Seksualność w autyzmie: zachowania hiperseksualne i parafiliczne u kobiet i mężczyzn z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (2017)

Abstrakcyjny

Wprowadzenie

Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) to zaburzenia neurorozwojowe, które składają się na heterogeniczną grupę schorzeń charakteryzujących się upośledzeniami w interakcji społecznej i komunikacji, a także powtarzającymi się i stereotypowymi zainteresowaniami i zachowaniami.¹ Zgłoszone wskaźniki rozpowszechnienia znacznie wzrosły w ostatnich dziesięcioleciach (do 1% rozpowszechnienia w ciągu całego życia), przy czym coraz więcej dorosłych diagnozuje się z ASD.² Zakłada się, że stosunek męski do żeński mieści się między 3 i 4 a 1,³ istnieją szczególne różnice płci w ASD.⁴ Chociaż prawie połowa osób z ASD nie ma upośledzenia umysłowego i ma normalne umiejętności poznawcze i językowe (takie jak osoby z autyzmem o wysokim poziomie funkcjonowania lub zespołem Aspergera), interakcje społeczne i deficyty komunikacyjne oraz trudności w postrzeganiu perspektywy innych i intuicyjnie rozumiane niewerbalne sygnały społeczne stanowią ukryte bariery dla rozwoju związków romantycznych i seksualnych.^5,6 Mogą pojawić się problemy związane z seksualnością, zwłaszcza na początku okresu dojrzewania, kiedy rozwój umiejętności społecznych osób z ASD nie nadąża za rosnącymi wymaganiami społecznymi, a wyzwania związane z nawiązywaniem relacji romantycznych i seksualnych stają się szczególnie widoczne.⁷

Badania nad seksualnością u osób z ASD

O 10 lata po oficjalnym wpisie autyzmu w trzeciej edycji Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM-III) w 1980 opublikowano pierwsze systematyczne badania nad seksualnością pacjentów z ASD.^8-11 Obecny stan badań nad doświadczeniami seksualnymi, zachowaniami seksualnymi, postawami seksualnymi lub wiedzą seksualną osób z ASD jest raczej mieszany, a niektóre badania wykazują różnice w stosunku do zdrowych kontroli (HC), podczas gdy inne nie. Jednak ze względu na heterogeniczny charakter spektrum zaburzeń i zróżnicowaną metodologię naukową badań, nie jest to zaskakujące. Wcześniejsze badania: (i) obejmowały pacjentki płci żeńskiej i / lub męskiej w warunkach mieszkalnych z przypuszczalnie większą liczbą upośledzeń i mniejszymi możliwościami doświadczeń seksualnych; (ii) koncentruje się na osobach z upośledzeniem intelektualnym lub innymi współistniejącymi zaburzeniami rozwojowymi, co prowadzi do zakłóceń; (iii) wykorzystywał ankiety internetowe, w których uczestniczyły tylko osoby o wyższym poziomie funkcjonowania; (iv) polegał na raportach od członków rodziny i opiekunów lub od samych pacjentów; oraz (v) oceniali osoby z ASD w różnych przedziałach wiekowych.

Badania te sugerują, że wiele osób z ASD szuka seksualnych i romantycznych związków podobnych do populacji spoza ASD^12,13 i mają całe spektrum doświadczeń seksualnych i zachowań.^12-18 Jednak nadal istnieje wiele stereotypów i przekonań społecznych na temat osób z ASD, odnoszących się do nich jako niezainteresowanych związkami społecznymi i romantycznymi oraz jako bezpłciowych.^10,19,20 Tabela I przedstawia przegląd badań oceniających różne aspekty seksualności u młodych i starszych osób dorosłych z autyzmem o wysokim stopniu funkcjonowania, na podstawie kwestionariuszy samoopisowych.^{11,12,15,21-33} W szczególności skoncentrowaliśmy się na przeglądzie literatury dotyczącej tych badań, ponieważ ich metodologia odpowiada podejściu badawczemu zastosowanemu w przedstawionym tu badaniu. Badania przedstawione w Tabela I potwierdź, że seksualność ma znaczenie u osób z ASD i staje się jasne, że cała grupa doświadczeń seksualnych i zachowań jest reprezentowana w tej grupie.^{11-13,15,20-31}

 

TABELA I.

