J Korea Med Sci. 2017 Oct; 32 (10): 1563-1564.
Diterbitkan dalam talian 2017 Ogos 29. doi: 10.3346 / jkms.2017.32.10.1563
PMCID: PMC5592166
Lihat artikel “Faktor Risiko untuk Ketagihan Telefon Pintar di Korea Remaja: Pola Penggunaan Telefon Pintar”Di halaman 1674.
Pasar telefon pintar dibuka ketika Samsung dan Apple melancarkan "Omnia" dan "iPhone," masing-masing, pada tahun 2007. Peranti yang luar biasa ini akhirnya menarik pengembangan aplikasi yang dapat digunakan untuk perawatan penyakit mental, seperti ketagihan, tetapi pada saat yang sama dikenal pasti sebagai penyebab ketagihan beribu-ribu orang, menyebabkan mereka dipanggil zombi telefon pintar. Walaupun terdapat pelbagai kelebihan telefon pintar, ketagihan telefon pintar dengan cepat merebak dan menjadi masalah utama di dunia (1,2). Fenomena baru ini meningkat pesat dengan cara yang sama sekali berbeza dengan kelaziman penyakit ketagihan yang lain disebabkan kemudahan mudah alih, akses yang sangat baik, dan aplikasi berasaskan internet yang unik untuk telefon pintar (1). Aspek ini menjadi masalah yang lebih serius dan meluas di Korea, yang disebut "negara berkabel," daripada negara-negara lain (3).
Walau bagaimanapun, masih terdapat perselisihan dari segi mengukur penarikan dan toleransi dalam psikiatri, dan terdapat kecenderungan untuk menggunakan lebih banyak istilah patologi, seperti "Penggunaan Smartphone Bermasalah," dan bukannya ketagihan telefon pintar2,4). Di samping itu, kerana ada sedikit kertas yang bertujuan untuk menjelaskan entiti penyakit ketagihan telefon pintar, terdapat jurang yang serius antara akademia yang semakin meningkat dan keadaan fizikal dan psikologi yang bermasalah termasuk ophthalmologic, ortopedik, dan gangguan tidur kerana penggunaan telefon pintar, yang sedang melonjak dalam masyarakat umum. Khususnya, remaja telah dikenal pasti sebagai kumpulan risiko utama untuk kecanduan telefon pintar ini (3,4). Masa remaja adalah satu masa apabila perkembangan otak terdedah kepada ketagihan dan juga berada pada tahap risiko yang tinggi dalam budaya. Disebabkan jadual pelajaran Korea yang terkenal dan dahsyat dan tidur langka kanak-kanak, telefon pintar mungkin menjadi satu-satunya rakan dan hiburan mereka. Walau bagaimanapun, penyelidikan akademik mengenai kecanduan telefon pintar diarahkan kepada orang dewasa umum atau pelajar kolej, oleh itu, kajian pelbagai bentuk ketagihan telefon pintar untuk remaja diperlukan.
