Dobre badanie na temat osobowości poszukującej nowości i autoreceptorów dopaminy. Auto-receptory pomagają kontrolować ilość uwalnianej dopaminy. Niski poziom autoreceptorów oznacza, że więcej dopaminy jest uwalniane na niektóre bodźce. Wysoka dopamina czyni powieść * czymś * bardziej ekscytującym lub stymulującym do obwodu nagrody.
Dostępność receptora dopaminy w śródmózgowiu jest odwrotnie powiązana z nowatorskimi cechami u ludzi David H. Zald, 1,2 Ronald L. Cowan, 2,3 Patrizia Riccardi, 4 Ronald M. Baldwin, 3 M. Sib Ansari, 3 Rui Li, 3 Evan S. Shelby, 1 Clarence E. Smith, 3 Maureen McHugo, 1 i Robert M. Kessler3 The Journal of Neuroscience, grudzień 31, 2008, 28 (53): 14372-14378; doi: Wydziały 10.1523 / JNEUROSCI.2423-08.2008 1Psychology, 2Psychiatry i 3Radiological Sciences, Vanderbilt University Nashville, Tennessee 37240 i 4 Departament Medycyny Nuklearnej, Albert Einstein College of Medicine, Bronx, New York 10461
Abstrakcyjny
Cechy osobowości poszukujące nowości są głównym czynnikiem ryzyka nadużywania narkotyków i innych niebezpiecznych zachowań. Modele temperamentu gryzoni wskazują, że wysoka reakcja na nowość jest związana ze zmniejszoną hamującą kontrolą autoreceptora neuronów dopaminowych śródmózgowia. Spekulowano, że indywidualne różnice w funkcjonowaniu dopaminy leżą również u podstaw cechy osobowości poszukiwania nowości u ludzi. Jednak różnice w systemie dopaminowym gryzoni i ludzi, jak również metody oceny nowości reagujących / poszukujących w różnych gatunkach pozostawiają niejasne, w jakim stopniu modele zwierzęce informują o naszym rozumieniu ludzkiej osobowości. W niniejszym badaniu zbadaliśmy korelację między cechami szukającymi nowości u ludzi a dostępnością receptora podobnego do D2 (D2 / D3) w obszarze istoty czarnej / brzusznej nakrywki.
W oparciu o literaturę gryzoni przewidywaliśmy, że poszukiwanie nowości będzie charakteryzowało się obniżonymi poziomami dostępności (auto) receptora podobnego do D2 w śródmózgowiu. Trzydziestu czterech zdrowych dorosłych (mężczyźni 18, kobiety 16) ukończyło Tridimensional Personality Questionnaire-Novelty-Seeking Scale i PET z użyciem fallypride D2 / D3 ligand [18F]. Nowatorskie cechy osobowości były odwrotnie związane z dostępnością receptora podobnego do D2 w brzusznym śródmózgowiu, co pozostało znaczące po kontrolowaniu pod względem wieku. Spekulujemy, że niższa dostępność śródmózgowia (auto) receptora obserwowana u osób poszukujących wysokiej nowości prowadzi do zaakcentowanych reakcji dopaminergicznych na nowość i inne warunki, które indukują uwalnianie dopaminy.
Słowa kluczowe: autoreceptor; dopamina; D2; brzuszny obszar nakrywkowy, istota czarna; emocja; motywacja; nagroda; osobowość
Wprowadzenie
Cecha osobowości poszukiwania nowości wykorzystuje stopień, w jakim dana osoba reaguje na nowe bodźce lub sytuacje z aktywnością eksploracyjną i pozytywnym podnieceniem (Cloninger, 1986). Cecha ta należy do najlepszych predyktorów używania narkotyków i innych ryzykownych zachowań (Howard i in., 1997). Badania na gryzoniach dają podobieństwo do ludzkiego poszukiwania nowości, ponieważ gryzonie wykazujące silniejszą reakcję ruchową na nowe środowiska są bardziej podatne na rozwój samopodawania środków psychostymulujących (Piazza i in., 1989).
Badania neurofarmakologiczne wskazują, że gryzonie reagujące na duże ilości noworodków mają wyższe poziomy podstawowe i stymulowane pozakomórkowe poziomy dopaminy (DA) w jądrze półleżącym w porównaniu z reagującymi na niskie nowości (Bradberry i in., 1991; Piazza i in., 1991a; Hooks i in., 1992) . To zwiększone uwalnianie DA wydaje się być co najmniej częściowo konsekwencją osłabionej kontroli autoreceptora neuronów produkujących DA w śródmózgowiu, ponieważ wysokie gryzonie reagujące na nowość wykazują zmniejszone indukowane receptorem D2 (przypuszczalnie za pośrednictwem autoreceptora) hamowanie wypalania DA (Marinelli i White, 2000) .
W obrębie śródmózgowia DA somatodendrytyczne autoreceptory podobne do D2 zapewniają regulację hamowania wypalania neuronów DA (Aghajanian i Bunney, 1977; White i Wang, 1984; Lacey i in., 1987; Mercuri i in., 1992). Somatodendrytyczne autoreceptory wpływają zarówno na lokalne uwalnianie somatodendrytyczne DA, jak i uwalnianie DA z regionów końcowych aksonów, przy czym względna siła tych efektów zmienia się w zależności od grupy komórek DA i regionu końcowego (Maidment i Marsden, 1985; Westerink i in., 1996 ; Cragg i Greenfield, 1997; Chen i Pan, 2000; Adell i Artigas, 2004). Krótkie receptory D2 są najliczniejszym podtypem autoreceptorów w śródmózgowiu (Sesack i in., 1994; Khan i in., 1998) i zapewniają silne hamowanie uwalniania DA (Mercuri i in., 1997). Somatodendrytyczne receptory D3 (Diaz i wsp., 2000) również obserwowano jako funkcję autoreceptora (Levant, 1997; Tepper i in., 1997), ale są mniej obfite (Tepper i in., 1997; Gurevich i Joyce, 1999 ) i zapewniają bardziej ograniczony wpływ regulacyjny niż autoreceptory D2 (Millan i in., 2000; Sokoloff i in., 2006). Mniejsza frakcja receptorów podobnych do D2 również lokalizuje się w wejściach glutaminergicznych do neuronów DA (Pickel i in., 2002), zapewniając dodatkową drogę, przez którą receptory podobne do D2 w śródmózgowiu mogą stosować hamującą regulację komórek DA (Koga i Momiyama, 2000) .
Spekulowano, że indywidualne różnice w funkcjonowaniu DA mogą również leżeć u podstaw cechy osobowości poszukiwania nowości u ludzi (Dellu i in., 1996). Istnieją jednak znaczne różnice gatunkowe w układzie DA gryzoni i ludzi (Berger i in., 1991; Frankle i in., 2006). Co więcej, nie jest jasne, czy modele zwierzęce, które oceniają reakcje na nieuchronną nowość, są homologiczne do zgłaszanych przez ludzi poszukiwań nowości u ludzi. Aby określić zdolność translacyjną modeli zwierzęcych do informowania neuropharmakologicznych substratów ludzkiej osobowości, zbadaliśmy, czy indywidualne różnice w zgłaszanych przez siebie poszukiwaniach nowości są związane z potencjałem wiązania podobnym do D2 (BPND; wskaźnik niedostrzegalnej dostępności receptora) w śródmózgowiu zdrowi ludzie. Biorąc pod uwagę, że BPND podobne do D2 w śródmózgowiu silnie odzwierciedla kontrolę autoreceptorów neuronów DA, spekulowaliśmy, że cechy poszukujące nowości będą odwrotnie powiązane z BPND podobnym do D2 w śródmózgowiu.
