Uzależnienie, anhedonia i zaburzenie nastroju towarzyszące. Przegląd narracyjny (2019)

Front Psychiatry. 2019; 10: 311.

Opublikowano online 2019 May 22. doi: 10.3389 / fpsyt.2019.00311

PMCID: PMC6538808

PMID: 31178763

Marianne Destoop, ^{1, 2} Manuel Morrens, ^{1, 3} Violette Coppens, ^{1, 3} i Geert Dom ^{1, 2, *}

Abstrakcyjny

Wprowadzenie

Zaburzenia w używaniu substancji (DUS) zgodnie z definicją Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych 5 (DSM-5) to zestaw bardzo rozpowszechnionych zaburzeń o ogromnym negatywnym wpływie na jednostki, ich rodziny i społeczeństwo jako całość (1). Z perspektywy neuronauki DUS można konceptualizować jako zaburzenia złożone, tj. Rolę odgrywają liczne skupiska objawów i leżące u ich podstaw obwody / układy neurobiologiczne. W jej rdzeniu leży zarówno nadwrażliwość na bodźce związane z lekami, jak i upośledzenie (wykonawczej) kontroli nad tymi impulsami. Z drugiej strony i coraz częściej w miarę postępu choroby sugeruje się „ciemniejszą” stronę, w której wzrost systemu stresu mózgowego, upośledzona tolerancja na stres, negatywny afekt i anhedonia mają przewagę (2).

Z perspektywy klinicznej anhedonia, tj. Znacznie zmniejszone zainteresowanie lub przyjemność z zajęć, które są naturalnie satysfakcjonujące, jest istotną cechą wielu uzależnionych osób. Objawy podobne do anhedonii zgłaszano w kontekście aktywnego przewlekłego zażywania substancji, (przedłużającego się) odstawienia i podczas długotrwałej abstynencji. Również anhedonia może, dla niektórych osób, działać jako wcześniej istniejąca podatność na inicjację substancji, regularne używanie i późniejsze przejście na rozwój uzależnienia (3). Objawy charakteryzujące anhedonię mogą odzwierciedlać podstawowe zmiany neurochemiczne, zazwyczaj związane z „ciemną stroną” uzależnienia, gdzie negatywne wzmocnienie napędza dalsze używanie substancji, a obraz neurochemiczny jest zdominowany przez rozregulowanie systemów stresowych mózgu (2). Mogą one również obejmować procesy zapalenia obwodowego, które zostały zgłoszone w kontekście przewlekłego używania substancji i związane z depresją i anhedonią (4). Zgodnie z tym ostatnie ustalenia wskazują, że leki przeciwdepresyjne, tj. Agomelatyna, mogą wpływać na anhedonię, być może przez zmniejszenie białka C-reaktywnego i zwiększenie poziomów BDNF w surowicy (5-7). Ponadto anhedonia może mieć szczególne znaczenie kliniczne, tj. Dla wyniku i odpowiedzi na leczenie. Rzeczywiście anhedonia zwiększa prawdopodobieństwo nawrotu i wiąże się z głodem alkoholowym (3).

