Dysocjowane zmiany szarej materii z przedłużonym uzależnieniem i przedłużoną abstynencją u użytkowników kokainy (2013)

Uwagi; Istota szara w korze czołowej nie tylko powróciła do normy u abstynenckich osób uzależnionych od kokainy, ale ostatecznie przekroczyła poziom występujący u osób, które nigdy nie były uzależnione. Niesamowity.

Colma G. Connolly’ego, Ryan P. Bell,, Johna J. Foxa, Hugh Garavana

Abstrakcyjny

Obszerne dowody wskazują, że osoby zażywające kokainę obecnie i niedawno abstynencyjnie, w porównaniu z grupą kontrolną, która nie zażywała wcześniej narkotyków, zmniejszyły ilość istoty szarej w obszarach takich jak przedni zakręt obręczy, boczna kora przedczołowa i wyspa. Stosunkowo niewiele wiadomo jednak na temat utrzymywania się tych deficytów w długotrwałej abstynencji, pomimo konsekwencji, jakie ma to dla powrotu do zdrowia i nawrotów choroby. W przekrojowym badaniu obejmującym osoby zażywające kokainę o różnym czasie trwania abstynencji (1–102 tygodnie) i latach używania (0.3–24 tygodnie) zastosowano zoptymalizowaną morfometrię opartą na wokselach do oceny, jak zmienia się lokalna objętość istoty szarej w zależności od lat używania narkotyków i długości abstynencji. XNUMX lata).

W kilku obszarach, w tym w przednim zakręcie obręczy, dolnym zakręcie czołowym i korze wyspowej, zaobserwowano mniejszą objętość istoty szarej związaną z latami użytkowania. I odwrotnie, większe objętości istoty szarej związane z czasem trwania abstynencji zaobserwowano w nienakładających się obszarach, które obejmowały przednią i tylną korę obręczy, wyspę, prawą brzuszną i lewą grzbietową korę przedczołową. Objętość istoty szarej u osób uzależnionych od kokainy przekroczyła tę u osób z grupy kontrolnej, które nie zażywały wcześniej narkotyku, po 35 tygodniach abstynencji, przy czym objętość istoty szarej u osób uzależnionych od narkotyków była większa niż normalnie u osób z dłuższą abstynencją.

Mózgi abstynentów charakteryzują się regionalną objętością istoty szarej, która średnio przekracza objętość osób nieleczonych wcześniej narkotykami u osób, które utrzymywały abstynencję przez ponad 35 tygodni.

Asymetria między regionami wykazującymi zmiany w wyniku długotrwałego stosowania i długotrwałej abstynencji sugeruje, że powrót do zdrowia obejmuje odrębne procesy neurobiologiczne, a nie jest odwróceniem zmian związanych z chorobą. W szczególności wyniki sugerują, że regiony krytyczne dla kontroli zachowania mogą być ważne dla długotrwałej i skutecznej abstynencji.

Postacie

Cytat: Connolly CG, Bell RP, Foxe JJ, Garavan H (2013) Zdysocjowane zmiany w istocie szarej z przedłużonym uzależnieniem i przedłużoną abstynencją u osób używających kokainy. PLoS ONE 8(3): e59645. doi:10.1371/journal.pone.0059645

Redaktor: Fei Wang, Szkoła Medyczna Uniwersytetu Yale, Stany Zjednoczone

Odebrane: Październik 28, 2012; Przyjęty: Luty 16, 2013; Opublikowano: 18 marca 2013 r.

Prawa autorskie: © 2013 Connolly i in. Jest to artykuł o otwartym dostępie, rozpowszechniany na warunkach licencji Creative Commons Uznanie autorstwa, która pozwala na nieograniczone wykorzystanie, dystrybucję i reprodukcję na dowolnym nośniku pod warunkiem podania oryginalnego autora i źródła.

Finansowanie: Praca ta została wsparta grantem NIMH o numerze R01-DA014100 przyznanym HG. Fundatorzy nie mieli żadnego wpływu na projektowanie badań, gromadzenie i analizę danych, podejmowanie decyzji o publikacji ani przygotowanie manuskryptu.

Konkurencyjne zainteresowania: Autorzy zadeklarowali, że nie istnieją konkurencyjne interesy.

Wprowadzenie

Kokaina jest głównym problemem zdrowia publicznego na całym świecie, w przypadku którego obecne metody leczenia są niezadowalające [1], [2]. Zrozumienie różnic między mózgami osób zażywających i nieużywających kokainy jest kluczowym krokiem w identyfikowaniu neurobiologicznych cech uzależnienia, które mogą wyznaczać kierunki rozwoju interwencji terapeutycznych. Duże znaczenie, choć znacznie słabiej zbadane, ma także zrozumienie tego, co odróżnia użytkowników, którzy powstrzymują się od nałogu i skutecznie unikają nawrotów, od tych, którzy nie utrzymują abstynencji i nawracają wielokrotnie. Ponieważ programy leczenia zazwyczaj charakteryzują się bardzo wysokim wskaźnikiem rezygnacji [3], [4] biorąc pod uwagę nawracający charakter choroby, zrozumienie neurobiologii skutecznej abstynencji może pomóc w zidentyfikowaniu kluczowych celów interwencji terapeutycznych. Jednakże jedną z konsekwencji wysokiego wskaźnika przerywania leczenia jest to, że niewiele wiadomo na temat neurobiologii skutecznej długotrwałej abstynencji, ponieważ wysoki poziom nawrotów i zaprzestania leczenia utrudnia prospektywne badania długoterminowych skutków abstynencji.

Morfometria oparta na wokselach [5] to technika umożliwiająca badanie lokalnych różnic w objętości tkanek. Stosując tę ​​metodę, w porównaniu z grupą kontrolną osób zdrowych, nieleczonych wcześniej narkotykami, zaobserwowano zmiany w istocie szarej w wielu obszarach mózgu osób uzależnionych od kokainy. Donoszono o powszechnym zmniejszeniu stężenia GM w bocznych i przyśrodkowych obszarach kory oczodołowo-czołowej (OFC), przednim zakręcie obręczy (ACC), przednio-brzusznej korze wyspowej, bocznej korze przedczołowej (LPFC), korze skroniowej [6]-[11], móżdżek [12] i obszary podkorowe [13]-[15]. Używanie kokainy wiąże się z przyspieszonym, związanym z wiekiem spadkiem ilości istoty szarej w płatach skroniowych [16]. Fein i in. [17] stosując pokrewną metodę zaobserwowano znaczne zmniejszenie objętości istoty szarej przedczołowej u osób uzależnionych od kokainy (CD) oraz osób uzależnionych jednocześnie od kokainy i alkoholu. Sugerowano, że te ogniskowe spadki GMO mogą leżeć u podstaw funkcjonalnej hipoaktywności i deficytów poznawczych obserwowanych u osób zażywających kokainę [8]. Regiony te są w różny sposób zaangażowane w funkcje wykonawcze monitorowania konfliktów [18], monitoring wydajności [19], interocepcja [20], podejmowanie decyzji [21] i przetwarzanie nagród [22], z których wykazano, że są zagrożone u osób uzależnionych od kokainy. Jednak literatura nie jest spójna, ponieważ innym nie udało się zaobserwować różnic w GM pomiędzy uczestnikami CD i uczestnikami grupy kontrolnej [23].

W naszym poprzednim raporcie charakteryzującym długoterminową abstynencję badaliśmy funkcjonalną neuroanatomię kontroli poznawczej za pomocą zadania GO/NOGO [24]. W tym badaniu grupy CD z krótko- i długoterminową abstynencją wykazywały wyższe poziomy aktywacji w zakresie prawidłowych zahamowań i błędów w porównaniu z grupą kontrolną nieprzyjmującą wcześniej leku. Dokładniej, wyniki sugerują, że wczesna abstynencja (1–5 tygodni) może charakteryzować się zwiększoną aktywnością w regionach, w których utrzymuje się kontrola hamowania, przy czym podwyższona aktywność leżąca u podstaw procesów monitorowania behawioralnego odgrywa bardziej znaczącą rolę w późniejszym okresie abstynencji (40–102 tygodnie). Nasze poprzednie badanie istoty białej za pomocą obrazowania tensora dyfuzji ujawniło jeden zestaw zmian strukturalnych, który odróżniał osoby długoterminowo abstynentne (44–102 tygodnie) od osób zażywających abstynencję ostatnio (1–5 tygodni) oraz inny zestaw, który odróżniał wszystkie osoby abstynentne od zdrowych osób z grupy kontrolnej [25]. Jedna z interpretacji jest taka, że ​​pierwszy zestaw zmian w istocie białej może powstać podczas abstynencji lub mógł poprzedzać i ułatwiać abstynencję, podczas gdy drugi zestaw może odzwierciedlać zmiany, które powstały w wyniku używania kokainy lub ją poprzedzały. Z tej interpretacji wynika, że ​​abstynencja i powrót do zdrowia mogą mieć podstawy neurobiologiczne, które różnią się od tych związanych z chorobą.