Materiały i Metody
Uczestnicy. Trzydziestu czterech neurologicznie i psychiatrycznie zdrowych dorosłych dorosłych (średni wiek = 23.4, zakres 18 – 38; mężczyźni 18, kobiety 16) ukończyło badanie. Wszyscy uczestnicy wyrazili świadomą zgodę na piśmie zatwierdzoną przez komisję rewizyjną Uniwersytetu Vanderbilt. Przed przyjęciem do badania PET wszyscy uczestnicy zostali poddani badaniu fizycznemu w celu oceny przeciwwskazań do udziału w badaniu. Badani wypełnili wywiad psychiatryczny (Structured Clinical Interview for DSM-IV) (First et al., 1997), aby wykluczyć historię psychiatryczną osi I. Uczestnicy zostali również wykluczeni, jeśli przyjmowali psychostymulanty więcej niż dwa razy. Uczestnicy byli również wykluczeni, jeśli spełniali kryteria uzależnienia od nikotyny lub byli codziennie palaczami papierosów.
Skala poszukiwania nowości. Wszyscy uczestnicy wypełnili Skalę Poszukiwania Nowości z Trójwymiarowego Kwestionariusza Osobowości (Cloninger, 1987a). Cloninger opracował Skalę Poszukiwania Nowości, aby ocenić hipotetyczną „dziedziczną tendencję do intensywnej radości lub podniecenia w odpowiedzi na nowe bodźce lub wskazówki dotyczące potencjalnych nagród lub potencjalnego złagodzenia kary, co prowadzi do częstych działań odkrywczych w poszukiwaniu potencjalnych nagród, a także aktywnych unikanie monotonii i potencjalna kara ”(Cloninger, 1987b). Skala zawiera 34 pytania prawda-fałsz, podzielone na cztery podskale: NS1: pobudliwość eksploracyjna (w porównaniu ze sztywnością stoicką), która określa preferencje i odpowiedź na nowość; NS2: impulsywność (a refleksja), która wpływa na szybkość podejmowania decyzji; NS3: ekstrawagancja (a rezerwa), która wykuwa gotowość ludzi do swobodnego wydawania pieniędzy; i NS4: nieporządek (a regimentacja), który pokazuje stopień, w jakim dana osoba jest spontaniczna i nieskrępowana przez zasady i przepisy. Kwestionariusz jest punktowany tak, aby wyższe wyniki odzwierciedlały większe poszukiwanie nowości.
Skanowanie metodą rezonansu magnetycznego. Skanowanie mózgu za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI) wykonano przy użyciu odwróconego odwzorowania cienkich przekrojów przygotowanego zepsutego gradientu zważonego T1 [IR SPGR, czas echa (TE) = 3.6, czas powtarzania (TR) = 19, TI = 400, 24 cm pole widzenia] w płaszczyznach strzałkowej (grubość warstwy 1.2 mm) i czołowej (grubość warstwy 1.4 mm). Ponadto uzyskano szybką gęstość spinową osiowego echa spinowego (TE = 19, TR = 5000, grubość 3 mm) i ważoną T2 (grubość TE = 106, TR = 5000, grubość 3 mm) w celu zapewnienia, że uczestnicy nie mieli wszelkie nieprawidłowości strukturalne.
Skanowanie pozytonowej tomografii emisyjnej. Dostępność receptora D2-podobnego mierzono za pomocą pozytonowej tomografii emisyjnej (PET) i radioligandu D2 / D3 o wysokim powinowactwie [18F] fallypridu. Obrazowanie PET wykonano na skanerze PET firmy GE Discovery LS (General Electric). Pacjenci zostali umieszczeni w skanerze, aby umożliwić pobranie wycinków osiowych równolegle do płaszczyzny oczodołowo-przyśrodkowej, z zarówno górną krawędzią zakrętu obręczy, jak i dolną częścią kory skroniowej w polu widzenia. [18F] Fallypride (5 mCi, aktywność właściwa> 2000 Ci / mmol) został następnie wstrzyknięty przez 30 sekund przez założony na stałe cewnik. W ciągu pierwszej godziny po wstrzyknięciu radioznacznika wykonano seryjne skany o coraz dłuższym czasie trwania. Po 15–20 min przerwie pobierano drugi zestaw skanów w ciągu następnych 50 min. Zrobiono drugą 20–30-minutową przerwę, a następnie trzeci zestaw skanów trwający 50 minut. Wydłużony czas skanowania pozwolił na stabilne dopasowanie modelu kinetycznego zarówno do obszarów pozastriatkowych, jak i prążkowia. Zmierzoną korektę tłumienia wykonywano przy użyciu obracających się prętów 68G / 68Ga przed każdym zestawem skanów.
Zastosowany w tym badaniu skaner GE Discovery LS ma rozdzielczość osiową 4 mm i rozdzielczość płaską 4.5 – 5.5 mm na pół maksymalnej szerokości (FWHM) w środku pola widzenia. Ta rozdzielczość pozwala na wizualizację [18F] fallypride BPND w istocie czarnej (SN) / brzusznej przestrzeni nakrywkowej (VTA) [patrz Kessler i in. (1984), omówienie wymagań dotyczących rozdzielczości przestrzennej dla wykrywania aktywności w SN]. Rysunek 1 pokazuje przykład wiązania D2 podobnego do śródmózgowia u jednego uczestnika. U wszystkich uczestników w SN są widoczne [18F] fallypride piki BPND. Jednakże FWHM nie zapewnia zdolności do wyraźnego rozróżnienia między różnymi populacjami komórek DA, zapobiegając wyraźnemu podziałowi VTA z sąsiedniego SN, który ma wyższe poziomy receptorów D2-podobnych. Wcześniejsze badania wykazały dobrą niezawodność intersubiektu i powtórnego testowania w celu pomiaru [18F] fallypride BPND dla śródmózgowia DA w tej rozdzielczości skanera (Mukherjee i in., 2002; Riccardi i in., 2006). [18F] fallypryd wiąże się z dużym powinowactwem zarówno do presynaptycznych, jak i postsynaptycznych receptorów D2-podobnych (Mukherjee i in., 1999). Jednakże, ponieważ ekspresja receptora DA w śródmózgowiu jest zdominowana przez podtyp receptora krótkiego D2 (Khan et al., 1998), zakłada się, że wariancja [18F] fallypride BP w śródmózgowiu jest spowodowana indywidualnymi różnicami w skrócie D2-short autoreceptory.
Rycina 1. [18F] Fallypride BPND w śródmózgowiu DA osobnika. A, Dwa piki (zaznaczone strzałkami) odpowiadają SN. Wyższe poziomy BPND można również zobaczyć w przyśrodkowym płacie skroniowym i podstawnej części przodomózgowia. B, Powiększenie regionu śródmózgowia DA u tego samego pacjenta. Znaczące poziomy BPND można również zobaczyć w zbiorniku na dole rysunku. Skala kolorów przesuwa się od fioletowego (niski: BPND 0.50) do żółtego (wysoki: BPND> 4.0).
