต้องการทางเพศที่เพิ่มขึ้นและฮอร์โมนที่เกี่ยวข้องกับการลดลง (Wallen, 2001) นอกจากนี้การเปิดเผยหญิงสาววัยแรกรุ่นเพื่อผลลัพธ์ของฮอร์โมนเอสโตรเจนที่เพิ่มขึ้นส่งผลให้พฤติกรรมการจูบและลำคอเพิ่มขึ้น (Finkelstein และคณะ, 1998) แม้ว่าผู้หญิงส่วนใหญ่ที่ครอบงำเลือกที่จะไม่เข้าร่วมในพฤติกรรมทางเพศในช่วงวัยแรกรุ่นการเข้าใจสมองฮอร์โมนการเปลี่ยนพฤติกรรมที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ละเอียดอ่อนนี้อาจเพิ่มความเข้าใจในปัจจัยที่นำไปสู่ผลลัพธ์ด้านพฤติกรรมที่แตกต่างกัน
4 บริบททางสังคม
อิทธิพลของฮอร์โมน pubertal ไม่ได้เกิดขึ้นในสุญญากาศ หลายความแตกต่างระหว่างบุคคลเมื่อเยาวชนมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่โรแมนติกสอดคล้องกับช่วงเวลา pubertal แต่ปัจจัยทางสังคมและวัฒนธรรมก็มีบทบาทสำคัญในการกำหนดเพศของเยาวชน (คอลลินส์ 2003) ตัวอย่างเช่นในการศึกษาหนึ่งความสัมพันธ์ระหว่าง ฮอร์โมนเพศชายต่ำ และประสบการมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกเป็นสื่อกลางทางสถิติโดยการเข้าร่วมน้อยที่บริการศาสนา การศึกษานี้ชี้ให้เห็นถึงศักยภาพที่เป็นไปได้ของลูปป้อนกลับการพัฒนาสิ่งแวดล้อมและพฤติกรรมและความสำคัญของสถาบันทางสังคมเมื่อวัยรุ่นกำลังประสบ neurohormonal การเปลี่ยนแปลง (Halpern et al., 1997) ในเวลาเดียวกันการเข้าร่วมงานบริการทางศาสนานั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับการแสวงหาความรู้สึก ลักษณะบุคลิกภาพ (Gaither และ Sellbom, 2010) ซึ่งมีการเชื่อมโยงในงานอื่น ๆ ที่มีความแตกต่างในฮอร์โมนเพศชายและ ฮอร์โมนหญิง ระดับ (แคมป์เบล 2010; Roberti, 2004) (แม้ว่าลิงค์นี้จะไม่สอดคล้องกันในการศึกษาทั้งหมดเช่น Rosenblitt และคณะ, 2001) ดังนั้นขอบเขตของผลกระทบของฮอร์โมนเทสโทสเทอโรนที่แท้จริงจากการเปลี่ยนแปลงในประสบการณ์ทางสังคมเมื่อเทียบกับการเปลี่ยนแปลงของแรงจูงใจจึงไม่ชัดเจน สิ่งนี้ตอกย้ำจุดก่อนหน้าของเรา: การแยกแยะความแตกต่างของฮอร์โมนแรงจูงใจและการเปลี่ยนแปลงทางสังคมในช่วงวัยแรกรุ่นเป็นวิธีที่ท้าทายอย่างมาก อย่างไรก็ตามการวิจัยเพิ่มเติมมุ่งเน้นไปที่การระบุปัจจัยสิ่งแวดล้อมที่สามารถไกล่เกลี่ยได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุดและปานกลางผลสืบเนื่องพฤติกรรมของการพัฒนา neurohormonal เป็นสิ่งจำเป็น กำหนดช่วงการเปลี่ยนภาพที่เกิดขึ้นในจำนวน ระบบประสาท เกี่ยวข้องกับการประมวลผลทางสังคมและแรงจูงใจในช่วงวัยแรกรุ่นและความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและความสัมพันธ์ทางเพศเป็นปรากฏการณ์ทางสังคมเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องเข้าใจว่าปัจจัยทางสังคมและบริบทมีผลต่อโครงสร้างสมองการทำงานของสมองและการเปลี่ยนแปลงของระบบประสาท .
4.1 พ่อแม่
ผู้ปกครองมีบทบาทสำคัญในการให้การสนับสนุนและข้อมูลเกี่ยวกับความโรแมนติกและ พฤติกรรมทางเพศ. คุณภาพของความสัมพันธ์พ่อแม่และลูกมีผลต่อพฤติกรรมทางเพศและ การพัฒนาระบบประสาท และการเปิดใช้งานโดยเฉพาะใน ต่อมทอนซิลซึ่งเกี่ยวข้องกับการประมวลผลรางวัล (เอินส์ทและอัล, 2005) การประมวลผลทางอารมณ์ (Whalen และคณะ 2013) และกลัวการตอบสนอง (LeDoux, 2003) คุณภาพของความสัมพันธ์ของมารดาในวัยรุ่นตอนต้นนั้นสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงวิถีการเจริญเติบโตของสมอง โดยเฉพาะความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างมารดาและวัยรุ่นตอนต้นมีความสัมพันธ์กับการเติบโตของปริมาตรของ amygdala ที่ลดลง (Whittle et al., 2014) ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าความสัมพันธ์ของมารดาอาจมีอิทธิพลต่อ การพัฒนาสมอง วิถีที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมพฤติกรรม
บทบาทหน้าที่ที่ผู้ปกครองมีต่อการกระตุ้นสมองยังเปลี่ยนไปในวัยรุ่น ทั้งเด็กและวัยรุ่นมีปฏิกิริยาของ amygdala สูงต่อใบหน้าของมารดา แต่ปฏิกิริยาของ amygdala ต่อใบหน้าของคนแปลกหน้าลดลงตั้งแต่วัยเด็กจนถึงวัยรุ่น ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าในขณะที่การตอบสนองเชิงบวกของมารดายังคงไม่เปลี่ยนแปลงความกลัวและความวิตกกังวลต่อคนแปลกหน้าลดลงในระหว่างการพัฒนาท็อตแนมและคณะ 2012) การวิจัยได้เน้นว่าการมีอยู่ของมารดาสามารถยับยั้งได้ คอร์ติซอ การตอบสนองต่อความเครียดในเด็ก แต่ไม่ได้มีผลต่อการบัฟเฟอร์เดียวกันสำหรับวัยรุ่น (Hostinar และคณะ, 2014) สิ่งนี้ชี้ให้เห็นว่ามารดาทำหน้าที่ยับยั้งความเครียดของเด็กและในขณะที่เด็กติดตามวิถีการพัฒนาตามปกติสู่วัยรุ่นพร้อมด้วยความกลัวและความวิตกกังวลที่ลดลงเกี่ยวกับผู้คนและสถานการณ์ใหม่และการสำรวจที่เพิ่มขึ้นผลทางสรีรวิทยาของผู้ปกครอง
การวิจัยด้านประสาทวิทยาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่และลูกพบว่าการวิจัยเชิงพฤติกรรมพบว่าความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างพ่อแม่กับวัยรุ่นสัมพันธ์กับความตั้งใจลดลงที่จะมีเพศสัมพันธ์และอายุต่อมาเมื่อมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรก (Van de Bongardt และคณะ, 2014) และวัยรุ่นที่รับรู้ว่าพ่อแม่ของพวกเขาจะได้รับการดูแลล่าช้าเพศครั้งแรก (อีกต่อไป, 2009) เยาวชนที่รายงานว่ามีความสัมพันธ์ในเชิงบวกและสื่อสารอย่างเปิดเผยกับผู้ปกครองก็มีน้อยเช่นกัน ประสบการณ์ทางเพศเพิ่มการใช้ถุงยางอนามัย (ปาร์กและอัล 2011) เปิดตัวทางเพศในภายหลัง (ราคาและไฮด์ 2008) การตั้งครรภ์วัยรุ่นที่ไม่ตั้งใจน้อยลง (Miller et al., 2001) และพันธมิตรทางเพศน้อยลง (Kan et al., 2010; Kerpelman และคณะ, 2016).
แม้ว่าความจริงที่ว่าการเปลี่ยนไปสู่วัยรุ่นมักจะมาพร้อมกับความอิสระมากขึ้นและการตรวจสอบผู้ปกครองน้อยกว่านี้ประสาทวิทยาศาสตร์และการวิจัยพฤติกรรมเน้นความต้องการสำหรับผู้ปกครองที่จะไม่ดึงกลับจากการเลี้ยงดูในช่วงวัยรุ่น แต่แทนที่จะเปลี่ยนจากการสนับสนุนทางอารมณ์ขั้นพื้นฐาน สนับสนุนและนั่งร้านเพื่ออำนวยความสะดวกในขั้นตอนต่อไปของการพัฒนา น่าเสียดายที่มีทรัพยากรน้อยมากที่จะสนับสนุนผู้ปกครองในการดูแลวัยรุ่นและแม้กระทั่งทรัพยากรที่น้อยลงก็เตรียมพวกเขาให้พร้อมสำหรับการเปลี่ยนสู่วัยหนุ่มสาว
4.2 ทำเนียบ
เพื่อนยังได้รับการแสดงให้เห็นว่ามีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของวัยรุ่นเกี่ยวกับพฤติกรรมทางเพศ (Choukas-Bradley และคณะ, 2014; แฮมป์ตันและอัล, 2005; สุไลมานและเดียร์ดอร์ฟ 2015) งานวิจัยบางชิ้นแสดงให้เห็นว่าการมีอยู่ของเพื่อนหรือแม้กระทั่งการมีอยู่ของเพื่อนที่แนะนำเพิ่มการเปิดใช้งานของวงจรรางวัลประสาทของวัยรุ่นโดยเฉพาะ หน้าท้อง (VS) และพฤติกรรมเสี่ยงในลักษณะที่ไม่เกิดขึ้นกับเด็กหรือผู้ใหญ่ (Chein และคณะ, 2011; Telzer และคณะ, 2014) การตีความในเรื่องนี้อย่างหนึ่งอาจชี้ให้เห็นว่าวัยรุ่นมีความเสี่ยงที่จะรับความเสี่ยงจากการปรากฏตัวของคนรอบข้างโดยไม่ซ้ำกันอย่างไรก็ตามการทำความเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างการเปิดใช้งาน VS เพิ่มขึ้นและพฤติกรรมการรับความเสี่ยง การศึกษาบางอย่างพบว่าการเปิดใช้งาน VS เพิ่มขึ้นเพื่อเชื่อมโยงกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นในงานห้องปฏิบัติการเมื่อมีเพื่อน (Chein และคณะ 2011) ในขณะที่การศึกษาอื่น ๆ ยังไม่ได้จำลองผลลัพธ์ (Peake และคณะ, 2013) แต่การศึกษาเหล่านี้พบว่ามีการเปิดใช้งานใน ชุมทางขม่อมขมับพื้นที่ของสมองที่เกี่ยวข้องกับการ metalizing ตัวเองอื่น ๆ เพื่อเป็นสื่อกลางความสัมพันธ์ระหว่างการรับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของวัยรุ่นและความสามารถในการต้านทานอิทธิพลเพียร์โดยเฉพาะหลังจากประสบการกีดกันทางสังคม (Peake และคณะ, 2013) การศึกษาอื่น ๆ พบว่าการเปิดใช้งาน VS เพิ่มขึ้นในระหว่างการประมวลผลของใบหน้าอารมณ์โดยเฉพาะการแสดงออกที่มีความสุขและเศร้านั้นเกี่ยวข้องกับ เพิ่มขึ้น รายงานความต้านทานต่ออิทธิพลของเพื่อน (Pfeifer et al., 2011) รวมงานวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าบริบททางอารมณ์และสังคมของการปรากฏตัวของเพื่อนอาจนำไปสู่ความแตกต่างในการกระตุ้นประสาทและความแตกต่างในพฤติกรรม ช่วงการเปลี่ยนภาพที่เกิดขึ้นในระบบประมวลผลทางสังคมและอารมณ์ทำให้คนหนุ่มสาวได้เปิดกว้างและเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์ทางสังคมใหม่ ๆ ที่เกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและความสัมพันธ์ทางเพศ เพื่อนสนิททั้งคู่และโรแมนติกมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมทางเพศของวัยรุ่นและการตัดสินใจของวัยรุ่นที่จะมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและทางเพศ (อาลีและ Dwyer, 2011; Baumgartner และคณะ, 2011; Crockett และคณะ, 2006; Kennett และคณะ, 2012; Potard และคณะ, 2008) นอกจากนี้กิจกรรมทางเพศก็มีการไกล่เกลี่ยกันอย่างมาก; การมีเพื่อนสนิททางเพศสัมพันธ์มีความสัมพันธ์กับการมีเพศสัมพันธ์ครั้งแรกก่อนหน้านี้กิจกรรมทางเพศที่บ่อยขึ้นและพันธมิตรทางเพศที่มากขึ้น (อาลีและ Dwyer, 2011; Furman และคณะ, 2007; Santor et al., 2000).
