Rola jądra półleżącego i tylna kora obręczy przedniej w anhedonii: Integracja spoczynkowego EEG, fMRI i technik objętościowych (2009)

Neuroimage. 2009 May 15; 46 (1): 327-37. doi: 10.1016 / j.neuroimage.2009.01.058. Epub 2009 Feb 6.

Jan Wacker,^1,2 Daniel G. Dillon,² i Diego A. Pizzagalli²

Informacje o autorze ► Informacje o prawach autorskich i licencji ►

Ostateczna, zredagowana wersja tego artykułu jest dostępna pod adresem Neuroimage

Zobacz inne artykuły w PMC, że cytować opublikowany artykuł.

Abstrakcyjny

Anhedonia, zmniejszona skłonność do odczuwania przyjemności, jest obiecującym endofenotypem i czynnikiem podatności na kilka zaburzeń psychicznych, w tym depresję i schizofrenię. W niniejszym badaniu wykorzystaliśmy spoczynkowe elektroencefalogramy, obrazowanie funkcjonalnego rezonansu magnetycznego i analizy objętościowe w celu zbadania domniemanych związków między anhedonią a indywidualnymi różnicami w kluczowych węzłach układu nagrody mózgu w próbce nieklinicznej. Stwierdziliśmy, że anhedonia, ale nie inne objawy depresji lub lęku, była skorelowana ze zmniejszeniem odpowiedzi jądra półleżącego (NAcc) na nagrody (zyski w ramach pieniężnego zadania z opóźnieniem motywacyjnym), zmniejszoną objętością NAcc i zwiększoną spoczynkową gęstością prądu delta (tj. Zmniejszoną aktywność spoczynkowa) w przedniej części kory obręczy przedniej (rACC), obszar uprzednio związany z pozytywnym doświadczeniem subiektywnym. Ponadto odpowiedzi nagrody NAcc były odwrotnie związane z odpoczynkową aktywnością delta rACC, co potwierdza hipotezę, że delta może być legalnie związana z aktywnością w obwodzie nagrody mózgu. Podsumowując, wyniki te pomagają wyjaśnić neuronalne podstawy anhedonii i wzmacniają argument za anhedonią jako endofenotypem depresji.

Słowa kluczowe: depresja, anhedonia, prążkowie, nagroda, kora obręczy przedniej

Wprowadzenie

Wcześni teoretycy sugerowali, że anhedonia, zmniejszona skłonność do odczuwania przyjemności, może stanowić czynnik podatności na zaburzenia psychiczne, w tym poważne zaburzenia depresyjne (MDD) i schizofrenię (np. Meehl, 1975; Rado, 1956). Zgodnie z tym poglądem anhedonia jest obecnie uważana za obiecujący endofenotyp MDD, ponieważ jest kardynalnym objawem zaburzenia, ale jest znacznie bardziej jednorodna, łatwiejsza do określenia ilościowego i powiązana z dysfunkcją w obwodach nerwowych nagrody, która jest coraz lepiej zrozumiałe (Hasler i in., 2004; Pizzagalli i wsp., 2005). Dlatego informacje o neuronalnych korelatach anhedonii mogą dostarczyć cennych informacji na temat patofizjologii i etiologii zaburzeń psychicznych i mogą ostatecznie umożliwić wczesną identyfikację osób wysokiego ryzyka.

Systemy neuronalne leżące u podstaw nagród i przyjemności od dawna są przedmiotem naukowej analizy (do niedawnego przeglądu patrz Berridge i Kringelbach, 2008). Począwszy od wczesnych badań autostymulacji u gryzoni wykonywanych przez Olds and Milner (1954), duża grupa prac na zwierzętach podkreśla rolę ścieżek mezokortykolimbicznych w motywacji motywacyjnej i doświadczaniu przyjemności. Jeszcze przed pojawieniem się nowoczesnych technik neuroobrazowania, Heath (1972) wykazali, że aktywacja tych obszarów ma silne, pozytywne działanie motywujące u ludzi poprzez udokumentowanie żarliwej samo-stymulacji u pacjenta z wszczepionymi elektrodami w regionie bogatej w dopaminę przegrody mezolimbicznej / jądra półleżącego (NAcc). Niedawno badania funkcjonalnego rezonansu magnetycznego (fMRI) i pozytronowej tomografii emisyjnej (PET) opisały zwiększoną aktywację zwojów podstawy mózgu, w tym prążkowia brzusznego, w odpowiedzi na różne sygnały apetyczne (patrz Phan i in., 2002, do przeglądu). Ponadto badania PET z użyciem znaczników dopaminergicznych wykazały, że pozytywne subiektywne efekty amfetaminy są skorelowane z wiązaniem receptora w prążkowiu brzusznym (np. Drevets i in., 2001; Leyton i in., 2002; Oswald i in., 2005). Tak więc rola brzusznego prążkowia w przetwarzaniu nagród została mocno ustalona przy użyciu wielu metod.

Badania neuroobrazowe powiązały również doświadczenie przyjemności z aktywnością neuronalną w przyśrodkowej korze przedczołowej (Berridge i Kringelbach, 2008; Phan i in., 2002). W szczególności Rolls i współpracownicy (de Araujo i wsp., 2003; Grabenhorst i in., 2008; Rolls i in., 2003, 2008) opisali związek między subiektywnymi ocenami przyjemności dla szerokiej gamy bodźców z różnych modalności i odpowiedzi na te bodźce w obszarach brzuszno-przyśrodkowej kory przedczołowej (vmPFC) i dziobowej przedniej części kory obręczy (rACC) (Rysunek 1). Te obszary korowe otrzymują gęsty dopaminergiczny wkład (Gaspar i in., 1989), rzut na prążkowie (w szczególności NAcc) i brzuszny obszar nakrywkowy (Haber i in., 2006; Öngür i Price, 2000; Sesack i Pickel, 1992), wykazują wzrost aktywności w odpowiedzi na leki wywołujące dopaminę (Udo de Haes i in., 2007; Völlm i in., 2004) i byli uwikłani w osądy preferencji (np. Paulus i Frank, 2003), zgodne z rolą w podejmowaniu decyzji z nagrodami (Rushworth i in., 2007).

Analizy całego mózgu LORETA. Wyniki korelacji woksel-za-woksel między skalą depresji anhedonicznej kwestionariusza Mood i objawów lęku (MASQ AD) a gęstością prądu transformowanej logarytmicznie delty (1.5 – 6.0 Hz). Mapa statystyczna jest progowana ...

Uzupełniając te odkrycia, pojawiające się dowody z badań neuroobrazowania w próbkach klinicznych wskazują, że objawy anhedoniczne są powiązane z odpowiedziami nagrodowymi w kluczowych węzłach systemu nagrody (Epstein i in., 2006; Juckel i in., 2006a, 2006b; Keedwell i in., 2005; Mitterschiffthaler i in., 2003; Tremblay i in., 2005). Na przykład, Epstein i in. (2006) stwierdzili, że osoby z depresją charakteryzowały się zmniejszonymi odpowiedziami prążkowia brzusznego na pozytywne zdjęcia, a siła tych odpowiedzi była ujemnie skorelowana z anhedonią zgłaszaną przez siebie. Podobnie w przypadku dwunastu pacjentów z MDD, Keedwell i in. (2005) stwierdzili ujemną korelację między anhedonią (ale nie ciężkością depresji) a brzuszną odpowiedzią prążkowia na bodźce pozytywne. Co ciekawe, autorzy ci również znaleźli pozytywny korelacja między anhedonią a reakcjami w vmPFC (BA10) i rACC (BA24 / 32). W tym, co wydaje się być jedynym badaniem neuroobrazowym mózgu, korelaty anhedonii u zdrowych osób, Harvey i in. (2007) nie zaobserwował istotnej korelacji między anhedonią a brzuszną odpowiedzią prążkowia na pozytywne zdjęcia. Jednak powieliły się Keedwell i in. (2005) obserwacja a pozytywny korelacja między anhedonią a reakcjami na bodźce pozytywne w regionie vmPFC, ponownie rozciągająca się na rACC. Dodatkowo, Harvey i in. (2007) stwierdzili, że anhedonia była związana ze zmniejszoną objętością w obszarach ogoniastych rozciągających się na NAcc.

Podsumowując, powyższe wyniki sugerują, że anhedonia może być związana ze słabszymi odpowiedziami na bodźce pozytywne i zmniejszoną objętością w prążkowiu, a także ze zwiększoną odpowiedzią na bodźce pozytywne w vmPFC / rACC. To ostatnie skojarzenie jest zaskakujące, biorąc pod uwagę, że aktywność w vmPFC / rACC jest również pozytywnie związana z ocenami przyjemności opisanymi powyżej (np. de Araujo i wsp., 2003; Grabenhorst i in., 2008; Rolls i in., 2008; Rolls i in., 2003). Co ważne, vmPFC / rACC zajmuje znaczącą pozycję w domyślnej sieci mózgu, która jest aktywowana podczas spoczynkowych stanów bez zadań i dezaktywuje się, gdy uczestnicy angażują się w zadanie (Buckner i in., 2008). W rzeczywistości zbieżne linie dowodowe zwiększają prawdopodobieństwo, że powiązania między anhedonią a aktywacją związaną z zadaniami w środkowych obszarach czołowych mogą odzwierciedlać indywidualne różnice w aktywności stanu spoczynku.

Po pierwsze, depresja jest związana z dysfunkcyjną aktywnością spoczynkową w vmPFC / rACC, przy czym niektóre sprawozdania z badań zmniejszyły się (np. Drevets i in., 1997; Ito i wsp., 1996; Mayberg i in., 1994) i inne wzrosły (np. Kennedy i in., 2001; Videbech i in., 2002) stwierdzono, że aktywność i zmniejszona aktywność spoczynkowego rACC przewidują słabą odpowiedź na leczenie (Mayberg i in., 1997; Mülert i in., 2007; Pizzagalli i wsp., 2001). Po drugie, wykorzystując zarówno PET, jak i pomiary aktywności elektroencefalograficznej (EEG), Pizzagalli i in. (2004) zgłaszali zmniejszoną aktywność spoczynkową (tj. zmniejszony metabolizm glukozy i zwiększoną aktywność delta) w subgenualnym ACC (BA 25) u pacjentów z melancholią - podtypem depresyjnym charakteryzującym się zaburzeniami psychomotorycznymi i wszechobecną anhedonią. Wreszcie, różne stany i choroby charakteryzujące się zmniejszoną spoczynkową aktywnością PFC przyśrodkową są związane ze zmniejszoną indukowaną zadaniami dezaktywacją PFC przyśrodkowej (Fletcher i in., 1998; Kennedy i in., 2006; Lustig i in., 2003), oraz ostatnie ustalenia autorstwa Grimm i in. (2008) wskazują, że może to również dotyczyć depresji. W szczególności autorzy ci zaobserwowali mniejsze dezaktywacje wywołane zadaniami u osób z depresją w porównaniu z kontrolami w kilku obszarach domyślnej sieci, w tym obszar ściśle odpowiadający obszarom powiązanym z Keedwell i in. (2005) i Harvey i in. (2007). Podsumowując, obserwacje te sugerują, że pozornie paradoksalny pozytywny związek między anhedonią a aktywacją vmPFC / rACC do pozytywnych bodźców może wynikać ze związku między zmniejszoną aktywnością linii podstawowej w tym obszarze a anhedonią, co powoduje mniejsze dezaktywacje podczas przetwarzania bodźców. Według naszej wiedzy hipoteza o związku między niższą spoczynkową aktywnością vmPFC / rACC a anhedonią nie była wcześniej badana.