Analiza danych. Aby zminimalizować potencjalne błędy modelowania spowodowane ruchem głowy, seryjne skany PET zostały skorejestrowane przy użyciu algorytmu sztywnego ciała opartego na wzajemnych informacjach (Wells i in., 1996; Maes i in., 1997). Obrazy parametryczne BPND obliczono metodą pełnego regionu referencyjnego (Lammertsma i wsp., 1996) z móżdżkiem służącym jako region referencyjny. Chociaż móżdżek ma niskie poziomy receptorów D2 (Hurley i wsp., 2003), mają one minimalny wpływ na szacunki [18F] fallypride BPND (Kessler i wsp., 2000). Co ważniejsze, zgodność między szacunkami BPND pochodzącymi z regionu referencyjnego móżdżku a wykresami Logana (przy użyciu funkcji wejściowej osocza skorygowanej metabolitem) wskazuje na niezwykle wysoką korelację (r> 0.99) w wielu obszarach mózgu (Kessler i wsp., 2000), co wskazuje, użycie regionu referencyjnego móżdżku nie wprowadza żadnego istotnego błędu we względnych poziomach BPND w różnych regionach mózgu.
Obraz BPND każdego uczestnika został dopasowany do ich MRI ważonego T1 w oparciu o korektę średniej ważonej z dynamicznych skanów PET do MRI przy użyciu algorytmu ciała sztywnego opartego na wzajemnych informacjach (Wells i in., 1996; Maes i in., 1997 ), Obraz strukturalny MRI i BPND każdego badanego został wypaczony do wspólnej przestrzeni stereotaktycznej w oparciu o niesztywne wprowadzenie rdzenia ciała złożonego obrazu PET / MRI do szablonu PET / MRI (Rohde i wsp., 2003). Aby określić powodzenie rejestracji rdzeniowej w śródmózgowiu, ręcznie oznaczyliśmy kilka punktów orientacyjnych wokół śródmózgowia, w tym tylną krawędź prawego i lewego dolnego sklepienia dolnego, najbardziej wysunięty do przodu punkt prawej i lewej szypułki mózgowej oraz dół międzykręgowy w z = –10 i najniższy punkt spoidła nadsutkowego. Spośród 34 badanych 33 wykazało doskonałą koregację śródmózgowia, bez znacznika różniącego się o> 2 mm w dowolnym kierunku od średniej współrzędnej kolczyka (u tych 33 badanych średnia odległość w dowolnym kierunku od średniej wielkości kolczyka wynosiła <1 mm dla każdy sprawdzony tag). Biorąc pod uwagę rozdzielczość przestrzenną obrazów PET, ten stopień błędnej rejestracji jest na poziomie subwokseli i będzie miał znikomy wpływ na wyniki. Ostatni uczestnik wykazał większe dowody błędnej rejestracji, szczególnie w odniesieniu do znaczników colliculus. Próbowaliśmy to skorygować za pomocą programu FSL-FLIRT (Jenkinson i wsp. 2002) z obciążeniem umieszczonym na masce śródmózgowia, ale ponownie wyrównany obraz nadal wykazywał dowody błędnej rejestracji. Biorąc pod uwagę, że liniowa rejestracja specyficzna dla pnia mózgu nie mogła rozwiązać problemów z dopasowaniem, wykluczyliśmy ten temat z końcowej analizy. W związku z tym wszystkie analizy główne zostały przedstawione na podstawie 33 uczestników, chociaż wszystkie zgłoszone wyniki pozostały statystycznie istotne, gdy uwzględniono tego uczestnika.
Zarówno proste (moment iloczynu Pearsona), jak i częściowe korelacje zostały obliczone niezależnie dla każdego woksela z przestrzennie znormalizowanych obrazów BPND przy użyciu niestandardowego oprogramowania, które zaimplementowało analizy według wzorów dostarczonych przez Zar (1999). Ponieważ obrazy BPND są z natury gładkie w stosunku do rozmiaru struktury będącej przedmiotem zainteresowania, przed analizą nie przeprowadzono dodatkowego filtrowania przestrzennego. Rozmiary klastrów obliczono jako wszystkie przyległe woksele przekraczające próg wielkości p <0.05 (nieskorygowane). Dla regionu śródmózgowia DA wymagaliśmy progu zasięgu 15 wokseli. Ten próg zasięgu oparto na zmierzonym maksimum FWHM (z resztek obrazów BPND) w obszarze śródmózgowia DA i obszarze poszukiwań o wymiarach 30 x 18 x 14 mm (obszar poszukiwań był zgodny z konturami śródmózgowia). Próg zasięgu 15 wokseli osiąga próg istotności rozmiaru klastra p <0.05, obliczony w symulacji Monte Carlo (1000 iteracji) przy użyciu AlphaSim (http://afni.nimh.nih.gov/pub/dist/doc/manual/AlphaSim .pdf). Do analizy eksploracyjnej pozostałej części mózgu wymagany był próg zasięgu 72 wokseli dla istotności, oparty na obliczeniach AlphaSim z p = 0.05, średnią FWHM w całym mózgu i włączeniem wszystkich wokseli ze średnią BPND 0.40. Badania badające wokselowe korelacje między cechami osobowości a danymi z neuroobrazowania wymagają korekty, aby poradzić sobie z problemem wielokrotnych porównań. Jak opisano powyżej, w naszych podstawowych analizach położyliśmy nacisk na kryterium zasięgu przestrzennego, aby ograniczyć ryzyko fałszywie dodatnich wyników. Podejście to pozwala na pobłażanie w zakresie wielkości efektu (spójne z typowo skromnym do umiarkowanego rozmiarem korelacji między skalami osobowości a innymi miarami), ale ogranicza możliwość wykrywania małych skojarzeń. Alternatywnym podejściem do korygowania porównań wielokrotnych jest dostosowanie wartości p związanej z wielkością efektu. Aby uzyskać skorygowane wartości p, przekonwertowaliśmy wartości r na wskaźniki Z i określiliśmy poziomy istotności przy użyciu skryptu ptoz w FSL (Smith i wsp. 2004) po ustaleniu, że obszar przeszukiwania śródmózgowia ma 23 elementy rozdzielczości. Z wyjątkiem przypadków wyraźnie zaznaczonych, zgłaszane są nieskorygowane wartości p.
Efekt
Analiza korelacji wokselowej ujawniła istotną odwrotną zależność pomiędzy Total Novelty-Seeking Scores a [18F] fallypride BPND w śródmózgowiu DA obustronnie (całkowity zasięg = 89 wokseli, średnia korelacja dla całego skupienia, r = –0.44, p <0.01). Szczytowe ognisko korelacyjne zlokalizowane w prawym regionie SN / VTA przy współrzędnych Talairach x = 4.5, y = –22, z = –14.5, r = –0.68, p <0.00005 (ryc. 2), z mniejszym pikiem występującym w lewy SN (x = –13, y = –25, z = –11 r = –0.53, p <0.005). Ponieważ zarówno poziomy receptorów DA, jak i cechy poszukiwania nowości maleją wraz z wiekiem, przeprowadziliśmy analizę częściowej korelacji kontrolującą wiek. Kontrolowanie wieku miało minimalny wpływ na wyniki (całkowity zasięg = 71 wokseli, średnia korelacja dla całego skupienia, r = –0.43, p <0.05). Szczytowe korelacje pojawiły się przy identycznych współrzędnych i pozostały wysoce istotne (po prawej, r = –0.64, p = 0.0001, po lewej r = –0.51, p <0.005). Jeśli zastosowane zostaną bardziej rygorystyczne kryteria wielkości efektu, z wartościami p skorygowanymi ze względu na liczbę elementów rozdzielczości w obszarze wyszukiwania, ognisko SN / VTA z prawej strony piku pozostaje istotne zarówno w pierwotnej analizie (p (skorygowane) <0.005), jak i dane skorygowane względem wieku (p (skorygowane) <0.01), podczas gdy lewy SN / VTA wykazuje statystycznie istotny trend.
