Abstrakcyjny
Tło i cele
Kompulsywne zaburzenie zachowania seksualnego (CSBD) charakteryzuje się uporczywym brakiem kontroli nad intensywnymi i nawracającymi impulsami seksualnymi, popędami i/lub myślami, co skutkuje powtarzającymi się zachowaniami seksualnymi, które powodują znaczne upośledzenie ważnych obszarów funkcjonowania. Pomimo jego niedawnego włączenia do mającej się wkrótce ukazać ICD-11, nadal istnieją obawy dotyczące jego oceny, diagnozy, rozpowszechnienia lub charakterystyki klinicznej. Celem tego badania była identyfikacja uczestników wykazujących CSBD za pomocą nowatorskiego podejścia opartego na danych w dwóch niezależnych próbkach i nakreślenie ich profilu socjodemograficznego, seksualnego i klinicznego.
Metody
Próba 1 obejmowała 1,581 studentów (kobiety = 56.9%; Mwiek = 20.58), natomiast próba 2 obejmowała 1,318 członków społeczności (kobiety = 43.6%; Mwiek = 32.37). Najpierw opracowaliśmy nowy złożony indeks do oceny całego zakresu objawów CSBD w oparciu o trzy wcześniej zatwierdzone skale. Na podstawie tego nowego złożonego indeksu zidentyfikowaliśmy następnie osoby z CSBD poprzez podejście analityczne klastrów.
Efekt
Szacowane występowanie CSBD wyniosło 10.12% w próbie 1 i 7.81% w próbie 2. Uczestnicy z CSBD byli w większości heteroseksualnymi mężczyznami, młodszymi niż respondenci bez CSBD, zgłaszali wyższy poziom poszukiwania doznań seksualnych i erotofilii, zwiększoną aktywność seksualną offline, a zwłaszcza online , więcej objawów depresyjnych i lękowych oraz gorszą samoocenę.
wnioski
Badanie to dostarcza dalszych dowodów na występowanie CSBD w oparciu o alternatywne podejście oparte na danych, a także szczegółowy i zniuansowany opis profilu socjodemograficznego, seksualnego i klinicznego osób dorosłych z tym schorzeniem. Szczegółowo omówiono implikacje kliniczne wynikające z tych odkryć.
Wprowadzenie
Kompulsywne zaburzenie zachowania seksualnego (CSBD), znane również jako „uzależnienie seksualne”, „zaburzenie hiperseksualne (HD)” lub „problematyczne zachowanie seksualne”, zostało włączone do 11. rewizji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-11) przez the Światowa Organizacja Zdrowia (2018). Przyjęto konserwatywne podejście, a CSBD uznano za zaburzenie kontroli impulsów (Kraus i wsp., 2018). Na poziomie klinicznym CSBD charakteryzuje się uporczywym brakiem kontroli nad intensywnymi i nawracającymi impulsami seksualnymi, popędami i/lub myślami, co skutkuje powtarzającymi się zachowaniami seksualnymi, które powodują znaczne upośledzenie ważnych obszarów funkcjonowania (Kraus i wsp., 2018). Ten niekontrolowany wzorzec zachowań seksualnych prowadzi do angażowania się w liczne i nie dające przyjemności czynności seksualne, w tym do nadmiernej konsumpcji pornografii, której często towarzyszy kompulsywna masturbacja („napady pornograficzne”) (Wordecha i in., 2018), przypadkowy seks z wieloma partnerami, nadmierne zaangażowanie w płatne usługi seksualne lub kompulsywne współżycie seksualne w stałym związku (Derbyshire & Grant, 2015; Kafka, 2010; Karila i wsp., 2014; Reid, stolarz i Lloyd, 2009, Reid i wsp., 2012). Zachowania te powodują znaczny stres osobisty i psychiczny (Reid i wsp., 2009), a także problemy dotyczące różnych aspektów życia codziennego (McBride, Reece i Sanders, 2008). W rezultacie osoby zmagające się z CSBD często wymagają profesjonalnej pomocy (leczenia psychiatrycznego i/lub psychologicznego), aby uzyskać kontrolę nad swoimi impulsami seksualnymi, myślami i zachowaniami, a także odzyskać seksualną i ogólną jakość życia (Derbyshire & Grant, 2015; Gola & Potenza, 2016; Hook, Reid, Penberthy, Davis i Jennings, 2014). Chociaż nie przeprowadzono dużych badań epidemiologicznych, szacuje się, że CSBD dotyka 1–6% dorosłej populacji (Bőthe i in., 2019; Klein, Rettenberger i Briken, 2014; Kuzma & Black, 2008), przy czym mężczyźni stanowią około 80% pacjentów zgłaszających się na leczenie (Kaplan i Krueger, 2010). Celem tego badania była identyfikacja osób wykazujących CSBD za pomocą nowatorskiego podejścia opartego na danych w dwóch niezależnych próbkach, a także nakreślenie ich profilu socjodemograficznego, seksualnego i klinicznego.
Ramy i kryteria diagnostyczne CSBD
Nawet jeśli CSBD zostało włączone do ICD-11, odpowiednie ramy diagnostyczne i kryteria dla tego stanu klinicznego są nadal przedmiotem dyskusji (Kraus i wsp., 2018; Walton, Cantor, Bhullar i Lykins, 2017). Jeśli chodzi o obecny stan nozologiczny, zaproponowano niezliczoną ilość teoretycznych stanowisk dotyczących klasyfikacji CSBD, a ten stan kliniczny został określony jako zaburzenie uzależniające (Potenza, Gola, Voon, Kor i Kraus, 2017), zaburzenia seksualne (Kafka, 2010; Walton i in., 2017), zaburzenia kontroli impulsów (Reid, Berlin i Kingston, 2015) lub w ogóle nie jest uważane za zaburzenie (Moser, 2013). Każde podejście teoretyczne proponuje inne kryteria rozpoznania tego stanu, dodatkowo podkreślając chaos pojęciowy i utrudniając identyfikację unikalnego profilu pacjentów wykazujących objawy tego stanu klinicznego (Karila i wsp., 2014; Wéry & Billieux, 2017).
Obecne dowody pochodzące z badań w populacjach klinicznych sugerują, że CSBD spełnia większość podstawowych kryteriów zaproponowanych do operacyjnej definicji uzależnień behawioralnych (Billieux i in., 2017; Kardefelt-Winther i in., 2017): (a) nadmierny czas/wysiłek poświęcany na zachowania seksualne; (b) zaburzona samokontrola; (c) systematyczne niewywiązywanie się z obowiązków rodzinnych, społecznych lub zawodowych; oraz (d) wytrwałość w zachowaniu seksualnym pomimo jego konsekwencji. Kryteria te pokrywają się z kryteriami proponowanymi do włączenia CSBD do ICD-11 (Światowa Organizacja Zdrowia, 2018) oraz z niektórymi kryteriami zaproponowanymi przez Kafka (2010) do rozpoznawania zaburzeń hiperseksualnych (HD) w DSM-5. Ponadto propozycja Kafki zawierała ważne kryterium nieuwzględnione w ICD-11: tj. powtarzające się angażowanie w fantazje seksualne, popędy lub zachowania seksualne w odpowiedzi na dysforyczne stany nastroju (np. lęk lub depresja) lub w odpowiedzi na stresujące wydarzenia życiowe (praca problemy, żałoba itp.). Różne badania potwierdzają znaczenie wykorzystywania seksu jako nieprzystosowawczego mechanizmu radzenia sobie, mającego na celu zrekompensowanie nieprzyjemnych stanów afektywnych lub stresujących wydarzeń życiowych u osób z CSBD (Reid, Carpenter, Spackman i Willes, 2008; Schultz, Hook, Davis, Penberthy i Reid, 2014).
Ponadto istnieją inne objawy, które nie są bezpośrednio uwzględnione ani w DSM-5, ani w ICD-11, ale są istotne w manifestacji CSBD: np. zaabsorbowanie seksem, wyrazistość i samoocena problemów seksualnych. Objawy te stanowią powszechne objawy poznawcze CSBD. Modele przełomowe, takie jak „komponentowy model uzależnienia” (Griffiths, 2005) lub niedawna analiza sieci podkreśliła ważną rolę objawów poznawczych w uzależnieniu od cyberseksu (Baggio i in., 2018) lub HD (Werner, Štulhofer, Waldorp i Jurin, 2018). Zgodnie z definicją wg Griffiths (2005, P. 193), istotność odnosi się do „kiedy dana czynność [seks] staje się najważniejszą czynnością w życiu danej osoby i dominuje w jej myśleniu (zaabsorbowanie i zniekształcenia poznawcze), uczuciach (zachcianki) i zachowaniu (pogorszenie uspołecznionego zachowania)”. Podobnie różne badania podkreślają kluczową rolę postrzeganych przez siebie problemów seksualnych w identyfikacji pacjentów wykazujących CSBD (Grubbs, Perry, Wilt i Reid, 2019c).
Główne podejścia w identyfikacji i klasyfikacji osób z CSBD
Klinicyści i badacze powinni być bardzo ostrożni podczas diagnozowania CSBD (Humphreysa, 2018). Jedną z kwestii, która utrudnia wiarygodność wielu badań w tej dziedzinie, jest sposób, w jaki te badania identyfikują i klasyfikują uczestników z CSBD. Aby osiągnąć ten cel, zastosowano różne kryteria. Niektóre badania zidentyfikowały osoby z CSBD na podstawie ich wyników w różnych miarach samoopisowych (Parsons, Grov i Golub, 2012). Niestety, większość skal oceny CSBD nie zapewnia wiarygodnych wyników odcięcia pochodzących z próbek klinicznych (Górnik, Raymond, Coleman i Swinburne Romine, 2017), więc proponowane progi są często arbitralne i/lub oparte na kryteriach statystycznych (nie klinicznych). Badanie przeprowadzone przez Bőthe i in. (2019) stanowi obrazowy przykład: po przeanalizowaniu właściwości psychometrycznych Inwentarza Zachowań Hiperseksualnych w dużej próbie nieklinicznej autorzy ci nie byli w stanie znaleźć czułego i swoistego punktu odcięcia dla diagnozy CSBD. Ponadto dodatnia wartość predykcyjna dla punktu odcięcia zwykle stosowanego do diagnozy hiperseksualności (surowy wynik > 53) wynosiła 14% (co oznacza, że wśród uczestników z wynikiem powyżej 53 w HBI, tylko 14% naprawdę zakwalifikowało się do tej diagnozy). W związku z tym zalecili stosowanie alternatywnych wskaźników i środków do diagnozy tego stanu.
Alternatywnie, inni badacze rozważali samoidentyfikację jako mającą problemy z kontrolowaniem zachowań seksualnych (Smith i wsp., 2014) lub szukanie leczenia CSBD (Scanavino i in., 2013) jako wiarygodne wskaźniki CSBD. Na przykład niedawno Grubbs i in. (Grubbs, Grant i Engelman, 2019a; Grubbs, Kraus i Perry, 2019b) przeprowadził dwa badania, w których problematyczne korzystanie z pornografii mierzono za pomocą pojedynczych elementów, takich jak „Jestem uzależniony od pornografii"Lub"Nazwałbym siebie uzależnionym od pornografii internetowej”. Jednak niektóre osoby, które uznają, że mają problemy z CSBD, mogą w rzeczywistości nie wykazywać ani cech klinicznych, ani ciężkości tego zaburzenia, a jedynie moralną dezaprobatę dla własnych zachowań seksualnych (Grubbs, Perry i in., 2019c; Grubbs, Wilt, Exline, Pargament i Kraus, 2018; Kraus i Sweeney, 2019).
