ACTonFOOD możliwości ACT w walce z uzależnieniem od żywności (2015)

PMCID: PMC4391226

Roberto Cattivelli,1, * Giada Pietrabissa,1,2 Martina Ceccarini,1,3 Chiara AM Spatola,1,2 Valentina Villa,1 Annalisa Caretti,1 Arianna Gatti,4 Gian Mauro Manzoni,1 i Gianluca Castelnuovo1,2

Informacje o autorze ► Uwagi na temat artykułu ► Informacje o prawach autorskich i licencji ►

Nadwaga jest coraz większym problemem na całym świecie i staje się epidemią zarówno w Europie, jak iw Stanach Zjednoczonych. Ostatnie doniesienia pokazują, że 64% dorosłych Amerykanów ma nadwagę, a ta stopa nadal rośnie (Lifshitz i Lifshitz, 2014). W Stanach Zjednoczonych ekonomiczne obciążenie systemu opieki zdrowotnej związane z tym problemem wynosi około 100 miliardów dolarów (Cawley i in., 2014; Specchia i in., 2015). Obciążenie ekonomiczne w Europie jest podobne do tego w Stanach Zjednoczonych (Pietrabissa i in., 2012; Lehnert i in., 2014).

Zagrożenia dla zdrowia często związane z nadwagą obejmują trudności psychologiczne, takie jak depresja i stygmatyzacja oraz upośledzenia fizyczne, takie jak choroby układu krążenia, onkologiczne, metaboliczne lub kostno-stawowe (Deitel, 2002; Forman i Bulwer, 2006; Castelnuovo i in., 2014; Knäuper i in., 2014). Głównym wyzwaniem w stawianiu czoła otyłości i związanym z nią ostrym lub przewlekłym chorobom jest wspieranie rozwoju i wdrażania kompleksowych programów zarządzania wagą, które często obejmują połączenie aktywności fizycznej, diety i interwencji psychologicznej (Kramer i in., 2011, 2014). Niemniej jednak skutki tych programów na ogół nie są długotrwałe (Castelnuovo i Simpson, 2011). Zgodnie z ostatnimi ustaleniami, utrzymanie osiągniętej utraty wagi trwa tylko przez krótki okres czasu (Gifford i Lillis, 2009; Cooper i in., 2010; Knäuper i in., 2014).

Ogólnie dostępność, koszty, przestrzeganie leczenia i długoterminowa skuteczność są ważnymi ograniczeniami tych odmian podejść (Byrne i in., 2003; Manzoni i in., 2009; Cesa i in., 2013; Castelnuovo i in., 2014). Często pacjenci otyli odzyskują 30% masy ciała utraconej podczas leczenia w ciągu roku 1 i zazwyczaj powracają do wyjściowej masy ciała w ciągu 3 – 4 lat (Castelnuovo i in., 2011). Tradycyjne metody behawioralne i poznawczo-behawioralne zawarte w interdyscyplinarnych interwencjach, rzadko stosowane jako samodzielne programy, są często uważane za złoty standard w obliczu „Globesity” (Lifshitz i Lifshitz, 2014), który odnosi się do globalnego kryzysu osób z nadwagą (Deitel, 2002; Avena i in., 2012b; Pietrabissa i in., 2012; Castelnuovo i in., 2014). Jednak wyniki długoterminowe są ogólnie słabe (Cooper i in., 2010).

Programy oparte na CBT wykazują dobre wyniki dla większości otyłej populacji, ponieważ promują strategie kontroli, takie jak restrykcyjne spożycie diety, recepty na aktywność fizyczną oraz tłumienie myśli lub restrukturyzację poznawczą (Forman i in., 2007, 2013; Cooper i in., 2010). Jednak według badań wyniki tych programów zwykle nie trwają długo (Foreyt i Poston, 1998; Byrne i in., 2004; Cooper i in., 2010). Pojawiające się modele oceny otyłości wskazują teraz na zasadniczą rolę uzależnienia od żywności (FA) w konceptualizacji otyłości nie tylko jako skutek niezdrowego stylu życia, ale także jako skutek roli czynników psychologicznych (Riva i in., 2006; Gearhardt i Corbin, 2011; Gearhardt i inni, 2011,b; Avena i in., 2012; Boggiano i in., 2014; García-García i in., 2014).

Według tych modeli nadmierne spożycie żywności jest podobne do uzależnienia od substancji (Gearhardt i in., 2012). Zachowania uzależniające występują w różnych formach, w tym przejadania się (Shaffer i in., 2004). U niektórych osób otyłych kompulsywne objawy przejadania się odzwierciedlają objawy związane z innymi kompulsywnymi zachowaniami, takimi jak te obserwowane w przypadku uzależnień (James i in., 2004; Volkow i Wise, 2005; Volkow i O'Brien, 2007; Gearhardt i inni, 2011). Dowody sugerują, że pewna liczba osób otyłych bez odziedziczonych słabości metabolicznych napotyka znaczne trudności z utratą masy ciała i oznaki FA (Gearhardt i in., 2009, 2012; Davis i in., 2011).