4.3 สื่อ
นอกเหนือจากความสัมพันธ์ทางสังคม“ ในชีวิตจริง” สื่อดั้งเดิมและสื่อสังคมออนไลน์อาจกำหนดพฤติกรรมทางเพศ ข้อความเกี่ยวกับเรื่องเพศและความสัมพันธ์ที่โรแมนติกจะคงอยู่ตลอดทั้งสื่อ รายการโทรทัศน์มากกว่า 70% มีเนื้อหาหรือบทสนทนาบางประเภท (Kunkel et al., 2005) ขึ้นอยู่กับบริบทและประชากรระหว่าง 23 และ 95% ของ 10 – 19 ปีรายงานที่เคยดูภาพอนาจารออนไลน์และระหว่าง 28 และ 84% รายงานว่าการเปิดรับไม่พึงประสงค์หรือไม่ได้ตั้งใจ (ปีเตอร์และวาลเคนเบิร์ก 2016; Wolak et al., 2007) สื่อมวลชนถูกระบุว่าเป็น“ เพียร์สุดยอดทางเพศ” ที่มีอิทธิพลต่อสังคมอย่างมีนัยสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็กผู้หญิงที่มีประสบการณ์วัยแรกรุ่นเร็วกว่าเพื่อน (Brown และคณะ, 2005).
แม้จะมีการเปิดรับเนื้อหาทางเพศและข้อความอย่างมีนัยสำคัญตลอดช่วงวัยรุ่น แต่ไม่ค่อยมีใครรู้จักเกี่ยวกับผลกระทบของเนื้อหาทางเพศต่อการพัฒนาสมอง โดยทั่วไปเนื้อหาของสื่อพบว่าส่งผลกระทบต่อการทำงานของระบบประสาท ยกตัวอย่างเช่นพบว่ามีการเปิดรับสื่อความรุนแรงอย่าง จำกัด ในหมู่วัยรุ่นที่มีผลต่อการพัฒนาวิถีของระบบยับยั้งด้านหน้าและ subcortical limbic โครงสร้างเช่นเดียวกับการเชื่อมต่อระหว่างพวกเขาและอาจมีผลกระทบต่อพฤติกรรมรุนแรง (Hummer 2015; Kalnin และคณะ, 2011) แม้ว่าเราจะไม่ได้ตระหนักถึงงานวิจัยเกี่ยวกับการถ่ายภาพใด ๆ ที่ดำเนินการโดยเฉพาะกับสื่อทางเพศ แต่ก็มีความเป็นไปได้สูงที่ภาพทางเพศและโรแมนติกมากมายในทุกสิ่งจากสื่อทั่วไปจนถึงสื่อลามก ในขณะเดียวกันความแตกต่างของแต่ละบุคคลในการพัฒนาระบบประสาทอาจส่งผลต่อการเปิดรับสื่อทางเพศ ยกตัวอย่างเช่นชายหนุ่ม pubertal ขั้นสูงที่มีแนวโน้มการแสวงหาความรู้สึกสูงมีแนวโน้มที่จะแสวงหาสื่อลามกออนไลน์โดยเจตนาและมีความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างการเปิดรับสื่อลามกที่เพิ่มขึ้นและทัศนคติทางเพศที่ จำกัด น้อยลง (ปีเตอร์และวาลเคนเบิร์ก 2016).
วิทยาศาสตร์เพื่อการพัฒนาเสนอกลยุทธ์เพื่อขยายความเข้าใจของเราเกี่ยวกับผลกระทบของสื่อที่มีต่อการพัฒนาระบบประสาทและพฤติกรรมทางเพศ การปรับตัวเชิงพัฒนาการของการวิจัยประสาทวิทยาศาสตร์ด้านการสื่อสารที่เป็นนวัตกรรม (เช่น Falk และคณะ, 2015, 2012) ควบคู่กับการวิจัยเชิงพฤติกรรมสามารถช่วยให้เราเข้าใจการกระตุ้นประสาทที่เกี่ยวข้องกับวัยรุ่นที่ดูสื่อโรแมนติกและสื่อทางเพศประเภทต่าง ๆ ได้ดีขึ้นและเข้าใจประเภทประสบการณ์การเรียนรู้ทางอารมณ์ที่เกิดจากบริบทสื่อเหล่านี้ได้ดีขึ้น การใช้กรอบการพัฒนาเพื่อการสื่อสารทางประสาทวิทยาสามารถช่วยแจ้งการพัฒนาของข้อความสื่อทางเพศที่โรแมนติกและทางบวกและเพิ่มความเข้าใจของเราเกี่ยวกับ ศักยภาพเชิงลบ วิถีที่เกี่ยวข้องกับการดูข้อความที่เป็นอันตรายมากขึ้น ในยุคที่การเข้าถึงเนื้อหาสื่อทางเพศที่โรแมนติกและทางเพศที่หลากหลายเพิ่มขึ้นและการเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วของสื่อลามกเสมือนจริงความต้องการข้อมูลเชิงลึกเหล่านี้เป็นเรื่องเร่งด่วน ระบุว่าวัยรุ่นเป็นช่วงเวลาที่สำคัญของการพัฒนาตัวตนที่โรแมนติกและทางเพศเราจำเป็นต้องมีความเข้าใจที่ดีขึ้นของความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาทางระบบประสาทการสัมผัสกับสื่อที่โรแมนติกและทางเพศและวิถีพฤติกรรมที่ตามมา
5 โอกาสการแปลที่มีแนวโน้มสำหรับประสาทวิทยาพัฒนาการ
ดังที่ได้กล่าวไว้ข้างต้นมีโอกาสมากมายสำหรับนักประสาทวิทยาที่จะขยายความเข้าใจของเราเกี่ยวกับวิถีทางบรรทัดฐานของความโรแมนติกของวัยรุ่นและการพัฒนาทางเพศ นอกเหนือจากการขยายความเข้าใจของเราเกี่ยวกับวิถีการพัฒนาเชิงบรรทัดฐานแล้วยังมีวิธีการเฉพาะที่การทำความเข้าใจวิถีประสาทพื้นฐานสามารถแจ้งนโยบายและการปฏิบัติโดยมีเป้าหมายเพื่อปรับปรุงผลลัพธ์สุขภาพทางเพศและอนามัยเจริญพันธุ์ของวัยรุ่น ช่วงเวลาที่กำหนดเป็นวัยรุ่นยังคงยืดเยื้อไปทั่วโลกและเข้าใจถึงผลของการยืดตัวต่อไป การพัฒนาระบบประสาท สามารถมีส่วนสำคัญในการทำความเข้าใจเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายและผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์นี้ ในทำนองเดียวกันการขยายความเข้าใจของเราเกี่ยวกับจุดตัดระหว่างวัยรุ่นวัยแรกรุ่น การพัฒนาสมองและ พฤติกรรมทางเพศ สามารถแจ้งให้ทราบถึงนวัตกรรมนโยบายและการปฏิบัติที่มีเป้าหมายเพื่อสนับสนุนและปรับปรุงวิถีชีวิตเหล่านี้ ตัวอย่างของโอกาสเหล่านี้ได้รับการตรวจสอบด้านล่าง
5.1 ตัวอย่าง 1: วัยรุ่นขยาย
ในหมู่มนุษย์วัยรุ่นเป็นช่วงเวลาที่สร้างขึ้นในสังคมเริ่มต้นด้วยการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมนจิตวิทยาและร่างกายที่เกิดขึ้นกับวัยแรกรุ่น จุดจบของวัยรุ่นนั้นชัดเจนน้อยกว่ามาก คุณลักษณะหลายอย่างของวัยรุ่นถูกสร้างขึ้นในสังคม แต่ในหลาย ๆ สปีชีส์มันถูกสังเกตว่าเป็น“ ช่วงเวลาของการเตรียมตัวสำหรับชีวิตการเจริญพันธุ์ของผู้ใหญ่” ซึ่งประกอบไปด้วยช่วงเวลาระหว่างการบรรลุความพร้อมทางกายภาพเพื่อเข้าร่วมกิจกรรมทางเพศSchlegel 1995, p. 16). ข้ามสายพันธุ์เจ้าคณะวัยรุ่นหนุ่มสาวมีส่วนร่วมในการผสมพันธุ์และพฤติกรรมทางเพศ แต่ไม่ค่อยผลิตลูกหลาน (Schlegel, 1995) ในมนุษย์ความยาวและประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับวัยรุ่นอาจแตกต่างกันอย่างมาก อย่างไรก็ตามระยะเวลาที่โดดเด่นด้วยการเพิ่มความอิสระ แต่ไม่มีหน้าที่รับผิดชอบในการศึกษาเต็มรูปแบบเป็นวัฒนธรรมสากล (Schlegel, 1995).
เยาวชนวันนี้ต้องเผชิญกับช่วงเวลาที่ยืดเยื้อโดยเฉพาะอย่างยิ่งระหว่างที่พวกเขามีความสามารถในการทำสำเนาทางสรีรวิทยาและเมื่อการทำสำเนาเป็นที่ต้องการของสังคมและส่วนตัว ในประเทศต่างๆทั่วโลกอายุของวัยแรกรุ่นลดลงอย่างต่อเนื่อง (Parent และคณะ, 2003; Sørensen et al., 2012) สำหรับเด็กผู้หญิงสิ่งนี้ได้รับการวัดส่วนใหญ่โดยการลดลงของอายุ menarcheal เมื่อการมีประจำเดือนครั้งแรกเกิดขึ้นค่อนข้างช้าในน้ำตก pubertal ตัวชี้วัดนี้อาจประเมินค่าการลดลงทางประวัติศาสตร์ในช่วงอายุเฉลี่ยที่เริ่มมีอาการในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ อายุเฉลี่ยของสัญญาณทางกายภาพที่พบบ่อยที่สุดของวัยแรกรุ่นในหมู่สาว ๆ , อกรุ่น, ได้ลดลงอย่างรวดเร็วกว่าอายุที่มีประจำเดือนครั้งแรกและเป็นผลให้สาวใช้เวลานานในการเปลี่ยนแปลง pubertal (เมนเดล 2014) ที่น่าสนใจการลดลงของอายุที่เริ่มมีอาการของการพัฒนาเต้านมไม่ได้เกี่ยวข้องอย่างชัดเจนกับการเพิ่มขึ้นในช่วงต้นของ ฮอร์โมนเพศ เกี่ยวข้องกับวัยแรกรุ่นรวมถึง gonadotropins และ ฮอร์โมนหญิง (Sørensen et al., 2012) ในทางตรงกันข้ามการลดลงในช่วงต้นของวัยแรกรุ่นสำหรับเด็กชาย - การเจริญเติบโตของลูกอัณฑะเป็นหลัก - ถูกขนานกับการเปลี่ยนแปลงทางโลกในฮอร์โมนที่เกี่ยวข้องกับวัยแรกรุ่น (Sørensen et al., 2012) ความแตกต่างในแนวโน้มการพัฒนาระหว่างเด็กชายและเด็กหญิงยังไม่เป็นที่เข้าใจกันนัก แต่ก็เน้นถึงความสำคัญของการทำความเข้าใจผลกระทบของแนวโน้มที่แตกต่างกันเหล่านี้ต่อการพัฒนาระบบประสาทในวัยเด็กทั้งภายในและระหว่างเพศ สำหรับทั้งสองเพศมีแนวโน้มลดลงอย่างชัดเจนในยุคที่เมื่อมนุษย์มีความสามารถทางชีวภาพในการทำสำเนา เนื่องจากวิถีการพัฒนาสมองบางส่วนนั้นเชื่อมโยงกับการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมน pubertal อย่างใกล้ชิดมันเป็นไปได้ (แม้ว่าจะเป็นคำถามเชิงประจักษ์ที่โดดเด่น) ที่การเปลี่ยนแปลงพัฒนาการของระบบประสาทที่เกี่ยวข้องกับวัยแรกรุ่นก็เริ่มมีแนวโน้มเช่นกัน
ในขณะเดียวกันเมื่ออายุความสามารถในการสืบพันธุ์ลดลงอายุที่เป็นที่ต้องการของสังคมสำหรับคนหนุ่มสาวที่จะมีลูกก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง อายุที่หญิงสาวในประเทศที่มีทรัพยากรสูงกว่าเป็นลูกแรกได้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในช่วง 40 ปีที่ผ่านมาและแนวโน้มนี้เริ่มขึ้นในประเทศล่างและกลางที่มีทรัพยากรจำนวนมากเช่นกัน (Bearinger และคณะ, 2007; Bongaarts and Blanc, 2015; แมทธิวส์และแฮมิลตัน 2009; Sedgh et al., 2015; Westoff 2003) วันนี้ทั่วโลกอายุเฉลี่ยของผู้หญิงที่เกิดครั้งแรกตั้งแต่อายุ 20.9 ปีในอนุภูมิภาคทะเลทรายซาฮาราไปจนถึงอายุ 25 ปีในสหรัฐอเมริกา (Bongaarts and Blanc, 2015; แมทธิวส์และแฮมิลตัน 2009).
จนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้การยอมรับของสังคมเกี่ยวกับการสืบพันธุ์มีความสัมพันธ์อย่างมากกับการแต่งงานและลูกคนแรกเกิดในช่วงสองสามปีแรกของการแต่งงาน แนวโน้มเช่นนี้ได้ประสบกับการหยุดชะงักในปีที่ผ่านมา อย่างแรกยิ่งกว่าอายุของการคลอดครั้งแรกอย่างมากอายุของการแต่งงานซึ่งมีความสัมพันธ์อย่างมากกับตัวแปรทางเศรษฐกิจและสังคมและประชากรศาสตร์ได้เพิ่มขึ้นสำหรับทั้งชายและหญิงทั่วโลก (Westoff, 2003) ประการที่สองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศที่มีทรัพยากรสูงกว่ามีแนวโน้มที่จะมีการแต่งงานที่ไม่เปิดเผยและการคลอดบุตรโดยมีการคลอดที่เกิดขึ้นนอกการแต่งงานอย่างถูกกฎหมายมากขึ้นการแต่งงานน้อยลงอันเป็นผลมาจากความคิดก่อนแต่งงาน และ คู่สมรสที่รออีกต่อไปหลังจากการแต่งงานเพื่อการคลอดบุตร (England และคณะ, 2013; Hayford และคณะ, 2014) นอกจากนี้ยังมีผู้คนจำนวนมากที่ผ่านช่วงการเปลี่ยนภาพทางชีวภาพของวัยแรกรุ่น แต่ไม่เคยมีส่วนร่วมในการแต่งงานหรือการเป็นพ่อแม่ แต่ยังคงมีชีวิตที่โรแมนติกและมีเพศสัมพันธ์ การรวมกันของแนวโน้มเหล่านี้เน้นถึงความสำคัญของการได้รับความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับจุดตัดของปัจจัยทางสังคมวัฒนธรรมและชีวภาพที่มีอิทธิพลต่อวิถีชีวิตเชิงบรรทัดฐานของการพัฒนาความโรแมนติก สิ่งนี้ชี้ไปที่คำถามเชิงประจักษ์ที่ยังไม่ได้สำรวจเกี่ยวกับการพัฒนาทางกายภาพและระบบประสาทที่มีผลกระทบต่อปัจจัยบริบทเพื่อกำหนดรูปร่างและมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมโรแมนติกและพฤติกรรมทางเพศ
แนวโน้มทางโลกของวัยแรกรุ่นและการคลอดบุตรในภายหลังให้โอกาสที่ดีสำหรับคนหนุ่มสาวที่จะมีช่วงเวลาที่นานขึ้นสำหรับการเจริญเติบโตที่เพิ่มขึ้นสำเร็จการศึกษาและการรักษาเสถียรภาพก่อนที่จะสมมติขอบเขตบทบาทและความรับผิดชอบของผู้ใหญ่เต็มที่ ในขณะเดียวกันบุคคลจำนวนมากใช้เวลาหนึ่งทศวรรษหรือมากกว่านั้นในชีวิตของพวกเขารู้สึกทางชีวภาพทางสรีรวิทยาและแรงกระตุ้นจากการมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและเพศสัมพันธ์นอกบริบทของการสืบพันธุ์ ดังนั้นเราจำเป็นต้องเข้าใจผลลัพธ์ของพฤติกรรมและการพัฒนาของระบบประสาทของแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับการเริ่มต้น รักโรแมนติก และ ประสบการณ์ทางเพศเพื่อที่จะให้การสนับสนุนและการสนับสนุนสำหรับคนหนุ่มสาวที่สนับสนุนวิถีบวก
5.2 ตัวอย่าง 2: นวัตกรรมการคุมกำเนิด
ตลอดระยะเวลาวัยรุ่นวัยรุ่นส่วนใหญ่เริ่มมีเพศสัมพันธ์ ทั่วโลกอายุเฉลี่ยของการเดบิวต์ทางเพศอยู่ในช่วงตั้งแต่ 16.5 ถึง 24.5 ปีสำหรับเพศชายและจาก 15.5 ถึง 21.5 ปีสำหรับผู้หญิง (Wellings และคณะ 2006) จากข้อเท็จจริงที่ว่าคนหนุ่มสาวจำนวนมากมีส่วนร่วมในการมีเพศสัมพันธ์ก่อนที่พวกเขาต้องการที่จะเป็นผู้ปกครองคนหนุ่มสาวจำนวนมากเลือกการคุมกำเนิด แม้ว่าถุงยางอนามัย, หมวกปากมดลูก, ไดอะแฟรมและบางส่วน อุปกรณ์มดลูก (IUDs) เสนอการคุมกำเนิดที่ไม่ใช่ฮอร์โมนวิธีการหลักของการคุมกำเนิดที่ใช้โดยวัยรุ่น ได้แก่ ฮอร์โมน นโยบายระดับโลกเมื่อเร็ว ๆ นี้ผลักดันให้เพิ่มการใช้ยาคุมกำเนิดแบบย้อนกลับ (LARCs) ที่ออกฤทธิ์ยาวนานในหมู่วัยรุ่นได้ส่งเสริมการใช้วิธีที่ไม่ใช่ฮอร์โมนที่มีประสิทธิภาพเช่นฮอร์โมนฟรี IUDsและได้ส่งเสริมการใช้ IUD, รากฟันเทียมและ injectables ที่เพิ่มขึ้น progestin (Ott et al., 2014) จากหลักฐานที่แสดงว่าฮอร์โมน pubertal มีผลต่อพัฒนาการทางระบบประสาทมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องระบุว่าเมื่อใดและอาจมีผลกระทบเชิงลบต่อการขัดขวางวิถีฮอร์โมนปกติและมีอิทธิพลต่อการพัฒนาระบบประสาทในช่วงที่สำคัญ ๆ ในวันที่เราไม่ทราบข้อมูลที่เผยแพร่ใด ๆ ที่สำรวจผลกระทบเหล่านี้
แม้จะมีตัวเลือกอื่น ๆ มากมายและการส่งเสริม LARC รวมยาคุมกำเนิด (COCs) ที่มีทั้งเอสโตรเจนและโปรเจสตินยังคงเป็นหนึ่งในวิธีคุมกำเนิดที่ใช้มากที่สุดในหมู่หญิงสาว (Ott et al., 2014) COCs ซึ่งมีประสิทธิภาพสูงในการป้องกันการตั้งครรภ์เมื่อใช้อย่างถูกต้องพบว่ามีการปราบปรามทั้งฟรีและทั้งหมด ฮอร์โมนเพศชายต่ำ ระดับสูงถึง 50% ในผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ (Zimmerman และคณะ, 2013) การปราบปรามของฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนนี้ถือว่าเป็นแหล่งที่มาของการร้องเรียนที่เกี่ยวข้องกับ COCs รวมถึงคุณภาพชีวิตและคุณภาพชีวิตที่ลดลงความใคร่ลดลงการหยุดชะงักของการรับรู้และการลดลงของมวลกระดูก (Zimmerman และคณะ, 2013) แม้ว่าผู้หญิงใน COCs จะมีภาพรวม ฮอร์โมนเพศชายที่ต่ำกว่า ระดับการวิจัยเพิ่มเติมได้ชี้ให้เห็นว่า เปลี่ยนแปลง ในเทสโทสเตอโรนเมื่อผู้หญิงมีส่วนร่วมในงานที่มีการแข่งขันคงที่แม้จะใช้ COC (เอ็ดเวิร์ดและโอนีล 2009) อีกครั้งนี้แสดงให้เห็นคำถามเชิงประจักษ์ที่น่าสนใจเกี่ยวกับวิธีการใช้ COC อาจส่งผลกระทบต่อระดับเทสโทสเทอโรนในหญิงสาวที่อยู่ในท่ามกลางการเพิ่มขึ้นของเทสโทสเทอโรนที่เกี่ยวข้องกับวัยแรกรุ่นBraams และคณะ, 2015).
นอกจากผลข้างเคียงที่รายงานโดยผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่แล้วยังมีผลข้างเคียงเพิ่มเติมที่อาจเกิดขึ้นจากการลดฮอร์โมนเพศชายในช่วงวัยรุ่น เนื่องจากฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนแสดงให้เห็นว่ากระตุ้นความสนใจที่เพิ่มขึ้นในการกระตุ้นประสบการณ์การยับยั้งระดับเทสโทสเทอโรนในช่วงวัยรุ่นหรือวัยรุ่นอาจลดแรงจูงใจในการมีส่วนร่วมในพฤติกรรมเสี่ยงทางสังคม มีความเป็นไปได้ที่เท่าเทียมกันที่การยับยั้งฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนจะไม่ จำกัด การเสี่ยงทางบวกหรือทางลบแม้ว่าระดับฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนโดยรวมอาจถูกระงับในหญิงสาวที่รับ COCs การตอบสนอง สิ่งเร้าอาจคงที่ การทำความเข้าใจผลกระทบของการปราบปรามฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนในวัยรุ่นที่มีต่อการพัฒนาระบบประสาทจะเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อช่วยให้เข้าใจกลไกที่อาจนำไปสู่วิถีทางที่อาจเกิดขึ้นได้ นอกจากนี้การเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงผลกระทบของการปราบปรามฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนแบบเรื้อรังควบคู่ไปกับฮอร์โมนออร์เคสตราวัยรุ่นอาจช่วยเสริมสร้างนวัตกรรมในขณะที่ บริษัท ยากำลังพัฒนาวิธีการคุมกำเนิดแบบใหม่ นี่คือสถานที่ซึ่งโมเดลการพัฒนาทางระบบประสาทของสัตว์อาจเสนอข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญที่สามารถทดสอบในมนุษย์ได้ในภายหลัง เราต้องการระบุอย่างชัดเจนว่าเป้าหมายของเราคือไม่แนะนำอุปสรรคใหม่ให้กับหญิงสาวที่กำลังหาวิธีคุมกำเนิดที่เชื่อถือได้ แต่เสนอให้มีข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับปฏิสัมพันธ์ระหว่าง ฮอร์โมนคุมกำเนิด และวิถีการพัฒนาทางระบบประสาทจะช่วยเพิ่มความปลอดภัยประสิทธิภาพและผลกระทบของการคุมกำเนิดสำหรับหญิงสาว
5.3 ตัวอย่าง 3: การคลอดและการเป็นพ่อแม่
แนวโน้มระดับโลกที่มีต่อการคลอดบุตรในภายหลังนั้นเป็นเส้นทางที่ดีเนื่องจากมีความเห็นพ้องต้องกันว่าการคลอดบุตรที่เร็วมากก่อนอายุ 15 มีผลกระทบที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพสังคมเศรษฐกิจสังคมการศึกษาและสังคมของทั้งแม่และทารกบรูคส์ - กันน์และเฟอร์สเตนเบิร์ก 1986; Gibb et al., 2014; Hofferth และ Reid, 2001; Brooks-Gunn และ Furstenberg, 1986) แม้จะมีความรู้เกี่ยวกับผลลัพธ์เรามีความเข้าใจน้อยมากเกี่ยวกับผลกระทบการพัฒนาระบบประสาทของการคลอดบุตรในช่วงต้น เป็นเวลานานกว่า 100 ปีที่เราเข้าใจว่าการตั้งครรภ์การคลอดบุตรการให้นมบุตรและการเลี้ยงดูนั้นเกี่ยวข้องกับลำดับการเปลี่ยนฮอร์โมนที่แม่นยำ การตั้งครรภ์เกี่ยวข้องกับการเพิ่มขึ้นอย่างมากใน มนุษย์ chorionic gonadotropin (HCG) สโตรเจนและ progesterone. แรงงานตามการเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องของการผลิตรกของฮอร์โมนและฮอร์โมนคู่กับการเพิ่มขึ้นของ oxytocin, endorphinsและ โปรแลคติน. ในทางตรงกันข้ามการหลั่งน้ำนมจะเกี่ยวข้องกับการส่งที่รวดเร็วและรุนแรง ฮอร์โมนอวัยวะสืบพันธุ์ และเพิ่มขึ้นใน prolactin (รัสเซลและคณะ 2001) แบบจำลองหนูแสดงให้เห็นว่าแง่มุมของความสมัครใจเชิงรุกและความอยากอาหารของ พฤติกรรมของมารดารวมถึงการค้นหาและเรียกลูกสุนัขมีการเชื่อมโยงอย่างมากกับผลของฮอร์โมนการตั้งครรภ์ที่กระตุ้นให้เกิดการพัฒนาและกระตุ้นการทำงานของ mesolimbic ระบบโดปามีน (นูแมนและสโตลเซนเบิร์ก 2009) สิ่งนี้เน้นให้เห็นว่าถึงแม้จะเกี่ยวข้องกับรางวัลเป็นหลัก โดปามีน ระบบตอบสนองก็มีความสำคัญสำหรับการเรียนรู้เกี่ยวกับการเป็นพ่อแม่ ในความพยายามที่จะสร้างสะพานจากสัตว์สู่มนุษย์แบบจำลองโมเสส - โคลโกและเพื่อนร่วมงานทำการทดสอบ แต่ไม่สามารถหาได้ striatal การตอบสนองในความคาดหวังของรางวัลทางการเงิน (Moses-Kolko และคณะ, 2016) การขาดการทำซ้ำชี้ไปที่ความสำคัญของการพัฒนากระบวนทัศน์ที่ถูกต้องทางนิเวศวิทยาเพื่อทดสอบสมมติฐานเกี่ยวกับผลกระทบของการตั้งครรภ์ต่อวิถีการพัฒนาสมองเนื่องจากรางวัลทางการเงินแตกต่างจากรางวัลทางสังคมและอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับการเลี้ยงดูเด็กทารก ผู้หญิงทุกวัยอธิบายถึงช่วงของการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายและความรู้ที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนฮอร์โมนที่เกี่ยวข้องกับการคลอดบุตร แต่ไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับการประสบเหตุการณ์ฮอร์โมนเหล่านี้ในช่วงการเปลี่ยนผ่านของ pubertal หรือติดตามอย่างใกล้ชิด
