Helen Bichard, Christopher Byrne, Christopher WN Saville e Rudi Coetzer
Rehabilitación neuropsicolóxica (en revisión)
Abstracto
Este artigo revisa os resultados neurolóxicos, cognitivos, psicolóxicos e de comportamento da estrangulación non fatal e, dados os mecanismos fisiolóxicos compartidos, pregunta se a literatura hipóxico-isquémica pode servir como proxy. Atopáronse 27 estudos empíricos revisados por pares que cumprían os criterios de inclusión. As consecuencias neurolóxicas incluíron a perda de coñecemento, indicando polo menos lesións cerebrais leves adquiridas, derrame cerebral, convulsións, trastornos motores e da fala e parálise. Os resultados psicolóxicos incluíron o TEPT, depresión, suicidio e disociación. As secuelas cognitivas e de comportamento describíronse con menos frecuencia, pero incluían amnesia e cumprimento. En xeral, a evidencia suxeriu que o estrangulamento na violencia doméstica e as agresións sexuais pode compartir todas as consecuencias graves das lesións hipóxico-isquémicas, pero leva unha carga neuropsicolóxica adicional. Non obstante, ningún traballo empregou avaliación neuropsicolóxica formal: a maioría foron estudos de casos médicos ou baseados no autoinforme. Polo tanto, é necesario realizar novas investigacións neuropsicolóxicas, centrándose nos resultados cognitivos e condutuais, empregando ferramentas estandarizadas e grupos de control cando sexa posible. Isto é urxente, dada a normalización social do estrangulamento e o consentimento para que o "sexo áspero" se use como defensa legal. Tamén discutimos implicacións máis amplas: a popularidade do "xogo de asfixia" cos adolescentes e as lesións carótidas nas artes marciais mixtas.
;