Harv Rev Psychiatry. 2015 marzec-kwiecień; 23(2):134-46. doi: 10.1097/HRP.0000000000000051.
Yau YH1, Potenza MN.
Abstrakcyjny
Specjaliści od uzależnień i opinia publiczna zdają sobie sprawę, że pewne zachowania niezwiązane z substancjami - takie jak hazard, korzystanie z Internetu, gry wideo, seks, jedzenie i zakupy - przypominają uzależnienie od alkoholu i narkotyków. Coraz więcej dowodów sugeruje, że zachowania te zasługują na rozważenie ich jako nałogów nieistotnych lub „behawioralnych” i doprowadziły do nowo wprowadzonej kategorii diagnostycznej „Zaburzenia związane z substancjami i uzależnieniami” w DSM-5. Obecnie tylko zaburzenie hazardu zostało umieszczone w tej kategorii, a dane dotyczące innych proponowanych uzależnień behawioralnych są niewystarczające, aby uzasadnić ich włączenie. Ten przegląd podsumowuje ostatnie postępy w naszym zrozumieniu uzależnień behawioralnych, opisuje rozważania dotyczące leczenia i omawia przyszłe kierunki. Aktualne dowody wskazują na nakładanie się uzależnień behawioralnych i uzależnień od substancji w fenomenologii, epidemiologii, chorobach współistniejących, mechanizmach neurobiologicznych, wkładzie genetycznym, odpowiedziach na leczenie i działaniach profilaktycznych. Istnieją również różnice. Rozpoznawanie uzależnień behawioralnych i opracowywanie odpowiednich kryteriów diagnostycznych jest ważne w celu zwiększenia świadomości na temat tych zaburzeń oraz dalszych strategii zapobiegania i leczenia.
Proponowano, aby uzależnienie składało się z kilku definiujących elementów: (1) ciągłe zaangażowanie w zachowanie pomimo niekorzystnych konsekwencji, (2) zmniejszona samokontrola nad zaangażowaniem w zachowanie, (3) kompulsywne zaangażowanie w zachowanie i (4) apetyczny stan pragnienia lub pragnienia przed zaangażowaniem się w zachowanie.1-3 Chociaż przez pewien czas ten termin nałóg było prawie wyłącznie używane w odniesieniu do nadmiernych i zakłócających wzorców spożywania alkoholu i narkotyków, łacińskie słowo (addicere), z którego pochodzi, pierwotnie nie miał tego importu.4 Badacze i inni niedawno zauważyli, że niektóre zachowania przypominają uzależnienie od alkoholu i narkotyków, i opracowali dane wskazujące, że zachowania te wymagają rozważenia jako nieistnienia lub uzależnienia „behawioralne”.1,5,6 Koncepcja pozostaje kontrowersyjna. Nadmierne zaangażowanie w takie zachowania, jak hazard, korzystanie z Internetu, granie w gry wideo, seks, jedzenie i zakupy mogą stanowić uzależnienie.7 Znaczna mniejszość osób wykazujących takie nadmierne zachowanie wykazuje nawykowe lub kompulsywne zaangażowanie.8,9
Szereg zbieżnych linii dowodowych pokazuje nakładanie się tych stanów i uzależnienia od substancji pod względem ekspresji klinicznej (np. Głód, tolerancja, objawy odstawienia), chorób współistniejących, profilu neurobiologicznego, dziedziczności i leczenia.9,10 Ponadto uzależnienia behawioralne i uzależnienia od substancji mają wiele cech w historii naturalnej, fenomenologii i negatywnych konsekwencji. Obie formy uzależnienia zwykle mają początek w okresie dojrzewania lub w młodym wieku dorosłym, przy czym wyższe wskaźniki obserwuje się w tych grupach wiekowych niż wśród starszych osób dorosłych.11 Obie formy uzależnienia mają historię naturalną, która może wykazywać chroniczne i nawracające wzorce, a w obu formach wiele osób samotnie dochodzi do siebie bez formalnego leczenia.12
Wiele pozostaje jednak do zrozumienia w stosunkowo nowej dziedzinie uzależnień behawioralnych. Ponadto istnieją znaczne luki między postępami badawczymi a ich zastosowaniem w praktyce lub w ustawach publicznych. To opóźnienie wynika częściowo z publicznego postrzegania uzależnień behawioralnych. Podczas gdy nadużywanie narkotyków ma dobrze znane i poważne negatywne konsekwencje, te związane z uzależnieniami behawioralnymi (np. Dysfunkcja w jednostce rodzinnej,13,14 uwięzienie,15 osoby przedwcześnie kończące naukę,16 kłopoty finansowe17,18) są często pomijane, pomimo ogromnych konsekwencji dla zdrowia publicznego. Ponadto, ponieważ zaangażowanie w niektóre zachowania o potencjale uzależniającym ma charakter normatywny i adaptacyjny, osoby, które przechodzą na nieprzystosowane wzorce zaangażowania, mogą być uważane za osoby o słabej woli i napiętnowane. Dlatego należy kontynuować badania, zapobieganie i leczenie oraz zwiększać wysiłki edukacyjne.
UWAGI DSM-5
Ustanowienie nomenklatury i kryteriów uzależnień behawioralnych zwiększy naszą zdolność rozpoznawania i definiowania ich obecności. W niedawno wydanej piątej edycji Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5),19 istotną modyfikacją jest przeklasyfikowanie hazardu patologicznego (przemianowanego na „hazard nieuporządkowany”) z kategorii „Zaburzenia kontroli impulsów niesklasyfikowane gdzie indziej” w nowej kategorii „Zaburzenia związane z substancjami i uzależniające”. Nowy termin i kategoria oraz ich umiejscowienie w nowym podręczniku nadają dodatkową wiarygodność koncepcji uzależnień behawioralnych; ludzie mogą być kompulsywnie i dysfunkcyjnie zaangażowani w zachowania, które nie wymagają egzogennego podawania leków, a zachowania te mogą być konceptualizowane w ramach uzależnienia jako różne przejawy tego samego zespołu podstawowego.2 Chociaż nieuporządkowany hazard jest jedynym uzależniającym zaburzeniem, które jest uwzględnione w głównej sekcji DSM-5, w sekcji III uwzględniono kilka innych warunków - część DSM-5, w której znajdują się warunki wymagające dalszych badań. W szczególności grupa robocza DSM-5 oznaczyła „zaburzenie gier internetowych” jako potencjalnego kandydata do przyszłego włączenia do kategorii uzależnień. Chociaż włączenie tego zaburzenia do tymczasowej sekcji diagnostycznej DSM-5 stanowi istotny postęp, połączenie problematycznego korzystania z Internetu i problematycznych gier może okazać się nieprzydatne; rezultatem mogą być luki w badaniach nad problematycznym korzystaniem z Internetu niezwiązanym z grami (np. sieciami społecznościowymi) lub z problematycznymi grami niezwiązanymi z korzystaniem z Internetu.20
Przegląd ten uwypukli ostatnie ustalenia neurobiologiczne, genetyczne i dotyczące leczenia uzależnień behawioralnych. Nacisk zostanie położony na nieuporządkowany hazard, ponieważ jest to prawdopodobnie najlepiej zbadane uzależnienie behawioralne do tej pory. Inne uzależnienia behawioralne, mimo że są gorzej zbadane, cieszą się dużym zainteresowaniem naukowców i klinicystów i zostaną również omówione w tym przeglądzie. Następnie omówimy podobieństwa i różnice między uzależnieniami behawioralnymi a uzależnieniami od substancji.