Wreszcie, inne badania zidentyfikowały uczestników CSBD poprzez ustrukturyzowane lub częściowo ustrukturyzowane wywiady kliniczne (Reid i wsp., 2012). Nawet jeśli to podejście jest uważane za „złotą zasadę” przy ocenie obecności i ciężkości CSBD (Hook, Hook, Davis, Worthington i Penberthy, 2010; Womack, Hak, Ramos, Davis i Penberthy, 2013), jakość tej oceny często zależy od konkretnych kryteriów diagnostycznych, którymi kieruje się ten częściowo ustrukturyzowany wywiad. Ponadto ocena poprzez ustrukturyzowany wywiad kliniczny jest czasochłonna, więc zastosowanie tej procedury w badaniach (tj. badaniach obejmujących duże próby) jest często ograniczone.
W przypadku braku dokładnych ram diagnostycznych dla CSBD (Kraus i Sweeney, 2019), alternatywnym podejściem jest identyfikacja osób z CSBD poprzez podejścia oparte na danych (np. analizy skupień). Ta procedura jest szczególnie zalecana w kontekstach badawczych, w których należy ocenić dużą liczbę uczestników w ograniczonych ramach czasowych, a klasyfikacja jako kompulsywna seksualnie lub nie następuje post hoc. Niedawne badanie autorstwa Efrati i Gola (2018b) zadowalająco zidentyfikowali nastolatków z CSBD (12 i 14% z dwóch niezależnych próbek) poprzez podejście oparte na danych (analizy latentnych profili, LPA). Wewnętrzna i zewnętrzna trafność tego podejścia klastrowego została wykazana poprzez analizę psychoseksualnego profilu nastolatków w klastrze CSBD (charakteryzującego się zewnętrznym umiejscowieniem kontroli, lękowym przywiązaniem, większą samotnością, wyższą częstotliwością korzystania z pornografii i większą aktywnością seksualną online). Podobnie, Bőthe i in. (2019) zidentyfikowali dorosłych z wysokim ryzykiem poważnej hiperseksualności (około 1% próby) za pomocą LPA. Dlatego przy braku odpowiednich ram diagnostycznych oraz zwięzłych i solidnych narzędzi przesiewowych (Montgomery-Graham, 2017), podejścia oparte na danych stanowią niezawodną metodę eksploracji CSBD w kontekstach badawczych obejmujących duże próbki.
Obecne studia
Celem niniejszego badania było zbadanie występowania i cech socjodemograficznych, seksualnych i klinicznych CSBD w dwóch niezależnych próbkach społeczności. Jednak zanim zajęliśmy się tym celem, uporaliśmy się z dwoma ograniczeniami poprzednich badań: (1) brakiem znormalizowanych narzędzi przesiewowych do oceny całego zakresu poznawczych, behawioralnych i emocjonalnych objawów CSBD oraz (2) niską dokładnością zwykle stosowanych różnych podejść w kontekstach badawczych w celu identyfikacji pacjentów z CSBD. Dlatego zastosowaliśmy trzyetapowy proces, aby osiągnąć cel badania.
Najpierw opracowaliśmy nowy złożony indeks do oceny całego zakresu objawów CSBD. Indeks ten opierał się na trzech wcześniej zatwierdzonych skalach do oceny CSBD: Inwentarzu Zachowań Hiperseksualnych (HBI, Reid, Garos i Carpenter, 2011b), Skala Kompulsywności Seksualnej (SCS, Kalichman & Rompa, 1995) oraz Test Przesiewowy Uzależnienia od Seksu (SAST, Carnes, 1983). Niezależnie od tego, środki te wydają się być zbyt wąskie w ocenie CSBD, nie obejmując szerokiego zakresu objawów, które należy zbadać, aby dokładnie ocenić ten stan kliniczny (Womack i in., 2013); jednak łącznie te skale oferują bardzo wszechstronną ocenę objawów i nasilenia CSBD. Aby poradzić sobie z problemem niezależnego korzystania z tych skal, przeprowadziliśmy kompleksowy przegląd ich treści, łącząc ich pozycje z różnymi objawami CSBD i tworząc złożony indeks oceniający następujące kryteria: (a) utrata kontroli, (b) zaniedbanie, ( c) niezdolność do zaprzestania, (d) kontynuacja zaangażowania pomimo ingerencji, (e) radzenie sobie, oraz (f) zaabsorbowanie, wyrazistość i samoocena problemów seksualnych (wyczerpujący opis każdego objawu zob. Tabela A1 w dodatku). Ramami teoretycznymi do łączenia elementów skali z każdym konkretnym objawem były kryteria ICD-11 CSBD (Światowa Organizacja Zdrowia, 2018), propozycja DSM-5 dotycząca diagnozy hiperseksualności (Kafka, 2010) oraz komponentowy model uzależnienia (Griffiths, 2005). Procedura była równoważna z następującą po niej Womack i in. (2013) w swoim przeglądzie miar hiperseksualności: dwóch niezależnych koderów połączyło każdą pozycję z kryterium diagnostycznym, a trzeci niezależny koder rozwiązał wszelkie rozbieżności. Dla jasności pozycje oceniające więcej niż jeden objaw CSBD lub nieoceniające wyraźnie żadnego objawu zostały wyłączone z nowego indeksu złożonego.
Na podstawie tego złożonego indeksu zidentyfikowaliśmy następnie osoby z CSBD poprzez podejście analityczne klastrów. Analiza skupień pozwala odkryć jednorodne grupy osób według wielkości i wzorca wyników w różnych wskaźnikach i jest coraz częściej wykorzystywana do identyfikacji osób z różnymi problemami ze zdrowiem psychicznym (takimi jak problematyczne korzystanie z mobilnych aplikacji randkowych [Rochat, Bianchi-Demicheli, Aboujaoude i Khazaal, 2019] lub nadmiernego zaangażowania w gry wideo [Musetti i in., 2019]). Za pomocą tej metody sklasyfikowaliśmy uczestników 2,899 pochodzących z dwóch niezależnych próbek do dwóch klastrów (uczestnicy spoza CSBD i CSBD). Biorąc pod uwagę wstępny charakter proponowanych kryteriów CSBD i niepewny rozwój wyników odcięcia, to podejście oparte na danych ma zalety w identyfikacji tej populacji klinicznej, takie jak unikanie stosowania arbitralnych wyników odcięcia lub poleganie na samopostrzeganiu problemów seksualnych. Ponadto analiza skupień jest przydatna do zrozumienia dynamiki wewnątrzosobniczej zamiast różnic międzyosobniczych (jak w przypadku podejść zorientowanych na zmienne) (Bergmana i Magnussona, 1997). Wreszcie, w porównaniu z bardziej złożonymi podejściami opartymi na danych, które wymagają użycia zaawansowanego oprogramowania statystycznego do ich obliczeń (np. LPA), analizę skupień można łatwo wdrożyć za pomocą popularnego oprogramowania (np. SPSS), przy wysokim stopniu nakładania się wyniki obu procedur statystycznych (DiStefano & Kamphaus, 2006; Eshghi, Haughton, Legrand, Skaletsky i Woolford, 2011).
Na koniec wykorzystaliśmy klastry pochodzące z poprzednich analiz, aby zbadać występowanie i cechy uczestników kwalifikujących się jako kompulsywne seksualnie. Testowano różne hipotezy a priori. Ponieważ obecne dowody wskazują, że częstość występowania CSBD waha się między 1 a 6% (Bőthe i in., 2019; Walton i in., 2017), postawiono hipotezę, że występowanie CSBD w naszych próbkach mieści się w tym zakresie, przy czym mężczyźni stanowią dużą część (∼ 80%) uczestników tej grupy. Jeśli chodzi o zachowania seksualne offline i online, spodziewamy się większej częstotliwości, różnorodności i nasilenia zachowań seksualnych wśród uczestników CSBD (Klein i in., 2014; Odlaug i in., 2013; Winters, Christoff i Gorzalka, 2010). W związku z tą zwiększoną aktywnością seksualną spodziewamy się, że uczestnicy CSBD uzyskają wyższe wyniki w zakresie dyspozycyjnych cech seksualnych, takich jak poszukiwanie doznań seksualnych (Kalichman & Rompa, 1995; Klein i in., 2014) lub erotofilia (Rettenberger, Klein i Briken, 2015). Wreszcie, w zakresie, w jakim pacjenci z CSBD mają tendencję do wykorzystywania seksu jako mechanizmu radzenia sobie, postawiliśmy również hipotezę, że wyniki w skalach oceniających depresję (Schultz i wsp., 2014), niepokój (Carvalho, Guerra, Neves i Nobre, 2014; Reid, Bramen, Anderson i Cohen, 2014; Voon i wsp., 2014) i poczucie własnej wartości (Chaney & Burns, 2015; Reid, Carpenter, Gilliland i Karim, 2011a) wzrosłaby u uczestników CSBD.
Metody
Uczestnicy i procedura
Uczestnicy tego badania byli rekrutowani z dwóch niezależnych badań dotyczących CSBD. Pozyskiwanie danych dla pierwszej próby przeprowadzono w latach 2012-2015. W tym okresie wykorzystaliśmy przekrojową metodę badania ulic, aby zebrać dane na dużej próbie hiszpańskich studentów. W szczególności zespół badawczy ustawił tablicę informacyjną przy głównym wejściu do różnych ośrodków szkolnictwa wyższego, a członek zespołu aktywnie nawiązał kontakt z potencjalnymi uczestnikami. Studenci zostali poproszeni o dobrowolną współpracę przy badaniu zachowań seksualnych. Ci, którzy się zgodzili, przeszli indywidualną ocenę w gabinecie, podczas której doświadczony psycholog kliniczny przeprowadzał różne samoopisy. Średni czas ukończenia badania wynosił około 1 godziny i 45 minut, a uczestnicy otrzymali 10 € jako rekompensatę za udział.
Pozyskiwanie danych dla drugiej próby przeprowadzono w latach 2016-2018. Celem pobierania próbek była ocena CSBD w dużej próbie hiszpańskojęzycznych członków społeczności. Badanie przeprowadzono online za pośrednictwem zabezpieczonej platformy internetowej mającej na celu dostarczenie informacji i oceny dotyczącej CSBD (https://adiccionalsexo.uji.es/). Uczestnicy zostali zapisani z wykorzystaniem kombinacji aktywnych i pasywnych strategii rekrutacji. Aktywna rekrutacja obejmowała: (1) wysyłanie e-maili przez listy różnych instytucji (uniwersytety, organizacje itp.); (2) rozpowszechnienie badania na stronach internetowych rozgłośni radiowych i gazet; (3) umieszczanie banerów na Facebooku za pośrednictwem usługi marketingowej „sugerowane publikacje” oraz; (4) rozwieszanie odrywanych ulotek w miejscach o dużym natężeniu ruchu (centra handlowe, supermarkety itp.). Ankieta badawcza była również dostępna za pośrednictwem dowolnej wyszukiwarki, przy użyciu terminów takich jak „uzależnienia seksualne” i / lub „ocena uzależnienia od seksu” (w języku hiszpańskim) (rekrutacja pasywna). W czasie, gdy badanie było dostępne, wzięło w nim udział 3,025 uczestników. Wstępne dane pochodzące z platformy internetowej zostały sprawdzone w celu uniknięcia podwójnych, niespójnych i/lub fałszywych odpowiedzi (np. uczestnicy zgłaszający wiek >100 lat). Biorąc pod uwagę, że jedna ze skal CSBD, której użyliśmy do grupowania uczestników (inwentarz zachowań hiperseksualnych, HBI), została umieszczona na końcu ankiety internetowej, do badania zostali włączeni tylko ci uczestnicy, którzy wypełnili 100% ankiety. Po usunięciu do ostatecznego zbioru danych włączono łącznie 1,318 uczestników. Średni czas ukończenia badania wyniósł 27.82 minuty (SD = 13.83), a uczestnicy nie otrzymali wynagrodzenia za udział.