Rycina 2. Odwrotna korelacja między [18F] fallypride BPND w śródmózgowiu DA a całkowitym wynikiem poszukiwania nowości. A pokazuje strzałkowy przekrój przez prawy SN. B zapewnia wykres punktowy dla całkowitego wyniku nowości każdego uczestnika i [18F] fallypride BPND we współrzędnych piku. C przedstawia serię przekrojów osiowych w śródmózgowiu w zakresie od –10 do –19. W A i C mapy parametryczne były progowane, aby pokazywały tylko woksele z korelacjami przekraczającymi poziom p <0.05 (nieskorygowany) dla wielkości, z obszarami na czerwono przekraczającymi r = –0.50. R, w prawo; L, w lewo.
Ponadto przeanalizowaliśmy, czy płeć wpłynęła na związek między BPND śródmózgowia DA a poszukiwaniem nowości (na podstawie interakcji między płcią i BPND śródmózgowia w przewidywaniu wskaźnika nowości). Analizy te wskazały, że nie ma wpływu płci na związek między poszukiwaniem nowości a śródmózgowia BPND. Wzorzec korelacji, który wyłonił się z analizy Całkowitej Skali Poszukiwania Nowości, był dość specyficzny i nie odzwierciedlał globalnego wzorca obniżonych poziomów receptorów D2-podobnych w całym mózgu. Żadne inne obszary mózgu nie wykazały korelacji wielkości lub zasięgu śródmózgowia. Rzeczywiście, tylko trzy inne obszary mózgu osiągnęły próg wokseli a priori 15 po uwzględnieniu wieku (odwrotna korelacja częściowa w prawym wzgórzu, wyśrodkowana przy x = 22, y = –25 z = 12, szczyt r = –0.51, p <0.005, dodatnia asocjacja w prawym zakręcie przyhipokampowym, x = 33, y = –18, z = –26, szczyt r = 0.54, p <0.005 i dodatnia asocjacja w przednim zakręcie obręczy obustronnie, szczyt x = - 4, y = 7, z = 28.5 r = 0.48, p <0.05), ale żaden z nich nie przeżył całej korekty zakresu mózgu.
Aby określić, czy poszczególne podskale poszukiwania nowości były powiązane z BPND [18F] fallypride w śródmózgowiu, przeprowadziliśmy analizy korelacyjne post hoc wokselowe z każdą podskalą. Wszystkie 4 podskale Skali Poszukiwania Nowości wykazały co najmniej umiarkowane ujemne korelacje z regionem śródmózgowia DA, ale żadna z nich nie przekroczyła wielkości ani zakresu uzyskanego na podstawie analizy całkowitego wyniku poszukiwania nowości. Co najmniej 15 wokseli wykazujących istotność przy p <0.05 było obecnych dla każdej podskali (dodatkowe analizy eksploracyjne podskal Novelty-Seeking są opisane w dodatkowych materiałach online, dostępnych na stronie www.jneurosci.org).
Dyskusja
Obecne dane wskazują, że cechy osobowości poszukujące nowości u ludzi są związane ze zmniejszoną dostępnością receptora podobnego do D2 w SN / VTA. Ponieważ receptory D2 podobne do śródmózgowia są zdominowane przez autoreceptory somatodendrytyczne, wyniki te sugerują specyficzną odwrotną zależność między cechami poszukującymi nowości a dostępnością autoreceptora. Obserwacja ta zbiega się z odkryciami zmniejszonego autoinhibitowania u gryzoni reagujących na wysokie ilości nowości (Marinelli i White, 2000).
Ponieważ autoreceptor DA jest silnym regulatorem zdolności komórek DA do odpalania (Aghajanian i Bunney, 1977; Lacey i in., 1987; Mercuri i in., 1992, 1997; Adell i Artigas, 2004) różnice indywidualne w tym autoinhibicji oczekuje się, że mechanizm kontrolny doprowadzi do znacznych różnic we właściwościach impulsowych neuronów DA, a tym samym do uwalniania DA. Rzeczywiście, u gryzoni istnieje odwrotna korelacja między szybkościami wypalania komórek DA a stopniem, w jakim ta aktywność może być tłumiona przez lokalne zastosowanie DA (White i Wang, 1984; Marinelli i White, 2000). Wysoko nowatorskie gryzonie reagujące wykazują znacznie częstszą i dłuższą aktywność rozrywającą DA niż gryzonie słabo reagujące (Marinelli i biały, 2000), co może z kolei wyjaśniać wyższe poziomy uwalniania DA prążkowia podstawowego obserwowane u gryzoni reagujących na wysokie ilości nowości (Bradberry i in., 1991; Piazza i in., 1991a; Hooks i in., 1992; Rougé-Pont i in., 1993, 1998) (Fig. 3). Oprócz dostarczania ostrej negatywnej informacji zwrotnej na temat stymulacji stymulowanej, ostatnie badania hodowanych neuronów DA gryzoni sugerują, że autoreceptory podobne do D2 wpływają na aktywność stymulatora komórek DA w dłuższych okresach, tak że osoby z niższą kontrolą autoreceptora mogą mieć większy stosunek wybuchu wypalanie do aktywności tonicznej (Hahn i in., 2006).
Rysunek 3. Model kontroli autoreceptora i indywidualne różnice w poszukiwaniu nowości. Ze względu na mniejszą liczbę dostępnych autoreceptorów somatodendrytycznych, lokalne uwalnianie somatodendrytyczne DA w SN / VTA powoduje mniejszą autoinhibicję wypalania komórek DA u osób poszukujących wysokiej nowości w porównaniu z osobami poszukującymi niskiej nowości.
W konsekwencji, osoby poszukujące nowości uwalniają więcej DA w regionach docelowych aksonów, gdy są stymulowane nowością lub innymi warunkami, które powodują odpalenie komórek DA śródmózgowia.
Specyficzna rola regulacji autoreceptora DA we wpływie na zachowania związane z poszukiwaniem nowości prawdopodobnie odzwierciedla uprzywilejowaną zdolność nowych bodźców do wyzwalania wyzwalania SN / VTA (Ljungberg i in., 1992). W trzech ostatnich badaniach funkcjonalnych MRI obserwowano reakcje zależne od poziomu tlenu we krwi (BOLD) w regionie SN / VTA, gdy zdrowi ludzie przewidywali lub oglądali nowe obrazy lub skojarzenia (Schott i in., 2004; Bunzeck i Düzel, 2006; Wittmann i in., 2007). Przypuszczalnie odzwierciedla to wyładowanie komórek DA w odpowiedzi na nowość. Kakade i Dayan (2002) sugerują, że ten rodzaj indukowanego nowością fazowego odpalania neuronów DA zapewnia motywującą „premię eksploracyjną”, która zachęca do eksploracji bodźców lub otoczenia. Na podstawie naszych aktualnych danych przewiduje się, że osoby z niższymi poziomami autoreceptorów będą miały większy „bonus eksploracyjny” niż osoby z wyższymi poziomami autoreceptorów.
