Στη νέα ταινία Άνδρες, γυναίκες και παιδιά, Crash Ο σκηνοθέτης Jason Reitman, κάνει μια εξαιρετική, βασανιστική δουλειά εξετάζοντας την πρώτη γενιά που έρχεται σε ηλικία σε smartphone. Αλλά δεν είναι η μόνη γενιά που χτυπιέται από την ορμή στο διαδίκτυο.
Οι επισκέπτες του YBOP θα αναγνωρίσουν ότι ο μπαμπάς προφανώς έχει καθυστερήσει την εκσπερμάτιση από την παρακολούθηση πάρα πολύ πορνογραφικού περιεχομένου στο Διαδίκτυο, και η σεξ που αγαπάει τη μαμά τώρα βρίσκει την αγάπη του για να τον ενοχλήσει. Ο γιος του 15 ετών παρακολουθεί πορνογραφικό βίντεο από την ηλικία του 10 και έχει κλιμακωθεί σε φετίχ (σήμερα femdom). Δεν μπορεί πλέον να αποκορυφωθεί σε προκλητικές εικόνες των συνομηλίκων του.
Ακόμα και μετά την προπόνηση με έναν προσομοιωμένο κόλπο (με τη μορφή ενός προσεκτικά σμιλευμένου, λιπασμένου ποδοσφαίρου nerf), όταν το The Big Moment φτάνει να συνδεθεί με μια καυτή μαζορέτα, είναι ένα πλήρες flop. Αντί να κάνει ερωτικά παιχνίδια, αυνανίζεται αυστηρά για να επιτύχει στύση, την οποία χάνει κατά την είσοδο. Και οι δύο έφηβοι είναι αμήχανοι και αμηχανία από τη στυτική δυσλειτουργία που προκαλείται από πορνό. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η κυρία Hottie δεν θέλει τίποτα άλλο να κάνει με κάποιον με «βαθιά σεξουαλικά ζητήματα». Ούτε έχει ιδέα ότι τα προβλήματα απόδοσης πιθανώς σχετίζονται με πορνό (και επομένως αναστρέψιμα). Εν πάση περιπτώσει, δεν υπάρχει στοργικός δεσμός ή αμοιβαία εμπιστοσύνη για να εργαστείτε, αν και μια τέτοια πρόκληση.
Ο Reitman απεικονίζει χωρίς συμβιβασμούς την αλήθεια ότι τα προβλήματα των χαρακτήρων του δεν οφείλονται αποκλειστικά στη νέα τεχνολογία. Οι ρίζες τους ξεκινούν τουλάχιστον μια γενιά ή δύο. Σίγουρα, το Διαδίκτυο έχει καταστήσει ευκολότερο από ποτέ τη χρήση σεξ και σεξουαλικών ερεθισμάτων χωρίς τον κόπο να καλλιεργήσει έναν πραγματικό ζεύγος δεσμών. Ωστόσο, είναι προφανές ότι πολλοί από τους γονείς σε αυτήν την ταινία έχουν πουλήσει οι ίδιοι τη φυσική τους γοητεία με την ελπίδα να προωθήσουν την καριέρα τους ή να ακολουθήσουν τζόλι και νέους συντρόφους σε βάρος των σχέσεων και των παιδιών.
Κανένας πυξίδα βελόνας δεν φαίνεται ικανός να βρει «ισορροπία», αν και η κοινή λογική των διαφόρων μπαμπά έρχεται πιο κοντά στο τέλος της ταινίας. Οι ζωτικές συνεισφορές τους είναι μια έντονη υπενθύμιση για το πόσο τραγικό είναι ότι ένα αυξανόμενο ποσοστό ανδρών εξαφανίζεται στην υπερφυσική διέγερση του Διαδικτύου, η ηγεσία τους έχασε την κοινωνία, τους συντρόφους και τα παιδιά.
Ο Reitman παρέχει έναν καθρέφτη όχι ένα κηρύγμα. Στην πραγματικότητα, αρνήθηκε να υιοθετήσει το κουρασμένο πλαίσιο της «ηθικής έναντι της ελευθερίας», το οποίο ο Τύπος και οι σεξολόγοι επιμένουν ότι είναι το «πραγματικό ζήτημα» όταν το σεξ προκαλεί χάος. (Σε ποιον αιώνα λειτουργούν, ούτως ή άλλως;) Η σεξουαλική καταστολή είναι το πιο μακρινό πράγμα από τα γεννητικά όργανα των χαρακτήρων της ταινίας. Έχουν όλη την ελευθερία που θέλουν, με μία εξαίρεση - μια νεαρή γυναίκα που διαβάζει πραγματικά βιβλία και αποδεικνύει την πιο ικανή αυθεντική σχέση, ανεξαρτησία και ορθή κρίση εν όψει έκτακτης ανάγκης.
Προβλέψιμα, οι επικριτές κατέγραψαν την ταινία. Εξάλλου, καταστρέφει την ευσεβή μας σκέψη για το μηχανική της ανθρώπινης ζεύξης και την ανάγκη για ισορροπία στο δικό μας σεξουαλικότητα, καθώς επίσης και να προβάλλονται τα εμπόδια σε ορισμένες πολύ επικερδείς τεχνολογίες.
Μην πειράζετε τους κριτικούς και τις κραυγές τους για «υστερία» και «ηθικό πανικό». Δείτε την ταινία μόνοι σας. Στη συνέχεια, σκεφτείτε να ευχαριστήσετε τον Reitman και τον Paramount που ανέλαβαν το καθήκον που δεν θέλει κανένας άλλος στο mainstream: ενημέρωση του κοινού για τους κινδύνους του σημερινού διαδικτύου, ειδικά για τους νέους.
;