W rezultacie w badaniu wzięło udział łącznie 2,899 osób z dwóch niezależnych prób. Pierwszy zestaw danych obejmował dogodną próbę 1,581 hiszpańskich studentów (56.9% kobiet) w wieku od 18 do 27 lat (M = 20.58; SD = 2.17). Drugi zestaw danych obejmował bardziej heterogeniczną próbę 1,318 członków społeczności (43.6% kobiet) w wieku od 18 do 75 lat (M = 32.37; SD = Tabela 1 pokazuje cechy uczestników w obu próbach.
| Próbka 1 (n = 1,581) % lub M (SD) | Próbka 2 (n = 1,318) % lub M (SD) | Statystyka inferencyjna | Rozmiar efektu | |
| Płeć męska) | 43.1% | 56.4% | χ2 = 51.23*** | V = 0.13 |
| Płeć żeńska) | 56.9% | 43.6% | ||
| Wiek | 20.58 (2.17) | 34.11 (16.74) | t = −7.68 *** | d = 1.13 |
| Stały partner (tak) | 52.3% | 69.6% | χ2 = 93.18*** | V = 0.18 |
| Przekonania religijne (ateista) | 54.7% | 68.5% | χ2 = 73.00*** | V = 0.16 |
| Przekonania religijne (praktykujący wierzący) | 38.7% | 24.9% | ||
| Przekonania religijne (niepraktykujący wierzący) | 6% | 6.7% | ||
| Orientacja seksualna (heteroseksualna) | 92.0% | 73.7% | χ2 = 185.54*** | V = 0.31 |
| Orientacja seksualna (biseksualna) | 3.3% | 13.7% | ||
| Orientacja seksualna (homoseksualna) | 4.5% | 12.6% |
Note. ***P <0.001
Środki
Charakterystyka uczestnika
Uczestnicy zostali poproszeni o podanie płci, wieku, tego, czy byli w stałym związku, orientacji seksualnej i przekonań religijnych.
Oznaki i objawy CSBD
Oznaki i objawy CSBD oceniano za pomocą hiszpańskiej wersji trzech skal: Inwentarza Zachowań Hiperseksualnych (HBI, Ballester-Arnal, Castro-Calvo, Gil-Julià, Giménez-García i Gil-Llario, 2019; Reid, Garos i in., 2011b), Skala Kompulsywności Seksualnej (SCS, Ballester-Arnal, Gómez-Martínez, Gil-Llario i Salmerón-Sánchez, 2013; Kalichman & Rompa, 1995) oraz Test Przesiewowy Uzależnienia od Seksu (SAST, Castro-Calvo, Ballester-Arnal, Billieux, Gil-Juliá i Gil-Llario, 2018; Carnes, 1983). HBI jest 19-itemową skalą przeznaczoną do pomiaru trzech podstawowych wymiarów hiperseksualności, tj. wykorzystywania seksu w odpowiedzi na dysforyczne stany nastroju, problemy z kontrolowaniem lub ograniczaniem myśli, popędów i zachowań seksualnych oraz wytrwałość pomimo negatywnych konsekwencji. SCS to 10-punktowa skala, która ocenia obsesyjne i natrętne myśli seksualne oraz niekontrolowane zachowania seksualne. Wreszcie, SAST to 25-punktowa skala zaprojektowana do badania obecności różnych uzależniających zachowań seksualnych i objawów (np. zaabsorbowanie seksualne, upośledzona kontrola nad zachowaniami seksualnymi lub problemy wynikające z zachowań seksualnych).
Opracowano złożony wskaźnik objawów CSBD doraźnie do tego badania obejmował wybór pozycji z tych trzech skal (zob Tabela A1 w dodatku). Skale SCS i HBI są oceniane na 4- i 5-stopniowej skali Likerta, natomiast SAST na skali dychotomicznej. Aby upewnić się, że skale mają wspólną metrykę, surowe wyniki zostały przekształcone z. Wiarygodność tego złożonego indeksu jest podana w sekcji wyników.
Profil seksualny: zachowanie seksualne w Internecie
Uczestnicy obu próbek samodzielnie zgłosili średni czas spędzony w tygodniu na czynnościach seksualnych online (w minutach) i wypełnili hiszpańską wersję internetowego testu przesiewowego seksu (ISST, Ballester-Arnal, Gil-Llario, Gómez-Martínez i Gil-Julià, 2010; Delmonico, Miller i Miller, 2003). ISST ocenia stopień, w jakim zachowania seksualne danej osoby w Internecie są lub nie są problematyczne. Dwadzieścia pięć pozycji na skali dychotomicznej (0 = FAŁSZ; 1 = Prawdziwy) dają łączny wynik w zakresie od 0 do 25. Ballester-Arnal i in. (2010) zgłosił dobrą spójność wewnętrzną (α = 0.88) i stabilność testu-retestu (r = 0.82) w próbie studentów. W naszym badaniu spójność wewnętrzna była odpowiednia (α = 0.83 próbka 1; α = 0.82 próbka 2).
Ponadto uczestnicy próby 2 odpowiedzieli na dwa pytania dotyczące samooceny postrzegania dotkliwości: (1) Czy kiedykolwiek martwiłeś się konsumpcją cyberseksu? (tak nie) oraz (2) Czy uważasz, że spędzasz w Internecie więcej czasu niż jest to zalecane w celach seksualnych? (tak nie).
Profil seksualny: zachowania seksualne offline
Uczestnicy obu prób wypełnili serię pytań oceniających podstawowe aspekty ich zachowań seksualnych, takie jak: (1) czy kiedykolwiek angażowali się w stosunek seksualny z partnerem płci przeciwnej lub tej samej płci (tak nie); (2) liczba partnerów seksualnych w ciągu całego życia (zapytano tylko uczestników w zbiorze danych 1); (3) częstotliwość współżycia seksualnego; oraz (4) jeśli angażowali się w różne zachowania seksualne (tj. masturbację, seks oralny, seks waginalny i seks analny) (tak nie).
Seksualne cechy dyspozycyjne
Uczestnicy obu próbek ukończyli hiszpańską adaptację Skali Poszukiwania Doznań Seksualnych (SSSS, Ballester-Arnal, Ruiz-Palomino, Espada, Morell-Mengual i Gil-Llario, 2018; Kalichman & Rompa, 1995), 11-itemowej skali ocenianej na 4-stopniowej skali Likerta (1 = Zupełnie nie tak jak ja; 4 = Bardzo podobny do mnie), która ocenia „skłonność do osiągania optymalnych poziomów podniecenia seksualnego i angażowania się w nowe doświadczenia seksualne” (Kalichman i in., 1994, P. 387). Spójność wewnętrzna dla tej skali wyniosła 82 w jej hiszpańskiej adaptacji. W naszym badaniu wartość alfa Cronbacha wyniosła 83 w próbie 1 i 82 w próbie 2.
Dodatkowo uczestnicy pierwszej próby wypełnili hiszpańską wersję Ankiety Opinii Seksualnej (SOS, Del Rio-Olvera, López-Vega i Santamaría, 2013), 20-punktowa skala oceniająca erotofobię-erotofilię (tj. skłonność do reagowania na bodźce seksualne wzdłuż negatywnego-pozytywnego wymiaru afektu i oceny). Pozycje oceniano w 7-punktowym formacie odpowiedzi (1 = Stanowczo się zgadzam; 7 = Zdecydowanie się nie zgadzam). Spójność wewnętrzna dla tej skali wyniosła 85 w jej hiszpańskiej adaptacji. W naszym badaniu wartość alfa Cronbacha wyniosła 83.
Profil kliniczny
W próbce 1 aktualną obecność i nasilenie objawów depresji i lęku oceniano za pomocą hiszpańskiej wersji Inwentarza Depresji Becka (BDI-II, Beck, Steer i Brown, 2011) oraz stanową wersję Inwentarza Stanu i Cechy Lęku (STAI, Spielberger, Gorsuch i Lushene, 2002). BDI-II jest jedną z najczęściej stosowanych skal w ocenie aktualnego poziomu symptomatologii depresji, zarówno w warunkach klinicznych, jak i badawczych (Wang i Gorenstein, 2013). Skala ta składa się z 21 pozycji ocenianych na 4-stopniowej skali Likerta od 0 do 3 (kategorie odpowiedzi są różne dla każdej pozycji). STAI (wersja stanu) jest szeroko stosowaną, od dawna ustaloną miarą aktualnego poziomu lęku (Barnes, harfa i Jung, 2002), która składa się z 20 pozycji, na które odpowiada się na skali Likerta z czterema opcjami odpowiedzi (0 = Stanowczo się zgadzam; 3 = Zdecydowanie się nie zgadzam). W niniejszym badaniu alfa Cronbacha dla BDI-II i STAI-State wyniosła odpowiednio 89 i 91.
W próbie 2 obecność i nasilenie obecnych objawów depresji i lęku oceniano za pomocą hiszpańskiej wersji Szpitalnej Skali Lęku i Depresji (Tejero, Guimera, Farré i Peri, 1986). HADS to 14-punktowa skala przesiewowa, pierwotnie opracowana w celu identyfikacji zaburzeń lękowych i depresji wśród pacjentów przebywających w szpitalach innych niż psychiatryczne. Odpowiedzi na pozycje udzielano na 4-stopniowej skali Likerta od 1 do 4 (kategorie odpowiedzi są różne dla każdej pozycji). Od momentu powstania skala ta jest szeroko stosowana również w ocenie pacjentów somatycznych, psychiatrycznych, podstawowej opieki zdrowotnej, a także w populacji ogólnej (Bjelland, Dahl, Haug i Neckelmann, 2002). W naszym badaniu spójność wewnętrzna dla lęku HADS (α = 0.83) i depresja HADS (α = 0.77) było właściwe.