Cechą charakterystyczną DUS jest wysoka częstość współwystępowania z innymi zaburzeniami psychicznymi. Może to wynikać z niejasności diagnostycznej nieodłącznie związanej z obecnie stosowanymi systemami jakościowymi, takimi jak DSM i ICD. Alternatywnie, wspólne czynniki leżące u podłoża mogą prowadzić do różnych prezentacji behawioralno-fenotypowych, które po zdiagnozowaniu „kategorycznego” na poziomie behawioralnym skutkują statystycznie wysokim poziomem chorób współistniejących (8). Zaburzenia nastroju (MD) są jednym z zaburzeń psychicznych, które często zgłaszano w związku z DUS, są zaburzeniami nastroju (MD). Współwystępowanie MD i DUS zostało dobrze ustalone z szacowanym dwu- do pięciokrotnym wzrostem prawdopodobieństwa wystąpienia MD, gdy obecny jest inny stan (9). W odniesieniu do patogenezy zaburzeń psychicznych anhedonię uznano za główną, transdiagnostyczną cechę w ramach fenotypowej koncepcji różnych zaburzeń psychicznych, np. Zaburzeń nastroju, schizofrenii, a także DUS (10). Ostatnie badania sugerują, że nadwrażliwość na nagrody w depresji jednobiegunowej będzie najsilniej związana ze stanem anhedonii charakteryzującym się deficytem motywacyjno-hedonicznym (11, 12). Z tej perspektywy można postawić hipotezę, że anhedonia jako leżący u podstaw konstrukt neurobiologiczny działa jako czynnik wyjaśniający wysoką częstość współwystępowania choroby DUS-depresja. Alternatywnie, anhedonia może być objawem w obu zaburzeniach, ale jej pochodzenie opiera się na różnych szlakach patogenetycznych, np. Anhedonii w wyniku zmniejszenia ścieżek nagrody w odpowiedzi na stosowanie substancji chronicznej (ab).

Anhedonia nie jest zdecydowanie jedyną powszechną konstrukcją leżącą u podstaw chorób współistniejących między DUS a innymi zaburzeniami psychicznymi. Rzeczywiście, używając terminologii RDoC (Research Domain Criterion), deficyty procesów związanych z zagrożeniami (Negative Valence Systems), kontrola wykonawcza (Arousal / Regulatory Systems) i pamięć robocza (Cognitive Systems) są obserwowane w wielu zaburzeniach psychicznych w obu internalizacja ”widma (np. depresja, lęk) i spektrum„ eksternalizacji ”, tj. DUS (8, 11). Jednak do tej pory rola anhedonii zarówno w patogenezie uzależnienia, jak iw chorobach współistniejących z zaburzeniami nastroju pozostała głównie niezauważona. Jest to istotne zastrzeżenie, ponieważ coraz więcej badań wskazuje, że anhedonia, np. W kontekście depresji, jest czynnikiem, który negatywnie wpływa na wynik leczenia. Rzeczywiście, anhedonia jest predyktorem słabego podłużnego przebiegu objawów dużej depresji, samobójstw i myśli samobójczych oraz słabej odpowiedzi na leczenie farmakologiczne (13-16).

W ramach tego przeglądu przedstawiamy najpierw pomysły dotyczące konceptualizacji i oceny anhedonii. Następnie dokonujemy przeglądu literatury badającej związek między anhedonią a zaburzeniami używania substancji. W dyskusji omówimy, w jaki sposób wyniki te odpowiadają obecnym koncepcjom anhedonii i jak to potencjalnie odzwierciedla refleksję nad leczeniem i przyszłymi badaniami.

Konceptualizacja anhedonii

Anhedonia odnosi się do zmniejszonego zainteresowania lub przyjemności w odpowiedzi na bodźce, które są albo z natury, albo wcześniej postrzegane jako satysfakcjonujące. W związku z tym anhedonia jest nierozerwalnie związana z przetwarzaniem nagrody. Przetwarzanie nagród obejmuje wiele elementów, które można eksperymentalnie rozdzielić na modelach zwierzęcych, ale są prawdopodobnie mieszane w rzeczywistych sytuacjach życiowych: zmysłowe wykrywanie bodźca, afektywna reakcja hedoniczna, sama przyjemność (lubienie), motywacja do uzyskania nagrody i praca nad nią (pragnienie lub zachęty motywacyjne) oraz procesy uczenia się związane z nagrodami (17).

Co najmniej dwa szerokie wymiary leżące u podstaw anhedonii zostały zidentyfikowane dzięki badaniom na zwierzętach i ludziach: 1) nadwrażliwość nagrody i 2) zmniejszyły motywację podejścia. Ważne jest, że oba aspekty mogą być analizowane pod kątem leżących u ich podstaw szlaków neurobiologicznych i cech neurochemicznych (11).