Jeśli takie powiązanie istnieje, prawdopodobnie będzie widoczne w paśmie częstotliwości delta EEG. Tak jak Knyazev (2007) Niedawno odnotowano w jego przeglądzie ról funkcjonalnych różnych oscylacji EEG, wiele obserwacji potwierdza ideę, że rytm delta jest sygnaturą przetwarzania nagrody i wykrywania istotności. Po pierwsze, badania na zwierzętach zidentyfikowały generatory aktywności delta w kluczowych węzłach mózgowego systemu nagradzania, takich jak NAcc (Leung i Yim, 1993), brzuszna bladość (Lavin and Grace, 1996) oraz neurony dopaminergiczne brzusznej strefy nakrywkowej (Grace, 1995). Po drugie, chociaż aktywność elektryczna w prążkowiu nie może być mierzona nieinwazyjnie u ludzi, badania lokalizacji źródła EEG sugerują przednie przyśrodkowe regiony czołowe w generowaniu aktywności delta (Michel i in., 1992; 1993). Krytycznie, źródła te pokrywają się z regionami wzajemnie połączonymi z brzusznym obszarem nakrywkowym i wychodzą z badań fMRI jako związane z zgłaszanymi przez siebie reakcjami na przyjemność (patrz wyżej). Po trzecie, dostępne dane zwierzęce sugerują, że uwalnianie dopaminy w NAcc jest związane ze zmniejszoną aktywnością delta (Chang i wsp., 1995; Ferger i in., 1994; Kropf i Kuschinsky, 1993; Leung i Yim, 1993; Luoh i in., 1994). Po czwarte, podawanie opioidów i kokainy wiązało się ze zmianami aktywności delta u ludzi (Greenwald i Roehrs, 2005; Reid i wsp., 2006; Scott i in., 1991). Jednakże, w przeciwieństwie do danych na zwierzętach, zaobserwowano wzrost zamiast zmniejszenia aktywności delta (patrz także Heath, 1972). O ile te oczywiste rozbieżności między danymi dotyczącymi zwierząt i ludzi nie mogą być obecnie rozwiązane, dostępne dowody wskazują jednak, że aktywność delta EEG może być powiązana z przetwarzaniem nagrody. Dlatego niniejsze badanie ma na celu dalsze wyjaśnienie proponowanego powiązania między deltą a nagrodą.

Podsumowując, głównymi celami niniejszego badania były: (1) zbadanie, czy anhedonia jest ujemnie i dodatnio związana z odpowiedzią nagrody odpowiednio w prążkowiu brzusznym i vmPFC / rACC, ocenianą przez fMRI w połączeniu z pieniężnym opóźnieniem motywacyjnym zadanie znane z rekrutacji sieci wynagrodzeń mózgu (Dillon i in., 2008); (2) do replikacji Harvey i in. (2007) obserwacja odwrotnego związku między anhedonią a objętością prążkowia; (3) w celu zbadania, czy anhedonia jest związana ze zwiększoną spoczynkową gęstością prądu delta EEG (tj. Zmniejszoną aktywnością spoczynkową) w vmPFC / rACC; i (4), aby zbadać sugerowany związek między aktywnością delta EEG a systemem nagrody mózgu (Knyazev, 2007) poprzez ocenę korelacji między odpowiedziami nagrody prążkowia zmierzonymi za pomocą fMRI i spoczynkową gęstością prądu EEG delta w vmPFC / rACC.

Materiały i metody

Uczestnicy

Dane z niniejszego raportu pochodzą z większego badania, które integruje behawioralne, elektrofizjologiczne (spoczynkowe EEG, potencjały związane ze zdarzeniami) oraz neuroobrazowanie (fMRI, strukturalne MRI), jak również genetykę molekularną w celu zbadania neurobiologii przetwarzania nagrody i anhedonii w próbka niekliniczna. Poprzednia publikacja na temat tej próby skupiała się na potencjalnych danych związanych z zdarzeniami zebranych podczas zadania wzmacniającego (Santesso i in., 2008), a raport na temat powiązań między genami kandydującymi a danymi fMRI jest w przygotowaniu (Dillon, Bogdan, Fagerness, Holmes, Perlis i Pizzagalli, w przygotowaniu). W przeciwieństwie do wcześniejszych doniesień, głównym celem obecnych badań było zbadanie zależności między indywidualnymi różnicami w anhedonii i (1) spoczynkowych danych EEG oraz (2) funkcjonalnymi i wolumetrycznymi pomiarami regionów jąder podstawnych związanych z nagrodą. Drugorzędne analizy miały na celu ocenę zależności między trzema metodami neuroobrazowania.

W początkowej sesji behawioralnej zdrowi dorośli 237 między 18 i 40 latami wykonali dwustopniowe zadanie wymuszonego wyboru, w którym poprawna identyfikacja jednego z dwóch bodźców była nagradzana częściej. Wcześniejsza praca w niezależnych próbkach klinicznych i nieklinicznych wykazała, że to probabilistyczne zadanie nagradzania jest wrażliwe na zmienność w reagowaniu na nagrodę i anhedonię (Bogdan i Pizzagalli, 2006; Pizzagalli i wsp., 2009; Pizzagalli i wsp., 2005). Opierając się na ich wynikach w pierwszej sesji, 47 uczestników 170 spełniających kryteria włączenia do bieżącego badania (praworęczność; brak chorób medycznych lub neurologicznych, ciąża, bieżące nadużywanie alkoholu / substancji odurzających, palenie tytoniu, stosowanie leków psychotropowych podczas ostatniego 2 tygodnie lub klaustrofobia) zostały zaproszone na sesje EEG i fMRI (kolejność sesji zrównoważona). Uczestnicy zostali wybrani, aby objąć szeroki zakres indywidualnych różnic w uczeniu się o nagrodę, mierzonych za pomocą probabilistycznego zadania nagradzającego: w szczególności, najpierw zidentyfikowaliśmy uczestników w górnym i dolnym 20% rozkładu uczenia się nagrody, a następnie wybrano pozostałych uczestników z celem osiągnięcia kontinuum w uczeniu się o wynagrodzeniu, które byłoby reprezentatywne dla ogółu społeczeństwa (więcej szczegółów na temat kryteriów wyboru znajduje się w Santesso i in., 2008).

Spośród tych uczestników 47, 41 (5 African American, 5 Asian, 29 Caucasian, 2 inni) zgodzili się wziąć udział w sesji EEG, a 33 z nich również ukończył sesję fMRI. Wszyscy uczestnicy 41 (średni wiek: 21.2 lat, SD: 3.1; średnia edukacja: 14.2 lat, SD: 1.5; samiec 20) mieli nadające się do użytku dane EEG. Spośród uczestników 33, którzy ukończyli obie sesje, pięciu zostało wykluczonych z analiz fMRI z powodu nadmiernych artefaktów ruchu, co dało próbkę N = 28 dla analiz fMRI (średni wiek: 21.5 lat, SD: 3.5; średnia edukacja: 14.5 lat, SD: 1.6; 14 mężczyzna). Poza jednym uczestnikiem z fobią specyficzną i jednym z mniejszym zaburzeniem depresyjnym, żaden z uczestników nie miał obecnych zaburzeń psychicznych, jak ustalono w Strukturalnym Wywiadzie Klinicznym dla DSM-IV. Istnieją dowody na występowanie wcześniejszej patologii osi I u mniejszości uczestników (w przeszłości MDD: n = 1; przeszłe zaburzenia depresyjne nieokreślone inaczej: n = 1; przeszłe zaburzenia objadania się: n = 1; przeszła jadłowstręt psychiczny: n = 1; przeszłe nadużywanie alkoholu: n =

Uczestnicy otrzymali odpowiednio około $ 12, $ 45 i $ 80 dla sesji behawioralnych, EEG i fMRI, odpowiednio w zarobkach i zwrotach za czas. Wszyscy uczestnicy wyrazili świadomą zgodę na piśmie, a wszystkie procedury zostały zatwierdzone przez Komitet ds. Wykorzystywania Ludzi na Uniwersytecie Harvarda i Komisję Kontroli Wewnętrznej Partners-Massachusetts.

Procedura

Sesja behawioralna

Zarówno w sesji behawioralnej, jak i EEG, krótka wersja kwestionariusza Mood and Anxiety Symptom (MASQ, Watson i wsp., 1995) podawano w celu zmierzenia objawów specyficznych dla depresji (depresja anhedoniczna, AD), objawy specyficzne dla lęku (pobudzenie lękowe, AA) i ogólne objawy stresu wspólne zarówno dla depresji, jak i lęku (ogólne cierpienie: objawy depresyjne, GDD; ogólne cierpienie: objawy lękowe , GDA). Wcześniejsze badania wskazują, że wszystkie skale MASQ posiadają doskonałą niezawodność (współczynnik alfa: .85 – .93 w próbkach dla dorosłych i uczniów) oraz ważność zbieżną / dyskryminacyjną w odniesieniu do innych skal lęku i depresji (np. Watson i wsp., 1995). W bieżącej próbie niezawodność powtórzenia testu między sesją behawioralną i EEG (średni interwał = dni 36.6; zakres 2 – 106 dni) skal AD, GDD, AA i GDA wynosiła .69, .62, .49, i .70, odpowiednio, wskazując na umiarkowaną do wysokiej stabilności. W obecnych analizach przeanalizowaliśmy jedynie wyniki MASQ z sesji behawioralnej, aby (1) wykazać trafność predykcyjną miar samoopisowych dla pomiarów fizjologicznych, i (2) zminimalizować wpływ efektów stanu na fizjologię MASQ korelacje poprzez zapewnienie, że zarówno pomiary EEG, jak i fMRI zostały uzyskane w innej sesji niż dane MASQ. Jednak bardzo podobne wyniki pojawiły się podczas analizowania średnich z dwóch administracji MASQ (dane dostępne na żądanie). Ponadto stanowa wersja harmonogramu pozytywnych i negatywnych afektów (PANAS, Watson i wsp., 1988) był podawany zarówno w sesjach behawioralnych, jak i EEG w celu oceny aktualnego nastroju.

Odpoczynkowa sesja EEG

Uczestnicy zostali poinstruowani, aby siedzieć nieruchomo i zrelaksować się, podczas gdy spoczynkowy EEG był rejestrowany przez osiem minut (minuty 4 z otwartymi oczami, minuty 4 z zamkniętymi oczami w porządku zrównoważonym). Następnie uczestnicy powtarzali probabilistyczne zadanie nagradzania używane do wyboru tematu podczas potencjalnych nagrań związanych z wydarzeniem (Santesso i in., 2008).

Sesja MRI

Po zebraniu danych strukturalnych MRI uczestnicy wykonali zadanie monetarnego opóźnienia motywacyjnego (MID) podczas obrazowania funkcjonalnego. MID został opisany wcześniej w niezależnej próbce (Dillon i in., 2008). W skrócie, uczestnicy ukończyli bloki 5 prób 24. Każda próba rozpoczęła się od przedstawienia jednego z trzech równie prawdopodobnych sygnałów (czas trwania: 1.5 s), które sygnalizowały potencjalne zyski pieniężne (+ $), brak motywacji (0 $) lub straty (- $). Po rozdrobnionym interwale między bodźcami (ISI) 3 – 7.5 s przedstawiono czerwony kwadrat, na który uczestnicy odpowiedzieli naciśnięciem przycisku. Po drugim rozdartym ISI (4.4 – 8.9 s), zaprezentowano informację zwrotną wskazującą wzmocnienie (zakres: $ 1.96 do $ 2.34; średnia: $ 2.15), brak zmian lub kara (zakres: - $ 1.81 do - $ 2.19; znaczy - $ 2.00). Uczestnicy zostali poinformowani, że ich czas reakcji (RT) na cel wpłynął na wyniki prób, tak że szybkie RT zwiększyły prawdopodobieństwo otrzymania zysków i zmniejszyły prawdopodobieństwo otrzymania kar. W rzeczywistości 50% prób nagród i strat doprowadził odpowiednio do uzyskania zysków i kar (patrz Dillon i in., 2008, w celu uzyskania dalszych szczegółów). Dostawa wyników została oddzielona od odpowiedzi w ten sposób, aby umożliwić w pełni zrównoważony projekt, z równą liczbą prób z każdym wynikiem. Jednak, aby utrzymać wiarygodność i zaangażowanie zadania, dla prób prowadzących do pozytywnego wyniku (np. Korzyści w próbach nagrody), docelowy czas ekspozycji odpowiadał 85th percentylowi RT zebranemu podczas sesji próbnej 40 podanej bezpośrednio przed skanowaniem; dla prób zaplanowanych do uzyskania wyniku negatywnego (np. brak zysków w próbach nagrody), docelowy czas ekspozycji odpowiadał 15-ty percentyl praktyki RT. Kolejność dostarczania wyników była oparta na wcześniej ustalonej sekwencji, która zoptymalizowała wydajność statystyczną projektu fMRI (Dale, 1999).

