Emocjonalny fenotyp jedzenia związany jest z centralnym wiązaniem receptora dopaminergicznego D2 niezależnie od wskaźnika masy ciała (2015)

Idź do:

Abstrakcyjny

Badania PET dostarczyły mieszanych dowodów dotyczących centralnego wiązania receptora dopaminowego D2 / D3 i jego związku z otyłością mierzoną wskaźnikiem masy ciała (BMI). Inne aspekty otyłości mogą być ściślej związane z układem dopaminergicznym. Scharakteryzowaliśmy zachowania związane z otyłością i ustaliliśmy, czy odnoszą się one do wiązania specyficznego dla centralnego receptora D2 (D2R), niezależnego od BMI. Dwudziestu dwóch otyłych i normalnie dobranych uczestników 17 wypełniło kwestionariusze związane z jedzeniem i nagrodami oraz przeszło badania PET przy użyciu selektywnego i niezastąpionego radioligandu D2R (N-[11C] metylo) benperidol. Kwestionariusze pogrupowano według dziedzin (jedzenie związane z emocjami, jedzenie związane z nagrodą, niejedzenie motywowane nagrodą lub wrażliwość na karę). Znormalizowane, zsumowane wyniki dla każdej domeny porównano między grupami otyłymi i normalnej masy ciała i skorelowano z wiązaniem D2R w prążkowiu i śródmózgowiu. W porównaniu z osobami o normalnej wadze grupa otyłych zgłosiła wyższy wskaźnik jedzenia związany zarówno z emocjami, jak i nagrodą (p <0.001), większa wrażliwość na karę (p = 0.06) i niższe zachowania związane z nagrodami niezwiązanymi z żywnością (p  <0.01). Wśród uczestników o normalnej wadze i otyłych, zgłaszane przez samych siebie emocjonalne zachowania związane z jedzeniem i nagrodą niezwiązane z jedzeniem były dodatnio skorelowane z prążkowiem (p <0.05) i śródmózgowia (p <0.05), odpowiednio, wiązanie D2R. Podsumowując, fenotyp emocjonalnego jedzenia może lepiej odzwierciedlać zmienioną centralną funkcję D2R niż inne powszechnie stosowane pomiary związane z otyłością, takie jak BMI.

Związane z nagrodą zaburzenia behawioralne i zaburzenia układu nerwowego mogą przyczyniać się do otyłości1 i zapewniają cele terapeutyczne do zapobiegania i leczenia choroby. Jednak rola przekazywania prążkowia dopaminy (DA) w otyłości u ludzi pozostaje niejasna ze względu na mieszane wyniki badań PET / SPECT, które oceniają związek między wskaźnikiem masy ciała (BMI) a dostępnością receptora DA D2 / D3 (D2 / D3R). Niektóre badania wykazały, że dostępność prążkowia D2 / D3R jest niższa w otyłości i ujemnie koreluje z BMI2,3,4 podczas gdy inni nie znajdują różnicy5,6,7 lub wyższa dostępność D2 / D3R u osób otyłych w porównaniu z osobami o normalnej wadze8 lub ze wzrostem BMI9. Używając wysoce specyficznego i nieulegającego przemieszczeniu ligandu, nie stwierdzono istotnych powiązań wiązania podtypu receptora D2 (D2R) z otyłością lub BMI10.

Różnice w otyłości u ludzi Wyniki badań DA PET mogą wynikać z kilku czynników. Na przykład użyte próbki badawcze miały różne stopnie otyłości, od nadwagi (BMI 25.0-29.9 kg / m2)3,6,9 i łagodny klasy I (BMI 30.0-34.9 kg / m2)3 otyłość do cięższej klasy III (BMI ≥ 40.0 kg / m2)2,4,5,8,9,10 otyłość. Fenotyp otyłości i nieprawidłowości w sygnalizacji DA mogą się różnić w zależności od klasy otyłości1,6. Aby dodatkowo skomplikować interpretację, większość z tych badań wykorzystywała radioligandy z ważnymi ograniczeniami. Konkretnie, [11C] raclopopride i [18F] fallypride nie rozróżnia D2R od D3R11, które są różnie zlokalizowane w mózgu i mogą być funkcjonalnie różne12. Co więcej, te radioligandy są przemieszczane przez DA, więc na dostępność D2 / D3R wpływ ma endogenne uwalnianie DA, a także wiązanie D2 / D3R per se13,14,15.

Chociaż BMI nie jest konsekwentnie skorelowane z dostępnością D2 / D3R16, behawioralne aspekty otyłości mogą mieć bliższy związek z sygnalizacją DA. Aby rozwiązać ten problem i ograniczenia opisane powyżej, oceniliśmy cechy związane z otyłością, które mogą odnosić się do sygnalizacji DA, takie jak jedzenie oparte na emocjach i nagrodach oraz zachowanie motywowane nagrodą nieżywnościową i wrażliwość na karę, w otyłości i normalnej wadze Uczestnicy. Zbadaliśmy, czy te cechy korelują ze striatalnym D2R, używając (N-[11C] metylo) benperidol ([11C] NMB), radioligand PET, antagonista receptora DA D2, który jest wysoce selektywny w stosunku do D2R w porównaniu z D3R17 i inne receptory białka G i nie jest wypierany przez endogenne uwalnianie DA18. Ponadto, ponieważ zachowanie poszukiwania nowości jest związane z wiązaniem D2 / D3R śródmózgowia19, zbadaliśmy związek między wiązaniem D2R śródmózgowia a zachowaniem związanym z otyłością.

Metody

Uczestnicy

Uczestnikami były osoby o normalnej wadze 17 i osoby otyłe 22 (patrz Tabela 1). Jedna osoba w grupie o normalnej wadze miała nieco nadwagę (BMI = 25.9 kg / m2), ale procent tkanki tłuszczowej i inne parametry masy spełniają kryteria normalnej wagi. Wybrane dane od uczestników 15 z każdej grupy zgłoszono wcześniej10. Po całonocnym poście (co najmniej 8 godzin), uczestnicy przeszli kompleksową ocenę lekarską, rutynowe badania krwi, hemoglobinę A1C i doustny test tolerancji glukozy (OGTT). Osoby, u których samodzielnie podawano cukrzycę, HbA1c ≥ 6.5% lub wyniki OGTT, które wskazywały na zaburzenia glikemii na czczo, upośledzoną tolerancję glukozy po podaniu doustnym lub cukrzycę, zostały wykluczone. Osoby były również badane i wykluczane pod kątem IQ <8020 (WASI) oraz stany chorobowe, w tym parkinsonizm, psychoza życiowa, mania, uzależnienie od substancji, poważna depresja, fobia społeczna, zaburzenia odżywiania (w tym zaburzenia objadania się) i lęk napadowy w badaniu neurologicznym i wywiadzie psychiatrycznym (Structured Clinical Interview for DSM-IV21). Obecne palenie tytoniu i leki związane z funkcją DA również były wykluczające. Żaden uczestnik nie palił tytoniu podczas poprzedniego 11 mos. lub używane leki związane z funkcją DA w ciągu ostatniego miesiąca. Wszyscy uczestnicy wyrazili pisemną świadomą zgodę. Wszystkie procedury zostały wykonane zgodnie z Deklaracją Helsińską i zatwierdzone przez Biuro Ochrony Ludzkich Badań Uniwersytetu Waszyngton i Komitet Badań nad Radioaktywnymi Lekami.