Sugeruje się, że nadwrażliwość na nagrody wiąże się z funkcjami związanymi z „konsumpcyjną” częścią przetwarzania nagrody, tj. Często odzwierciedloną przez termin „lubienie”. Sugeruje się, że w przyjemności pośredniczą endogenne szlaki receptorów opioidowych i endokannabinoidowych w różnych obszary mózgu (18). Ten składnik można nazwać hedonicznym wymiarem anhedonii, tj. „Hedonicznej anhedonii”.

Motywacja podejścia jest postrzegana jako kierowca, który ułatwia podejście lub zachowanie ukierunkowane na cel, aby uzyskać nagrody. Sugeruje się, że informacje zakodowane przez transmisję dopaminergiczną w układzie mezolimbicznym odgrywają rolę w wartości motywacyjnej nagrody i wartości motywacyjnej (17). Proponuje się, aby układ podstawowy był dopaminergicznymi obwodami czołowymi. Zmniejszenie funkcjonowania dopaminergicznego ma niekorzystny wpływ na motywację do kontynuowania i pracy przy nagradzaniu bodźców. Wymiar ten można nazwać motywacyjnym składnikiem anhedonii, tj. „Anhedonia motywacyjna”. Interesujące jest, że podawanie agonisty dopaminy (d-amfetaminy) powoduje wzrost chęci do pracy na nagrody w modelach zwierzęcych (11, 19).

Podsumowując, rosnące dowody z badań własnych, badań behawioralnych i badań neurofizjologicznych sugerują, że nadwrażliwość na nagrody i zmniejszona motywacja podejścia odzwierciedlają anhedonię (11). Z tej perspektywy dwa odmienne obwody nerwowe leżące u podstaw motywacji (przewidywanie, chęć; tj. Związane z sygnalizacją dopaminy w obwodzie frontostriatalnym) w porównaniu z hedonizmem (konsumpcja, upodobanie, tj. Związane z sygnalizacją endogennych opioidów) można przypisać stany związane z nagrodą (11). W tym przeglądzie konceptualizujemy anhedonię na te dwa podstawowe wymiary ( Rysunek 1 ).

Recenzja: Cel i pytania

W ramach tej części eksploracyjno-narracyjnej części tego manuskryptu staramy się zbadać następujące pytania:

• Jaka jest częstość anhedonii w ludzkich osobach z DUS?

• Jakie rodzaje przyrządów pomiarowych anhedonii są używane w badaniach na ludziach w próbkach DUS?

• Czy istnieje zróżnicowanie według anhedonii hedonicznej i motywacyjnej?

• W jaki sposób anhedonia ma związek z chorobami współistniejącymi z DUS-depresją?

• Jaka jest rola anhedonii w przebiegu DUS i odpowiedzi na leczenie?

Metoda wykonania

Najnowszy systematyczny przegląd związku między zaburzeniami związanymi z używaniem substancji (SUD) a anhedonią dokonał przeglądu literatury aż do 23 May 2013 (3). Tak więc, dzięki tej recenzji, chcieliśmy rozszerzyć tę pracę, przeglądając literaturę opublikowaną po tej dacie, tj. Ostatnie lata 5. Wyszukiwanie zostało przeprowadzone w PubMed przy użyciu tych samych warunków wyszukiwania, co w tej ostatniej publikacji (3). W tym wyszukiwaniu uwzględniliśmy patologiczny hazard i gry internetowe, ponieważ niedawno zostały one włączone do rozdziału DUS DSM-5 (i będzie w następnym ICD11) jako zaburzenia uzależniające.