W niedawnym badaniu porównano gęstość istoty szarej i białej u osób abstynenckich (1–16 tygodni) i osób aktualnie chorych na CD oraz zdrowych uczestników z grupy kontrolnej i zaobserwowano, że obecni użytkownicy, w porównaniu z grupą kontrolną i abstynentami, mieli niższą gęstość tkanki w obszarach czołowych, skroniowych, móżdżkowych i podkorowych. regiony. W grupie abstynentnej występowały znacznie mniej wyraźne deficyty przy mniejszej gęstości istoty szarej w jądrze ogoniastym/skorupie i obustronnym móżdżku w porównaniu z grupą kontrolną. [13]. Wydaje się, że deficyty GMO są zmniejszone u osób abstynenckich, jednak nie jest jasne, czy różnice te utrzymają się w przypadku długotrwałej abstynencji, częściowo ze względu na wysoki wskaźnik nawrotów choroby, co utrudnia prowadzenie takich badań prospektywnych.

Celem niniejszego badania, wykorzystując projekt przekrojowy, było zbadanie różnic objętościowych w istocie szarej kory mózgowej w próbie byłych osób uzależnionych od kokainy, których długość abstynencji i czas używania były różne. Postawiliśmy hipotezę, że czas trwania abstynencji będzie powiązany z zestawem zmian objętości GM w obszarach kluczowych dla funkcji wykonawczych, szczególnie w przednim zakręcie obręczy i bocznej korze przedczołowej. Następnie postawiliśmy hipotezę, że wszelkie zmiany w ilości GMO, które można przypisać długości stosowania, będą się różnić od zmian związanych z czasem trwania abstynencji. Porównanie z grupą kontrolną nie zażywającą narkotyków pozwoliło nam ocenić, jak zmiany GMO w czasie trwania abstynencji odnoszą się do objętości typowych dla kontroli nieprzyjmujących wcześniej narkotyków. Problemem zastosowanego tutaj projektu przekrojowego jest to, że nie jest w stanie rozstrzygnąć, czy skutki związane z czasem trwania abstynencji wynikają z abstynencji, czy też ją poprzedzały. Niemniej jednak jest cenny, ponieważ może scharakteryzować osoby, które wykazują zdolność do utrzymywania abstynencji przez różne okresy czasu. Charakterystyka ta może mieć znaczenie terapeutyczne, ponieważ zaobserwowane różnice neurobiologiczne mogą służyć jako cele terapii. Ponadto mogą być użytecznymi biomarkerami do ewentualnych badań w przyszłych badaniach podłużnych abstynencji.

Materiały i Metody

Oświadczenie o etykiecie

Badanie to zostało zatwierdzone przez Instytucjonalną Komisję Rewizyjną Instytutu Badań Psychiatrycznych Nathana S. Kleina (NKI).

Uczestnicy

Osiemdziesięciu sześciu ochotników (9 kobiet; średni wiek 38.1, zakres 20–55 lat) (patrz Tabela 1) wzięła udział w tym badaniu. Uzyskano pisemną świadomą zgodę zgodnie z Deklaracją Helsińską, a uczestnicy otrzymali wynagrodzenie za poświęcony czas. Uczestników podzielono na dwie grupy: jedną grupę składającą się z 43 abstynenckich użytkowników kokainy (2 kobiety) i drugą składającą się z 43 osób z grupy kontrolnej dobranej wiekowo (7 kobiet). Uczestnicy kontrolni byli rekrutowani z puli rekrutacyjnej wolontariuszy w NKI. Uczestnicy CD byli rekrutowani z ośrodków leczenia szpitalnego i ambulatoryjnego w stanie Nowy Jork. U wszystkich uczestników CD postawiono wstępną diagnozę uzależnienia od kokainy, zgodnie z oceną w ramach strukturalnego wywiadu klinicznego dla DSM-IV (SCID) [26]. Uczestnicy na początku leczenia przebywali w placówce szpitalnej, która była monitorowana przez całą dobę. Byli poddawani okresowym badaniom alkomatem na obecność alkoholu oraz wyrywkowym badaniom toksykologicznym moczu na obecność wielu substancji. Ponadto badanym nie wolno było opuszczać ośrodka bez eskorty. Osobom znajdującym się na późniejszym etapie leczenia pozwolono opuścić ośrodek za ich zgodą, ale po powrocie zostały poddane ocenie personelu klinicznego (w tym badaniu toksykologicznemu moczu i alkomatowi). Dalszy udział w programach leczenia szpitalnego i ambulatoryjnego opierał się na negatywnych wynikach badań toksykologicznych. Uczestnicy CD spotykali się co najmniej raz w tygodniu z osobistym doradcą certyfikowanym przez stan Nowy Jork w zakresie leczenia alkoholizmu i narkomanii. Długość abstynencji weryfikowano u doradcy w ośrodku leczenia uzależnień. Kryteriami wykluczenia zarówno dla uczestników CD, jak i uczestników kontrolnych były: (24) jakakolwiek diagnoza DSM IV, Oś 1 wykluczająca uzależnienie lub przebyta diagnoza depresji spowodowanej CD na podstawie SCID; (1) Uraz głowy skutkujący utratą przytomności na dłużej niż 2 minut; (30) Obecność jakiejkolwiek przeszłej lub obecnej patologii mózgu; (3) Diagnoza HIV; (4) Przeciwwskazania do rezonansu magnetycznego; (5) Poniżej 6 roku życia lub powyżej 19 roku życia; (55) Obecność hiperintensywności istoty białej (WM) (tylko jeden pacjent został wykluczony z powodu klinicznie istotnej hiperintensywności WM). Biorąc pod uwagę wysoki odsetek współistniejącego nadużywania alkoholu i narkotyków w docelowej populacji pacjentów [27]uczestników nie wykluczano z powodu nadużywania innych narkotyków lub alkoholu przed wystąpieniem CD (3 uczestników miało współistniejące uzależnienie od alkoholu, a 7 współistniejące uzależnienie od heroiny). Zatem grupę CD można uważać za osoby nadużywające wielu narkotyków z pierwotne uzależnienie od kokainy. Żaden z nich nie pił obecnie jakiejkolwiek ilości alkoholu ani narkotyków. Podczas wstępnego wywiadu SCID uzyskano dane dotyczące lat zażywania narkotyków przed osiągnięciem abstynencji.

miniatur

Tabela 1. Charakterystyka demograficzna grupy kontrolnej i grupy abstynenckiej kokainy.

doi: 10.1371 / journal.pone.0059645.t001

Pozyskiwanie danych MR

Całe skanowanie przeprowadzono na skanerze Siemens VISION 1.5 T (Erlangen, Niemcy) w NKI, który był wyposażony w trójosiową lokalną cewkę gradientową o średnicy wewnętrznej 30.5 cm i zakończoną kwadraturową cewkę nagłowną o częstotliwości radiowej w kształcie klatki dla ptaków. Uzyskano obrazy anatomiczne MPRAGE o wysokiej rozdzielczości ważonej T1 z następującymi parametrami: TE = 4.9 ms, TR = 11.6 ms, kąt odchylenia 8°, pole widzenia 300 mm, woksele izotropowe 1.2 mm, matryca 256 × 256 i 172 przekroje strzałkowe.

Analiza danych MR

Obrazy ważone T1 o wysokiej rozdzielczości poddano analizie morfometrii opartej na wokselach (VBM) [5], [28] przeprowadzono za pomocą narzędzi FSL [29]. Dane przefiltrowano według mediany (3×3 woksele), wyodrębniono z mózgu przy użyciu 3dSkullStrip AFNI [30], a następnie podzielony na istotę szarą i białą oraz płyn mózgowo-rdzeniowy [31]. Obrazy istoty szarej następnie dopasowano afinicznie do standardowej przestrzeni MNI152 [32], [33] po której następuje rejestracja nieliniowa [34], [35] w celu dalszego udoskonalenia wyrównania. Uzyskane dane uśredniono w celu stworzenia szablonu specyficznego dla badania, do którego następnie nieliniowo ponownie zarejestrowano natywne obrazy istoty szarej. Zarejestrowane obrazy częściowej objętości następnie modulowano poprzez pomnożenie przez jakobian pola osnowy [28]. Ten krok kompensuje skurcz/powiększenie spowodowane nieliniową składową transformacji (http://dbm.neuro.uni-jena.de/vbm/segment​ation/modulation/), co sprawia, że ​​korygowanie całkowitej objętości wewnątrzczaszkowej danej osoby jest niepotrzebne [36]. Usunięcie w ten sposób globalnych efektów objętości mózgu umożliwiło wyciągnięcie wniosków na temat lokalnych różnic w objętości GM. Modulowane segmentowe obrazy następnie wygładzono izotropowym jądrem Gaussa (σ = 2 mm ~ 4.7, XNUMX mm FWHM).

