Physiol Behav. 2018 Jan 8. pii: S0031-9384 (18) 30011-8. doi: 10.1016 / j.physbeh.2018.01.005.
Stinson EJ1, Krakoff J1, Gluck ME2.
Abstrakcyjny
CEL:
Upośledzenie funkcji wykonawczych i depresja są związane z otyłością, ale nie wiadomo, czy przewidują przyrost masy ciała.
METODY:
Czterdzieści sześć osób (35m, 37 ± 10y) ukończyło zadanie Stroop, zadanie Iowa Gambling (IGT), zadanie sortowania kart Wisconsin (WCST), spis objawów depresyjnych (IDS-SR), skala anhedonii fizycznej (PAS) i postrzegane Skala stresu (PSS). Mierzono także skład ciała (DXA) i glukozę na czczo. Dane z wizyt powrotnych wykorzystano do oceny zmian wagi.
WYNIKI:
Słabsza wydajność Stroopa i WCST związana z wyższym BMI, podczas gdy gorsza wydajność IGT i WCST związana z wyższą zawartością tkanki tłuszczowej (%; wszystkie p ≤ 0.05). Interferencja Stroopa (p = 0.04; p = 0.05) i IDS-SR (p = 0.06; p = 0.02) związana ze zwiększeniem BMI i przyrostem masy ciała (% / rok). W wielowymiarowym modelu liniowym interferencja Stroopa (β = 0.40, p <0.01; β = 0.35, p <0.01) i IDS-SR (β = 0.38, p <0.01; β = 0.37, p <0.01) niezależnie przewidywały wzrost BMI i przyrost masy ciała (% / rok) nawet po kontroli wyjściowej masy ciała i poziomów glukozy.
WNIOSKI:
Słabsze hamowanie odpowiedzi i objawy depresyjne, ale nie poziom glukozy, przewidywany przyrost masy ciała. Ocena deficytów neurokognitywnych i nastroju może poprawić obecne strategie leczenia utraty wagi. Numery rejestracyjne prób klinicznych NCT00523627, NCT00342732, NCT01224704. clintrials.gov.
SŁOWA KLUCZOWE: Funkcja poznawcza; Depresja; Zaburzenia nastroju; Otyłość; Psychopatologia
PMID: 29326031
DOI: 10.1016 / j.physbeh.2018.01.005
;