การทำความเข้าใจผลกระทบของการคลอดบุตรที่ล่าช้านั้นมีความสำคัญเท่าเทียมกันกับการทำความเข้าใจผลกระทบของการคลอดบุตรในระยะแรก ความยืดหยุ่นของระบบประสาทหมายถึงขอบเขตที่ การควบคุมความรู้ความเข้าใจ และระบบแรงจูงใจทางสังคมและอารมณ์มีส่วนร่วมและเปิดใช้งานภายใต้สถานการณ์ที่แตกต่างกันพบว่ายังคงมีอยู่ในทศวรรษที่สามของชีวิต (Crone และ Dahl, 2012) จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ในประวัติศาสตร์ของมนุษย์มันเป็นช่วงเวลาที่คนส่วนใหญ่มีส่วนร่วมในการผสมพันธุ์พันธะและกิจกรรมการอบรมเลี้ยงดู แนวโน้มล่าสุดในการชะลอการเลี้ยงดูซึ่งมักจะเข้าสู่ทศวรรษที่สี่ของชีวิตนำเสนอคำถามที่น่าสนใจเกี่ยวกับปฏิสัมพันธ์ระหว่างชีววิทยาและประสบการณ์ในการมีอิทธิพลต่อการพัฒนาระบบประสาท นอกจากนี้การแยกกันที่เพิ่มขึ้นระหว่างการเริ่มมีวุฒิภาวะของการเจริญพันธุ์และการคลอดบุตรครั้งแรกสร้างโอกาสให้ทั้งเด็กชายและเด็กหญิงมีช่วงเวลาที่ขยายเมื่อพวกเขาขยาย เอกราชและความเป็นอิสระ เพื่อติดตามการศึกษาและเป้าหมายชีวิตอื่น ๆ นอกจากนี้ยังลดความจำเป็นในการผูกมัดคู่แรก ๆ และลดโอกาสสำหรับคนหนุ่มสาวในการค้นหาความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและความสัมพันธ์ทางเพศกับผู้คนจำนวนมาก ในประเทศที่มีทรัพยากรสูงเช่นสหรัฐอเมริกาและยุโรปคนหนุ่มสาวส่วนใหญ่ที่มีความรักและความสัมพันธ์ทางเพศก่อนที่จะผูกพันกับคู่ครองคนเดียว (สถาบัน Guttmacher, 2014) นอกจากนี้ในประเทศที่ช่วงวัยแรกรุ่นและการคลอดบุตรเพิ่งเริ่มยืดยาวเช่น sub-Saharan Africa และอเมริกาใต้หญิงสาววัยรุ่นประมาณ 25 – 30% มีเพศสัมพันธ์ก่อนแต่งงานกัน (สถาบัน Guttmacher และสหพันธ์วางแผนครอบครัวระหว่างประเทศ 2010) ประสาทวิทยาพัฒนาการอาจช่วยระบุเส้นทางการพัฒนาทางระบบประสาทที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับคนหนุ่มสาวที่มีความสัมพันธ์ที่โรแมนติกแบบไดนามิกและความเข้มสูงหลายกับคนหลากหลายและคนหนุ่มสาวที่มีความสัมพันธ์ที่ยาวนานและรุนแรงมากขึ้น นอกจากนี้ยังอาจระบุวิถีประสาทที่แตกต่างกันในหมู่คนที่มีส่วนร่วมในการอบรมเลี้ยงดูในช่วงสามทศวรรษแรกของชีวิตและผู้ที่ล่าช้า
นอกจากผู้หญิงแล้วผู้ชายยังพบกับการเปลี่ยนฮอร์โมนที่เกี่ยวข้องกับการผสมพันธุ์และการเป็นพ่อแม่ ในสหรัฐอเมริกาชายหนุ่มโสดที่กำลังมองหาคู่ชีวิตที่โรแมนติกและชายคู่ที่กำลังมองหาความสัมพันธ์นอกคู่ค้าหลักของพวกเขามีระดับเทสโทสเทอโรนสูงกว่าผู้ชายในความสัมพันธ์ที่มุ่งมั่นและยิ่งกว่านั้นผู้ชายที่เป็นพ่อ ระดับฮอร์โมนเพศชาย (สีเทาและแคมป์เบล 2009) ที่น่าสนใจแนวโน้มความสัมพันธ์นี้มีในบางประเทศ แต่ไม่ใช่ในประเทศอื่น ๆ ขอร้องคำถามสำคัญเกี่ยวกับทิศทางเชิงสาเหตุและความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันระหว่างฮอร์โมนและบริบท (สีเทาและแคมป์เบล 2009) การวางกรอบพัฒนาการในงานวิจัยนี้เกี่ยวกับการคลอดบุตรและการเลี้ยงดูเด็กแนะนำว่าจังหวะการเจริญเติบโตของระบบประสาทจากวัยรุ่นไปจนถึงวัยผู้ใหญ่นั้นไม่ได้ถูกกำหนดโดยเคร่งครัด ontogenetic ตารางเวลา แต่มีรูปร่างค่อนข้างตามความต้องการของบริบททางสังคมของแต่ละบุคคล ในบางกรณีการแต่งงานและการเป็นพ่อแม่ทำให้คนรุ่นใหม่เข้าใจในบางกรณีมันจะทำให้เราเข้าใจได้ดีขึ้นว่าสิ่งนี้มีผลอย่างไรกับวิถีการพัฒนาระบบประสาทแบบ“ ปกติ” ในทศวรรษที่สามของชีวิต
6 ข้อสรุป
การวิจัยนโยบายและการปฏิบัติที่เน้นความสัมพันธ์ทางเพศและโรแมนติกของวัยรุ่นมักถูกขับเคลื่อนด้วยค่านิยมทางสังคมและวาทศิลป์มากกว่าวิทยาศาสตร์ ระบุว่าทศวรรษที่สองของชีวิตครอบคลุมช่วงเวลาที่คนหนุ่มสาวเกือบทุกคนมีประสบการณ์ในวัยหนุ่มสาวและหลายคนเริ่มให้ความสนใจและมีส่วนร่วมในความสัมพันธ์ทางเพศและโรแมนติกมักใช้ การคุมกำเนิดของฮอร์โมนและอาจมีประสบการณ์การตั้งครรภ์หรือการคลอดบุตรการวิจัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ซึ่งกันและกันระหว่างประสบการณ์เหล่านี้บริบททางสังคมและ การพัฒนาระบบประสาท จะเพิ่มพูนความเข้าใจของเราในการพัฒนาวัยรุ่นอย่างมีนัยสำคัญและจะแจ้งความพยายามในการปรับปรุงวิถีการดำเนินชีวิตเหล่านี้ วิทยาศาสตร์การพัฒนาแบบบูรณาการรวมถึงประสาทวิทยาศาสตร์การพัฒนามีเส้นทางสู่การขยายความเข้าใจของเราในช่วงต้นของความสัมพันธ์โรแมนติกและเพศและเพิ่มความเข้าใจของเราในประเภทของประสบการณ์การเรียนรู้ที่สนับสนุนวิถีบวก
ยกตัวอย่างเช่นการพัฒนาประสาทเสนอโอกาสที่จะระบุเงื่อนไขที่เพิ่มโอกาสที่ความสัมพันธ์ที่โรแมนติกในช่วงต้นและความสัมพันธ์ทางเพศเป็น prosocial พฤติกรรมส่งเสริมสุขภาพมากกว่าพฤติกรรมเสี่ยง การวิจัยพัฒนาการทางประสาทวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับความสัมพันธ์แบบเพื่อนจะมีความเข้มแข็งขึ้นโดยมีมาตรการที่เหมาะสมยิ่งขึ้นเพื่อจำแนกความสัมพันธ์แบบเพื่อนที่แจ้งความเข้าใจของเราเกี่ยวกับการกระตุ้นประสาทประเภทต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นต่อหน้าคนรักโรแมนติก งานวิจัย neuroimaging สำหรับผู้ใหญ่มีความแตกต่างที่สำคัญในการกระตุ้นระบบประสาทที่เกี่ยวข้องกับความรักประเภทต่าง ๆ และมันจะเป็นประโยชน์ในการทำความเข้าใจว่ามันสอดคล้องกับวิถีการพัฒนาของวัยแรกรุ่นอย่างไร เรามีงานวิจัยจำนวน จำกัด ที่แนะนำว่าประสบการณ์ทางอารมณ์ของความรักที่เปลี่ยนไปจากวัยรุ่นสู่ความเป็นผู้ใหญ่และการรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับกลไกของระบบประสาทพื้นฐานและวิถีการพัฒนาของช่วงการเปลี่ยนภาพนี้จะช่วยแจ้งเวลาและประเภทของการสนับสนุน ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อการเปลี่ยนแปลงยังเสนอโอกาสที่น่าตื่นเต้นในการสำรวจวิธีการเร้าอารมณ์โรแมนติกและทางเพศแปลงความสัมพันธ์กับเพื่อน คนหนุ่มสาวได้รับการเปลี่ยนผ่านจากความสัมพันธ์ที่ปราศจากการดึงดูดทางเพศและโรแมนติกไปสู่บริบทที่เป็นหนึ่งในลำดับความสำคัญสูงสุด ในขณะที่เรายังคงพัฒนาแบบจำลองการพัฒนาระบบประสาทที่สำรวจอิทธิพลของเพื่อนประสาทวิทยาพัฒนาการจะทรงตัวเพื่อให้ข้อมูลเชิงลึกที่ไม่ซ้ำกันในการเปลี่ยนแปลงทางสังคมนี้
เราตระหนักดีว่าการเสนอให้ทำการวิจัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์โรแมนติกและความสัมพันธ์ทางเพศของวัยรุ่นตอนต้นนั้นไม่ได้มีความซับซ้อน ผู้ปกครองและคณะกรรมการพิจารณาเรื่องคนจะมีความกังวลเกี่ยวกับการถามคนหนุ่มสาวเกี่ยวกับความรู้สึกของพวกเขาเกี่ยวกับความรักแรงดึงดูดและความเร้าอารมณ์ทางเพศ มันเป็นสิ่งสำคัญในการสร้างมาตรการที่มีความไวต่อการตรวจสอบเพื่อรวบรวมข้อมูลที่ถูกต้องเกี่ยวกับลักษณะความหมายและคุณภาพของความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและเพศสัมพันธ์ ในการทำเช่นนี้จะต้องมีการเอาใจใส่อย่างรอบคอบเนื่องจากวัยรุ่นมีโอกาสน้อยกว่าผู้ใหญ่ที่จะสอดคล้องกับรสนิยมทางเพศหรืออัตลักษณ์ทางเพศของ บริษัท (Savin-Williams และคณะ, 2012; Van Anders, 2015) แม้ว่าการสร้างความสัมพันธ์จะ“ โรแมนติก” สามารถท้าทายได้หรือไม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคู่ค้าวัยรุ่นไม่เห็นด้วยกับการจัดหมวดหมู่ความสัมพันธ์ของพวกเขา เช่นนี้ความรักที่มีต่อวัยรุ่นในระดับสูงอาจทำให้ความรักของเพื่อนลดน้อยลงระหว่างความสงบสุขโรแมนติกและเรื่องเพศและเราจำเป็นต้องมีมาตรการที่สามารถจับภาพธรรมชาติของความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อน เรายังรับรู้ว่าเนื่องจากความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนระหว่างชีววิทยา ฮอร์โมนเพศและการพัฒนาของระบบประสาทมีความหลากหลายของความแปรปรวนของระบบประสาททั้งระหว่างและภายในเพศที่เกี่ยวข้องกับความโรแมนติกและ พฤติกรรมทางเพศ. เพื่อแก้ไขปัญหานี้จำเป็นต้องออกแบบการวิจัยให้มีประสิทธิภาพเพียงพอที่จะสำรวจความแตกต่างเหล่านี้ แม้จะมีความท้าทายเหล่านี้เราเชื่อว่าประโยชน์ของการสอบถามเหล่านี้ทำให้มีความคุ้มค่า
วัยรุ่นมีความสามารถในการคิดเพื่อนำทางโรแมนติกในช่วงต้นและ ประสบการณ์ทางเพศ อย่างปลอดภัยและยังต้องการการสนับสนุนที่เหมาะสมเพื่อให้ประสบความสำเร็จ (Harden et al., 2014a, b) เป้าหมายหลักสำหรับวัยรุ่นคือการเรียนรู้วิธีการมีส่วนร่วมและนำทางความสัมพันธ์โรแมนติกและทางเพศ นอกจากนี้ความสัมพันธ์ที่โรแมนติค แต่เนิ่นๆเหล่านี้มีนัยสำคัญต่อการพัฒนาอัตลักษณ์การเรียนรู้เกี่ยวกับพฤติกรรมทางเพศและวิถีความสัมพันธ์ในอนาคต (Furman and Shaffer, 2003) ผู้ปกครองแพทย์และนักการศึกษาสามารถให้โอกาสการเรียนรู้ที่เกี่ยวข้องในพื้นที่นี้ แต่ในเวลาเดียวกันการเรียนรู้ที่เกี่ยวข้องส่วนใหญ่มาจากประสบการณ์ส่วนตัว (Fortenberry, 2014) ความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับการพัฒนาทางระบบประสาทของวิถีการพัฒนาของพฤติกรรมโรแมนติกและทางเพศถือสัญญาที่ดีสำหรับการแจ้งกลยุทธ์การแทรกแซงและความพยายามที่จะสนับสนุนวิถีบวกเชิงบวกมากขึ้น