METODY
Przeszukano literaturę przy użyciu bazy danych PubMed dla artykułów w języku angielskim dotyczących uzależnień behawioralnych. Opisy przypadków i badania z niewystarczającymi danymi statystycznymi zostały wykluczone z tego przeglądu. Z powodu nakładających się terminów używanych do opisania każdego warunku, wyszukiwane elementy obejmowały wiele różnych nazw znalezionych w literaturze. Na przykład szukano „uzależnienia od Internetu”, „kompulsywnego korzystania z Internetu” i „problematycznego korzystania z Internetu”. Warto zauważyć, że wielkości próbek w większości badań cytowanych w tym przeglądzie są małe i że kryteria zostały użyte do zdefiniowania diagnozy różnią się między badaniami. Te różnice metodologiczne należy wziąć pod uwagę przy interpretacji ustaleń.
FENOMENOLOGIA I EPIDEMIOLOGIA
Nieuporządkowany hazard może obejmować częste zaabsorbowanie hazardem, hazard z większą ilością pieniędzy, aby uzyskać ten sam poziom pożądanego doświadczenia (tolerancja), powtarzające się nieudane próby kontrolowania lub zatrzymania hazardu, niepokój lub drażliwość podczas próby zaprzestania hazardu (wycofanie się) oraz ingerencja w hazard w głównych obszarach funkcjonowania życia. Kryteria obejmują również hazard, aby uciec od stanu dysforycznego, hazard, aby odzyskać ostatnie straty związane z hazardem („gonić” straty), leżeć w istotnych relacjach dotyczących hazardu i polegać na innych, aby finansować hazard. Jedną z głównych zmian w opisie klinicznym zaburzeń hazardowych w DSM-5 jest to, że wyeliminowano wymóg angażowania się w nielegalną działalność w celu finansowania hazardu.19 Ponadto próg kryteriów włączenia został obniżony z 5 dla 10 do 4 dla 9; uważa się, że ten nowy próg poprawia dokładność klasyfikacji i zmniejsza odsetek fałszywych negatywów. Jednak kontrast progów dla zaburzeń hazardu (4 według kryteriów 9) i zaburzeń związanych z używaniem substancji (SUD; 2 według kryteriów 11) prawdopodobnie nie doceni względnej częstości występowania i wpływu zaburzeń hazardowych. Badania epidemiologiczne, w których wykorzystano instrumenty przesiewowe, takie jak ekran hazardowy South Oaks21 często generowały wyższe szacunkowe wskaźniki rozpowszechnienia niż te, które stosują kryteria DSM.20,22,23 Dane metaanalityczne sugerują, że rozpowszechnienie nieuporządkowanego hazardu wśród dorosłych w ostatnim roku wynosi od 0.1% do 2.7%.24 Szacowany odsetek nieuporządkowanych hazardzistów wśród studentów wydaje się wyższy, szacowany w jednym badaniu na 7.89%.25
Definicje innych uzależnień behawioralnych często wykorzystywały kryteria DSM dla nieuporządkowanego hazardu jako plan.26,27 Na przykład kwestionariusz diagnostyczny Younga28 proponuje następujące kryteria uzależnienia od Internetu: wycofanie się, tolerancja, zaabsorbowanie Internetem, dłuższy niż zamierzony czas spędzony w Internecie, ryzyko znaczących relacji lub zatrudnienia związane z korzystaniem z Internetu, kłamanie na temat korzystania z Internetu oraz wielokrotne, nieudane próby zatrzymania Internetu posługiwać się. Jednak różnice w próbkach i pomiarach, w połączeniu z brakiem powszechnie uzgodnionych kryteriów diagnostycznych, mogą przyczynić się do oszacowania zmiennej częstości występowania uzależnienia od Internetu. Szacunki dla nastolatków wahały się od 4.0% do 19.1%, a dla dorosłych od 0.7% do 18.3%.29 Podobnie zgłoszono szereg szacunkowych wskaźników rozpowszechnienia (z kryteriami opartymi głównie na kryteriach dotyczących nieuporządkowanego hazardu) w przypadku problematycznej gry wideo wśród populacji nastolatków (4.2% –20.0%), przy czym oszacowania dotyczące dorosłych (11.9%) również mieszczą się w tym zakresie .29
NIEPOPRAWNE ZABURZENIA
Dane z amerykańskiej repliki National Comorbidity Survey - amerykańskiej ankiety wśród respondentów 9282 - donoszą, że 0.6% respondentów spełniło kryteria hazardu nieuporządkowanego przez całe życie (2.3% zgłosiło co najmniej jedno kryterium włączenia); spośród nich 96% spotkał się z krytykami co najmniej jednej innej diagnozy psychiatrycznej na całe życie, a 49% był leczony z powodu innej choroby psychicznej.30 Zaobserwowano wysoki wskaźnik współwystępowania między uzależnieniami behawioralnymi a uzależnieniami od substancji; ostatnia metaanaliza sugeruje średnie współwystępowanie 57.5% między nieuporządkowanym hazardem a uzależnieniem od substancji.24 Wśród osób z SUD szanse na nieuporządkowany hazard wzrosły prawie trzykrotnie.31 I odwrotnie, szanse na zaburzenia związane z używaniem alkoholu wzrosły około czterokrotnie, gdy pojawił się nieuporządkowany hazard.32 Próbki kliniczne innych uzależnień behawioralnych sugerują, że współwystępowanie z SUD jest powszechne.33 W badaniu studentów college'u 2453 osoby spełniające kryteria uzależnienia od Internetu były około dwa razy bardziej narażone na zgłaszanie szkodliwego spożywania alkoholu po kontroli płci, wieku i depresji.34 Podsumowując, odkrycia te sugerują, że uzależnienia behawioralne mogą mieć wspólną patofizjologię z SUD.10
Zaburzenia hazardu często występują również w różnych stanach psychicznych, w tym kontroli impulsów, nastroju, lęku i zaburzeniach osobowości.8,23,35,36 Sugeruje się, że zaburzenia nastroju i lęku poprzedzają problemy z hazardem,30 co może objawiać się jako nieprzystosowawczy mechanizm radzenia sobie.37 Badania podłużne sugerują jednak, że nieuporządkowany hazard wiąże się z incydentami (nowy początek) zaburzeniami nastroju, zaburzeniami lękowymi i SUD,38 SUD incydentów jest moderowany według płci.39 Dodatkowo, zarówno incydentalne zaburzenia medyczne, jak i incydentalne zaburzenia zdrowia psychicznego są związane z nieuporządkowanym hazardem, szczególnie wśród osób starszych.39,40 Obecność lub brak określonych współistniejących stanów jest ważna do rozważenia przy wyborze strategii leczenia.41
ŁĄCZENIE DANYCH DODATKI DO ZACHOWANIA I SUBSTANCJI
Szczególnie istotne dla uzależnień są aspekty motywacji, przetwarzania nagród i podejmowania decyzji.42-44 Cechy te reprezentują potencjalne endofenotypy lub pośrednie fenotypy, które można by przeprowadzić w badaniach biologicznych w spektrum zaburzeń uzależnień niezwiązanych z substancjami i niezwiązanych z substancjami i mogą służyć jako potencjalne markery działań zapobiegawczych i terapeutycznych.45
osobowość
Osoby z uzależnieniami behawioralnymi i uzależnieniami od substancji oceniają wysoko na podstawie samooceny miar impulsywności i poszukiwania wrażeń, a ogólnie na niskim poziomie w zakresie unikania szkód.46,47 Niektóre dane wskazują jednak, że osoby uzależnione od Internetu, problematyczne gry wideo lub nieuporządkowane hazardy mogą wykazywać wysoki poziom unikania szkód,29,48 sugerując ważne różnice indywidualne między osobami uzależnionymi. Zakres, w jakim tendencje behawioralne, takie jak unikanie szkód, mogą się zmieniać (np. W czasie) lub się różnić (np. W zależności od regionu geograficznego lub innych czynników) uzasadniają dodatkowe badania.
