Stresująca ciąża może być ostatnią rzeczą, jakiej potrzebuje przyszła matka, ale to jej nienarodzone dziecko odczuwa ten prawdziwy problem. Wszystko dlatego, że hormony stresu (zwane glukokortykoidami lub GC) mogą zaburzać normalny rozwój mózgu płodu, prowadząc do problemów behawioralnych i / lub emocjonalnych w późniejszym życiu. Pomimo tego niebezpieczeństwa wciąż jesteśmy daleko od zrozumienia, jak działają GC. Ale teraz badanie przeprowadzone na szczurach przez portugalski zespół odkryło, że prenatalne (przed urodzeniem) efekty GC na zachowanie są związane z niską dopaminą (przekaźnikiem mózgowym) w obszarach mózgu związanych z przyjemnością, ale także, że można to leczyć.
Sonia Borges i Barbara Coimbra z University of Minho odkryły, że szczury narażone na stres prenatalny rozwinęły emocjonalne i społeczne problemy behawioralne i że było to związane ze zmniejszonym poziomem dopaminy, ale także, że po przywróceniu normalnych poziomów dopmainy (co było bardzo łatwe zrobić) nastąpiło całkowite odwrócenie problemów społecznych. Potwierdza to pogląd, że zmiany w mózgu spowodowane urazem wczesnego życia można odwrócić.
Badanie, które ukazało się we wrześniowym numerze czasopisma Neuropsychopharmacology, może mieć konsekwencje dla zaburzeń neuropsychiatrycznych związanych z dopaminą i wczesnych problemów neurorozwojowych, takich jak depresja, lęk, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), schizofrenia i autyzm. Ana João Rodrigues, jeden z prowadzących badania (razem z Nuno Sousą) ostrzega jednak przed koniecznością zachowania dużej ostrożności ”Chociaż istnieją pewne wskazówki, że stres prenatalny może wpływać na zachowania emocjonalne i społeczne ludzi, nasza praca jest wciąż na bardzo wczesnym etapie. Wszystko, co naprawdę możemy powiedzieć ”- wskazuje -„ to to, że dopamina jest w stanie poprawić braki w zachowaniu społecznym, co może mieć ważne konsekwencje dla chorób charakteryzujących się upośledzeniem społecznym ”
Chociaż GC pośredniczą w negatywnych skutkach stresu, mają również kluczowe znaczenie dla normalnego funkcjonowania organizmu; od kontrolowania układu odpornościowego do wspomagania dojrzewania narządów płodu, GC są niezbędne do życia. W rzeczywistości, nawet jeśli stres prenatalny może wywoływać problemy w mózgu, GC są nadal rutynowo podawane kobietom w ciąży z ryzykiem przedwczesnego porodu w celu dojrzewania płuc płodu. Dlatego pilne jest, aby lepiej zrozumieć, jak działają GC, aby móc podejmować lepsze, kluczowe, a nawet zależne od życia, decyzje
W badaniu, które ma zostać wkrótce opublikowane, Borges, Coimbra i współpracownicy wystawili szczury nadal w macicy na wysokie poziomy GC (odpowiednik posiadania bardzo zestresowanej matki) i odkryli, że później u tych zwierząt wystąpią objawy depresji i braku motywacji. w życiu, jak wcześniej opisywano, ale, co zaskakujące, odkryli również, że rozwinęły się u nich zaburzenia społeczne. Zwierzęta narażone na stres prenatalny mniej bawiły się, niezgrabnie wchodziły w interakcje z innymi i miały mniej „radosnych” rozmów („radosne” i „smutne” wezwania można rozróżnić na podstawie częstotliwości dźwięku).
„Ponieważ nasza grupa widziała wcześniej, że ekspozycja na prenatalne GC wpływa na obwód nerwowy ważny dla uczucia nagrody i przyjemności (układ mezolimbiczny)” - wyjaśnia Rodrigues - „a u młodych szczurów gwałtowne przewracanie się i zabawa jest jednym z najbardziej satysfakcjonujących zachowań , zastanawialiśmy się, czy problemem może być dopamina, kluczowa cząsteczka w tym układzie. ”
Stwierdzono, że szczury ze stresem prenatalnym nie miały dopaminy zarówno w ciele migdałowatym, jak iw jądrze półleżącym (NAc), które są regionami układu mezolimbicznego.
Ale niezwykłe było odkrycie, że po prostu dodając L-dopę (prekursor dopaminy podawanej pacjentom z chorobą Parkinsona, którym również jej brakuje) do wody dotkniętych zwierząt, ich społeczne i emocjonalne anomalie zniknęły, czyniąc je nie do odróżnienia od tych szczurów, które odeszły. przez normalne ciąże.
Nowe badanie ujawnia, że wysokie poziomy GC / stres prenatalny mogą prowadzić do upośledzeń społecznych, jak również problemów emocjonalnych, poprzez zmniejszenie poziomów dopaminy w obszarach mózgu związanych z percepcją przyjemności. Ale także, że kiedy te poziomy dopaminy zostaną skorygowane, problemy całkowicie znikną.
Czy więc u ludzi może działać podobnie? W chorobach takich jak depresja, autyzm i schizofrenia, które charakteryzują się niedoskonałościami emocjonalnymi i społecznymi i zostały już powiązane ze stresem prenatalnym? Rodrigues ostrzega: „Przenoszenie tych wyników na ludzi wymaga ostrożności. Te wyniki nie oznaczają, że L-dopa jest cudownym lekiem na brak motywacji lub depresję, chociaż z pewnością wydaje się, że mezolimbiczny układ dopaminowy jest krytyczny w tych problemach. Na razie najważniejsze jest to, że zaczynamy odkrywać zmiany molekularne wywołane przez GC w określonych obwodach neuronalnych, co pomoże w zrozumieniu niektórych z tych problemów ”.
Najbardziej interesujące w badaniu Borgesa i Coimbry jest również fakt, że „łączy ono kropki” - stres prenatalny został już powiązany ze zwiększoną częstością występowania kilku chorób neurologicznych, a niektóre z nich z problemami z dopaminą. Na przykład upośledzenia społeczne, takie jak autyzm i ADTH, są częstsze u osób, które przeszły stresujące okresy prenatalne. Nowe badanie ujawnia teraz „ukrytą historię” (lub przynajmniej jej wersję).
Ale badanie przyniosło inny interesujący wynik: kiedy testowano społeczne zachowanie zwierząt i podczas gdy dwa razem szczury ze stresem prenatalnym nie grały, co zaskakujące, interakcja szczura ze stresem prenatalnym w obecności normalnego jeden był zupełnie inny. Dzieje się tak, ponieważ normalne zwierzę podżegało i sprowokowało „zestresowanego” szczura do zabawy, dopóki nie zareaguje i nie zacznie wchodzić w interakcje. Potwierdza to pogląd, że interakcja z innymi osobami może mieć zasadnicze znaczenie dla odwrócenia negatywnych skutków stresu prenatalnego lub wczesnego życia na mózg. Ujawnia również interesujący stopień empatii między zwierzętami, pomysł, któremu ostatnio zaczęto poświęcać dużo uwagi.
http://www.nature.com/npp/journal/v38/n10/index.html
;