Powstałe obrazy istoty szarej abstynentnej grupy CD poddano następnie mocnej regresji wokselowej Hubera [37], [38] w pakiecie analizy statystycznej R [39]. Dwie interesujące zmienne, tygodnie abstynencji i lata stosowania przed abstynencją, uwzględniono w pojedynczym modelu regresji całego mózgu wokselami. Ponieważ lata stosowania mogą być wskaźnikiem zastępczym wieku, biorąc pod uwagę dobrze ugruntowany związek między wiekiem a ilością GMO [28], [40], wiek został również uwzględniony jako uciążliwa zmienna towarzysząca w modelu regresji. Współczynniki regresji wokselowej i powiązane statystyki T dla każdego składnika regresji podzielono następnie na mapy współczynników dodatnich i ujemnych. Znaczące woksele przekroczyły statystyczny próg wokseli (t(39) = 2.97, p = 0.005, nieskorygowane) i, w celu kontroli wielokrotnych porównań, musiały należeć do klastra o wielkości nie mniejszej niż 360 µl. Próg objętości został określony za pomocą symulacji Monte-Carlo, która wraz z progiem woksela dała 5% prawdopodobieństwo, że klaster przetrwa w wyniku przypadku. W ten sposób zidentyfikowano obszary zainteresowania (ROI) i wyodrębniono objętość istoty szarej dla każdego regionu dla każdego CD i dla porównania uczestników kontrolnych. Aby określić, w którym momencie ilość GMO w każdym obszarze zainteresowania przecina się z ilością w grupie kontrolnej, do tych wartości dopasowano solidną linię regresji względem czasu trwania abstynencji i lat używania w przypadku osób CD do tych wartości dla każdego obszaru zainteresowania i przecięcia tej pokrywała się ze średnią obliczonych kontroli. Jednak takie podejście ma tendencję do zawyżania wartości korelacji [41] dlatego uzasadniona jest ostrożność w interpretacji wyników.

Efekt

Demografia

Uczestnicy CD nie różnili się od grupy kontrolnej wiekiem (Welch t(77.5) = −0.6, p>0.05 ani płcią (χ2 = 1.98, p = 0.15), ale różniły się w zależności od lat nauki (Welch t(82.6) = −5.1, p<0.001; zob. Tabela 1 w celu uzyskania informacji demograficznych). Lata nauki korelowały ujemnie z czasem trwania abstynencji (ρ Pearsona = −0.43, t(41) = −3.1, p<0.005), ale nie z latami używania (ρ Pearsona = −0.02, t(41) = −0.12, p> 0.1) dla grupy CD. Lata używania nie korelowały z długością abstynencji (ρ Pearsona = −0.17, t(41) = −1.2, p>0.05).

Wyniki regresji VBM

Lata użytkowania.

Cztery regiony (Tabela 2) wykazały dodatnie korelacje z latami użytkowania, czyli zwiększeniem objętości istoty szarej w tych obszarach przy dłuższym okresie użytkowania. Regiony te były zlokalizowane obustronnie w zakręcie przedśrodkowym i po jednym regionie w każdym z lewego przyśrodkowego zakrętu czołowego i prawego guzka móżdżku. Kilka regionów (Tabela 2) wykazywały ujemną korelację z latami użytkowania. Były one zlokalizowane w prawym migdałku móżdżku, obustronnie w górnym zakręcie skroniowym i dolnym zakręcie czołowym, na prawej przedniej wyspie oraz po jednym w prawym zakręcie podobojczykowym i prawym przednim zakręcie obręczy pokazanym na ryc. Rysunek 1 (lewo).

miniatur

Rycina 1. Regiony lewego i prawego przedniego zakrętu obręczy wykazujące odpowiednio wzrost GM wraz z tygodniami abstynencji i spadek GM wraz z latami stosowania.

Linia ciągła to solidna linia regresji dla osób z CD. Linia przerywana to średnia GM w tym samym ROI dla uczestników kontrolnych.

doi: 10.1371 / journal.pone.0059645.g001

miniatur

Tabela 2. Regiony zidentyfikowane w analizie regresji.

doi: 10.1371 / journal.pone.0059645.t002

Tygodnie abstynencji.

Szereg regionów (Tabela 2) wykazały dodatnią korelację z tygodniami abstynencji, czyli objętość istoty szarej w tych obszarach zwiększała się wraz z abstynencją. Należą do nich lewa wyspa, lewy i prawy zakręt obręczy, lewy klin, lewy i prawy górny zakręt czołowy, lewy szczyt móżdżku i prawy środkowy zakręt skroniowy. Jak widać w Ryciny 1 i 2w każdym z tych regionów użytkownicy CD z krótszymi okresami abstynencji wykazują mniej GMO niż osoby kontrolne. Ci, którzy byli dłużej abstynentni, wykazywali większe ilości GMO niż osoby kontrolne. Punkt przecięcia od stosunkowo mniejszych do stosunkowo większych ilości alkoholu był dość spójny we wszystkich regionach, średnio 35.6 tygodnia abstynencji (zakres 26.4–44.9, SD 6.2). Trzy regiony (patrz Tabela 2) wykazały ujemną korelację z długością abstynencji. Obejmowały one obszary w obustronnym klinku i jeden w lewym przedkliku. W tych regionach minęło średnio 24.2 tygodnia abstynencji (zakres 18.5–27.6, SD 5.0), zanim poziom GMO zrównał się z poziomem w grupie kontrolnej, a następnie dalej spadał wraz z wydłużaniem się okresów abstynencji.

miniatur

Rycina 2. Regiony prawego tylnego obręczy, lewej wyspy oraz lewego i prawego górnego zakrętu czołowego wykazujące zwiększone GM po tygodniach abstynencji.

Linia ciągła to solidna linia regresji dla osób z CD. Linia przerywana to średnia GM w tym samym ROI dla uczestników kontrolnych.

doi: 10.1371 / journal.pone.0059645.g002

Ponieważ czas trwania abstynencji był skorelowany z latami nauki, przeprowadziliśmy korelacje na poziomie klastrów pomiędzy ilością GMO a tygodniami abstynencji, przy czym zarówno wiek, jak i lata edukacji zostały uwzględnione jako regresory uciążliwości. Skutki opisane powyżej pozostały istotne dla wszystkich regionów.

Przeprowadziliśmy serię testów T Welcha, aby ustalić, czy wolumen GMO wśród użytkowników, którzy byli abstynentami dłużej niż punkt przecięcia, był znacząco większy niż w grupie kontrolnej. Testy te przeprowadzono oddzielnie dla każdego ROI, przy czym punkty przecięcia każdego ROI zidentyfikowano na podstawie regresji liniowej. Wszystkie te testy różniły się istotnie (wszystkie p<0.05).

Niezależność pomiędzy efektami używania i abstynencji.

Zbadaliśmy, czy zaobserwowano, że obszary, w których objętość uległa zmianie w związku z latami użytkowania, zmieniły się również w przypadku abstynencji. Przeprowadziliśmy korelacje dla efektów abstynencji w tych obszarach, które wykazały efekty używania przez lata (i odwrotnie). W przypadku wszystkich skupień, tylko dwóch, skupiska prawego przedklinka i lewego, zidentyfikowane początkowo jako wykazujące dodatnie korelacje z abstynencją (p<0.05), wykazały również istotne ujemne korelacje z latami używania (p<0.05).