Wreszcie, uczestnicy zarówno z próby 1, jak i 2 wypełnili hiszpańską wersję Skali Samooceny Rosenberga (RSES, Martín-Albo, Núñez, Navarro i Grijalvo, 2007), jednowymiarowej 10-itemowej skali oceniającej ogólną samoocenę. Uczestnicy odpowiadali na 4-stopniową skalę Likerta, począwszy od kategorycznie się nie zgadzam do stanowczo się zgadzam. W niniejszym badaniu alfa Cronbacha zarówno dla zbioru danych 1 (α = 0.89) i 2 było odpowiednie (α =
Analiza danych
Analizy przeprowadziliśmy w czterech krokach. W pierwszej kolejności przeprowadzono analizy opisowe w celu scharakteryzowania uczestników pod kątem danych socjodemograficznych z wykorzystaniem pakietu statystycznego SPSS (wersja 25.0). Aby porównać cechy uczestników w próbie 1 i 2, przeprowadziliśmy t testy (zmienne ciągłe) i testy chi-kwadrat (zmienne kategoryczne). Dwa wskaźniki wielkości efektu (Cohen's d i Cramera V) obliczono za pomocą G*Power (wersja 3.1). Dla Cohena d, wielkości efektu około 20 uznano za małe, bliskie 50 średnie i większe niż 80 duże (Cohen, 1988); dla Cramera V, rozmiary te odpowiadały wartościom 10, 30 i 50 (Ellis, 2010).
Po drugie, przeprowadzono analizę czynników potwierdzających (CFA) w celu przetestowania psychometrycznej przydatności naszej teoretycznej klasyfikacji objawów CSBD. Do wykonania CFA użyto oprogramowania EQS (wersja 6.2). Ze względu na nienormalny rozkład danych zastosowano odporne metody estymacji. Dobroć dopasowania CFA została przeanalizowana za pomocą następujących wskaźników: Satorra-Bentler chi-kwadrat (χ2), względne chi-kwadrat (χ2/df), ogólna istotność modelu (P), pierwiastek średniokwadratowego błędu aproksymacji (RMSEA), porównawcze i przyrostowe wskaźniki dopasowania (CFI i IFI) oraz standaryzowaną pierwiastek resztkowy średniej kwadratowej (SRMR). Odpowiednie dopasowanie rozważano, gdy χ2 nie był znaczący (P > 05), χ2/df wynosiła od 1 do 2, CFI i IFI ≥ 95, a RMSEA i SRMR ≤ 05 (Bagozzi i Yi, 2011). Według mniej restrykcyjnych kryteriów wartości χ mieszczą się w przedziale od 2 do 32/df, ≥ 90 dla CFI i IFI, ≤ 08 dla RMSEA i ≤ 10 dla SRMR uznano za dopuszczalne (Hooper, Coughlan i Mullen, 2008). Dla każdej podskali objawów CSBD obliczono dwa wskaźniki rzetelności: alfa Cronbacha (α) i McDonald's Omega (ω). Pakiet R «przyjazny dla użytkownika» (Peters, 2014) wykorzystano do oszacowania tych wskaźników.
Po trzecie, zastosowaliśmy techniki grupowania danych, aby zidentyfikować podgrupy uczestników o podobnych profilach CSBD. Sześć podskal objawów CSBD potwierdzonych podczas poprzedniego etapu analitycznego wykorzystano do oszacowania obecności różnych profili CSBD. Zgodnie z zaleceniami (Włosy, czarne i babin, 2010; Henry, Tolan i Gorman-Smith, 2005), cel ten został osiągnięty poprzez połączenie hierarchicznych i niehierarchicznych strategii grupowania oraz potwierdzenie dokładności powstałych klastrów za pomocą różnych strategii. W pierwszym etapie przeprowadzono hierarchiczną analizę skupień (metoda Warda, pomiar odległości euklidesowej) w celu zaproponowania wstępnego oszacowania liczby skupień jednorodnych w zbiorze danych na podstawie harmonogramu aglomeracji i dendogramu. Następnie wyznaczono optymalną liczbę profili CSBD oraz przynależność do klastrów za pomocą dwuetapowej metody klasyfikacji klastrów. Do oceny dopasowania proponowanego rozwiązania klastrowego w porównaniu z konkurencyjnymi modelami obejmującymi od 1 do 10 klastrów wykorzystano dwa wskaźniki: Akaike Information Criterion (AIC) oraz Bayesian Information Criterion (BIC). Pomimo swojej prostoty, ta procedura „auto-cluster” wykazała swoją wyższość nad innymi, bardziej złożonymi metodami szacowania w określaniu optymalnej liczby klastrów do zachowania (Eshghi i in., 2011; Gelbard, Goldman i Spiegler, 2007). Aby potwierdzić dokładność tego rozwiązania klastrowego, zastosowaliśmy następujące strategie: (a) ponownie przeanalizowaliśmy dane ze zbioru danych od 1 do k-środki (podając liczbę skupień pochodzących z poprzednich analiz) i oszacowano zbieżność obu metod (Fisher i okup, 1995); (2) losowo podzieliliśmy próbkę ze zbioru danych 1 na dwie równe podpróbki, przeanalizowaliśmy każdą połowę osobno i porównaliśmy rozwiązanie (Michaud i Proulx, 2009); (3) zastosowaliśmy to samo rozwiązanie klastrowe w całkowicie niezależnej bazie danych (próbka 2); oraz (4) przetestowaliśmy kryterialną trafność rozwiązania klastrów (tj. czy otrzymane skupienia różnią się zmiennymi będącymi przedmiotem zainteresowania w sposób zgodny z teorią). Trafność kryterium zaproponowanych klastrów została oceniona poprzez porównanie wyników w sześciu podskalach CSBD (trafienie wewnętrzne); dodatkowo zbadano trafność zewnętrzną, porównując klastry w odniesieniu do wskaźników socjodemograficznych, seksualnych i klinicznych (wyniki SSS, czas online w celach seksualnych itp.).
Etyka
Procedury badawcze przeprowadzono zgodnie z Deklaracją Helsińską. Instytucjonalna komisja rewizyjna Uniwersytetu Jaume I zatwierdziła badanie. Ochotnicy biorący udział w badaniu zostali poinformowani o celu badania i wyrazili świadomą zgodę.
Efekt
Potwierdzająca analiza czynnikowa (CFA) objawów CSBD
Aby zweryfikować psychometryczną dobroć dopasowania naszej teoretycznej klasyfikacji objawów CSBD (Tabela 1), przeprowadzono CFA zarówno w próbce 1, jak i 2. Przetestowano dopasowanie dwóch możliwych modeli: modelu, w którym sześć czynników pierwszego rzędu (tj. objawów CSBD) było skorelowanych (M1) oraz modelu, w którym czynniki te były zgrupowane pod czynnikiem drugiego rzędu (M2). To drugie podejście było zgodne z modelami proponującymi jednowymiarową ekspresję objawów CSBD (Graham, Walters, Harris i Rycerz, 2016) i otrzymał wsparcie w ostatnich pracach nad strukturą czynnikową skali oceny CSBD (Castro-Calvo i in., 2018). Tak jak Tabela 2 pokazuje, że M1 uzyskało najlepsze dopasowanie modelu zarówno w próbie 1, jak i 2. Ładunki czynnikowe wyprowadzone z CFA są zawarte jako dodatkowa treść w załącznikach (Tabela A2 w dodatku).
| χ2 | df | P | χ2/df | RMSEA (CI) | SRMR | SPI | IFI | |
| Sześć skorelowanych czynników pierwszego rzędu (M1, próbka 1) | 1,202.14 | 758 | 1.58 | 0.019 (017; 0.021) | 0.03 | 0.96 | 0.96 | |
| Sześć czynników pierwszego rzędu w ramach czynnika drugiego rzędu (M2, próbka 1) | 2,487.97 | 766 | 3.24 | 0.038 (036; 0.039) | 0.03 | 0.85 | 0.85 | |
| Sześć skorelowanych czynników pierwszego rzędu (M1, próbka 2) | 1,722.08 | 758 | 2.27 | 0.031 (0.029; 0.031) | 0.03 | 0.91 | 0.91 | |
| Sześć czynników pierwszego rzędu w ramach czynnika drugiego rzędu (M2, próbka 2) | 2,952.61 | 766 | 3.85 | 0.047 (0.045; 0.048) | 0.03 | 0.79 | 0.79 |
Note. CFA = konfirmacyjna analiza czynnikowa; χ2 = chi-kwadrat Satorra-Bentlera; df = stopnie swobody; P = ogólna istotność modelu; χ2/df = znormalizowany chi-kwadrat; RMSEA = pierwiastek średniokwadratowego błędu aproksymacji; CFI = porównawczy wskaźnik dopasowania; IFI = przyrostowy wskaźnik dopasowania.
Jeśli chodzi o spójność wewnętrzną (Tabela 3), porządkowa Cronbacha α i McDonald’s ω dla większości podskal CSBD wskazywały na odpowiednią spójność wewnętrzną (α i ω między 67–89 w próbie 1 i 68–91 w próbie 2).
| Podskale objawu | Próbka 1 (n = 1,581) | Próbka 2 (n = 1,318) | ||
| α (CI) | Ω (CI) | α (CI) | Ω (CI) | |
| Utrata kontroli | 0.82 (0.81; 0.83) | 0.85 (0.83; 0.86) | 0.85 (84; 0.86) | 0.87 (0.86; 0.88) |
| Zaniedbanie | 0.75 (0.73; 0.77) | 0.78 (0.76; 0.80) | 0.77 (76; 0.79) | 0.80 (0.78; 0.82) |
| Nie można się zatrzymać | 0.67 (0.65; 0.68) | 0.67 (0.64; 0.70) | 0.76 (75; 0.78) | 0.79 (0.77; 0.81) |
| Kontynuacja zaangażowania pomimo ingerencji | 0.69 (0.68; 0.71) | 0.73 (0.70; 0.75) | 0.78 (77; 0.80) | 0.80 (0.78; 0.82) |
| Korona | 0.88 (0.87; 0.89) | 0.89 (0.88; 0.90) | 0.90 (0.89; 0.91) | 0.91 (0.90; 0.92) |
| Zaabsorbowanie, wyrazistość i postrzeganie dotkliwości | 0.68 (0.66; 0.71) | 0.72 (0.70; 0.74) | 0.68 (0.66; 0.71) | 0.69 (0.66; 0.72) |
Tworzenie klastrów
Aby zidentyfikować podgrupy uczestników o podobnych profilach CSBD, przeprowadziliśmy hierarchiczną analizę skupień w próbce 1. Sześć podskal CSBD potwierdzonych w poprzednim kroku zostało wykorzystanych jako zmienne grupujące w tej analizie. Aby upewnić się, że te zmienne mają wspólną metrykę, ich wyniki zostały przekształcone z. Hierarchiczną analizę skupień przeprowadzono metodą Warda z kwadratowym pomiarem odległości euklidesowej, ujawniając, że odpowiednią liczbą skupień do rozważenia były dwa. Kolejna metoda dwuetapowa oraz analiza wartości BIC i AIC potwierdziły to samo rozwiązanie klastrowe. Skupisko 1 (oznaczone jako „nie-CSBD”) składało się z 1,421 uczestników (89.88%) wykazujących niski profil ryzyka CSBD; klaster 2 („CSBD”) obejmował uczestników 160 (10.12%) o profilu ryzyka wysokiego CSBD.