Podczas gdy u osób uzależnionych zachęca się do powstrzymywania się od substancji i alkoholu oraz do ustanawiania pozytywnych mechanizmów radzenia sobie, niemożliwe jest powstrzymanie się od karmienia. Dodatkowo, spożywanie niektórych pokarmów jest związane z fizjologicznymi i psychologicznymi modyfikacjami, które są zazwyczaj związane z uzależnieniem od substancji, takimi jak wycofanie, tolerancja, utrata kontroli, apetyt i impulsywność (Volkow i Wise, 2005). Smakowita żywność może aktywować mózgowy system nagradzania poprzez szybkie czujniki wejściowe i wyniki po przywiązaniu, co skutkuje wyższymi poziomami glukozy w mózgu i krwi (Garber i Lustig, 2011). Obwód nagrody aktywowany przez apetyczny pokarm może być również aktywowany bezpośrednio przez substancje psychotropowe (Di Leone i in., 2012).

Większość otyłych pacjentów wykazuje wysoki poziom „łaknienia pokarmu”, które jest objawem uzależnienia od jedzenia. Pacjenci ci nie reagują skutecznie na interwencje odchudzające (Avena i in., 2011). Ten stan prowadzi do rosnącego pragnienia jedzenia, aby kontrolować niewygodne uczucia i negatywne stany emocjonalne. Ilość i rodzaj spożywanej żywności oraz sposób, w jaki takie niezdrowe jedzenie występuje, są różne w zależności od osoby (Hill i in., 2014).

Pomimo braku dokładnych danych dotyczących częstości występowania FA w otyłej populacji, interwencje mające na celu zaradzenie zarówno nadwadze, jak i FA, w tym elementom leczenia uzależnień, mogą wykazywać lepsze wyniki w porównaniu ze standardowymi metodami odchudzania (Avena i in., 2012). Zgodnie z tymi wstępnymi, ale obiecującymi odkryciami, nowe granice leczenia odchudzającego powinny uwzględniać rolę FA jako podstawowego czynnika psychologicznego leżącego u podstaw trudnych sytuacji związanych z kontrolą wagi (Gearhardt i Brownell, 2013; Gearhardt i inni, 2014; Hebebrand i in., 2014; Innamorati i in., 2015) i wspierać odpowiednie interwencje uzależniająco-behawioralne (Ceccarini i in., 2014).

Różne kierunki badań zbadały elementy związane z udanym i nieudanym zarządzaniem wagą i opracowały programy ukierunkowane na te czynniki (Gifford i Lillis, 2009; Lillis i in., 2009; Barnes i Tantleff-Dunn, 2010b; Schuck i in., 2014). Osoby, które odzyskują utraconą wcześniej masę ciała, mają wąski zakres umiejętności radzenia sobie. W rzeczywistości osoby te wydają się unikać, impulsywnie iw wielu przypadkach jedzą emocjonalnie (Avena i in., 2011; Schag i in., 2013). Z drugiej strony lepsze wyniki są widoczne wśród osób o większej elastyczności, akceptacji i większym zaangażowaniu w nawyki zdrowotne (Gifford i Lillis, 2009).

W swojej przełomowej pracy Lillis i in. (2009) zasugerował zajęcie się zabiegami i zasobami, które nie wpływają bezpośrednio na apetyt lub umiejętności radzenia sobie z problemem, lub które skupiają się jedynie na kontroli wagi, ale wprowadzają podejście oparte na akceptacji i uważności w leczeniu otyłości i nadwagi. Umiejętności dydaktyczne i treningowe w celu przyjęcia dyskomfortu emocjonalnego i trudnych myśli, w celu zmniejszenia empirycznego unikania i wspierania trwałości z zachowaniem opartym na wartościach i wartościach, powinny stanowić znaczący postęp w długoterminowej modyfikacji zachowania w różnych dziedzinach (Lillis i in. , 2011; Weineland i in., 2012).

Terapia akceptacji i zaangażowania, określana jako ACT, jest szeroko stosowana do promowania zdrowego stylu życia i dobrego samopoczucia psychicznego w wielu kontekstach, w tym uzależnień, chorób układu krążenia i zaburzeń odżywiania (Prevedini i in., 2011; Weineland i in., 2012; Spatola i in., 2014,b; A-Tjak i in., 2015). Na przykład interwencję opartą na ACT zastosowano z obiecującymi wynikami w celu poprawy tolerancji wysiłku u kobiet o niskiej aktywności (Ivanova i in., 2014). Psychologiczny model elastyczności, oparty na funkcjonalnym kontekstualizmie i bezpośrednio wywodzący się z relacyjnej teorii ram, który jest behawioralnym opisem języka i poznania, stoi przed wyzwaniem ludzkiej kondycji, aby promować lepsze dostosowanie do różnych kontekstów życia. Kliniczne zastosowanie tego modelu to technologia ACT, która podlega ciągłym zmianom i charakteryzuje się wysokim poziomem elastyczności, szeregiem zastosowań klinicznych i subklinicznych oraz silnym powiązaniem z podstawową nauką (Gifford i Lillis, 2009; Barnes i Tantleff-Dunn, 2010).

