Tokyo (CNN)Noong bata pa ako, solong babae sa Japan noong 1980s, ang ekonomiya ay pulang init at ganoon din ang tagpo ng pakikipagdate. Ang mga cool na batang babae ay hindi nahihiya na mawala ang kanilang pagkabirhen bago mag-asawa.
Siyempre para sa akin personal, ang pagkawala ng aking birhen ay isang malaking pakikitungo. Ngunit sa lipunan, ito ay walang biggie. Ito ang 80s, ang Japan ay buhay, at ang buhay ay mabuti.
Kabutihan, kung paano ang mga oras ay nagbago.
Nakakaalarma para sa akin, at marami sa aking mga kapantay, na makita ang sigasig tungkol sa kasarian at mga relasyon na nadama namin noong kabataan namin na pinalitan ng pagwawalang-bahala sa sekswal na nakikita sa Japan ngayon.
Ang isang survey ng gobyerno na inilabas ngayong linggo ay nagmungkahi na halos 40 porsyento ng mga Hapon sa kanilang mga twenties at tatlumpu ay wala sa isang relasyon ay hindi iniisip na kailangan nila ng isang romantikong kapareha, na may maraming tumatawag na mga relasyon na "nakakaabala."
Ang isa pang sarbey mula noong 2010 ay natagpuan na ang isa sa apat na lalaking Hapon na mga tatlumpung taon na hindi pa kasal ay mga birhen. Ang mga numero ay bahagyang mas mababa para sa mga kababaihan.
Kawalang-interes sa sex
Ang kawalang-interes sa sekswal na ito ay labis na nakakagambala sa Japan, na mayroong pinakamabilis na pagtanda ng populasyon sa buong mundo, na nagbubunga ng mga alalahanin na ang mga mamamayan ay hindi makakagawa ng sapat na mga bata upang mapanatili ang isang malusog na ekonomiya sa mga darating na taon.
Nag-aalangan ako nang malaman ko ang isang hubad na klase ng sining na naglalayong pukawin ang lumalagong populasyon ng Japan ng mga nasa edad na birhen.
Naisip ko, kung ang isang lalaki ay hindi nagkaroon ng anumang uri ng sekswal na relasyon ng mga tatlumpu o kwarenta, simpleng pag-sketch ng isang hubad na babae ay tulad ng pagkahagis ng isang patak ng tubig sa isang sunog sa kagubatan. Hindi nito malulutas ang problema.
Ngunit pagkatapos ay nakipanayam namin si Takashi Sakai (sumang-ayon kami na baguhin ang kanyang pangalan), isang 41-taong-gulang na birhen ng Hapon na nagsasabing ang mga klase na ito, na inalok ng dalwang buwan sa Tokyo ng hindi kumikitang White Hands, ang pinakamalapit na napuntahan niya. tunay, hubad na babae at hindi ilang fantasized na bersyon sa Japanese manga.
"Kapag nakakita ka ng isang babae at nahahanap mo siyang kaakit-akit, maaari mong hilingin sa kanya, hawakan ang kanyang kamay, halikan at ganoon ang nangyayari," sabi ni Sakai.
"Ngunit sa aking kaso, hindi ito nangyari para sa akin. Akala ko maaari itong mangyari nang natural, ngunit hindi ito nangyari. ”
Huwag kailanman kissed
Si Shingo Sakatsume - isang istilong "kasambahay" na nagtatrabaho kasama ang White Hands - ay nagsabi na ang mga nasa edad na birhen na nais na mabago ang kanilang sitwasyon ay kulang sa tunay na karanasan sa buhay sa mga kababaihan, kaya't pinapayagan silang gumugol ng oras sa pagtingin sa babaeng katawan ay isang unang hakbang upang malutas ang isyu.
“Sa lipunang Hapon, napakarami nating libangan na lampas sa pag-ibig at kasarian. Mayroon kaming mga animasyon, mga kilalang tao, komiks, laro at palakasan, "he says.