Tabela 1 

Charakterystyka uczestnika

kwestionariusze

W dniu OGTT, natychmiast i 1 godz., Po których zapewniono odpowiednio przekąskę i lunch, uczestnicy wypełnili kwestionariusze dotyczące konstruktu lub domen związanych z DA: 1) zachowania żywieniowe związane z emocjami, w tym unikanie negatywnego wpływu ; 2) zachowania żywieniowe związane z nagrodą, w tym pragnienie smacznych potraw i niezdolność do ograniczenia spożycia słodkich potraw; 3) zachowanie związane z nagrodami nieżywnościowymi, w tym podejście, wrażliwość, motywacja i oczekiwanie na bodźce związane z nagrodami nieżywnościowymi; i 4) unikanie kar, w tym hamowanie, wrażliwość i oczekiwanie. Kwestionariusze do samodzielnego zgłaszania lub podskale kwestionariuszy do samodzielnego zgłaszania zostały uwzględnione w tych różnych domenach (Tabela 2) na podstawie ich opisów w oryginalnych manuskryptach przedstawiających i weryfikujących kwestionariusz. Wyniki dla każdego kwestionariusza lub podskali zostały przeliczone na z- wyniki i zsumowane z innymi miernikami zawartymi w domenie w celu uzyskania końcowych wyników w domenie dla każdej osoby.

Tabela 2 

Domeny behawioralne. Normalna waga n = 17; Otyły n = 21-22.

Następujące kwestionariusze zostały uwzględnione w dziedzinie jedzenia związanego z emocjami: Skala jedzenia emocjonalnego22 (EES) ocenia potrzebę jedzenia z powodu negatywnych emocji. Podskala „emocje” holenderskiego zachowania żywieniowego23 (DEBQ ES) składa się z sumowanych samoocen tendencji do jedzenia w odpowiedzi zarówno na emocje „rozproszone” (np. Znudzone), jak i „wyraźnie oznaczone” (np. Gniew). Podskala „efektu zmiany nastroju” kwestionariusza Sweet Taste24 (STQ MAE) ocenia stopień, w jakim jedzenie słodkich potraw pozytywnie zmienia nastrój.

Następujące kwestionariusze zostały uwzględnione w domenie związanej z jedzeniem związanym z nagrodą: Skala odżywiania się25 (BES) ocenia stopień, w jakim doświadcza się objadania się, w tym zachowania (np. Jedzenia w tajemnicy) i emocji, które pojawiają się przed i po objadaniu się (np. Brak kontroli). Podskala „Upośledzona kontrola jedzenia słodyczy” w STQ24 (STQ IC) jest miarą zdolności powstrzymywania się od jedzenia słodyczy. Wykorzystaliśmy łączny wynik w spisie głodu żywności26 (FCI) do pomiaru ogólnego apetytu na słodkie i wysokowęglowodanowe lub tłuste potrawy.

W domenie nagrody nieżywnościowej uwzględniono następujące kwestionariusze: część systemu aktywacji behawioralnej (BAS) BIS / BAS27 Kwestionariusz składa się z trzech podskal: jazdy, poszukiwania zabawy i reakcji na nagrody. Ma on na celu pomiar czułości BAS. Osoby z silniejszym BAS powinny być bardziej wrażliwe i czerpać więcej przyjemności po ekspozycji na wskazówki premiowe28,29. Wrażliwość na nagrodę w części Kwestionariusz wrażliwości na karę i wrażliwości na nagrodę30 (SPSRQ) ocenia również funkcjonowanie BAS. Część dotycząca oczekiwanych nagród uogólnionych skal oczekiwanych nagród i kar31 mierzy optymizm i oczekiwanie pozytywnych wydarzeń życiowych. „Zachowanie z ciekawości” lub poszukiwanie nowości, wymiar Temperamentu i Inwentarza Postaci32 (TCI-R) odzwierciedla nastawienie do aktywnego poszukiwania nowości, impulsywności i podejścia do wskazówek nagradzających. Wymiar „uzależnienia od wynagrodzenia” TCI odzwierciedla nastawienie do zachowań prospołecznych i aprobaty społecznej. Wymiar „trwałości” TCI odzwierciedla stopień wytrwałości pomimo zmęczenia i innych przeszkód.

W domenie karnej uwzględniono następujące kwestionariusze: Część BIS / BAS systemu hamowania behawioralnego (BIS)27 kwestionariusz mierzy wrażliwość BIS. Osoby o silniejszej wrażliwości BIS powinny być bardziej wrażliwe i odczuwać większy niepokój w odpowiedzi na wskazówki dotyczące kary28,29. Części kary GRAPES31 i SPSRQ30 ocenić, odpowiednio, oczekiwaną karę i wrażliwość. Sekcja „unikania szkód” w TCI-R32 ocenia stronniczość wobec zachowań mających na celu unikanie szkód.

Akwizycja MRI i PET

W dniu innym niż dzień OGTT uczestnicy przeszli badania PET metodą MRI i 2 hr, które odbyły się między 0900 a 1700. Metody dla [11C] Synteza NMB, akwizycje MRI i skanowania PET opisano wcześniej10. Każdy uczestnik dożylnie otrzymał 6.4 - 18.1 mCi zawierające <7.3 μg nieznakowanego NMB. [11C] Czystość NMB wynosiła ≥96%, a aktywność właściwa ≥1066 Ci / mmol (39 TBq / mmol). Od [11C] NMB nie jest usuwalny przez endogenny DA18, uczestnicy nie zostali poproszeni o pość lub w inny sposób modyfikować spożycie pokarmu w nocy przed lub w dniu skanowania.

Analizy oparte na ROI

Metody naszych analiz opartych na ROI opisano w Eisenstein i in.10,33. Oprogramowanie do neuroobrazowania FreeSurfer (http://surfer.nmr.mgh.harvard.edu) zostało użyte do segmentacji regionów prążkowanych34. Aby ograniczyć wiele porównań, specyficzne wiązanie D2R (BPND) dla każdego ROI uśredniono dla lewej i prawej półkuli. Putamen and caudate D2R BPNDuśredniono w celu uzyskania złożonego BP prążkowia grzbietowegoND i brzuszna prążkowia BPND zawiera średnie jądro półleżące D2R BPND. Region śródmózgowia śledzono na MPRAGE każdej osoby, jak opisano wcześniej33.

Analizy oparte na wokselach

Przeprowadziliśmy analizy oparte na wokselach, aby ustalić, czy określone klastry prążkowia lub śródmózgowia wiązania D2R odnoszą się do BMI lub odżywiania związanego z emocjami, odżywiania związanego z nagrodą, nagrodą nieżywnościową i wynikami w dziedzinie zachowania w karach. Obrazy D2R BPND w poprzek mózgu zostały wygenerowane dla każdego uczestnika i wygładzone przy pomocy 6 mm pełnej szerokości przy połowie maksymalnego jądra. Obrazy te zostały uśrednione dla osób o normalnej wadze i otyłych i osiągnęły próg przy BPND = 0, aby użyć jako wyraźnej maski tylko dla regionów obejmujących prążkowie lub podkorowe. Pozytywne i negatywne powiązania między wiązaniem D2R a zmiennymi zależnymi testowano na poziomie wokseli przy użyciu SPM8 (http://www.fil.ion.ucl.ac.uk/spm).