ACT, ustanowiony w technologiach behawioralnych i naukach, może integrować praktyki oparte na złotych standardach w celu poprawy zgodności, wspierania modyfikacji zachowań i promowania ciągłego monitorowania zachowań docelowych. Co więcej, funkcjonalne, a nie tylko topograficzne, adaptacje ACT są potrzebne do pielęgnowania zmiany behawioralnej, aby uwzględnić społeczno-kulturową różnorodność różnych kontekstów i poprawić skuteczność interwencji dla różnych kontekstów (Cattivelli i in., 2012,b; Drossel i in., 2014). Celem akceptacji i leczenia opartego na uważności jest zwiększenie elastyczności, nie poprzez zastąpienie dysfunkcyjnych myśli lub wprowadzenie silnych strategii kontroli (np. Ponownej oceny poznawczej), ale poprzez nauczenie pacjenta, aby był obecny i spójny z dowolnie wybranymi wartościami ( Barnes i Tantleff-Dunn, 2010b).

Nauczanie umiejętności akceptacji i uważności, aby poradzić sobie z trudnymi uczuciami i myślami, może być szczególnie pomocne dla tych, którzy są nieelastyczni i którzy unikają cierpienia emocjonalnego (Lillis i in., 2009). ACT oferuje szereg ważnych aplikacji dla otyłości i kontroli masy ciała, od terapii indywidualnej do ustawień grupowych, zarówno w szpitalu, jak i poza szpitalem. Ponadto ACT oferuje różne sposoby leczenia, w tym konsultacje telefoniczne i interwencje internetowe, z wysoce wydajną alokacją zasobów, cennymi wynikami i wydajnością. Ostatnie odkrycia wykazują doskonałe wyniki w tej dziedzinie (Bricker i in., 2013; Schuck i in., 2014). Możliwość wprowadzenia internetowych protokołów ACT w celu ukierunkowania na otyłość jest prawdopodobnie ważną innowacją w zakresie leczenia nadwagi w zakresie efektywności kosztowej. Najnowsza literatura na temat zaprzestania palenia za pomocą podejścia ACT przyniosła ważne wyniki i innowacje w dostarczaniu treści (Schuck i in., 2011). Dostosowanie treści do swobodnego udostępniania i elastyczności w fazie konserwacji po określonym programie lub samodzielnym leczeniu może być znaczącą innowacją w nauce o kontroli wagi i może dotrzeć do różnych populacji w celu zwiększenia społecznego wpływu programów opartych na akceptacji w promocji zdrowia .

Zmiana ukierunkowania z topografii na funkcjonowanie, bez bezpośredniego skupiania się na stresie psychologicznym, ale zajęcie się skłonnością do kontrolowania lub unikania trudnych emocji i myśli, jest kluczową cechą ACT. ACT może mieć znaczenie w leczeniu nadwagi i otyłości ze względu na długoterminową słabość bardziej tradycyjnych podejść (Prevedini i in., 2011). Idea ta jest spójna z literaturą na temat uzależnień i nadużywania substancji odurzających, która sugeruje, że podstawowym sposobem utrzymania abstynencji jest zwiększenie otwartości jednostki na psychologiczne zmagania lub czynniki wyzwalające; literatura dotycząca bólu wykazuje podobne ustalenia (Gifford i Lillis, 2009; Lillis i in., 2011; García-García i in., 2014). Dlatego też leczenie osób otyłych o wysokim poziomie FA powinno obejmować nauczanie większej tolerancji na stres psychiczny, zwiększanie zdolności do angażowania się w działania zorientowane na wartość oraz zmniejszanie walki o kontrolowanie trudnych emocji i myśli oraz rozwijanie lepszego zarządzania emocjonalnym jedzeniem, a zatem wspieranie długoterminowej zmiany zachowań.

Forman i in. (2007), porównał strategie kontroli z zastosowaniem podejścia akceptacji i uważności, i stwierdził, że w obecności wyższych poziomów głodu żywności uczestnicy uzyskali lepsze wyniki w stanie zgodnym z ACT. Te wstępne ustalenia potwierdzają wprowadzenie interwencji akceptacyjnych i opartych na uważności w kontekście tradycyjnych interdyscyplinarnych interwencji na rzecz otyłości, szczególnie w przypadku osób niereagujących i wysoce unikających (Forman i in., 2007). Wyraźne włączenie FA i empirycznych środków unikania, w szczególności dla osób niereagujących na standardowe leczenie, może stanowić pierwszy krok do dostosowanych interwencji dla osób prezentujących wysoki poziom zachowań unikowych i podobnych do uzależnień.

