- PMID: N31254129
- DOI: 10.1007/s10508-019-01490-3
Niedawny artykuł Hsu i Baileya (2019) na temat seksualności futrzaków był godny szacunku, po pierwsze za zaangażowanie członków fandomu futrzaków (futrzaki w skrócie) w gromadzeniu danych i raportowaniu. Po drugie, zauważono, że wyraźny nacisk na seksualność w fandomie futrzaków sugerowany przez wyniki może wynikać z nacisku na seksualność w ogłoszeniu o ankiecie. Po trzecie, nie zakładano zoofilii iw rezultacie udokumentowano, że pociąg seksualny do prawdziwych zwierząt był w większości nieobecny wśród futrzaków. Zamiast tego w artykule wprowadzono nowe zjawisko autoantropomorfozoofilii, przykład erotycznej inwersji tożsamości celu (ETII).
Jednak w tym rozwoju brakowało tego, że prostsze, bardziej ustalone wyjaśnienia nie zostały zbadane jako pierwsze. Biorąc pod uwagę, że „… uczestnicy najczęściej zgłaszali, że stali się futrzakami w kontekście pornografii internetowej przedstawiającej antropomorficzne zwierzęta…”, fetysz warunkowy (np. Rachman, 1966) wydaje się najprostszym wyjaśnieniem.