Rosnące dane zarówno u ludzi, jak i naczelnych innych niż ludzie wskazują, że neurony śródmózgowia DA uruchamiają się w odpowiedzi na predykcyjne sygnały nagrody i nieprzewidziane lub niedoceniane nagrody (Schultz i Dickinson, 2000; O'Doherty i in., 2002; Bayer i Glimcher, 2005; D Ardenne i in., 2008; Murray i in., 2008). Jako główny cel projekcji VTA, brzuszne prążkowie podobnie wykazuje zwiększoną aktywność w połączeniu ze wskazówkami dotyczącymi nagrody i pozytywnymi błędami przewidywania (Berns i in., 2001; O'Doherty i in., 2002; Pagnoni i in., 2002; Knutson i Adcock, 2005; Abler i in., 2006; Yacubian i in., 2006). Rzeczywiście, wielkość odpowiedzi BOLD w prążkowiu związanych z błędami przewidywania jest modulowana przez statyczne manipulacje DA (Pessiglione i wsp., 2006). Biorąc pod uwagę obecne dane dotyczące poszukiwania nowości i autoregulacji DA, wynika, że osoby poszukujące dużej nowości będą miały wzmocnione odpowiedzi prążkowia w warunkach, które uwalniają DA. Zgodnie z tą hipotezą Abler i wsp. (2006) niedawno wykazali, że osoby z wysokimi wynikami w eksploracyjnej podskali pobudliwości (NS1) wykazują większe odpowiedzi BOLD prążkowia brzusznego niż osoby z niskimi wynikami, gdy są narażone na pozytywne błędy predykcji. Zatem różnice w autoregulacji mogą prowadzić nie tylko do różnicowych reakcji na nowość, ale do szerokiego wachlarza procesów motywacyjnych i uczenia się, które zależą od DA.
Korelacja między cechami osobowości poszukującymi nowości a funkcjonowaniem autoreceptorów może również przyczyniać się do zwiększonej podatności na uzależnienie osób poszukujących nowości. U gryzoni wysokie reagujące nowości wykazują zwiększone uwalnianie DA w odpowiedzi na środki psychostymulujące (Hooks i in., 1991, 1992). Podczas gdy związek między BPND śródmózgowia DA dla [18F] fallypride a odpowiedzią na psychostymulanty u ludzi jest obecnie nieznany, kilka badań donosi o związku między poszukiwaniem nowości a reakcjami na amfetaminę, przy czym osoby poszukujące nowości wykazują zwiększoną subiektywną i psychofizjologiczną odpowiedź na D-amfetaminę (Sax i Strakowski, 1998; Hutchison i in., 1999). Podobnie Leyton i in. (2002) zgłosił korelację między poszukiwaniem nowości a ilością uwalniania DA wywołanego amfetaminą (mierzoną za pomocą wyparcia raklazy [11C]) w prążkowiu brzusznym w małej próbce zdrowych ludzi. Boileau i in. (2006) wskazują ponadto, że poszukiwanie nowości przewiduje stopień, w jakim uczulenie rozwija się przy powtarzanych dawkach amfetaminy. Oba te odkrycia mogą być bezpośrednią konsekwencją obniżonej kontroli autoreceptora związanej z poszukiwaniem nowości.
Obecne dane pozostawiają otwartą kwestię, dlaczego istnieje dostępność receptorów podobnych do receptorów D2 w dolnej części śródmózgowia u osób poszukujących dużej liczby nowości. Odpowiedź na to pytanie ma bezpośredni wpływ na naszą interpretację funkcjonalnych konsekwencji obniżonej BPND typu D2. Jedna z możliwości jest taka, że istnieje obniżony stosunek autoreceptorów do neuronów DA, tak że kontrola autoreceptorów jest mniejsza dla każdego neuronu DA. Byłoby to bezpośrednio zgodne z modelami zwierzęcymi. Istnieją jednak dwa inne możliwe wyjaśnienia, które byłyby niezgodne z danymi dotyczącymi zwierząt, niemniej jednak wymagają rozważenia. Po pierwsze, obniżona dostępność autoreceptorów może wystąpić, jeśli stosunek autoreceptorów do neuronów DA jest normalny, ale osoby poszukujące wysokiej nowości mają mniej neuronów DA. Doprowadziłoby to raczej do ogólnego osłabienia funkcjonowania DA niż do zmniejszenia kontroli autoreceptorów. Jest to jednak niezgodne z danymi wskazującymi, że pacjenci z chorobą Parkinsona (cierpiący na redukcję neuronów DA) mają obniżone cechy osobowości poszukujące nowości (Menza i wsp., 1993; Fujii i wsp., 2000). Ponadto hipoteza o obniżonej gęstości neuronów DA jest niespójna z literaturą dotyczącą gryzoni, wskazującą, że osoby odpowiadające na dużą nowość mają podwyższone poziomy pozakomórkowej DA w prążkowiu (Bradberry i wsp., 1991; Piazza i wsp., 1991a; Hooks i wsp., 1992 ). Drugą możliwością jest to, że obniżona dostępność autoreceptorów u osób poszukujących wysokiej nowości wynika z indywidualnych różnic w poziomach endogennej DA. [18F] Fallypride BP w śródmózgowiu jest pod wpływem endogennych poziomów DA, tak że wzrost pozakomórkowych poziomów DA prowadzi do niższego [18F] fallypridu BPND, a zmniejszenie zewnątrzkomórkowego poziomu DA zwiększa [18F] fallypride BPND (Riccardi et al., 2006 , 2008). Czy poszukiwacze wysokiej nowości mogli obniżyć dostępność autoreceptorów, ponieważ zwiększyli endogenne pozakomórkowe poziomy DA w śródmózgowiu, prowadząc do większego zajęcia ich autoreceptorów? Chociaż jest to możliwe, wydaje się to mało prawdopodobne jako pojedyncze wyjaśnienie. Zmienność w BPND SN u badanych jest większa niż wielkość zmiany w BPND wywołana manipulacjami farmakologicznymi, które znacząco zmieniają pozasynaptyczne poziomy DA (Riccardi i in., 2006, 2008). Co więcej, pomimo ich wrażliwości na endogenne poziomy DA, większość zmienności poziomów BPND u osób pozostaje stała podczas tych farmakologicznych manipulacji. Na przykład ponowna analiza danych regionu zainteresowania z badania Riccardi et al. (2008), w których endogenne poziomy DA zostały obniżone przez -metylo-para-tyrozynę, wskazują, że> 75% wariancji w SN BPND w stanie zubożonym zostało wyjaśnione przez BPND w stanie niezupełnym. Oznacza to, że przynajmniej u zdrowych psychiatrycznie uczestników, względne poziomy dostępnych autoreceptorów śródmózgowia pozostają rozsądnie stałe nawet w obliczu farmakologicznych manipulacji, które zmieniają pozasynaptyczne poziomy DA. Zatem wydaje się mało prawdopodobne, aby duża zmienność BPND [18F] fallypride u pacjentów była wyjaśniona wyłącznie na podstawie tonicznych pozakomórkowych poziomów DA.
Dwie dodatkowe kwestie metodologiczne wymagają uwagi przy rozważaniu obecnych wyników. Po pierwsze, badania PET na ludziach są ograniczone przez rozdzielczość przestrzenną, co utrudnia określenie zakresu zaangażowania VTA w stosunku do SN. W literaturze zwierzęcej skupiono się na VTA, biorąc pod uwagę jego projekcje do prążkowia brzusznego. Jednak indywidualne różnice w czynnikach autoregulacyjnych mogą mieć wpływ zarówno na VTA, jak i SN (patrz dyskusja w dodatkowych materiałach online, dostępnych na stronie www.jneurosci.org). Zatem nawet przy wyższej rozdzielczości przestrzennej nie jest jasne, czy skorelowany region będzie ograniczony do VTA. Po drugie, zakres, w jakim wyniki odzwierciedlają D2, D3 lub oba podtypy receptorów, jest nieznany. Chociaż receptory D3 są mniej rozpowszechnione niż receptory D2, w niedawnym badaniu stwierdzono zmniejszone funkcjonowanie receptora D3 w śródmózgowiu wysoko reagujących na gryzonie noworodków (Pritchard i in., 2006). Niestety, aby odróżnić względny udział receptorów D2 i D3 od poszukiwania nowości u ludzi, potrzebne byłyby bardziej specyficzne radioligandy.