Inne badania sugerują, że aspekty kompulsywności są zwykle wyższe wśród osób uzależnionych od zachowania.31,49 W związku z tym niektóre konceptualizują uzależnienia behawioralne wzdłuż spektrum impulsywno-kompulsywnego.50 Kompulsywność oznacza tendencję do wielokrotnego wykonywania czynności w sposób nawykowy, aby zapobiec postrzeganym negatywnym konsekwencjom, chociaż sam czyn może prowadzić do negatywnych konsekwencji.51 Podczas gdy zarówno impulsywność, jak i kompulsywność implikują zaburzenia kontroli impulsów, najnowsze dane sugerują bardziej złożony związek między tymi dwoma konstruktami, ponieważ odnoszą się one do zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (OCD) i uzależnień behawioralnych. Na przykład, chociaż grupy z nieuporządkowanym hazardem lub z OCD osiągają wysokie wyniki pod względem środków kompulsywnych, wśród nieuporządkowanych hazardzistów upośledzenia te wydają się ograniczone do słabej kontroli nad czynnościami umysłowymi oraz do naglących zmartwień związanych z utratą kontroli nad zachowaniami motorycznymi.52 Natomiast osoby z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi mają tendencję do słabego punktowania w większości domen.53
Neurocognition
Neurokognitywne miary odhamowania i podejmowania decyzji zostały pozytywnie powiązane z nasileniem problematycznego hazardu54 i może przewidywać nawrót nieuporządkowanego hazardu.55 Podobnie jak osoby z SUD, osoby z nieuporządkowanym hazardem wykazały upośledzenie w ryzykownym podejmowaniu decyzji i impulsywności refleksyjnej w porównaniu z dopasowanymi osobami kontrolnymi.56 U osób z zaburzeniami hazardu i uzależnieniem od alkoholu zaobserwowano niekorzystne wyniki w zadaniu hazardowym Iowa, które ocenia podejmowanie decyzji dotyczących ryzyka / nagrody.57 Natomiast badanie osób uzależnionych od Internetu nie wykazało takich braków w podejmowaniu decyzji dotyczących zadania hazardowego w Iowa.58
Próby kontrolowania lub eliminowania zachowań uzależniających mogą być motywowane natychmiastową nagrodą lub opóźnionymi negatywnymi konsekwencjami używania - to znaczy dyskontowaniem czasowym lub opóźnieniem. Proces ten może odbywać się za pośrednictwem zmniejszonej kontroli kory przedczołowej nad procesami podkorowymi, promując motywacje do zachowań uzależniających.59 Osoby z nieuporządkowanym hazardem i SUD wykazują szybkie czasowe dyskontowanie nagród; innymi słowy, są bardziej skłonni do wybierania mniejszych wcześniejszych nagród niż większych, które pojawią się później.60,61 Chociaż niektóre dane sugerują, że osoby abstynentne z SUD osiągają lepsze wyniki (wyświetlają mniej dyskontowania opóźnień) niż osoby z obecnymi SUD, inne dane nie wskazują na znaczące różnice.60 Niedawne badanie sugeruje, że dyskontowanie z opóźnieniem nie różniło się u osób z nieuporządkowanym wstępnym leczeniem hazardowym i rokiem po leczeniu.62
Neurochemia
Dopamina jest zaangażowana w uczenie się, motywację, przypisywanie istotności oraz przetwarzanie nagród i strat (w tym ich przewidywanie [przewidywanie nagrody] i reprezentowanie ich wartości).63 Biorąc pod uwagę znaczenie projekcji dopaminergicznych w obwodach nagrody - w tym projekcji z brzusznego obszaru nakrywkowego do brzusznego prążkowia w SUD63—Badania na temat uzależnień behawioralnych i powiązanych zachowań koncentrują się na badaniu transmisji dopaminy. Ostatnie badanie tomografii emisyjnej pojedynczego fotonu sugeruje, że uwalnianie dopaminy w brzusznym prążkowiu podczas gry komputerowej na motocyklu64 jest porównywalny z indukowanym przez leki psychostymulujące, takie jak amfetamina 65 i metylofenidat.66 W jednym małym badaniu z wykorzystaniem pozytronowej tomografii emisyjnej ze znacznikiem [11C] raclopryd, uwalnianie dopaminy w brzusznym prążkowiu było dodatnio związane z wydajnością Iowa Gambling Task u zdrowych osób kontrolnych, ale negatywnie u osób z nieuporządkowanym hazardem,67 co sugeruje, że uwalnianie dopaminy może być zaangażowane zarówno w adaptacyjne, jak i nieprzystosowalne decyzje. Chociaż zadanie hazardowe nie spowodowało żadnych różnic w wielkości (tj. [11C] przemieszczenie raclopride) między nieuporządkowanymi hazardzistami a kontrolami, wśród nieuporządkowanych hazardzistów uwalnianie dopaminy koreluje dodatnio z nasileniem problematycznego hazardu68 i z subiektywnym podnieceniem.69
Podobnie jak osoby z SUD,70 zaobserwowano zmniejszoną dostępność receptora D2 / D3 w prążkowiu u osób uzależnionych od Internetu71 i u ludzi72 i myszy73,74 z otyłością. Na przykład, otyłe szczury (ale nie szczupłe szczury) miały obniżoną regulację receptorów D2, a ich spożywanie smacznego pokarmu było odporne na zakłócenie przez awersyjny lub karający bodziec warunkowy.75 To samo badanie wykazało również, że za pośrednictwem lentiwirusa powalanie prążkowiaowych receptorów D2 przyspieszyło rozwój podobnych do uzależnień deficytów nagrody i pojawienia się kompulsywnego pożywienia poszukującego szczurów z dostępem do smacznego pokarmu,76 co sugeruje nadwrażliwość nagrody. Kilka ostatnich badań zbadało ten marker wśród nieuporządkowanych hazardzistów.69,77,78 Chociaż nie zaobserwowano istotnych różnic między grupami w dostępności receptora D2 / D3 w stanie spoczynku, wśród nieuporządkowanych hazardzistów dostępność receptora dopaminowego była ujemnie skorelowana z impulsywnością związaną z nastrojem („pilnością”) w obrębie prążkowia77 i pozytywnie skorelowane z nasileniem hazardu problemowego w obrębie prążkowia grzbietowego.78 Dokładna rola dopaminy w zaburzeniach hazardu jest nadal przedmiotem dyskusji,79 ale model oparty na badaniach na szczurach i ludziach sugeruje różne role dla receptorów dopaminowych D2, D3 i D4, z receptorami D3 w istocie czarnej korelującymi z dotkliwością hazardu problemowego i impulsywnością oraz powiązaną z większym uwalnianiem dopaminy w prążkowiu grzbietowym.78,80-82