Aby uzyskać oryginalne badania badające związek między anhedonią a DUS, przeprowadzono wyszukiwanie PubMed (maj 2013 – listopad 2018) dla artykułów w języku angielskim przy użyciu następujących terminów wyszukiwania: (Anhedonia LUB niedobór nagród) ORAZ ((uzależnienie od narkotyków lub nadużycie) LUB Alkohol LUB Nikotyna LUB Uzależnienie LUB Hazard OR (Internet Gaming)). Papiery były filtrowane tylko do badań na ludziach. Przegląd procesu włączania można znaleźć w Rysunek 2 . Wyszukiwanie PubMed dało wyniki 171; abstrakcyjny pokaz doprowadził do wykluczenia papierów 136, pozostawiając papiery 35. Spośród nich jeden pełny papier nie mógł zostać pobrany, a dwa badania walidacyjne zostały wykluczone, więc artykuły 32 zostały uwzględnione w przeglądzie.

Efekt

Większość badań (n = 13) koncentruje się na paleniu tytoniu w porównaniu do alkoholu (n = 4), konopie indyjskie (n = 4), kokaina (n = 5), benzodiazepiny (n = 1) i opioidy (n = 4). Uzależnienia behawioralne pozostają słabo poznane, tj. Jedno badanie dotyczące hazardu, a żadne badanie gier online. Widzieć Tabela 1 przegląd wszystkich badań.

Dyskusja

W tym przeglądzie eksploracyjno-narracyjnym zidentyfikowaliśmy oryginalne prace badawcze 32 badające anhedonię i jej związek z zaburzeniami używania substancji. Wyniki dostarczają wskazań, że 1) anhedonia jest związana z problemami / zaburzeniami związanymi z używaniem substancji i ich nasileniem, 2) anhedonia jest szczególnie widoczna w DUS z towarzyszącą depresją i doświadczeniami stresu wczesnego życia, 3) anhedonia może być zarówno cechą, jak i wymiarem stanu w jej związek z DUS i 4) anhedonia ma negatywny wpływ na wynik leczenia DUS. Wreszcie, większość dowodów wskazuje na anhedonię motywacyjną jako najbardziej zaangażowany subdymans anhedonii w jej związku z DUS.

Ogólnie rzecz biorąc, wyniki tego przeglądu, koncentrujące się na artykułach z ostatnich lat 5, są zgodne z wcześniejszym przeglądem Garfielda i in. (3). W różnych substancjach nadużywania, ustalenia w tym przeglądzie dostarczają wskazówek, że anhedonia - jako szerokie pojęcie - jest związana z ciężkością DUS i DUS. Jednak wyniki te należy rozpatrywać rozważnie. W rzeczywistości liczba badań z wykorzystaniem grupy kontrolnej pozostaje bardzo ograniczona. Ponadto środki ciężkości stosowane w różnych badaniach są bardzo zmienne, co utrudnia spójną interpretację. Łącznie liczba badań pozostaje bardzo ograniczona, zwłaszcza w porównaniu z liczbą badań opublikowanych na temat kontroli impulsu / wykonawczej w SUD. To jest niezwykłe. Rzeczywiście, w najnowszym dokumencie konsensusu, pozytywny system wartościowości RDoC (wycena nagród, oczekiwanie, wybór działania, nauka nagradzania, przyzwyczajenie) został przedstawiony jako podstawowa dziedzina w odniesieniu do patogenezy zaburzeń uzależniających, uwikłanych w podatności na inicjację, kontynuację, i przewlekłość zaburzenia (8). Anhedonia może być umieszczona na mostku zarówno negatywnych, jak i pozytywnych systemów Valence, ale kojarzy się z wyceną nagród, oczekiwaniem na nagrodę i nauką o nagrodach. Ta teoretyczna podstawa i wyniki naszego przeglądu wskazują, że anhedonia zasługuje na więcej uwagi.