Dyskusja

Niniejsze wyniki są jednymi z pierwszych, w których zbadano objętość istoty szarej związaną z długością używania kokainy i abstynencją w populacji byłych osób uzależnionych od kokainy. Zaobserwowaliśmy kilka regionów wykazujących zmniejszoną zawartość GMO wraz ze wzrostem lat użytkowania. Chociaż wyniki te są z konieczności korelacyjne, sugerują skumulowany efekt używania kokainy, polegający na tym, że im dłuższy okres zażywania substancji, tym mniejsza jest objętość istoty szarej [22]. To, że efekty te zaobserwowano u osób abstynenckich, jest zgodne z wcześniejszymi doniesieniami o niedoborach GMO w alkoholizmie, które utrzymują się od 6–9 miesięcy do ponad roku lub, w niektórych raportach, do co najmniej 6 lat po abstynencji [42]-[44]. Podobnie, obniżony poziom GM jako funkcja lat używania heroiny [6], [45], [46] i kokaina [15] zostały wcześniej zgłoszone. I odwrotnie, zwiększoną GM w funkcji lat stosowania zaobserwowano także w móżdżku, obustronnym zakręcie przedśrodkowym (oba efekty omówiono poniżej), a także w okolicy okołogenowej zakrętu obręczy związanej z przetwarzaniem afektywnym [47]. Może to być konsekwencją powtarzającego się zażywania kokainy, osłabiającego reakcje w obszarach ważnych dla regulacji emocjonalnej [48]. Alternatywnie, biorąc pod uwagę, że reaktywność emocjonalna jest czynnikiem modulującym podatność na nadużywanie narkotyków [49], mógł to być istniejący wcześniej czynnik, który zwiększał prawdopodobieństwo rozwoju i przedłużania się nadużywania narkotyków.

Jeśli uzależnienie można scharakteryzować jako utratę samokierowanej kontroli wolicjonalnej [22]abstynencję i jej utrzymanie można scharakteryzować poprzez ponowne potwierdzenie tych aspektów funkcji wykonawczej [24]. Obecni użytkownicy kokainy wykazują zmniejszoną zawartość GMO w obszarach mózgu kluczowych dla funkcji wykonawczych, takich jak przednia część obręczy, boczna kora przedczołowa, oczodołowo-czołowa i wyspowa [6]-[11]. Dla kontrastu, opisana tutaj grupa abstynenckich użytkowników CD wykazuje wzrost poziomu GMO w funkcji czasu trwania abstynencji, który przekracza poziomy kontrolne średnio po 36 tygodniach abstynencji. Jednym z możliwych wyjaśnień jest to, że abstynencja może wymagać ponownego potwierdzenia kontroli poznawczej i monitorowania zachowania, które są zmniejszone podczas obecnego uzależnienia od kokainy [11], [50], [51]. My i inni postawiliśmy wcześniej hipotezę, że u osób nadużywających narkotyków może rozwinąć się zwiększona aktywność móżdżkowa, aby zrekompensować zmniejszoną aktywność przedczołową w zadaniach wymagających podwyższonego poziomu kontroli poznawczej [52], [53] i że może to odgrywać rolę w utrzymaniu abstynencji [24]. Ponowne potwierdzenie kontroli behawioralnej może skutkować ekspansją związaną z praktyką [54] w regionach GMO, takich jak przednia wyspa, przedni zakręt obręczy, móżdżek i grzbietowo-boczna kora przedczołowa i jest zgodna z naszymi wcześniejszymi raportami dotyczącymi podwyższonych poziomów aktywności w porównaniu z grupą kontrolną u osób długoterminowo abstynentnie używających substancji psychoaktywnych [24], [55]. Realną alternatywą, biorąc pod uwagę przekrojowy charakter danych, jest to, że różnice w ilości GMO poprzedzały abstynencję, a związek z czasem trwania abstynencji wskazuje, że osoby spożywające większe ilości w tych regionach z większym prawdopodobieństwem utrzymają abstynencję dłużej. W niewielkiej, ale rosnącej literaturze zaczęto badać tę możliwość u osób używających kilku substancji, ponieważ ocena wyjściowych czynników predykcyjnych, takich jak objętość istoty szarej, może dostarczyć wskazówek, co może różnić się od początku abstynencji u osób, które ją utrzymują. . W przypadku alkoholu objętość istoty szarej w bruzdzie ciemieniowo-potylicznej, przyśrodkowej i prawej bocznej korze przedczołowej [56] oraz obszary mózgu krytyczne dla kontroli behawioralnej i przetwarzania nagród [57], [58] wykazano, że pozwalają przewidzieć prawdopodobieństwo nawrotu choroby i skutecznej abstynencji. Podobnie wykazano, że objętość istoty szarej w obszarach korowych i podkorowych mierzona przed zaprzestaniem palenia jest czynnikiem predykcyjnym wyniku leczenia u palaczy [59]. Według naszej wiedzy nie przeprowadzono podobnych analiz morfometrycznych istoty szarej u osób używających używek, takich jak kokaina. Jednakże różnorodne badania nad aktywacją funkcjonalną wykazały, że poziomy aktywacji w obszarach mózgu związanych z kontrolą behawioralną, interocepcją i oceną nagrody są obiecujące jako czynniki prognostyczne wyników leczenia metamfetaminą. [60] i użytkowników kokainy [61]-[64]. Wcześniej badaliśmy integralność istoty białej w tej samej kohorcie użytkowników CD, jak podano tutaj [25]. W badaniu tym zidentyfikowano dysocjację skutków choroby i abstynencji, która jest zgodna z wynikami przedstawionymi w niniejszym dokumencie. Na przykład opisane tutaj zmiany przedczołowe mogą uzupełniać zmiany w istocie białej, które zaobserwowaliśmy wcześniej w pęczku podłużnym [25]. Należy jednak zauważyć, że nasze poprzednie badanie DTI nie obejmowało analiz traktograficznych, więc nie możemy być pewni, że opisane tutaj zmiany w istocie szarej są powiązane ze zmianami w istocie białej, które zgłaszaliśmy wcześniej. Aby rozwiązać tę niejednoznaczność, konieczne są przyszłe badania badające zarówno istotę szarą, jak i różnice traktograficzne, które mogą być związane z czasem trwania abstynencji i długością stosowania. Ostatecznie rozstrzygnięcie między tymi alternatywami, a mianowicie, że różnice w objętości opisane w niniejszym dokumencie powstały w wyniku abstynencji lub poprzedzającej i ułatwionej abstynencji, wymagają badań podłużnych na dużą skalę. Niemniej jednak obie interpretacje obecnych danych identyfikują podwyższony poziom głośności w regionach leżących u podstaw kontroli poznawczej jako cechę charakterystyczną udanej abstynencji.

Impulsywność została zidentyfikowana jako czynnik ryzyka rozwoju zaburzeń związanych z używaniem substancji psychoaktywnych, w przypadku których osoby wykazujące wyższy poziom impulsywności są podatne zarówno na eksperymentowanie z nielegalnymi narkotykami, jak i na niewłaściwe ich używanie [65], [66]. Ponadto używanie substancji może wpływać na zachowania nieprzystosowawcze poprzez ostre skutki (takie jak działanie na układ dopaminowy śródmózgowia) [67], [68]) lub w wyniku długotrwałego zażywania narkotyków. Na przykład w ostrym przypadku leki mogą prowadzić do upośledzenia hamowania [50] i zmienione zachowania związane z ryzykownym wyborem [51], [69]-[71]. Dalsze używanie może skutkować eskalacją używania i późniejszym uzależnieniem, prawdopodobnie poprzez zmianę podłoża neuronowego monitorowania wydajności [72] oraz systemy mózgowe przetwarzające bodźce i nagrody [73], wśród innych. Powszechną obserwacją impulsywności jako cechy jest podwyższona aktywność motoryczna [74]. Obserwacja zwiększonego poziomu GMO w obustronnym zakręcie przedśrodkowym po latach używania może być znacząca, ponieważ może odzwierciedlać wzmożone eksploracje środowiska ze strony osoby uzależnionej w celu zdobycia nadużywanej substancji [75]. Rzeczywiście, taka hipoteza jest zgodna z doniesieniami o zwiększonym GM w korze ruchowej wraz z nabywaniem złożonych umiejętności motorycznych [76].

Zidentyfikowano lewy i prawy dolny zakręt czołowy oraz prawy przedni zakręt obręczy jako kluczowe loci leżące u podstaw hamowania odpowiedzi [77]-[81] i są powiązane z upośledzoną kontrolą poznawczą u aktualnie uzależnionych [82] i cięższe, długotrwałe nadużywanie substancji [83]. Jak zauważono powyżej, upośledzenie hamowania behawioralnego jest jedną z charakterystycznych cech uzależnienia od narkotyków. Obserwacja zmniejszonej zawartości GMO po latach użytkowania w tych regionach może odzwierciedlać skumulowany efekt uszkodzeń spowodowanych długotrwałym użytkowaniem. Poprzednie badania VBM przeprowadzone na osobach uzależnionych od kokainy wykazały zmniejszoną zawartość GMO w móżdżku [12] i zasugerowali, że może to odzwierciedlać skumulowany efekt stresu oksydacyjnego i zwężenia naczyń wywołanego kokainą [12]. Co więcej, obszar zmniejszonej GM znajduje się w płatku móżdżku z wieloma wzajemnymi połączeniami z korą przedczołową [84], [85]. Może to przyczynić się do niezdolności do moderowania zachowania, niezależnie od wszelkich możliwych negatywnych konsekwencji, jakie może to mieć [22], [86], [87], przyczyniając się w ten sposób do dalszego nadużywania narkotyków. Alternatywnie, skutki te mogły istnieć wcześniej i stanowić endofenotyp upośledzonej kontroli zachowania, co mogło przyczynić się do rozwoju nadużywania narkotyków [11]. Należy zauważyć, że zaobserwowaliśmy również regiony wykazujące zwiększoną GM z abstynencją w obustronnych zakrętach obręczy, które nie pokrywały się z regionami wykazującymi zmniejszoną GM wraz z latami użytkowania. Sugeruje to, że mózg jest w stanie kompensować zmiany w wymaganiach, takie jak utrzymanie abstynencji [54], [76].