Zbieranie danych i analizy

Zapis EEG

Odpoczynkowy EEG rejestrowano za pomocą elektrycznego systemu geodezyjnego 128 (EGI Inc., Eugene, OR) przy 250 Hz z filtrowaniem analogowym 0.1 – 100 Hz w odniesieniu do wierzchołka. Impedancje utrzymywano poniżej 50 kΩ. Dane zostały ponownie odniesione do off-line do średniego odniesienia. Po skorygowaniu artefaktów ruchów gałek ocznych przy użyciu niezależnej analizy komponentów zastosowanej w analizatorze wizji mózgu (Brain Products GmbH, Niemcy), dane zostały ocenione wizualnie pod kątem pozostałych artefaktów, a uszkodzone kanały były interpolowane za pomocą interpolacji splajnu.

Zgodnie z wcześniejszymi procedurami (np. Pizzagalli i wsp., 2001, 2004, 2006), Tomografia elektromagnetyczna o niskiej rozdzielczości (LORETA, Pascual-Marqui i in., 1999) wykorzystano do oszacowania spoczynkowej gęstości prądu śródmózgowego w różnych pasmach częstotliwości. W tym celu najpierw przeprowadzono analizy spektralne w epokach 2048-ms wolnych od artefaktów przy użyciu dyskretnej transformaty Fouriera i okienkowania wagonów. LORETA została następnie wykorzystana do oszacowania rozkładu gęstości wewnątrzmózgowej dla następujących pasm: delta (1.5 – 6.0 Hz), theta (6.5 – 8.0 Hz), alpha1 (8.5 – 10.0 Hz), alpha2 (10.5 – 12.0 Hz), beta1 ( 12.5 – 18.0 Hz), beta2 (18.5 – 21.0 Hz), beta3 (21.5 – 30.0 Hz) i gamma (36.5 – 44.0 Hz). Na podstawie wcześniejszych ustaleń (np. Knyazev, 2007; Pizzagalli i wsp., 2004; Scheeringa i in., 2008), aktywność delta była główną częstotliwością zainteresowania; analizowano inne pasma EEG w celu oceny specyficzności możliwych wyników.

Przy każdym wokselu (n = 2394; rozdzielczość woksela = 7 mm³) gęstość prądu obliczono jako kwadrat wielkości gęstości prądu wewnątrzmózgowego w każdym z ośmiu pasm częstotliwości (jednostka: amper na metr kwadratowy, A / m²). Dla każdego podmiotu i pasma wartości LORETA znormalizowano do całkowitej mocy 1, a następnie przekształcono logarytmicznie przed analizami statystycznymi. Korelacje woksel-po-wokelu Pearsona między MASQ AD i logarytmicznie przekształconą gęstością prądu delta obliczono następnie i wyświetlono na standardowym szablonie MRI (przestrzeń MNI) po progowaniu w p <001 (nieskorygowane).

Oprócz korelacji woksel-woksel przeanalizowaliśmy również gęstość prądu w kilku apriorycznie zdefiniowane obszary zainteresowania (ROI) w ramach ACC. Podejście to wybrano do (1) zwiększenia mocy statystycznej, (2) pozwala na porównanie między MASQ AD i innymi skalami MASQ bezstratnymi przez próg statystyczny (tj. Ocenę swoistości symptomu), i (3) pozwala na porównanie różnych podziałów ACC ( tj. ocena specyficzności regionu). W tym celu dla każdego przedmiotu i pasma obliczono średnią gęstość prądu dla następujących podpodziałów ACC (szczegóły - patrz Bush i in., 2000; Pizzagalli i wsp., 2006): bardziej wysunięte podregiony „afektywne”, w tym BA25 (woksele 17, 5.83 cm³), BA24 (woksele 12, 4.12 cm³) i BA32 (woksele 17, 5.83 cm³), i bardziej grzbietowe, „poznawcze” podregiony, w tym BA32 ′ (woksele 20, 6.86 cm³) i BA24 ′ (woksele 48, 16.46 cm³). Lokalizacja i zakres tych podpodziałów zostały określone na podstawie map struktury i prawdopodobieństwa (Lancaster i in., 1997) i anatomiczne punkty orientacyjne (Devinsky i wsp., 1995; Vogt i in., 1995), jak opisano szczegółowo powyżej (Pizzagalli i wsp., 2006). Średnio oszacowano gęstość prądu spoczynkowego w oparciu o epoki wolne od artefaktów 110.7 (SD: 37.2, zakres: 37 – 174). Logicznie przekształcona gęstość prądu delta w BA 24, 25 i BA32 nie była związana ani z całkowitą liczbą epok wolnych od artefaktów ani z procentem epok otwartych oczu przyczyniających się do poszczególnych średnich; rs (39) ≤ .10, p ≥ .52.

dane fMRI

Protokół obrazowania i strumień przetwarzania fMRI opisano wcześniej (Dillon i in., 2008; Santesso i in., 2008). W skrócie, dane fMRI uzyskano na skanerze 1.5 T Symphony / Sonata (Siemens Medical Systems; Iselin, NJ). Podczas obrazowania funkcjonalnego obrazy echoplanarowe z obciążeniem echa gradientowego T2 * uzyskano przy użyciu następujących parametrów: TR / TE: 2500 / 35; FOV: 200 mm; macierz: 64 × 64; Plasterki 35; Tomy 222; woksele: 3.125 × 3.125 × 3 mm. W celu anatomicznej lokalizacji i ekstrakcji strukturalnych obszarów zainteresowania (ROI) za pomocą standardowych parametrów (TR / TE: 1 / 2730 ms; FOV: 3.39 mm; matryca: 256 × 192; plastry 192; matryce: 128; 1.33; 1.33; 1; XNUMX; XNUMX; XNUMX; XNUMX; XNUMX; × XNUMX × XNUMX mm). Wyściółka została użyta do zminimalizowania ruchu głowy.

Analizy przeprowadzono przy użyciu FS-FAST (http://surfer.nmr.mgh.harvard.edu) i FreeSurfer (Fischl i in., 2002; Fischl i in., 2004). Wstępne przetwarzanie obejmowało korekcję ruchu i czasu, usuwanie wolnych trendów liniowych, normalizację intensywności i wygładzanie przestrzenne za pomocą filtra Gaussa 6 mm FWHM. Do oszacowania i skorygowania autokorelacji w szumie zastosowano tymczasowy filtr wybielający. Następnie funkcja gamma (mająca na celu modelowanie odpowiedzi hemodynamicznej) była spleciona z początkami bodźca, a ogólny model liniowy ocenił dopasowanie między modelem a danymi. Uczestnicy z przyrostowymi (objętość do objętości) lub skumulowanymi ruchami głowy większymi niż 3.75 mm lub stopniami usunięto z analizy (n = 5). Dla pozostałych uczestników parametry ruchu zostały uwzględnione w modelu jako uciążliwe regresory.

W tym badaniu głównymi interesującymi wynikami fMRI były współczynniki regresji (wagi beta) wyodrębnione z czterech składników zwojów podstawy (NAcc, caudate, putamen i globus pallidus) oraz rACC.¹ Te ROI zostały strukturalnie zdefiniowane przez automatyczne algorytmy kory korowej i podkorowej FreeSurfer, które są wysoce niezawodne i porównują się korzystnie z metodami ręcznymi (Desikan i in., 2006; Fischl i in., 2002; Fischl i in., 2004). Dla każdego uczestnika i zwrotu z inwestycji, średnie wagi beta zostały wyodrębnione w celu dostarczenia zysków pieniężnych, kar pieniężnych i informacji zwrotnych bez zmian. Ze względu na spójność z wcześniejszymi pracami neuroobrazowania, w których anhedonia była związana z aktywacją mózgu do rzeczywistych pozytywnych bodźców (Epstein i in., 2006; Harvey i in., 2007; Keedwell i in., 2005), analizy fMRI skupiały się na odpowiedziach na wyniki. Na prośbę anonimowego recenzenta, średnie wagi beta zostały również wyodrębnione dla wskazówek dotyczących wynagrodzeń, aby ocenić specyficzność korelacji z anhedonią w stosunku do faz konsumujących w porównaniu z przewidywanymi etapami przetwarzania nagrody.

Algorytmy FreeSurfer dostarczają również informacje wolumetryczne dla każdego ROI i całkowitej objętości wewnątrzczaszkowej. Aby dostosować się do płci i objętości wewnątrzczaszkowej, my z- standaryzowana objętość wewnątrzczaszkowa i objętość każdego z ROI w obrębie płci, a następnie regresja z- wyniki dla każdego zwrotu z inwestycji w z-zapewnia objętość wewnątrzczaszkową. To podejście regresyjne wybrano, aby uniknąć wprowadzania różnic płci ze względu na większą objętość wewnątrzczaszkową u mężczyzn w stosunku do kobiet. Wszystkie analizy statystyczne dla zmiennych objętościowych przeprowadzono z resztami pochodzącymi z tych regresji.

Analizy statystyczne

Dane fMRI analizowano przy użyciu mieszanych ANOVA Informacje zwrotne (zysk, brak zmian, kara) i Płeć (mężczyzna, kobieta) jako czynniki. Dla regionów zwojów podstawy, Półkula (lewy, prawy) i Region (NAcc, caudate, putamen, pallidus) zostały dodane jako dodatkowe czynniki wewnątrzobiektowe. W stosownych przypadkach zastosowano korektę Greenhouse-Geisser. Korelacje Pearsona i częściowe korelacje obliczono w celu przetestowania głównych hipotez. Różnice między zależnymi współczynnikami korelacji badano za pomocą wzoru zaproponowanego przez Steiger (1980). Wyniki podano dla poziomu alfa 0.05 (dwustronny), chyba że zaznaczono inaczej. W świetle wcześniejszych ustaleń (Epstein i in., 2006; Harvey i in., 2007), apriorycznie hipotezy o ujemnych korelacjach między anhedonią a (1) objętością NAcc i (2) odpowiedzią NAcc na nagrody były testowane jednostronnie. Pierwotne analizy obejmowały pięć przewidywanych korelacji (objętość anhedonii – NAcc, odpowiedź anhedonia – NAcc na przyrosty, odpowiedź anhedonia – rACC na przyrosty, aktywność anhedonia – spoczynkowa rACC delta, odpowiedź NAcc na wzrost – spoczynkowa aktywność rACC delta). Wszystkie inne korelacje przeprowadzono w celu sprawdzenia specyfiki pięciu głównych ustaleń; w konsekwencji poprawki do wielokrotnych testów nie zostały zaimplementowane.

Efekt

Interkorelacje MASQ i PANAS Scales

Jak pokazano w Tabela 1, skale MASQ były skorelowane umiarkowanie lub wysoko ze sobą i z negatywnym wpływem PANAS w obu sesjach. Jednak odzwierciedlenie wcześniejszych obserwacji (Watson i Clark, 1995), tylko MASQ AD wykazywał istotną ujemną korelację z pozytywnym wpływem PANAS na obydwie sesje. Średnia i odchylenie standardowe MASQ AD (ważone według płci) nie różniły się od wartości podanych przez Watson i in. (1995, Tabela 1) dla dużej próby studenckiej t(1112) = 1.28, p = .20, F(40, 1072) = 1.07, p = .35.

Interkorelacje między skalami MASQ a afektem pozytywnym i negatywnym stanu

Basal Ganglia i rACC Odpowiedzi na zyski pieniężne i kary

Aby sprawdzić, czy jądra podstawy zostały aktywowane przez zyski pieniężne w zadaniu MID, obliczyliśmy a Informacje zwrotne × Region × Półkula × Płeć ANOVA. Wyniki ujawniły znaczący efekt główny Informacje zwrotne, F(2, 51.5) = 8.00, p = .001 i znaczący Informacje zwrotne × Region interakcja, F(3.3, 85.6) = 6.97, p = .0003 (patrz Rysunek 2A). a priori określone kontrasty ujawniły, że wszystkie regiony jąder podstawy zostały aktywowane silniej przez zyski w porównaniu ze sprzężeniem bez zmian, F(1, 26) ≥ 4.43, p ≤ .045. Warto zauważyć, że tylko NAcc był związany ze zmniejszoną aktywnością po karach w stosunku do braku zmian, F(1, 26) = 3.83, p = .06. Tak więc, na półkulach i płci, jądra podstawne były niezawodnie aktywowane przez zyski i tylko NAcc wykazywały oznaki dezaktywacji po karach związanych ze sprzężeniem zwrotnym bez zmian.