Podstawowe analizy statystyczne

Większość danych była zarządzana za pomocą narzędzi do elektronicznego rejestrowania danych REDCap obsługiwanych przez Wydział Biostatystyczny Washington University School of Medicine35. Grupowe zmienne demograficzne porównano z Pearson Chi Square, Mann Whitney Ulub t-testy. BP grzbietowy i brzuszny prążkowiaND porównano z powtarzanymi pomiarami ANCOVA zależnymi od wieku, pochodzenia etnicznego i wykształcenia. Midbrain D2R BPND a wyniki domen zostały porównane między grupami o normalnej wadze i otyłości z ANCOVA zależnymi od wieku, pochodzenia etnicznego i wykształcenia. Znaczące ustalenia dla domeny behawioralnej zostały uzupełnione eksploracyjnymi ANCOVA każdego kwestionariusza przyczyniającego się do tej domeny. Oddzielne hierarchiczne modele regresji liniowej z odpowiednimi zmiennymi towarzyszącymi (wiek, pochodzenie etniczne, poziom wykształcenia i / lub BMI) zastosowano do analizy zdolności każdej zmiennej do przewidywania D2R BP prążkowanego lub śródmózgowiaND. Analizy te dostarczyły również częściowe korelacje opisujące unikalną wariancję wniesioną przez każdą zmienną będącą przedmiotem zainteresowania do BPND. W przypadku analiz wokselowych korelacje między wiązaniem D2R a BMI i punktacją domen behawioralnych obliczono jako Pearsona r i przetestowane pod kątem istotności z jedną próbką Studenta t-badania dotyczące wieku, pochodzenia etnicznego, wykształcenia oraz, w przypadku domen behawioralnych, BMI, dla każdego woksela. W przypadku analiz SPM p  ≤ 0.001, po korekcji wielokrotnych porównań, na poziomie wokselowym uznano za istotny. Dla wszystkich innych analiz poziom istotności ustalono na α ≤ 0.05.

Efekt

Charakterystyka uczestnika

Grupy o normalnej wadze i otyłe są opisane w Tabela 1. Nie mieliśmy kompletnych zestawów kwestionariuszy dotyczących nagród i kar nieżywnościowych od jednej osoby otyłej, a inna osoba otyła nie została poddana skanowi PET. Dlatego analizowane zestawy danych zawierające te zmienne obejmują osoby otyłe 21 i osoby o normalnej wadze 17. Śródmózgowia jednego uczestnika o normalnej wadze D2R BPND było zbyt niskie, aby można je było zmierzyć za pomocą naszego oprogramowania do przetwarzania i analiz, w tym tej zmiennej obejmowało otyłych 20 lub 21 i uczestników o normalnej wadze 16.

Wiązanie specyficzne dla BMI i centralnego D2R

Tak jak w naszym poprzednim raporcie o podzbiorze tych osób10, po zmianie wieku, etiniczności i poziomu wykształcenia, grupy otyłe i o normalnej wadze nie różniły się BP w prążkowiuND (normalna waga oznacza całkowite ciśnienie prążkowiaND = 10.30, SD = 1.17; otyłość średni całkowity prążkowiecND = 10.22, SD = 1.34; F1,33 = 1.98, p = 0.17). W obu grupach Dorsal prążkowia D2R BPND była większa niż brzuszna prążkowia BPND na marginalnie znaczącym poziomie (średni grzbietowy BPND = 4.09, SD = 0.52; brzuszne średnie ciśnienie krwiND = 2.08, SD = 0.29; F1,33 = 3.87, p = 0.06) i nie było istotnej interakcji między grupą a regionem prążkowia (F1,33 = 1.98, p = 0.17). Midbrain D2R BPND nie różnił się między grupami o normalnej wadze i otyłych (średni BP o normalnej masieND = 0.27, SD = 0.14; otyły średni BPND = 0.27, SD = 0.09; F1,32 = 0.15, p = 0.70).

Kontrolując wiek, pochodzenie etniczne i wykształcenie, BMI nie przewidywało prążkowia BPND u wszystkich uczestników (grzbietowa R2 zmiana = 0.07. F1,33 = 2.61, p = 0.12; brzuszny R2 zmiana = 0.00. F1,33 = 0.02, p = 0.90) (Rys. 1) lub w obrębie którejkolwiek grupy (masa normalna: grzbietowa R2 zmiana = 0.01; F1,12 = 0.19, p = 0.67, brzuszna R2 zmiana = 0.00. F1,12 = 0.002, p = 0.97; otyłość: grzbietowa R2 zmiana = 0.03; F1,16 = 0.62, p = 0.44, brzuszna R2 zmiana = 0.04; F1,16 = 0.99, p = 0.33). Podobnie BMI nie przewidywał śródmózgowia D2R BPND u uczestników o normalnej wadze i otyłych (R2 zmiana = 0.00. F1,32 = 0.001, p = 0.98) lub w ramach którejkolwiek z grup (waga normalna: R2 zmiana = 0.05; F1,11 = 0.55, p = 0.48; otyły: R2 zmiana = 0.12; F1,16 = 2.51, p = 0.13).

Rysunek 1 

BMI i prążkowia D2R nie są istotnie skorelowane między grupami o normalnej wadze (wyraźne kółka) i otyłych (wypełnione kółka).

Zachowanie związane z otyłością

Tabela 2 przedstawia sumę średniej grupy (SD) z- wyniki dla każdej domeny i surowe wyniki dla każdego kwestionariusza.

Grupa otyłych miała wyższe średnie wyniki domen w zakresie jedzenia związanego z emocjami (F1,34 = 11.62, p <0.01; Rys. 2A) i jedzenie związane z nagrodą (F1,34 = 28.47, p <0.001; Rys. 2B) i niższy średni wynik domeny w nagrodach innych niż żywność (F1,33 = 5.37, p = 0.03; Rys. 2C). Wyniki w dziedzinie kar były wyższe u osób otyłych w porównaniu do normalnej masy ciała na marginalnie znaczącym poziomie (F1,33 = 3.69, p = 0.06; Rys. 2D).

Rysunek 2 

Zachowania uważane za ściśle powiązane z sygnalizacją dopaminową różnią się między osobami o normalnej masie ciała i otyłymi.

W domenie Jedzenie związane z emocjami wyniki we wszystkich trzech kwestionariuszach były ze sobą skorelowane (0.63 ≤ r39 ≤ 0.80, p <0.001), a grupa otyłych uzyskała znacznie wyższy wynik niż grupa z prawidłową wagą w EES (F1,33 = 6.42, p = 0.02) i DEBQ ES (F1,33 = 4.75, p = 0.04) i nieznacznie znacząco wyższy na STQ MAE (F1,33 = 3.48, p = 0.07). BMI był powiązany z sumarycznym wynikiem domeny w całej próbie (r39 = 0.46, p <0.01), ale nie tylko w przypadku otyłości (r22 = −0.24, p = 0.29) lub o normalnej wadze (r17 = 0.09, p = 0.74).

Połączenia z- wyniki trzech ankiet zawartych w domenie „Jedzenie związane z nagrodą” były ze sobą skorelowane (r39 = 0.43, p ≤ 0.01). Grupa otyłych uzyskała wyższe wyniki na BES (F1,34 = 19.57, p <0.001), STQ IC (F1,34 = 14.77, p = 0.001) i FCI (F1,34 = 10.35, p = 0.003). BMI związane z sumarycznym wynikiem domeny w całej próbie (r39 = 0.37, p 0.02), ale nie w obrębie otyłości (r22 = 0.07, p = 0.78) lub nierzła waga (r17 = −0.03, p = 0.91).

W domenie Non-food Reward poszczególne kwestionariusze nie korelowały (0.03 ≤ r38 ≤ 0.28, p  ≥ 0.09). Grupa otyłych miała niższy średni wynik niż grupa z prawidłową wagą w podskali podejścia behawioralnego BIS / BAS (F1,33 = 6.47, p = 0.02). Grupy nie różniły się znacząco w żadnej z innych skal domeny Reward (SPSRQ: F1,33 = 0.21, p = 0.65; TCI-R: F1,33 = 0.44, p = 0.51) z wyjątkiem marginalnie istotnego poziomu w podskali oczekiwanej nagrody GRAPES (otyłość <normalna waga, F1,33 = 3.25, p = 0.08). BMI nie korelował istotnie z sumarycznym wynikiem domeny w całej próbie (r38 = −0.11, p = 0.51) lub w normalnej wadze (r17 = 0.39, p = 0.12; Rys. 3A). Jednak BMI było skorelowane ze zsumowanym wynikiem domeny w otyłości (r21 = 0.54, p = 0.01; Rys. 3B).