Ponadto anhedonia jest postrzegana jako ważna „transdiagnostyczna” koncepcja leżąca u podstaw wielu różnych zaburzeń psychicznych, np. Depresji, choroby afektywnej dwubiegunowej i schizofrenii (11). Wszystkie te zaburzenia odnoszą się w różny sposób do zmienionego przetwarzania nagrody. Wreszcie anhedonia może mieć znaczenie łączące się z rosnącą literaturą na temat roli zapalenia w patogenezie zaburzeń psychicznych, takich jak zaburzenia nastroju lub zaburzenia uzależnienia (56). Z tej perspektywy można postawić hipotezę, że neurobiologiczna podatność na bodźce zapalne może prowadzić do powiązania między przewlekłym używaniem substancji (stres przedwczesny) a anhedonią.

Znaczna liczba (dużych) badań w tym przeglądzie skupiała się na chorobach współistniejących i wskazywała, że ​​pacjenci z DUS ze współistniejącymi zaburzeniami nastroju mają wyższy poziom anhedonii w porównaniu z pojedynczymi grupami diagnostycznymi. Odkrycia te dają podstawy do hipotezy, że anhedonia może być powszechnym czynnikiem leżącym u podstaw obu typów zaburzeń lub przynajmniej podtypu każdego z nich. Sugerowano ostatnio podtypy w depresji z anhedonią będącą główną cechą. W szczególności zaproponowano podtyp „zapalny” z podatnością neurobiologiczną na bodźce zapalne, które napędzają związek między stresem a objawami anhedonicznymi (56). Interesujące jest to, że przeciwności losu wczesnego dzieciństwa mogą być jednym z najważniejszych czynników modulujących tę podatność neurobiologiczną. Godne uwagi jest to, że dwa badania w tym przeglądzie wykazały wyraźny związek między anhedonią a nasileniem używania substancji, szczególnie w populacji osób narażonych na traumę (21, 23). Biorąc pod uwagę częste występowanie niedoborów wczesnego dzieciństwa u osób z DUS, przyszłe badania muszą zbadać, czy ta podgrupa jest związana z anhedonią.

Badania nad anhedonią w innych zaburzeniach psychicznych, np. Depresja, mogą również pomóc w lepszym zrozumieniu, w jaki sposób należy przeprowadzić badania nad anhedonią w SUD. Jak wspomniano powyżej, raporty własne są najczęściej używanym instrumentem, podczas gdy w większości nie są w stanie rozróżnić różnych aspektów przetwarzania nagród i uczenia się nagrody. W literaturze dotyczącej depresji można jednak rozróżnić różne aspekty nagrody w odniesieniu do anhedonii na podstawie licznych badań łączących zadania behawioralne i środki neurobiologiczne, głównie badania związane z potencjałem zdarzeń (ERP). Przydatne mogą być również badania neuroobrazowania, biorąc pod uwagę ideę, że paradygmaty fMRI w większości nie są w stanie podzielić się na elementy przewidywania, konsumowania i uczenia się przetwarzania wynagrodzeń (23). Zaleca się podejście multimodalne z wykorzystaniem tych samych paradygmatów w przyszłych projektach badawczych.

Dane z tego przeglądu pokazują mieszane wyniki dotyczące charakterystyki cechy anhedonii w odniesieniu do stanu w kontekście używania substancji. Niektóre badania potwierdzają hipotezę, że anhedonia może być cechą, która leży u podstaw podatności na wczesną inicjację używania substancji i wczesną eskalację. Jest to zgodne z teorią samoleczenia, zgodnie z którą substancje są używane do pośredniczenia w zaburzeniach nastroju lub wrodzonych niedoborach nagrody (9). Ponadto nastolatki z wysokim stresem i reaktywnością ciała migdałowatego częściej spożywają pełnowartościowy napój alkoholowy, częściej doświadczają wczesnego zatrucia i są narażeni na zwiększone ryzyko wystąpienia zaburzeń związanych z używaniem alkoholu (57). Zgodnie z tym można przypuszczać, że anhedonia jest cechą podatności na wczesne trajektorie używania substancji i późniejszym wzrostem ryzyka DUS. Hipoteza jest również zgodna z hipotezą o niedoborze nagrody (58). Odwrotnie, różne badania w tym przeglądzie wskazują, że anhedonia jest związana z ciągłym używaniem i odstawianiem substancji, podczas gdy z czasem poprawia się abstynencja. Jest to zgodne z wcześniejszymi badaniami wykazującymi poprawę w reagowaniu na nagrodę podczas leczenia i abstynencji (59). Wyniki te wskazują na charakterystykę stanu. Jednak badania podłużne pozostają bardzo rzadkie, tj. W tym przeglądzie tylko jedno badanie śledziło przebieg anhedonii w okresie abstynencji 6 wykazującym poprawę w czasie (45). Tak więc wszelkie wnioski dotyczące cechy lub stanu są w najlepszym razie wstępne.

