20 de agosto de 2013 en Psicoloxía e psiquiatría
(Medical Xpress): un equipo composto por investigadores da Universidade de Stanford e da Universidade de Zúric atopou probas que suxiren que a forza de vontade non se esgota polo uso nin se repón por glicosa. No seu traballo, publicado en Proceedings of the National Academy of Sciences, os investigadores describen os seus experimentos que indican que a crenza dunha persoa de que a forza de vontade pode esgotarse ten máis repercusión na súa propia percepción de forza de vontade.
Para as persoas, considérase que a forza de vontade é a capacidade de non facer algo que se desexa ou de seguir facendo algo que non se desexa para un ben maior. Unha investigación previa suxeriu que a forza de vontade, porque require un traballo cerebral, pode esgotarse se non se lle proporciona máis alimento para o cerebro (glicosa). Neste novo esforzo, os investigadores contradín esa teoría e suxiren que a crenza dunha persoa de se a súa propia forza de vontade pode reducirse se o seu cerebro non recibe reforzo ten máis que ver co seu propio nivel individual de forza de vontade.
Os investigadores realizaron tres experimentos. No primeiro, pedíuselles a un grupo de voluntarios que renunciaban a comer ou a beber dúas horas antes do experimento. A primeira parte do experimento consistiu en interrogar aos voluntarios nas súas crenzas sobre a forza de vontade. Iso foi seguido dando a todos os voluntarios unha bebida doce a metade recibida unha bebida con azucre e a metade recibiu unha bebida cun substituto de azucre. Despois diso, pedíuselles a cada un dos voluntarios que facían probas para medir a autocontrol ea agudeza cerebral. Ao analizar os resultados, os investigadores descubriron que aqueles voluntarios que crían que necesitaban unha bebida azucarada para manter a forza de vontade desempeñáronse mal se se lles daba unha bebida azucarada artificialmente: os que crían que a forza de vontade era ilimitada, tamén se realizou sen ter en conta o edulcorante consumido.
No segundo experimento, os investigadores intentaron empuxar aos voluntarios39; vistas sobre a forza de vontade manipulando o cuestionario antes de repetir o mesmo exercicio. Esta vez, os investigadores descubriron que aqueles voluntarios que levaron a crer que a forza de vontade require un rexuvenecemento tendían a facer mal na segunda parte do experimento se consumían unha bebida azucarada artificialmente, mentres que aqueles que non necesitaban ningún rexuvenecemento.
No terceiro experimento, os investigadores realizaron o mesmo exercicio que o primeiro experimento pero non pediron aos voluntarios que xaxunasen antes do experimento. Ademais, mentiron aos voluntarios sobre se a súa bebida estaba edulcorada artificialmente ou non. A análise mostrou que aqueles que creron que a forza de vontade necesitaba un rexuvenecemento quedaron atrasados cando se lles deu unha bebida edulcorada artificialmente, independentemente de se sabían o que estaban a recibir.
Estes experimentos mostran, segundo os investigadores, que a forza de vontade depende da crenza dun individuo na súa necesidade de rexuvenecemento da glicosa, en vez de unha necesidade física de alimentar máis o cerebro para manter a forza de vontade forte.
Máis información: as crenzas sobre a forza de vontade determinan o impacto da glicosa no autocontrol, PNAS, Publicado en liña antes de imprimir agosto 19, 2013, DOI: 10.1073 / pnas.1313475110
Abstracto
Investigacións pasadas descubriron que a inxestión de glicosa pode mellorar o autocontrol. Crese que os procesos fisiolóxicos básicos subxacen neste efecto. Facemos a hipótese de que o efecto da glicosa tamén depende das teorías das persoas sobre a forza de vontade. Tres experimentos, tanto medindo (experimento 1) como manipulando (experimentos 2 e 3) teorías sobre a forza de vontade, mostraron que, tras unha tarefa esixente, só as persoas que ven a forza de vontade como limitada e facilmente esgotable (unha teoría de recursos limitada) exhibiron un mellor control do propio despois do consumo de azucre. Pola contra, as persoas que ven a forza de vontade como abundante (unha teoría de recursos non ilimitada) non mostraron beneficios da glicosa; presentaron altos niveis de rendemento de autocontrol con ou sen aumentos de azucre. Ademais, crear crenzas sobre a inxestión de glicosa (experimento 3) non tivo o mesmo efecto que inxerir glicosa para aqueles cunha teoría de recursos limitada. Suxerimos que a crenza de que a forza de vontade é limitada sensibiliza ás persoas sobre pistas sobre os seus recursos dispoñibles, incluídas pistas fisiolóxicas, o que as fai dependentes dos aumentos de glicosa para un alto rendemento de autocontrol.
© 2013 Medical Xpress
"O estudo indica que a forza de vontade non se esgota polo uso nin se repón por alimentos". 20 de agosto de 2013. http://medicalxpress.com/news/2013-08-willpower-depleted-replenished-food.html
;