Średnie wagi beta (i błędy standardowe) w (A) cztery regiony jąder podstawy (iB) rACC w odpowiedzi na zyski pieniężne, brak zmian i informacje o karach pieniężnych (uśrednionych na półkulach). Zauważ, że pokazało się tylko jądro półleżące (NAcc) ...

Aby ocenić, czy strukturalnie zdefiniowany ROI rACC został aktywowany przez zyski pieniężne, obliczyliśmy a Informacje zwrotne × Płeć ANOVA i uzyskał znaczący efekt główny Informacje zwrotne, F(1.9, 50.4) = 5.63, p <007 (Rysunek 2B). a priori określone kontrasty ujawniły wyższą aktywację do zysków niż brak zmian, F(1, 26) = 12.48, p = .002, a także wyższa aktywacja do kar niż sprzężenie zwrotne bez zmian, F(1, 26) = 4.18, p = .051.

Funkcjonalne i strukturalne korelaty anhedonii

Relacje z odpowiedziami NAcc na zyski i kary

Zgodnie z hipotezą anhedonia mierzona za pomocą MASQ AD była ujemnie związana z odpowiedziami NAcc na przyrosty uśrednione na dwóch półkulach, r(26) = −.43, p = .011, jednostronny (patrz Tabela 2 i Rysunek 3A). Nie zaobserwowano istotnych korelacji między MASQ AD i odpowiedziami związanymi z uzyskaniem w żadnym z pozostałych czterech regionów zainteresowania (skorupa, ogoniasty, pallidus, rACC). Podkreślając specyfikę tych odkryć, żadna z pozostałych skal MASQ nie korelowała znacząco z odpowiedziami NAcc na zyski (patrz Tabela 2), a korelacja między odpowiedziami MASQ AD i NAcc wzmocnienia pozostała praktycznie niezmieniona po jednoczesnym rozłączeniu pozostałych trzech skal MASQ, r(23) = −.35, p = .041, jednostronny. Ponadto korelacja między odpowiedziami MASQ AD i NAcc na zyski różniła się znacznie od (nieistotnych) korelacji między odpowiedziami MASQ AD i NAcc na kary, r(26) = .25, p = .20, z = 2.41, p = .016 lub brak zmian, r(26) = .11, p = .58, z = 2.30, p = .021. Chociaż nie jest to główny temat niniejszego badania, odpowiedzi NAcc na kary były dodatnio skorelowane z wynikami MASQ GDA (patrz Tabela 2), wskazując, że bardziej zaniepokojeni uczestnicy wykazali silniejsze reakcje NAcc na kary.²

Wykresy rozrzutu dla korelacji (A) pomiędzy skalą Depresji Anhedonicznej Kwestionariusza Mood and Anxiety Symptom (MASQ AD) a odpowiedzią NAcc na zyski pieniężne, (B) między objętością MASQ AD a objętością NAcc skorygowaną o płeć i objętość wewnątrzczaszkową ...

Korelacje między skalami MASQ, objętością Nucleus Accumbens (NAcc) a reakcjami na sprzężenie zwrotne i aktywnością delty spoczynkowej w przednich obszarach obręczy rostalnej

Dodatkowe analizy badające odpowiedzi na sygnały nagrody nie ujawniły żadnych istotnych korelacji z AD MASQ dla NAcc, r(26) = .12, p = .54, lub którykolwiek z pozostałych czterech obszarów ROI, |r(26) | ≤ .25, p ≥ .20. Ponadto korelacja między odpowiedziami MASQ AD i NAcc na zyski była znacznie silniejsza niż korelacja obejmująca odpowiedzi NAcc na sygnały nagrody, z = 2.03, p = .04, wskazując, że powiązanie było specyficzne, aby nagradzać konsumpcję, a nie przewidywanie.

Związek z objętością NAcc

Jak pokazano w Tabela 2 i Rysunek 3B, MASQ AD wykazał ujemną korelację z objętością NAcc (skorygowaną o płeć i objętość wewnątrzczaszkową), która pozostała znacząca po jednoczesnym rozłączeniu pozostałych trzech skal MASQ, r(23) = −.38, p = .03, jednostronny. Nie zaobserwowano żadnych istotnych związków między MASQ AD a skorygowanymi objętościami innych regionów jąder podstawy, .22 ≥ r(26) ≥ .02, ps ≥ .27. Ponadto odpowiedzi NAcc i nagrody NAcc na zyski były nieskorelowane (Tabela 2), wskazując, że obie zmienne wyjaśniły oddzielne składniki wariancji AD MASQ (patrz poniżej).

Związek z gęstością prądu spoczynkowego delta EEG

Obliczenie korelacji woksel-woksel między MASQ AD a logicznie przekształconą gęstością prądu delty zidentyfikowało tylko jedną grupę pozytywnych korelacji istotnych przy p <0.001. Jak pokazano na Rysunek 1, ten funkcjonalnie zdefiniowany ROI (sąsiadujące woksele 16, 5.49 cm³) znajdował się w regionach rACC nakładających się na obszary pojawiające się w badaniach fMRI ocen anhedonii i przyjemności. Ponadto MASQ AD był dodatnio skorelowany z spoczynkową gęstością prądu delta w każdej z trzech apriorycznie zdefiniowane podziały afektywne ACC (BA 24, 25 i 32; patrz Rysunek 3C i Tabela 2).

Analizy kontrolne wykazały, że to odkrycie charakteryzowało się znaczną specyficznością. Po pierwsze, wyniki AD MASQ nie korelowały z gęstością prądu delta w bardziej grzbietowych, poznawczych podzbiorach ACC (rs = .12 i .04 odpowiednio dla BA24 ′ i BA32 ′, podkreślając specyficzność regionu. Po drugie, wszystkie istotne korelacje między MASQ AD i gęstością prądu delta pokazane na Tabela 2 pozostał znaczący po jednoczesnym rozegraniu pozostałych trzech skal MASQ, r(36) ≥ .33, p ≤ .042, podkreślając specyficzność objawów. Natomiast korelacje między MASQ GDD a gęstością prądu delta w BA32 i funkcjonalnie zdefiniowanym ROI (patrz Tabela 2) nie były już istotne po odstawieniu MASQ AD, r(38) =. 09. Ponadto korelacje gęstości prądu AD-delta MASQ pozostały znaczące po jednoczesnym oddzieleniu ocen uczestników od pozytywnego i negatywnego wpływu stanu zarówno podczas administracji MASQ, jak i zapisu EEG, r(33) ≥ .39, p ≤ .021, sugerując, że obserwowane skojarzenia nie były oparte na indywidualnych różnicach w stanie afektywnym podczas sesji eksperymentalnych.³ Ostatecznie, jak postawiono hipotezę, powiązania między wynikami MASQ AD i spoczynkową aktywnością EEG były najsilniejsze dla pasma delta.⁴

Relacja między spoczynkową gęstością prądu delta EEG a odpowiedziami NAcc na zyski

Jak pokazano w Tabela 2Odpowiedzi NAcc na zyski, ale nie kary, były ujemnie skorelowane z gęstością prądu delta zarówno w funkcjonalnie zdefiniowanym ROI, jak i w apriorycznie zdefiniowane podziały rACC, rs (26) ≤ −.41, ps ≤ .031. Ponadto te korelacje różniły się (1.60 ≤ z ≤ 2.62, p ≤ .11) z analogicznych korelacji z odpowiedziami NAcc na kary, rs (26) ≤ .16, ps ≥ .42, lub brak zachęty, rs (26) ≤ .07, ps ≥ .71. Podkreślając specyfikę związku między spoczynkową aktywnością delta w odpowiedziach rACC i NAcc na przyrosty, nie stwierdzono korelacji między gęstością prądu delta w rACC a reakcjami na zyski w żadnym z pozostałych regionów jąder podstawy lub odpowiedziami na sygnały nagrody w NAcc .

Kontrola potencjalnych wpływów płci i wartości odstających

Wszystkie istotne korelacje w Tabela 2 pozostały co najmniej nieznacznie znaczące (p ≤ .05, jednostronny), gdy wszystkie zmienne były najpierw standaryzowane w obrębie płci i obliczono korelacje rang Spearmana zamiast korelacji Pearsona. Tak więc ani różnice między płciami, ani wartości odstające nie kierowały stowarzyszeniami. Ponadto żadne ze znaczących stowarzyszeń w Tabela 2 były znacząco moderowane przez płeć, co wskazuje, że podobne korelacje zaobserwowano dla mężczyzn i kobiet.

Model wielowymiarowy przewidujący anhedonię

Aby ocenić unikalny i skumulowany udział różnych zmiennych fizjologicznych w anhedonii, odpowiedzi NAcc na przyrosty, objętość NAcc i gęstość prądu spoczynkowego delta w rACC (funkcjonalny ROI) wprowadzono jednocześnie do regresji wielokrotnej przewidującej wyniki MASQ. Wyniki ujawniły, że wszystkie trzy zmienne były istotnymi predyktorami anhedonii (odpowiedzi NAcc na zyski: beta = −.30, p = .05, jednostronny; Objętość NAcc: beta = −.43, p = .005, jednostronny; gęstość prądu spoczynkowego delta rACC: beta = .37, p = .024, dwustronny). Odpowiednio, składniki wariancji AD MASQ wyjaśnione przez trzy zmienne były co najmniej częściowo niezależne, pomimo znaczącego związku między dwoma miarami aktywności funkcjonalnej. Warto zauważyć, że model wyjaśnił 45% zmienności objawów anhedonicznych, R² = .45, F(3, 24) = 6.44, p = .002.

Dyskusja

To badanie zintegrowało spoczynkowe EEG, strukturalne MRI i fMRI w celu identyfikacji neuronowych korelatów anhedonii, ważnego endofenotypu i czynnika podatności na zaburzenia psychiczne (np. Gooding i in., 2005; Hasler i in., 2004; Loas, 1996; Pizzagalli i wsp., 2005). Zgodnie z hipotezą zaobserwowaliśmy (1) ujemny związek między anhedonią a odpowiedziami NAcc na reakcję zwrotną (tj. Zyski pieniężne), (2) ujemny związek między anhedonią a objętością NAcc, oraz (3) pozytywny związek między anhedonią a spoczynkowym EEG aktywność delta (tj. niska aktywność spoczynkowa) w rACC. Wbrew naszym hipotezom nie pojawiły się żadne korelacje między aktywacją rACC w celu nagradzania sprzężenia zwrotnego i anhedonii. Jednak spoczynkowa aktywność delta rACC była ujemnie związana z odpowiedziami NAcc na przyrosty, co wskazuje, że rytm delta jest rzeczywiście związany z aktywacją bodźca w obwodzie nagrody mózgu, jak sugeruje Knyazev (2007). Zatem niniejsze odkrycia dostarczają nowych informacji na temat mechanizmów obu mózgów związanych z anhedonią i funkcjonalnych korelatów aktywności delta EEG.

Struktura i funkcja anhedonii i NAcc

Replikowanie wcześniejszej pracy (Epstein i in., 2006; Keedwell i in., 2005), stwierdziliśmy ujemną korelację między objawami anhedonicznymi a odpowiedziami NAcc na bodźce pozytywne (zyski pieniężne) mierzone na oddzielnej sesji (średnio ponad miesiąc później). W przeciwieństwie do wcześniejszych badań, obecne analizy ujawniły, że związek ten był specyficzny dla objawów anhedonicznych (w porównaniu z objawami lękowymi lub ogólnym niepokojem, ocenianych przez trzy inne skale MASQ), dla NAcc (w porównaniu z trzema innymi regionami jąder podstawnych), aby nagradzać opinie (w porównaniu z karą i neutralnym sprzężeniem zwrotnym) oraz do fazy konsumpcji (w porównaniu z przewidywaniem) przetwarzania nagrody. Wyniki te pokazują, że anhedonia przewiduje brzuszne odpowiedzi prążkowia na bodźce nagradzające nie tylko u pacjentów z depresją (Epstein i in., 2006; Keedwell i in., 2005), ale także u zdrowych osób i podkreślają istotną specyfikę odpowiedzi NAcc związanych z nagrodą i anhedonii. Zapewnienie wstępnego wglądu w kierunek przyczynowy leżący u podstaw tego związku, Schlaepfer i in. (2008) niedawno wykazali, że głęboka stymulacja mózgu w NAcc zwiększyła metabolizm glukozy w stymulowanym regionie i złagodziła anhedonię u trzech pacjentów z opornymi na leczenie formami depresji. Podsumowując, obserwacje te sugerują, że nieprawidłowości funkcjonalne w NAcc odgrywają ważną rolę w manifestacji anhedonii.

