Prog Neuropsychopharmacol Biol Psychiatry. 2019 grudnia 20: 109853. doi: 10.1016 / j.pnpbp.2019.109853.
Zack M1, St George R.2, Clark L3.
Abstrakcyjny
Chociaż w coraz większym stopniu rozpoznaje się uzależnienia behawioralne, których prototypem jest zaburzenie hazardu, istnieje ograniczone zrozumienie właściwości psychologicznych zachowań (niezwiązanych z substancjami), które pozwalają im stać się „uzależniającymi” w sposób, który jest porównywalne z narkotykami. Zgodnie z wpływowym zastosowaniem uczenia się wzmacniania w uzależnieniach od substancji, bezpośredni wpływ narkotyków na uwalnianie dopaminy może powodować ciągłą eskalację istotności zachęty. W tym artykule skupiono się na niepewności związanej z nagrodami, która, jak się proponuje, jest główną cechą hazardu, która tworzy zdolność do uzależnienia. Opisujemy neurodynamikę odpowiedzi dopaminy na niepewność, która może pozwolić na podobną eskalację istotności zachęty, oraz jej znaczenie dla uzależnień behawioralnych. Dokonujemy przeglądu dowodów translacyjnych pochodzących zarówno z przedklinicznych modeli zwierzęcych, jak iz badań klinicznych na ludziach, w tym badań na osobach z zaburzeniami hazardu. Następnie opisujemy dowody na 1) skutki pominięcia oczekiwanej nagrody jako stresora i promowanie uczulenia, 2) wpływ rozwiązania niepewności nagrody jako źródła wartości, 3) charakterystykę strukturalną nowoczesnych elektronicznych automatów do gier (EGM) w wykorzystywaniu tych mechanizmów, 4) analogie do anormalnej hipotezy istotności psychozy w tworzeniu i utrzymywaniu zniekształceń poznawczych związanych z hazardem. Ten inspirowany neurobiologią model ma implikacje dla profilowania szkód innych domniemanych uzależnień behawioralnych, a także oferuje możliwości ulepszenia neurologicznego, farmakologicznego i psychologicznego leczenia zaburzeń hazardowych oraz strategii redukcji szkód w projektowaniu EGM.
SŁOWA KLUCZOWE: Dopamina; Elektroniczny automat do gier; Hazard; Uczulenie; Niepewność
PMID: 31870708
;