Obecne wyniki są ograniczone pewnymi ograniczeniami. Pełniejsza charakterystyka badanych byłaby przydatna do oceny psychologicznych konsekwencji zaobserwowanych zmian strukturalnych. Ponadto do opisanej tutaj grupy CD zaliczały się osoby uzależnione od alkoholu i heroiny. Chociaż tego rodzaju zażywanie wielu narkotyków jest reprezentatywne dla populacji CD, stwarza to możliwość, że na opisane tutaj skutki mogą mieć wpływ inne uzależnienia od narkotyków. Przyszłe badania mogą mieć na celu rozwiązanie tej dwuznaczności poprzez rekrutację kohorty osób całkowicie uzależnionych od kokainy lub większej próby osób nadużywających wielu narkotyków, co ułatwiłoby analizy w celu zbadania niezależnych i interaktywnych skutków używania narkotyków. Ponadto przyszłe badania powinny mieć na celu ustalenie, czy liczba prób abstynencji ma jakikolwiek wpływ na zmianę GMO. Wreszcie, zgodnie z większością badań klinicznych na ludziach, nie jest możliwe omówienie etiologii opisanych tutaj zmian. Oznacza to, że nie możemy z całą pewnością stwierdzić, że powstały one w wyniku zażywania kokainy lub poprzedzały je. Niezależnie od tej dwuznaczności, obecne wyniki pokazują rozdźwięk między skutkami długotrwałego uzależnienia i przedłużonej abstynencji. Rozróżnienie między regionami wykazującymi zmiany w istocie szarej wraz z dłuższym okresem użytkowania a obszarami zmieniającymi się wraz ze zwiększoną abstynencją sugeruje, że powrót do zdrowia nie jest po prostu odwróceniem procesu chorobowego. Sugeruje raczej asymetrię między nimi, w której obszary korowe krytyczne dla kontroli zachowania mogą służyć jako biomarker skutecznej abstynencji. Co więcej, systemy te mogą nadawać się do ukierunkowania podczas leczenia, na przykład w przypadku podejścia opartego na uważności [88] które, jak wykazano, modulują zarówno funkcję, jak i strukturę niektórych opisanych tutaj regionów [89]-[91]. Może to ostatecznie prowadzić do zmniejszenia nawrotów choroby i zwiększyć prawdopodobieństwo długotrwałej, skutecznej abstynencji.

Podziękowanie

Analiza danych została wsparta dostępem do klastra obliczeń dużej skali IITAC, ufundowanego przez Władze Szkolnictwa Wyższego, Narodowy Plan Rozwoju oraz Centrum Obliczeń Wielkiej Skali Trinity.

Autorskie Wkłady

Pomysłodawca i projekt eksperymentów: HG JJF. Przeprowadził eksperymenty: RPB. Przeanalizowałem dane: CGC. Wniesione odczynniki/materiały/narzędzia analityczne: CGC RPB. Napisał artykuł: CGC RPB JJF HG.