Leki będące agonistami receptora dopaminy były powiązane z nieuporządkowanym hazardem i innymi uzależnieniami behawioralnymi u pacjentów z chorobą Parkinsona.83-85 Jednak inne czynniki (w tym wiek na początku choroby Parkinsona, stan cywilny i położenie geograficzne) niezależnie przyczyniają się do związków między uzależnieniami behawioralnymi a chorobą Parkinsona, co sugeruje wiele domen przyczyniających się do etiologii.83 Ponadto leki o właściwościach antagonistycznych dopaminy nie wykazały skuteczności w leczeniu nieuporządkowanego hazardu.86,87 Odkrycia te, w połączeniu z tymi, które wskazują na wywołanie popędów hazardowych przez leki promujące i blokujące aktywność receptora dopaminy podobnego do D2,88,89 zadawali pytania dotyczące centralnego wpływu dopaminy na nieuporządkowany hazard.79 Niemniej jednak ostatnie dane sugerują, że rozcięcie danych wejściowych receptorów D2, D3 i D4 może wyjaśnić rolę dopaminy w patofizjologii nieuporządkowanego hazardu.80,82
Istnieją dowody na zaangażowanie serotoninergiczne w uzależnienia behawioralne. Serotonina bierze udział w emocjach, motywacji, podejmowaniu decyzji, kontroli behawioralnej i hamowaniu zachowań. Rozregulowane funkcjonowanie serotoniny może pośredniczyć w hamowaniu behawioralnym i impulsywności w nieuporządkowanym hazardzie.8,67,69 Zaburzenia hazardu są powiązane ze zmniejszonym poziomem metabolitu serotoniny 5-kwas hydroksyindolooctowy (5-HIAA) w płynie mózgowo-rdzeniowym.90 Niski poziom aktywności monoaminooksydazy płytkowej (MAO) (uważany za obwodowy marker aktywności serotoniny) wśród mężczyzn z zaburzeniami hazardu91,92 zapewnił dodatkowe wsparcie dla zaburzeń serotoninergicznych. Wiązanie prążkowia ligandu o wysokim powinowactwie do receptora serotoninowego 1B korelowało z nasileniem problematycznego hazardu wśród osób z zaburzonym hazardem.93 Te wyniki są zgodne z wynikami badań prowokacyjnych z użyciem meta-chlorofenylopiperazyny (m-CPP), częściowego agonisty o wysokim powinowactwie do receptora serotoninowego 1B. Badania te obserwują różne reakcje biologiczne i behawioralne u osób uzależnionych behawioralnie lub od substancji (w porównaniu z tymi bez) w odpowiedzi na m-CPP.47
Mniej wiadomo na temat integralności innych układów neuroprzekaźników w uzależnieniach behawioralnych. W zaburzonym hazardie zaobserwowano rozregulowaną oś podwzgórze-przysadka-nadnercza oraz zwiększone poziomy ugrupowań noradrenergicznych.94 Noradrenalina może być zaangażowana w pobudzenie peryferyjne związane z hazardem.95,96 Antagoniści opioidów (np. Naltrekson, nalmefen) wykazali przewagę nad placebo w wielu randomizowanych badaniach klinicznych.41,97,98
Systemy neuronowe
Badania neuroobrazowania sugerują wspólne obwody nerwowe (szczególnie obejmujące obszary czołowe i prążkowate) między uzależnieniami behawioralnymi i uzależnieniami od substancji. W badaniach wykorzystujących zadania związane z przetwarzaniem nagrody i podejmowaniem decyzji zidentyfikowano istotny wkład z obszarów podkorowych (np. Prążkowia) i czołowych obszarów korowych, szczególnie brzuszno-przyśrodkowej kory przedczołowej (vmPFC). Wśród nieuporządkowanych hazardzistów, w porównaniu do zdrowych kontroli, oba spadły99-102 i zwiększona aktywność vmPFC103 zgłoszono podczas symulowanych gier hazardowych i zadań decyzyjnych. Podobnie zgłaszano, że bodźce hazardowe są powiązane z obiema zmniejszonymi wartościami104 i wzrosła105,106 Aktywność vmPFC u nieuporządkowanych graczy. Na wyniki tych badań mogły mieć wpływ określone zastosowane zadania, badane populacje lub inne czynniki.99,107,108 Relatywnie większą aktywację innych obszarów zwojów czołowych i podstawnych, w tym ciała migdałowatego, podczas podejmowania decyzji hazardowych wysokiego ryzyka w Iowa Gambling Task zaobserwowano wśród nieuporządkowanych graczy.103 Podczas gdy dane są stosunkowo ograniczone w przypadku innych uzależnień od zachowań, kilka ostatnich badań indukcji kija wykazało aktywację regionów mózgu związanych z ekspozycją na kij narkotyków. Osoby grające w World of Warcraft (masywna, wieloosobowa gra fabularna online) dłużej niż 30 godzin tygodniowo, w porównaniu do nieciężkich graczy (grających mniej niż 2 godzin dziennie) wykazywały znacznie większą orbitę przednią, grzbietowo-boczny przedczołowy, przedni obręczy i jądro aktywuje akumulację, gdy jest narażony na sygnały z gry.109 W oddzielnym badaniu aktywacja w przyśrodkowej korze oczodołowej, przednim obręczy i ciele migdałowatym w odpowiedzi na oczekiwany odbiór pokarmu była dodatnio skorelowana z wynikami uzależnienia od jedzenia.110