Przegląd literatury. Uwaga: Następujące terminy zostały użyte w systematycznym wyszukiwaniu literatury: „seksualne”, „seksualność”, „zachowania seksualne”, „zaburzenia seksualne”, „związki seksualne”, ...

Większość dotychczasowych badań koncentrowała się na mężczyznach, a niewiele badań dotyczyło kwestii związanych z płcią, dotyczących dziedzin społecznych, emocjonalnych i poznawczych, a jeszcze mniej badań bada seksualność niezależnie u mężczyzn i kobiet z ASD.^12,13,20,32 Kilka obserwacji klinicznych³² a niewielki zestaw systematycznych badań wskazuje, że kobiety z ASD mogą przedstawiać mniej wyraźne deficyty społeczne i komunikacyjne i mają szczególne interesy, które są bardziej zgodne z interesami ich grup rówieśniczych.^33-36 Ponadto kobiety z ASD wydają się stosować strategie radzenia sobie, takie jak naśladowanie umiejętności społecznych swoich rówieśników spoza ASD, dlatego są bardziej dyskretne społecznie.³⁴ Jeśli chodzi o kwestie związane z seksualnością, kobiety z ASD wydają się mieć gorsze ogólne funkcjonowanie seksualne, słabiej czują się w związkach seksualnych niż mężczyźni z ASD, a także są bardziej narażone na stanie się ofiarą napaści seksualnej lub nadużyć.³⁷ Okazało się, że mężczyźni z ASD bardziej angażują się w samotne czynności seksualne,^11-14,18,37 jak również mieć większe pragnienie związków seksualnych i romantycznych²⁰; istnieją jednak dowody na to, że kobiety z ASD, pomimo niższego popędu seksualnego, częściej angażują się w związki diadyczne.¹³

Chociaż osoby z ASD poszukują doświadczeń i związków seksualnych, na rozwój i utrzymanie związków romantycznych i seksualnych w dużym stopniu wpływają deficyty w umiejętnościach społecznych i komunikacyjnych oraz trudności w zrozumieniu niewerbalnych lub subtelnych interakcji i mentalizacji (czyli zdolność rozumienia własnych i stany psychiczne innych, np. emocje, pragnienia, poznanie doświadczane przez takie osoby.⁶ Ponadto wiele osób z ASD nie otrzymuje edukacji seksualnej, która uwzględnia ich cechy behawioralne i rzadziej uzyskują informacje na temat seksualności ze źródeł społecznych.^5,22,38

Inną kwestią do rozważenia są ograniczone i powtarzalne zainteresowania, które mogą być nieseksualne w dzieciństwie, ale mogą przekształcić się w seksualne i seksualne zachowania w wieku dorosłym. Ponadto często zgłaszane wrażliwości sensoryczne mogą prowadzić do nadmiernej reakcji lub niedostatecznej reakcji na bodźce zmysłowe w kontekście doświadczeń seksualnych.³⁹ U osób nadwrażliwych miękkie odczucia fizyczne mogą być odczuwane jako nieprzyjemne; z drugiej strony osoby z nadwrażliwością mogą mieć problemy z podnieceniem i osiąganiem orgazmu poprzez zachowania seksualne.²⁰ Podsumowując, podstawowe objawy ASD w połączeniu z ograniczoną wiedzą seksualną i mniejszym ułatwieniem dla przeżyć romantycznych i seksualnych mogą predysponować niektóre osoby z ASD do rozwoju trudnych lub problematycznych zachowań seksualnych,^22,38 takie jak zachowania hiperseksualne i parafilne, a nawet przestępstwa seksualne.

