Normalny poziom testosteronu, ale wyższy poziom hormonu luteinizującego w osoczu u mężczyzn z zaburzeniami hiperseksualnymi (2020)

W tym badaniu odkryliśmy, że pacjenci płci męskiej z HD nie mieli znaczącej różnicy w poziomach testosteronu w osoczu w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami. Wręcz przeciwnie, mieli znacznie wyższe poziomy LH w osoczu. Średnie poziomy testosteronu i LH w obu grupach mieściły się w zakresie referencyjnym. Według naszej wiedzy jest to pierwszy raport dotyczący rozregulowania HPG u mężczyzn z HD. LH odgrywa centralną rolę w regulacji seksualności, głównie poprzez ciągłą produkcję androgenów. Wcześniejsze badania poziomu LH w osoczu i pobudzenia seksualnego dały sprzeczne wyniki, które można częściowo wyjaśnić bardziej szczegółowymi badaniami nad pulsacyjnością i bioaktywnością LH. Stoleru i in¹⁹ donosi, że pobudzenie seksualne u młodych mężczyzn ma wpływ na sygnał tętna LH, co powoduje odłożenie drugiego piku po pobudzeniu i zwiększenie jego wysokości.¹⁹ Możliwe też, że istnieją różnice w stosunku bioaktywności / immunoaktywności LH. Carosa i in²⁰ poinformowali, że pacjenci z zaburzeniami erekcji mieli znacznie niższy stosunek bioaktywności / immunoaktywności LH niż zdrowi mężczyźni, a sytuacja ta uległa odwróceniu po wznowieniu aktywności seksualnej.

Większość badań nad hormonami i dewiacyjnymi zachowaniami seksualnymi przeprowadzono w kryminalistyce, badając przestępców seksualnych. Kingston i in²¹ poinformowali, że hormony gonadotropowe, FSH i LH były dodatnio skorelowane z wrogością u przestępców seksualnych i były lepszymi predyktorami długotrwałej recydywy niż poziom testosteronu w badaniu prowadzonym przez przestępców seksualnych przez okres do 20 lat. Autorzy argumentowali, że niektórzy przestępcy seksualni mają rozregulowanie LH z niepowodzeniem regulacji w dół niezależnie od poziomu testosteronu. Ponadto, w badaniu porównującym mężczyzn z pedofilią i parafilią niepedofilną, a także z normalną grupą kontrolną, chociaż nie było różnic między grupami w poziomach testosteronu i LH po wlewie 100 mcg syntetycznego hormonu uwalniającego LH, pedofil grupa miała większe podwyższenie LH w porównaniu z pozostałymi 2 grupami.²² Trudno jest jednak zrównoważyć te odkrycia zgłoszone w warunkach kryminalistycznych i nasze badanie koncentrujące się na mężczyznach z HD bez pedofilii lub historii przestępstw seksualnych.

Związek między seksualnością a poziomem testosteronu jest złożony. Rzeczywiście, testosteron jest bezpośrednio związany z seksualnością i podnieceniem seksualnym, wywierając wpływ na wiele systemów, w tym procesy poznawcze, emocje, procesy autonomiczne i motywację.^9,10 Efekty te mogą być również pośrednie poprzez konwersję do estradiolu i wiązanie z odpowiednimi receptorami. Na poziom testosteronu i LH mają również wpływ zachowania seksualne i bodźce. Wizualna stymulacja erotyczna, częstotliwość orgazmów poprzez zalew lub masturbację, a nawet przewidywanie interakcji seksualnych może wpływać na poziom testosteronu.^9,10 Ponadto rodzaj bodźców, kontekst i wcześniejsze doświadczenia mogą modulować te efekty na poziomach testosteronu. Rupp i Wallen²³, w badaniu mężczyzn narażonych na erotykę wzrokową, twierdzą, że poziomy testosteronu są modulowane przez doświadczenie, informując, że poziomy testosteronu były bardziej związane z zainteresowaniem seksualnym u mężczyzn oglądających pornografię, którzy byli wielokrotnie narażeni na bodźce seksualne oraz u mężczyzn z wcześniejszym doświadczeniem oglądania pornografia przed badaniem. Autorzy sugerują, że testosteron jest potrzebny do zwiększenia motywacji i procesu poznawczego, gdy przyzwyczajenie bodźców nastąpiło poprzez wielokrotne narażenie.²³ Chociaż poziomy testosteronu nie różniły się między mężczyznami z HD i zdrowymi kontrolami, korelacje między poziomami testosteronu w osoczu a miarami hiperseksualności wykazały trend istotności w całej grupie i znaczącą dodatnią korelację u mężczyzn z HD z najwyższymi poziomami testosteronu u zgłaszających pacjentów bardziej kompulsywne zachowania seksualne, zainteresowania seksualne i natrętne myśli seksualne.