Zatem włączenie ACT do ugruntowanej interdyscyplinarnej interwencji w celu zastąpienia lub stosowania w połączeniu z CBT może sprzyjać zmianom zachowań, które są zgodne z nawykami zdrowotnymi, szczególnie dla pacjentów o wysokim stopniu unikania (Lillis i in., 2011; Forman i in., 2013; Hawkes i in., 2014). Wartość dodana akceptacji i leczenia opartego na uważności nie jest zmianą krótkoterminową; raczej przynosi długotrwałe rezultaty. Najnowsze prace w tym kierunku pokazują podobne efekty do tradycyjnej CBT pod koniec leczenia i lepsze wyniki długoterminowe podczas obserwacji (Weineland i in., 2012; Forman i in., 2013). Identyfikacja czynników psychologicznych, w szczególności FA, może pomóc wybranym osobom, które wymagają interwencji mającej na celu zmniejszenie empirycznego unikania i promowanie działania opartego na wartości, co pozwala na zwiększenie skuteczności i wydajności istniejących terapii w połączeniu z ACT. Nie ma jednoznacznego konsensusu co do istnienia dobrze zdefiniowanych kryteriów ani dla FA, ani, jak wskazano w najnowszej literaturze (Hebebrand i in., 2014), dla uzależnienia od jedzenia. Niemniej jednak DSM5 wydaje się otwierać na szersze definicje zachowań uzależniających, w tym zaburzeń nie związanych z substancjami (Hone-Blanchet i Fecteau, 2014; Meule i Gearhardt, 2014; Potenza, 2014). W związku z tym debata jest nadal otwarta, podobnie jak ostatnie wytyczne z australijskiego PA (Hay i in., 2014) zwracają uwagę na potrzebę dostarczenia większej ilości dowodów potwierdzających stosowanie ACT lub innych metod leczenia z rosnącą ilością dowodów, w celu uzależnienia od jedzenia. Mimo to obiecujące wyniki w dziedzinie otyłości związanej z zachowaniami podobnymi do uzależnienia od żywności (Forman i in., 2013) sugerują opracowanie dalszych badań z ACT dla otyłych osób niereagujących, doświadczających wysokiego poziomu unikania głodu na smaczne jedzenie. Miejmy nadzieję, że w niedalekiej przyszłości badania zidentyfikują kluczowe elementy uzależnienia powtarzające się w dziedzinie uzależnienia od jedzenia i dysfunkcjonalnej konsumpcji żywności oraz interwencje projektowe bardziej dopasowane do ich potrzeb.

Idź do:

Oświadczenie o konflikcie interesów

Autorzy oświadczają, że badanie zostało przeprowadzone przy braku jakichkolwiek powiązań handlowych lub finansowych, które mogłyby być interpretowane jako potencjalny konflikt interesów.

Idź do:

Referencje

  1. A-Tjak JGL, Davis ML, Morina N., Powers MB, Smits JAJ, Emmelkamp PMG (2015). Metaanaliza skuteczności akceptacji i terapii zaangażowania w klinicznie istotne problemy ze zdrowiem psychicznym i fizycznym. Psychother. Psychosom. 84, 30 – 36 10.1159 / 000365764 [PubMed] [Cross Ref]
  2. Avena NM, Bocarsly ME, Hoebel BG, Gold MS (2011). Nakłada się na nozologię nadużywania substancji i przejadania się: translacyjne implikacje „uzależnienia od żywności”. Curr. Nadużywanie narkotyków Rev. 4, 133 – 139. 10.2174 / 1874473711104030133 [PubMed] [Cross Ref]
  3. Avena NM, Gearhardt AN, Gold MS, Wang GJ, Potenza MN (2012a). Po krótkim płukaniu wyrzucić dziecko z kąpielą? Potencjalna wada odrzucenia uzależnienia od żywności w oparciu o ograniczone dane. Nat. Ks. Neurosci. 13, 514. 10.1038 / nrn3212-c1 [PubMed] [Cross Ref]
  4. Avena NM, Gold JA, Kroll C., Gold MS (2012b). Dalsze zmiany w neurobiologii żywności i uzależnienia: aktualizacja stanu nauki. Odżywianie 28, 341 – 343. 10.1016 / j.nut.2011.11.002 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  5. Barnes RD, Tantleff-Dunn S. (2010a). Wstępne badanie różnic płciowych i mediacyjnej roli tłumienia myśli żywieniowej w związku między stresem a cyklami wagowymi. Jeść. Nieład wagi. 15, e265 – e269. 10.1007 / BF03325308 [PubMed] [Cross Ref]
  6. Barnes RD, Tantleff-Dunn S. (2010b). Żywność do przemyśleń: zbadanie związku między tłumieniem myśli żywieniowej a wynikami związanymi z wagą. Jeść. Behav. 11, 175 – 179. 10.1016 / j.eatbeh.2010.03.001 [PubMed] [Cross Ref]
  7. Boggiano MM, Burgess EE, Turan B., Soleymani T., Daniel S., Vinson LD, et al. . (2014). Motywy do jedzenia smacznych potraw związanych z objadaniem się. Wyniki ze strony studenta i populacji poszukującej utraty wagi. Appetite 83C, 160 – 166. 10.1016 / j.appet.2014.08.026 [PubMed] [Cross Ref]
  8. Bricker J., Wyszyński C., Comstock B., Heffner JL (2013). Pilotażowa randomizowana kontrolowana próba akceptacji przez Internet i terapii zaangażowania w rzucaniu palenia. Nicotine Tob Res. 15, 1756 – 1764. 10.1093 / ntr / ntt056 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  9. Byrne S., Cooper Z., Fairburn C. (2003). Utrzymanie masy ciała i nawrót w otyłości: badanie jakościowe. Int. J. Obes. Relat. Metab. Nieład. 27, 955 – 962. 10.1038 / sj.ijo.0802305 [PubMed] [Cross Ref]
  10. Byrne SM, Cooper Z., Fairburn CG (2004). Psychologiczne predyktory wagi odzyskują w otyłości. Behav. Res. Ther. 42, 1341 – 1356. 10.1016 / j.brat.2003.09.004 [PubMed] [Cross Ref]
  11. Castelnuovo G., Manzoni GM, Pietrabissa G., Corti S., Giusti EM, Molinari E., i in. . (2014). Otyłość i rehabilitacja ambulatoryjna z wykorzystaniem technologii mobilnych: potencjalne podejście do zdrowia. Z przodu. Psychol. 5: 559. 10.3389 / fpsyg.2014.00559 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  12. Castelnuovo G., Manzoni GM, Villa V., Cesa GL, Pietrabissa G., Molinari E. (2011). Badanie STRATOB: projekt randomizowanego kontrolowanego badania klinicznego terapii poznawczo-behawioralnej i krótkiej terapii strategicznej z teleopieką u pacjentów z otyłością i zaburzeniami odżywiania się, odnoszących się do rehabilitacji żywieniowej. Próby 12: 114. 10.1186 / 1745-6215-12-114 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  13. Castelnuovo G., Simpson S. (2011). Ebesity - e-zdrowie na otyłość - nowe technologie leczenia otyłości w psychologii klinicznej i medycynie. Clin. Ćwicz. Epidemiol. Ment. Zdrowie 7, 5–8. 10.2174 / 1745017901107010005 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  14. Cattivelli R., Cavallini F., Tirelli V. (2012a). Perspektywiczna edukacja edukacyjna attraverso un apoccio clinico: i contributi dell'Accepti and angażowanie terapia e della funkcjonalna psychoterapia analityczna nel caso di un ragazzo con ansia sociale. Psicoterapia Cognitivo Comportamentale 18.
  15. Cattivelli R., Tirelli V., Berardo F., Perini S. (2012b). Promowanie właściwego zachowania w codziennym życiu za pomocą funkcjonalnej psychoterapii analitycznej u dzieci w młodym wieku. Int. J. Behav. Konsultować. Ther. 7, 25 – 32 10.1037 / h0100933 [Cross Ref]
  16. Cawley J., Meyerhoefer C., Biener A., ​​Hammer M., Wintfeld N. (2014). Oszczędności w wydatkach medycznych związanych ze zmniejszeniem wskaźnika masy ciała wśród dorosłych w USA z otyłością, ze statusem cukrzycy. Farmakoekonomia. [Wydanie elektroniczne przed papierowym]. 10.1007 / s40273-014-0230-2 [PubMed] [Cross Ref]
