Opracowanie zatwierdzonej strukturalnie skali hiperseksualności u chińskich studentów uniwersytetów (2020)

Hiperseksualność, nazywana również uzależnieniem seksualnym, kompulsywnością seksualną lub impulsywnością seksualną, jest zjawiskiem ogólnie charakteryzującym się nadmiernym i intensywnym popędem seksualnym, fantazjami seksualnymi, poznaniami seksualnymi lub czynnościami seksualnymi. Jest ściśle powiązany z cierpieniem klinicznym i upośledzonym funkcjonowaniem w sferach życia jednostki, takich jak sfera społeczna, naukowa, zawodowa, fizyczna lub emocjonalna [1, 2]. Kafka zaproponował kryteria diagnostyczne zaburzeń hiperseksualnych [3], ale nie został uwzględniony w głównych systemach kryteriów diagnostycznych, takich jak Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5th edition (DSM-5) kryteria [4].

Zachowania hiperseksualne były powiązane z kompulsywną masturbacją (56%), używaniem pornografii (51%) i seksem pozamałżeńskim (21%) w jednym badaniu [5]. Obliczono, że rozpowszechnienie hiperseksualności wśród studentów wynosi około 2% [6], 5% wśród dorosłych Amerykanów (przybliżone oszacowanie) [7], 3.3% wśród dorosłych pacjentów ambulatoryjnych [8] i 4.4% wśród dorosłych pacjentów psychiatrycznych [9]. Z drugiej strony występowała przewaga mężczyzn (ponad 60%) wśród osób z hiperseksualnością [6, 8, 10]. Tymczasem mężczyźni zgłaszali więcej masturbacji, partnerów seksualnych i problematycznego cyberseksu niż kobiety [11], podczas gdy kobiety hiperseksualne były zaangażowane w bardziej ryzykowne zachowania seksualne i bardziej martwiły się bólem fizycznym i krzywdą [12].

Dokładna etiologia hiperseksualności nie jest do tej pory w pełni znana. Niektóre modele kliniczne, takie jak etiologia neurobiologiczna [13, 14], model uzależnienia [15], teoria psychodynamiczna [16] i tak dalej, ale żaden z nich nie przedstawia jasnego wyjaśnienia hiperseksualności. Hiperseksualność jest również częstym zespołem w innych zaburzeniach psychicznych, takich jak choroba afektywna dwubiegunowa [17, 18], a pacjenci hiperseksualni mają więcej chorób współistniejących psychiatrycznych, w tym lęku, używania substancji psychoaktywnych, zaburzeń nastroju i osobowości [19, 20]. Niedawne badanie ujawniło również, że w porównaniu ze zdrowymi osobami, hiperseksualni mężczyźni mieli wyższe wskaźniki impulsywności, trudności w przywiązaniu, zaburzeń afektywnych i nieprzystosowanych strategii regulacji emocji [21]. Ponadto hiperseksualność zwiększała ryzyko chorób zakaźnych, takich jak choroby przenoszone drogą płciową i zespół nabytego niedoboru odporności [22, 23].

Istnieje wiele kwestionariuszy dotyczących pomiaru hiperseksualności z różnych punktów widzenia [24]. Jednak w tych kwestionariuszach, z wyjątkiem Kwestionariusza zaburzeń nastroju [25] oraz poprawiony kwestionariusz dotyczący nastroju i seksualności [26], liczba pozycji mierzących hiperseksualność odpowiadających na nastrój dysforyczny i stres wynosi tylko jeden lub żaden. Internetowy test przesiewowy [27] jest wysoce wyspecjalizowaną metodą, ale jest stosowana tylko do oceny problematycznych zachowań seksualnych w Internecie. Poprawiony kwestionariusz dotyczący nastroju i seksualności [26] jest również wysoce merytorycznym, mającym na celu ocenę emocji związanych z płcią i stanów nastroju. Z drugiej strony, test przesiewowy uzależnień seksualnych [28, 29] jest ograniczony w określonym zakresie u heteroseksualnych mężczyzn i ma mniejszą spójność wewnętrzną u kobiet [24]. Ogólnie rzecz biorąc, żaden pojedynczy kwestionariusz nie oferuje kompleksowego pomiaru hiperseksualności.

