Dopamina utrzymuje motywację mózgu do realizacji odległego celu
Autor: Lisa Franchi w sierpniu 07, 2013
Naukowcy z Michigan Institute of Technology odkryli, że dopamina neuroprzekaźnik odgrywa znaczącą rolę w pomaganiu mózgowi w skupieniu się na jego długoterminowych celach. Ich odkrycia mogą również pomóc wyjaśnić, dlaczego ludzie z chorobą Parkinsona, w której sygnalizacja dopaminy jest upośledzona, często mają problemy z utrzymaniem motywacji niezbędnej do wykonywania długich zadań.
Wcześniejsze badania łączyły dopaminę z nagrodą, co sugeruje, że neurony dopaminowe wykazują wybuch aktywności, gdy zwierzęta otrzymują nieoczekiwaną nagrodę. Wyniki te były ważne dla uczenia się przez wzmacnianie - procesu, w którym zwierzę uczy się wykonywać zadanie lub działanie, które prowadzi do nagrody. Jednak w większości badań nagroda jest przyznawana niemal natychmiast. Ale to nie dzieje się w prawdziwym życiu, zwłaszcza u ludzi. W większości przypadków ludzie muszą ciężko pracować i czekać przez pewien czas, aby otrzymać nagrodę (na przykład pracownicy muszą cierpliwie czekać na kilka tygodni, zanim otrzymają swoje wynagrodzenie).
Mózg na cele długoterminowe
Zespół MIT, kierowany przez profesor Ann Graybiel, postanowił zbadać zmiany w systemie dopaminy, gdy nagroda lub gratyfikacja jest opóźniona. W celu przeprowadzenia badań naukowcy przeszkolili myszy laboratoryjne, aby poruszały się po labiryncie, aby osiągnąć nagrodę. Podczas każdej próby badani słyszeli ton nakazujący im nawigację w lewo lub w prawo, aby znaleźć nagrodę za mleko czekoladowe.
Graybiel i jej współpracownicy chcieli zmierzyć, ile dopaminy zostało uwolnione w prążkowiu - części mózgu zaangażowanej w uczenie się wzmacniania. W tym celu nawiązali współpracę z Paulem Phillipsem z University of Washington, który opracował technologię zwaną szybkim skanowaniem woltamperometrii szybkiej (FSCV). Urządzenie wykorzystuje małe, wszczepione elektrody z włókna węglowego, aby stale mierzyć stężenie dopaminy na podstawie elektrochemicznego odcisku palca.
Mark Howe, współautor badania i były student Graybiela, obecnie doktor habilitowany na Wydziale Neurobiologii Uniwersytetu Northwestern, powiedział, że użyli metody FSCV, aby móc zmierzyć ilość dopaminy uwalnianej w maksymalnie czterech różnych miejscach. w mózgu jednocześnie, gdy zwierzęta przemieszczają się po labiryncie. „Każda sonda mierzy stężenie pozakomórkowej dopaminy w niewielkiej objętości tkanki mózgowej i prawdopodobnie odzwierciedla aktywność tysięcy zakończeń nerwowych”. powiedział.
Naukowcy oczekiwali, że w próbie pojawią się impulsy dopaminy w różnych momentach, ale byli zaskoczeni widząc, że zwiększa się ona stopniowo, gdy szczury zbliżają się do celu. I pomimo różnic w ich zachowaniu, sygnały dopaminy pozostały takie same. Co więcej, nie zależało to od prawdopodobieństwa otrzymania nagrody, co sugerują wcześniejsze badania.
„Zamiast tego sygnał dopaminy wydaje się odzwierciedlać odległość szczura od celu” - wyjaśnił prof. Graybiel. „Im bliżej, tym silniejszy staje się sygnał”.
Odkryli również, że rozmiar sygnału był związany z wielkością oczekiwanej nagrody. Kiedy szczury były szkolone, aby przewidywać większą ilość mleka czekoladowego, ich sygnały dopaminy wzrosły bardziej stromo do wyższego stężenia końcowego.
To samo działa dla ludzi
„Byłbym zszokowany, gdyby coś podobnego nie działo się w naszych mózgach”. powiedział Graybiel. Na przykład w przypadku choroby Parkinsona, w której sygnalizacja dopaminy w mózgu jest upośledzona, pacjenci mają trudności z utrzymaniem motywacji do ukończenia długiego zadania. Główny badacz sugeruje, że prawdopodobnie dzieje się tak dlatego, że ci ludzie nie mogą wytworzyć tego wolno narastającego sygnału dopaminy.
Ich praca została opublikowana w czasopiśmie Natura.
Źródło tego artykułu:
Przedłużona sygnalizacja dopaminy w prążkowiu sygnalizuje bliskość i wartość odległych nagród
© Copyright 2013 by http://www.naturaltherapyforall.com Hipnoterapia Sunderland Wszelkie prawa zastrzeżone .
;