Referencje

  1. 1. Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków EMCDDA (2009) Sprawozdanie roczne za rok 2009 na temat stanu problemu narkotykowego w Europie. Luksemburg: Urząd Publikacji Unii Europejskiej. Dostępny: http://www.emcdda.europa.eu/publications​/annual-report/2009 Dostęp do 2012 May 08.
  2. 2. Administracja ds. nadużywania substancji psychoaktywnych i zdrowia psychicznego (2010) Wyniki krajowego badania dotyczącego używania narkotyków i zdrowia psychicznego z 2009 r.: ustalenia dotyczące zdrowia psychicznego. Rockville, Maryland: Biuro Studiów Stosowanych, seria NSDUH H-39, publikacja HHS nr SMA 10–4609.
  3. 3. Carroll KM, Rounsaville BJ, Gordon LT, Nich C, Jatlow P i in. (1994) Psychoterapia i farmakoterapia ambulatoryjnych osób nadużywających kokainy. Arch Gen Psychiatry 51: 177–187. doi: 10.1001 / archpsyc.1994.03950030013002.
  4. 4. Simpson DD, Joe GW, Fletcher BW, Hubbard RL, Anglin MD (1999) Krajowa ocena wyników leczenia uzależnienia od kokainy. Arch Gen Psychiatry 56: 507–514. doi: 10.1001 / archpsyc.56.6.507.
  5. CrossRef
  6. PubMed / NCBI
  7. Google Scholar
  8. 5. Ashburner J, Friston KJ (2000) Morfometria oparta na wokselach – metody. NeuroObraz 11: 805–821 . doi: 10.1006 / nimg.2000.0582.
  9. 6. Liu X, Matochik JA, Cadet JL, London ED (1998) Mniejsza objętość płata przedczołowego u osób nadużywających wielu substancji: badanie rezonansu magnetycznego. Neuropsychopharmacol 18: 243–252. doi: 10.1016/s0893-133x(97)00143-7.
  10. CrossRef
  11. PubMed / NCBI
  12. Google Scholar
  13. CrossRef
  14. PubMed / NCBI
  15. Google Scholar
  16. CrossRef
  17. PubMed / NCBI
  18. Google Scholar
  19. 7. Bartzokis G, Beckson M, Lu P, Nuechterlein K, Edwards N i in. (2001) Związane z wiekiem zmiany objętości płata czołowego i skroniowego u mężczyzn – badanie rezonansu magnetycznego. Arch Gen Psychiatry 58: 461–465. doi: 10.1001 / archpsyc.58.5.461.
  20. 8. Franklin TR, Acton PD, Maldjian JA, Gray JD, Croft JR i in. (2002) Zmniejszone stężenie istoty szarej w korze wyspowej, oczodołowo-czołowej, obręczy i skroniowej pacjentów chorych na kokainę. Biol Psychiatria 51: 134–142. doi: 10.1016/S0006-3223(01)01269-0.
  21. 9. Matochik JA, London ED, Eldreth DA, Cadet JL, Bolla KI (2003) Skład tkanki korowej czołowej u abstynentnych osób nadużywających kokainy: badanie rezonansu magnetycznego. NeuroObraz 19: 1095–1102. doi: 10.1016/S1053-8119(03)00244-1.
  22. 10. Lim KO, Woźniak JR, Mueller BA, Franc DT, Specker SM i in. (2008) Nieprawidłowości makrostrukturalne i mikrostrukturalne mózgu w uzależnieniu od kokainy. Narkotyk Alkohol Uzależnienie 92: 164–172. doi: 10.1016 / j.drugalcdep.2007.07.019.
  23. CrossRef
  24. PubMed / NCBI
  25. Google Scholar
  26. 11. Ersche KD, Barnes A, Jones PS, Morein-Zamir S, Robbins TW i in. (2011) Nieprawidłowa struktura układów mózgowo-czołowych jest powiązana z aspektami impulsywności i kompulsywności w uzależnieniu od kokainy. Mózg 134: 2013–2024. doi: 10.1093 / brain / awr138.
  27. CrossRef
  28. PubMed / NCBI
  29. Google Scholar
  30. CrossRef
  31. PubMed / NCBI
  32. Google Scholar
  33. 12. Sim ME, Lyoo IK, Streeter CC, Covell J, Sarid-Segal O i in. (2007) Objętość istoty szarej móżdżku koreluje z czasem używania kokainy u osób uzależnionych od kokainy. Neuropsychopharmacol 32: 2229–2237. doi: 10.1038 / sj.npp.1301346.
  34. CrossRef
  35. PubMed / NCBI
  36. Google Scholar
  37. 13. Hanlon CA, Dufault DL, Wesley MJ, Porrino LJ (2011) Podwyższona gęstość istoty szarej i białej u osób abstynenckich od kokainy w porównaniu z obecnymi użytkownikami. Psychofarmakologia. doi:10.1007/s00213-011-2360-y.
  38. CrossRef
  39. PubMed / NCBI
  40. Google Scholar
  41. CrossRef
  42. PubMed / NCBI
  43. Google Scholar
  44. 14. Jacobsen LK, Giedd JN, Gottschalk C, Kosten TR, Krystal JH (2001) Ilościowa morfologia jądra ogoniastego i skorupy u pacjentów z uzależnieniem od kokainy. Am J. Psychiatry 158: 486–489. doi: 10.1176 / appi.ajp.158.3.486.
  45. 15. Barrós-Loscertales A, Garavan H, Bustamante JC, Ventura-Campos N, Llopis JJ i in. (2011) Zmniejszona objętość prążkowia u pacjentów uzależnionych od kokainy. NeuroObraz 56: 1021–1026 . doi: 10.1016 / j.neuroimage.2011.02.035.
  46. 16. Bartzokis G, Beckson M, Lu PH, Edwards N, Rapoport R i in. (2000) Związane z wiekiem zmniejszenie objętości mózgu u osób uzależnionych od amfetaminy i kokainy oraz normalna grupa kontrolna: implikacje dla badań nad uzależnieniami. Psychiatria Res 98: 93–102. doi: 10.1016/S0925-4927(99)00052-9.
  47. 17. Fein G, Di Sclafani V, Meyerhoff DJ (2002) Zmniejszenie objętości kory przedczołowej związane z deficytem funkcji kory czołowej u mężczyzn uzależnionych od cracku przez 6 tygodni. Narkotyk alkoholowy 68: 87–93. doi: 10.1016/S0376-8716(02)00110-2.
  48. CrossRef
  49. PubMed / NCBI
  50. Google Scholar
  51. 18. Ullsperger M, Cramon von DY (2001) Podprocesy monitorowania wydajności: dysocjacja przetwarzania błędów i konkurencji w odpowiedziach ujawniona przez fMRI i ERP związane ze zdarzeniami. NeuroObraz 14: 1387–1401 . doi: 10.1006 / nimg.2001.0935.
  52. 19. Botvinick MM, Braver TS, Barch DM, Carter CS, Cohen JD (2001) Monitorowanie konfliktów i kontrola poznawcza. Psychol Rev 108: 624–652. doi: 10.1037 / 0033-295X.108.3.624.
  53. CrossRef
  54. PubMed / NCBI
  55. Google Scholar
  56. 20. Goldstein RZ, Craig ADB, Bechara A, Garavan H, Childress AR i in. (2009) Neuroobwody upośledzonego wglądu w uzależnieniu od narkotyków. Trendy Cogn Sci 13: 372–380. doi: 10.1016 / j.tics.2009.06.004.
  57. CrossRef
  58. PubMed / NCBI
  59. Google Scholar
  60. 21. Bechara A, Damasio AR, Damasio H, Anderson SW (1994) Niewrażliwość na przyszłe konsekwencje po uszkodzeniu ludzkiej kory przedczołowej. Poznanie 50: 7–15. doi: 10.1016/0010-0277(94)90018-3.
  61. 22. Goldstein RZ, Volkow ND (2002) Uzależnienie od narkotyków i jego podstawowa podstawa neurobiologiczna: dowody neuroobrazowania na zaangażowanie kory czołowej. Am J. Psychiatria 159: 1642–1652. doi: 10.1176 / appi.ajp.159.10.1642.
  62. 23. Narayana PA, Datta S, Tao G, Steinberg JL, Moeller FG (2010) Wpływ kokainy na zmiany strukturalne w mózgu: wolumetria MRI przy użyciu morfometrii opartej na tensorach. Narkotyk Alkohol Uzależnienie 111: 191–199. doi: 10.1016 / j.drugalcdep.2010.04.012.
  63. 24. Connolly CG, Foxe JJ, Nierenberg J, Shpaner M, Garavan H (2012) Neurobiologia kontroli poznawczej w skutecznej abstynencji od kokainy. Uzależnienie od alkoholu 121: 45–53. doi: 10.1016 / j.drugalcdep.2011.08.007.
  64. CrossRef
  65. PubMed / NCBI
  66. Google Scholar
  67. 25. Bell RP, Foxe JJ, Nierenberg J, Hoptman MJ, Garavan H (2011) Ocena integralności istoty białej jako funkcji czasu trwania abstynencji u osób byłych uzależnionych od kokainy. Uzależnienie od alkoholu 114: 159–168. doi: 10.1016 / j.drugalcdep.2010.10.001.
  68. 26. First M, Spitzer R, Gibbon M, Williams J (2002) Ustrukturyzowany wywiad kliniczny dla DSM-IV-TR Oś I zaburzenia – wydanie dla pacjentów (SCID-I/P, 11/2002). Nowy Jork: Badania biometryczne, Instytut Psychiatryczny stanu Nowy Jork.
  69. CrossRef
  70. PubMed / NCBI
  71. Google Scholar
  72. 27. Leri F, Bruneau J, Stewart J (2003) Zrozumienie używania wielu narkotyków: przegląd wspólnego używania heroiny i kokainy. Uzależnienie 98: 7–22. doi: 10.1046 / j.1360-0443.2003.00236.x.
  73. 28. Good CD, Johnsrude IS, Ashburner J, Henson RN, Friston KJ i in. (2001) Morfometryczne badanie starzenia się w oparciu o woksele w mózgach 465 normalnych dorosłych ludzi. NeuroObraz 14: 21–36 . doi: 10.1006 / nimg.2001.0786.