Opierając się na poprzedniej literaturze, uważamy, że miara hiperseksualności obejmuje następujące aspekty i opracowaliśmy macierz pozycji mierzącą hiperseksualność tych aspektów. Po pierwsze, negatywny wpływ hiperseksualności na domenę życia jednostki, na przykład stwierdzenie, że „moja samoocena została negatywnie wpłynęła na moje czynności seksualne”, jest uproszczeniem punktu „Mój szacunek do siebie, samoocena lub samoocena”. pewności siebie, negatywnie wpłynęły na mnie moje czynności seksualne ”w Skali Konsekwencji Zachowań Hiperseksualnych [30]. Po drugie, komunikacja związana z seksem, na przykład, że „Użyłem dowcipów seksualnych lub implikacji podczas komunikowania się z innymi”, co jest podobne do stwierdzenia, że ​​„Używam humoru seksualnego i insynuacji wobec innych w Internecie” w Internetowym teście przesiewowym na seks [27]. Po trzecie, nienormalne zachowania seksualne, na przykład „biłem i kopałem lub powstrzymywałem swoich partnerów seksualnych”, które są uwzględnione w inwentarzu kompulsywnych zachowań seksualnych [31]. Po czwarte, zwiększone zainteresowanie seksualne i konsumpcja pornografii, na przykład to, że „interesuję się seksem bardziej niż zwykle”, co jest uwzględnione w Kwestionariuszu zaburzeń nastroju [25]. Po piąte, zachowania hiperseksualne w odpowiedzi na stres i nastrój, na przykład to, że „często używam seksu, aby poradzić sobie z trudnymi uczuciami (np. Zmartwienie, smutek, nuda, frustracja, poczucie winy lub wstyd)”, które jest również uwzględnione w zaburzeniu hiperseksualnym Wykaz przesiewowy [32]. Po szóste, poznanie hiperseksualności, na przykład, że „Czuję, że moje zachowania seksualne nie są normalne”, co jest podobne do punktu „Czy kiedykolwiek czujesz, że Twoje zachowanie seksualne jest nieprawidłowe?” w teście przesiewowym na uzależnienia seksualne [28, 29]. Po siódme, żal po impulsywnych zachowaniach seksualnych, na przykład, że „Kiedy czuję się niespokojny lub zestresowany, prawdopodobnie zrobię coś seksualnego, czego później żałuję”, który jest również uwzględniony w poprawionym kwestionariuszu nastroju i seksualności [26].

W celu opracowania miary hiperseksualności w naszym badaniu chcielibyśmy skorzystać z eksploracyjnej analizy czynnikowej i procedur eksploracyjnego modelowania równań strukturalnych (ESEM). ESEM, jako narzędzie konfirmacyjne, które integruje najlepsze cechy eksploracyjnej i konfirmacyjnej analizy czynnikowej, ma więcej potencjalnych zalet niż konfirmacyjna analiza czynnikowa, z bardziej niezwykłą elastycznością, lepszym dopasowaniem i dokładniejszą korelacją czynnikową, a także ma szerokie zastosowanie w badaniach klinicznych [33]. Ponadto ESEM uznano za bardziej opłacalny w przypadku wielu pozycji o niewielkiej liczebności próby [33]. W obecnym badaniu postawiliśmy hipotezę, że: 1) hiperseksualność obejmuje kilka aspektów: świadomość aktywności hiperseksualnej, zwiększone zainteresowanie seksualne, zwiększone spożycie pornografii, zwiększone radzenie sobie z seksem, nieprawidłowe zachowania seksualne, negatywne konsekwencje aktywności hiperseksualnej i żal po impulsywnej aktywności seksualnej oraz 2) uczestnicy płci męskiej (studenci) wykazują wyższy poziom hiperseksualności niż ich koleżanki.

Odpowiedzi na 72 pozycje mierzące doświadczenie hiperseksualne zostały najpierw poddane analizie składowej głównej. Wyniki kontroli przedanalizowej były akceptowalne (KMO = 0.86; test sferyczności Bartletta = 9525.26; p = 0.00). Zidentyfikowano siedemnaście wartości własnych większych niż 1.0, a wykres osypiska wskazywał na wyrównanie od szóstego czynnika. Pierwszych pięć to odpowiednio 14.59, 5.19, 3.99, 2.34 i 2.18, co łącznie stanowiło 39.28% całkowitej wariancji (pierwsze cztery łącznie stanowiły 36.25%, a pierwsze sześć 42.03%). Dlatego do dalszych analiz wyodrębniliśmy modele cztero-, pięcio- i sześcioczynnikowe.