Kilka badań w tym przeglądzie wykazało negatywny wpływ anhedonii na przebieg DUS i efekt leczenia, tj. Krótszą abstynencję po leczeniu i większą częstość nawrotów. Jest to potwierdzenie ustaleń przedstawionych we wcześniejszym przeglądzie na ten temat, pokazującym, że anhedonia zwiększa prawdopodobieństwo nawrotu i wiąże się z głodem alkoholowym (3). W badaniach nad depresją anhedonia negatywnie wpływa na przebieg choroby. Udokumentowano to również w kontekście leczenia depresji (13-16). Można postawić hipotezę, że anhedonia jako cecha transdiagnostyczna moduluje przebieg choroby i jej wynik.

W kontekście leczenia depresji, istniejące terapie psychologiczne i farmakologiczne okazały się raczej nieskuteczne w leczeniu anhedonii. Niektóre z najczęściej stosowanych leków przeciwdepresyjnych, np. Fluoksetyna, mogą nawet pogorszyć objawy anhedoniczne (60-62). Ważne jest, że nowsze metody leczenia, takie jak ketamina, wykazują poprawę anhedonii, nawet w depresji opornej na leczenie (63, 64). Jest to interesujące z punktu widzenia wskazania, że ​​ketamina może być stosowana w kontekście leczenia DUS (65). Chociaż w tym momencie nie opublikowano żadnego badania badającego skuteczność ketaminy w leczeniu pacjentów z DUS i współwystępowaniem depresji / anhedonii, jest to ekscytujący pomysł. Interesujący w tym przeglądzie jest stwierdzenie, że leczenie substytucyjne (tj. Plaster nikotynowy) może być korzystne szczególnie dla palaczy osiągających wysokie wyniki w anhedonii. Powers i in. (30) wykazało zwiększone prawdopodobieństwo krótkotrwałej abstynencji przy użyciu plastra nikotynowego 21-mg / dzień. Cook i in. (34) zaobserwował, że podawanie nikotynowej terapii zastępczej hamowało wywołaną abstynencją anhedonię i łagodziło objawy odstawienia nikotyny podczas krótkotrwałej abstynencji. Ponadto osoby niepalące z depresją wykazują znaczne spadki objawów depresyjnych podczas leczenia plastrem nikotynowym, co sugeruje, że NRT (w szczególności plastry nikotynowe) mogą mieć działanie podobne do leków przeciwdepresyjnych (66). Postawiono hipotezę, że ekspozycja na nikotynę łagodzi hipoaktywację w kluczowych strukturach szlaku nagrody (w tym jądra ogoniastego, jądra półleżącego, skorupy) wśród palących pacjentów z depresją, przy czym dane wskazują na zwiększoną aktywację po podaniu nikotyny w prążkowiu grzbietowym podczas reagowania na nagłe oczekiwanie i w przyśrodkowej kora przedczołowa związana z wrażliwością na nagrodę (67). Należy zauważyć, że próbka uczestników anhedonicznych w badaniu Powers et al. (30) był mały, a brak warunku placebo utrudniał wyciąganie wniosków na temat wpływu terapii plastrem nikotynowym na anhedonię lub depresję przed leczeniem bardziej ogólnie. Wreszcie, istnieją wstępne dowody, że arypiprazol może promować abstynencję alkoholową i ewentualnie zmniejszać anhedonię przez modulacje dopaminergiczne i serotonergiczne w obwodach czołowo-podkorowych (68). Jednak wymaga to przyszłej replikacji.