Jednak badania nad testosteronem u przestępców seksualnych dały mieszane wyniki, a ostatnia metaanaliza wykazała, że ​​nie ma poparcia dla różnicy w poziomach testosteronu u przestępców seksualnych w porównaniu z przestępcami nie będącymi przestępcami seksualnymi i że mogą występować różnice w obrębie przestępców seksualnych jako molestujących dzieci miał niższy testosteron.²⁴ Ale nawet w odniesieniu do suplementacji testosteronem w celu poprawy funkcji seksualnych, systematyczny przegląd randomizowanych, kontrolowanych badań przeprowadzony przez Huo i wsp²⁵ dochodzi do wniosku, że jeśli chodzi o libido, chociaż istnieją bardziej pozytywne niż negatywne badania, wyniki pozostają mieszane. Ponadto suplementacja testosteronem nie była konsekwentnie skuteczna w poprawie funkcji seksualnych. Wreszcie, większość badań była eksperymentalna, badająca wpływ na testosteron i LH po wpływie ostrego bodźca seksualnego, na przykład film pobudzenia seksualnego, masturbacja lub koitus¹⁹ i nie badał wpływu na oś HPG w bardziej długotrwałym stanie, takim jak u pacjentów z HD. Stwierdzenie braku różnicy poziomów testosteronu u mężczyzn hiperseksualnych w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami nie jest zaskakujące.

Istnieje tylko kilka badań dotyczących hiperseksualnych mężczyzn i układów hormonalnych. Safarinejad²⁶ mierząc efekty terapeutyczne długo działającego analogu hormonu uwalniającego gonadotropinę, triptoreliny, u nieparafilnych hiperseksualnych mężczyzn odnotowano normalne poziomy wyjściowego poziomu testosteronu i LH, ale projekt badania nie obejmował zdrowej grupy kontrolnej. W tym badaniu poziom LH i testosteronu, a także wydajność seksualna (liczba prób seksualnych) hiperseksualnych mężczyzn zmniejszały się wraz z leczeniem pokazującym ścisły związek poziomów hormonów z seksualnością.

Poziomy testosteronu były również związane z lękami i objawami depresyjnymi u mężczyzn z hipogonadyzmem.^9,10 Nie znaleźliśmy istotnej korelacji między poziomem testosteronu a objawami depresyjnymi. HD zawiera w swojej definicji, że zachowanie może być wynikiem stanów dysforycznych i stresu,¹ i wcześniej informowaliśmy o rozregulowaniu z nadpobudliwością osi HPA¹³ a także powiązane zmiany epigenetyczne u mężczyzn z HD.¹⁸

Istnieją złożone interakcje między HPA a osią HPG, zarówno pobudzające, jak i hamujące, z różnicami zależnymi od stadium rozwoju mózgu.²⁷ Stresujące zdarzenia wywołane działaniem osi HPA mogą powodować zahamowanie supresji LH, aw konsekwencji reprodukcję.²⁷ Oba systemy mają wzajemne interakcje, a wczesne czynniki stresogenne mogą zmieniać odpowiedzi neuroendokrynne poprzez modyfikacje epigenetyczne.^{28, 29, 30}

Korelacje poziomów testosteronu w osoczu z pomiarami hiperseksualności (SCS i HD: CAS) były na poziomie trendu w całej grupie, a testosteron był istotnie dodatnio skorelowany z SCS u pacjentów z HD. SCS mierzy zachowania kompulsywne seksualnie, zainteresowania seksualne i natrętne myśli seksualne i został opracowany do oceny zachowań seksualnych wysokiego ryzyka.¹⁵ Zachowania osób podejmujących ryzyko seksualne obejmują częste uprawianie seksu z różnymi partnerami, zwiększoną liczbę partnerów seksualnych, niezabezpieczony stosunek seksualny, niezabezpieczony stosunek analny, nabyte choroby przenoszone drogą płciową oraz używanie narkotyków i alkoholu przed seksem.^1,31 Testosteron bierze udział w zachowaniach ryzykownych i wraz z kortyzolem, zgodnie z hipotezą o dwóch hormonach, modulują podejmowanie ryzyka.³² Ta hipoteza podwójnego hormonu sugeruje, że zachowania związane ze statusem, takie jak agresja i dominacja, są pozytywnie powiązane z testosteronem tylko wtedy, gdy poziomy kortyzolu są niskie, ale nie, gdy poziomy kortyzolu są wysokie. W tej linii niedawno informowaliśmy, że stosunek testosteronu / kortyzolu w płynie mózgowo-rdzeniowym był istotnie dodatnio skorelowany z impulsywnością i agresywnością w grupie osób podejmujących próby samobójcze.³³ Ponadto poziomy kortyzolu w osoczu były ujemnie skorelowane z wynikami SCS u mężczyzn z HD.¹³ Zatem zarówno ujemna korelacja poziomów kortyzolu z SCS, jak i dodatnia korelacja poziomów testosteronu z SCS są zgodne z hipotezą podwójnego hormonu. Pożądanie seksualne jest również wieloaspektowe, a czynniki kontekstowe, takie jak stres, płeć i pożądany cel, mogą łagodzić skojarzenia z hormonami, takimi jak testosteron.^34,35 Proponowane mechanizmy mogą obejmować interakcję HPA i HPG, nagradzaną sieć neuronową lub hamowanie regulacji impulsowej regulacji regionów kory przedczołowej.³²