Aby potwierdzić dokładność tego dwuklastrowego rozwiązania, przeprowadziliśmy trzy analizy potwierdzające. Najpierw ponownie przeanalizowano dane z próby 1, stosując alternatywne, niehierarchiczne podejście klastrowe: k-środki. Po przeprowadzeniu porównaliśmy zbieżność członkostwa w klastrach między obydwoma rozwiązaniami, stwierdzając, że 100% uczestników pierwotnie włączonych do klastra innego niż CSBD i 86.3% osób przypisanych do CSBD zostało sklasyfikowanych w tym samym klastrze za pomocą tego alternatywnego podejścia. Drugie podejście potwierdzające polegało na losowym podziale próbki ze zbioru danych 1 na dwie równe podpróbki, analizie każdej połowy osobno metodą dwuetapową i porównaniu dokładności przypisania przynależności do klastra. Konwergencja dzięki tej metodzie była jeszcze wyższa, z 98.4 i 100% uczestników przypisanych do klastrów innych niż CSBD i CSBD skategoryzowanych w oryginalnych profilach. Na koniec powtórzyliśmy początkową metodę grupowania w całkowicie niezależnej próbce (próbka 2), uzyskując ponownie to samo zalecane rozwiązanie z dwoma klastrami. W tym przypadku klaster inny niż CSBD stanowił 92.19% próby (n = 1,215), podczas gdy klaster CSBD obejmował pozostałe 7.81% (n =
Analizy powstałych klastrów
Trafność kryterialna rozwiązania dwuklastrowego została przetestowana przez porównanie uczestników na bezpośrednich wskaźnikach CSBD (trafność wewnętrzna), a także poprzez analizę profilu socjodemograficznego, seksualnego i klinicznego uczestników CSBD (trafność zewnętrzna). Jak pokazano w Tabela 4, uczestnicy klastra CSBD istotnie różnią się od uczestników niebędących CSBD wynikami w sześciu podskalach CSBD, zarówno w próbie 1, jak i 2 (wszystkie różnice istotne w P < 0.001 i duże rozmiary efektu). Objawami CSBD, które lepiej rozróżniały oba skupienia, była utrata kontroli (d = 2.46 [próbka 1]; d = 2.75 [próbka 2]), zaniedbanie (d = 2.42; d = 2.07) i zaabsorbowanie (d = 2.32; d = 2.65). Odsetek uczestników, którzy uzyskali wyniki powyżej wartości granicznych HBI, SCS i SAST, wahał się od 30.1 do 63.1% w klastrze CSBD, w porównaniu do 0.1–2.6% w grupie bez CSBD.
| Skala objawów | Próbka 1 (n = 1,581) | Próbka 2 (n = 1,318) | ||||||
| Klaster 1 (nie-CSBD, n = 1,421) M (SD) lub% | Klaster 2 (CSBD, n = 160) M (SD) lub % | Statystyka inferencyjna | Rozmiar efektu | Klaster 1 (nie-CSBD, n = 1,215) M (SD) lub% | Klaster 2 (CSBD, n = 103) M (SD) lub % | Statystyka inferencyjna | Rozmiar efektu | |
| Objawy CSBD (wskaźnik złożony)a | ||||||||
| Utrata kontroli | −0.16 (0.43) | 1.42 (0.80) | t = −39.18*** | d = 2.46 | −0.15 (0.43) | 1.76 (0.88) | t = −38.25*** | d = 2.75 |
| Zaniedbanie | −0.17 (0.51) | 1.56 (0.87) | t = −37.46*** | d = 2.42 | −0.15 (0.46) | 1.83 (1.27) | t = −33.97*** | d = 2.07 |
| Nie można się zatrzymać | −0.13 (0.57) | 1.16 (0.96) | t = −25.07*** | d = 1.63 | −0.12 (0.61) | 1.61 (0.89) | t = −26.40*** | d = 2.26 |
| Kontynuacja zaangażowania pomimo ingerencji | −0.11 (0.34) | 1.06 (0.73) | t = −34.99*** | d = 2.05 | −0.11 (0.42) | 1.38 (0.77) | t = −31.61*** | d = 2.40 |
| Korona | −0.12 (0.62) | 1.14 (0.82) | t = −23.71*** | d = 1.73 | −0.10 (0.67) | 1.22 (0.86) | t = −18.87*** | d = 1.71 |
| Zaabsorbowanie, wyrazistość i samoocena dotkliwości | −0.13 (0.46) | 1.22 (0.68) | t = −33.04*** | d = 2.32 | −0.12 (49) | 1.41 (0.65) | t = −29.50*** | d = 2.65 |
| Częstość występowania CSBD według różnych wartości granicznych | ||||||||
| Uczestnicy powyżej wyniku odcięcia HBI (HBI ≥53)b | 0.7% | 58.3% | χ2 = −759.32*** | V = 0.70 | 0.7% | 63.1% | χ2 = −707.74*** | V = 0.73 |
| Uczestnicy powyżej wyniku odcięcia SCS (SCS ≥2 4)c | 1.5% | 59.0% | χ2 = −690.85*** | V = 0.66 | 1.2% | 43.7% | χ2 = −393.86*** | V = 0.54 |
| Uczestnicy powyżej wyniku granicznego SAST (SAST > 13)d | 0.1% | 30.1% | χ2 = −426.50*** | V = 0.52 | 2.6% | 52.4% | χ2 = −385.97*** | V = 0.54 |
Note. *P <0.05; **P <0.01; ***P <0.001
Średnie skupień są wyrażone jako z-score.
Parsons, Bimbi i Halkitis (2001) zasugerowali, że wartości ≥24 w skali SCS mogą wskazywać na poważne objawy podobne do kompulsywności seksualnej.
Jeśli chodzi o korelaty zewnętrzne (Tabela 5), uczestnicy CSBD byli głównie mężczyznami (69.4 i 72.8% w próbkach 1 i 2) i obejmowały większą częstość występowania uczestników heteroseksualnych (82.5 i 66%). W próbie 2 uczestnicy CSBD byli młodsi niż uczestnicy niebędący CSBD (d = 0.22), podczas gdy w próbie 1 rozpowszechnienie zgłaszania posiadania stałego partnera było niższe (V = 0.10). Uczestnicy CSBD byli bardziej poszukiwaczami doznań seksualnych (d = 1.02 [próbka 1]; d = 0.90 [próbka 2]), wykazywał nieznacznie zwiększone tendencje erotofilne (d = 0.26 w próbce 1) i wykazywał zwiększoną aktywność seksualną online. W szczególności uczestnicy CSBD spędzili dwa razy więcej czasu w Internecie w celach seksualnych (d = 0.59; d = 0.45), uzyskała istotnie wyższą ocenę w skali oceniającej nadmierne i problematyczne zaangażowanie w to zachowanie (ISST, d = 0.98; d = 1.32), a znaczna część odpowiedziała twierdząco na pytania dotyczące postrzegania dotkliwości (50% respondentów w próbie 2 uznało, że spędza zbyt dużo czasu online w celach seksualnych, a 60% martwiło się tym zachowaniem). Zachowania seksualne offline uczestników CSBD w próbie 1 charakteryzowały się większą liczbą partnerów seksualnych (d = 0.37), większa częstotliwość współżycia (V = 0.11) oraz zwiększone rozpowszechnienie różnych zachowań seksualnych. Zachowania seksualne offline uczestników CSBD w próbce 2 różniły się od uczestników niebędących CSBD tylko częstotliwością współżycia seksualnego (V = 0.10) oraz rozpowszechnienie stosunków seksualnych osób tej samej płci (V = 0.07). Wreszcie, uczestnicy CSBD w obu próbkach wykazywali wyższy poziom depresji i lęku niż uczestnicy nie-CSBD, co wyrażono ich zwiększonymi wynikami w stanie BDI-II i STAI (d odpowiednio 0.68 i 0.33) oraz HADS-Depresja i HADS-Lęk (d odpowiednio 0.78 i 0.85). Wręcz przeciwnie, uczestnicy CSBD wykazywali niższy poziom samooceny (d 0.35 w próbce 1 i 0.55 w próbce 2).
| Skala objawów | Próbka 1 (n = 1,581) | Próbka 2 (n = 1,318) | ||||||
| Klaster 1 (nie-CSBD, n = 1,421) M (SD) lub% | Klaster 2 (CSBD, n = 160) M (SD) lub % | Statystyka inferencyjna | Rozmiar efektu | Klaster 1 (nie-CSBD, n = 1,215) M (SD) lub% | Klaster 2 (CSBD, n = 103) M (SD) lub % | Statystyka inferencyjna | Rozmiar efektu | |
| Profil socjodemograficzny | ||||||||
| Płeć męska) | 40.1% | 69.4% | χ2 = 50.22*** | V = 0.18 | 55.1 | 72.8% | χ2 = 12.17*** | V = 0.09 |
| Wiek | 20.58 (2.16) | 20.53 (2.82) | t = 0.287 | d = 0.01 | 34.55 (17.02) | 30.87 (15.58) | t = 2.11 * | d = 0.22 |
| Stały partner (tak) | 54% | 37.5% | χ2 = 16.81*** | V = 0.10 | 69.5% | 69.9% | χ2 = 0.36 | V = 0.02 |
| Orientacja seksualna (heteroseksualna) | 93% | 82.5% | χ2 = 29.84*** | V = 0.14 | 74.5% | 66% | χ2 = 7.27 * | V = 0.07 |
| Orientacja seksualna (biseksualna) | 2.5% | 10% | 12.9% | 22.3% | ||||
| Orientacja seksualna (homoseksualna) | 4.4% | 7.5% | 12.7% | 11.7% | ||||
| Seksualne cechy dyspozycyjne | ||||||||
| Skala Poszukiwania Doznań Seksualnych (SSSS, zakres od 11 do 44) | 24.86 (6.37) | 30.89 (5.37) | t = −7.19*** | d = 1.02 | 24.17 (6.27) | 29.82 (6.20) | t = −8.78*** | d = 0.90 |
| Badanie opinii seksualnej (SOS, zakres od 20 do 140) | 109.99 (13.47) | 113.93 (16.42) | t = −1.27 | d = 0.26 | ||||
| Profil seksualny: zachowania seksualne w Internecie | ||||||||
| Minuty tygodniowo poświęcone cyberseksowi | 65.29 (90.85) | 152.37 (185.40) | t = −5.47*** | d = 0.59 | 118.54 (230.54) | 263.50 (340.06) | t = −5.84*** | d = 0.49 |
| Internetowy test przesiewowy na płeć (ISST, zakres od 0 do 25) | 4.91 (3.76) | 8.97 (4.45) | t = −7.73*** | d = 0.98 | 6.27 (3.95) | 11.93 (4.60) | t = −13.76*** | d = 1.32 |
| Czy kiedykolwiek martwiłeś się konsumpcją cyberseksu? (Tak) | 30.5% | 59.4% | χ2 = 35.10*** | V = 0.17 | ||||
| Czy uważasz, że spędzasz w Internecie więcej czasu niż jest to zalecane w celach seksualnych? (Tak) | 12.5% | 50.5% | χ2 = 105.42*** | V = 0.29 | ||||
| Profil seksualny: Offline Zachowania seksualne | ||||||||
| Dożywotni stosunek płciowy (tak) | 96.8% | 95.7% | χ2 = 0.21 | V = 0.02 | 82.3% | 82.5% | χ2 = 0.04 | V = 0.006 |
| Stosunek płciowy tej samej płci (tak) | 11.7% | 29% | χ2 = 13.30*** | V = 0.18 | 28.6% | 40.8% | χ2 = 6.71** | V = 0.07 |
| Liczba partnerów seksualnych w życiu | 5.53 (5.52) | 9.77 (15.14) | t = −3.85*** | d = 0.37 | ||||
| Współżycie seksualne: więcej niż trzy razy w tygodniu | 20.5% | 33.3% | χ2 = 5.31 * | V = 0.11 | 37.1% | 54.9% | χ2 = 11.82*** | V = 0.10 |
| Masturbacja (tak) | 84.8% | 98.6% | χ2 = 9.83** | V = 0.16 | 92% | 93.2% | χ2 = 0.18 | V = 0.01 |
| Seks oralny (tak) | 89.5% | 94.3% | χ2 = 1.49 | V = 0.06 | 88.2% | 86.4% | χ2 = 0.30 | V = 0.02 |
| Stosunek pochwowy (tak) | 92.1% | 92.9% | χ2 = 0.05 | V = 0.01 | 81.9% | 80.6% | χ2 = 0.10 | V = 0.01 |
| stosunek analny (tak) | 34.3% | 51.4% | χ2 = 7.18** | V = 0.13 | 52% | 56.3% | χ2 = 0.70 | V = 0.02 |
| Profil kliniczny | ||||||||
| Inwentarz depresji Becka (BDI-II, zakres od 0 do 63) | 7.20 (6.61) | 12.49 (8.65) | t = −5.59*** | d = 0.68 | ||||
| Inwentarz stanu i cechy lęku (STAI-State, zakres od 0 do 60) | 11.77 (15.69) | 15.69 (9.09) | t = −3.65*** | d = 0.33 | ||||
| Szpitalna Skala Lęku i Depresji (HADS-Depression, zakres od 7 do 28) | 10.79 (3.18) | 13.36 (3.36) | t = −7.73*** | d = 0.78 | ||||
| Szpitalna Skala Lęku i Depresji (HADS-Anxiety, zakres od 7 do 28) | 13.83 (3.75) | 17.35 (4.48) | t = −9.02*** | d = 0.85 | ||||
| Skala samooceny Rosenberga (RSES, zakres od 10 do 40) | 31.54 (5.45) | 29.50 (5.88) | t = 2.79** | d = 0.35 | 31.74 (5.92) | 28.33 (6.42) | t = 5.57*** | d = 0.55 |
Note. *P <0.05; **P <0.01; ***P <0.001
Dyskusja
Głównym celem tego badania było zbadanie występowania i cech socjodemograficznych, seksualnych i klinicznych CSBD w dwóch niezależnych próbkach społeczności. Ogólnie rzecz biorąc, w tym badaniu (a) oszacowano występowanie CSBD między 8 a 10% i (b) stwierdzono, że uczestnicy z CSBD byli w większości heteroseksualnymi mężczyznami, młodszymi niż respondenci bez CSBD, zgłaszali wyższy poziom poszukiwania doznań seksualnych i erotofilii, a zwiększona aktywność seksualna offline, a zwłaszcza online, więcej objawów depresyjnych i lękowych oraz gorsza samoocena.
