Adicto Behav. 2015 Nov 26 pii: S0306-4603(15)30056-3. doi: 10.1016/j.addbeh.2015.11.005.
Király O1, Sleczka P2, Pontes HM3, Urbán R4, Griffiths MD3, Demetrovics Z4.
Abstracto
Introdución:
A inclusión do trastorno do xogo en Internet (IGD) no DSM-5 (sección 3) deu lugar a moitos debates académicos sobre os criterios propostos e a súa operacionalización. O obxectivo do presente estudo era tres: (i) desenvolver e validar un breve instrumento psicométrico (Ten-Item Internet Gaming Disorder Test; IGDT-10) para avaliar IGD usando as definicións suxeridas no DSM-5, (ii) contribuír ao debate continuo sobre a utilidade e a validez de cada un dos nove criterios IGD (usando a Teoría da resposta de ítems [IRT]) e (iii) investigar o limiar de corte suxerido no DSM-5.
MÉTODOS:
A través de Facebook foi recollida unha mostra de xogadores en liña de xogadores 4887 (rango de idade 14-64years, idade media 22.2years [SD = 6.4], 92.5% masculino) a través de Facebook e un sitio web relacionado con xogos coa colaboración dunha popular revista de xogos húngara. Un vale de compras de aproximadamente. 300 euros levouse entre os participantes para impulsar a participación (é dicir, incentivo de lotería). A análise de factores de confirmación e un modelo de regresión estrutural usáronse para probar as propiedades psicométricas da IGDT-10 e a análise IRT foi realizada para probar o rendemento de medición dos nove criterios IGD. Finalmente, usouse a análise de clases latentes xunto coa análise de sensibilidade e especificidade para investigar o limiar de corte proposto no DSM-5.
RESULTADOS:
A análise apoiou a validez, fiabilidade e idoneidade de IGDT-10 para ser empregados en futuras investigacións. Os resultados da análise IRT suxiren que a IGD maniféstase a través dun conxunto de síntomas diferentes segundo o nivel de gravidade do trastorno. Máis específicamente, a "continuación", a "preocupación", as "consecuencias negativas" e a "fuga" asociáronse cunha menor gravidade do IGD, mentres que os criterios de "tolerancia", "perda de control", "renuncia a outras actividades" e "engano" foron asociado a niveis máis graves. A "ocupación" e a "fuga" proporcionaron moi pouca información sobre a gravidade do IGD estimado. Finalmente, o limiar suxerido DSM-5 parecía estar apoiado polas nosas análises estatísticas.
CONCLUSIÓNS:
IGDT-10 é un instrumento válido e fiable para avaliar a IGD tal e como se propón no DSM-5. Ao parecer, os nove criterios non explican o IGD do mesmo xeito, o que suxire que son necesarios estudos adicionais para avaliar as características e as complexidades de cada criterio e como explican o IGD.
;