Za pomocą ESEM skonstruowano kilka (tj. Cztero-, pięcio- i sześcioczynnikowych) modeli z różnymi pozycjami i obliczono ich wskaźniki dopasowania modelu Mplus (Tabela 1). Ogólnie rzecz biorąc, pięcioczynnikowa struktura modelu i jego rozkład pozycji są najlepsze spośród modeli. Opracowaliśmy skalę hiperseksualną (HYPS, tabela 2) z 20 pozycjami (po cztery pozycje na każdy czynnik), a następnie nazwał pięć czynników.

Czynnik 1 nazwano „negatywnym wpływem”, który opisywał niekorzystne konsekwencje dla zdrowia psychicznego i niektórych dziedzin życia, takich jak nauka, praca lub sfera społeczna. Czynnik 2 nazwano „Radzenie sobie z emocjami”, co odzwierciedlało, że osoby stosowały seks, aby radzić sobie z osobistymi emocjami i stresem, a także z niektórymi uczuciami podczas doświadczania hiperseksualności. Czynnik 3 nazwano „niekontrolowanym zachowaniem”, który opisywał, że uczestnicy doświadczali nadużyć seksualnych i zachowań kompulsywnych oraz uprawiali seks z wieloma partnerami seksualnymi i więcej zabawek seksualnych. Czynnik 4 nazwano „żalem po seksie”, co odzwierciedlało, że uczestnicy wyrażali żal po zaangażowaniu się w czynności seksualne wynikające z pozytywnego lub negatywnego nastroju. Czynnik 5 został nazwany „Zwiększone zainteresowanie”, co oznacza, że ​​uczestnicy doświadczali większego zainteresowania seksualnego, myśli seksualnych i wykorzystywania pornografii.

Ponadto dwuczynnikowa ANOVA wykazała istotną różnicę w pięciu punktach współczynnika HYPS (skali) między dwiema grupami (efekt grupowy, F [1, 280] = 5.52, p <0.05, efekt średniokwadratowy = 139). Test t Studenta post-hoc wykrył, że studenci płci męskiej uzyskali znacznie wyższe wyniki niż kobiety w zakresie negatywnego wpływu HYPS (t = 98, p <2.52) i rosnącego zainteresowania (t = 0.05, p <2.69). Wartości współczynnika H pięciu skal HYPS były akceptowalne, a ich wzajemne korelacje były istotne, ale pozostawały na niskim lub średnim poziomie (tab. 3).

Dyskusja

Korzystając z eksploracyjnych analiz czynnikowych i ESEM na 72 pozycjach dotyczących doświadczeń hiperseksualnych, skonstruowaliśmy satysfakcjonującą strukturę modelu pięciu skal z 20 pozycjami (po cztery pozycje), a mianowicie negatywny wpływ, radzenie sobie z emocjami, niekontrolowane zachowanie, żal po seksie i Zwiększone zainteresowanie. Skale te miały akceptowalne wewnętrzne wiarygodności i niskie lub średnie wzajemne korelacje, co potwierdziło naszą pierwszą hipotezę. Poza tym nasze wyniki, że uczniowie płci męskiej mieli wyższy negatywny wpływ HYPS i rosnące zainteresowanie, potwierdziły naszą drugą hipotezę.

Pierwsza skala HYPS, Negative Impact, odzwierciedlająca niekorzystne konsekwencje hiperseksualności, obejmuje stres psychiczny i pewną ingerencję w życie jednostek, co było zgodne z wcześniejszymi ustaleniami. Pacjenci hiperseksualni przyznawali, że odczuwali większą troskę o konsekwencje zawodowe, prawne, społeczne i psychologiczne oraz doświadczali znacznie więcej psychotyzmu niż osoby zdrowe [5, 12]. W odniesieniu do ingerencji w obszary życia, w ankiecie internetowej około połowa osób, które korzystały z materiałów seksualnych online przez ponad 11 godzin tygodniowo, stwierdziła, że ​​ich zachowania kolidowały z ich ważnymi dziedzinami życia, takimi jak edukacja, praca i społeczeństwo [36]. Inna ankieta internetowa wykazała również, że u mężczyzn z zachowaniami hiperseksualnymi ponad trzy czwarte uczestników odczuwało osobiste cierpienie i cierpiało z powodu upośledzonego funkcjonowania w dziedzinach życia z powodu zachowań hiperseksualnych [37]. Inne badania wykazały również, że zachowania hiperseksualne zagrażały ich romantycznym przywiązaniom i związkom partnerskim [37, 38]. Ponadto wcześniejsze ustalenia, że ​​mężczyźni mieli cięższy objaw hiperseksualności niż kobiety, a jego nasilenie było zwykle związane z trudnościami intrapersonalnymi i interpersonalnymi [11], były zgodne z naszymi wynikami, że uczniowie płci męskiej uzyskali wyższe wyniki w skali negatywnego wpływu.