Podsumowując, obecne dane pokazują uderzającą zbieżność między gryzoniami i ludźmi w związku między czynnikami autoregulacyjnymi śródmózgowia a nowymi cechami temperamentu. Ta zbieżność pojawiła się pomimo faktu, że oceniliśmy poszukiwania nowości za pomocą miary samoopisowej, która wykorzystuje preferencje dla nowości, podczas gdy badania na gryzoniach zazwyczaj mierzą reakcje na nieuniknione nowatorskie środowiska. Jest to krytyczna różnica w tym, że odpowiedzi na nieuniknioną nowość nie są w wysokim stopniu skorelowane z faktycznymi preferencjami dla nowości u gryzoni (Klebaur i wsp., 2001; Cain i wsp., 2004; Zhu i in., 2007) i mogą dotyczyć kortykosteronu reakcja stresowa za pośrednictwem mediacji (Piazza i in., 1991b; Rougé-Pont i in., 1998). Spekulujemy, że czynniki autoregulacyjne DA wpływają na wiele aspektów reakcji organizmów na nowość i nagrodę oraz że indywidualne różnice w tych czynnikach przejawiają się w nakładających się, choć nieidentycznych, cechach temperamentalnych różnych gatunków.
Przypisy
Otrzymano maj 28, 2008; poprawiony październik 14, 2008; zaakceptowane 5, 2008.
Praca ta była wspierana przez National Institutes of Health Grant 1R01 DA019670-02.
Korespondencję należy kierować do dr. Davida H. Zalda, Wydziału Psychologii, PMB 407817, 2301 Vanderbilt Place, Nashville, TN 37240. E-mail: [email chroniony]
Copyright © 2008 Society for Neuroscience 0270-6474 / 08 / 2814372-07 $ 15.00 / 0
Referencje
Abler B, Walter H, Erk S, Kammerer H, Spitzer M (2006) Błąd predykcji jako liniowa funkcja prawdopodobieństwa nagrody jest kodowana w ludzkim jądrze półleżącym. Neuroimage 31: 790 – 795. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Adell A, Artigas F (2004) Somatodendrytyczne uwalnianie dopaminy w brzusznym obszarze nakrywkowym i jej regulacja przez układy nadajnika aferentnego. Neurosci Biobehav Rev 28: 415 – 431. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Aghajanian GK, Bunney BS (1977) „autoreceptory” dopaminy: charakterystyka farmakologiczna w badaniach mikroiontoforetycznego zapisu pojedynczego komórki. Naunyn Schmiedebergs Arch Pharmacol 297: 1–7. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Bayer HM, Glimcher PW (2005) Neurony dopaminowe Midbrain kodują ilościowy sygnał błędu przewidywania nagrody. Neuron 47: 129 – 141. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Berger B, Gaspar P, Verney C (1991) Dopaminergiczne unerwienie kory mózgowej: nieoczekiwane różnice między gryzoniami i naczelnymi. Trendy Neurosci 14: 21 – 27. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Berns GS, McClure SM, Pagnoni G, Montague PR (2001) Przewidywalność moduluje odpowiedź ludzkiego mózgu na nagrodę. J Neurosci 21: 2793 – 2798. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Boileau I, Dagher A, Leyton M, Gunn RN, Baker GB, Diksic M, Benkelfat C (2006) Modelowanie uwrażliwienia na stymulanty u ludzi: badanie [11C] raclopride / pozytonowej tomografii emisyjnej u zdrowych mężczyzn. Arch Gen Psychiatry 63: 1386 – 1395. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Bradberry CW, Gruen RJ, Berridge CW, Roth RH (1991) Indywidualne różnice w pomiarach behawioralnych: korelacje z dopaminą mierzoną za pomocą mikrodializy. Pharmacol Biochem Behav 39: 877 – 882. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Bunzeck N, Düzel E (2006) Bezwzględne kodowanie nowości bodźców w istocie ludzkiej nigra / VTA. Neuron 51: 369 – 379. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Cain ME, Smith CM, Bardo MT (2004) Wpływ nowości na samopodawanie amfetaminy u szczurów sklasyfikowanych jako reagujące na wysokie i niskie odpowiedzi. Psychopharmacology 176: 129 – 138. [CrossRef] [Medline]
Chen NN, Pan WH (2000) Wpływ regulacyjny receptorów D2 w brzusznym obszarze nakrywkowym na mezokortykolimbiczny szlak dopaminergiczny. J Neurochem 74: 2576 – 2582. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Cloninger CR (1986) Ujednolicona biosocjalna teoria osobowości i jej rola w rozwoju stanów lękowych. Psychiatr Dev 4: 167 – 226. [Web of Science] [Medline]
Cloninger CR (1987a) Trójwymiarowy kwestionariusz osobowości. St. Louis, MO: Departament Psychiatrii, Washington University School of Medicine, wersja IV.
Cloninger CR (1987b) Systematyczna metoda opisu klinicznego i klasyfikacji wariantów osobowości. Propozycja. Arch Gen Psychiatry 44: 573 – 588. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Cragg SJ, Greenfield SA (1997) Różnicowa kontrola autoreceptora uwalniania dopaminy z końca somatodendrytycznego i aksonu w istocie czarnej, brzusznym obszarze nakrywkowym i prążkowiu. J Neurosci 17: 5738 – 5746. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
D'Ardenne K, McClure SM, Nystrom LE, Cohen JD (2008) BOLD responses odzwierciedlające sygnały dopaminergiczne w ludzkim brzusznym obszarze nakrywkowym. Science 319: 1264–1267. [Abstrakt / dowolny pełny tekst]
Dellu F, Piazza PV, Mayo W, Le Moal M, Simon H (1996) Poszukiwanie nowości u szczurów - cechy biobehawioralne i możliwy związek z cechą poszukującą doznań u człowieka. Neuropsychobiology 34: 136 – 145. [Web of Science] [Medline]
Diaz J, Pilon C, Le Foll B, Gros C, Triller A, Schwartz JC, Sokoloff P (2000) Receptory dopaminy D3 wyrażane przez wszystkie neurony dopaminowe śródmózgowia. J Neurosci 20: 8677 – 8684. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Pierwszy MB, Spitzer RL, Gibbon M, Williams JB (1997) Ustrukturyzowany wywiad kliniczny dla DMS-IV (SCID-I). Waszyngton: American Psychiatric.