Rysunek 3 

Chociaż grupa otyłych zgłosiła niższy odsetek zachowań związanych z nagrodą nieprzeznaczoną do spożycia w porównaniu z grupą o normalnej wadze, wyższy BMI był związany z wyższym odsetkiem zachowań związanych z nagradzaniem nieżywnościowym wśród osób otyłych.

W domenie Punishment, wyniki wszystkich kwestionariuszy były ze sobą skorelowane (0.54 ≤ r39 ≤ 0.79, p ≤ 0.001). Grupa otyłych miała tendencję do uzyskiwania wyższych wyników w części BIS / BAS hamującej zachowanie (F1,33 = 3.11, p = 0.09) i podskalą unikania szkód TCI-R (F1,33 = 3.17, p  = 0.08) niż grupa o normalnej wadze; różnice te były nieznacznie istotne. Grupy otyłe i grupy o normalnej wadze nie różniły się podskalą oczekiwanej kary w GRAPES (F1,33 = 1.10, p = 0.30) lub podskala wrażliwości na karę SPRSQ (F1,33 = 2.30, p = 0.14). BMI nie korelował istotnie z sumarycznym wynikiem domeny w całej próbie (r38 = 0.15, p = 0.37) lub w normalnej wadze (r17 = 0.21, p = 0.43) lub otyłość (r21 = −0.35, p = 0.12) grupy.

Zachowanie związane z otyłością i centralne D2R BPND

Po osiągnięciu pożądanego wieku, pochodzenia etnicznego, poziomu wykształcenia i wskaźnika BMI wynik domeny związany z jedzeniem związanym z emocjami grzbietowy prążkowia BPND (R2 zmiana = 0.13. F1,32 = 7.51, p = 0.01; częściowy r = 0.44; Rys. 4A), ale jedzenie związane z nagrodą (R2 zmiana = 0.02. F1,32 = 1.15, p = 0.29), Nagroda nieżywnościowa (R2 zmiana = 0.01. F1,31 = 0.31, p = 0.58) i kara (R2 zmiana = 0.00. F1,31 = 0.06, p = 0.81) wyniki domeny nie. W dziedzinie jedzenia związanego z emocjami, EES (R2 zmiana = 0.08. F1,32 = 5.48, p = 0.03, partystyczny r = 0.38), DEBQ ES (R2 zmiana = 0.12. F1,32 = 6.88, p = 0.01, partystyczny r = 0.42) i STQ MAE (R2 zmiana = 0.10. F1,32 = 4.48, p = 0.04, partystyczny r = 0.35) były związane z BP w prążkowiu grzbietowymND .

Rysunek 4 

Doniesienia o jedzeniu emocjonalnym korelują z wiązaniem D2R w prążkowiu niezależnym od BMI u osób o prawidłowej masie ciała (wyraźne kółka) i otyłych (wypełnione kółka).

Po osiągnięciu pożądanego wieku, pochodzenia etnicznego, poziomu wykształcenia i BMI, Jedzenie związane z wynikami domen Emotion (R2 zmiana = 0.11. F1,32 = 5.18, p = 0.03) względem brzuszny prążkowia BPND (Rys. 4B), ale jedzenie związane z nagrodą (R2 zmiana = 0.05. F1,32 = 2.33, p = 0.14), Nagroda nieżywnościowa (R2 zmiana = 0.00. F1,31 = 0.19, p = 0.67) i kara (R2 zmiana = 0.02. F1,31 = 0.72, p = 0.40) wyniki domeny nie. W dziedzinie jedzenia związanego z emocjami DEBQ ES (R2 zmiana = 0.10. F1,32 = 4.71, p = 0.04, częściowe r = 0.36) wyniki istotnie korelowały z BP w prążkowiu brzusznymND. STQ MAE (R2 zmiana = 0.08. F1,32 = 3.93, p = 0.06; częściowy r = 0.33) i EES (R2 zmiana = 0.07. F1,32 = 3.17, p = 0.09; częściowy r = 0.33) skorelowane z BP w prążkowiu brzusznymND na marginalnie znaczącym poziomie.

Po pożądanym wieku, pochodzeniu etnicznym, poziomie wykształcenia i BMI, śródmózgowia D2R BPND był związany z wynikami żywieniowymi związanymi z wynikami domen Emotion (R2 zmiana = 0.10. F1,31 = 4.88, p = 0.04; częściowy r = 0.37, Rys. 5A). W tej domenie wyższy śródmózgowia D2R BPND istotnie związany z wyższym EES (R2 zmiana = 0.14. F1,31 = 6.48, p = 0.02; częściowy r = 0.42) i DEBQ ES (R2 zmiana = 0.09. F1,31 = 4.71, p = 0.04; częściowy r = 0.36), ale nie było to związane z MAE STQ (R2 zmiana = 0.03. F1,31 = 1.23, p = 0.28) punktów. Midbrain D2R BPND był również powiązany z wynikami w domenie Nagrody Niejadowej (R2 zmiana = 0.13. F1,30 = 4.82, p = 0.04; częściowy r = 0.37, Rys. 5B). W domenie Nagroda nieżywnościowa wyższy mózg śródmózgowia D2R BPND związane z wyższymi wynikami na BAS (R2 zmiana = 0.10. F1,30 = 3.83, p = 0.06; częściowy r = 0.34) i podskalę wrażliwości na nagrodę SPSRQ (R2 zmiana = 0.09. F1,30 = 3.73, p = 0.06; częściowy r = 0.33) na nieznacznie istotnych poziomach, ale nie były one związane z wynikami w podskali oczekiwanej nagrody w GRAPES (R2 zmiana = 0.01. F1,30 = 0.30, p = 0.59) lub związane z nagrodą skale TCI-R (R2 zmiana = 0.02. F1,30 = 0.78, p = 0.38). Midbrain D2R BPND nie było związane z jedzeniem związanym z nagrodą (R2 zmiana = 0.00. F1,31 = 0.01, p = 0.93) lub kara (R2 zmiana = 0.00. F1,3 = 0.05, p = 0.83) wyniki domeny.

Rysunek 5 

Wiązanie D2R śródmózgowia koreluje z opisywanymi przez siebie zachowaniami związanymi z nagrodą i jedzeniem niezależnymi od BMI u osób o prawidłowej masie ciała (puste kółka) i otyłych (wypełnione kółka).

Analiza oparta na wokselach

Podczas gdy dodatni BPND-zależności behawioralne wydawały się występować w prążkowiu i śródmózgowiu przy mniej rygorystycznych kryteriach istotności statystycznej, nie zaobserwowano istotnych zależności między wiązaniem D2R a BMI ani żadnymi wynikami domen behawioralnych na poziomie wokseli (p > 0.001 dla wszystkich testów).