Replikowanie wyników według Harvey i in. (2007), zaobserwowaliśmy także specyficzny negatywny związek między MASQ AD (a nie innymi skalami MASQ) a objętością NAcc. W przeciwieństwie do wcześniejszych badań, związek ten był specyficzny dla NAcc i nie rozciągał się na inne obszary jąder podstawy (np. Ogoniaste). Co ciekawe, wariancja anhedonii wynikająca z różnic strukturalnych w NAcc nie pokrywała się z wariancją związaną z indywidualnymi różnicami w odpowiedziach NAcc na zyski. Rodzi to pytanie, czy składnik strukturalny reprezentuje wariancję w cecha anhedonia, podczas gdy składnik funkcjonalny może w dużej mierze opierać się na indywidualnych różnicach były anhedonia. Co najmniej dwie uwagi przemawiają przeciwko tej możliwości. Po pierwsze, funkcjonalne odpowiedzi na zachęty były oceniane na innej sesji, która miała miejsce średnio ponad miesiąc po administracji MASQ. Zatem tylko stany nastroju o znacznej stabilności mogą leżeć u podstaw obserwowanych związków. Po drugie, ponownie obliczyliśmy korelacje po uśrednieniu wyników MASQ AD w sesjach behawioralnych i EEG. Analizy te wykazały zwiększoną korelację odpowiedzi NAcc na zyski, r(26) = −.49, ale nie dla wolumenu NAcc, r(26) = −.20 (porównaj z wartościami w Tabela 2). W związku z tym wydaje się bardziej prawdopodobne, że różnice strukturalne i funkcjonalne w NAcc sięgają do różnych aspektów przetwarzania nagród neuronalnych, które mimo to mogą mieć znaczenie dla anhedonii.

W obecnym badaniu nie jesteśmy w stanie wskazać tych odrębnych aspektów. Ponadto konieczne będą dalsze prace w celu rozłożenia względnego wkładu antycypacji w antycypację w stosunku do aspektów konsumujących. W pracy na zwierzętach hedoniczna „sympatia” jest powiązana z aktywnością opioidową NAcc, podczas gdy dopamina wydaje się być ściślej powiązana z bodźcem motywacyjnym („pragnienie”) i aktywacją behawioralną (Berridge, 2007; Salamone i wsp., 2007) i zarówno „lubienie”, jak i „chęć” mogą być prawdopodobnie zmniejszone w anhedonii. W naszej próbie korelacja między anhedonią a odpowiedziami NAcc była specyficzna dla fikcyjnej („lubienia”), a nie przewidującej („chcianej”) fazy przetwarzania nagrody. Odkrycie to kontrastuje z ostatnimi danymi u pacjentów ze schizofrenią, w których negatywne objawy (w tym anhedonia) zostały powiązane z brzusznymi odpowiedziami prążkowia na sygnały antycypacyjne w podobnej wersji zadania MID (Juckel i in., 2006a, 2006b). Oprócz wyraźnych różnic w składzie grupy (pacjenci ze schizofrenią w porównaniu z osobami zdrowymi psychiatrycznie), różnice w projekcie zadania mogą wyjaśniać rozbieżność między obecnymi a odkryciami Juckela. W szczególności, w przeciwieństwie do wcześniejszych badań, w których 66% prób z nagrodami doprowadził do nagrodzenia opinii (Juckel i in., 2006a, 2006b), w obecnym badaniu zyski osiągnięto w 50% prób z nagrodami, a zatem były bardziej nieprzewidywalne. Ponieważ stwierdzono, że odpowiedzi prążkowia są maksymalne, gdy nagrody są nieprzewidywalne (np. Delgado, 2007; O'Doherty i wsp., 2004) obecny projekt mógłby zwiększyć naszą zdolność do identyfikacji zgodnych z prawem zależności między odpowiedziami NAcc na przyrosty i anhedonię w tej zdrowej psychicznie próbce. Opierając się na tych rozbieżnościach, uważamy, że przedwczesne jest stwierdzenie, czy anhedonia charakteryzuje się przede wszystkim dysfunkcją w fazach przewidywanego a uzupełniającego przetwarzania nagrody. Przyszłe badania z wykorzystaniem różnych zadań eksperymentalnych i / lub manipulacji farmakologicznych dopaminy i układów opioidowych będą potrzebne do wyjaśnienia roli „chęci” i „lubienia” anhedonii.

Funkcja anhedonii i rACC

W niniejszym badaniu pojawił się dodatni związek między anhedonią a spoczynkową aktywnością delta EEG w regionach rACC. Powiązanie to było specyficzne dla anhedonii (w porównaniu z innymi podskalami MASQ), dla podregionów ACC (w porównaniu z grzbietowym, bardziej poznawczym) i pasma częstotliwości delta (z wyjątkiem podobnych, ale słabszych korelacji w paśmie theta; zob. Przypis 4) . Ponadto klaster wykazujący najsilniejsze korelacje między gęstością prądu delta a anhedonią pokrywa się z obszarami, w których we wcześniejszej pracy stwierdzono korelacje między anhedonią / depresją a sygnałem fMRI w odpowiedzi na przyjemne bodźce (np. Harvey i in., 2007; Keedwell i in., 2005). Biorąc pod uwagę, że spoczynkowe oscylacje delta są odwrotnie skorelowane z spoczynkową aktywnością mózgu u osób (Niedermeyer, 1993; Pizzagalli i wsp., 2004; Reddy i in., 1992; Scheeringa i in., 2008) obserwacje te potwierdzają hipotezę, że anhedonia jest związana z tonicznie obniżoną aktywnością mózgu w obszarze mózgu, który jest powiązany z subiektywnymi ocenami przyjemności w odpowiedzi na bodźce z różnych modalności (de Araujo i wsp., 2003; Grabenhorst i in., 2008; Rolls i in., 2008; Rolls i in., 2003). Ponadto należy również zauważyć, że nasza obserwacja dodatniej korelacji między anhedonią a gęstością prądu delta w subgenualnym ACC (BA25) wynikająca z analiz ai priori ROI ładnie współgra z wcześniejszymi ustaleniami wyższej gęstości prądu delta (i niższej aktywności metabolicznej) w BA25 u pacjentów z depresją z melancholią (tj. podtypem poważnej depresji charakteryzującej się wyraźnie anhedonią, Pizzagalli i wsp., 2004).

Podsumowując, obecne odkrycia (1) wskazują, że anhedonia, a nie ogólne cierpienie, lęk lub inne cechy i stany zwykle podwyższone w depresji, mogą być powiązane ze zmienionym funkcjonowaniem mózgu w rACC i (2) sugerują, że anhedonia może nie tylko być charakteryzują się zmniejszoną odpowiedzią NAcc na nagrody, ale także tonicznie niską aktywnością spoczynkową w rACC. Ta ostatnia obserwacja jest nowatorska, ale zgodna z obszernymi dowodami, że rACC odgrywa znaczącą rolę w obwodzie nagrody w mózgu. Otrzymuje gęste unerwienie dopaminergiczne (Gaspar i in., 1989) i projekty do prążkowia (w szczególności NAcc) i brzusznego obszaru nakrywkowego (Haber i in., 2006; Öngür i Price, 2000; Sesack i Pickel, 1992). U szczurów stymulacja rACC zwiększa wzorce strzelania wybuchowego w neuronach dopaminowych brzusznej strefy nakrywkowej (Gariano i Groves, 1988; Murase i in., 1993), a te wzorce strzelania zwiększają uwalnianie dopaminy w NAcc (Schultz, 1998), który jest związany z zachętą motywacyjną i aktywacją behawioralną (patrz wyżej). U ludzi rACC wykazuje wzrost aktywności w odpowiedzi na leki indukujące dopaminę (Udo de Haes i in., 2007; Völlm i in., 2004), zmniejszona łączność funkcjonalna z obszarami prążkowia po wyczerpaniu dopaminy (Nagano-Saito i in., 2008), zmniejszone sygnały uczenia się nagrody w depresji opornej na leczenie (Kumar i wsp., 2008) i był zamieszany w subiektywne reakcje przyjemności (patrz wyżej) i osądy preferencyjne (np. Paulus i Frank, 2003).

Krytycznie, rACC jest również uważany za kluczowy węzeł domyślnej sieci mózgu (tj. Sieć połączonych regionów aktywowanych podczas stanów spoczynku i dezaktywowanych podczas angażujących zadań, Buckner i in., 2008), A Scheeringa i in. (2008) wykazali, że czołowa linia środkowa delta / theta jest odwrotnie skorelowana z aktywnością w sieci domyślnej. Tak więc, patrząc z tej perspektywy, obecne odkrycia sugerują związek między anhedonią i zmniejszoną aktywnością w domyślnej sieci, co uważa się za „ułatwienie elastycznych, samodzielnych eksploracji umysłowych - symulacji - które zapewniają środki do przewidywania i oceny nadchodzących wydarzeń zdarzyć" (Buckner i in., 2008, str. 2). Pacjenci depresyjni nie doceniają prezentowanych im pozytywnych bodźców (np. Pause i in., 2003) i przewidywać mniej pozytywnych wyników w najbliższej przyszłości (MacLeod i Salaminiou, 2001; MacLeod i in., 1997; Miranda i Mennin, 2007; Moore i in., 2006). Obserwacje te podnoszą intrygującą możliwość, że zmniejszona aktywność spoczynkowa w węźle rACC sieci domyślnej może stanowić problem z pozytywnym ukierunkowaniem na przyszłość (tj. Niedoszacowanie pozytywnych zdarzeń w przeszłości wraz z brakami w wyobrażaniu sobie pozytywnych scenariuszy na przyszłość). Potrzebne będą dalsze badania, aby przetestować tę spekulację.

Chociaż rACC był również niezawodny aktywowany dzięki nagrodzeniu zwrotnym w zadaniu MID nie zaobserwowaliśmy spodziewanego pozytywnego związku między reakcjami nagrody w tym obszarze a anhedonią (Harvey i in., 2007; Keedwell i in., 2005). Zauważamy jednak, że dodatnie powiązania między anhedonią / depresją a reakcjami rACC na bodźce pozytywne były zgłaszane najbardziej konsekwentnie w kontekście ogólnego rACC dezaktywacje na bodźce emocjonalne, ze zdrowymi kontrolami i osobami o niskiej anhedonii, wykazującymi najbardziej wyraźne dezaktywacje (Gotlib i in., 2005; Grimm i wsp., 2008; Harvey i in., 2007). Jest zatem możliwe, że osoby z objawami anhedonicznymi nie wykazują dezaktywacji wywołanych zadaniami w tym węźle domyślnej sieci mózgu z powodu ich nienormalnie niskiej aktywności w tym obszarze w spoczynku. Ta nowa hipoteza, która może również wyjaśnić pozornie paradoksalne pozytywne związki między anhedonią a reakcjami nagrody rACC obserwowane w niektórych badaniach (Harvey i in., 2007; Keedwell i in., 2005), może być łatwo przetestowany w badaniach łączących pomiary fMRI dezaktywacji zadaniowej i pomiarów aktywności spoczynkowej PET lub EEG.

Rostral ACC Delta Activity i NAcc Reward Responses

Silne i specyficzne ujemne korelacje obserwowane między gęstością prądu delta w bardziej dziobowym, afektywnym podziale odpowiedzi ACC i NAcc na zyski stanowią nowy dowód u zdrowych ludzi na hipotezę, że rytm EEG delta jest związany z przetwarzaniem nagrody w prążkowiu brzusznym (Knyazev, 2007). Kierunek tego efektu jest zgodny z danymi na zwierzętach, które pokazują, że uwalnianie dopaminy w NAcc jest związane ze zmniejszoną aktywnością delta (Chang i wsp., 1995; Ferger i in., 1994; Kropf i Kuschinsky, 1993; Leung i Yim, 1993; Luoh i in., 1994) oraz niedawne doniesienie o zwiększonej aktywności delta związanej ze zdarzeniem w przedobjawowej chorobie Huntingtona, zaburzeniu neurologicznym związanym z wyraźnym zmniejszeniem gęstości dopaminy D1 i D2 w prążkowiu (Beste i in., 2007). Specyfika efektu do rACC i NAcc stanowi dalsze wsparcie dla hipotetycznej roli delty jako wskaźnika przetwarzania nagród neuronalnych.