Frankle WG, Laruelle M, Haber SN (2006) Przedczołowe projekcje korowe do śródmózgowia u naczelnych: dowody na rzadkie połączenie. Neuropsychopharmacology 31: 1627 – 1636. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Fujii C, Harada S, Ohkoshi N, Hayashi A, Yoshizawa K (2000) Międzykulturowe cechy osobowości pacjentów z chorobą Parkinsona w Japonii. Am J Med Genet 96: 1–3. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Gurevich EV, Joyce JN (1999) Dystrybucja neuronów wyrażających receptor dopaminy D3 w ludzkim przodomózgowiu: porównanie z neuronami wyrażającymi receptor D2. Neuropsychopharmacology 20: 60 – 80. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Autoreceptory Hahn J, Kullmann PH, Horn JP, Levitan ES (2006) D2 chronicznie przedłużają aktywność stymulatora neuronów dopaminowych. J Neurosci 26: 5240 – 5247. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Haczyki MS, Jones GH, Smith AD, Neill DB, Justice JB Jr (1991) Odpowiedź na nowość przewiduje, że lokomotoryczne i jądra półleżące reagują na dopaminę na kokainę. Synapse 9: 121 – 128. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Haczyki MS, Colvin AC, Juncos JL, Justice JB Jr (1992) Indywidualne różnice w podstawowej i stymulowanej kokainą pozakomórkowej dopaminy w jądrze półleżącym przy użyciu mikrodializy ilościowej. Brain Res 587: 306 – 312. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Howard MO, Kivlahan D, Walker RD (1997) Trójwymiarowa teoria osobowości i psychopatologia Cloningera: zastosowania do zaburzeń używania substancji. J Stud Alcohol 58: 48–66. [Web of Science] [Medline]
Hurley MJ, Mash DC, Jenner P (2003) Markers for dopaminergic neurotransmission in the cerebellum u normalnych osób i pacjentów z chorobą Parkinsona badane przez RT-PCR. Eur J Neurosci 18: 2668–2672. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Hutchison KE, Wood MD, Swift R (1999) Czynniki osobowości łagodzą subiektywne i psychofizjologiczne reakcje na d-amfetaminę u ludzi. Exp Clin Psychopharmacol 7: 493 – 501. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Jenkinson M, Bannister P, Brady M, Smith S (2002) Ulepszona optymalizacja dla solidnej i dokładnej rejestracji liniowej i korekcji ruchu obrazów mózgu. Neuroimage 17: 825 – 841. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Kakade S, Dayan P (2002) Dopamina: uogólnienie i premie. Sieć neuronowa 15: 549 – 559. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Kessler RM, Ellis JR Jr, Eden M (1984) Analiza danych z tomograficznego skanowania emisyjnego: ograniczenia wynikające z rozdzielczości i tła. J Comput Assist Tomogr 8: 514 – 522. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Kessler RM, Mason NS, Jones C, Ansari MS, Manning RG, Price RR (2000) [18F] N-allil-5-fluorproplepidepreide (Fallypride): dozymetria radiacyjna, oznaczanie ilościowe receptorów dopaminy w prążkowiu i prążkowiu u człowieka. Neuroimage 11: s32. [CrossRef]
Khan ZU, Mrzljak L, Gutierrez A, de la Calle A, Goldman-Rakic PS (1998) Prominencja krótkiej izoformy dopaminy D2 w szlakach dopaminergicznych. Proc Natl Acad Sci USA 95: 7731 – 7736. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Klebaur JE, Bevins RA, Segar TM, Bardo MT (2001) Indywidualne różnice w reakcjach behawioralnych na nowość i samopodawanie amfetaminy u samców i samic szczurów. Behav Pharmacol 12: 267 – 275. [Web of Science] [Medline]
Knutson B, Adcock RA (2005) Pamięć o przeszłych nagrodach. Neuron 45: 331 – 332. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Koga E, Momiyama T (2000) Presynaptyczne receptory podobne do dopaminy D2 hamują transmisję pobudzającą na szczurowe neurony dopaminergiczne brzuszne nakrywkowe. J Physiol 523: 163 – 173. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Lacey MG, Mercuri NB, North RA (1987) Dopamina działa na receptory D2 w celu zwiększenia przewodności potasowej w neuronach istoty czarnej nigra zona compacta. J Physiol 392: 397 – 416. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Lammertsma AA, Bench CJ, Hume SP, Osman S, Gunn K, Brooks DJ, Frackowiak RS (1996) Porównanie metod analizy badań klinicznych raklopridu [11C]. Przepływ krwi J Cereb Metab 16: 42 – 52. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Levant B (1997) D3 receptor dopaminy: neurobiologia i potencjalne znaczenie kliniczne. Pharmacol Rev 49: 231 – 252. [Streszczenie / bezpłatny pełny tekst]
Leyton M, Boileau I, Benkelfat C, Diksic M, Baker HF, Dagher A (2002) Pozakomórkowa dopamina, pragnienie leków i poszukiwanie nowości. Badanie raklopridu PET / [11C] u zdrowych mężczyzn. Neuropharmacology 6: 1027 – 1035.
Ljungberg T, Apicella P, Schultz W (1992) Odpowiedzi małpich neuronów dopaminowych podczas uczenia się reakcji behawioralnych. J Neurophysiol 67: 145 – 163. [Streszczenie / bezpłatny pełny tekst]
Maes F, Collignon A, Vandermeulen D, Marchal G, Suetens P (1997) Multimodalność rejestracji obrazu poprzez maksymalizację wzajemnych informacji. IEEE Trans Med Imaging 16: 187 – 198. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Maidment NT, Marsden CA (1985) Badania woltamperometryczne i behawioralne in vivo dla somatodendrytycznej kontroli autoreceptora mezolimbicznych neuronów dopaminowych. Brain Res 338: 317 – 325. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Marinelli M, White FJ (2000) Zwiększona podatność na samodzielne podawanie kokainy wiąże się z podwyższoną aktywnością impulsów neuronów dopaminowych śródmózgowia. J Neurosci 20: 8876 – 8885. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Menza MA, Golbe LI, Cody RA, Forman NE (1993) Cechy osobowości związane z dopaminą w chorobie Parkinsona. Neurology 43: 505–508. [Streszczenie / wolny pełny tekst]
Mercuri NB, Calabresi P, Bernardi G (1992) Elektrofizjologiczne działania dopaminy i leków dopaminergicznych na neurony istoty czarnej pars compacta i brzusznej powierzchni nakrywkowej. Life Sci 51: 711 – 718. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Mercuri NB, Saiardi A, Bonci A, Picetti R, Calabresi P, Bernardi G, Borrelli E (1997) Utrata funkcji autoreceptorów w neuronach dopaminergicznych z myszy z niedoborem receptora dopaminy D2. Neurosci 79: 323 – 327. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Millan MJ, Gobert A, Newman-Tancredi A, Lejeune F, Cussac D, Rivet JM, Audinot V, Dubuffet T, Lavielle G (2000) S33084, nowy, silny, selektywny i konkurencyjny antagonista dopaminy D (3) - receptory: I. Profil receptorowy, elektrofizjologiczny i neurochemiczny w porównaniu z GR218,231 i L741,626. J Pharmacol Exp Ther 293: 1048 – 1062. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Mukherjee J, Yang ZY, Brown T, Lew R, Wernick M, Ouyang X, Yasillo N, CT CT, Mintzer R, Cooper M (1999) Wstępna ocena wiązania receptora dopaminowego D-2 z prążkowaniem u mózgów naczelnych gryzoni i innych ludzi radioligand o wysokim powinowactwie, fallypryd 18F. Nucl Med Biol 26: 519 – 527. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Mukherjee J, Christian BT, Dunigan KA, Shi B, Narayanan TK, Satter M, Mantil J (2002) Obrazowanie mózgu fallyprydu F-18 u normalnych ochotników: analiza krwi, dystrybucja, badania powtórne i wstępna ocena wrażliwości na efekty starzenia się receptorów dopaminowych D-2 / D-3. Synapse 46: 170 – 188. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Murray GK, Corlett PR, Clark L, Pessiglione M, Blackwell AD, Honey G, Jones PB, Bullmore ET, Robbins TW, Fletcher PC (2008) Substancja nigra / ventral tegmental przewidywanie błędu w psychozie. Mol Psychiatry 13: 239, 267 – 276.