Stosowano różne terminy, aby opisać ilościowo ponadprzeciętne zachowania seksualne, w tym uzależnienie seksualne, kompulsywność seksualną, zaabsorbowanie seksualne i hiperseksualność. W tym artykule użyjemy terminów zachowanie hiperseksualne lub hiperseksualność, odnoszące się do ilościowo stosunkowo częstych fantazji seksualnych, pożądania seksualnego i zachowań.^40,41 Należy jednak zauważyć, że sama obecność ilościowo ponadprzeciętnych zachowań seksualnych nie kwalifikuje się do przypisania diagnozy psychiatrycznej (takiej jak zaburzenie hiperseksualne lub kompulsywne zaburzenie zachowania seksualnego). Kafka zaproponował włączenie kryteriów diagnostycznych do diagnozy zaburzeń hiperseksualnych DSM-5. ⁴⁰ Kryteria te definiują zaburzenie hiperseksualne jako nawracające i intensywne fantazje seksualne, popędy lub zachowania seksualne przez okres co najmniej 6 miesięcy, powodujące klinicznie znaczące cierpienie, a nie spowodowane innymi substancjami lub stanami medycznymi; również osoba musi mieć co najmniej 18 lat.^40,42 Chociaż Reid i współpracownicy wykazali, że zaburzenie hiperseksualne może być rzetelnie i rzetelnie ocenione za pomocą tych kryteriów diagnostycznych, Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne odrzuciło jednak takie zastosowanie z powodu wciąż niewystarczającego stanu badań, wzywając do dalszych badań na temat oceny międzykulturowej zaburzenie, reprezentatywne badania epidemiologiczne oraz badania nad etiologią i powiązanymi cechami biologicznymi.⁴³

Dla proponowanej jedenastej edycji Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób (ICD-11), następująca definicja diagnozy kompulsywnego zaburzenia zachowania seksualnego⁴¹ jest rozważane:

Kompulsywne zaburzenia zachowania seksualnego charakteryzują się uporczywymi i powtarzającymi się impulsami lub popędami seksualnymi, które są odczuwane jako nieodparte lub niekontrolowane, prowadzące do powtarzających się zachowań seksualnych, wraz z dodatkowymi wskaźnikami, takimi jak aktywność seksualna, która staje się centralnym punktem życia danej osoby, aż do zaniedbania zdrowia oraz opieki osobistej lub innych czynności, nieudanych prób kontrolowania lub ograniczania zachowań seksualnych lub kontynuowania powtarzających się zachowań seksualnych pomimo niekorzystnych konsekwencji (np. zerwanie związku, konsekwencje zawodowe, negatywny wpływ na zdrowie). Osoba bezpośrednio przed aktywnością seksualną doświadcza zwiększonego napięcia lub pobudzenia emocjonalnego, a następnie ulgi lub rozproszenia napięcia. Wzorzec impulsów i zachowań seksualnych powoduje wyraźny stres lub znaczne upośledzenie w osobistych, rodzinnych, społecznych, edukacyjnych, zawodowych lub innych ważnych obszarach funkcjonowania.

W odniesieniu do parafilii DSM-5 obecnie rozróżnia parafilie i zaburzenia parafinowe, dążąc w ten sposób do destygmatyzacji nienormatywnych zainteresowań seksualnych i zachowań, które nie powodują niepokoju lub upośledzenia jednostki lub szkody dla innych.⁴² W DSM-5, parafilie definiuje się jako „każde intensywne i uporczywe zainteresowanie seksualne inne niż zainteresowanie seksualne stymulacją narządów płciowych lub przygotowawcze pieszczoty z fenotypowo normalnymi, fizycznie dojrzałymi, zgodnymi ludzkimi partnerami” (patrz Box 1 listę zaburzeń parafinowych zawartych w DSM-5). ⁴⁴ Chociaż proponowane kryteria zaburzeń parafinowych w ICD-11 przypominają te z DSM-5, jedną z głównych różnic między tymi dwoma podręcznikami diagnostycznymi jest usunięcie zaburzeń parafinowych, zdiagnozowanych przede wszystkim na podstawie zachowań zgodnych, które same w sobie nie są związane z niepokojem lub upośledzeniem czynnościowym. Doprowadziło to do ICD-11 wykluczenie fetyszyzmu, masochizmu seksualnego i zaburzeń transwestycznych,^41,45 zachowania zgłaszane u osób z ASD.

