Promowanie inicjatyw edukacyjnych, klasyfikacyjnych, terapeutycznych i politycznych Komentarz do: Kompulsywne zaburzenia zachowania seksualnego w ICD-11 (Kraus et al., 2018)

LINK DO PAPIERU

Gola Mateusz

W epoce nieskrępowanego dostępu do Internetu na urządzeniach mobilnych takie zachowania, jak wykorzystywanie pornografii, wyszukiwanie płatnych usług seksualnych i przypadkowe spotkania seksualne (tzw. Podpięcia) wydają się być bardziej rozpowszechnione. Codzienne wspólne i kliniczne obserwacje wskazują, że dla niektórych osób te nowe formy zachowań seksualnych stały się problematyczne i skłoniły do ​​poszukiwania leczenia (Gola, Lewczuk i Skorko, 2016). Biorąc pod uwagę takie przypadki, terminy takie jak „uzależnienie od seksu” istnieją w środkach masowego przekazu i publicznej dyskusji. Jednak pomimo dużego znaczenia społecznego i zainteresowania tym zjawiskiem, kompulsywne zachowania seksualne (CSB) od lat prawdopodobnie pozostają na marginesie systematycznych badań naukowych i klasyfikacji psychiatrycznej (Kafka, 2014; Kraus, Voon i Potenza, 2016; Potenza, Gola, Voon, Kor i Kraus, 2017).

Dziesięciolecia naukowych i klinicznych dyskusji na temat CSB, hiperseksualności i uzależnienia od seksu wygenerowały wiele pomysłów, ale w porównaniu z innymi zachowaniami i zaburzeniami psychiatrycznymi istnieje stosunkowo niewiele danych, aby je przetestować (Gola & Potenza, 2018). Z jednej strony, niewystarczające dane mogły utrudniać włączenie zaburzenia CSB lub pokrewnych konstruktów [tj. Zaburzenia hiperseksualne (Kafka, 2010)] w piątej edycji Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5; Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne, 2013), pomimo wyników badania terenowego związanego z DSM-5 dotyczącego zaburzeń hiperseksualnych (Reid i in., 2012). Z drugiej strony brak oficjalnej jednostki diagnostycznej o określonych kryteriach może utrudniać badania, gromadzenie danych i wysiłki edukacyjne związane z CSB. Na szczęście doszło do ważnych ostatnich postępów w zrozumieniu istotnych aspektów CSB.

Kraus i in. (2018) opisane kryteria zaburzenia CSB zaproponowane do włączenia do ICD-11. Naszym zdaniem decyzja Światowej Organizacji Zdrowia o zaproponowaniu zaburzenia CSB do włączenia do nadchodzącego ICD-11 jest bardzo ważnym krokiem z perspektywy osób poszukujących leczenia dla CSB; klinicyści zapewniający takie leczenie; naukowcy zainteresowani studiowaniem tego tematu; i społeczeństwo podnoszące pytania i otrzymujące odpowiedzi, które ostatecznie powinny informować o działaniach politycznych. Chcielibyśmy krótko przedstawić perspektywy tych czterech obszarów i przedstawić najważniejsze kwestie, które naszym zdaniem są warte dalszych badań.

W przypadku wielu osób, które doświadczają trwałych trudności lub niepowodzeń w kontrolowaniu intensywnych, powtarzających się impulsów lub popędów seksualnych, które skutkują zachowaniami seksualnymi związanymi z wyraźnym niepokojem lub upośledzeniem w życiu osobistym, rodzinnym, społecznym, edukacyjnym, zawodowym lub w innych ważnych obszarach funkcjonowania, jest bardzo ważne, aby móc nazwać i zidentyfikować ich problem. Ważne jest również, aby osoby świadczące opiekę zdrowotną (tj. Klinicyści i doradcy), od których osoby mogą szukać pomocy, znali CSB. Podczas naszych badań z udziałem pacjentów 3,000 ubiegających się o leczenie CSB często słyszeliśmy, że osoby cierpiące na CSB napotykają wiele barier podczas poszukiwania pomocy lub kontaktu z klinicystami (Dhuffar i Griffiths, 2016). Pacjenci zgłaszają, że klinicyści mogą unikać tego tematu, stwierdzać, że takie problemy nie istnieją, lub sugerować, że ktoś ma wysoki popęd seksualny i powinni go zaakceptować zamiast leczyć (mimo że dla tych osób CSB mogą odczuwać ego-dystonię i ołów do wielu negatywnych konsekwencji). Uważamy, że dobrze zdefiniowane kryteria zaburzeń CSB będą promować wysiłki edukacyjne, w tym rozwój programów szkoleniowych dotyczących oceny i leczenia osób z objawami zaburzenia CSB. Mamy nadzieję, że takie programy staną się częścią szkolenia klinicznego dla psychologów, psychiatrów i innych dostawców usług w zakresie opieki psychiatrycznej, a także innych świadczeniodawców, w tym lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, takich jak lekarze ogólni. (wyróżnienia dodane)

