Maltretowanie dziecka Negl. 2016 Aug; 58: 180-90. doi: 10.1016 / j.chiabu.2016.06.023.
Imperatori C1, Innamorati M2, Lamis DA3, Farina B.2, Pompili M4, Contardi A.2, Fabbricatore M.2.
Abstrakcyjny
Trauma dziecięca (CT) jest uważana za główny czynnik ryzyka wielu zaburzeń, a także rozwoju psychopatologii odżywiania i otyłości dorosłych. Głównymi celami niniejszego badania była ocena u kobiet z nadwagą i otyłością: (i) niezależny związek między TK a uzależnieniem od pokarmu (FA) oraz (ii) TK u pacjentów z zarówno FA, jak i klinicznym poziomem napadowego objadania się (BE ), w porównaniu z pacjentami, którzy angażują się tylko w FA lub BE. Uczestnikami było 301 kobiet z nadwagą i otyłością, które chciały zastosować dietę niskokaloryczną. Wszystkim pacjentom poddano pomiary samooceny badające FA, BE, CT, objawy lęku i depresji. Nasilenie TK było umiarkowanie i dodatnio powiązane zarówno z nasileniem FA (r = 0.37; p <0.001), jak i BE (r = 0.36; p <0.001). Związek między FA i CT pozostał istotny po uwzględnieniu potencjalnych zmiennych zakłócających. Ponadto, w porównaniu z pacjentami bez dysfunkcyjnych wzorców żywieniowych, współwystępowanie FA i BE wiązało się z cięższą TK, a także z cięższą psychopatologią (tj. Lękiem i objawami depresyjnymi) oraz wyższym BMI. Nasze wyniki sugerują, że klinicyści powinni dokładnie ocenić obecność TK u osób, które zgłaszają dysfunkcjonalne wzorce żywieniowe, w celu opracowania metod leczenia specjalnie dla otyłych i otyłych pacjentów z wywiadem TK.
SŁOWA KLUCZOWE: Obżarstwo objadające się; Uraz z dzieciństwa; Uzależnienie od żywności; Otyłość; Nadwaga
PMID: 27442689
;