Box 1. Przegląd zaburzeń parafinowych zawartych w aktualnych podręcznikach diagnostycznych.

Zaburzenia ekshibicjonistyczne

• Podniecenie seksualne poprzez odsłonięcie genitaliów lub narządów płciowych osobie, która nie wyraża zgody.

Zaburzenie fetyszyzmu *

• Podniecenie seksualne poprzez zabawę z nieożywionymi przedmiotami.

Zaburzenia frotteurystyczne

• Podniecenie seksualne poprzez pocieranie narządów płciowych osoby, która nie wyraża zgody.

Zaburzenie masochizmu seksualnego *

• Podniecenie seksualne poprzez bycie związanym, pobitym lub w inny sposób zmagającym się z bólem fizycznym lub poniżeniem.

Zaburzenia sadyzmu seksualnego

• Podniecenie seksualne poprzez zadawanie psychicznego lub fizycznego cierpienia lub bólu partnerowi seksualnemu.

Zaburzenie transwestyczne *

• Podniecenie seksualne poprzez ubieranie się i działanie w stylu lub sposobie tradycyjnie kojarzonym z płcią przeciwną.

Zaburzenie Voyeurystyczne

• Podniecenie seksualne wynikające z oglądania innych, gdy są nadzy lub zaangażowani w aktywność seksualną.

Zaburzenia pedofilne

• Pierwotny lub wyłączny pociąg seksualny do dzieci w wieku przedszkolnym.

* Warunki odzwierciedlające, które opierają się na zachowaniach wyrażających zgodę i zazwyczaj nie wiążą się z brakiem zgody innych i nie są same w sobie związane z cierpieniem lub upośledzeniem funkcjonalnym. Grupa Robocza ds. Klasyfikacji Zaburzeń Seksualnych i Zdrowia Seksualnego zaproponowała usunięcie tych warunków z ICD-11.

Jak dotąd, tylko nieliczne badania oceniały zachowania hiperseksualne lub parafiliczne u osób z ASD, a większość z nich to opisy przypadków opisujących osoby z ASD wykazujące nadmierną masturbację,^46-50 ekshibicjonistyczne zachowania,⁵¹ pedofilskie fantazje lub zachowania,^52,53 fetyszystyczne fantazje lub zachowania,^54,55 sadomasochizm,⁵⁰ lub inne formy parafilii.⁵⁶ Jednakże, zgodnie z naszą wiedzą, wszystkie poprzednie badania nad zachowaniami hiperseksualnymi i parafilowymi przeprowadzono u mężczyzn, aw większości przypadków u osób z ASD z zaburzeniami poznawczymi.

Po zapoznaniu się z literaturą staraliśmy się zbadać zachowania hiperseksualne, jak również fantazje i zachowania parafilne u dużej próby pacjentów z ASD i mężczyzn w porównaniu z HC dopasowanymi do płci, wieku i poziomu wykształcenia.