Jak opisano powyżej, sam rACC jest ważnym węzłem obwodów nagrody mózgu, a badania anatomiczne u małp wykazały, że regiony rACC preferencyjnie rzutują na NAcc w porównaniu z innymi regionami prążkowia (Haber i in., 2006). Chociaż dostarczają mocnych dowodów na związek między deltą a nagrodą, obecne wyniki spoczywających na danych EEG nie mówią o dokładnych funkcjach aktywności delta w przetwarzaniu nagrody. Cohen, Elger i Fell (2008) ostatnio donosiły, że czołowa aktywność delta w linii środkowej zmniejsza się podczas oczekiwania na utratę i zdobywa informacje zwrotne oraz zwiększa się w odpowiedzi na samą informację zwrotną, w szczególności na niespodziewaną reakcję na wygraną. Dane te sugerują przeciwne zmiany w aktywności delta w fazach wyprzedzających i uzupełniających przetwarzania nagrody i wskazują, w jaki sposób badacze mogą wykorzystać wyższą rozdzielczość czasową EEG, aby zbadać indywidualne różnice w dynamice neuronowego przetwarzania nagrody.

Ograniczenia i wnioski

Oprócz kilku mocnych stron (np. Stosowanie wielu technik neuroobrazowania, większa wielkość próby niż poprzednie badania), powinniśmy również zwrócić uwagę na pewne istotne ograniczenia. Po pierwsze, ponieważ nasza próba składała się głównie z młodych studentów, okaże się, czy obecne wyniki uogólnią się na inne, bardziej heterogeniczne próbki. Po drugie, chociaż podjęliśmy kilka środków ostrożności, aby kontrolować potencjalne wpływy stanu na obserwowane powiązanie między anhedonią a spoczynkowym EEG (ocena na oddzielnych sesjach, wspólne oddziaływanie na stan), nie możemy wykluczyć, że wpływ stanu przyczynił się do obecnych ustaleń. Badania z powtarzanymi ocenami spoczynkowego EEG mogą dostarczyć interesujących informacji na temat względnego znaczenia udziału stanu i cechy w wariancji aktywności delta rACC (Hagemann i in., 2002). Po trzecie, badania z jednoczesnym pomiarem spoczynkowego EEG i PET w wystarczająco dużych próbkach są wyraźnie uzasadnione, aby wzmocnić naszą interpretację szacunków LORETA gęstości prądu delta w rACC jako odwrotnego wskaźnika aktywności mózgu w tym regionie, biorąc pod uwagę, że sprzężenie (niskie ) delta i regionalny metabolizm glukozy mogą nie być tak ścisłe w próbkach klinicznych (Pizzagalli i wsp., 2004). Po czwarte, chociaż przewidziano pięć korelacji przetestowanych w analizach pierwotnych apriorycznie na podstawie wcześniejszych ustaleń i / lub argumentów teoretycznych, obecne ustalenia oczekują na replikację z powodu braku korekty dla wielokrotnych porównań. Wreszcie, podobnie jak w przypadku wszystkich badań korelacyjnych, obecne odkrycia nie sugerują związku przyczynowego, ani nawet przyczynowego. W związku z tym obecnie nie wiadomo, czy zmniejszona objętość NAcc, na przykład, jest czynnikiem podatności na anhedonię lub jej konsekwencją. Przyszłe badania z wykorzystaniem projektów podłużnych, eksperymentalnych manipulacji prążkowia i przyśrodkowej aktywności PFC (np. Schlaepfer i in., 2008) i / lub skupienie się na genetyce molekularnej przetwarzania nagrody (np. Kirsch i in., 2006) będzie potrzebna do zbadania bardziej wyrafinowanej hipotezy o neurobiologicznych substratach anhedonii.

Niemniej jednak, stosując multimodalne podejście neuroobrazowania, pokazaliśmy, że anhedonia jest skorelowana ze słabszymi odpowiedziami NAcc na zyski pieniężne, zmniejszoną objętością NAcc i zwiększoną spoczynkową aktywnością delta EEG (tj. Zmniejszoną spoczynkową aktywnością mózgu) w regionach rACC w próbce młodych wolontariusze. Łącznie te trzy środki fizjologiczne wyjaśniały 45% zmienności objawów anhedonicznych. Zarówno anhedonia, jak i regiony systemu nagradzania mózgu związane z obecnym badaniem zostały powiązane z kilkoma poważnymi zaburzeniami psychicznymi, w tym depresją i schizofrenią. Zatem nasze odkrycia dostarczają dalszego wsparcia dla konceptualizacji anhedonii jako obiecującego endofenotypu i czynnika podatności na te zaburzenia, i sugerują, że dalsze badania nad podstawami neuronowymi anhedonii u zdrowych osób mogą pomóc przezwyciężyć ograniczenia obecnej nozologii psychiatrycznej i zaoferować ważne wgląd w patofizjologię.

Podziękowanie

Badania te były finansowane z grantów NIMH (R01 MH68376) i NCCAM (R21 AT002974) przyznanych DAP. Za jej treść odpowiadają wyłącznie autorzy i niekoniecznie reprezentuje ona oficjalne poglądy NIMH, NCCAM lub National Institutes of Health. Dr Pizzagalli otrzymał wsparcie badawcze od GlaxoSmithKline i Merck & Co., Inc. dla projektów niezwiązanych z tymi badaniami. Jan Wacker był wspierany przez stypendium G.-A.-Lienert-Stiftung zur Nachwuchsförderung in Biopsychologischer Methodik podczas pobytu na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Harvarda.

Autorzy pragną podziękować Jeffreyowi Birkowi i Elenie Goetz za ich wykwalifikowaną pomoc, Allison Jahn, Kyle Ratner i James O'Shea za ich wkład na wczesnych etapach tego badania, Decklin Foster za wsparcie techniczne oraz Nancy Brooks i Christen Deveney za ich rolę w rekrutacji tej próbki.

Przypisy

¹W alternatywnej analizie uzyskaliśmy średnie wagi beta dla sferycznych ROI o promieniu 8 mm wyśrodkowanym na przybliżonej lokalizacji szczytowej korelacji między anhedonią a odpowiedzią BOLD na pozytywną stymulację w lewej i prawej brzusznej PFC (x = ± 8, y = 44, z = −7) zgodnie z raportem Harvey i in. (2007) i Keedwell i in. (2005). Wyniki były bardzo podobne do tych przedstawionych tutaj dla rACC.

²Podkreślając specyfikę tego powiązania, korelacja ta różniła się od nieistotnych powiązań obserwowanych między odpowiedziami MASQ GDA i NAcc na zyski, r(26) = −.19, p = .34, z = 2.07, p = .038 i informacja zwrotna bez zmian, r(26) = −.00, p = .99, z = 1.71, p = .087 i pozostała znacząca po jednoczesnym podziale pozostałych trzech skal MASQ, r(23) = .41, p = .041. Pomimo tej obiecującej specyfiki, korelacja między odpowiedziami MASQ GDA i NAcc na kary pieniężne powinna być interpretowana ostrożnie, ponieważ nie była przewidziana i nie osiągnąłaby istotności statystycznej po korekcie dla wielokrotnych testów.

³Dwóch uczestników miało brakujące dane w co najmniej jednym ze swoich pozytywnych i negatywnych ocen wpływu na stan i dlatego nie mogło zostać uwzględnione w tej analizie.

⁴Podobne, ale nieco mniejsze korelacje pojawiły się między wynikami MASQ AD i gęstością prądu theta, rs (39) = .35, .30 i .45, odpowiednio dla BA, 24, 25 i 32, p ≤ .06. Ponadto, z jedynym wyjątkiem korelacji między gęstością prądu MASQ AD i beta1 w BA32, r(39) = .33, p = .035, nie zaobserwowano żadnych istotnych powiązań między MASQ AD i gęstością prądu w tych obszarach w żadnym z pozostałych pasm częstotliwości EEG.

Zastrzeżenie wydawcy: Jest to plik PDF z nieedytowanym manuskryptem, który został zaakceptowany do publikacji. Jako usługa dla naszych klientów dostarczamy tę wczesną wersję manuskryptu. Rękopis zostanie poddany kopiowaniu, składowi i przeglądowi wynikowego dowodu, zanim zostanie opublikowany w ostatecznej formie cytowania. Należy pamiętać, że podczas procesu produkcyjnego mogą zostać wykryte błędy, które mogą wpłynąć na treść, a wszystkie zastrzeżenia prawne, które odnoszą się do czasopisma, dotyczą.