Należy odpowiedzieć na podstawowe pytania dotyczące tego, jak najlepiej wyobrazić sobie zaburzenia CSB i zapewnić skuteczne leczenie. Obecna propozycja klasyfikacji zaburzeń CSB jako zaburzenia kontroli impulsów jest kontrowersyjna, ponieważ zaproponowano alternatywne modele (Kor, Fogel, Reid i Potenza, 2013). Istnieją dane sugerujące, że CSB ma wiele cech uzależnień (Kraus i in., 2016), w tym najnowsze dane wskazujące na zwiększoną reaktywność obszarów mózgu związanych z nagrodą w odpowiedzi na sygnały związane z bodźcami erotycznymi (Brand, Snagowski, Laier i Maderwald, 2016; Gola, Wordecha, Marchewka i Sescousse, 2016; Gola i in., 2017; Klucken, Wehrum-Osinsky, Schweckendiek, Kruse i Stark, 2016; Voon i in., 2014). Ponadto wstępne dane sugerują, że naltrekson, lek zawierający wskazania do stosowania zaburzeń związanych z alkoholem i opioidami, może być pomocny w leczeniu CSB (Kraus, Meshberg-Cohen, Martino, Quinones i Potenza, 2015; Raymond, Grant i Coleman, 2010). W odniesieniu do proponowanej klasyfikacji zaburzeń CSB jako zaburzenia kontroli impulsów, istnieją dane sugerujące, że osoby poszukujące leczenia na jedną formę zaburzeń CSB, problematyczne używanie pornografii, nie różnią się pod względem impulsywności od ogólnej populacji. Zamiast tego mają zwiększony niepokój (Gola, Miyakoshi i Sescousse, 2015; Gola i in., 2017), a leczenie farmakologiczne ukierunkowane na objawy lękowe może być pomocne w zmniejszeniu niektórych objawów CSB (Gola & Potenza, 2016). Chociaż może nie być jeszcze możliwe wyciągnięcie ostatecznych wniosków dotyczących klasyfikacji, więcej danych wydaje się wspierać klasyfikację jako uzależniające zaburzenie w porównaniu z zaburzeniem kontroli impulsów (Kraus i in., 2016) i potrzeba więcej badań, aby zbadać związki z innymi zaburzeniami psychicznymi (Potenza i in., 2017).

Podobnie jak inne schorzenia psychiatryczne, zaburzenie CSB jest prawdopodobnie niejednorodne z wieloma mechanizmami przyczynkowymi. Postać CSB może stanowić ważny czynnik do rozważenia w odniesieniu do niejednorodności zaburzenia. Na przykład mogą istnieć rozróżnienia odnoszące się głównie do udziału w międzyludzkich zachowaniach seksualnych (np. Ryzykowny przypadkowy seks z innymi ludźmi lub płatne usługi seksualne) w porównaniu z samotnymi zachowaniami (np. Napadowe używanie pornografii i masturbacja; Efrati & Mikulincer, 2017). Możliwe, że te pierwsze mogą odnosić się do wysokiego poziomu impulsywności i poszukiwania wrażeń, a te drugie mogą dotyczyć wysokiego poziomu lęku, z których każdy ma różne korelacje neuronalne, jak zaproponowano w przypadku ryzykownych zachowań związanych z używaniem alkoholu (Coleman, 1991, 2015; Gola i in., 2015; Stark i Klucken, 2017); jednak ta możliwość gwarantuje bezpośrednie badanie.

Należy zbadać farmakologiczne i psychologiczne strategie leczenia zaburzeń CSB i możliwych podtypów. Obecnie niewiele jest systematycznych badań nad zaburzeniami CSB, zwłaszcza z uwzględnieniem potencjalnych podtypów, takich jak problematyczne wykorzystanie pornografii. Takie badania będą wymagały wsparcia ze strony agencji finansujących (Potenza, Higuchi i Brand, 2018). Badanie uzależnień nie-substancji lub uzależnień behawioralnych, takich jak zaburzenia hazardowe, nie otrzymuje wsparcia rządowego w sposób, w jaki zaburzenia takie jak nastrój, lęk, używanie substancji psychotycznych i większość innych zaburzeń psychicznych (Redakcja, 2018). Biorąc pod uwagę indywidualne i publiczne problemy zdrowotne związane z CSB, mamy nadzieję, że agencje rządowe i inne zainteresowane strony (w tym między innymi producenci i dystrybutorzy pornografii, dostawcy Internetu i producenci urządzeń cyfrowych) będą wspierać badania nad głównymi kwestiami związanymi z rozpowszechnieniem CSB zaburzenie i jego podtypy, rozwój kulturowo poinformowanych i zweryfikowanych psychometrycznie instrumentów przesiewowych i oceniających, potencjalny wpływ pornografii internetowej (zwłaszcza w odniesieniu do narażenia młodzieży i trajektorii rozwojowych) oraz identyfikacja czynników podatności, które mogą narażać osoby na ryzyko problemów z CSB. Te i inne pytania wymagają uwagi w celu poprawy profilaktyki, leczenia i wysiłków politycznych w celu promowania zdrowia seksualnego na poziomie indywidualnym i społecznym. (podkreślenie dodane)

Naszym zdaniem jasne kryteria diagnostyczne dla zaburzenia CSB zaproponowane do włączenia do ICD-11 stanowią ważną podstawę długiej podróży w celu rozwiązania ważnych społecznie pytań. Zwrócenie się do takich pytań i udzielenie na nie odpowiedzi powinno zapewnić lepsze zrozumienie osób cierpiących na schorzenia CSB i dotkniętych tymi zaburzeniami oraz prowadzić do poprawy zdrowia seksualnego ogółu społeczeństwa.