Jak wspomniano wcześniej, szlak mezolimbiczny (często określany jako „szlak nagrody”) od brzusznego obszaru nakrywkowego do jądra półleżącego jest związany zarówno z uzależnieniem od substancji, jak i zachowaniem.111,112 Relatywnie zmniejszona brzuszna aktywacja prążkowia została zgłoszona u nieuporządkowanych graczy podczas oczekiwania na nagrodę pieniężną99,100 i symulowany hazard.101 W zadaniach związanych z ekspozycją na hazard, nieuporządkowani gracze wykazywali zmniejszoną aktywację w brzusznej113 i grzbietowy114 prążkowia w porównaniu do zdrowych kontroli. Co więcej, zarówno brzuszna aktywność prążkowia, jak i vmPFC były odwrotnie skorelowane z nasileniem problematycznego hazardu u osób problemowo hazardowych podczas symulowanego hazardu.101 W pozornym kontraście do tych odkryć w nieuporządkowanym hazardie, ostatnie badanie obrazowania funkcjonalnego rezonansu magnetycznego wykazało silniejszą aktywność naliczania jądra wśród kompulsywnych klientów (w porównaniu z kontrolami) podczas początkowej fazy prezentacji produktu w ramach wielofazowego zadania zakupowego.115
W przeciwieństwie do wyników uzyskanych od pacjentów z SUD,116 badania z udziałem małych próbek nieuporządkowanych hazardzistów nie wykazały znaczących różnic objętościowych w istocie białej lub szarej od kontroli,117,118 co sugeruje, że obserwowane różnice objętościowe w SUD mogą reprezentować możliwe neurotoksyczne następstwa przewlekłego zażywania narkotyków. Nowsze dane z użyciem większych próbek pokazują jednak mniejsze objętości ciała migdałowatego i hipokampa u osób z nieuporządkowanym hazardem, podobne do wyników w SUD.119 Wyniki obrazowania tensora dyfuzji sugerują zmniejszone ułamkowe wartości anizotropii - wskazujące na zmniejszoną integralność istoty białej - w obszarach obejmujących ciało modzelowate u nieuporządkowanych hazardzistów w porównaniu z kontrolami.118,120 Badania wykazały zarówno powszechne zmniejszenie anizotropii frakcyjnej w głównych szlakach istoty białej, jak i nieprawidłową strukturę istoty białej w uzależnieniu od Internetu.121 Jednak negatywne wyniki zaobserwowano również w przypadku uzależnienia od Internetu122 i zaburzenie hiperseksualne.123
Genetyka i historia rodziny
Bliźniacze badania sugerują, że czynniki genetyczne mogą przyczyniać się bardziej niż czynniki środowiskowe do ogólnej wariancji ryzyka rozwoju nieuporządkowanego hazardu.124,125 Dane z rejestru męskiego rejestru Ery Wietnamskiej obejmującego wyłącznie mężczyzn szacują, że dziedziczność nieuporządkowanego hazardu wynosi 50% –60%,126,127 statystyki porównywalne z odsetkami uzależnień od substancji.128 W dalszym badaniu bliźniaczek oszacowano, że odsetek zmienności odpowiedzialności za nieuporządkowany hazard był podobny u kobiet i mężczyzn.124,129 Małe rodzinne badania probantów z nieuporządkowanym hazardem,130 zaburzenie hiperseksualne,131 i kompulsywne zachowania zakupowe132 odkryli, że krewni pierwszego stopnia probantów mieli znacznie wyższy wskaźnik SUD w ciągu życia, depresję i inne zaburzenia psychiczne, co sugeruje genetyczne związki między tymi stanami.
Przeprowadzono niewiele molekularnych badań genetycznych uzależnień behawioralnych. Polimorfizmy genetyczne przypuszczalnie związane z przenoszeniem dopaminy (np. DRD2 Taq1A1, który jest niesprawny w połączeniu z Ankk1) zostały powiązane z nieuporządkowanym hazardem133,134 i problematyczne granie w gry wideo.135 Inne badania sugerują wariant alleliczny genów przenoszących serotoninę (np. 5HTTLPR i MAO-A) w nieuporządkowanym hazardzie 92,136 i zaburzenie uzależnienia od Internetu.137 Badania te jednak zazwyczaj obejmowały stosunkowo małe próbki i nie uwzględniały potencjalnych nieporozumień (np. Odnoszących się do różnic rasowych i etnicznych między grupami). Ostatnie badanie asocjacyjne obejmujące cały genom donosi, że żaden polimorfizm pojedynczego nukleotydu nie osiągnął istotnego dla całego genomu znaczenia dla nieuporządkowanego hazardu.138 Konieczne są dalsze badania w celu zbadania genów i interakcji gen-środowisko, które dotyczą uzależnień behawioralnych, przy czym pośrednie fenotypy, takie jak impulsywność, reprezentują być może ważne cele.45,128
Uzależnienie a uzależnienia
Obecna literatura wskazuje na wiele nakładających się zachowań i uzależnień związanych z substancjami w wyżej wymienionych domenach, co sugeruje, że dwa zestawy zaburzeń mogą reprezentować różne wyrażenia jednej istoty „uzależnienia”. Niemniej jednak różnice są również widoczne. Chociaż koncepcja uzależnienia behawioralnego wydaje się być coraz bardziej widoczna w literaturze, dowody naukowe i empiryczne pozostają niewystarczające do leczenia tych zaburzeń w ramach jednej kompleksowej, jednorodnej grupy. Luki w naszej wiedzy należy usunąć, aby ustalić, czy uzależnienia behawioralne i uzależnienia od substancji reprezentują dwa różne uzależnienia, czy też są to różne przejawy syndromu uzależnienia rdzeniowego. Ponadto osobne diagnozy mogą być klinicznie użyteczne, ponieważ osoby mogą przedstawiać lekarzom obawy dotyczące określonych dziedzin uzależnienia. Niemniej jednak nakładanie się między zaburzeniami sugeruje, że określone leczenie SUD może być również korzystne w przypadku uzależnień behawioralnych.