Dalam jumlah ini, penyelidik melaporkan kejadian ketagihan telefon pintar, corak penggunaan telefon pintar dan faktor risiko yang berkaitan dengan ketagihan telefon pintar di kalangan remaja di Korea (5). Dalam kajian ini, sebab terbesar penggunaan telefon pintar di kalangan remaja dalam kumpulan ketagihan adalah penggunaan biasa, dan menghairankan, fungsi yang paling umum digunakan ialah "sembang dalam talian," bukan "permainan," atau "SNS." Di samping itu, keasyikan, toleransi, kekurangan kawalan, pengunduran, pengubahsuaian mood, konflik, kebohongan, kegunaan yang berlebihan, dan kehilangan minat sebagai faktor risiko ketagihan telefon pintar seperti dalam ketagihan yang lain, dan perhatian khusus diperlukan pada remaja kerana faktor ini boleh menjejaskan hubungan keluarga serta hubungan rakan sebaya di sekolah dan menyebabkan sekuel jangka panjang. Selain itu, hasil kajian ini mempunyai implikasi sosial yang lebih ketara kerana ketagihan telefon pintar menjejaskan lebih banyak aspek kehidupan sehari-hari daripada ketagihan internet atau ketagihan telefon bimbit sedia ada, menurut kajian terdahulu. Satu lagi perkara yang perlu kita ambil perhatian dalam kajian ini ialah walaupun remaja dalam kumpulan ketagihan menyedari bahawa penggunaannya bermasalah, ibu bapa mereka lebih cenderung menggunakan 'hukuman' untuk membetulkannya. Ini mungkin sejajar dengan analisis kajian baru-baru ini yang melaporkan kedua-dua harapan ibu bapa yang berlebihan dan kekurangan pendidikan ibu bapa meningkatkan kemungkinan kanak-kanak menjadi kecanduan telefon pintar (4). Akhirnya, perlu diingatkan bahawa walaupun risiko ketagihan umum lebih tinggi pada kanak-kanak lelaki daripada kanak-kanak perempuan, kecuali untuk ketagihan membeli-belah, ketagihan telefon pintar lebih tinggi pada kanak-kanak perempuan (3,5). Teori teori kemungkinan untuk fenomena ini mungkin berkaitan dengan penemuan kajian terdahulu yang ketagihan telefon pintar dikaitkan dengan kemurungan dan proporsi kemurungan pada perempuan pada masa remaja ini lebih tinggi daripada lelaki (2). Masalah keseronokan dan simptom konflik adalah lebih besar daripada gejala toleransi dan penarikan diri, yang merupakan ciri utama yang lebih umum daripada ketagihan yang lain, harus dipertimbangkan sebagai ciri unik ketagihan penggunaan telefon pintar yang membezakannya dari ketagihan yang lain.
Walaupun perhatian harus diberikan dalam menafsirkan hasil kajian kerana ini adalah kajian keratan rentas hanya satu sekolah menengah pertama di daerah metropolitan Korea, penting bagi kajian ini untuk menunjukkan perlunya bukan saja klinik tetapi juga pengiktirafan pembuat dasar mengenai keseriusan ketagihan telefon pintar remaja. Kajian ini juga memberikan faktor risiko yang berkaitan dan mengesyorkan kaedah pembetulan dan pencegahan. Pakar harus memberi tumpuan untuk menangani ketagihan telefon pintar remaja dan segera menyediakan garis panduan rawatan untuk ini di Korea.
Nota kaki
PENDEDAHAN: Penulis tidak mempunyai potensi konflik kepentingan untuk mendedahkan.
Rujukan
1. Lin YH, Chiang CL, Lin PH, Chang LR, Ko CH, Lee YH, Lin SH. Kriteria diagnostik yang dicadangkan untuk ketagihan telefon pintar. PLoS One. 2016; 11: e0163010. [Artikel percuma PMC] [PubMed]
2. Elhai JD, Dvorak RD, Levine JC, Hall BJ. Penggunaan telefon pintar yang bermasalah: gambaran keseluruhan konseptual dan semakan sistematik hubungan dengan kecemasan dan psikopatologi kemurungan. J Mempengaruhi Kekecohan. 2017; 207: 251-259. [PubMed]
3. Persatuan Agensi Maklumat Kebangsaan (KR) 2015 mengenai overuse telefon pintar [Internet] [diakses pada 12 Ogos 2017]. Boleh didapati di https://www.nia.or.kr/site/nia_kor/ex/bbs/View.do?cbIdx=25699&bcIdx=17431&parentSeq=17431.
4. Long J, Liu TQ, Liao YH, Qi C, He HY, Chen SB, Billieux J. Keadaan dan korelasi penggunaan telefon pintar yang bermasalah dalam sampel rawak besar pelajar Cina. BMC psikiatri. 2016; 16: 408. [Artikel percuma PMC] [PubMed]
5. Lee H, Kim JW, Choi TY. Faktor risiko untuk kecanduan telefon pintar di kalangan remaja Korea: corak penggunaan telefon pintar. J Korea Med Sci. 2017; 32: 1674-1679. [Artikel percuma PMC] [PubMed]
;