  17. Ceccarini M., Manzoni GM, Pietrabissa G., Castelnuovo G. (2014). Obesità e uzależnienie od żywności: una prospettiva psicosomatica, w Clinica Psicologica w Psicosomatica. Medicina e Psicologia Clinica fra Corpo e Mente, red. Zacchetti E., Castelnuovo G., redaktorzy. (Mediolan: Franco Angeli;).
  18. Cesa GL, Manzoni GM, Bacchetta M., Castelnuovo G., Conti S., Gaggioli A., i in. . (2013). Rzeczywistość wirtualna w celu wzmocnienia poznawczo-behawioralnego leczenia otyłości z zaburzeniami objadania się: randomizowane badanie kontrolowane z roczną obserwacją. J. Med. Internet Res. 15, e113. 10.2196 / jmir.2441 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  19. Cooper Z., Doll HA, Hawker DM, Byrne S., Bonner G., Eeley E., i in. . (2010). Testowanie nowego poznawczo-behawioralnego leczenia otyłości: randomizowane badanie kontrolowane z trzyletnią obserwacją. Behav. Res. Ther. 48, 706 – 713. 10.1016 / j.brat.2010.03.008 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  20. Davis C., Curtis C., Levitan RD, Carter JC, Kaplan AS, Kennedy JL (2011). Dowody na to, że „uzależnienie od żywności” jest prawidłowym fenotypem otyłości. Apetyt 57, 711 – 717. 10.1016 / j.appet.2011.08.017 [PubMed] [Cross Ref]
  21. Deitel M. (2002). Międzynarodowa grupa zadaniowa ds. Otyłości i „globalizacja”. Obes. Surg. 12, 613 – 614. 10.1381 / 096089202321019558 [PubMed] [Cross Ref]
  22. DiLeone RJ, Taylor JR, Picciotto MR (2012). Pęd do jedzenia: porównania i rozróżnienia między mechanizmami nagrody żywnościowej i uzależnienia od narkotyków. Nat. Neurosci. 15, 1330 – 1335. 10.1038 / nn.3202 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  23. Drossel C., McCausland C., Schneider N., Cattivelli R. (2014). Funkcjonalna adaptacja terapii akceptacji i zaangażowania: imperatyw etyczny, w uważności i akceptacji w wielokulturowej kompetencji: podejście kontekstowe do różnorodności społeczno-kulturowej w teorii i praktyce, ed Masuda A., redaktor. (Oakland, CA: New Harbinger Publications;).
  24. Foreyt JP, Poston WS (1998). Jaka jest rola terapii poznawczo-behawioralnej w zarządzaniu pacjentami? Obes. Res. 6 Suppl. 1, 18S – 22S. [PubMed]
  25. Forman D., Bulwer BE (2006). Choroba sercowo-naczyniowa: optymalne podejście do modyfikacji czynników ryzyka diety i stylu życia. Curr. Leczyć. Opcje Cardiovasc. Med. 8, 47 – 57. 10.1007 / s11936-006-0025-7 [PubMed] [Cross Ref]
  26. Forman EM, Hoffman KL, Juarascio AS, Butryn ML, Herbert JD (2013). Porównanie opartych na akceptacji i standardowych kognitywnych strategii radzenia sobie z pragnieniem słodyczy u kobiet z nadwagą i otyłych. Jeść. Behav. 14, 64 – 68. 10.1016 / j.eatbeh.2012.10.016 [PubMed] [Cross Ref]
  27. Forman EM, Hoffman KL, McGrath KB, Herbert JD, Brandsma LL, Lowe MR (2007). Porównanie strategii akceptacji i kontroli do radzenia sobie z głodem żywności: badanie analogowe. Behav. Res. Ther. 45, 2372 – 2386. 10.1016 / j.brat.2007.04.004 [PubMed] [Cross Ref]
  28. Garber AK, Lustig RH (2011). Czy fast food uzależnia? Curr. Nadużywanie narkotyków Rev. 4, 146 – 162. [PubMed]
  29. García-García I., Horstmann A., Jurado MA, Garolera M., Chaudhry SJ, Margulies DS, et al. . (2014). Przetwarzanie nagród w otyłości, uzależnieniu od substancji i uzależnieniu od substancji. Obes. Rev. 15, 853 – 869. 10.1111 / obr.12221 [PubMed] [Cross Ref]
  30. Gearhardt AN, Boswell RG, White MA (2014). Związek „uzależnienia od żywności” z zaburzeniami odżywiania i wskaźnikiem masy ciała. Jeść. Behav. 15, 427 – 433. 10.1016 / j.eatbeh.2014.05.001 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  31. Gearhardt AN, Corbin WR, Brownell KD (2009). Uzależnienie od żywności: badanie kryteriów diagnostycznych uzależnienia. J. Addict Med. 3, 1 – 7. 10.1097 / ADM.0b013e318193c993 [PubMed] [Cross Ref]
  32. Gearhardt AN, Brownell KD (2013). Czy jedzenie i uzależnienie mogą zmienić grę? Biol. Psychiatria 73, 802 – 803. 10.1016 / j.biopsych.2012.07.024 [PubMed] [Cross Ref]
  33. Gearhardt AN, Corbin WR (2011). Rola uzależnienia od żywności w badaniach klinicznych. Curr. Pharm. Des. 17, 1140 – 1142. 10.2174 / 138161211795656800 [PubMed] [Cross Ref]
