István Tóth-Király, Ágnes Zsila, Mark D. Griffiths, Zsolt Demetrovics & Gábor Orosz
Stranice 1-12 | Objavljeno na mreži: 06 Mar 2017
http://dx.doi.org/10.1080/00224499.2017.1291798
sažetak
Do danas, ne postoji kratka skala sa jakim psihometrijskim svojstvima koja mogu da procene problematičnu potrošnju pornografije na osnovu sveobuhvatne teorijske pozadine. Cilj ove studije bio je da se razvije kratka skala, problematična skala potrošnje pornografije (PPCS), zasnovana na Griffithsovom (2005) šestokomponentnom modelu ovisnosti koji može razlikovati neproblematično i problematično korištenje pornografije. PPCS je razvijen koristeći online uzorak 772 ispitanika (390 ženke, 382 muškarci;starost = 22.56, SD = 4.98 godina). Stvaranje predmeta temeljilo se na prethodnim problematičnim instrumentima za upotrebu pornografije i na definicijama faktora u Griffithsovom modelu. Izvršena je potvrdna faktorska analiza (CFA) - jer se skala temelji na dobro uspostavljenom teorijskom modelu - što je dovelo do strukture faktora drugog reda od 18 stavki. Pouzdanost PPCS-a bila je odlična i utvrđena je invarijantnost mjerenja. U trenutnom uzorku, 3.6% korisnika pripadalo je rizičnoj grupi. Na osnovu analiza osjetljivosti i specifičnosti, utvrdili smo optimalnu granicu za razlikovanje između problematičnih i neproblematičnih korisnika pornografije. PPCS je višedimenzionalna skala problematične upotrebe pornografije sa jakom teorijskom osnovom koja takođe ima snažna psihometrijska svojstva u pogledu strukture faktora i pouzdanosti.
Cilj ovog rada bio je stvaranje problematičnog upitnika za upotrebu pornografije. U procesu validacije instrumenata, istraživači su otkrili da su veći rezultati na upitniku za upotrebu pornografije povezani sa nižim seksualnim zadovoljstvom. Odlomak:
Zadovoljstvo seksualnim životom bilo je slabo i negativno u korelaciji sa rezultatima PPCS
IZ UVODA
Nadovezujući se na prethodne konceptualizacije i skale problematične upotrebe, višedimenzionalna skala potrošnje problematične pornografije (PPCS) razvijena je na teorijskoj osnovi Griffithsovog modela komponenata ovisnosti (Griffiths, 2001, 2005). Međutim, važno je napomenuti da je PPCS uspostavljen za procjenu problematične upotrebe pornografije, a ne ovisnosti, jer se ovisnost ne može procijeniti samo na osnovu samoprijave bez produbljenog kliničkog intervjua (Ross, Mansson i Daneback, 2012).
U skladu s tim, problematična upotreba pornografije uključivala je šest osnovnih elemenata. Prvi element je izdvojenost, koja se odnosi na veliku važnost pornografije u životu osobe, tako da ona dominira njenim razmišljanjem, osjećajima i ponašanjem. Druga komponenta odnosi se na promjenu raspoloženja kao subjektivno iskustvo koje korisnici prijavljuju kao posljedicu gledanja pornografije. Ovo iskustvo može biti uzbudljivo ili opuštajuće, ovisno o željenom emocionalnom stanju. Treća dimenzija su sukobi, uključujući međuljudske sukobe između problematičnih korisnika i njihovih značajnih drugih, profesionalni ili obrazovni sukobi (ovisno o dobi pojedinca) i intrapsihični sukobi (npr. Saznanje da aktivnost uzrokuje probleme, ali osjećaj da nije u stanju smanjiti ili prestati) . Četvrta dimenzija je tolerancija i odnosi se na postupak u kojem su potrebne veće aktivnosti kako bi se postigli isti efekti koji mijenjaju raspoloženje.
U ovoj studiji, slično drugim zavisnostima od ponašanja uzbuđenja, kvantitativni i kvalitativni aspekti tolerancije bili su naš fokus. Kvantitativna dimenzija se odnosi na sve veću upotrebu pornografije tokom vremena, dok se kvalitativni aspekt odnosi na konzumiranje raznolikijeg i ekstremnijeg pornografskog sadržaja.
Prema Zimbardo i Duncan (2012), ovaj kvalitativni aspekt zavisnosti od ponašanja zasnovan na uzbuđenju povezan je sa konstantnim traženjem novih i iznenađujućih sadržaja. U slučaju pornografije to može biti povezano sa prelaskom iz soft-core pornografije u njegove ekstremnije, hard-core forme.