Biorąc pod uwagę, że poprzednie badania były ograniczone brakiem znormalizowanych narzędzi przesiewowych do oceny całego zakresu objawów przedmiotowych i podmiotowych CSBD oraz niską dokładnością różnych metod często stosowanych w kontekstach badawczych w celu identyfikacji pacjentów wykazujących ten stan, zastosowaliśmy alternatywne podejście do adresowania ten cel: opracowaliśmy nowy złożony indeks oparty na trzech wcześniej zatwierdzonych skalach, które następnie wykorzystaliśmy do identyfikacji uczestników zmagających się z CSBD poprzez podejście oparte na danych (analizy skupień). Dzięki tej metodzie 10.12 i 7.81% uczestników w dwóch niezależnych próbach zostało zidentyfikowanych jako potencjalnie cierpiących na CSBD. Liczby te są podobne do tych zgłaszanych u nastolatków dzięki podobnemu podejściu opartemu na danych (Efrati i Gola, 2018b) lub u dorosłych za pomocą różnych metod przesiewowych (Dickenson, Gleason, Coleman i Miner, 2018; Giordano i Cecil, 2014; Långström & Hanson, 2006; Rettenberger i in., 2015; Skegg, Nada-Raja, Dickson i Paul, 2010), ale wyższe niż te, które można znaleźć za pomocą bardziej wiarygodnych klinicznie metod oceny (Odlaug i in., 2013; np. ustrukturyzowane wywiady, Odlaug & Grant, 2010). Potencjalnym wyjaśnieniem tej zwiększonej częstości występowania jest to, że nasze podejście klastrowe uchwyciło nie tylko istotne klinicznie poziomy CSBD, ale także subkliniczne objawy tego stanu (tj. poziom upośledzenia i dystresu). Potwierdza to fakt, że od 41 do 69.9% (próba 1) do 36.9–51.3% (próba 2) uczestników klastra CSBD nie osiągnęło niektórych punktów granicznych zaproponowanych przez HBI, tj. SCS lub SAST do diagnozy tego stanu. Na poziomie klinicznym odkrycia te sugerują, że osoby zgłaszające objawy CSBD stanowią heterogenną grupę obejmującą zarówno pacjentów wykazujących niekliniczne, ale niepokojące, niekontrolowane zachowania seksualne, jak i pacjentów kwalifikujących się do całego stanu klinicznego. Stanowisko to jest całkowicie zgodne z najnowszymi modelami proponującymi dwie różne ścieżki problematycznego korzystania z pornografii: jedną ścieżkę dla użytkowników wykazujących rzeczywiste problemy z kontrolowaniem swoich zachowań seksualnych (tj. nie zgadzają się z ich osobistymi/moralnymi/religijnymi wartościami (Grubbs, Perry i in., 2019c; Kraus i Sweeney, 2019). W związku z tym specjaliści ds. zdrowia psychicznego powinni zachować ostrożność podczas oceniania pacjentów zgłaszających objawy CSBD, aby odróżnić kliniczne i subkliniczne objawy tego stanu oraz zalecić dostosowane interwencje psychologiczne i/lub psychiatryczne w zależności od ciężkości i charakterystyki obrazu klinicznego (Derbyshire & Grant, 2015; Hook i in., 2014).
Jeśli chodzi o profil socjodemograficzny uczestników klastra CSBD, nasze odkrycia wskazują, że płeć i orientacja seksualna są istotne w manifestacji tego stanu, ale mniej ważne niż wcześniej zakładano. Klasycznie badacze argumentowali, że mężczyźni byli bardziej podatni na rozwój CSBD, biorąc pod uwagę ich wewnętrzne motywacje seksualne, podniecenie i pobłażliwe postawy wobec przypadkowego seksu (Kafka, 2010; McKeague, 2014). w tej linii Kaplan i Krueger (2010) zasugerowali, że mężczyźni stanowią około 80% pacjentów z CSBD. Podobnie badacze wskazali, że geje i biseksualiści, zwłaszcza mężczyźni, są bardziej podatni na rozwój CSBD ze względu na dostępność wielu różnych potencjalnych rynków zbytu i trudności w angażowaniu się w typowe zaloty (Parsons i in., 2008). Popierając ten punkt, różne badania wykazały rozpowszechnienie kompulsywności seksualnej do 30% w próbkach społeczności nieheteroseksualnych (Kelly i in., 2009; Parsons i in., 2012) i 51% w próbie bardzo aktywnych seksualnie mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami (MSM) (Parsons, Rendina, Moody, Ventuneac i Grov, 2015). Podobnie, Bőthe i in. (2018) odkryli, że mężczyźni i kobiety LGBTQ mieli najwyższe wyniki w HBI i innych wskaźnikach hiperseksualności. W naszym badaniu, chociaż większość uczestników klastra CSBD stanowili mężczyźni, znaczną część stanowiły kobiety (30.6% w próbie 1; 27.2% w próbie 2). Jeśli chodzi o orientację seksualną, rozpowszechnienie homoseksualistów w skupieniu CSBD było tylko nieznacznie wyższe (próbka 1) lub nawet niższe (próbka 2) niż obserwowane w skupieniu bez CSBD, podczas gdy odsetek biseksualistów w kategorii CSBD wzrósł tylko w 7.5 i 9.4% w porównaniu do klastra spoza CSBD. W sumie odkrycia te sugerują, że chociaż CSBD u kobiet zostało przeoczone lub konceptualizowane jako przejaw innych problemów klinicznych, jego prezentacja wśród osób nieheteroseksualnych (zwłaszcza MSM) zyskała znacznie więcej uwagi, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że całkowity odsetek przypadków CSBD, które reprezentują (17.5% w próbie 1; 34% w próbie 2) jest zbliżona lub nawet niższa niż reprezentowana przez kobiety. Biorąc pod uwagę znaczenie syndemicznych problemów związanych z CSBD wśród osób nieheteroseksualnych (Rooney, Tulloch i Blashill, 2018), uzasadnione są dalsze badania nad ekspresją tego warunku w tej populacji; jednak istotne jest również poszerzenie naszej wiedzy na temat etiologii, manifestacji i cech klinicznych CSBD u kobiet (Carvalho i in., 2014).
Zgodnie z hipotezą, istotne różnice między uczestnikami z CSBD i bez CSBD stwierdzono w przejawach dwóch seksualnych cech dyspozycyjnych. W szczególności uczestnicy z CSBD byli bardziej poszukiwaczami doznań seksualnych i częściej zgłaszali zwiększone tendencje erotofilne. Różne badania systematycznie wykazały bliski związek między kompulsywnością seksualną a poszukiwaniem doznań seksualnych (Kalichman & Rompa, 1995; Klein i in., 2014), ale o ile nam wiadomo, po raz pierwszy ustalono wyraźny związek między CSBD a erotofilią. Zarówno poszukiwanie doznań seksualnych, jak i erotofilia są uważane za wymiary osobowości (Fisher, Biały, Byrne i Kelley, 1988; Kalichman & Rompa, 1995): tj. stabilne i trwałe cechy predyspozycji, które są niezależne od innych stanów przejściowych (takich jak CSBD). Na poziomie teoretycznym odkrycia te rezonują z modelem podwójnej kontroli, który sugeruje, że CSBD może wynikać z połączenia zmniejszonego zahamowania seksualnego i zwiększonego pobudzenia seksualnego (uwarunkowanego takimi aspektami, jak poszukiwanie doznań seksualnych lub erotofilia) (Bancroft, Graham, Janssen i Sanders, 2009; Kafka, 2010).