ประสาทวิทยาศาสตร์การพัฒนาและวิทยาศาสตร์การพัฒนาแบบบูรณาการที่ครอบคลุมยิ่งขึ้นอยู่ในตำแหน่งที่ดีที่จะย้ายเรื่องเพศของวัยรุ่นจากขอบเงาของอัตลักษณ์วัยรุ่นสู่ระดับแนวหน้าของการพัฒนาเชิงบรรทัดฐาน Neuroimaging มีศักยภาพที่จะแจ้งความเข้าใจของเราได้ดียิ่งขึ้นถ้าความสัมพันธ์แบบโรแมนติกในช่วงต้นนั้นสอดคล้องกับการให้รางวัลหรือการประมวลผลตัวตน ในทำนองเดียวกันเมื่ออายุรุ่นกระเตาะเครื่องหมายการโจมตีของ รักโรแมนติกการวิจัย neuroimaging ในช่วงเวลานี้สามารถช่วยเราได้ดีกว่าแก้ปัญหาโครงข่ายประสาทที่แตกต่างของความรักประเภทต่าง ๆ และขยายแบบจำลองการพัฒนาทางระบบประสาทของเรา นอกจากนี้การพัฒนาทางประสาทวิทยามีโอกาสที่น่าตื่นตาตื่นใจในการสำรวจว่ารักโรแมนติกและประสบการณ์ทางเพศเป็นสิ่งที่สมองของวัยรุ่น คาดว่า เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับและ / หรือวิธีการ ประสบการณ์ พฤติกรรมโรแมนติกและพฤติกรรมทางเพศทำให้เกิดวิถีการพัฒนาที่แตกต่างกัน สุดท้ายก็สามารถให้ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญแก่เราในการแจ้งความก้าวหน้าในเทคโนโลยีการคุมกำเนิดและเพิ่มความเข้าใจของเราเกี่ยวกับเวลาในการคลอดบุตร ในขณะที่เราเข้าใจแรงจูงใจและวิถีของความสัมพันธ์ที่เป็นอิสระและมีความเข้มสูงเหล่านี้ในวัยรุ่นเราสามารถเปลี่ยนบทสนทนาเกี่ยวกับประเภทของโปรแกรมและนโยบายที่เราต้องการเพื่อให้พวกเขานั่งร้านได้ดีที่สุด วิธีนี้มีวิธีในการเพิ่มวิถีบวกในช่วงวัยรุ่นตอนต้น ความล้มเหลวของเราในการเข้าใจความสัมพันธ์ที่โรแมนติกและความสัมพันธ์ทางเพศของวัยรุ่นไม่ได้ป้องกันไม่ให้เกิดขึ้น วัยรุ่นได้รับการเตรียมไว้ให้เรียนรู้เกี่ยวกับความรักและเพศและมันจะช่วยให้เราทุกคนเข้าใจกระบวนการเรียนรู้นี้ดีขึ้น
อ้างอิง
MM Ali, DS Dwyerการประมาณผลกระทบจากเพื่อนในพฤติกรรมทางเพศของวัยรุ่น
J. Adolesc., 34 (1) (2011), pp. 183-190, 10.1016 / j.adolescence.2009.12.008
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
A. Aron, CC Norman, EN Aron, C. McKenna, RE Heymanการมีส่วนร่วมของคู่รักในกิจกรรมนวนิยายและปลุกใจและคุณภาพความสัมพันธ์
J. Pers. Soc Psychol., 78 (2) (2000), pp. 273-284, 10.1037 // 0022 3514.78.2.273-
A. Aron, H. Fisher, DJ Mashek, G. Strong, H. Li, LL Brownระบบการให้รางวัลแรงจูงใจและอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับความรักแสนโรแมนติกในระยะเริ่มแรก
J. Neurophysiol, 94 (1) (2005), หน้า 327
A. Bartels, S. Zekiความสัมพันธ์ทางประสาทของความรักของแม่และโรแมนติก
Neuroimage, 21 (3) (2004), pp. 1155-1166, 10.1016 / j.neuroimage.2003.11.003
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
SE Baumgartner, PM Valkenburg, J. Peterอิทธิพลของบรรทัดฐานของเพื่อนในเชิงพรรณนาและคำสั่งห้ามต่อพฤติกรรมทางเพศที่เสี่ยงต่อพฤติกรรมทางเพศของวัยรุ่น
Cyberpsychol Behav Soc ระบบเครือข่าย, 14 (12) (2011), pp. 753-758, 10.1089 / cyber.2010.0510
LH Bearinger, RE Sieving, J. Ferguson, V. Sharmaมุมมองระดับโลกที่มีต่อสุขภาพทางเพศและอนามัยการเจริญพันธุ์ของวัยรุ่น: ผู้อุปถัมภ์, การป้องกันและศักยภาพ
มีดหมอ, 369 (2007), pp. 1220-1231, 10.1016/S0140-6736(07)60367-5
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
SJ Blakemoreการพัฒนาสมองด้วยภาพ: สมองของวัยรุ่น
Neuroimage, 61 (2) (2012), pp. 397-406, 10.1016 / j.neuroimage.2011.11.080
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
J. Bongaarts, AK Blancการประมาณอายุเฉลี่ยปัจจุบันของมารดาเมื่อคลอดลูกคนแรกจากการสำรวจครัวเรือน
popul ตัวชี้วัดด้านสุขภาพ, 13 (1) (2015), หน้า 1, 10.1186/s12963-015-0058-9
B. Braams, A. van Duijvenvoorde, JS Peper, EA Croneการเปลี่ยนแปลงตามยาวในการรับความเสี่ยงของวัยรุ่น: การศึกษาที่ครอบคลุมเกี่ยวกับการตอบสนองของระบบประสาทต่อรางวัลการพัฒนา Pubertal และพฤติกรรมการรับความเสี่ยง
J. Neurosci., 35 (18) (2015), pp. 7226-7238, 10.1523 / JNEUROSCI 4764 14.2015-
Brooks-Gunn และ Furstenberg, 1986
J. Brooks-Gunn, FF Furstenbergเด็กของมารดาวัยรุ่น: ผลลัพธ์ทางร่างกายวิชาการและจิตวิทยา
dev Rev. , 6 (3) (1986), pp. 224-251, 10.1016/0273-2297(86)90013-4
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
JD Brown, CT Halpern, KL L'Engleสื่อมวลชนในฐานะเพื่อนร่วมทางเพศที่ยอดเยี่ยมสำหรับเด็กผู้หญิงที่กำลังโตเต็มที่
J. วัยรุ่น สุขภาพ, 36 (5) (2005), pp. 420-427, 10.1016 / j.jadohealth.2004.06.003
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
GR Brown, KD Kulbarsh, KA Spencer, C. Duvalการสัมผัสกับฮอร์โมนที่อัณฑะของฮอร์โมนในช่องท้องเป็นการตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมที่แปลกใหม่และพฤติกรรมทางสังคมในหนูตัวผู้ที่โตเต็มวัย
ฮ่อม Behav., 73 (2015), pp. 135-141, 10.1016 / j.yhbeh.2015.07.003
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
TC Burnham, JF Chapman, PB Gray, MH McIntyre, SF Lipson, PT Ellisonผู้ชายในความสัมพันธ์ที่มุ่งมั่นและโรแมนติกมีฮอร์โมนเพศชายลดลง
ฮ่อม Behav., 44 (2) (2003), pp. 119-122, 10.1016/s0018-506x(03)00125-9
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
JE Buster, SA Kingsberg, O. Aguirre, C. Brown, JG Breaux, A. Buch, Cassonฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนสำหรับความต้องการทางเพศต่ำในผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนที่ผ่าตัด
Obstet Gynecol., 105 (5 Pt 1) (2005), pp. 944-952, 10.1097 / 01.aog.0000158103.27672.0d
BC Campbell, H. Prossinger, M. Mbzivoช่วงเวลาของการเป็นผู้ใหญ่และการเริ่มต้นของพฤติกรรมทางเพศของเด็กวัยเรียนซิมบับเว
โค้ง. เพศ. Behav., 34 (5) (2005), pp. 505-516, 10.1007/s10508-005-6276-7
A.1 Campbellออกซิโตซินและพฤติกรรมทางสังคมของมนุษย์
คน Soc จิตวิทยา Rev. , 14 (3) (2010), pp. 281-295, 10.1177/1088868310363594
J. Chein, D. Albert, L. O'Brien, K. Uckert, L. Steinbergคนรอบข้างเพิ่มการรับความเสี่ยงของวัยรุ่นโดยการเพิ่มกิจกรรมในวงจรการให้รางวัลของสมอง
dev วิทย์, 14 (2) (2011), pp. F1-F10, 10.1111 / เจ 1467-7687.2010.01035.x
S. Choukas-Bradley, M. Giletta, L. Widman, GL Cohen, MJ Prinsteinความไวที่วัดได้จากการทดลองเพื่ออิทธิพลของเพื่อนและวิถีทางพฤติกรรมทางเพศของวัยรุ่น: การศึกษาเบื้องต้น
dev Physcol (2014) 10.1037 / a0037300
วอชิงตันคอลลินส์ยิ่งกว่าเรื่องโกหก: ความสำคัญเชิงพัฒนาการของความสัมพันธ์โรแมนติกในช่วงวัยรุ่น
J. Res Adolesc., 13 (1) (2003), pp. 1-24, 10.1111 / 1532-7795.1301001
LJ Crockett, M. Raffaelli, Y.-L. Shenการเชื่อมโยงการควบคุมตนเองและความเสี่ยงต่อพฤติกรรมทางเพศที่มีความเสี่ยง: เส้นทางผ่านความกดดันจากเพื่อนและการใช้สารในระยะแรก
J. Res Adolesc., 16 (4) (2006), pp. 503-525, 10.1111 / เจ 1532-7795.2006.00505.x
EA Crone, RE Dahlการทำความเข้าใจวัยรุ่นเป็นช่วงเวลาของความผูกพันทางสังคมและเป้าหมายที่ยืดหยุ่น
ชัยนาท รายได้ Neurosci., 13 (9) (2012), pp. 636-650, 10.1038 / nrn3313
RE Dahlพัฒนาการทางประสาทวิทยาศาสตร์ของวัยรุ่น: revisiting, การกลั่นและการขยายแบบจำลองน้ำเชื้อ
dev Cogn Neurosci., 17 (2016), pp. 101-102, 10.1016 / j.dcn.2015.12.016
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
SR Davis, MJ van der Mooren, RH van Lunsen, P. Lopes, C. Ribot, J. Ribot, DW Purdieประสิทธิภาพและความปลอดภัยของแผ่นเทสโทสเทอโรนสำหรับการรักษาโรคอารมณ์แปรปรวนในผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนที่ได้รับการผ่าตัด
วัยหมดประจำเดือน (นิวยอร์กนิวยอร์ก), 13 (3) (2006), pp. 387-396, 10.1097 / 01.gme.0000179049.08371.c7
A. De Boer, EM Van Buel, GJ Ter Horstความรักเป็นมากกว่าแค่การจูบ: มุมมองทางชีววิทยาเกี่ยวกับความรักและความเสน่หา
ประสาทวิทยาศาสตร์, 201 (2012), pp. 114-124, 10.1016 / j.neuroscience.2011.11.017
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
M. Dennison, S. Whittle, M. Yücel, N. Vijayakumar, A. Kline, J. Simmons, NB Allenการทำแผนที่ subcortical สมองสุกในช่วงวัยรุ่น: หลักฐานของการเปลี่ยนแปลงระยะยาวซีกโลกและเพศที่เฉพาะเจาะจง
dev วิทย์, 16 (5) (2013), pp. 772-791, 10.1111 / desc.12057
LM Diamond, JA Dickensonความรักและความปรารถนา neuroimaging: ทบทวนและทิศทางในอนาคต
Clin ประสาทวิทยา, 9 (2012), pp. 39-46
JO Drifeการพัฒนาเต้านมในวัยแรกรุ่น
แอน NY Acad วิทย์, 464 (1 วิทยาต่อมไร้ท่อ) (1986), pp. 58-65, 10.1111 / j.1749-6632.1986.tb15993.x
DA Edwards, JL O'Nealยาเม็ดคุมกำเนิดช่วยลดฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนน้ำลาย แต่ไม่ส่งผลต่อการเพิ่มขึ้นของเทสโทสเทอโรนที่เกี่ยวข้องกับการแข่งขันกีฬา