Peta dimenzija povezana je s relapsom i tendencija je ponovnog vraćanja na ranije modele upotrebe pornografije i vraćanja u nju brzo nakon apstinencije ili kontrole. Šesti faktor je povlačenje, a odnosi se na neugodna osjećanja i emocionalna stanja koja se javljaju kada se određena aktivnost prekine ili naglo smanji. Kako se povlačenje i tolerancija obično shvaćaju kao posljedica „ovisnosti“ (O'Brien, Volkow i Li, 2006), ovisnost je širi konstrukt koji uključuje svih šest opisanih komponenata, u skladu s dijagnostičkim kriterijima ovisnosti koji se koriste u modernoj psihijatrijskoj nozologiji ( Američko psihijatrijsko udruženje, 2013; Svjetska zdravstvena organizacija, 1992). Kako se ovisnost i ovisnost obično promatraju kao različiti konstrukti, učestalost upotrebe pornografije i vrijeme provedeno u bavljenju tom aktivnošću ne mogu se smatrati zadovoljavajućom definicijom ovisnosti o pornografiji. Vjerovatno je da neki pojedinci vrlo redovno posjećuju web stranice s pornografijom na mreži, ali mogu zaustaviti aktivnost kada je to potrebno i iskusi malo, ako uopće ima, negativnih ili štetnih efekata (Kor i sur., 2014). Nedavna istraživanja to su potvrdila, jer je veza između učestalosti i trajanja upotrebe pornografije i samog problematičnog ponašanja pozitivna, ali samo umjerena (npr. Brand i sur., 2011 .; Grubbs i sur., 2015 .; Twohig, Crosby i Cox, 2009). Ovisnost i problematična upotreba preklapaju se koncepti na istom kontinuumu. Međutim, prikladnije je koristiti termin problematična upotreba umjesto ovisnosti, kada se klinički dokazi o stvarnoj ovisnosti ne mogu pružiti korištenjem podataka o kojima sam izvještavam (Ross i sur., 2012).
OD DISKUSIJE
Cilj ove studije je bio da se razvije problematična skala potrošnje pornografije koja se u velikoj mjeri zasniva na teorijama koje se nalaze u blizini robusnih psihometrijskih svojstava. Prethodne skale koje procenjuju problematičnu upotrebu pornografije ili nisu imale veoma jaka psihometrijska svojstva ili su imale prihvatljiv model, ali je sadržaj faktora pokrenuo teorijska pitanja (Grubbs et al., 2015; Kor et al., 2014).
Prema deskriptivnoj statistici, prosečni učesnik u ovoj studiji gledao je nedeljno video pornografiju i on ili ona su proveli 16 do 30 minuta gledajući pornografski materijal u svakoj prilici. PPCS rezultati su bili slabo povezani sa vremenom provedenim u gledanju pornografije, ali umjereno u odnosu na učestalost gledanja pornografskih videa.
Međutim, sadašnji rezultati sugerišu da je problematična upotreba pornografije više povezana sa učestalošću gledanja pornografskih videozapisa od vremena provedenog u angažmanu u svakoj prilici. Uprkos činjenici da je učestala upotreba pornografije bitan dio problematične upotrebe pornografije, sama frekvencija se ne može smatrati zadovoljavajućom definicijom ovog fenomena.
Nedavna istraživanja su potvrdila ovu ideju, jer je odnos između učestalosti i trajanja upotrebe i problematičnog ponašanja pozitivan, ali samo umjeren (npr. Brand et al., 2011; Grubbs et al., 2015; Twohig et al., 2009). . Stoga, označavanje ljudi kao problematičnih korisnika pornografije zasnovano je samo na trajanju ili učestalosti.
Štaviše, kada je u pitanju forma pornografskog materijala, učestalost gledanja pornografskih video zapisa bila je snažnije povezana sa rezultatima PPCS-a nego gledanjem pornografskih slika ili čitanjem pornografskih priča i tako u skladu s prethodnim rezultatima (Brand et al., 2011). Učestalost masturbacije je takođe bila umjereno povezana s problematičnom upotrebom pornografije. Čini se da je snaga ovog odnosa još jača od povezanosti između PPCS rezultata i učestalosti gledanja pornografije tokom masturbacije.
Konkretnije, visok nivo seksualnog ponašanja može biti prethodnik problematične upotrebe pornografije, a pretpostavlja se da su i problematična upotreba pornografije i česta masturbacija posljedica hiperseksualnosti. Zbog toga se problematična upotreba pornografije može pojaviti pod okriljem hiperseksualnosti slično učestaloj masturbaciji, odlasku u striptiz klubove i uključivanju u telefonski seks i razne oblike cybersexa (Kafka, 2010)
Ovi pojedinci imali su visoke ocjene za svaku komponentu PPCS. Međutim, važno je napomenuti da su sve tri grupe imale relativno niže ocjene na komponenti konflikta. Amoguće je da problematična upotreba pornografije nije tako vidljiva kao drugi oblici problematičnog ponašanja ili ovisnosti (kao što je zloupotreba supstanci ili konzumiranje alkohola). Prema tome, međuljudski konflikti nisu toliko preovlađujući kao u slučaju drugih potencijalno zavisnih ponašanja. Uprkos činjenici da su rizične grupe češće gledale na pornografiju i više vremena provodile u njoj, razlike između rizičnih i rizičnih grupa bile su samo trendovi.
analize osjetljivosti i specifičnosti otkrile su optimalnu granicu od 76 bodova za dijagnosticiranje problematične upotrebe pornografije s PPCS-om, budući bi studije trebali dodatno potvrditi ovu granicu u kliničkom uzorku kako bi se konsolidirali sadašnji nalazi. Također je važno napomenuti da je upotreba vaga ograničena kada se koristi kao rani dijagnostički pokazatelj, jer su samo klinički zasnovane studije intervjua prikladne za dijagnozu da je određeno ponašanje uistinu problematično ili patološko za datu osobu (Maraz, Király, & Demetrovics, 2015).
The PPCS
;