Dyskusja

Nasze obecne odkrycia przyczyniają się do literatury dotyczącej otyłości i neuroobrazowania na kilka ważnych sposobów. Po pierwsze, scharakteryzowaliśmy cztery różne typy przypuszczalnie związanych z DA zachowań u rygorystycznie badanych, umiarkowanie otyłych i normalnej masy ciała uczestników przy użyciu dobrze zwalidowanych i wiarygodnych kwestionariuszy. Według naszej wiedzy żadne inne badanie nie badało tych zachowań jednocześnie u osób otyłych i o normalnej wadze w takim samym stopniu. Po drugie, nasze pomiary wiązania D2R nie są zakłócane przez wiązanie D3R i współzawodnictwo z endogennym DA, ponieważ zastosowaliśmy stosunkowo nowy radioligand [11C] NMB, który jest wyjątkowy ze względu na wysokie powinowactwo i selektywność wobec D2R, który wydaje się nieprzepuszczalny dla endogennego DA. Te właściwości radioligandu pozwalają nam określić ilościowo specyficzne poziomy wiązania D2R zamiast dostępności D2 / D3R i uniknąć wpływu endogennych poziomów DA. Wreszcie wykryliśmy związki między wiązaniem D2R a fenotypami behawioralnymi, mierzone za pomocą kilku zweryfikowanych i wiarygodnych kwestionariuszy samoopisowych. Relacje te były specyficzne dla dwóch z czterech badanych domen behawioralnych i były niezależne od BMI. Co więcej, sam BMI nie korelował ze specyficznym wiązaniem D2R. Dane te podkreślają złożoną interakcję między zachowaniami związanymi z jedzeniem i nagrodą, BMI oraz miarami kluczowego centralnego systemu nagradzania (specyficzne dla D2R wiązanie prążkowia i śródmózgowia). Nasze ustalenia, że ​​zachowania związane z jedzeniem i nagrodą odnoszą się liniowo do prążkowia i śródmózgowia, odpowiednio, D2R, potwierdzają pogląd, że regulacja przyjmowania pokarmu i zachowania uzależnionego od nagrody obejmuje centralny system nagradzania, motoryczny i nawykowy, mimo że specyficzne wiązanie D2R nie było związane z BMI.

Dzięki naszym analizom opartym na ROI wykazujemy, że zachowania związane z otyłością, w szczególności zgłaszane przez siebie wyższe wskaźniki jedzenia w celu uniknięcia negatywnych emocji, korelują z wyższym wiązaniem D2R w prążkowiu in vivo u otyłych i normalnej masy ciała uczestników, niezależnie od BMI. To odkrycie jest zgodne z ostatnim raportem, że dostępność prążkowia D2 / D3R jest pozytywnie związana z wymiarem trójczynnikowego kwestionariusza żywieniowego, „jedzenia oportunistycznego”9, która odzwierciedla nawykową, emocjonalną i sytuacyjną podatność na zahamowanie jedzenia36. Nasze odkrycie jest zgodne z ich odkryciem, ale rozszerza wyniki poprzez zastosowanie kilku zweryfikowanych kwestionariuszy związanych z jedzeniem emocjonalnym i radioligandem selektywnym względem D2. Nasze wyniki są również zgodne z wynikami badania, które wykazało wyniki wielu profili genetycznych odzwierciedlające poprawę funkcji DA (w tym ANKK polimorfizm pojedynczego nukleotydu związany z poziomem D2R) odnosi się do bardziej emocjonalnego i objadania się37. Nasze ustalenia różnią się od Wołkowa i in.38 w którym wiązano większą emocjonalność niższy Dostępność grzbietowej prążkowia receptora D2 / D3. Jednak Volkow badał tylko nieotyłych uczestników i in.38 a kryteria przesiewowe i właściwości zastosowanego radioligandu PET były inne niż w naszym badaniu. Chociaż nie jest to statystycznie istotne, wyższe wiązanie grzbietowe prążkowia D2R w naszej próbce miało tendencję do wyższy BMI u osób o normalnej wadze i umiarkowanie otyłych, podobnych do Dunna i in.8. Być może, jak proponują inni1,6,7, nadreaktywność układu prążkowia DA wywołana przez powtarzane przejadanie się emocjonalne w mniej ciężkich postaciach nadwagi lub otyłości ostatecznie reguluje w dół prążkowia D2 / D3R, wykazując niższą dostępność receptorów u osób skrajnie otyłych, jak u Wanga i in.4 i de Weijer i wsp2. Alternatywnie, osoby otyłe ze stosunkowo wyższym wiązaniem prążkowatym D2R mogą być chronione przed rozwojem cięższych postaci otyłości. Niestety ograniczenia wagi skanera i rozmiar otworu wykluczały włączenie osób poważnie lub chorobliwie otyłych do obecnego badania. W przyszłych badaniach należy zastosować badania podłużne i / lub przekrojowe w celu ustalenia, czy D2R prążkowia i zachowania związane z otyłością zmieniają się zgodnie z dużymi zmianami BMI (tj. Z otyłości umiarkowanej do ciężkiej).

Nasze analizy oparte na ROI również to wykazały śródmózgowie Wiązanie D2R odnosiło się do pozytywnie zgłaszanych zachowań związanych z jedzeniem emocjonalnym i zachowaniami związanymi z nagrodami niezwiązanymi z jedzeniem w grupach o normalnej wadze i otyłych. Nie jest to zaskakujące, biorąc pod uwagę rolę śródmózgowia w motywacji i tworzeniu nawyków39oraz działania mające na celu uzyskanie nagrody40. Nasze wyniki są wyraźnie sprzeczne z wynikami Savage'a i in.19, w którym a ujemny związek między poszukiwaniem nowości a dostępnością merytoryczną D2 / D3R, mierzony za pomocą [18F] fallypride obserwowano u osób o normalnej wadze, ale nie u osób otyłych. Jednak szukanie nowości nie zostało szczegółowo uwzględnione w naszym badaniu - obejmowało jedną podskalę kwestionariusza TCI-R. Ponadto, w przeciwieństwie do selekcji D2R [11C] NMB, [18F] fallypride wiąże się zarówno z D2R, jak i D3R i jest wrażliwy na konkurencję z endogennym DA41. Nasze wyniki są zgodne z wynikami wcześniejszego badania, w którym wyższa motywacja cechy związana z wyższą dostępnością śródmózgowia i brzusznej prążkowia D2 / D3R, mierzona za pomocą [11C] raclopridde42. W naszym badaniu związek między śródmózgowiem D2R a zachowaniami związanymi z nagrodami niezwiązanymi z jedzeniem wydaje się być podyktowany wynikami w BAS27 i SPSRQ30, które mają odzwierciedlać odpowiednio reagowanie i dążenie odpowiednio do nagrody i wrażliwości na nagrody. W przeciwieństwie do prążkowia D2R, uważa się, że śródmózgowia D2R są prawie wyłącznie umiejscowione presynaptycznie, a po aktywacji przez transmisję DA powstającą lokalnie i z projekcji aferentnych działają jako receptory hamujące na ciałach komórkowych i dendrytach neuronów dopaminergicznych, powodując zmniejszone uwalnianie DA w śródmózgowiu i prążkowia43,44,45,46. Dlatego śródmózgowia może modulować transmisję DA w obwodzie nagrody mezostriatalnej przez tę pętlę ujemnego sprzężenia zwrotnego45. Ponieważ zaobserwowaliśmy dodatnie korelacje między zachowaniem a D2R zarówno w obszarach prążkowia, jak i śródmózgowia niezależnie od BMI, nasze dane wskazują, że poziomy D2R w tym szlaku nagrody mogą odzwierciedlać stopień motywacji lub wrażliwości na uzyskanie nagrody nieżywnościowej i łagodzenie negatywnych emocji poprzez jedzenie w osoby o normalnej wadze i otyłe. Jednak nasze ustalenia należy interpretować ostrożnie, ponieważ są one korelacyjne, a przyszłe badania mogą eksperymentalnie przetestować tę hipotezę i alternatywne wyjaśnienia.