ฮ่อม Behav., 56 (2) (2009), pp. 195-198, 10.1016 / j.yhbeh.2009.01.008
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
C. Eisenegger, M. Naefการบูรณาการต่อมไร้ท่อพฤติกรรมและเศรษฐศาสตร์เชิงทดลอง: ฮอร์โมนเพศชายและการตัดสินใจทางสังคม
J. Vis. ประสบการณ์, 49 (2011), 10.3791/2065
P. England, LL Wu, EF1 Shaferแนวโน้มกลุ่มในการเกิดครั้งแรกก่อนสมรส: สิ่งที่มีบทบาทสำหรับการล่าถอยจากการแต่งงาน?
ข้อมูลประชากร, 50 (6) (2013), pp. 2075-2104, 10.1007/s13524-013-0241-1
M. Ernst, EE Nelson, S. Jazbec, EB McClure, CS Monk, E. Leibenluft, DS PineAmygdala และนิวเคลียส accumbens ในการตอบสนองต่อการรับและการละเว้นของกำไรในผู้ใหญ่และวัยรุ่น
Neuroimage, 25 (4) (2005), pp. 1279-1291, 10.1016 / j.neuroimage.2004.12.038
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
SWF Ewing, JM Houck, AD Bryanการกระตุ้นประสาทในระหว่างการยับยั้งการตอบสนองนั้นสัมพันธ์กับความถี่ของวัยรุ่นในเรื่องเพศและการใช้สารที่มีความเสี่ยง
ผู้เสพติด Behav (2014) 10.1016 / j.addbeh.2014.12.007
EB Falk, ET Berkman, MD ลีเบอร์แมนจากการตอบสนองของระบบประสาทกับพฤติกรรมของประชากรกลุ่มโฟกัสประสาทคาดการณ์ผลกระทบของสื่อในระดับประชากร
จิตวิทยา วิทย์, 23 (5) (2012), pp. 439-445, 10.1177/0956797611434964
EB Falk, MB ODonnell, CN Cascio, F. Tinney, Y. Kang, MD Lieberman, VJ Strecherการยืนยันตนเองเปลี่ยนแปลงการตอบสนองของสมองต่อข้อความสุขภาพและการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมที่ตามมา
พร Natl Acad วิทย์ (2015), หน้า 201500247
(10.1073 / pnas.1500247112 / - / DCSupplemental)
JW Finkelstein, EJ Susman, VM Chinchilli, MR DArcangelo, SJ Kunselman, J. Schwab, HE Kulinผลของฮอร์โมนเอสโตรเจนหรือเทสโทสเตอโรนต่อการตอบสนองและพฤติกรรมทางเพศที่รายงานด้วยตนเองในวัยรุ่น hypogonadal 1
เจ. คลีนิก Endocrinol Metab., 83 (7) (1998), pp. 2281-2285, 10.1210 / jcem.83.7.4961
HE Fisher, LL Brown, A. Aron, G. Strong, D. Mashekระบบการให้รางวัลการเสพติดและการควบคุมอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับการปฏิเสธความรัก
J. Neurophysiol., 104 (1) (2010), pp. 51-60, 10.1152 / jn.00784.2009
JD Fortenberryเพศวัยแรกรุ่นและวัยรุ่น
ฮ่อม Behav., 64 (2) (2013), pp. 280-287, 10.1016 / j.yhbeh.2013.03.007
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
JD Fortenberryการเรียนรู้ทางเพศประสบการณ์ทางเพศและการมีเพศสัมพันธ์ของวัยรุ่นที่มีสุขภาพดี
ใหม่ Dir เด็กวัยรุ่น Dev., 2014 (144) (2014), pp. 71-86, 10.1002 / cad.20061
W. Furman, L. Shafferบทบาทของความสัมพันธ์โรแมนติกในการพัฒนาวัยรุ่น
P. Florsheim (Ed.) ความสัมพันธ์โรแมนติกของวัยรุ่นและพฤติกรรมทางเพศ: ทฤษฎีการวิจัยและผลกระทบเชิงปฏิบัติสำนักพิมพ์ Lawrence Erlbaum Associates สำนักพิมพ์, New Jersey (2003), pp. 3-22
W. Furman, M. Ho, S. Lowถนนหินแห่งประสบการณ์โรแมนติกของวัยรุ่น: การออกเดทและการปรับ
R. Engels, M. Kerr, H. Stattin (Eds.), หัวข้อยอดนิยมในการวิจัยพัฒนาการ: เพื่อน, คนรักและกลุ่ม, John Wiley & Sons, Ltd, West Sussex, อังกฤษ (2007), หน้า 61-80
GA Gaither, M.1 Sellbomระดับความรู้สึกทางเพศที่แสวงหา: ความน่าเชื่อถือและความถูกต้องภายในตัวอย่างนักศึกษาวิทยาลัยเพศตรงข้าม
บุคคลเจ ประเมิน., 81 (2) (2010), pp. 157-167, 10.1207 / S15327752JPA8102_07
A. Galvánความไวสมองของวัยรุ่นในการรับรางวัล
ฟี้ โดยตรง. จิตวิทยา วิทย์, 22 (2) (2013), pp. 88-93, 10.1177/0963721413480859
SJ Gibb, DM Fergusson, LJ Horwood, JM Bodenวัยเด็กตอนต้นและผลลัพธ์ทางเศรษฐกิจระยะยาว: ผลการศึกษาจากการศึกษาระยะยาว 30 ปี
J. Res Adolesc., 25 (1) (2014), pp. 163-172, 10.1111 / jora.12122
JN Giedd, AH Denkerสมองของวัยรุ่น: ข้อมูลเชิงลึกจาก neuroimaging
JP Bourguignon (Ed.), Brain Crosstalk ในวัยแรกรุ่นและวัยรุ่น, Springer (2015), pp. 85-96, 10.1007/978-3-319-09168-6_7
JN Giedd, LS Clasen, R. Lenroot, D. Greenstein, GL Wallace, S. Ordaz, GP Chrousosอิทธิพลวัยแรกรุ่นที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาสมอง
mol เซลล์ Endocrinol., 254 – 255 (2006), pp. 154-162, 10.1016 / j.mce.2006.04.016
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
D. Goldenberg, EH Telzer, MD Lieberman, A. Fuligni, A. Galvánกลไกประสาทของการควบคุมแรงกระตุ้นในวัยรุ่นที่มีความเสี่ยงทางเพศ
dev Cogn Neurosci., 6 (2013), pp. 23-29, 10.1016 / j.dcn.2013.06.002
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
PB Gray, BC Campbellมนุษย์ฮอร์โมนเพศชายพันธะคู่และความเป็นพ่อ
PT Ellison, PB Gray (บรรณาธิการ), ต่อมไร้ท่อของความสัมพันธ์ทางสังคม, Harvard University Press Cambridge, MA, บอสตัน, MA (2009), pp. 270-293
WT Greenough, JE Black, CS Wallaceประสบการณ์และการพัฒนาสมอง
Child Dev., 58 (1987), pp. 539-559
(0009-3920/87/5803-0017)
สถาบัน Guttmacher และสหพันธ์วางแผนครอบครัวระหว่างประเทศ 2010
Guttmacher Institute & International Planned Parenthood Federationโดยย่อ: ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับสุขภาพทางเพศและอนามัยการเจริญพันธุ์ของผู้หญิงวัยรุ่นในโลกกำลังพัฒนา
สถาบัน Guttmacher, วอชิงตันดีซี (2010)
(เรียกคืนจาก http://www.guttmacher.org/pubs/FB-Adolescents-SRH.pdf)
สถาบัน Guttmacherเอกสารข้อมูล: อนามัยทางเพศและการเจริญพันธุ์ของวัยรุ่นอเมริกัน
สถาบัน Guttmacher, วอชิงตันดีซี (2014)
(เรียกคืนจาก https://www.guttmacher.org/sites/default/files/pdfs/pubs/FB-ATSRH.pdf)
CT Halpern, JR Udry, B. Campbell, C.1 Suchindranการพัฒนาฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนและ pubertal ในการทำนายกิจกรรมทางเพศ: การวิเคราะห์แบบแยกส่วนของวัยรุ่นชาย
Psychosom Med., 55 (5) (1993), pp. 436-447
CT Halpern, JR Udry, C. Suchindranเทสโทสเทอโรนทำนายการมีเพศสัมพันธ์ในหญิงวัยรุ่น
Psychosom Med., 59 (2) (1997), pp. 161-171
CT Halpern, JR Udry, C. Suchindranมาตรการประจำเดือนของเทสโทสเทอโรนทำน้ำลายทำนายกิจกรรมทางเพศในวัยรุ่นชาย
โค้ง. เพศ. Behav., 27 (5) (1998), pp. 445-465, 10.1023 / A: 1018700529128
MR Hampton, B. Jeffery, B. McWatters, P. Smithอิทธิพลของการรับรู้ของวัยรุ่นเกี่ยวกับความไม่พอใจของผู้ปกครองและพฤติกรรมเพียร์ต่อการเริ่มมีเพศสัมพันธ์
สามารถ. J. Hum. เพศ, 14 (3 – 4) (2005), pp. 105-121
KP แข็งกรอบการบวกเพศเพื่อการวิจัยเรื่องเพศของวัยรุ่น
Perspect จิตวิทยา วิทย์, 9 (5) (2014), pp. 455-469, 10.1037 / 0022-3514.85.2.197
KP Harden, N. Kretsch, SR Moore, J. Mendleการทบทวนบรรยาย: ฮอร์โมนมีอิทธิพลต่อความเสี่ยงในการรับประทานอาการผิดปกติในช่วงวัยแรกรุ่นและวัยรุ่น
int เจกิน ความผิดปกติ, 47 (7) (2014), pp. 718-726, 10.1002 / eat.22317
SR Hayford, KB Guzzo, PJ Smockการแยกจากการแต่งงานและการเป็นพ่อแม่? แนวโน้มในช่วงเวลาของการเกิดครั้งแรกของชีวิตสมรส 1945 – 2002
Family Relation., 76 (3) (2014), pp. 520-538, 10.1111 / jomf.12114
C. Hazan, P. Shaverความรักโรแมนติกเป็นแนวคิดที่แนบมา
J. Pers. Soc Psychol., 52 (3) (1987), หน้า 511, 10.1037 / 0022-3514.52.3.511
TK Henschวงจร parvalbumin Bistable การพิจาณาเพื่อปั้นสมอง
เซลล์, 156 (1) (2014), pp. 17-19, 10.1016 / j.cell.2013.12.034
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