ZABIEGI
Leczenie uzależnienia można podzielić na trzy fazy. Po pierwsze, faza detoksykacji ma na celu osiągnięcie trwałej abstynencji w bezpieczny sposób, który zmniejsza objawy natychmiastowego odstawienia (np. Lęk, drażliwość i niestabilność emocjonalna, które mogą występować zarówno w uzależnieniu behawioralnym, jak i uzależnieniu od substancji). Ta pierwsza faza może obejmować leki wspomagające przejście. Drugi etap to powrót do zdrowia, z naciskiem na rozwijanie trwałej motywacji, aby uniknąć nawrotów, strategie uczenia się radzenia sobie z głodem i opracowywanie nowych, zdrowych wzorców zachowań, które zastąpią zachowania uzależniające. Ta faza może obejmować leki i leczenie behawioralne. Po trzecie, zapobieganie nawrotom ma na celu utrzymanie abstynencji w perspektywie długoterminowej. Ta ostatnia faza jest być może najtrudniejsza do osiągnięcia, z malejącą motywacją, ożywieniem powiązanych wskazówek uczenia się łączących doświadczenia hedoniczne z uzależniającymi zachowaniami oraz pokusami, które mogą zagrozić procesowi powrotu do zdrowia, pochodzącymi z zewnątrz (np. Ludzie, miejsca) i wewnętrznym ( np. wznowione zaangażowanie, stres, konflikt interpersonalny, objawy współistniejących stanów psychicznych) wskazówki. Większość prób klinicznych uzależnień behawioralnych koncentrowała się na krótkoterminowych wynikach.
Interwencje psychofarmakologiczne
Żaden lek nie uzyskał zgody organów nadzoru w Stanach Zjednoczonych jako leczenia nieuporządkowanego hazardu. Jednak wiele podwójnie zaślepionych, kontrolowanych placebo badań różnych środków farmakologicznych wykazało wyższość aktywnych leków w porównaniu z placebo.41,139
Obecnie lekami o najsilniejszym podłożu empirycznym są antagoniści receptora opioidowego (np. Naltrekson, nalmefen). Leki te są stosowane w klinicznym postępowaniu z pacjentami uzależnionymi od narkotyków (szczególnie opiatów) i alkoholem od kilku dziesięcioleci140,141 i zostały ostatnio ocenione pod kątem leczenia nieuporządkowanego hazardu i innych uzależnień behawioralnych. Jedno badanie z podwójnie ślepą próbą sugerowało skuteczność naltreksonu w zmniejszaniu intensywności popędów do hazardu, myśli hazardowych i zachowań hazardowych; w szczególności osoby zgłaszające większą intensywność hazardu zareagowały preferencyjnie na leczenie.97 Te odkrycia zostały powtórzone w większych, dłuższych badaniach,142 a utrzymywanie pozytywnych efektów może utrzymywać się po odstawieniu naltreksonu.143 Dawkowanie leków może być ważnym czynnikiem wpływającym na poprawę. Wysokie dawki (100 – 200 mg / dzień) naltreksonu skutecznie zmniejszały objawy zaburzeń hiperseksualnych i kompulsywnych zakupów;144-146 powrócili jednak po zaprzestaniu.144 W dwóch dużych wieloośrodkowych badaniach z podwójnie ślepą próbą, kontrolowanych placebo, tylko wyższe dawki nalmefenu (40 mg / dzień) wykazały statystycznie istotne różnice w porównaniu z placebo w wyniku leczenia w przypadku nieuporządkowanego hazardu.98,147 Inne dane sugerują jednak, że niższe dawki (np. 50 mg naltreksonu) są wystarczające i wiążą się z mniejszą liczbą działań niepożądanych.142,147 Co ważne, intensywność popędów hazardowych przed leczeniem i rodzinna historia alkoholizmu zostały powiązane z wynikami leczenia antagonistami opioidów w nieuporządkowanym hazardie (z silniejszymi impulsami na początku leczenia i pozytywnym wywiadem rodzinnym nad alkoholizmem, z których każdy wiąże się z lepszym wynikiem leczenia naltreksonem lub nalmefenem), sugerując ważne indywidualne różnice w odniesieniu do odpowiedzi na leczenie.148 Stopień, w jakim odpowiedź na leczenie może wiązać się z określonymi czynnikami genetycznymi - jak sugerowano w przypadku odpowiedzi na leczenie alkoholem na naltrekson149—Wskazuje dodatkowe badania.
W odniesieniu do pożywienia badania przedkliniczne sugerowały, że wysokie dawki antagonisty opioidów naloksonu zwiększały spożycie cukru i objawy odstawienia podobne do opiatów - w tym podwyższony lęk plus labirynt, szczękanie zębami i drżenie głowy - u szczurów obżerających się cukrem po okresie abstynencji.150-152 Wyniki te nie zostały powtórzone wśród szczurów na diecie wysokotłuszczowej.153 Skuteczność antagonistów opioidów, takich jak naltrekson, w leczeniu uzależnienia od pokarmu nie została jeszcze zbadana u ludzi, ale zasługuje na uwagę badaczy.
Chociaż selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) były jednym z pierwszych leków stosowanych w leczeniu nieuporządkowanego hazardu, kontrolowane badania kliniczne oceniające SSRI wykazały mieszane wyniki zarówno dla uzależnień behawioralnych, jak i uzależnień od substancji.49 W kilku badaniach stwierdzono, że fluwoksamina i paroksetyna są lepsze od placebo154,155 ale nie u innych.156,157 Skuteczność może się różnić między uzależnieniami behawioralnymi. Citalopram, inny SSRI, okazał się skuteczny w zmniejszaniu objawów zaburzeń hiperseksualnych wśród mężczyzn homoseksualnych i biseksualnych158 ale wśród osób z zaburzeniami uzależnienia od Internetu nie zmniejszyło liczby godzin spędzonych online ani nie poprawiło globalnego funkcjonowania.159 Leczenie SSRI pozostaje aktywnym obszarem badań,8,41 potrzebne są dalsze badania w celu oceny potencjalnego klinicznego wykorzystania SSRI do nieuporządkowanego hazardu i innych uzależnień behawioralnych.
Leczenie glutaminianergiczne wykazało mieszane obietnice w małych kontrolowanych badaniach. N-acetylocysteina wykazała wstępną skuteczność zarówno jako samodzielny środek160 i w połączeniu z leczeniem behawioralnym.161 Topiramat nie wykazał jednak żadnych różnic w porównaniu z placebo w leczeniu nieuporządkowanego hazardu.162 Ponadto wyniki tych i większości innych prób farmakoterapii uzależnień behawioralnych są ograniczone ze względu na niewielką liczebność próby i krótkotrwałe okresy leczenia.