Podsumowując, chociaż anhedonia jest szczególnie trudna do leczenia i może negatywnie wpływać na przebieg choroby, te wstępne badania dają nadzieję na opracowanie przyszłych - farmakologicznych - metod leczenia.

Wyniki tego przeglądu muszą zostać krytycznie przeanalizowane. Należy wziąć pod uwagę kilka ograniczeń. Po pierwsze, zdecydowana większość badań koncentruje się na paleniu tytoniu. Inne substancje nadużywające pozostają w dużej mierze niedostatecznie zbadane, a jeśli chodzi o uzależnienia behawioralne, informacja wynosi zero. Następnie, co najważniejsze, w trakcie badań wykorzystano różne środki anhedonii. Dla żadnego z tych środków nie wiadomo, jaki dokładnie wymiar anhedonii mierzą, ani też nie ma wystarczającej ilości informacji na temat tego, jak te miary się odnoszą. To sprawia, że ​​porównanie między badaniami jest niemożliwe i może być odpowiedzialne za czasami sprzeczne ustalenia. Po trzecie, stosuje się różne projekty badań i próbki, co utrudnia wyciągnięcie ogólnych wniosków na temat czasowych i przyczynowych związków między anhedonią a DUS. Wreszcie nasza jest przeglądowym, narracyjnym przeglądem podkreślającym szeroki zakres relacji anhedonia – DUS. Przyszłe badania oparte na hipotezach są potrzebne zarówno pod względem konsekwencji klinicznych, jak i wyjaśnienia dokładnych mechanizmów leżących u podstaw i wymiarów neurokognitywnych.

wnioski

Wyniki tego przeglądu dostarczają wskazówek, że anhedonia może mieć znaczenie dla lepszego zrozumienia patogenezy zaburzeń uzależniających i ich chorób współistniejących. Anhedonia może okazać się nieistotnym transdiagnostycznym wymiarem leżącym u podstaw wielu zaburzeń w ich związku z różnymi zaburzeniami przetwarzania nagrody. W ramach Kryteriów Domen Badawczych (RDoC) Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego (NIH) anhedonia jest rozumiana jako element RDoC (zachowanie) w następujących domenach i konstrukcjach: 1) Domena: negatywne systemy walencyjne; 2) Konstrukcja: strata i konstrukcja. Jednak anhedonia może być również powiązana z innymi domenami, np. Positive Valence Systems (11), więc anhedonia może być ważna w łączeniu tych systemów i / lub odzwierciedlać różne podgrupy / mechanizmy.

Jednak w przeciwieństwie do impulsywności badanie anhedonii w związku z DUS dopiero się rodzi. Odzwierciedla to nie tylko stosunkowo niewielka liczba badań, ale także zmienność miar i pojęć stosowanych w różnych badaniach. Istnieje ogromna potrzeba konsensusu w definiowaniu wymiarów neurokognitywnych i najlepszych instrumentów / paradygmatów pomiarowych, aby pomóc polu poruszać się szybciej. W tym kontekście najnowszy międzynarodowy dokument konsensusu określający najbardziej krytyczne domeny poznawcze w neuronauce uzależnień jest istotną inicjatywą (8). Zobaczmy, jak i kiedy anhedonia znajdzie miejsce w tym modelu.

Autorskie Wkłady

Wszyscy autorzy przyczynili się do opracowania koncepcji i pisania manuskryptu.

Oświadczenie o konflikcie interesów

Autorzy oświadczają, że badanie zostało przeprowadzone przy braku jakichkolwiek powiązań handlowych lub finansowych, które mogłyby być interpretowane jako potencjalny konflikt interesów.

Referencje