  34. Gearhardt AN, Grilo CM, Di Leone RJ, Brownell KD, Potenza MN (2011a). Czy jedzenie może uzależniać? Implikacje dla zdrowia publicznego i polityki. Uzależnienie 106, 1208 – 1212. 10.1111 / j.1360-0443.2010.03301.x [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  35. Gearhardt AN, White MA, Masheb RM, Morgan PT, Crosby RD, Grilo CM (2012). Badanie konstrukcji uzależnienia od żywności u otyłych pacjentów z zaburzeniami objadania się. Int. J. Jedz. Nieład. 45, 657 – 663. 10.1002 / eat.20957 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  36. Gearhardt AN, White MA, Potenza MN (2011b). Zaburzenia objadania się i uzależnienie od jedzenia. Curr. Nadużywanie narkotyków Rev. 4, 201 – 207. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  37. Gifford EV, Lillis J. (2009). Unikanie i brak elastyczności jako wspólna droga kliniczna w otyłości i leczeniu palenia. J. Health Psychol. 14, 992 – 996. 10.1177 / 1359105309342304 [PubMed] [Cross Ref]
  38. Hawkes AL, Pakenham KI, Chambers SK, Patrao TA, Courneya KS (2014). Skutki interwencji polegającej na zmianie zachowań zdrowotnych u osób, które przeżyły raka jelita grubego, na wyniki psychospołeczne i jakość życia: randomizowane badanie kontrolowane. Ann. Behav. Med. 48, 359 – 370. 10.1007 / s12160-014-9610-2 [PubMed] [Cross Ref]
  39. Hay P., Chinn D., Forbes D., Madden S., Newton R., Sugenor L., et al. . (2014). Królewskie Australijskie i Nowozelandzkie Kolegium Psychiatrów Wytyczne Praktyki Klinicznej w leczeniu zaburzeń odżywiania. Aust. NZJ Psychiatry 48, 977 – 1008. 10.1177 / 0004867414555814 [PubMed] [Cross Ref]
  40. Hebebrand J., Albayrak O., Adan R., Antel J., Dieguez C., de Jong J., et al. . (2014). „Uzależnienie od jedzenia”, a nie „uzależnienie od jedzenia”, lepiej oddaje uzależniające zachowania żywieniowe. Neurosci. Biobehav. Rev. 47C, 295 – 306. 10.1016 / j.neubiorev.2014.08.016 [PubMed] [Cross Ref]
  41. Hill JO, Berridge K., Avena NM, Ziauddeen H., Alonso-Alonso M., Allison DB, et al. . (2014). Neurocognition: połączenie pokarm-mózg. Adv. Nutr. 5, 544 – 546. [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  42. Hone-Blanchet A., Fecteau S. (2014). Nakładanie się definicji uzależnienia od żywności i zaburzeń używania substancji: analiza badań na zwierzętach i ludziach. Neuropharmacology 85, 81 – 90. 10.1016 / j.neuropharm.2014.05.019 [PubMed] [Cross Ref]
  43. Innamorati M., Imperatori C., Manzoni GM, Lamis DA, Castelnuovo G., Tamburello A., i in. . (2015). Właściwości psychometryczne włoskiej skali uzależnienia od yale u pacjentów z nadwagą i otyłością. Jeść. Nieład wagi. 20, 119 – 127. 10.1007 / s40519-014-0142-3 [PubMed] [Cross Ref]
  44. Ivanova E., Jensen D., Cassoff J., Gu F., Knäuper B. (2014). Terapia akceptacji i zaangażowania poprawia tolerancję wysiłku u siedzących kobiet. Med. Sci. Sport Exerc. [Wydanie elektroniczne przed papierowym]. 10.1249 / MSS.0000000000000536 [PubMed] [Cross Ref]
  45. James GA, Gold MS, Liu Y. (2004). Interakcja reakcji sytości i nagrody na stymulację pokarmu. J. Addict. Dis. 23, 23 – 37. 10.1300 / J069v23n03_03 [PubMed] [Cross Ref]
  46. Knäuper B., Ivanova E., Xu Z., Chamandy M., Lowensteyn I., Joseph L., et al. . (2014). Zwiększenie skuteczności programu profilaktyki cukrzycy poprzez plany „jeśli-to”: protokół badania randomizowanego kontrolowanego badania programu zdrowej wagi McGill CHIP. BMC Public Health 14: 470. 10.1186 / 1471-2458-14-470 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  47. Kramer MK, McWilliams JR, Chen HY, Siminerio LM (2011). Wspólnotowy program zapobiegania cukrzycy: ocena programu grupowej równowagi stylu życia prowadzonego przez edukatorów diabetologicznych. Cukrzyca Educ. 37, 659 – 668. 10.1177 / 0145721711411930 [PubMed] [Cross Ref]
  48. Kramer MK, Miller RG, Siminerio LM (2014). Ocena wspólnotowego programu zapobiegania cukrzycy prowadzonego przez edukatorów diabetologicznych w Stanach Zjednoczonych: roczna obserwacja. Diabetes Res. Clin. Pract. 106, e49 – e52. 10.1016 / j.diabres.2014.10.012 [PubMed] [Cross Ref]
  49. Lehnert T., Streltchenia P., Konnopka A., Riedel-Heller SG, König HH (2014). Obciążenie zdrowotne i koszty otyłości i nadwagi w Niemczech: aktualizacja. Eur. J. Health Econ. . [Wydanie elektroniczne przed papierowym]. 10.1007 / s10198-014-0645-x [PubMed] [Cross Ref]
  50. Lifshitz F., Lifshitz JZ (2014). Globalność: główne przyczyny epidemii otyłości w USA, a obecnie na całym świecie. Pediatr. Endokrynol. Rev. 12, 17 – 34. [PubMed]
  51. Lillis J., Hayes SC, Bunting K., Masuda A. (2009). Nauczanie akceptacji i uważności w celu poprawy życia otyłych: wstępny test modelu teoretycznego. Ann. Behav. Med. 37, 58 – 69. 10.1007 / s12160-009-9083-x [PubMed] [Cross Ref]
  52. Lillis J., Hayes SC, Levin ME (2011). Obfite jedzenie i kontrola wagi: rola empirycznego unikania. Behav. Modif. 35, 252 – 264. 10.1177 / 0145445510397178 [PubMed] [Cross Ref]
