J Psychopharmacol. Julie 2015 7. pii: 0269881115592338. [Epub voor druk]
Zack M1, Boileau I2, Betaler D2, Chugani B2, Lobo DS2, Houle S2, Wilson AA2, Warsh JJ2, Kish SJ2.
Abstract
Kardiovaskulêre en hipotalamus pituïtêre as (HPA) versteurings is waargeneem by individue wat patologiese dobbelaars (PG's) is. Dit kan deels afkomstig wees van chroniese blootstelling aan dobbel. Reaksie op amfetamien (AMPH) kan sulke versteurings openbaar terwyl daar gekontroleer word vir differensiële gekondisioneerde reaksies op dobbel in PG's vs gesonde kontroles (HC's).
Hierdie studie het hartklop (HR), sistoliese bloeddruk (SBP) en diastoliese bloeddruk (DBP) en plasmakortisol na orale AMPH (0.4 mg/kg) in manlike PG's (n=12) en HC's (n=11) beoordeel wat 'n positron-emissietomografie (PET)-skandering ondergaan. Die Stopsein-taak het assessering van die verband tussen fisiologiese en gedragsdisregulering moontlik gemaak. Eienskap modererende effekte is ondersoek.
Die reaksies van PG'e op AMPH het verskil van dié van HK's op elke indeks.
PG's het aanhoudende toename in DBP en gepaardgaande vermindering in HR (dws barorefleks) getoon in vergelyking met HC's na 90 minute na dosis. PG's het tekorte in kortisol getoon in vergelyking met HC's wat gedeeltelik deur AMPH omgekeer is. Inkorting op die Stopsein-taak het positief gekorreleer met HR in kontroles, maar negatief met HR in PG's, wat daarop dui dat sterk aanvanklike en kompenserende hartreaksies op 'n stimulant elk disinhibisie kan voorspel. Ekstraversie het groter disinhibisie in PG's voorspel. Noradrenergiese versteurings kan bydra tot sensitiewe reaksies op stimulant-uitdaging en disinhibisie in PG's.
;