Nasi umiarkowanie otyli uczestnicy zgłosili wyższe wskaźniki zachowań żywieniowych opartych na emocjach i nagrodach, ale mniej zachowań związanych z nagrodą niezwiązaną z jedzeniem w porównaniu z osobami o normalnej wadze. Osoby otyłe również częściej zgłaszały wrażliwość na karę niż osoby o normalnej wadze. Inne badania wykazują również wyższy wskaźnik jedzenia z powodu stresu emocjonalnego w otyłości7,47,48,49,50 a także dodatnie korelacje między zachowaniami związanymi z jedzeniem a nagrodą BMI26,51,52,53. Jednak nasze wyniki kontrastują z poprzednim badaniem, które wykazało odwrotną zależność między BMI a zachowaniami związanymi z nagrodami nieprzeznaczonymi do jedzenia u osób otyłych54. Chociaż nasza otyła grupa zgłosiła niższy odsetek zachowań związanych z nagrodą nieprzeznaczoną do jedzenia w porównaniu z grupą o normalnej wadze, BMI nadal było dodatnio związane z zachowaniami związanymi z nagradzaniem nieżywnościowym wśród otyłych uczestników. Jednym z możliwych wyjaśnień naszego odkrycia jest to, że chociaż osoby umiarkowanie otyłe zgłaszają własne zmniejszenie zachowań nieopartych na posiłkach w stosunku do uczestników o normalnej wadze, pozostaje gradient, w którym wrażliwość zarówno na jedzenie, jak i na jedzenie jest większa u osób otyłych z wyższy BMI. Alternatywnie, mogą występować podtypy niewrażliwe i wrażliwe na nagrody o umiarkowanej otyłości. Wreszcie, niewiele badań oceniało zachowania związane z karą w otyłości, ale Franken i Muris55 nie stwierdzono istotnej korelacji między wrażliwością na karę a głodem jedzenia u uczestników, od niedowagi do otyłości, podczas gdy inne badanie wykazało mniejsze hamowanie behawioralne u osób otyłych7. Podsumowując, nasze odkrycia behawioralne potwierdzają pogląd, że osoby otyłe mogą doświadczać „zespołu niedoboru nagrody”56, w których nadmierne spożycie żywności może zrekompensować zmniejszoną zdolność do czerpania przyjemności z innych czynności. Alternatywnie, RDS w otyłości może być wtórny do silniejszej odpowiedzi hedonicznej na pokarm u osób ze zwiększoną funkcją prążkowia DA37, narażając ich na ryzyko przejadania się i ostatecznie nadrzędnego pragnienia innych satysfakcjonujących bodźców. Wzdłużne badanie wpływu indukowanych interwencją zmian BMI na zachowanie związane z nagrodą pomoże wyjaśnić ten związek.

Obecne badanie ma pewne ograniczenia. Po pierwsze, zalecamy ostrożność przy interpretowaniu naszych ustaleń dotyczących związków między centralnym wiązaniem D2R a zachowaniem, ponieważ, co prawda, przeprowadzono kilka hierarchicznych analiz regresji liniowej bez ścisłej korekty wielokrotnych porównań. Jednak nasze ustalenia są poparte wcześniejszymi badaniami: Guo i in.9 wykrył związek o podobnej naturze między wiązaniem grzbietowym D2 / D3R a „oportunistycznym jedzeniem”, a śródmózgowia jest znane z działania jako modulator motywacji do jedzenia i nagrody nieżywnościowej39,40,57. Jednak ze względu na nowatorski charakter naszych wyników i małą próbkę, na której są oparte, wyniki te będą wymagały replikacji. Ponadto, nie znaleźliśmy żadnych konkretnych skupisk wiązania D2R w prążkowiu lub śródmózgowiu, które byłyby związane z jedzeniem lub zachowaniem opartym na nagrodzie. Nasze analizy wokselowe były prawdopodobnie mniej wrażliwe na te związki ze względu na zmienność wiązania D2R na poziomie wokselowym; przeciwnie, analizy oparte na ROI zmniejszyły zmienność tych miar ze względu na wykorzystanie średniego potencjału wiązania między regionami, które zostały erodowane w celu zminimalizowania efektów częściowej objętości sąsiednich regionów, o których wiadomo, że mają mniej wiązania D2R. Po drugie, nasze wyniki nie potrafią wyjaśnić, czy zachowanie emocjonalne związane z jedzeniem lub nagrodą nieżywnościową poprzedza wyższe centralne wiązanie D2R lub odwrotnie, kluczowe pytanie w zakresie zrozumienia, zapobiegania lub leczenia otyłości. Ponadto ze względu na ograniczenia czasowe nie kontrolowaliśmy, czy uczestnicy byli na czczo, czy byli usatysfakcjonowani podczas wypełniania odpowiednich kwestionariuszy i zadań komputerowych. Chociaż jest to ważny czynnik, który należy kontrolować w przyszłości, nie możemy wiedzieć, w jaki sposób stan głodu mógł wpłynąć na nasze wyniki tutaj, ponieważ nie poprosiliśmy uczestników o ocenę sytości. W odniesieniu do skanu PET [11C] NMB nie ulega przemieszczeniu przez endogenny DA i dlatego stan sytości nie powinien wpływać na potencjał wiązania D2R. Wreszcie, badanie to zostało zaprojektowane w celu uzyskania wyjściowego wiązania prążkowia D2R u osób o prawidłowej masie ciała i otyłych, niezakłóconych warunkami zdrowotnymi i lekami, które oddziałują na sygnalizację DA lub wpływają na nią. W związku z tym nasze wyniki nie uogólniają się na osoby o normalnej masie ciała lub otyłe, u których zaburzenia psychiczne na poziomie diagnozy klinicznej leżą u podstaw niektórych rodzajów zachowań żywieniowych, które mogą obejmować sygnalizację DA, w tym depresji, impulsywności, objadania się i nadużywania substancji. Wpływ interakcji między otyłością a tymi zaburzeniami na centralną D2R jest bardzo ważny i zasługuje na dalsze badania. Pomimo tych ograniczeń nasze wyniki oferują szablon testowalnych hipotez, które odnoszą się do opisanych ograniczeń.

Podsumowując, w porównaniu z grupą o normalnej wadze, grupa otyłych sama zgłosiła niższe wskaźniki zachowań związanych z nagradzaniem nieżywnościowym i wyższe wskaźniki zachowań żywieniowych związane z negatywnym wpływem, wrażliwość na satysfakcjonujące właściwości smacznego jedzenia i wrażliwość na karę. Doniesienia o jedzeniu emocjonalnym dodatnio skorelowane z wiązaniem D2R w prążkowiu i środkowym odcinku u osób o prawidłowej masie ciała i otyłych. Wyższe odsetki zgłaszanych przez siebie zachowań niezwiązanych z pożywieniem związane były z wyższym wiązaniem D2R śródmózgowia. Podsumowując, nasze ustalenia wskazują, że istnieją fundamentalne różnice w zgłaszanych przez siebie zachowaniach związanych z jedzeniem i nagrodą między osobami o normalnej wadze a otyłością oraz, że w obu grupach osób poziomy wiązania D2R w układzie mezostriatalnym DA mogą odzwierciedlać stopień motywacji aby złagodzić negatywne emocje poprzez jedzenie i uzyskać nagrodę nieżywnościową. Długoterminowe badania interakcji tych zmiennych i przyczyniania się do nadmiernej masy ciała pomogą zidentyfikować potencjalne cele farmakologiczne i behawioralne w zakresie zapobiegania i / lub leczenia otyłości.

