Neuronalna baza impulsywnego dyskontowania u patologicznych graczy (2015)

Uważa się, że patologiczny hazard wynika z zaburzenia równowagi pomiędzy dwoma konkurującymi ze sobą mechanizmami neurobiologicznymi: z jednej strony systemem nagród zaangażowanym w regulację chęci zdobycia nagrody, a z drugiej strony odgórnym systemem kontroli. W ramach eksperymentu funkcjonalnego rezonansu magnetycznego związanego z wydarzeniem zbadano piętnastu patologicznych hazardzistów (PG) i piętnastu zdrowych graczy kontrolnych (HC), w ramach którego uczestnicy musieli wybrać albo mniejszą, ale natychmiast dostępną nagrodę pieniężną (SIR), albo większą nagrodę opóźnioną (LDR). . Zbadaliśmy kontrasty między decyzjami LDR i SIR. Dodatkowo porównaliśmy wybory w pobliżu indywidualnego punktu obojętności (decyzje obojętne) i jasne wybory SIR lub LDR (pewne decyzje). Dane behawioralne potwierdziły wcześniejsze skutki wyższych stóp dyskontowych w PG. Kontrastowe wybory LDR vs. SIR wykazały rozległe obustronne aktywacje w PG, w tym zakręt postcentralny, wzgórze, zakręt czołowy górny/przyśrodkowy i zakręt obręczy, podczas gdy HC wykazywał jedynie ogniskową aktywność przed/pośrodkową po lewej stronie. Rezygnacja z natychmiastowej nagrody rekrutuje zatem rozległą sieć mózgów, w tym typowe obszary kontrolne. Decyzje obojętne lub pewne wiązały się z powszechną aktywacją w PG, w tym obustronną korą czołowo-ciemieniową, wyspą, przednim zakrętem obręczy i prążkowiem, podczas gdy w HC aktywowano tylko obustronną korę czołową i wyspę. Odwrotny kontrast wykazał większą aktywność w zakręcie obręczy, wyspie i przyśrodkowym zakręcie czołowym w HC, podczas gdy PG wykazywało niższą aktywność ciemieniową i wyższą aktywność skroniową. Niniejsze badanie pokazuje, że patologiczny hazard jest powiązany ze zmianą wzajemnego oddziaływania między siecią kontroli przedczołowo-ciemieniowej a siecią mózgową zaangażowaną w natychmiastową konsumpcję nagród.