Metody

Uczestnicy

Aby uzyskać bezpośrednie informacje od osób z ASD i zbadać najlepiej jednorodną próbkę, uwzględniliśmy tylko osoby dorosłe z ASD bez upośledzenia intelektualnego. Uzasadnieniem włączenia tylko osób z autyzmem o wysokim stopniu funkcjonowania lub zespołem Aspergera było zmniejszenie potencjalnie zakłócającego wpływu niepełnosprawności intelektualnej, a tym samym możliwość bezpośredniego badania wpływu ASD na seksualność. Na podstawie samodzielnego raportu wszyscy pacjenci zostali zdiagnozowani przez doświadczonego psychiatrę lub psychologa (n= 90, zespół Aspergera; n = 6, autyzm nietypowy); średni wiek, w którym pacjenci otrzymywali diagnozę ASD, wynosił 35.7 lat (odchylenie standardowe [SD] = 9.1 lat; zakres = 17 do 55 lat). Grupa pacjentów z ASD (średni wynik [M] = 26.7; SD = 4.9) miała znacząco wyższe wyniki niż HC (M = 6.4; SD = 3.3) w niemieckiej wersji krótkiej formy autyzmu widmowego (AQ-SF; P<0.001).⁵⁷ Wszyscy pacjenci z ASD i żaden z HC nie osiągnął wartości powyżej proponowanej wartości odcięcia punktów 17.⁵⁷ Uczestnicy obu grup zostali dobrani pod względem płci, wieku. i lata edukacji (Tabela II).

 

TABELA II.

Charakterystyka uczestników. ASD, zaburzenie ze spektrum autyzmu; HC, zdrowe kontrole; n, liczba; SD, odchylenie standared

Efekt

Samotne i diadyczne zachowania seksualne

Kobiety

Jak pokazano w Tabela III, nie stwierdzono różnic między kobietami w częstości masturbacji (P> 0.05). Jednak kobiety HC wskazywały na częstsze stosunki płciowe niż pacjentki z ASD (P<0.05). Ten sam wzorzec stwierdzono w odniesieniu do pytania „jak często pragniesz odbyć stosunek płciowy”, co wskazuje, że kobiety HC miały większe pragnienie stosunku płciowego niż ich odpowiedniki z ASD (P<0.05).

Mężczyźni

W odniesieniu do częstości masturbacji u mężczyzn, uczestnicy ASD zgłaszali częstszą masturbację niż mężczyźni HCs (P<0.01). W porównaniu z częstotliwością współżycia seksualnego stwierdzono odwrotny wzorzec, przy czym HC zgłaszały wyższą częstotliwość stosunków płciowych niż osoby z ASD. Mężczyźni z ASD zgłaszali większe pragnienie seksualne niż ich koledzy z HC (P<0.05, Tabela III).

 

TABELA III.

Samotne i diadyczne zachowania seksualne u pacjentów z wysokim autyzmem w porównaniu z osobami zdrowymi. ASD, zaburzenie ze spektrum autyzmu; HC, zdrowe kontrole; ns, nieistotne

Zachowania hiperseksualne

U pacjentów z HBI, ASD (HBI_suma= 35.1; SD = 13.7) miał znacznie wyższy wynik niż HC (HBI_suma= 29.1; SD = 8.7; P<0.001), a znacznie więcej osób z ASD miało wyniki powyżej proponowanej wartości granicznej 49 punktów, a zatem można je było zaklasyfikować jako hiperseksualne (P<0.01). Jak pokazano w Tabela IVmężczyźni z rozpoznaniem ASD zgłosili więcej zachowań hiperseksualnych, podczas gdy nie było takich różnic między pacjentkami z ASD a kobietami z HC. Ponadto, podczas gdy osobniki płci męskiej 17 z ASD osiągały wartość powyżej wartości granicznej punktów 49, a zatem mogły być opisane jako hiperseksualne, tylko dwa HCs mężczyzn uzyskały wynik powyżej proponowanego odcięcia (P<0.001). Nie stwierdzono różnic między kobietami z ASD i HC w odsetku hiperseksualności.

 

TABELA IV.

Wskazania do hiperseksualności i parafilii u pacjentów z autyzmem o wysokiej funkcjonalności w porównaniu ze zdrowymi osobami kontrolnymi. ASD, zaburzenie ze spektrum autyzmu; HC, zdrowe kontrole; HBI = spis zachowań hiperseksualnych; max, maksimum; nie dotyczy, nie dotyczy. *P-wartości nadal ...

