Ei Fapstronauts,
Fíxeno. Como moitos outros antes de min, fixen algo que penso que sería imposible.
Cheguei a 90 días sen masturbación nin pornografía.
O que comezou como un exercicio de contención e produtividade converteuse sinceramente no cambio máis significativo que fixen en toda a miña vida. Cambiei tanto como persoa nos últimos tres meses e realicei tantas cousas que pensei que nunca podería facer.
Atopei a Deus. Fun a Coachella (nunca pensei que sería capaz de facelo). Deixo a miña vella traxectoria como político para converterme en debuxante, algo que sempre quixen facer. Xa non me odio. Non me obxectivo ás mulleres, pero agora véxoas como humanos. Descubrín que o sexo non é tan importante como o fai a sociedade. O meu corpo xa non doe tanto.
Hai moitas cousas que gañei coa miña viaxe. Pero tamén sufrín moito para chegar ata aquí.
Comecei a ter ataques de pánico. Depriminme. Comecei a pensar na morte. Aprendín que non nos queda moito tempo nesta Terra.
Pero creo que é liberador.
Todos quedamos atrapados nos nosos vicios durante tanto tempo que non notamos cando o tempo se nos escorre cada vez máis rápido. Fagamos o que fagamos, non podemos recuperar o tempo perdido. Non podemos corrixir os nosos erros pasados.
Pero está ben.
O único que importa é agora. O que isto significa é que xa non debemos deixar de lado as nosas esperanzas e soños, pero agora debemos comezar a traballar para elas. Necesitamos abandonar os nosos empregos que drenan a alma e deixar de intentar actuar falsos para obter a aprobación doutras persoas falsas.
A nós mesmos debemos comezar a vivir. Porque todos estaremos mortos un día. Ningunha cantidade de vicios, cartos ou prestixio o impedirán. Podemos pasar un tempo limitado facendo as cousas que realmente amamos en vez das que odiamos.
E é cun corazón pesado que deixo definitivamente NoFap despois de hoxe. Sei que esta é unha dura batalla, pero iso é a vida. Seguimos loitando ata que estamos mortos. Creo que vós podedes gañar esta loita. Somos diferentes aos demais homes, que terán toda a vida escorregada dos dedos porque nunca tiveron a vontade de loitar contra eles mesmos. Gañaremos esta guerra. Temos que facelo. Podemos.
Adeus a todos. Axudáchesme moito pero agora teño que marchar. Necesito seguir o meu soño no pouco tempo que me queda de aquí. É o que hai. Sen segundas oportunidades, sen vidas adicionais, sen rescates.
LINK - Por fin fixéronme no Día 90. Síntome xenial. Pero agora teño que deixar NoFap.
by Vir Rex
;