Referencje

Berridge KC. Dyskusja na temat roli dopaminy w nagrodzie: argumenty za zachętą. Psychopharmacology (Berl) 2007; 191: 391 – 431. [PubMed]
Berridge KC, Kringelbach ML. Afektywna neurobiologia przyjemności: nagroda dla ludzi i zwierząt. Psychopharmacology (Berl) 2008; 199: 457 – 480. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Beste C, Saft C, Yordanova J, Andrich J, Gold R, Falkenstein M, Kolev V. Funkcjonalna kompensacja lub patologia interakcji korowo-podkorowych w przedklinicznej chorobie Huntingtona? Neuropsychologia. 2007; 45: 2922 – 2930. [PubMed]
Bogdan R, Pizzagalli DA. Ostry stres zmniejsza wrażliwość na nagrody: implikacje dla depresji. Biol Psychiatry. 2006; 60: 1147 – 1154. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Buckner RL, Andrews-Hanna JR, Schacter DL. Domyślna sieć mózgu: anatomia, funkcja i znaczenie dla choroby. Ann NY Acad Sci. 2008; 1124: 1 – 38. [PubMed]
Bush G, Luu P, Posner MI. Wpływy poznawcze i emocjonalne w przedniej obręczy obręczy. Trendy Cogn Sci. 2000; 4: 215 – 222. [PubMed]
Chang AY, Kuo TB, Tsai TH, Chen CF, Chan SH. Analiza widmowa mocy desynchronizacji elektroencefalograficznej wywołanej przez kokainę u szczurów: korelacja z oceną neurotransmisji noradrenergicznej w przyśrodkowej korze przedczołowej. Synapsa. 1995; 21: 149 – 157. [PubMed]
Cohen MX, Elger CE, Fell J. Aktywność oscylacyjna i sprzężenie fazowo-amplitudowe w ludzkiej przyśrodkowej koronie czołowej podczas podejmowania decyzji. J Cogn Neurosci 2008 [PubMed]
Dale AM. Optymalny projekt eksperymentalny dla fMRI związanego z wydarzeniami. Hum Brain Mapp. 1999; 8: 109 – 114. [PubMed]
de Araujo IE, Kringelbach ML, Rolls ET, McGlone F. Ludzkie reakcje korowe na wodę w ustach i skutki pragnienia. J Neurophysiol. 2003; 90: 1865 – 1876. [PubMed]
Delgado MR. Reakcje związane z nagrodami w prążkowiu ludzkim. Ann NY Acad Sci. 2007; 1104: 70 – 88. [PubMed]
Desikan RS, Segonne F, Fischl B, Quinn BT, Dickerson BC, Blacker D, Buckner RL, Dale AM, Maguire RP, Hyman BT, Albert MS, Killiany RJ. Zautomatyzowany system etykietowania do dzielenia ludzkiej kory mózgowej na skany MRI w regionach zainteresowania opartych na żyroskopie. Neuroimage. 2006; 31: 968 – 980. [PubMed]
Devinsky O, Morrell MJ, Vogt BA. Wkłady przedniej obręczy obręczy do zachowania. Mózg. 1995; 118: 279 – 306. [PubMed]
Dillon DG, Holmes AJ, Jahn AL, Bogdan R, Wald LL, Pizzagalli DA. Dysocjacja regionów nerwowych związana z fazami antycypacyjnymi i konsumpcyjnymi przetwarzania zachęt. Psychofizjologia. 2008; 45: 36 – 49. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Drevets WC, Gautier C, Price JC, Kupfer DJ, Kinahan PE, Grace AA, Price JL, Mathis CA. Wywołane amfetaminą uwalnianie dopaminy w ludzkim prążkowiu brzusznym koreluje z euforią. Biol Psychiatry. 2001; 49: 81 – 96. [PubMed]
Drevets WC, Price JL, Simpson JR, Jr, Todd RD, Reich T, Vannier M, Raichle ME. Subgenualne nieprawidłowości kory przedczołowej w zaburzeniach nastroju. Natura. 1997; 386: 824 – 827. [PubMed]
Epstein J, Pan H, Kocsis JH, Yang Y, Butler T, Chusid J, Hochberg H, Murrough J, Strohmayer E, Stern E, Silbersweig DA. Brak odpowiedzi prążkowia brzusznego na pozytywne bodźce u osób z depresją w porównaniu z osobami normalnymi. Am J Psychiatry. 2006; 163: 1784 – 1790. [PubMed]
Ferger B, Kropf W, Kuschinsky K. Badania elektroencefalogramu (EEG) u szczurów sugerują, że umiarkowane dawki kokainy lub d-amfetaminy aktywują raczej D1 niż receptory D2. Psychopharmacology (Berl) 1994; 114: 297 – 308. [PubMed]
Fischl B, Salat DH, Busa E, Albert M, Dieterich M, Haselgrove C, van der Kouwe A, Killiany R, Kennedy D, Klaveness S, Montillo A, Makris N, Rosen B, Dale AM. Segmentacja całego mózgu: automatyczne etykietowanie struktur neuroanatomicznych w ludzkim mózgu. Neuron. 2002; 33: 341 – 355. [PubMed]
Fischl B, van der Kouwe A, Destrieux C, Halgren E, Segonne F, Salat DH, Busa E, Seidman LJ, Goldstein J, Kennedy D, Caviness V, Makris N, Rosen B, Dale AM. Automatyczne parcelowanie ludzkiej kory mózgowej. Cereb Cortex. 2004; 14: 11 – 22. [PubMed]
Fletcher PC, McKenna PJ, Frith CD, Grasby PM, Friston KJ, Dolan RJ. Aktywacje mózgu w schizofrenii podczas stopniowanego zadania pamięciowego badanego za pomocą neuroobrazowania czynnościowego. Arch Gen Psychiatry. 1998; 55: 1001 – 1008. [PubMed]
Gariano RF, Groves PM. Wypalanie impulsowe indukowane w neuronach dopaminowych śródmózgowia przez stymulację przyśrodkowej kory przedczołowej i przedniej obręczy. Brain Res. 1988; 462: 194 – 198. [PubMed]
Gaspar P, Berger B, Febvret A, Vigny A, Henry JP. Inwazja katecholaminy ludzkiej kory mózgowej, jak wykazała porównawcza immunohistochemia hydroksylazy tyrozynowej i beta-hydroksylazy dopaminowej. J Comp Neurol. 1989; 279: 249 – 271. [PubMed]
Gooding DC, Tallent KA, Matts CW. Status kliniczny osób z grupy ryzyka 5 lata później: dalsza walidacja psychometrycznej strategii wysokiego ryzyka. J Abnorm Psychol. 2005; 114: 170 – 175. [PubMed]
Gotlib IH, Sivers H, Gabrieli JD, Whitfield-Gabrieli S, Goldin P, Minor KL, Canli T. Subgenual przednia aktywacja obręczy do waloryzacji bodźców emocjonalnych w dużej depresji. Neuroreport. 2005; 16: 1731 – 1734. [PubMed]
Grabenhorst F, Rolls ET, Bilderbeck A. Jak poznanie moduluje reakcje afektywne na smak i smak: odgórne wpływy na korę oczodołowo-czołową i pregenualną zakrętu obręczy. Cereb Cortex. 2008; 18: 1549 – 1559. [PubMed]
Grace AA. Model toniczno-fazowy regulacji układu dopaminowego: jego znaczenie dla zrozumienia, w jaki sposób nadużywanie stymulantów może zmienić funkcję podstawnych zwojów. Uzależnienie od alkoholu uzależnionego od narkotyków 1995; 37: 111 – 129. [PubMed]
Greenwald MK, Roehrs TA. Samopodawanie opioidów Mu w porównaniu z pasywnym podawaniem osobom nadużywającym heroiny powoduje różnicowanie aktywacji EEG. Neuropsychofarmakologia. 2005; 30: 212 – 221. [PubMed]
Grimm S, Boesiger P, Beck J, Schuepbach D, Bermpohl F, Walter M, Ernst J, Hell D, Boeker H, Northoff G. Zmienione negatywne odpowiedzi BOLD w sieci trybu domyślnego podczas przetwarzania emocji u osób z depresją. Neuropsychopharmacology 2008 [PubMed]
Haber SN, Kim KS, Mailly P, Calzavara R. Wejścia korowe związane z nagrodami definiują duży obszar prążkowia u naczelnych, które łączą się z asocjacyjnymi połączeniami korowymi, zapewniając podłoże dla uczenia się opartego na zachętach. J Neurosci. 2006; 26: 8368 – 8376. [PubMed]
Hagemann D, Naumann E, Thayer JF, Bartussek D. Czy spoczynkowa asymetria elektroencefalografu odzwierciedla cechę? zastosowanie teorii utajonej cechy stanu. J Pers Soc Psychol. 2002; 82: 619 – 641. [PubMed]
Harvey PO, Pruessner J, Czechowska Y, Lepage M. Indywidualne różnice w anhedonii cech: strukturalne i funkcjonalne badanie rezonansu magnetycznego u osób nieklinicznych. Mol Psychiatry. 2007; 12703: 767 – 775. [PubMed]
Hasler G, Drevets WC, Manji HK, Charney DS. Odkrywanie endofenotypów dla poważnej depresji. Neuropsychofarmakologia. 2004; 29: 1765 – 1781. [PubMed]
Hasler G, Fromm S, Carlson PJ, Luckenbaugh DA, Waldeck T, Geraci M, Roiser JP, Neumeister A, Meyers N, Charney DS, Drevets WC. Odpowiedź neuronalna na niedobór katecholamin u pacjentów bez leczenia z dużym zaburzeniem depresyjnym w remisji iu osób zdrowych. Arch Gen Psychiatry. 2008; 65: 521 – 531. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Heath RG. Przyjemność i aktywność mózgu u człowieka. Głębokie i powierzchniowe elektroencefalogramy podczas orgazmu. Journal of Nervous and Mental Disease. 1972; 154: 3 – 18. [PubMed]
Ito H, Kawashima R, Awata S, Ono S, Sato K, Goto R, Koyama M, Sato M, Fukuda H. Hipoperfuzja w układzie limbicznym i korze przedczołowej w depresji: SPECT z techniką standaryzacji anatomicznej. J Nucl Med. 1996; 37: 410 – 414. [PubMed]
Juckel G, Schlagenhauf F, Koslowski M, Filonov D, Wustenberg T, Villringer A, Knutson B, Kienast T, Gallinat J, Wrase J, Heinz A. Dysfunkcja prognozy nagrody prążkowia brzusznego u pacjentów ze schizofrenią leczonych typowymi, nietypowymi neuroleptykami . Psychopharmacology (Berl) 2006a; 187: 222 – 228. [PubMed]
Juckel G, Schlagenhauf F, Koslowski M, Wustenberg T, Villringer A, Knutson B, Wrase J, Heinz A. Dysfunkcja prognozy nagrody prążkowia brzusznego w schizofrenii. Neuroimage. 2006b; 29: 409 – 416. [PubMed]
Keedwell PA, Andrew C, Williams SC, Brammer MJ, Phillips ML. Neuronalne korelaty anhedonii w dużym zaburzeniu depresyjnym. Biol Psychiatry. 2005; 58: 843 – 853. [PubMed]
Kennedy DP, Redcay E, Courchesne E. Brak dezaktywacji: spoczynkowe nieprawidłowości funkcjonalne w autyzmie. Proc Natl Acad Sci US A. 2006; 103: 8275 – 8280. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Kennedy SH, Evans KR, Kruger S, Mayberg HS, Meyer JH, McCann S, Arifuzzman AI, Houle S, Vaccarino FJ. Zmiany w regionalnym metabolizmie glukozy w mózgu mierzone za pomocą pozytronowej tomografii emisyjnej po leczeniu paroksetyny ciężkiej depresji. Am J Psychiatry. 2001; 158: 899 – 905. [PubMed]
Kirsch P., Reuter M., Mier D., Lonsdorf T, Stark R., Gallhofer B, Vaitl D., Hennig J. Imaging interakcje między genami: wpływ polimorfizmu TaqIA DRD2 i bromokryptyny agonisty dopaminy na aktywację mózgu w oczekiwaniu na nagroda. Listy neuronauki. 2006; 405: 196 – 201. [PubMed]
Knyazev GG. Motywacja, emocje i ich kontrola hamująca odzwierciedlają się w oscylacjach mózgu. Neurosci Biobehav Rev. 2007; 31: 377 – 395. [PubMed]
Kropf W, Kuschinsky K. Wpływ stymulacji receptorów dopaminy D1 na korowy EEG u szczurów: różne wpływy przez blokadę receptorów D2 i aktywację domniemanych autoreceptorów dopaminy. Neuropharmakologia. 1993; 32: 493 – 500. [PubMed]
Kumar P, Waiter G, Ahearn T, Milders M, Reid I, Steele JD. Nieprawidłowe czasowe różnice w uczeniu się o nagradzaniu w poważnej depresji. Mózg. 2008; 131: 2084 – 2093. [PubMed]
Lancaster JL, Rainey LH, Summerlin JL, Freitas CS, Fox PT, Evans AC, Toga AW, Mazziotta JC. Automatyczne etykietowanie ludzkiego mózgu: wstępne sprawozdanie na temat rozwoju i oceny metody transformacji w przód. Hum Brain Mapp. 1997; 5: 238 – 242. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Lavin A, Grace AA. Fizjologiczne właściwości brzusznych neuronów pallidowych szczura rejestrowane wewnątrzkomórkowo in vivo. J Neurophysiol. 1996; 75: 1432 – 1443. [PubMed]
Leung LS, Yim CY. Rytmiczne aktywności częstotliwości delta w jądrze półleżącym znieczulonych i swobodnie poruszających się szczurów. Can J Physiol Pharmacol. 1993; 71: 311 – 320. [PubMed]
Leyton M, Boileau I, Benkelfat C, Diksic M, Baker G, Dagher A. Wzrosty pozakomórkowej dopaminy wywołanej przez amfetaminę, brak leków i poszukiwanie nowości: badanie raklopridu PET / [11C] u zdrowych mężczyzn. Neuropsychofarmakologia. 2002; 27: 1027 – 1035. [PubMed]