O'Doherty JP, Deichmann R, Critchley HD, Dolan RJ (2002) Neural responses during antycypacja pierwotnej nagrody smakowej. Neuron 33: 815–826. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Pagnoni G, Zink CF, Montague PR, Berns GS (2002) Aktywność w ludzkim prążkowiu brzusznym zablokowana w błędach przewidywania nagrody. Nat Neurosci 5: 97 – 98. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Pessiglione M, Seymour B, Flandin G, Dolan RJ, Frith CD (2006) Błędy predykcyjne zależne od dopaminy są podstawą zachowania poszukującego nagrody u ludzi. Nature 442: 1042 – 1045. [CrossRef] [Medline]
Piazza P, Rougé-Pont F, Deminière JM, Kharoubi M, Le Moal M, Simon H (1991a) Aktywność dopaminy zmniejsza się w korze przedczołowej i zwiększa się w jądrze nieokreślonym szczurów predysponowanych do samodzielnego podawania amfetaminy. Brain Res 567: 169 – 174. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Piazza PV, Deminière JM, Le Moal M, Simon H (1989) Czynniki, które przewidują indywidualną podatność na samopodawanie amfetaminy. Science 245: 1511 – 1513. [Streszczenie / bezpłatny pełny tekst]
Piazza PV, Maccari S, Deminière JM, Le Moal M, Mormède P, Simon H (1991b) Poziom kortykosteronu określa indywidualną podatność na samopodawanie amfetaminy. Proc Natl Acad Sci USA 88: 2088 – 2092. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Pickel VM, Chan J, Nirenberg MJ (2002) Specyficzne dla regionu ukierunkowanie receptorów dopaminowych D2 i pęcherzykowego transportera monoaminowego 2 (VMAT2) w obrębie podziałów okolicy brzusznej nakrywki. Synapse 45: 113 – 124. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Pritchard LM, Logue AD, Taylor BC, Ahlbrand R, Welge JA, Tang Y, Sharp FR, Richtand NM (2006) Względna ekspresja receptora dopaminowego D3 i alternatywnego wariantu splicingowego mRNA D3nf u osób odpowiadających na wysokie i niskie poziomy odpowiedzi na nowość. Brain Res Bull 70: 296 – 303. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Riccardi P, Li R, Ansari MS, Zald D, Park S, Dawant B, Anderson S, Doop M, Woodward N, Schoenberg E, Schmidt D, Baldwin R, Kessler R (2006) Przemieszczenie wywołane amfetaminą [18F] fallypride w prążkowiu i regionach prążkowia u ludzi. Neuropsychopharmacology 31: 1016 – 1026. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Riccardi P, Baldwin R, Salomon R, Anderson S, Ansari MS, Li R, Dawant B, Bauernfeind A, Schmidt D, Kessler R (2008) Oszacowanie wyjściowego zajętości receptora dopaminy D2 w prążkowiu i regionach prążkowia u ludzi z pozytronową tomografią emisyjną z [18F] fallypride. Biol Psychiatry 63: 241 – 244. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Rohde GK, Aldroubi A, Dawant BM (2003) Algorytm adaptacyjnych baz dla niesztywnej rejestracji obrazu w oparciu o intensywność. IEEE Trans Med Imaging 22: 1470 – 1479. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Rougé-Pont F, Piazza PV, Kharouby M, Le Moal M, Simon H (1993) Wyższy i dłuższy indukowany stresem wzrost stężeń dopaminy w jądrze półleżącym zwierząt predysponowanych do samodzielnego podawania amfetaminy. Badanie mikrodializy. Brain Res 602: 169 – 174. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Rougé-Pont F, Deroche V, Le Moal M, Piazza PV (1998) Na indywidualne różnice w indukowanym stresem uwalnianiu dopaminy w jądrze półleżącym wpływa kortykosteron. Eur J Neurosci 10: 3903 – 3907. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Sax KW, Strakowski SM (1998) Zwiększona reakcja behawioralna na powtarzające się d-amfetaminy i cechy osobowości u ludzi. Biol Psychiatry 44: 1192 – 1195. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Schott BH, Sellner DB, Lauer CJ, Habib R, Frey JU, Guderian S, Heinze HJ, Düzel E (2004) Aktywacja struktur śródmózgowia przez asocjacyjną nowość i tworzenie wyraźnej pamięci u ludzi. Learn Mem 11: 383 – 387. [Streszczenie / bezpłatny pełny tekst]
Schultz W, Dickinson A (2000) Kodowanie neuronowe błędów predykcji. Annu Rev Neurosci 23: 473 – 500. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Sesack SR, Aoki C, Pickel VM (1994) Ultrastrukturalna lokalizacja immunoreaktywności podobnej do receptora D2 w neuronach dopaminowych śródmózgowia i ich celach prążkowia. J Neurosci 14: 88 – 106. [Streszczenie]
Smith SM, Jenkinson M, Woolrich MW, Beckmann CF, Behrens TE, Johansen-Berg H, Bannister PR, De Luca M, Drobnjak I, Flitney DE, Niazy RK, Saunders J, Vickers J, Zhang Y, De Stefano N, Brady JM, Matthews PM (2004) Postępy w funkcjonalnej i strukturalnej analizie obrazu MR i implementacji jako FSL. Neuroimage 23 [Suppl 1]: S208 – S219. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Sokoloff P, Diaz J, Le Foll B, Guillin O, Leriche L, Bezard E, Gross C (2006) Receptor dopaminy D3: cel terapeutyczny w leczeniu zaburzeń neuropsychiatrycznych. CNS Neurol Disord Drug Targets 5: 25 – 43. [Medline]
Tepper JM, Sun BC, Martin LP, Creese I (1997) Funkcjonalne role autoreceptorów dopaminy D2 i D3 na neuronach nigrostriatalnych analizowanych przez knockdown antysensowny in vivo. J Neurosci 17: 2519 – 2530. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Wells WM 3rd, Viola P, Atsumi H, Nakajima S, Kikinis R (1996) Wielomodalna rejestracja wolumenu poprzez maksymalizację wzajemnych informacji. Med Image Anal 1: 35 – 51. [CrossRef] [Medline]
Westerink BH, Kwint HF, deVries JB (1996) Farmakologia mezolimbicznych neuronów dopaminowych: badanie mikrodializy z podwójną sondą w brzusznym obszarze nakrywkowym i jądro półleżące mózgu szczura. J Neurosci 16: 2605 – 2611. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
White FJ, Wang RY (1984) A10 neurony dopaminowe: rola autoreceptorów w określaniu szybkości wypalania i wrażliwości na agonistów dopaminy. Life Sci 34: 1161 – 1170. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Wittmann BC, Bunzeck N, Dolan RJ, Düzel E (2007) Przewidywanie nowości rekrutuje system nagradzania i hipokampa, jednocześnie promując wspomnienia. Neuroimage 38: 194 – 202. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
Yacubian J, Gläscher J, Schroeder K, Sommer T, Braus DF, Büchel C (2006) Dysocjowalne systemy do prognozowania wartości związanych z zyskami i stratami oraz błędów prognoz w ludzkim mózgu. J Neurosci 26: 9530 – 9537. [Streszczenie / Bezpłatny pełny tekst]
Zar JH (1999) Analiza biostatystyczna. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Zhu J, Bardo MT, Bruntz RC, DJ Schody, Dwoskin LP (2007) Indywidualne różnice w odpowiedzi na nowość przewidują funkcję transportera dopaminy w korze przedczołowej i ekspresję powierzchni komórkowej. Eur J Neurosci 26: 717 – 728. [CrossRef] [Web of Science] [Medline]
;