Alternatywnym wyjaśnieniem byłoby wyjaśnienie hipogonadyzmu kompensacyjnego, który zwykle przedstawia normalne lub dolne limity, poziomy testosteronu w osoczu oraz wyższe lub wyższe limity poziomów LH w osoczu jako mechanizm kompensacyjny. Jednak wyrównawczy hipogonadyzm wiąże się z wiekiem i przewlekłymi chorobami współistniejącymi, w przeciwieństwie do naszej próby, która jest dopasowana wiekowo do grupy kontrolnej i względnie wolna od innych chorób współistniejących.

Jeśli chodzi o epigenomikę, wykorzystano chipy metylacyjne całego genomu z ponad 850 K miejscami CpG, ale skupiliśmy się na genach kandydujących związanych z osią HPA w oparciu o nasze poprzednie ustalenia¹⁸ jak również wspólne geny związane z osią HPG oraz nowatorskie systemy zgłaszane w związku z zachowaniami seksualnymi, takie jak oksytocyna i kisspeptyna.^{36, 37, 38}

W modelach wielokrotnej regresji liniowej dla poziomów testosteronu w osoczu, 12 miejsc CpG było nominalnie znaczących, a 20 miejsc CpG dla poziomów LH w osoczu. Żadna pojedyncza strona CpG nie była znacząca po korektach wielokrotnych testów. To pierwsze badanie epigenetyczne genów związanych z osią HPG w HD, a wcześniej informowaliśmy o zmianach epigenetycznych w genach związanych z HPAaxis.¹⁸ Negatywne wyniki należy interpretować ostrożnie. Ze względu na małą wielkość próby trudno byłoby wykryć małe rozmiary efektu, zwłaszcza po poprawkach do wielokrotnych testów.

Mocnymi stronami badania są starannie dobrana, jednorodna populacja hiperseksualnych mężczyzn, obecność dobranej pod względem wieku grupy kontrolnej zdrowych ochotników, z wyłączeniem historii lub obecnych zaburzeń psychicznych, historii poważnych zaburzeń psychicznych w rodzinie oraz ciężkich doświadczeń traumatycznych. Ponadto uwzględniono możliwe czynniki zakłócające w analizie, takie jak przeciwności losu w dzieciństwie, depresja, markery neurozapalne i wyniki testu deksametazonu. Należy wspomnieć o ograniczeniach, takich jak zgłaszanie przeciwności losu w dzieciństwie i stosunkowo niewielka próba do analizy epigenetycznej. Dodatkową siłą jest to, że wzorce metylacji są silnie zależne od tkanki, a negatywne wyniki epigenetyczne mogą być związane ze źródłem tkanki (krew pełna). Ponadto ostatnia aktywność seksualna może być potencjalnym czynnikiem zakłócającym utrzymanie poziomu hormonów³⁹ ponieważ nie kontrolowaliśmy ostatniej aktywności seksualnej. Jednak nie było związku między poziomem hormonów a aktywnością seksualną w ciągu ostatnich 2 tygodni, mierzonych za pomocą HD: CAS, który wskazywałby na taki efekt. Ponadto testosteron mierzono raczej za pomocą testu immunologicznego niż dokładniejszych metod chromatografii cieczowej i spektrometrii mas.

Wreszcie, projekt przekrojowy badania stanowi ograniczenie dla przypadkowych wniosków i istnieje potrzeba replikacji w niezależnej kohorcie, ponieważ jest to pierwsze badanie osi HPG i epigenetyki w HD.

Podsumowując, po raz pierwszy odnotowujemy podwyższony poziom LH w osoczu u mężczyzn hiperseksualnych w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami. Te wstępne odkrycia przyczyniają się do wzrostu literatury na temat zaangażowania układów neuroendokrynnych i rozregulowania HD.

Kierunki dalszych badań nad HD można zobaczyć w różnych aspektach. Większość badań została przeprowadzona na mężczyznach i populacjach takich jak przestępcy seksualni. Zatem brakuje fenotypów klinicznych kobiet hiperseksualnych, różnic między płciami i populacji klinicznych. Konieczne jest wyjaśnienie chorób współistniejących, szczególnie w przypadku innych zaburzeń psychicznych, w tym uzależnień od substancji i zachowania. Jednym z podejść może być badanie pacjentów z HD / kompulsywnymi zaburzeniami zachowania seksualnego bez chorób towarzyszących. Wreszcie, bardzo interesujące byłoby również zastosowanie ram kryteriów w dziedzinie badań. Badania neuroobrazowe, molekularne, genetyczne, a także epigenetyczne w połączeniu z takimi cechami, jak agresja, impulsywność i zachowanie aspołeczne wyjaśniłyby patofizjologię zaburzenia.