Interesujące wyniki pojawiły się również, gdy przeanalizowaliśmy profil seksualny uczestników CSBD. W przeciwieństwie do naszej początkowej hipotezy, uczestnicy klastra CSBD nie różnili się zbytnio od uczestników niebędących CSBD pod względem ich zachowań seksualnych offline. W próbie 1 uczestnicy CSBD zgłaszali większą liczbę partnerów seksualnych, nieco wyższą częstotliwość współżycia oraz zwiększoną częstość zachowań seksualnych, takich jak masturbacja czy stosunek analny; W próbie 2 uczestnicy CSBD różnili się od respondentów niebędących CSBD jedynie pod względem częstotliwości współżycia seksualnego. Wszystkie te różnice osiągnęły tylko niewielką wielkość efektu (d <.50 i V < 30). Istnieją różne potencjalne wyjaśnienia tych niewielkich różnic. Pierwsza związana jest z ograniczeniami w sposobie oceny tego profilu płciowego. W naszych badaniach zachowania seksualne offline oceniano za pomocą wskaźników dotyczących całego życia (np. „czy kiedykolwiek uprawiałeś seks analny?”); biorąc pod uwagę, że CSBD ma zwykle charakter epizodyczny i nasila się wraz z upływem czasu (Reid i wsp., 2012), metody oceny powinny być czułe na przejściowe zmiany zachowań seksualnych (np. „czy w ciągu ostatniego miesiąca odbyłeś stosunek analny?”). Popierając to wyjaśnienie, Stupiański i in. (2009) nie znaleźli różnic między kobietami o wysokim i niskim kompulsywności seksualnej, kiedy badali rozpowszechnienie seksu oralnego, analnego i waginalnego w ciągu całego życia; jednak znaczące różnice pojawiły się, gdy zapytali o te zachowania w ciągu ostatnich 30 dni. Ponadto miara częstotliwości zachowań seksualnych offline zamiast ich występowania może być bardziej czułym wskaźnikiem CSBD. Innym potencjalnym wyjaśnieniem jest to, że ostatnie zmiany kulturowe promujące pobłażliwość i pozytywne nastawienie do przypadkowego seksu (np. „kultura podłączania”) wpłynęły na rozpowszechnienie i częstotliwość różnych zachowań seksualnych (Garcia, Reiber, Massey i Merriwether, 2012), ukrywając w ten sposób potencjalny wpływ CSBD na zachowania seksualne offline. Wreszcie, innym prawdopodobnym wyjaśnieniem jest to, że rosnąca dostępność i proliferacja różnych OBS zmieniła sposób, w jaki pacjenci z CSBD zaspokajają swoje impulsy seksualne, preferując Internet jako główne ujście seksualne. W naszym badaniu odkryliśmy, że osoby z CSBD spędzały znacznie więcej czasu w Internecie w celach seksualnych, osiągały znacznie wyższe wyniki w skali oceniającej nadmierne i problematyczne zaangażowanie w OSA, a znaczny odsetek (ponad 50%) był zaniepokojony tym zachowaniem i uznali, że spędzają na tym zbyt dużo czasu. W tym przypadku różnice między uczestnikami CSBD i nie-CSBD osiągnęły bardzo duże rozmiary efektu (d do 1.32). W sumie wyniki te sugerują, że osoby z CSBD wykazują wyraźną preferencję dla OSA jako preferowanego ujścia seksualnego, zamiast rzeczywistych interakcji seksualnych. Wyniki te są zbieżne z wynikami podanymi przez Wéry i in. (2016) w próbie 72 pacjentów, którzy sami określili się jako „uzależnieni od seksu”. W tym badaniu 53.5% osób uzależnionych od seksu wskazało, że Internet jest ich ulubionym medium do angażowania się w czynności seksualne, przed 46.5%, które preferowały spotkania seksualne w prawdziwym życiu.
Jak systematycznie informowano we wcześniejszych badaniach, uczestnicy CSBD w naszym badaniu prezentowali profil kliniczny charakteryzujący się wyższym aktualnym poziomem lęku i depresji, a także gorszą samooceną. W naszym badaniu lęk i depresja były mierzone za pomocą różnych skal (BDI i STAI w próbie 1; HADS w próbie 2), potwierdzając w ten sposób, że wyniki te były niezależne od skali użytej do pomiaru tych zmiennych. Wyniki te podkreślają znaczenie wykorzystywania seksu jako nieprzystosowawczego mechanizmu radzenia sobie, mającego na celu zrekompensowanie nieprzyjemnych stanów afektywnych, stresujących wydarzeń życiowych lub niskiej samooceny u osób z CSBD (Odlaug i in., 2013; Reid i wsp., 2008; Schultz, Hook, Davis, Penberthy i Reid, 2014). Na poziomie klinicznym obecność tych leżących u podstaw czynników podatności uzasadnia rozwój nowych podejść terapeutycznych mających na celu promowanie zdrowych strategii regulacji emocji poprzez interwencje oparte na uważności (Blycker & Potenza, 2018), terapii poznawczo-behawioralnej lub terapii poznawczo-analitycznej (Efrati i Gola, 2018a). W związku z tym interwencje psychologiczne mające na celu promowanie strategii regulacji emocji wykazały obiecujące wyniki w zmniejszaniu objawów CSBD (Efrati i Gola, 2018a; Hook i in., 2014).
Ograniczenia i przyszłe kierunki
Pomimo wielu interesujących i nowatorskich odkryć, badanie to było ograniczone na różne sposoby. Po pierwsze, te badania są korelacyjne i dlatego nie dotyczą tego, czy CSBD determinuje pojawienie się profilu seksualnego i klinicznego typowo obserwowanego w tym stanie, czy wręcz przeciwnie, obecność pewnych wcześniejszych konfiguracji psychologicznych (np. wysoka eroofilia, poszukiwanie doznań seksualnych lub problemy emocjonalne) zwiększa podatność na rozwój CSBD. Po drugie, występowanie CSBD zgłoszone w badaniu może być stronnicze (zawyżone) ze względu na nasze podejście do pobierania próbek. Pierwsze badanie było reklamowane jako badanie seksualności; dlatego osoby szczególnie zainteresowane seksem (bardziej podatne na CSBD) mogą być nadreprezentowane. Podobnie, uczestnicy drugiego badania byli rekrutowani przez Internet, reklamując badanie jako ankietę dotyczącą seksualności. Dodatkowo ankieta była dostępna pod wyszukiwanymi hasłami, takimi jak „uzależnienie seksualne”, zwiększając tym samym prawdopodobieństwo, że osoby doświadczające objawów CSBD uzyskały dostęp do ankiety.
Ponadto profil CSBD został określony za pomocą nowatorskiego indeksu złożonego pochodzącego z dobrze ugruntowanych środków samoopisowych. Indeks ten został zaprojektowany zgodnie z najbardziej odpowiednimi i wiarygodnymi kryteriami identyfikacji CSBD (Kafka, 2010; Kraus i wsp., 2018; Wéry & Billieux, 2017). Jednak nawet jeśli samoopisy są uważane za dobre intencje jako pierwsze podejście do badań przesiewowych CSBD, jego diagnoza w rzeczywistości wymaga bardziej dogłębnej oceny natury i kontekstu problemów seksualnych danej osoby. Z tego powodu, zamiast (lub w połączeniu z) metodami samoopisowymi, zwykle stosuje się ustrukturyzowane lub częściowo ustrukturyzowane wywiady kliniczne skoncentrowane na nadmiernych i niekontrolowanych zachowaniach seksualnych (np. HD Diagnostic Clinical Interview [HD-DCI]). zalecane do właściwej diagnozy CSBD (Womack i in., 2013). Dlatego przyszłe badania powinny rozważyć włączenie bardziej dogłębnej eksploracji obecności i ciężkości CSBD poprzez bardziej wiarygodne procedury oceny (np.Reid i wsp., 2012).
wnioski
Od czasu włączenia CSBD do ICD-11 ten stan kliniczny jest szeroko badany. Potrzebne są jednak dalsze badania, aby potwierdzić i skonsolidować istniejące ustalenia w tej dziedzinie. Dzięki zastosowaniu nowatorskiego podejścia opartego na danych badanie to rzuca światło na jego występowanie oraz profil socjodemograficzny, seksualny i kliniczny. Jednym z głównych ustaleń tego badania jest to, że oznaki i objawy CSBD są powszechne w populacji ogólnej, głównie wśród mężczyzn, ale także u znacznej części kobiet. Osoby te zwykle wykazują wyższy poziom poszukiwania doznań seksualnych i erotofilii, podkreślając potencjalne czynniki leżące u podstaw jej początku i utrzymywania się. W przeciwieństwie do naszej początkowej hipotezy, osoby z CSBD i bez niej niewiele różnią się pod względem zachowań seksualnych offline; w przeciwieństwie do osób z CSBD wykazuje zauważalnie zwiększony OSA. To odkrycie sugeruje, że rosnąca dostępność i rozprzestrzenianie się różnych OSA zmieniło sposób, w jaki pacjenci z CSBD zaspokajają swoje impulsy seksualne, preferując Internet jako główne ujście seksualne. Wreszcie pacjenci z CSBD wykazywali więcej objawów depresyjnych i lękowych, a także gorszą samoocenę.
Źródła finansowania
Badania te były finansowane z grantu P1.1B2012-49 i P1.1B2015-82 Uniwersytetu Jaume I w Castellón, APOSTD/2017/005 Departamentu Edukacji, Kultury i Sportu Rady Hrabstwa Wspólnoty Walencji oraz grantu PSI2011- 27992/11 I 384 Ministerstwa Nauki i Innowacji (Hiszpania).
Wkład autorów
RBA i MDGL przyczyniły się do zaprojektowania badania, uzyskania finansowania i/lub nadzoru nad badaniem. RBA, MDGL, JCC, CGG i BGJ uczestniczyli w rekrutacji uczestników, zbieraniu danych, analizie/interpretacji danych i/lub pisaniu artykułu.
Konflikt interesów
Autorzy deklarują brak konfliktu interesów.