DJ Hensel, TA Hummer, LR Acrurio, TW James, JD Fortenberryความเป็นไปได้ของการสร้างภาพระบบประสาทที่ใช้งานได้เพื่อทำความเข้าใจการตัดสินใจทางเพศของสตรีวัยรุ่น
J. วัยรุ่น สุขภาพ, 56 (2015), pp. 389-395, 10.1016 / j.jadohealth.2014.11.00
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
MM Herting, P. Gautam, JM Spielberg, E. Kan, RE Dahl, ER Sowellบทบาทของฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนและเอสตราไดออลในการเปลี่ยนแปลงปริมาณสมองในวัยรุ่น: การศึกษา MRI เชิงโครงสร้างแบบยาว
ครวญเพลง Mapp สมอง, 35 (11) (2014), pp. 5622-5645, 10.1002 / hbm.22575
SL Hofferth, L. Reidผลของการคลอดก่อนกำหนดต่อการศึกษาเมื่อเวลาผ่านไป
Fam Plann มุมมอง, 33 (6) (2001), pp. 259-267
CE Hostinar, AE Johnson, MR Gunnarการสนับสนุนผู้ปกครองมีประสิทธิภาพน้อยลงในการทำปฏิกิริยาคอร์ติซอความเครียดความเครียดสำหรับวัยรุ่นเมื่อเทียบกับเด็ก
dev วิทย์, 18 (2) (2014), pp. 218-297, 10.1111 / desc.1219
TA Hummerความรุนแรงของสื่อที่มีผลต่อการพัฒนาสมอง: สิ่งที่ neuroimaging เปิดเผยและสิ่งที่อยู่ข้างหน้า
am Behav วิทย์, 59 (14) (2015), pp. 1790-1806, 10.1177/0002764215596553
J. James, BJ Ellis, GL Schlomer, J. Garberเส้นทางเฉพาะเพศสู่วัยแรกรุ่นการเปิดตัวทางเพศและการรับความเสี่ยงทางเพศ: การทดสอบแบบจำลองวิวัฒนาการแบบบูรณาการ
dev Psychol., 48 (3) (2012), pp. 687-702, 10.1037 / a0026427
AJ Kalnin, CR Edwards, Y. Wang, WG Kronenberger, TA Hummer, KM Mosier, Mathewsบทบาทการโต้ตอบของการเปิดรับความรุนแรงของสื่อและพฤติกรรมก้าวร้าวในการกระตุ้นสมองของวัยรุ่นในระหว่างการทำงานทางด้านอารมณ์
จิตเวชศาสตร์ Res: Neuroimaging, 192 (1) (2011), pp. 12-19, 10.1016 / j.pscychresns.2010.11.005
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
ML Kan, YA Cheng, NS Landale, SM McHaleตัวทำนายระยะยาวของการเปลี่ยนแปลงจำนวนคู่นอนของวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่ตอนต้น
J. วัยรุ่น สุขภาพ, 46 (1) (2010), pp. 25-31, 10.1016 / j.jadohealth.2009.05.002
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
DJ Kennett, TP Humphreys, KE1 Schultzความมั่งคั่งทางเพศและผลกระทบของครอบครัวเพศศึกษาสื่อและคนรอบข้าง
เพศศึกษา, 12 (3) (2012), pp. 351-368, 10.1080/14681811.2011.615624
JL Kerpelman, AD McElwain, JF Pittman, FM Adler-Baederการมีส่วนร่วมในพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ: การรับรู้ตนเองของวัยรุ่นและเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่กับลูก
เยาวชน, 48 (1) (2016), pp. 101-125, 10.1177 / 0044118 × 1347961
D. Kunkel, K. Eyal, K. Finnerty, E. Biely, E. Donnersteinเพศในทีวี 4 2005: รายงานมูลนิธิครอบครัวไกเซอร์
เจเฮนรี่ (เอ็ด), มูลนิธิครอบครัวไกเซอร์, เมนโลพาร์ก, แคลิฟอร์เนีย: แคลิฟอร์เนีย (2005)
J. LeDouxสมองอารมณ์, ความกลัว, และ amygdala
เซลล์ mol Neurobiol., 23 (4) (2003), pp. 727-738, 10.1023 / A: 1025048802629
MA Longmore, AL Eng, PC Giordano, WD Manningการเลี้ยงดูและการเริ่มต้นทางเพศของวัยรุ่น
J. ครอบครัวแต่งงาน, 71 (4) (2009), pp. 969-982, 10.1111 / j.1741-3737.2009.00647.x
รัก TMออกซิโตซินแรงจูงใจและบทบาทของโดปามีน
Pharmacol Biochem Behav., 119 (2013), pp. 49-60, 10.1016 / j.pbb.2013.06.011
TJ แมทธิวส์ พ.ศ. แฮมิลตันการคลอดล่าช้า: ผู้หญิงจำนวนมากขึ้นมีลูกคนแรกในชีวิต กระทรวงสาธารณสุขและบริการมนุษย์ของสหรัฐอเมริกา
ศูนย์ควบคุมและป้องกันโรค, ศูนย์สถิติสุขภาพแห่งชาติสหรัฐอเมริกา (2009)
(เรียกคืนจาก http://www.cdc.gov/nchs/data/databriefs/db21.pd)
J. Mendleนอกเหนือจากช่วงเวลา pubertal ทิศทางใหม่สำหรับการศึกษาความแตกต่างของแต่ละบุคคลในการพัฒนา
ฟี้ โดยตรง. จิตวิทยา วิทย์, 23 (3) (2014), pp. 215-219, 10.1177/0963721414530144
BC Miller, B. Benson, KA Galbraithความสัมพันธ์ในครอบครัวและความเสี่ยงการตั้งครรภ์ของวัยรุ่น: การสังเคราะห์งานวิจัย
dev Rev. , 21 (1) (2001), pp. 1-38, 10.1006 / drev.2000.0513
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
EL Moses-Kolko, EE Forbes, S. Stepp, D. Fraser, KE Keenan, AE Guyer, AE Hipwellอิทธิพลของการมีบุตรต่อระบบประสาทเพื่อการให้รางวัลในรายได้น้อยชนกลุ่มน้อยหญิงสาว
Psychoneuroendocrinology, 66 (2016), pp. 130-137, 10.1016 / j.psyneuen.2016.01.009
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
EE Nelson, E. Leibenluft, E. McClure, DS Pineการปรับตัวทางสังคมของวัยรุ่น: มุมมองของประสาทวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับกระบวนการและความสัมพันธ์กับจิตวิทยา
จิตวิทยา Med., 35 (02) (2005), pp. 163-174, 10.1017 / S0033291704003915
EE เนลสัน, JM Jarcho, AE Guyerการวางแนวใหม่ของสังคมและการพัฒนาสมอง: มุมมองที่ขยายและปรับปรุง
dev Cognit Neurosci., 17 (2016), pp. 118-127, 10.1016 / j.dcn.2015.12.008
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
M. Numan, DS1 Stolzenbergปฏิสัมพันธ์ระหว่างพื้นที่ preoptic ตรงกลางกับระบบประสาทโดปามีนในการควบคุมการโจมตีและการบำรุงรักษาพฤติกรรมของมารดาในหนู
ด้านหน้า Neuroendocrinol, 30 (1) (2009), pp. 46-64, 10.1016 / j.yfrne.2008.10.002
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
VL Nutsch, RG Will, T. Hattori, DJ Tobiansky, JM Dominguezประสบการณ์ทางเพศมีผลต่อกิจกรรมการชักนำให้เกิดการผสมพันธุ์ในเซลล์ประสาทที่ประกอบด้วยไนตริกออกไซด์ในบริเวณ preoptic ที่อยู่ตรงกลาง
Neurosci Lett., 579 (2014), pp. 92-96, 10.1016 / j.neulet.2014.07.021
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
VL Nutsch, RG Will, CL Robison, JR Martz, ดีเจโทเบียสกี้, JM Dominguezการรวมตัวกันของการชักนำให้เกิดการจับคู่ Fos และตัวรับโดปามีนคล้าย D2 ในพื้นที่ preoptic ตรงกลาง: อิทธิพลของประสบการณ์ทางเพศ
ด้านหน้า Behav Neurosci., 10 (2016) 10.3389 / fnbeh.2016.00075
ZA Op de Macks, BG Moor, S. Overgaauw, B. Güroglu, RE Dahl, EA Croneระดับเทสโทสเตอโรนสอดคล้องกับการเปิดใช้งาน ventral striatum ที่เพิ่มขึ้นเพื่อตอบสนองต่อเงินรางวัลในวัยรุ่น
dev Cognit Neurosci., 1 (4) (2011), pp. 506-516, 10.1016 / j.dcn.2011.06.003
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
S. Ortigue, F. Bianchi-Demicheli, N. Patel, C. Frum, JW Lewisประสาทแห่งความรัก: FMRI เมตา- วิเคราะห์หลักฐานต่อมุมมองใหม่ ๆ ในยาทางเพศ
J. เซ็กส์ Med., 7 (11) (2010), pp. 3541-3552, 10.1111 / j.1743-6109.2010.01999.x
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFCrossRefดูบันทึกใน Scopus
แม่ Ott, GS Sucato, คณะกรรมการเกี่ยวกับวัยรุ่นการคุมกำเนิดสำหรับวัยรุ่น
กุมารเวชศาสตร์, 134 (4) (2014), pp. e1257-e1281, 10.1542 / peds.2014-2300
ในฐานะผู้ปกครอง, G. Teilmann, A. Juul, NE Skakkebaek, J. Toppari, JP1 Bourguignonช่วงเวลาของวัยแรกรุ่นปกติและการ จำกัด อายุของความฉลาดเกินอายุทางเพศ: การเปลี่ยนแปลงทั่วโลกแนวโน้มทางโลกและการเปลี่ยนแปลงหลังการย้ายถิ่น
Endocr Rev. , 24 (5) (2003), pp. 668-693, 10.1210 / er.2002-0019
A. Parkes, M. Henderson, D. Wight, C. Nixonการเป็นพ่อแม่นั้นเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงต่อการมีเพศสัมพันธ์ แต่เนิ่นๆและความสัมพันธ์กับคู่นอนของวัยรุ่นหรือไม่?