Druga skala, Emotional Coping, opisuje zachowania seksualne wykorzystywane do radzenia sobie z emocjami i stresem doświadczanymi przez uczestników, co było zgodne z opisami Kafki [3]. Negatywne emocje lub cierpienie psychiczne zostały zidentyfikowane jako centrum sieci hiperseksualności [39]. Mężczyźni hiperseksualni doświadczali więcej depresji i nudy seksualnej [40], a pacjenci, którzy mieli więcej konsekwencji związanych z zachowaniami hiperseksualnymi, prawdopodobnie zgłaszali podwyższoną impulsywność, depresję, lęk, skłonność do stresu i rozregulowanie emocjonalne [30]. Ponadto rozregulowanie emocjonalne było dodatnio skorelowane z kompulsywnymi zachowaniami seksualnymi, które mogą prowadzić do wystąpienia kompulsywnych zachowań seksualnych [41].

Trzecia skala, Niekontrolowane zachowanie, obejmuje serię zachowań seksualnych, które odbiegały od normalnych poziomów i norm społecznych, które były podobne do opisanych wcześniej: zachowania hiperseksualne, takie jak masturbacja, pornografia, cyberseksualność, seks telefoniczny, kluby ze striptizem i zachowania seksualne z tolerancyjni Partnerzy [10]. U kobiet korzystanie z pornografii, częstotliwość masturbacji i liczba partnerów seksualnych były znacząco pozytywnymi predyktorami zachowań hiperseksualnych [42]. Ponadto u 97 pacjentów z uzależnieniem seksualnym 40.2% zgłosiło uzależnienie od pornografii, 30.9% kompulsywną masturbację i 23.7% przedłużającą się rozwiązłość [43].

Czwarta skala, Post-sex Regret, odzwierciedla żal po podjęciu pewnych zachowań seksualnych, niezależnie od ich wartości życiowych lub przeżywanych stanów emocjonalnych, które były zgodne z badaniem wykazującym, że pożądanie seksualne wywołane lękiem i depresją było pozytywnie powiązane z prawdopodobieństwo żalu po seksie [26]. Inne badanie wykazało również, że wśród par heteroseksualnych rosnące prawdopodobieństwo godnych pożałowania zachowań seksualnych w negatywnych stanach nastroju było istotnym predyktorem niewierności seksualnej [44]. Ponadto osoby z zachowaniami hiperseksualnymi były bardziej narażone na wstyd [45-47].

Piąta skala, Zwiększone zainteresowanie, opisuje większe zainteresowanie seksualne, myśli seksualne i wykorzystanie pornografii, jakiej dana osoba doświadczyła, co było zgodne z badaniem wykazującym, że hiperseksualność była pozytywnie związana z podnieceniem i podnieceniem seksualnym [48]. Okazało się, że konsumpcja pornografii zajmuje peryferyjną pozycję w sieciach hiperseksualności [39] i jest jednym z istotnie pozytywnych predyktorów zachowań hiperseksualnych u kobiet [42]. Wśród heteroseksualnych studentów, mężczyźni zwykle dostrzegali więcej intencji seksualnych niż kobiety chciały komunikować, a mężczyźni byli bardziej bezpośredni w wyrażaniu zainteresowania seksualnego niż kobiety [49], co potwierdza, że ​​uczniowie płci męskiej osiągnęli wyższy wzrost zainteresowania obecnym badaniem. Tymczasem u obu płci problematyczna konsumpcja pornografii była pozytywnie powiązana z hiperseksualnością [50]. W szczególności, jeśli chodzi o konsumpcję pornografii, mężczyźni z wysokim pożądaniem seksualnym mieli pozytywne nastawienie, podczas gdy ci z hiperseksualnością mieli negatywne nastawienie [40].

Jednak obecne badanie ma kilka ograniczeń. Po pierwsze, osobowość może wpływać na raporty o hiperseksualności, ale nie udało nam się zarejestrować cech osobowości naszych uczestników. Po drugie, nasi uczestnicy byli heteroseksualnymi studentami uniwersytetów, nie jest jasne, czy wyniki można by uogólnić na osoby w innym wieku lub na osoby homoseksualne lub biseksualne. Po trzecie, naszą miarą jest samoocena, która może ucierpieć z powodu błędu przypominającego i poznawczego, ponieważ zgłaszanie hiperseksualności jest haniebne [46, 51].