"Bakit kailangan mong pumili ng pag-ibig o kasarian kaysa sa iba pang mga nakakatuwang bagay na walang potensyal para sa sakit at pagdurusa?"
Ang ilusyon ng isang perpektong relasyon, na sinamahan ng Hapon takot sa kabiguan, ay lumikha ng isang malubhang problema sa lipunan, sabi niya.
Alam niya na ang maliwanag na pagkakabit ay humahantong sa mas kaunting relasyon, nagtatala ng mababang mga rate ng kapanganakan, at isang pag-urong ng populasyon.
Tila tinutulungan ng mga klase ang Sakai, isang mountain climber at guro na, sa 41, ay hindi lamang isang dalaga, ngunit hindi pa rin naging isang relasyon o kahit na hinahalikan.
Sa loob ng maraming taon, itinago niya ang kanyang pagka-dalaga mula sa mga kaibigan, katrabaho, at pamilya.
"Ang hindi pagsasabi sa iba (birhen ako) ay kapareho ng pagpapanggap na wala ang problema," sabi ni Sakai. "Ito ay tulad ng paglalagay nito sa isang istante kung saan walang makakakita nito."
Old clichés
Habang pinapanood ko ang anim na taong gulang na anak na lalaki na lumaki, lagi kong iniisip kung ang Japan ay magiging isang mabuting tahanan.
Sa pamamagitan ng 2060 kapag siya ay naging aking edad, kung magpapatuloy ang kasalukuyang mga uso, ang populasyon ng Japan ay lumiit ng higit sa 30%.
Dalawa sa limang tao ang magiging mas matanda kaysa sa 65. Magagawa ba ng Japan na suportahan ang sarili nito? Ano ang magiging buhay ng kanyang buhay?
Ang pananaw ng mga Hapones sa sex at relasyon ay nagbago nang malaki sa panahon ng aking karera sa 27.
Bumalik sa bubble economy noong 1980s, ang mga babaeng walang asawa na higit sa 25 ang tinawag na "Christmas Cake" - isang term para sa isang bagay na iyong itinapon pagkatapos ng panahon na lumipas.
Noong dekada 1990, ang konsepto ay naging "pansit sa pagtatapos ng taon."
Sa Japan, kumakain kami ng pansit tuwing Bisperas ng Bagong Taon. Kung hindi kinain ng ika-31, sila din ay itinatapon tulad ng mga cake ng Pasko.
Ngayon, maraming tumawa sa mga lumang clichés na ito.
Ang dalawampung taon ng pagwawalang-kilos ng ekonomiya ay tila na humantong sa pagkalkula ng ilang mga Hapon, na hindi na mabibilang sa paghahanap ng trabaho na magbabayad nang sapat upang suportahan ang isang asawa at mga anak.
"Ang katayuang pang-ekonomiya at kita ay malapit na maiugnay sa pagpapahalaga sa sarili. Ang mas mababang kita ay nangangahulugang mas mababang pagpapahalaga sa sarili, "sabi ni Sakatsume.
"Ang pagkakaroon ng mas mababang pagpapahalaga sa sarili ay mahirap na mangako sa isang relasyon sa pag-ibig."
Hayag na ibinabahagi ni Sakai ang kanyang kwento sa mga klase sa White Hands. Sinabi niya na ang pagtatapat sa iba ay tumutulong sa kanya na mapagtanto na hindi siya nag-iisa.
"Maraming mga tao na naninirahan na parang wala silang sekswal na pagnanasa. Nararamdaman ko muna na ang (mga) uri ng mga tao ay tahimik na tumataas. ”
Sinabi ni Sakai na umaasa pa rin siya na magpaalam sa kanyang pagkadalaga ngunit pilosopiko tungkol dito.
“Mas gumaan ang pakiramdam ko ngayon dahil nakakausap ko ito. At sa pag-uusap tungkol dito, napagtanto ko na ang aking sitwasyon ay hindi isang bagay na dapat kong baguhin, ngunit dapat kong makilala, ”sabi niya.
"Hindi pa ako sumuko."
;