  74. 29. Smith SM, Jenkinson M, Woolrich MW, Beckmann CF, Behrens TEJ i in. (2004) Postępy w funkcjonalnej i strukturalnej analizie obrazu MR oraz wdrażaniu go jako FSL. NeuroImage 23 Dodatek 1S208–S219 . doi: 10.1016 / j.neuroimage.2004.07.051.
  75. 30. Cox RW (1996) AFNI: oprogramowanie do analizy i wizualizacji funkcjonalnych neuroobrazów rezonansu magnetycznego. Comput Biomed Res 29: 162–173. doi: 10.1006 / cbmr.1996.0014.
  76. 31. Zhang Y, Brady M, Smith S (2001) Segmentacja obrazów MR mózgu za pomocą ukrytego modelu pola losowego Markowa i algorytmu maksymalizacji oczekiwań. IEEE T Med Imaging 20: 45–57. doi: 10.1109/42.906424.
  77. 32. Jenkinson M, Bannister P, Brady M, Smith S (2002) Ulepszona optymalizacja zapewniająca solidną i dokładną rejestrację liniową oraz korekcję ruchu obrazów mózgu. NeuroObraz 17: 825–841. doi: 10.1016/S1053-8119(02)91132-8.
  78. CrossRef
  79. PubMed / NCBI
  80. Google Scholar
  81. 33. Jenkinson M, Smith S (2001) Globalna metoda optymalizacji dla solidnej rejestracji afinicznej obrazów mózgu. Med Image Anal 5: 143–156. doi: 10.1016/S1361-8415(01)00036-6.
  82. CrossRef
  83. PubMed / NCBI
  84. Google Scholar
  85. CrossRef
  86. PubMed / NCBI
  87. Google Scholar
  88. CrossRef
  89. PubMed / NCBI
  90. Google Scholar
  91. 34. Andersson JLR, Jenkinson M, Smith S (2007) Optymalizacja nieliniowa. Oksford, Wielka Brytania: FMRIB, Uniwersytet Oksfordzki. Dostępny: http://www.fmrib.ox.ac.uk/analysis/techr​ep/tr07ja1/tr07ja1.pdf Dostęp do 2012 Feb 07.
  92. CrossRef
  93. PubMed / NCBI
  94. Google Scholar
  95. 35. Andersson JLR, Jenkinson M, Smith S (2007) Rejestracja nieliniowa, czyli normalizacja przestrzenna. Oksford, Wielka Brytania: FMRIB, Uniwersytet Oksfordzki. Dostępny: http://www.fmrib.ox.ac.uk/analysis/techr​ep/tr07ja2/tr07ja2.pdf Dostęp do 2012 Feb 07.
  96. 36. Scorzin JE, Kaaden S, Quesada CM, Müller CA, Fimmers R i in. (2008) Oznaczanie objętości ciała migdałowatego i hipokampa przy 1.5 i 3.0 T MRI w padaczce płata skroniowego. Padaczka Res 82: 29–37. doi: 10.1016 / j.eplepsyres.2008.06.012.
  97. 37. Huber PJ (1964) Solidna estymacja parametru lokalizacji. Ann Math Statist 35: 73–101. doi: 10.1214 / aoms / 1177703732.
  98. 38. Fox J (2002) R i S-Plus, towarzysz regresji stosowanej. Thousand Oaks, Kalifornia: Sage Publications, Inc.
  99. 39. Główny zespół ds. rozwoju R (2012) R: Język i środowisko dla obliczeń statystycznych. wydanie 2. Wiedeń, Austria: R Foundation for Statistical Computing. Dostępny: http://cran.r-project.org/doc/manuals/fu​llrefman.pdf Dostęp do 2012 Mar 17.
  100. 40. Milton WJ, Atlas SW, Lexa FJ, Mozley PD, Gur RE (1991) Wzorce hipointensywności głębokiej istoty szarej wraz ze starzeniem się u zdrowych dorosłych: obrazowanie MR przy 1.5 T. Radiologia. 181: 715–719.
  101. 41. Vul E, Harris C, Winkielman P, Pashler H (2009) Zagadkowo wysokie korelacje w fMRI Studies of Emotion, Personality, and Social Cognition. Perspektywa Psychol Sci 4: 274–290.
  102. 42. Chanraud S, Pitel AL, Rohlfing T, Pfefferbaum A, Sullivan EV (2010) Dual Tasking and Working Memory in Alcoholism: Relation to Frontocerebellar Circuitry. Neuropsychopharmacol 35: 1868–1878.
  103. 43. Wobrock T, Falkai P, Schneider-Axmann T, Frommann N, Woelwer W i in. (2009) Wpływ abstynencji na morfologię mózgu w alkoholizmie. Eur Arch Psy Clin N 259: 143–150.
  104. 44. Makris N, Oscar-Berman M, Jaffin SK, Hodge SM, Kennedy DN i in. (2008) Zmniejszona objętość mózgu układu nagrody w alkoholizmie. Biol Psychiatry 64: 192–202. doi: 10.1016 / j.biopsych.2008.01.018.
  105. 45. Lyoo IK, Pollack MH, Silveri MM, Ahn KH, Diaz CI i in. (2006) W przypadku uzależnienia od opiatów zmniejsza się gęstość istoty szarej w obszarze przedczołowym i skroniowym. Psychofarmakologia 184: 139–144. doi: 10.1007 / s00213-005-0198-x.
  106. 46. ​​Yuan Y, Zhu Z, Shi J, Zou Z, Yuan F i in. (2009) Gęstość istoty szarej ujemnie koreluje z czasem używania heroiny u osób uzależnionych od heroiny w młodym wieku. Poznanie mózgu 71: 223–228. doi: 10.1016 / j.bandc.2009.08.014.
  107. 47. Bush G, Luu P, Posner M (2000) Wpływy poznawcze i emocjonalne w przedniej części kory obręczy. Trendy Cogn Sci 4: 215–222. doi: 10.1016/s1364-6613(00)01483-2.
  108. 48. Bolla K, Ernst M, Kiehl K, Mouratidis M, Eldreth D i in. (2004) Dysfunkcja kory przedczołowej u abstynenckich osób nadużywających kokainy. J Neuropsychiatria Clin Neurosci 16: 456–464. doi: 10.1176 / appi.neuropsych.16.4.456.
  109. 49. Piazza PV, Maccari S, Deminière JM, Le Moal M, Mormède P i in. (1991) Poziom kortykosteronu określa indywidualną podatność na samodzielne podanie amfetaminy. Proc Natl Acad Sci USA 88: 2088–2092. doi: 10.1073 / pnas.88.6.2088.
  110. 50. Fillmore MT, Rush CR (2002) Upośledzona hamująca kontrola zachowania u osób przewlekle używających kokainy. Narkotyk alkoholowy 66: 265–273. doi: 10.1016/S0376-8716(01)00206-X.
  111. CrossRef
  112. PubMed / NCBI
  113. Google Scholar
  114. CrossRef
  115. PubMed / NCBI
  116. Google Scholar
  117. 51. Grant S, Contoreggi C, London ED (2000) Osoby nadużywające narkotyków wykazują obniżone wyniki w laboratoryjnym teście podejmowania decyzji. Neuropsychologia 38: 1180–1187. doi: 10.1016/S0028-3932(99)00158-X.
  118. CrossRef
  119. PubMed / NCBI
  120. Google Scholar
  121. 52. Hester R, Garavan H (2004) Dysfunkcja wykonawcza w uzależnieniu od kokainy: dowody na niezgodną aktywność czołową, obręczy i móżdżku. J Neurosci 24: 11017–11022. doi: 10.1523 / JNEUROSCI.3321-04.2004.
  122. 53. Desmond JE, Chen SHA, DeRosa E, Pryor MR, Pfefferbaum A i in. (2003) Zwiększona aktywacja czołowo-móżdżkowa u alkoholików podczas werbalnej pamięci roboczej: badanie fMRI. NeuroObraz 19: 1510–1520. doi: 10.1016/S1053-8119(03)00102-2.
  123. 54. Ilg R, Wohlschlaeger AM, Gaser C, Liebau Y, Dauner R i in. (2008) Wzrost istoty szarej wywołany praktyką koreluje z aktywacją specyficzną dla zadania: połączone badanie funkcjonalnego i morfometrycznego rezonansu magnetycznego. J Neurosci 28: 4210–4215. doi: 10.1523 / JNEUROSCI.5722-07.2008.
  124. 55. Nestor L, McCabe E, Jones J, Clancy L, Garavan H (2011) Różnice w „oddolnej” i „odgórnej” aktywności neuronowej u obecnych i byłych palaczy papierosów: Evidence for neural substrates, które mogą promować abstynencję nikotynową poprzez zwiększoną kontrolę poznawczą. NeuroObraz 56: 2258–2275 . doi: 10.1016 / j.neuroimage.2011.03.054.
  125. 56. Rando K, Hong KI, Bhagwagar Z, Li C-SR, Bergquist K i in. (2011) Związek objętości istoty szarej przedniej i tylnej kory korowej z czasem do nawrotu alkoholu: badanie prospektywne. Am J. Psychiatry 168: 183–192. doi: 10.1176 / appi.ajp.2010.10020233.
  126. CrossRef
  127. PubMed / NCBI
  128. Google Scholar
  129. 57. Cardenas VA, Durazzo TC, Gazdzinski S, Mon A, Studholme C i in. (2011) Morfologia mózgu w chwili rozpoczęcia leczenia uzależnienia od alkoholu jest powiązana ze skłonnością do nawrotów. Biol Psychiatry 70: 561–567. doi: 10.1016 / j.biopsych.2011.04.003.
  130. CrossRef
  131. PubMed / NCBI
  132. Google Scholar
  133. CrossRef
  134. PubMed / NCBI
  135. Google Scholar
  136. 58. Durazzo TC, Tosun D, ​​Buckley S, Gazdzinski S, Mon A i in. (2011) Grubość kory, powierzchnia i objętość układu nagrody mózgu w uzależnieniu od alkoholu: relacje z nawrotami i przedłużoną abstynencją. Alkohol Clin Exp Res 35: 1187–1200 . doi: 10.1111 / j.1530-0277.2011.01452.x.