Zabiegi behawioralne
Metaanalizy psychoterapeutycznych i behawioralnych podejść do leczenia nieuporządkowanego hazardu sugerują, że mogą one doprowadzić do znacznej poprawy. Pozytywne efekty można zachować (choć w mniejszym stopniu) w okresie obserwacji trwającym do dwóch lat.163
Jednym z podejść, które zyskało wsparcie empiryczne z randomizowanych badań, jest terapia poznawczo-behawioralna (CBT). To częściowo ustrukturyzowane, zorientowane na problem podejście koncentruje się po części na kwestionowaniu irracjonalnych procesów myślowych i przekonań, które uważa się za zachowujące zachowania kompulsywne. Podczas terapii pacjenci uczą się, a następnie wdrażają umiejętności i strategie zmiany tych wzorców i przerywania zachowań uzależniających.164,165 Terapeuci ułatwiają zastępowanie dysfunkcyjnych emocji, zachowań i procesów poznawczych poprzez zaangażowanie w alternatywne zachowania i serię ukierunkowanych na cele, wyraźnych, systematycznych procedur. CBT jest wieloaspektowa, ale zazwyczaj obejmuje prowadzenie dziennika ważnych wydarzeń i związanych z nimi uczuć, myśli i zachowań; rejestrowanie poznania, założeń, ocen i przekonań, które mogą być nieprzystosowalne; wypróbowanie nowych sposobów zachowywania się i reagowania (np. zastąpienie gry wideo zajęciami na świeżym powietrzu); aw przypadku nieuporządkowanego hazardu i kompulsywnych zakupów - techniki uczenia się pozwalające na właściwe zarządzanie finansami.166 Takie czynniki są ważne dla początkowej abstynencji, ale są również niezbędne do zapobiegania nawrotom. Konkretne stosowane techniki terapeutyczne mogą się różnić w zależności od konkretnego rodzaju pacjenta lub problemu. Na przykład pacjenci, którzy mają problemy z kontrolowaniem głodu alkoholu, mogą skorzystać z modułów uczących strategii radzenia sobie z problemem głodu. Podejścia CBT mają najsilniejszą bazę dowodową spośród wszystkich podejść psychoterapeutycznych,167 z metaanalizą randomizowanych, kontrolowanych badań wykazujących poprawę zmiennych związanych z hazardem po leczeniu i kontrolach problemowych hazardzistów.163 W przypadku osób uzależnionych od Internetu CBT wykazało skuteczność w skracaniu czasu spędzanego online, poprawie relacji społecznych, zwiększeniu zaangażowania w działania offline i zwiększeniu zdolności powstrzymywania się od problematycznego korzystania z Internetu.168
Oprócz zabiegów psychoterapeutycznych, takich jak CBT, dostępne są opcje samopomocy. Chociaż takie opcje okazały się korzystne dla wielu osób, mogą być szczególnie atrakcyjne dla osób, które nie spełniają kryteriów diagnostycznych dotyczących nieuporządkowanego hazardu i dla których interwencja psychoterapeutyczna jest zbyt kosztowna lub intensywna.169 Ostatnie badania sugerują, że programy internetowe mogą pomóc w zmniejszeniu nieuporządkowanych objawów hazardu, w tym w trakcie trzyletniej obserwacji.170 Popularną grupą samopomocy opartą na wzajemnym wsparciu jest Anonimowy Hazardzista (GA). Opierając się na modelu 12 Anonimowych Alkoholików, GA podkreśla zaangażowanie w abstynencję, co ułatwia sieć wsparcia bardziej doświadczonych członków grupy („sponsorów”). Kroki obejmują przyznanie się do utraty kontroli nad zachowaniami hazardowymi; rozpoznanie wyższej mocy, która może dać siłę; badanie przeszłych błędów (z pomocą sponsora lub doświadczonego członka) i dokonywanie poprawek; nauczenie się nowego życia z nowym kodeksem postępowania; oraz pomaganie i przekazywanie wiadomości innym problemowym graczom.171 Co ciekawe, osoby z (lub bez) historią frekwencji GA częściej wykazywały wyższą nieuporządkowaną dotkliwość hazardu, więcej lat problemów z hazardem i większe długi w momencie przyjmowania (innego) leczenia.172 Wykazano, że GA ma korzystne skutki dla uczestników o różnym stopniu nasilenia hazardu;173 jednak wskaźniki ścierania są często wysokie.174 Korzyści z GA można zwiększyć dzięki spersonalizowanej terapii wspomagającej, a te dwa podejścia, w połączeniu, mogą być wzajemnie korzystne w promowaniu kontynuacji leczenia.175 Metaanalizy wskazują, że inne interwencje samopomocy (np. Skoroszyty samopomocy i kasety audio) również wykazują korzystne efekty w nieuporządkowanym hazardie i są lepsze niż brak leczenia lub placebo. Jednak pozytywne efekty zwykle nie są tak silne, jak inne empirycznie testowane podejścia psychoterapeutyczne.163
Krótka rozmowa motywacyjna lub udoskonalenie - nawet tak mała jak telefoniczna konsultacja 15 - okazała się nie tylko skuteczna, ale w kilku badaniach okazała się bardziej skuteczna niż inne dłuższe i bardziej intensywne podejścia.176 Interwencje motywacyjne koncentrują się na badaniu i rozwiązywaniu ambiwalencji pacjentów wobec zmian, w celu ułatwienia wewnętrznej motywacji i własnej skuteczności poprzez radzenie sobie z problematycznymi zachowaniami. Takie interwencje mogą zapewnić opłacalne, oszczędzające zasoby podejście i mogą być szczególnie przydatne u osób niechętnych do długotrwałej terapii z powodu napiętnowania, wstydu lub obaw finansowych.
Chociaż precyzyjne mechanizmy neuronowe pośredniczące w skutkach leczenia behawioralnego i farmakologicznego są niejasne, lepsze ich zrozumienie może zapewnić wgląd w mechanizmy leżące u podstaw konkretnych terapii i pomóc w opracowaniu leczenia oraz w dopasowaniu leczenia do poszczególnych osób. Wiele obiecujących aspektów leczenia nie zostało jeszcze zbadanych w kontekście uzależnień behawioralnych. Na przykład wykazano, że pozytywne zaangażowanie rodziny jest korzystne w leczeniu SUD177 i może być podobnie pomocny w leczeniu uzależnień behawioralnych. Ponadto w każdym uzależnieniu behawioralnym istnieje heterotypowość fenotypowa, a identyfikacja klinicznie istotnych podgrup pozostaje ważnym przedsięwzięciem. Testowanie konkretnych, dobrze zdefiniowanych terapii behawioralnych w randomizowanych, kontrolowanych badaniach jest również ważne w sprawdzaniu poprawności podejść do leczenia. Zaproponowano układy nerwowe związane ze specyficznymi terapiami behawioralnymi.178 Włączenie ocen neuroobrazowania przed i po leczeniu do badań klinicznych stanowi ważny kolejny krok do przetestowania tych hipotez.