Loas G. Wrażliwość na depresję: model skoncentrowany na anhedonii. J Affect Disord. 1996; 41: 39 – 53. [PubMed]
Luoh HF, Kuo TB, Chan SH, Pan WH. Analiza widmowa mocy desynchronizacji elektroencefalograficznej wywołanej przez kokainę u szczurów: korelacja z oceną mikrodializy neurotransmisji dopaminergicznej w przyśrodkowej korze przedczołowej. Synapsa. 1994; 16: 29 – 35. [PubMed]
Lustig C, Snyder AZ, Bhakta M, O'Brien KC, McAvoy M, Raichle ME, Morris JC, Buckner RL. Dezaktywacje funkcjonalne: zmiana z wiekiem i demencja typu Alzheimera. Proc Natl Acad Sci US A. 2003; 100: 14504 – 14509. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
MacLeod AK, Salaminiou E. Zmniejszone pozytywne myślenie przyszłości w depresji: czynniki poznawcze i afektywne. Cognition and Emotion. 2001; 15: 99 – 107.
MacLeod AK, Tata P, Kentish J, Jacobsen H. Retrospektywne i prospektywne poznanie w lęku i depresji. Cognition and Emotion. 1997; 11: 467 – 479.
Mayberg HS, Brannan SK, Mahurin RK, Jerabek PA, Brickman JS, Tekell JL, Silva JA, McGinnis S, Glass TG, Martin CC, Fox PT. Funkcja zakrętu w depresji: potencjalny predyktor odpowiedzi na leczenie. Neuroreport. 1997; 8: 1057 – 1061. [PubMed]
Mayberg HS, Lewis PJ, Regenold W, Wagner HN., Jr Hipoperfuzja paralimbiczna w depresji jednobiegunowej. J Nucl Med. 1994; 35: 929 – 934. [PubMed]
Meehl PE. Zdolność hedoniczna: pewne przypuszczenia. Bull Menninger Clin. 1975; 39: 295 – 307. [PubMed]
Michel CM, Henggeler B, Brandeis D, Lehmann D. Lokalizacja źródeł aktywności alfa / theta / delta mózgu i wpływ trybu mentalnego spontanicznego. Pomiar fizjologiczny. 1993; 14 (Suppl 4A): A21 – 26. [PubMed]
Michel CM, Lehmann D, Henggeler B, Brandeis D. Lokalizacja źródeł pasm częstotliwości EEG delta, theta, alfa i beta przy użyciu przybliżenia dipolowego FFT. Elektroencefalografia Clin Neurophysiol. 1992; 82: 38 – 44. [PubMed]
Miranda R, Mennin DS. Depresja, uogólnione zaburzenie lękowe i pewność w pesymistycznych przewidywaniach dotyczących przyszłości. Terapia kognitywna i badania. 2007; 31: 71 – 82.
Mitterschiffthaler MT, Kumari V, Malhi GS, Brown RG, Giampietro VP, Brammer MJ, Suckling J, Poon L, Simmons A, Andrew C, Sharma T. Neuronowa odpowiedź na przyjemne bodźce w anhedonii: badanie fMRI. Neuroreport. 2003; 14: 177 – 182. [PubMed]
Moore AC, MacLeod AK, Barnes D, Langdon DW. Myślenie przyszłości i depresja w nawracająco-ustępującym stwardnieniu rozsianym. British Journal of Health Psychology. 2006; 11: 663 – 675. [PubMed]
Mülert C, Juckel G, Brunnmeier M, Karch S, Leicht G, Mergl R, Moller HJ, Hegerl U, Pogarell O. Przewidywanie odpowiedzi na leczenie w poważnej depresji: integracja pojęć. J Affect Disord. 2007; 98: 215 – 225. [PubMed]
Murase S, Grenhoff J, Chouvet G, Gonon FG, Svensson TH. Kora przedczołowa reguluje wypalanie wybuchowe i uwalnianie przekaźnika w mezolimbicznych neuronach dopaminowych szczurów badanych in vivo. Neurosci Lett. 1993; 157: 53 – 56. [PubMed]
Nagano-Saito A, Leyton M, Monchi O, Goldberg YK, He Y, Dagher A. Zubożenie dopaminy upośledza łączność funkcjonalną frontostriatalu podczas zadania przesunięcia zestawu. J Neurosci. 2008; 28: 3697 – 3706. [PubMed]
Niedermeyer E. Sleep and EEG. W: Niedermeyer E, Lopes da Silva F, red. Elektroencefalografia: podstawowe zasady, zastosowania kliniczne i dziedziny pokrewne. Williams & Wilkins; Baltimore, MD: 1993. str. 153–166.
O'Doherty J, Dayan P, Schultz J, Deichmann R, Friston K, Dolan RJ. Dysocjujące role prążkowia brzusznego i grzbietowego w kondycjonowaniu instrumentalnym. Nauka. 2004; 304: 452 – 454. [PubMed]
Olds J, Milner P. Pozytywne wzmocnienie wytworzone przez elektryczną stymulację obszaru przegrody i innych obszarów mózgu szczura. J Comp Physiol Psychol. 1954; 47: 419 – 427. [PubMed]
Öngür D, Price JL. Organizacja sieci wewnątrz orbitalnej i przyśrodkowej kory przedczołowej szczurów, małp i ludzi. Cereb Cortex. 2000; 10: 206 – 219. [PubMed]
Oswald LM, Wong DF, McCaul M, Zhou Y, Kuwabara H, Choi L, Brasic J, Wand GS. Związki między uwalnianiem dopaminy z brzusznej prążkowia, wydzielaniem kortyzolu i subiektywnymi reakcjami na amfetaminę. Neuropsychofarmakologia. 2005; 30: 821 – 832. [PubMed]
Pascual-Marqui RD, Lehmann D, Koenig T, Kochi K, Merlo MC, Hell D, Koukkou M. Obrazowanie tomografii komputerowej mózgu o niskiej rozdzielczości (LORETA) w ostrej, nieleczonej neuroleptycznie, pierwszej epizodzie, schizofrenii produktywnej. Psychiatry Res. 1999; 90: 169 – 179. [PubMed]
Paulus MP, Frank LR. Aktywacja brzuszno-przyśrodkowej kory przedczołowej ma kluczowe znaczenie dla oceny preferencji. Neuroreport. 2003; 14: 1311 – 1315. [PubMed]
Pause BM, Raack N, Sojka B, Goder R, Aldenhoff JB, Ferstl R. Zbieżne i rozbieżne skutki zapachów i emocji w depresji. Psychofizjologia. 2003; 40: 209 – 225. [PubMed]
Phan KL, Wager T, Taylor SF, Liberzon I. Funkcjonalna neuroanatomia emocji: metaanaliza badań aktywacji emocji w PET i fMRI. Neuroimage. 2002; 16: 331 – 348. [PubMed]
Pizzagalli DA, Iosifescu D, Hallett LA, Ratner KG, Fava M. Zmniejszona zdolność hedoniczna w poważnych zaburzeniach depresyjnych: Dowody z probabilistycznego zadania nagrody. J Psychiatr Res. 2009; 43: 76 – 87. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Pizzagalli DA, Jahn AL, O'Shea JP. W kierunku obiektywnej charakterystyki fenotypu anhedonicznego: podejście do wykrywania sygnału. Biol Psychiatry. 2005; 57: 319 – 327. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Pizzagalli DA, Oakes TR, Fox AS, Chung MK, Larson CL, Abercrombie HC, Schaefer SM, Benca RM, Davidson RJ. Funkcjonalne, ale nie strukturalne subgenualne kory przedczołowe w melancholii. Mol Psychiatry. 2004; 325 (9): 393 – 405. [PubMed]
Pizzagalli DA, Pascual-Marqui RD, Nitschke JB, Oakes TR, Larson CL, Abercrombie HC, Schaefer SM, Koger JV, Benca RM, Davidson RJ. Aktywność przedniego zakrętu obręczy przewiduje stopień odpowiedzi na leczenie w ciężkiej depresji: dowody z analizy tomografii elektrycznej mózgu. Am J Psychiatry. 2001; 158: 405 – 415. [PubMed]
Pizzagalli DA, Peccoralo LA, Davidson RJ, Cohen JD. Odpoczynkowa aktywność przedniego zakrętu obręczy i nieprawidłowe reakcje na błędy u pacjentów z podwyższonymi objawami depresyjnymi: badanie EEG w kanale 128. Hum Brain Mapp. 2006; 27: 185 – 201. [PubMed]
Rado S. Psychoanalysis of Behavior: Colelcted Papers. Vol. 1. Grune i Stratton; Nowy Jork: 1956.
Reddy RV, Moorthy SS, Mattice T, Dierdorf SF, Deitch RD., Jr Elektroencefalograficzne porównanie efektów propofolu i metoheksitalu. Elektroencefalografia Clin Neurophysiol. 1992; 83: 162 – 168. [PubMed]
Reid MS, Flammino F, Howard B, Nilsen D, Prichep LS. Topograficzne obrazowanie ilościowego EEG w odpowiedzi na samozapalenie kokainy u ludzi. Neuropsychofarmakologia. 2006; 31: 872 – 884. [PubMed]
Rolls ET, Grabenhorst F, Parris BA. Ciepłe przyjemne uczucia w mózgu. Neuroimage. 2008; 41: 1504 – 1513. [PubMed]
Rolls ET, Kringelbach ML, de Araujo IE. Różne reprezentacje przyjemnych i nieprzyjemnych zapachów w ludzkim mózgu. European Journal of Neuroscience. 2003; 18: 695 – 703. [PubMed]
Rushworth MF, Behrens TE, Rudebeck PH, Walton ME. Kontrastowe role kory obręczy i oczodołowo-czołowej w decyzjach i zachowaniach społecznych. Trendy Cogn Sci. 2007; 11: 168 – 176. [PubMed]
Salamone JD, Correa M, Farrar A, Mingote SM. Związane z wysiłkiem funkcje jądra półleżącego dopaminy i powiązanych obwodów przodomózgowia. Psychopharmacology (Berl) 2007; 191: 461 – 482. [PubMed]
Santesso DL, Dillon DG, Birk JL, Holmes AJ, Goetz E, Bogdan R, Pizzagalli DA. Indywidualne różnice w uczeniu się wzmacniania: korelacje behawioralne, elektrofizjologiczne i neuroobrazowe. Neuroimage 2008 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
Scheeringa R, Bastiaansen MC, Petersson KM, Oostenveld R, Norris DG, Hagoort P. Aktywność EEG czołowych theta ujemnie koreluje z domyślną siecią trybu w stanie spoczynku. Int J Psychophysiol. 2008; 67: 242 – 251. [PubMed]
Schlaepfer TE, Cohen MX, Frick C, Kosel M, Brodesser D, Axmacher N, Joe AY, Kreft M, Lenartz D, Sturm V. Głęboka stymulacja mózgu do obwodów nagrody łagodzi anhedonię w ciężkiej depresji opornej. Neuropsychofarmakologia. 2008; 33: 368 – 377. [PubMed]
Schultz W. Predykcyjne sygnały nagrody neuronów dopaminowych. J Neurophysiol. 1998; 80: 1 – 27. [PubMed]
Scott JC, Cooke JE, Stanski DR. Elektroencefalograficzne oznaczanie działania opioidów: farmakodynamika porównawcza fentanylu i sufentanylu. Anestezjologia. 1991; 74: 34 – 42. [PubMed]
Sesack SR, Pickel VM. Przedczołowe kory eferentne w synapsie szczura na nieznakowanych celach neuronowych terminali katecholaminowych w jądrze półleżącym septi i neuronach dopaminowych w brzusznym obszarze nakrywkowym. J Comp Neurol. 1992; 320: 145 – 160. [PubMed]
Steiger JH. Testy porównywania elementów macierzy korelacji. Biuletyn Psychologiczny. 1980; 87: 245 – 251.
Tremblay LK, Naranjo CA, Graham SJ, Herrmann N, Mayberg HS, Hevenor S, Busto UE. Funkcjonalne neuroanatomiczne substraty zmienionego przetwarzania nagrody w dużym zaburzeniu depresyjnym ujawnione przez sondę dopaminergiczną. Arch Gen Psychiatry. 2005; 62: 1228 – 1236. [PubMed]
Udo de Haes JI, Maguire RP, Jager PL, Paans AM, den Boer JA. Wywołana metylofenidatem aktywacja przedniego zakrętu obręczy, ale nie prążkowia: badanie [15O] H2O PET u zdrowych ochotników. Hum Brain Mapp. 2007; 28: 625 – 635. [PubMed]
Videbech P, Ravnkilde B, Pedersen TH, Hartvig H, Egander A, Clemmensen K, Rasmussen NA, Andersen F, Gjedde A, Rosenberg R. Duński projekt PET / depresja: objawy kliniczne i mózgowy przepływ krwi. Analiza regionów zainteresowania. Acta Psychiatr Scand. 2002; 106: 35 – 44. [PubMed]
Vogt BA, Nimchinsky EA, Vogt LJ, Hof PR. Ludzka kora zakrętu obręczy: cechy powierzchni, płaskie mapy i cytoarchitektura. J Comp Neurol. 1995; 359: 490 – 506. [PubMed]
Völlm BA, de Araujo IE, Cowen PJ, Rolls ET, Kringelbach ML, Smith KA, Jezzard P, Heal RJ, Matthews PM. Metamfetamina aktywuje obwód nagrody u naiwnych ludzi. Neuropsychofarmakologia. 2004; 29: 1715 – 1722. [PubMed]
Watson D, Clark LA. Depresja a temperament melancholijny. European Journal of Personality. 1995; 9: 351 – 366.
Watson D, Clark LA, Tellegen A. Rozwój i walidacja krótkich miar pozytywnego i negatywnego afektu: skali PANAS. J Pers Soc Psychol. 1988; 54: 1063 – 1070. [PubMed]
Watson D, Weber K, Assenheimer JS, Clark LA, Strauss ME, McCormick RA. Testowanie modelu trójstronnego: I. Ocena konwergentnej i dyskryminacyjnej ważności skal objawów lękowych i depresyjnych. J Abnorm Psychol. 1995; 104: 3 – 14. [PubMed]