  137. 59. Froeliger B, Kozink RV, Rose JE, Behm FM, Salley AN i in. (2010) Objętość istoty szarej hipokampa i prążkowia jest powiązana z wynikiem leczenia zaprzestania palenia: wyniki eksploracyjnej analizy morfometrycznej opartej na wokselach. Psychofarmakologia 210: 577–583. doi: 10.1007/s00213-010-1862-3.
  138. 60. Paulus MP, Tapert SF, Schuckit MA (2005) Wzorce aktywacji neuronalnej osób uzależnionych od metamfetaminy podczas podejmowania decyzji przewidują nawrót. Arch Gen Psychiatry 62: 761–768. doi: 10.1001 / archpsyc.62.7.761.
  139. CrossRef
  140. PubMed / NCBI
  141. Google Scholar
  142. 61. Brewer JA, Worhunsky PD, Carroll KM, Rounsaville BJ, Potenza MN (2008) Aktywacja mózgu przed leczeniem podczas zadania Stroopa jest powiązana z wynikami u pacjentów uzależnionych od kokainy. Biol Psychiatry 64: 998–1004. doi: 10.1016 / j.biopsych.2008.05.024.
  143. CrossRef
  144. PubMed / NCBI
  145. Google Scholar
  146. 62. Clark VP, Beatty GK, Anderson RE, Kodituwakku P, Phillips JP i wsp. (2012) Zmniejszona aktywność fMRI pozwala przewidzieć nawrót choroby u pacjentów wychodzących z uzależnienia od środków pobudzających. Mapowanie ludzkiego mózgu. doi:10.1002/hbm.22184.
  147. 63. Kosten TR, Sinha R, Potenza MN, Skudlarski P, Wexler BE (2006) Cue-indukowane zmiany aktywności mózgu i nawroty u pacjentów uzależnionych od kokainy. Neuropsychopharmacol 31: 644–650. doi: 10.1038 / sj.npp.1300851.
  148. 64. Jia Z, Worhunsky PD, Carroll KM, Rounsaville BJ, Stevens MC i in. (2011) Wstępne badanie reakcji neuronalnych na zachęty pieniężne w powiązaniu z wynikami leczenia uzależnienia od kokainy. Biol Psychiatry 70: 553–560. doi: 10.1016 / j.biopsych.2011.05.008.
  149. 65. Verdejo-García A, Lawrence AJ, Clark L (2008) Impulsywność jako marker podatności na zaburzenia związane z używaniem substancji: przegląd wyników badań wysokiego ryzyka, problematycznych hazardzistów i badań asocjacji genetycznych. Neurosci Biobehav R 32: 777–810. doi: 10.1016 / j.neubiorev.2007.11.003.
  150. 66. de Wit H (2009) Impulsywność jako wyznacznik i konsekwencja używania narkotyków: przegląd procesów leżących u ich podstaw. Addict Biol 14: 22–31. doi: 10.1111 / j.1369-1600.2008.00129.x.
  151. 67. Franken IHA (2003) Głód narkotyków i uzależnienie: integrowanie podejścia psychologicznego i neuropsychofarmakologicznego. Prog Neuro-Psychoph 27: 563–579. doi: 10.1016 / j.neubiorev.2007.11.003.
  152. 68. Franken IHA, Booij J, van den Brink W (2005) Rola dopaminy w uzależnieniu człowieka: od nagrody do zmotywowanej uwagi. Eur J. Pharmacol 526: 199–206. doi: 10.1016 / j.ejphar.2005.09.025.
  153. 69. Rogers RD, Everitt BJ, Baldacchino A, Blackshaw AJ, Swainson R i in. (1999) Dysocjacyjne deficyty w procesie decyzyjnym poznawczym u osób przewlekle nadużywających amfetaminy, osób nadużywających opiatów, pacjentów z ogniskowym uszkodzeniem kory przedczołowej i normalnych ochotników z niedoborem tryptofanu: dowody na mechanizmy monoaminergiczne. Neuropsychopharmacol 20: 322–339. doi: 10.1016/s0893-133x(98)00091-8.
  154. 70. Clark L, Robbins T (2002) Deficyty decyzyjne w uzależnieniu od narkotyków. Trendy Cogn Sci 6: 361–363. doi: 10.1016/s0893-133x(98)00091-8.
  155. 71. Bechara A (2003) Ryzykowny biznes: emocje, podejmowanie decyzji i uzależnienia. J Gambl Stud 19: 23–51. doi: 10.1023 / A: 1021223113233.
  156. 72. Garavan H, Hester R (2007) Rola kontroli poznawczej w uzależnieniu od kokainy. Neuropsychol Rev 17: 337–345. doi: 10.1007 / s11065-007-9034-x.
  157. 73. Jentsch JD, Taylor JR (1999) Impulsywność wynikająca z dysfunkcji czołowo-prążkowiowej w przypadku nadużywania narkotyków: implikacje dla kontroli zachowania za pomocą bodźców związanych z nagrodą. Psychofarmakologia 146: 373–390. doi: 10.1007 / PL00005483.
  158. 74. Congdon E, Canli T (2008) Neurogenetyczne podejście do impulsywności. J Pers 76: 1447–1484. doi: 10.1111 / j.1467-6494.2008.00528.x.
  159. 75. Schilling C, Kühn S, Romanowski A, Banaschewski T, Barbot A i in. (2011) Wspólne korelaty strukturalne cechy impulsywności i rozumowania percepcyjnego w okresie dojrzewania. Mapowanie ludzkiego mózgu. doi:10.1002/hbm.21446.
  160. 76. Driemeyer J, Boyke J, Gaser C, Büchel C, May A (2008) Zmiany w istocie szarej wywołane uczeniem się – ponownie. PLoS JEDEN 3: e2669 . doi: 10.1371 / journal.pone.0002669.
  161. 77. Aron AR, Fletcher PC, Sahakian BJ, Robbins TW (2003) Hamowanie sygnału stopu zakłócone przez uszkodzenie prawego dolnego zakrętu czołowego u ludzi. Nat Neurosci 6: 115–116. doi: 10.1038 / nn1003.
  162. 78. Aron AR, Robbins TW, Poldrack RA (2004) Hamowanie i prawa dolna kora czołowa. Trendy Cogn Sci 8: 170–177. doi: 10.1016 / j.tics.2004.02.010.
  163. 79. Rubia K, Smith AB, Brammer MJ, Taylor E (2003) Prawa dolna kora przedczołowa pośredniczy w hamowaniu reakcji, podczas gdy środkowa kora przedczołowa jest odpowiedzialna za wykrywanie błędów. NeuroObraz 20: 351–358. doi: 10.1016/S1053-8119(03)00275-1.
  164. 80. Swick D, Ashley V, Turken AU (2008) Lewy dolny zakręt czołowy ma kluczowe znaczenie dla hamowania reakcji. BMC Neurosci 9: 102 . doi: 10.1186/1471-2202-9-102.
  165. 81. Garavan H, Ross TJ, Stein EA (1999) Prawa półkula dominacja kontroli hamowania: badanie funkcjonalne MRI związane z wydarzeniem. Proc Natl Acad Sci USA 96: 8301–8306. doi: 10.1073 / pnas.96.14.8301.
  166. 82. Kaufman JN, Ross TJ, Stein EA, Garavan H (2003) Hipoaktywność obręczy obręczy u osób używających kokainy podczas zadania GO-NOGO, co ujawniło funkcjonalne obrazowanie rezonansu magnetycznego związane z wydarzeniem. J. Neurosci 23: 7839–7843.
  167. 83. Whelan R, Conrod PJ, Poline JB, Lourdusamy A, Banaschewski T i in. (2012) Fenotypy impulsywności nastolatków charakteryzujące się odrębnymi sieciami mózgowymi. Nat Neurosci 15: 920–925. doi: 10.1038 / nn.3092.
  168. 84. Matano S (2001) Krótki komunikat: Proporcje brzusznej połowy jądra zębatego móżdżku u ludzi i małp człekokształtnych. Am J Phys Anthropol 114:: 163–165. doi:10.1002/1096-8644(200102)114:2<163::​AID-AJPA1016>3.0.CO;2-F.
  169. 85. Krienen FM, Buckner RL (2009) Oddzielne obwody czołowo-móżdżkowe ujawnione poprzez wewnętrzną łączność funkcjonalną. Kora mózgowa 19: 2485–2497. doi: 10.1093 / cercor / bhp135.
  170. 86. Everitt BJ, Dickinson A, Robbins TW (2001) Neuropsychologiczne podstawy zachowań uzależniających. Brain Res Brain Res Rev 36: 129–138. doi: 10.1016/S0165-0173(01)00088-1.
  171. 87. Garavan H, Stout JC (2005) Neurokognitywne spojrzenie na nadużywanie substancji. Trendy Cogn Sci 9: 195–201. doi: 10.1016 / j.tics.2005.02.008.
  172. 88. Witkiewicz K, Marlatt GA, Walker D (2005) Oparta na uważności profilaktyka nawrotów w przypadku zaburzeń związanych z używaniem alkoholu i substancji psychoaktywnych. J Cog Psychother 19: 211–228.
  173. 89. Hölzel BK, Carmody J, Vangel M, Congleton C, Yerramsetti SM i in. (2011) Praktyka uważności prowadzi do wzrostu regionalnej gęstości istoty szarej mózgu. Psychiatria Res 191: 36–43. doi: 10.1016 / j.pscychresns.2010.08.006.
  174. 90. Farb NAS, Segal ZV, Mayberg H, Bean J, McKeon D i in. (2007) Zajmowanie się teraźniejszością: medytacja uważności ujawnia różne neuronowe tryby odnoszenia się do siebie. Soc Cogn Affect Neurosci 2: 313–322. doi: 10.1093 / scan / nsm030.
  175. 91. Baron Short E, Kose S, Mu Q, Borckardt J, Newberg A i in. (2010) Regionalna aktywacja mózgu podczas medytacji pokazuje czas i efekty praktyki: eksploracyjne badanie FMRI. Alternatywne uzupełnienie oparte na Evid Med 7: 121–127. doi: 10.1093 / ecam / nem163.