| Objaw | Opis | Skala | Pozycja |
| Utrata kontroli | ICD-11: Utrzymujący się wzorzec niepowodzenia w kontrolowaniu intensywnych, powtarzających się impulsów seksualnych lub popędów skutkujących powtarzającymi się zachowaniami seksualnymi. | HBI | Moje zachowania seksualne kontrolują moje życie. |
| HBI | Moje zachcianki i pragnienia seksualne są silniejsze niż moja samodyscyplina. | ||
| SCS | Czasami jestem tak napalony, że mogę stracić kontrolę. | ||
| SCS | Czuję, że seksualne myśli i uczucia są silniejsze ode mnie. | ||
| SCS | Muszę walczyć o kontrolowanie moich seksualnych myśli i zachowań. | ||
| SAST | Czy masz problem z powstrzymaniem swojego zachowania seksualnego, gdy wiesz, że jest ono niewłaściwe? | ||
| SAST | Czy czujesz się kontrolowany przez swoje pożądanie seksualne? | ||
| SAST | Czy kiedykolwiek myślałeś, że twoje pożądanie seksualne jest silniejsze od ciebie? | ||
| Zaniedbanie | ICD-11: Powtarzające się czynności seksualne stają się centralnym punktem życia osoby do tego stopnia, że zaniedbuje zdrowie i higienę osobistą lub inne zainteresowania, czynności i obowiązki. DSM-5: Czas spędzony na seksualnych fantazjach, popędach lub zachowaniach powtarzalnie koliduje z innymi ważnymi (nieseksualnymi) celami, czynnościami i obowiązkami. | HBI | Poświęcam rzeczy, których naprawdę chcę w życiu, aby być seksualnym. |
| HBI | Moje seksualne myśli i fantazje odciągają mnie od wykonywania ważnych zadań. | ||
| HBI | Moje czynności seksualne kolidują z aspektami mojego życia, takimi jak praca lub szkoła. | ||
| SCS | Czasami nie wywiązuję się ze swoich zobowiązań i obowiązków z powodu moich zachowań seksualnych. | ||
| Nie można się zatrzymać | ICD-11: Liczne nieudane próby znacznego ograniczenia powtarzających się zachowań seksualnych. DSM-5: Powtarzające się, ale nieudane próby kontrolowania lub znacznego ograniczenia tych fantazji seksualnych, popędów lub zachowań. | HBI | Chociaż obiecałem sobie, że nie powtórzę zachowania seksualnego, wracam do niego w kółko. |
| HBI | Moje próby zmiany moich zachowań seksualnych kończą się niepowodzeniem. | ||
| SAST | Czy próbowałeś rzucić jakiś rodzaj aktywności seksualnej i nie powiodło Ci się to? | ||
| SAST | Czy próbowałeś powstrzymać niektóre części swojej aktywności seksualnej? | ||
| SAST | Czy czułeś potrzebę zaprzestania określonej formy aktywności seksualnej? | ||
| Kontynuacja zaangażowania pomimo ingerencji | ICD-11: Ciągłe powtarzanie zachowań seksualnych pomimo negatywnych konsekwencji lub czerpanie z nich niewielkiej lub żadnej satysfakcji DSM-5: Powtarzające się angażowanie w zachowania seksualne przy jednoczesnym lekceważeniu ryzyka fizycznej lub emocjonalnej krzywdy dla siebie lub innych. | HBI | Angażuję się w czynności seksualne, których wiem, że później będę żałować. |
| HBI | Robię rzeczy seksualne sprzeczne z moimi wartościami i przekonaniami. | ||
| HBI | Mimo że moje zachowania seksualne są nieodpowiedzialne lub lekkomyślne, trudno mi się powstrzymać. | ||
| SCS | Moje myśli i zachowania seksualne powodują problemy w moim życiu. | ||
| SCS | Moje pragnienie seksu zakłóciło moje codzienne życie. | ||
| SAST | Czy kiedykolwiek czułeś się poniżony przez swoje zachowanie seksualne? | ||
| SAST | Czy po seksie czujesz się przygnębiony? | ||
| SAST | Czy ktoś został ranny emocjonalnie z powodu twoich zachowań seksualnych? | ||
| SAST | Czy Twoje zachowania seksualne kiedykolwiek stwarzały problemy Tobie lub Twojej rodzinie? | ||
| SAST | Czy Twoja aktywność seksualna ingerowała w Twoje życie rodzinne? | ||
| Korona | DSM-5 (kryterium A2): Powtarzające się angażowanie w fantazje seksualne, impulsy lub zachowania w odpowiedzi na dysforyczne stany nastroju (np. niepokój, depresja, nuda, drażliwość). DSM-5 (kryterium A3): Powtarzające się angażowanie w fantazje seksualne, impulsy lub zachowania w odpowiedzi na stresujące wydarzenia życiowe. | HBI | Używam seksu, aby zapomnieć o troskach dnia codziennego. |
| HBI | Robienie czegoś seksualnego pomaga mi czuć się mniej samotnym. | ||
| HBI | Do czynności seksualnych zwracam się, gdy doświadczam nieprzyjemnych uczuć (np. frustracji, smutku, złości). | ||
| HBI | Kiedy czuję się niespokojny, zwracam się ku seksowi, aby się uspokoić. | ||
| HBI | Robienie czegoś seksualnego pomaga mi radzić sobie ze stresem. | ||
| HBI | Seks jest dla mnie sposobem radzenia sobie z emocjonalnym bólem, który odczuwam. | ||
| HBI | Używam seksu jako sposobu na rozwiązanie moich problemów | ||
| SAST | Czy seks był dla ciebie sposobem na ucieczkę od problemów? | ||
| Zaabsorbowanie, istotność i samoocena problemów seksualnych | Salience: „Kiedy dana czynność [seks] staje się najważniejszą czynnością w życiu danej osoby i dominuje w jej myśleniu (zaabsorbowanie i zniekształcenia poznawcze), uczuciach (zachcianki) i zachowaniu (pogorszenie zachowania uspołecznionego)” (Griffiths, 2005, str. 193). | HBI | Czuję, że moje zachowania seksualne prowadzą mnie w kierunku, w którym nie chcę iść. |
| SCS | Myślę o seksie w pracy. | ||
| SCS | Myślę o seksie częściej niż bym chciał. | ||
| SAST | Czy często jesteś zaabsorbowany myślami o tematyce seksualnej? | ||
| SAST | Czy uważasz, że twoje zachowanie seksualne nie jest normalne? | ||
| SAST | Czy kiedykolwiek czułeś się źle z powodu swoich zachowań seksualnych? |
| Pozycja | Czynnik 1 (utrata kontroli) | Czynnik 2 (zaniedbanie) | Czynnik 3 (nie można zatrzymać) | Czynnik 4 (kontynuacja zaangażowania) | Czynnik 5 (Radzenie sobie) | Czynnik 6 (zaabsorbowanie) | |
| Ładunki czynnikowe (czynnik 1) | Moje zachowania seksualne kontrolują moje życie. | 0.56 (0.56) | |||||
| Moje zachcianki i pragnienia seksualne są silniejsze niż moja samodyscyplina. | 0.68 (0.82) | ||||||
| Czasami jestem tak napalony, że mogę stracić kontrolę. | 0.68 (0.81) | ||||||
| Czuję, że seksualne myśli i uczucia są silniejsze ode mnie. | 0.75 (0.79) | ||||||
| Muszę walczyć o kontrolowanie moich seksualnych myśli i zachowań. | 0.74 (0.83) | ||||||
| Czy masz problem z powstrzymaniem swojego zachowania seksualnego, gdy wiesz, że jest ono niewłaściwe? | 0.56 (0.64) | ||||||
| Czy czujesz się kontrolowany przez swoje pożądanie seksualne? | 0.48 (0.58) | ||||||
| Czy kiedykolwiek myślałeś, że twoje pożądanie seksualne jest silniejsze od ciebie? | 0.59 (0.67) | ||||||
| Ładunki czynnikowe (czynnik 2) | Poświęcam rzeczy, których naprawdę chcę w życiu, aby być seksualnym. | 0.59 (0.69) | |||||
| Moje seksualne myśli i fantazje odciągają mnie od wykonywania ważnych zadań. | 0.64 (0.68) | ||||||
| Moje czynności seksualne kolidują z aspektami mojego życia, takimi jak praca lub szkoła. | 0.71 (0.75) | ||||||
| Czasami nie wywiązuję się ze swoich zobowiązań i obowiązków z powodu moich zachowań seksualnych. | 0.75 (0.80) | ||||||
| Ładunki czynnikowe (czynnik 3) | Chociaż obiecałem sobie, że nie powtórzę zachowania seksualnego, wracam do niego w kółko. | 0.71 (0.74) | |||||
| Moje próby zmiany moich zachowań seksualnych kończą się niepowodzeniem. | 0.68 (0.79) | ||||||
| Czy próbowałeś rzucić jakiś rodzaj aktywności seksualnej i nie powiodło Ci się to? | 0.69 (0.74) | ||||||
| Czy próbowałeś powstrzymać niektóre części swojej aktywności seksualnej? | 0.70 (0.76) | ||||||
| Czy czułeś potrzebę zaprzestania określonej formy aktywności seksualnej? | 0.63 (0.70) | ||||||
| Ładunki czynnikowe (czynnik 4) | Angażuję się w czynności seksualne, których wiem, że później będę żałować. | 0.60 (0.76) | |||||
| Robię rzeczy seksualne sprzeczne z moimi wartościami i przekonaniami. | 0.65 (0.75) | ||||||
| Mimo że moje zachowania seksualne są nieodpowiedzialne lub lekkomyślne, trudno mi się powstrzymać. | 0.55 (0.67) | ||||||
| Moje myśli i zachowania seksualne powodują problemy w moim życiu. | 0.56 (0.53) | ||||||
| Moje pragnienie seksu zakłóciło moje codzienne życie. | 0.64 (0.70) | ||||||
| Czy kiedykolwiek czułeś się poniżony przez swoje zachowanie seksualne? | 0.75 (0.64) | ||||||
| Czy po seksie czujesz się przygnębiony? | 0.61 (0.50) | ||||||
| Czy ktoś został ranny emocjonalnie z powodu twoich zachowań seksualnych? | 0.61 (0.52) | ||||||
| Czy Twoje zachowania seksualne kiedykolwiek stwarzały problemy Tobie lub Twojej rodzinie? | 0.54 (0.48) | ||||||
| Czy Twoja aktywność seksualna ingerowała w Twoje życie rodzinne? | 0.56 (0.46) | ||||||
| Ładunki czynnikowe (czynnik 5) | Używam seksu, aby zapomnieć o troskach dnia codziennego. | 0.66 (0.69) | |||||
| Robienie czegoś seksualnego pomaga mi czuć się mniej samotnym. | 0.60 (0.66) | ||||||
| Do czynności seksualnych zwracam się, gdy doświadczam nieprzyjemnych uczuć (np. frustracji, smutku, złości). | 0.71 (0.79) | ||||||
| Kiedy czuję się niespokojny, zwracam się ku seksowi, aby się uspokoić. | 0.73 (0.77) | ||||||
| Robienie czegoś seksualnego pomaga mi radzić sobie ze stresem. | 0.67 (0.73) | ||||||
| Seks jest dla mnie sposobem radzenia sobie z emocjonalnym bólem, który odczuwam. | 0.81 (0.84) | ||||||
| Używam seksu jako sposobu na rozwiązanie moich problemów | 0.77 (0.82) | ||||||
| Czy seks był dla ciebie sposobem na ucieczkę od problemów? | 0.63 (0.58) | ||||||
| Ładunki czynnikowe (czynnik 6) | Czuję, że moje zachowania seksualne prowadzą mnie w kierunku, w którym nie chcę iść. | 0.61 (0.58) | |||||
| Myślę o seksie w pracy. | 0.60 (0.63) | ||||||
| Myślę o seksie częściej niż bym chciał. | 0.66 (0.78) | ||||||
| Czy często jesteś zaabsorbowany myślami o tematyce seksualnej? | 0.56 (0.58) | ||||||
| Czy uważasz, że twoje zachowanie seksualne nie jest normalne? | 0.49 (0.52) | ||||||
| Czy kiedykolwiek czułeś się źle z powodu swoich zachowań seksualnych? | 0.58 (0.67) | ||||||
| Korelacje między czynnikami | Czynnik 1 (utrata kontroli) | ||||||
| Czynnik 2 (zaniedbanie) | 0.85, 0.87 * (XNUMX, XNUMX *) | ||||||
| Czynnik 3 (nie można zatrzymać) | 0.65, 0.81 * (XNUMX, XNUMX *) | 0.72, 0.75 * (XNUMX, XNUMX *) | |||||
| Czynnik 4 (kontynuacja zaangażowania) | 0.90, 0.87 * (XNUMX, XNUMX *) | 0.92, 0.90 * (XNUMX, XNUMX *) | 0.74, 0.85 * (XNUMX, XNUMX *) | ||||
| Czynnik 5 (Radzenie sobie) | 0.78, 0.68 * (XNUMX, XNUMX *) | 0.60, 0.69 * (XNUMX, XNUMX *) | 0.50, 0.65 * (XNUMX, XNUMX *) | 0.62, 0.70 * (XNUMX, XNUMX *) | |||
| Czynnik 6 (zaabsorbowanie) | 0.94, 0.94 * (XNUMX, XNUMX *) | 0.91, 0.87 * (XNUMX, XNUMX *) | 0.68, 0.88 * (XNUMX, XNUMX *) | 0.90, 0.95 * (XNUMX, XNUMX *) | 0.82, 0.72 * (XNUMX, XNUMX *) |
Note. Pierwsze cyfry w każdej komórce odpowiadają wynikom z próbki 1, podczas gdy wyniki z próbki 2 podano w nawiasach; *P <0.001.
;