Dodatkowe informacje

Jak przytoczyć ten artykuł: Eisenstein, SA i in. Fenotyp odżywiania emocjonalnego jest związany z wiązaniem receptora D2 z centralną dopaminą niezależnie od wskaźnika masy ciała. Sci. Rozpustnik. 5, 11283; doi: 10.1038 / srep11283 (2015).

Podziękowanie

Dr Sarah A. Eisenstein i dr Tamara Hershey są gwarantami tej pracy, mieli pełny dostęp do wszystkich danych i biorą pełną odpowiedzialność za integralność danych i dokładność analizy danych. Prace te były wspierane przez National Institutes of Health (R01 DK085575, T32 DA007261, T32 DA007313, K24 MH087913 i R21 MH098670), Clinical and Translational Science Award (UL1 TR000448), Centrum obsługi klienta CancerXXXXXX Centrum pomocy PX CancerNX (CAXNX) SitX Compliance Cancer CenterX i Centrum PUM Cancer Cancer X , Żydowska Fundacja Szpitala Żydowskiego w Barnes (Elliot Stein Family Fund) oraz McDonnell Center for Higher Brain Function.

Autorzy dziękują uczestnikom za ich zaangażowanie. Dziękujemy również Samantha Ranck i Emily Bihun za pomoc w rekrutacji badań i gromadzeniu danych oraz Heather Lugar, Jerrell Rutlin i Johanna Hartlein (Washington University School of Medicine) za pomoc w skanowaniu uczestników i przetwarzaniu danych.

Przypisy

Autorskie Wkłady SAE i TH napisali manuskrypt. SAE, ANB, DMG, JVAD, JMK i AAL badały i przetwarzały dane. SAE, DMG, JVAD, MYP, SK, JSP, SMM, KJB i TH przyczyniły się do opracowania projektu i metod. Wszyscy autorzy przejrzeli i zredagowali manuskrypt.