Połączone podejścia
Chociaż poczyniono znaczne postępy w identyfikowaniu i opracowywaniu skutecznych terapii farmakologicznych i behawioralnych, żadne istniejące leczenie samo w sobie nie jest całkowicie skuteczne. Łączenie uzupełniających się terapii może pomóc w wyeliminowaniu słabości obu terapii, a tym samym może katalizować korzystne wyniki leczenia. Wstępne próby z zastosowaniem metod łączonych dały mieszane wyniki, a niektóre pozytywne wyniki zgłoszono w przypadku nieuporządkowanego hazardu.161
Naturalne odzyskiwanie
Powtarzające się nieudane próby kontrolowania hazardu stanowią cechę diagnostyczną nieuporządkowanego hazardu, co zwykle sugeruje się, że zaburzenia hazardu mogą być przewlekłe i związane z wielokrotnymi nawrotami. Nowe dane podważają jednak to pojęcie, ponieważ wskazują na zmienność trajektorii problemów hazardowych, wskazując na bardziej przejściowy, epizodyczny wzór.1,12,179 Formalne leczenie jest rzadkie (mniej niż 10%) osób, które spełniają kryteria nieuporządkowanego hazardu, starają się o formalne leczenie),180,181 powody, dla których nie zwrócono się o leczenie, to zaprzeczenie, wstyd i chęć samodzielnego rozwiązania problemu.182 Dostępnych jest bardzo niewiele badań podłużnych dotyczących naturalnego przebiegu nieuporządkowanego hazardu, a jeszcze mniej innych uzależnień behawioralnych. Niektóre dowody sugerują, że młodzi dorośli często wchodzą i wychodzą z problemów hazardowych.183 Chociaż przeprowadzono niewiele bezpośrednich, długoterminowych badań dotyczących nawrotu hazardu, uzasadnione jest wysunięcie hipotezy, że leczenie może być niezbędne do przedłużonej abstynencji.
Strategie zapobiegania
Interwencje profilaktyczne są ważne w ograniczaniu zachowań uzależniających. Koszt takich zachowań dla społeczeństwa można zmniejszyć, wprowadzając i wdrażając skuteczne kampanie edukacyjne, które promują świadomość społeczności na temat potencjalnie szkodliwych skutków zdrowotnych tych zachowań i ostrzegają społeczność medyczną o znaczeniu oceny i leczenia uzależnień behawioralnych. Zasady powinny promować odpowiedzialne zaangażowanie w te zachowania i poprawić dostęp do leczenia. Biorąc pod uwagę dużą częstość uzależnień behawioralnych wśród młodzieży,184 szkolne programy profilaktyczne mogą być szczególnie korzystne.
INNE UWAGI
Uzależnienia są różne. Akceptowalność społeczna, dostępność substancji i wszechobecność zachowania mogą stanowić ważne względy leczenia. Każde uzależnienie behawioralne może reprezentować heterogeniczny konstrukt, z określonymi podtypami potencjalnie odnoszącymi się w różny sposób do procesów psychologicznych. Różne formy hazardu (np. Strategiczne kontra niestrategiczne, zakłady sportowe) i różne lokalizacje (np. Kasyno) mogą stanowić różne ryzyko dla rozwoju nieuporządkowanego hazardu.185,186 Podobnie różne gatunki gier (np. Masowe, wieloosobowe odgrywanie ról online, puzzle i strategia, akcja), różne formy korzystania z Internetu (np. Sieci społecznościowe, poczta e-mail, blogowanie) oraz różne rodzaje jedzenia (np. Cukier, tłuszcz) może mieć różne uzależniające potencjały i angażować systemy poznawcze, behawioralne i afektywne na różne sposoby. Różnice te należy wziąć pod uwagę i uzasadnić dalsze badania.
UWAGI KOŃCOWE
Pomimo znacznych postępów w nauce uzależnienia behawioralne pozostają słabo poznane. Nasze zrozumienie skutecznych, dobrze tolerowanych strategii farmakologicznych i behawioralnych uzależnień behawioralnych znacznie odbiega od naszego zrozumienia leczenia innych poważnych zaburzeń neuropsychiatrycznych. Biorąc pod uwagę obciążenie zdrowotne i wpływ społeczny tych warunków behawioralnych (np. Szacowany koszt w ciągu dnia nieuporządkowanego hazardu w Stanach Zjednoczonych wynosi miliard 53.8 USD),187 ważne jest opracowanie i ulepszenie strategii zapobiegania i leczenia. Opracowanie ekranów zdrowotnych i formalnych instrumentów diagnostycznych do oceny pełnego zakresu uzależnień behawioralnych może pomóc zmniejszyć obciążenie zdrowotne tych chorób. Konieczne są dodatkowe badania w badaniach klinicznych nad terapiami farmakologicznymi i behawioralnymi uzależnień behawioralnych. Dalsze badania mogą również pomóc w określeniu nowych celów leczenia i mogą pomóc w zidentyfikowaniu istotnych różnic indywidualnych, które mogą być wykorzystane do ukierunkowania wyboru terapii. Pomimo różnic nakładanie się uzależnień behawioralnych i uzależnień od substancji sugeruje, że wszechstronne badania nad tym drugim mogą pomóc w zrozumieniu tego pierwszego. Dzięki ukierunkowanym wysiłkom badawczym opartym na odkryciach związanych z uzależnieniem od substancji etiologia, leczenie i zapobieganie oraz wysiłki polityczne dotyczące uzależnień behawioralnych potencjalnie posuną się szybko do przodu - zmniejszając z kolei koszty zdrowia publicznego i wpływ tych chorób na ludzi.
Podziękowanie
Utrzymanyczęściowo przez National Institute on Drug Abuse grant nr. P20 DA027844, R01 DA018647, R01 DA035058 i P50 DA09241, National Center for Responsible Gaming, Departament Stanu Departamentu Zdrowia Psychicznego i Usług Uzależnień oraz Connecticut Mental Health Center (wszystkie Dr. Potenza).
Przypisy
Deklaracja interesów: Potenza skonsultował się w sprawie środków farmaceutycznych Lundbeck, Ironwood, Shire i INSYS oraz RiverMend Health; otrzymał wsparcie badawcze od Mohegan Sun Casino, Psyadon Pharmaceuticals i National Center for Responsible Gambling; uczestniczył w ankietach, korespondencji lub konsultacjach telefonicznych związanych z uzależnieniem od narkotyków, zaburzeniami kontroli impulsów lub innymi zagadnieniami zdrowotnymi; i konsultował się z podmiotami hazardowymi, prawnymi i rządowymi w kwestiach związanych z uzależnieniami lub zaburzeniami kontroli impulsów. Agencje finansujące nie przedstawiły uwag ani uwag dotyczących treści manuskryptu, co odzwierciedla wkład i przemyślenia autorów, a niekoniecznie poglądy agencji finansujących.
Referencje
;