  53. Manzoni GM, Pagnini F., Gorini A., Preziosa A., Castelnuovo G., Molinari E., i in. . (2009). Czy trening relaksacyjny może zmniejszyć emocjonalne jedzenie u kobiet z otyłością? Badanie eksploracyjne z miesiącami obserwacji 3. J. Am. Dieta. Doc. 109, 1427 – 1432. 10.1016 / j.jada.2009.05.004 [PubMed] [Cross Ref]
  54. Meule A., Gearhardt AN (2014). Uzależnienie od żywności w świetle DSM-5. Składniki odżywcze 6, 3653 – 3671. 10.3390 / nu6093653 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  55. Pietrabissa G., Manzoni GM, Corti S., Vegliante N., Molinari E., Castelnuovo G. (2012). Zajęcie się motywacją w leczeniu globalizacji: nowe wyzwanie dla psychologii klinicznej. Z przodu. Psychol. 3: 317. 10.3389 / fpsyg.2012.00317 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  56. Potenza MN (2014). Nie uzależniające zachowania uzależniające w kontekście DSM-5. Nałogowiec. Behav. 39, 1 – 2. 10.1016 / j.addbeh.2013.09.004 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  57. Prevedini AB, Presti G., Rabitti E., Miselli G., Moderato P. (2011). Terapia akceptacji i zaangażowania (ACT): podstawa modelu terapeutycznego i przegląd jego wkładu w leczenie pacjentów z przewlekłymi chorobami fizycznymi. G. Ital. Med. Lav. Erg. 33 1 Suppl. A, A53 – A63. [PubMed]
  58. Riva G., Bacchetta M., Cesa G., Conti S., Castelnuovo G., Mantovani F., i in. . (2006). Czy ciężka otyłość jest formą uzależnienia? Uzasadnienie, podejście kliniczne i kontrolowane badanie kliniczne. Cyberpsychol. Behav. 9, 457 – 479. 10.1089 / cpb.2006.9.457 [PubMed] [Cross Ref]
  59. Schag K., Schönleber J., Teufel M., Zipfel S., Giel KE (2013). Impulsywność związana z pożywieniem w otyłości i zaburzeniach objadania się - systematyczny przegląd. Obes. Rev. 14, 477 – 495. 10.1111 / obr.12017 [PubMed] [Cross Ref]
  60. Schuck K., Otten R., Kleinjan M., Bricker JB, Engels RC (2011). Skuteczność proaktywnego doradztwa telefonicznego dla rzucenia palenia u rodziców: protokół badania randomizowanego kontrolowanego badania. BMC Public Health 11, 732. 10.1186 / 1471-2458-11-732 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  61. Schuck K., Otten R., Kleinjan M., Bricker JB, Engels RC (2014). Skuteczność i akceptacja zachcianek na palenie leżą u podstaw skuteczności poradnictwa w zakresie rzucania palenia. W zależności od alkoholu uzależnionego od narkotyków. 142, 269 – 276. 10.1016 / j.drugalcdep.2014.06.033 [PubMed] [Cross Ref]
  62. Shaffer HJ, LaPlante DA, LaBrie RA, Kidman RC, Donato AN, Stanton MV (2004). W kierunku syndromu uzależnienia: wiele ekspresji, wspólna etiologia. Harv. Rev. Psychiatry 12, 367 – 374. 10.1080 / 10673220490905705 [PubMed] [Cross Ref]
  63. Spatola CA, Cappella EA, Goodwin CL, Baruffi M., Malfatto G., Facchini M., i in. . (2014a). Opracowanie i wstępna walidacja kwestionariusza akceptacji i działania choroby sercowo-naczyniowej (CVD-AAQ) u włoskiej próby pacjentów z chorobami serca. Z przodu. Psychol. 5: 1284. 10.3389 / fpsyg.2014.01284 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  64. Spatola CA, Manzoni GM, Castelnuovo G., Malfatto G., Facchini M., Goodwin CL, et al. . (2014b). Badanie ACTonHEART: uzasadnienie i projekt randomizowanego kontrolowanego badania klinicznego porównującego krótką interwencję opartą na akceptacji i terapii zaangażowanej do zwykłej profilaktyki wtórnej choroby wieńcowej. Zdrowie Qual. Wyniki życia 12: 22. 10.1186 / 1477-7525-12-22 [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed] [Cross Ref]
  65. Specchia ML, Veneziano MA, Cadeddu C., Ferriero AM, Mancuso A., Ianuale C., et al. . (2015). Ekonomiczny wpływ otyłości dorosłych na systemy opieki zdrowotnej: przegląd systematyczny. Eur. J. Zdrowie publiczne. 25, 255 – 262. 10.1093 / eurpub / cku170 [PubMed] [Cross Ref]
  66. Volkow ND, O'Brien CP (2007). Kwestie dotyczące DSM-V: czy otyłość należy uwzględnić jako zaburzenie mózgu? Jestem. J. Psychiatry 164, 708–710. 10.1176 / appi.ajp.164.5.708 [PubMed] [Cross Ref]
  67. Volkow ND, Wise RA (2005). Jak uzależnienie od narkotyków może pomóc nam zrozumieć otyłość? Nat. Neurosci. 8, 555 – 560. 10.1038 / nn1452 [PubMed] [Cross Ref]
  68. Weineland S., Arvidsson D., Kakoulidis TP, Dahl J. (2012). Terapia akceptacji i zaangażowania pacjentów z chirurgią bariatryczną, pilotażowa RCT. Obes. Res. Clin. Pract. 6, e1 – e90. 10.1016 / j.orcp.2011.04.004 [PubMed] [Cross Ref]