Perspect เพศ Reprod สุขภาพ, 43 (1) (2011), pp. 30-40, 10.1363/4303011
SJ Peake, TJ Dishion, EA Stormshak, WE Moore, JH Pfeiferการรับความเสี่ยงและการกีดกันทางสังคมในวัยรุ่น: กลไกของระบบประสาทที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจ
Neuroimage, 82 (2013), pp. 23-34, 10.1016 / j.neuroimage.2013.05.061
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
JS Peper, RE Dahlสมองวัยรุ่น: ฮอร์โมนที่เพิ่มขึ้น - ปฏิสัมพันธ์กับพฤติกรรมสมองในช่วงวัยแรกรุ่น
ฟี้ โดยตรง. จิตวิทยา วิทย์, 22 (2) (2013), pp. 134-139, 10.1177/0963721412473755
J. Peter, PM Valkenburgวัยรุ่นและสื่อลามก: บทวิจารณ์ 20 ปีของการวิจัย
J. เซ็กส์ต่อต้าน (2016) 10.1080/00224499.2016.1143441
S. Peters, DJ Jolles, AC Van Duijvenvoorde, EA Crone, JS Peperความเชื่อมโยงระหว่างฮอร์โมนเทสโทสเทอโรนและการเชื่อมต่อคอร์เทกซ์ amygdala-orbitofrontal ในการใช้แอลกอฮอล์ของวัยรุ่น
Psychoneuroendocrinology, 53 (2015), pp. 117-126, 10.1016 / j.psyneuen.2015.01.004
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
JH Pfeifer, CL Masten III, WE Moore, TM Oswald, JC Mazziotta, M. Iacoboni, M. Daprettoการเข้าสู่วัยรุ่น: การต่อต้านอิทธิพลเพื่อน, พฤติกรรมเสี่ยงและการเปลี่ยนแปลงของระบบประสาทในปฏิกิริยาทางอารมณ์
เซลล์ประสาท, 69 (5) (2011), pp. 1029-1036, 10.1016 / j.neuron.2011.02.019
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
C. Potard, R. Courtois, E. Ruschอิทธิพลของเพื่อนร่วมงานต่อพฤติกรรมทางเพศที่มีความเสี่ยงในช่วงวัยรุ่น
Eur J. การคุมกำเนิด Reprod การดูแลสุขภาพ, 13 (3) (2008), pp. 264-270, 10.1080/13625180802273530
ราคา MN เจเอสไฮด์เมื่อสองไม่ดีกว่าหนึ่งอย่าง: ตัวทำนายกิจกรรมทางเพศในช่วงต้นของวัยรุ่นโดยใช้แบบจำลองความเสี่ยงสะสม
J. เยาวชนเยาวชน, 38 (8) (2008), pp. 1059-1071, 10.1007/s10964-008-9351-2
JW Robertiการทบทวนพฤติกรรมและชีวภาพสัมพันธ์กับการแสวงหาความรู้สึก
J. Res บุคคล, 38 (3) (2004), pp. 256-279, 10.1016/s0092-6566(03)00067-9
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
RD Romeo, HN Richardson, CL Siskวัยแรกรุ่นและการสุกของสมองชายและพฤติกรรมทางเพศ: การหล่อหลอมศักยภาพทางพฤติกรรม
Neurosci Biobehav Rev. , 26 (3) (2002), pp. 381-391, 10.1016/s0149-7634(02)00009-x
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
RD Romeoวัยแรกรุ่น: ช่วงเวลาของผลกระทบทั้งองค์กรและการเปิดใช้งานของฮอร์โมนเตียรอยด์ในการพัฒนา neurobehavioural
J. Neuroendocrinol, 15 (12) (2003), pp. 1185-1192, 10.1111 / เจ 1365-2826.2003.01106.x
JR Roney, ZL Simmonsทำนายฮอร์โมนของแรงจูงใจทางเพศในรอบประจำเดือนธรรมชาติ
ฮ่อม Behav., 63 (4) (2013), pp. 636-645, 10.1016 / j.yhbeh.2013.02.013
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
JC Rosenblitt, H. Soler, SE Johnson, DM Quadagnoการแสวงหาความรู้สึกและฮอร์โมนในผู้ชายและผู้หญิง: สำรวจการเชื่อมโยง
ฮ่อม Behav., 40 (3) (2001), pp. 396-402, 10.1006 / hbeh.2001.1704
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
JA Russell, AJ Douglas, CD Ingramการเตรียมสมองสำหรับการเปลี่ยนแปลงการปรับตัวของการคลอดบุตรในระบบพฤติกรรมและระบบประสาทในระหว่างตั้งครรภ์และให้นมบุตร ภาพรวม
ความก้าวหน้าในการวิจัยสมอง, 133 (2001), pp. 1-38, 10.1016/S0079-6123(01)33002-9
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
K. Sørensen, A. Mouritsen, L. Aksglaede, CP Hagen, SS Mogensen, A. Juulแนวโน้มทางโลกล่าสุดในช่วงเวลา pubertal: ความหมายสำหรับการประเมินผลและการวินิจฉัยวัยแรกรุ่นแก่แดด
ฮ่อม Res Paediatr., 77 (3) (2012), pp. 137-145, 10.1159/000323361
DA Santor, D. Messervey, V.1 Kusumakarการวัดแรงกดดันจากเพื่อนความนิยมและความสอดคล้องในเด็กชายและเด็กหญิงวัยรุ่น: การทำนายประสิทธิภาพของโรงเรียนทัศนคติทางเพศและการใช้สารเสพติด
J. เยาวชนเยาวชน, 29 (2) (2000), pp. 163-182, 10.1023 / A: 1005152515264
RC Savin-Williams, K. Joyner, G. Riegerความชุกและความมั่นคงของอัตลักษณ์ทางเพศที่รายงานด้วยตนเองระหว่างวัยหนุ่มสาว
โค้ง. เพศ. Behav., 41 (1) (2012), pp. 103-110, 10.1007 / s10508-012-9913-Y
A. Schlegel, H. Barry IIIวัยรุ่น: การสอบสวนทางมานุษยวิทยา
กดฟรีนิวยอร์ก (1991)
A. Schlegelการจัดการทางวัฒนธรรมของเรื่องเพศของวัยรุ่น
พีอาร์เอบรัมสัน (เอ็ด), เรื่องเพศ, วัฒนธรรมทางเพศ, สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยชิคาโกชิคาโก, ชิคาโก, อิลลินอยส์ (1995), pp. 177-194
KM Schulz, CL Siskการดำเนินการจัดระเบียบของฮอร์โมนอวัยวะสืบพันธุ์ของวัยรุ่นต่อการพัฒนาสมองและพฤติกรรม
Neurosci Biobehav รายได้ (2016) 10.1016 / j.neubiorev.2016 07.03
G. Sedgh, LB Finer, A. Bankole, MA Eilers, S. Singhอัตราการตั้งครรภ์การคลอดบุตรและการทำแท้งในวัยรุ่น: ระดับและแนวโน้มล่าสุด
J. วัยรุ่น สุขภาพ, 56 (2) (2015), pp. 223-230, 10.1016 / j.jadohealth.2014.09.007
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
JL Shifren, SR Davis, M.Moreau, A. Waldbaum, C. Bouchard, L. DeRogatis, S. O'Neillแผ่นเทสโทสเทอโรนสำหรับการรักษาโรคอารมณ์แปรปรวนในผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนตามธรรมชาติ: ผลจากการศึกษาแบบ NIM1
วัยหมดประจำเดือน, 13 (5) (2006), pp. 770-779, 10.1097 / 01.gme.0000227400.60816.52
CL Sisk, DL Fosterพื้นฐานทางประสาทของวัยแรกรุ่นและวัยรุ่น
ชัยนาท Neurosci., 7 (10) (2004), pp. 1040-1047, 10.1038 / nn1326
CL Sisk, JL Zehrฮอร์โมน Pubertal จัดระเบียบสมองและพฤติกรรมของวัยรุ่น
ด้านหน้า Neuroendocrinol, 26 (3) (2005), pp. 163-174, 10.1016 / j.yfrne.2005.10.003
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
CL Siskการจัดระเบียบของวัยรุ่นที่ขึ้นอยู่กับฮอร์โมนของพฤติกรรมทางเพศและสังคมในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
ฟี้ Opin Neurobiol., 38 (2016), pp. 63-68, 10.1016 / j.conb.2016.02.00
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
JM Spielberg, TM Olino, EE Forbes, RE Dahlความกลัวที่น่าตื่นเต้นในวัยรุ่น: การพัฒนา pubertal เปลี่ยนแปลงการคุกคามหรือไม่?
dev Cogn Neurosci., 8 (2014), pp. 86-95, 10.1016 / j.dcn.2014.01.004
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
AB Suleiman, J. Deardorffหลายมิติของอิทธิพลเพียร์ในวัยรุ่นโรแมนติกและความสัมพันธ์ทางเพศ: มุมมองเชิงพรรณนา
โค้ง. เพศ. Behav., 44 (3) (2015), pp. 765-775, 10.1007 / s10508-014-0394-z
JL Tackett, KW เรียด, K. Herzhoff, E. Page-Gould, KP Harden, RA Josephsปฏิสัมพันธ์ระหว่าง Estradiol และ cortisol ในกลุ่มวัยรุ่นที่เป็นโรคจิตภายนอก
Psychoneuroendocrinology, 55 (2015), pp. 146-153, 10.1016 / j.psyneuen.2015.02.014
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
AE Takesian, TK Henschสร้างความสมดุลของพลาสติก / ความมั่นคงในการพัฒนาสมอง
Prog ความต้านทานของสมอง, 207 (2013), pp. 3-34, 10.1016/B978-0-444-63327-9.00001-1
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
EH Telzer, AJ Fuligni, MD Lieberman, M. Miernicki, A. Galvánคุณภาพของความสัมพันธ์แบบเพียร์ของวัยรุ่นจะปรับความไวของระบบประสาทเพื่อรับความเสี่ยง
Social Cognit Neurosci อารมณ์ nsu064 (2014) 10.1093 / สแกน / nsu064
EH Telzerความไวของรางวัลโดปามีนจะช่วยส่งเสริมสุขภาพของวัยรุ่น: มุมมองใหม่เกี่ยวกับกลไกของการเปิดใช้งาน ventral striatum
dev Cognit Neurosci., 17 (2016), pp. 57-67, 10.1016 / j.dcn.2015.10.01
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
N. Tottenham, M. Shapiro, EH Telzer, KL HumphreysAmygdala ตอบสนองต่อแม่
dev วิทย์, 15 (3) (2012), pp. 307-319, 10.1111 / j.1467-7687.2011.01128.x
D. Van de Bongardt, H. de Graaf, E. Reitz, M. Dekovićผู้ปกครองในฐานะผู้ดูแลความสัมพันธ์ระยะยาวระหว่างบรรทัดฐานของเพื่อนทางเพศกับการเริ่มต้นและเจตนาทางเพศของวัยรุ่นชาวดัตช์
J. วัยรุ่น สุขภาพ, 55 (3) (2014), pp. 388-393, 10.1016 / j.jadohealth.2014.02.017
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
H. Vermeersch, G.T'sjoen, J.-M. คอฟแมน, J.VinckeEstradiol, testosterone, การเชื่อมโยงที่แตกต่างกันและการรับความเสี่ยงแบบก้าวร้าวและไม่ก้าวร้าวในเด็กวัยรุ่นหญิง
Psychoneuroendocrinology, 33 (7) (2008), pp. 897-908, 10.1016 / j.psyneuen.2008.03.016
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
H. Vermeersch, G. T'sjoen, J. Kaufman, J. Vinckeความสัมพันธ์ระหว่างฮอร์โมนสเตียรอยด์ทางเพศกับการยับยั้งพฤติกรรม (BIS) และการกระตุ้นพฤติกรรม (BAS) ในวัยรุ่นชายและหญิง
คน ความแตกต่างเฉพาะบุคคล, 47 (1) (2009), pp. 3-7, 10.1016 / j.paid.2009.01.034
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
EC Victor, AR Haririมุมมองทางประสาทวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศในวัยรุ่นและวัยรุ่นที่เพิ่งเกิดใหม่
dev Psychopathol (2015), pp. 1-17, 10.1017 / s0954579415001042
เค Wallenเพศและบริบท: ฮอร์โมนและแรงจูงใจทางเพศเจ้าคณะ
ฮ่อม Behav., 40 (2) (2001), pp. 339-357, 10.1006 / hbeh.2001.1696
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
K. Wellings, M. Collumbian, E. Staymaker, S. Singh, Z. Hodges, O. Patelพฤติกรรมทางเพศในบริบท: มุมมองของโลก
มีดหมอเพศ Reprod บริการสุขภาพ (2006)
เจเอฟเวอร์เกอร์, TK Henschช่วงเวลาที่สำคัญในการรับรู้คำพูด: ทิศทางใหม่
แอน รายได้ Psychol., 66 (1) (2015), p. 173, 10.1146 / annurev-วิญญาณ-010814 015104-
Westoffแนวโน้มการแต่งงานและการตั้งครรภ์ในประเทศกำลังพัฒนา
รายงานเปรียบเทียบ DHS, มาโคร ORC, Calverton, MD (2003)
PJ Whalen, H. Raila, R. Bennett, A. Mattek, A. Brown, J. Taylor, Palmerประสาทและการแสดงออกทางสีหน้าของอารมณ์: บทบาทของการมีปฏิสัมพันธ์ของ amygdala-prefrontal
Emotion Rev. , 5 (1) (2013), pp. 78-83, 10.1177/1754073912457231
S. Whittle, JG Simmons, M. Dennison, N. Vijayakumar, O. Schwartz, MB Yap, NB Allenการอบรมเลี้ยงดูเชิงบวกคาดการณ์การพัฒนาโครงสร้างสมองของวัยรุ่น: การศึกษาระยะยาว
dev Cognit Neurosci., 8 (2014), pp. 7-17, 10.1016 / j.dcn.2013.10.006
บทความดาวน์โหลดไฟล์ PDFดูบันทึกใน Scopus
RG Will, VL Nutsch, JM Turner, T. Hattori, DJ Tobiansky, JM DominguezAstrocytes ในพื้นที่ preoptic อยู่ตรงกลางปรับเวลาการหลั่งออกมาแฝงอยู่ในแฟชั่นขึ้นอยู่กับประสบการณ์
Behav Neurosci., 129 (1) (2015), หน้า 68, 10.1037 / bne0000026
J. Wolak, K. Mitchell, D. Finkelhorไม่ต้องการและต้องการเปิดรับสื่อลามกออนไลน์ในตัวอย่างระดับชาติของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตเยาวชน
กุมารเวชศาสตร์, 119 (2) (2007), pp. 247-257, 10.1542 / peds.2006-1891
SM van Andersนอกเหนือจากรสนิยมทางเพศ: บูรณาการเพศ / เพศและความหลากหลายทางเพศผ่านทฤษฎีการกำหนดค่าทางเพศ
โค้ง. เพศ. Behav., 44 (5) (2015), pp. 1177-1213, 10.1007/s10508-015-0490-8
Y. Zimmerman, MJC Eijkemans, HJT Coelingh Bennink, MA Blankenstein, BCJM Fauserผลของการคุมกำเนิดแบบผสมรวมต่อระดับเทสโทสเทอโรนในสตรีที่มีสุขภาพ: การทบทวนอย่างเป็นระบบและการวิเคราะห์อภิมาน
มนุษย์เร่ร่อน อัปเดต (2013), pp. 76-105, 10.1093 / humupd / dmt038
;