Referencje

  1. Burger KS & Stice E. Zmienność reakcji na nagrodę i otyłości: dowody z badań obrazowania mózgu. Curr. Drug Abuse Rev. 4, 182–189 (2011). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  2. de Weijer BA i in. Niższa dostępność prążkowia receptora dopaminowego D2 / 3 u osób otyłych w porównaniu z osobami nie otyłymi. EJNMMI Res. 1, 37 (2011). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  3. Haltia LT i in. Wpływ dożylnej glukozy na funkcje dopaminergiczne w ludzkim mózgu in vivo. Synapse 61, 748 – 756 (2007). [PubMed]
  4. Wang GJ i in. Dopamina w mózgu i otyłość. Lancet 357, 354 – 357 (2001). [PubMed]
  5. Steele KE i in. Zmiany centralnych receptorów dopaminy przed i po operacji pomostowania żołądka. Obes Surg. 20, 369 – 374 (2010). [PubMed]
  6. Kessler RM, Zald DH, Ansari MS, Li R. & Cowan RL Zmiany w uwalnianiu dopaminy i poziomach receptora dopaminy D2 / 3 wraz z rozwojem łagodnej otyłości. Synapsa 68, 317–320 (2014). [PubMed]
  7. Karlsson HK i in. Otyłość wiąże się ze zmniejszoną dostępnością μ-opioidowej, ale niezmienionej dostępności receptora dopaminowego D2 w mózgu. J. Neurosci., 35, 3959 – 3965 (2015). [PubMed]
  8. Dunn JP i in. Związek potencjału wiązania receptora dopaminowego typu 2 z hormonami neuroendokrynnymi na czczo i wrażliwością na insulinę u ludzi otyłych. Leczenie cukrzycy 35, 1105 – 1111 (2012). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  9. Guo J., Simmons WK, Herscovitch P., Martin A. & Hall KD Striatal D2-like receptor korelacji z otyłością u ludzi i oportunistycznymi zachowaniami żywieniowymi. Mol. Psychiatry 19, 1078–1084 (2014). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  10. Eisenstein SA i in. Porównanie specyficznego wiązania receptora D2 u osób otyłych i o normalnej wadze przy użyciu PET z (N - [(11) C] metylo) benperidolem. Synapse 67, 748 – 756 (2013). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  11. Elsinga PH, Hatano K. & Ishiwata K. PET znaczniki do obrazowania układu dopaminergicznego. Curr. Med. Chem. 13, 2139-2153 (2006). [PubMed]
  12. Beaulieu JM & Gainetdinov RR Fizjologia, sygnalizacja i farmakologia receptorów dopaminy. Pharmacol. Wer. 63, 182–217 (2011). [PubMed]
  13. Cropley VL i in. Niewielki wpływ uwalniania dopaminy i brak wpływu zubożenia dopaminy na wiązanie fallyprydu [18F] u zdrowych ludzi. Synapse 62, 399 – 408 (2008). [PubMed]
  14. Dewey SL i in. Zmierzono hamowanie GABAergiczne hamowanie endogennego uwalniania dopaminy in vivo z racloprydem 11C i pozytronową tomografią emisyjną. J. Neurosci. 12, 3773 – 3780 (1992). [PubMed]
  15. Laruelle M. i in. Obrazowanie SPECT prążkowia uwalniania dopaminy po prowokacji amfetaminą. J. Nucl. Med. 36, 1182 – 1190 (1995). [PubMed]
  16. de Weijer BA i in. Wiązanie prążkowia receptora dopaminy u chorobliwie otyłych kobiet przed i po operacji pomostowania żołądka i jego związek z wrażliwością na insulinę. Diabetologia 57, 1078 – 1080 (2014). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  17. Karimi M. i in. Zmniejszone wiązanie prążkowia receptora dopaminy w pierwotnej dystonii ogniskowej: defekt D2 czy D3? Mov. Nieład 26, 100 – 106 (2011). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  18. Moerlein SM, Perlmutter JS, Markham J. & Welch MJ In vivo kinetyka [18F] (N-metylo) benperidolu: nowy znacznik PET do oceny wiązania dopaminergicznego receptora D2-podobnego. J. Cereb. Metab przepływ krwi. 17, 833 – 845 (1997). [PubMed]
  19. Savage SW i in. Regulacja poszukiwania nowości przez sygnalizację dopaminatyczną śródmózgowia D2 / D3 i grelinę zmienia się w otyłości. Otyłość (srebrna sprężyna) 22, 1452 – 1457 (2014). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  20. Wechsler D. Wechsler Skrócona skala inteligencji (WASI) (Harcourt Assessment, San Antonio, Teksas, 1999).
  21. First MB, Spitzer RL, Gibbon M. & Williams JBW Structured Clinical Interview for DSM-IV-TR Axis I Disorders, wersja badawcza, wydanie dla pacjentów. (SCID-I / NP). (Biometrics Research, New York State Psychiatric Institute, Nowy Jork, 2002).
  22. Arnow B., Kenardy J. & Agras WS The Emotional Eating Scale: opracowanie miary oceny radzenia sobie z negatywnym wpływem poprzez jedzenie. Int. J. Eat. Disord. 18, 79-90 (1995). [PubMed]
  23. van Strien T., Frijters JER, Bergers GPA i Defares PB Holenderski kwestionariusz zachowań żywieniowych (DEBQ) do oceny powściągliwych, emocjonalnych i zewnętrznych zachowań żywieniowych. Int. J. Eat. Disord. 5, 295-315 (1986).
  24. Kampov-Polevoy AB, Alterman A., Khalitov E. & Garbutt JC Sweet preferencje przewidują wpływ na nastrój i osłabioną kontrolę nad jedzeniem słodkich potraw. Jeść. Behav. 7, 181-187 (2006). [PubMed]
  25. Gormally J., Black S., Daston S. & Rardin D. Ocena nasilenia napadowego objadania się wśród osób otyłych. Nałogowiec. Behav. 7, 47–55 (1982). [PubMed]
  26. White MA, Whisenhunt BL, Williamson DA, Greenway FL & Netemeyer RG Rozwój i walidacja wykazu głodu pokarmowego. Otyłość. Res. 10, 107-114 (2002). [PubMed]
  27. Carver CS & White TL Hamowanie behawioralne, aktywacja behawioralna i reakcje afektywne na zbliżającą się nagrodę i karę: skale BIS / BAS. J. Pers. Soc. Psychol. 67, 319–333 (1994).
  28. Gray JA Krytyka teorii osobowości Eysencka. Model osobowości. Eysenck HJ (red.) 246 – 276. (Springer-Verlag, Berlin, 1981).
  29. Gray JA Neuropsychologia lęku: badanie funkcji układu septo-hipokampowego. (Oxford University Press, Nowy Jork, 1982).
  30. Torrubia R., Ávila C., Moltó J. & Caserus X. The Sensitivity to Punishment and Sensitivity to Reward Questionnaire (SPSRQ) jako miara lęku i impulsywności Graya. Pers. Ind. Dif. 31, 837-862 (2001).
  31. Ball SA i Zuckerman M. Poszukiwanie doznań, wymiary osobowości Eysencka i wrażliwość na wzmocnienie w tworzeniu koncepcji. Pers. Indywidualne Różnica. 11, 343–353 (1990).
  32. Cloninger CR, Przybeck TR, Svrakic DM & Wetzel RD The Temperament and Character Inventory (TCI): przewodnik po jego rozwoju i stosowaniu. (Centrum Psychobiologii Osobowości, Washington University, St. Louis, MO, 1994).
  33. Eisenstein SA i in. Charakterystyka pozastriatalnego D2 in vivo specyficzne wiązanie [18F] (N-metylo) benperidol z zastosowaniem PET. Synapse 66, 770 – 780 (2012). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  34. Fischl B. i in. Segmentacja całego mózgu: automatyczne oznaczanie struktur neuroanatomicznych w ludzkim mózgu. Neuron 33, 341 – 355 (2002). [PubMed]
  35. Harris PA i in. Badania danych elektronicznych (REDCap). Metodologia i proces przepływu pracy oparty na metadanych w celu zapewnienia wsparcia badań translacyjnych. J. Biomed. Poinformować. 42, 377 – 381 (2009). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  36. Bond MJ, McDowell AJ & Wilkinson JY Pomiar ograniczenia żywieniowego, odhamowania i głodu: badanie struktury czynnikowej kwestionariusza trójczynnikowego jedzenia (TFEQ). Int. J. Obes. Relat. Metab. Disord. 25, 900-906 (2001). [PubMed]
  37. Davis C. i in. „Uzależnienie od żywności” i jego związek z dopaminergicznym profilem genetycznym wielu ognisk. Physiol. Behav 118, 63 – 69 (2013). [PubMed]
  38. Volkow ND i in. Dopamina mózgowa związana jest z zachowaniami żywieniowymi u ludzi. Int. J. Eat. Nieład 33, 136 – 142 (2003). [PubMed]
  39. Mądry zespół obwodów nagrody Mózgu RA: spostrzeżenia z bezsensownych zachęt. Neuron, 36, 229 – 240, 2002. [PubMed]
  40. Guitart-Masip M. i in. Działanie kontroluje dopaminergiczne wzmocnienie przedstawień nagrody. Proc. Natl. Acad Sci. USA, 109, 7511 – 7516 (2012). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  41. Riccardi P. i in. Wywołane przez amfetaminę przemieszczenie [18F] fallyprydu w prążkowiu i obszarach pozastriatalnych u ludzi. Neuropsychofarmakologia, 31, 1016 – 1026 (2006). [PubMed]
  42. Volkow ND i in. Niedobór motywacji w ADHD jest związany z dysfunkcją szlaku nagrody dopaminy. Mol. Psychiatria, 16, 1147 – 1154 (2011). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  43. Bowery B., Rothwell LA i Seabrook GR Porównanie farmakologii receptorów dopaminy pośredniczących w hamowaniu odpalania komórek w skrawkach mózgu szczura przez część zbitą istoty czarnej i obszar nakrywki brzusznej. Br. J. Pharmacol., 112, 873-880 (1994). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  44. Lacey MG, Mercuri NB i North RA Dopamina działa na receptory D2, zwiększając przewodnictwo potasu w neuronach istoty czarnej zona zbita szczura. J. Physiol. 392-397 (416). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  45. White FJ Synaptyczna regulacja mezokortykolimbicznych neuronów dopaminowych. Annu. Rev. Neurosci., 19, 405 – 436, (1996). [PubMed]
  46. White FJ & Wang RY Farmakologiczna charakterystyka autoreceptorów dopaminy w brzusznym obszarze nakrywkowym szczura: badania mikroiontooforetyczne. J. Pharmacol. Exp. Ther. 231, 275-280, (1984). [PubMed]
  47. Abilés V. i in. Charakterystyka psychologicznie chorobliwie otyłych kandydatów do operacji bariatrycznej. Obes Surg. 20, 161 – 167 (2010). [PubMed]
  48. Baños RM i in. Zależność między stylami odżywiania i temperamentem w jadłowstręcie psychicznym, zdrową kontrolą i chorobliwą otyłością wśród kobiet. Apetyt 76, 76 – 83 (2014). [PubMed]
  49. Davis C., Strachan S. i Berkson M. Wrażliwość na nagrodę: implikacje dla przejadania się i nadwagi. Appetite 42, 131–138 (2004). [PubMed]
  50. Delahanty LM i in. Korelacje psychologiczne i behawioralne wyjściowego BMI w Programie Zapobiegania Cukrzycy (DPP). Leczenie cukrzycy 25, 1992 – 1998 (2002). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  51. Epel ES i in. Skala popędu odżywiania opartego na nagrodach: wskaźnik samooceny jedzenia opartego na nagrodach. PloS ONE 9, e101350 (2014). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  52. Pepino MY, Finkbeiner S. & Mennella JA Podobieństwa głodu pokarmowego i stanów nastroju między otyłymi kobietami i kobietami palącymi tytoń. Otyłość (Silver Spring) 17, 1158–1163 (2009). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  53. Thomas EA i in. Zachowania związane z jedzeniem i apetyt podczas braku równowagi energetycznej u osób ze skłonnością do otyłości i odpornych na otyłość. Apetyt 65, 96 – 102 (2013). [Artykuł bezpłatny PMC] [PubMed]
  54. Davis C. & Fox J. Wrażliwość na nagrodę i wskaźnik masy ciała (BMI): dowód na nieliniowy związek. Appetite 50, 43–49 (2008). [PubMed]
  55. Franken IH i Muris P. Indywidualne różnice we wrażliwości na nagrodę są związane z głodem pokarmowym i względną masą ciała u zdrowych kobiet. Appetite 45, 198–201 (2005). [PubMed]
  56. Comings DE i Blum K. Zespół niedoboru nagrody: genetyczne aspekty zaburzeń zachowania. Wałówka. Brain Res. 126, 325–341 (2000). [PubMed]
  57. Meye FJ i Adan RA Uczucia dotyczące jedzenia: brzuszny obszar nakrywki w nagradzaniu pożywienia i emocjonalnym jedzeniu. Trends Pharmacol. Sci., 35, 31–40 (2014). [PubMed]
Artykuły z raportów naukowych znajdują się tutaj dzięki uprzejmości Nature Publishing Group