Dyskusja

Według naszej wiedzy jest to pierwsze badanie mające na celu zbadanie specyficznych dla płci aspektów hiperseksualnych i parafilicznych fantazji i zachowań w kohorcie wysoko funkcjonujących osób z ASD w porównaniu z dopasowaną grupą kontrolną. Nasze główne odkrycia są takie, że osoby z ASD wykazują więcej fantazji i zachowań hiperseksualnych i parafilnych niż HC.

Wcześniejsze badania sugerowały, że u osób z ASD, chociaż uważane głównie za heteroseksualne,¹⁸ były wyższe stawki (aż do 15% do 35%) orientacji homoseksualnej lub biseksualnej niż w populacji spoza ASD.^14,64 W niniejszym badaniu mniej osób z ASD zgłosiło, że są heteroseksualne niż HC; należy jednak zauważyć, że wszystkie HC były heteroseksualne i dlatego nie są porównywalne z ogólną populacją. W Global Online Sexuality Survey, 10% uczestników wskazało na bycie homoseksualistą.⁶⁵ Dokonano różnych założeń dotyczących szerszego zakresu orientacji seksualnej w populacji ASD. Być może płeć nie jest tak istotna przy wyborze partnera ze względu na ograniczony dostęp do związków romantycznych lub seksualnych oraz ograniczone doświadczenie i wymianę socjoseksualną z rówieśnikami. W połączeniu z mniejszą wiedzą seksualną może to prowadzić do ograniczonego zrozumienia orientacji seksualnej lub preferencji.^33,35,37 Ponadto istnieją dowody na to, że osoby z ASD są prawdopodobnie bardziej tolerancyjne wobec związków tej samej płci,¹⁵ i może być możliwe, że osoby z ASD wybierają swoje preferencje seksualne bardziej niezależnie od tego, co jest społecznie akceptowane lub wymagane, być może częściowo z powodu mniejszej wrażliwości na normy społeczne lub role płciowe.¹⁵

Istotnie więcej HC niż osób z ASD zgłaszało istnienie związku z wyraźnymi różnicami płciowymi. Więcej kobiet niż mężczyzn z ASD było w związku. Wyniki innych badań oceniających różnice płci w statusie związku są niejednoznaczne, ale istnieją dowody na to, że chociaż mężczyźni pragną związków diadycznych bardziej niż kobiety, kobiety z ASD częściej są w związku romantycznym i seksualnym.^11,31 Może to wynikać ze zdolności kobiet z ASD do korzystania z bardziej zaawansowanych strategii radzenia sobie (np. Naśladowania umiejętności społecznych ich rówieśników bez ASD), co prowadzi do mniejszego upośledzenia funkcjonowania społecznego.^33-36 Jeśli chodzi o częstotliwość zachowań seksualnych, kobiety z ASD zgłosiły więcej samotności niż zachowania seksualne zorientowane na osobę i mniej chęci do odbycia stosunku seksualnego z partnerem niż ich koleżanki z ASD. Podobny wzorzec stwierdzono u mężczyzn z ASD, co jest zgodne z innymi badaniami.^12,23,24,33

Jednak lekceważenie norm społecznych wraz z często spotykanymi ograniczonymi umiejętnościami społecznymi i nadwrażliwością sensoryczną lub nadwrażliwością może również zwiększyć ryzyko angażowania się w nienormatywne lub ilościowo ponadprzeciętne zachowania seksualne.^22,38 Podkreślając to założenie, stwierdziliśmy, że zachowania hiperseksualne były częściej zgłaszane osobom z ASD niż HC; jednak różnice te były głównie powodowane przez pacjentów płci męskiej z ASD i nie zaobserwowano różnic między grupami kobiet. W oparciu o precyzyjną operacjonalizację zachowań hiperseksualnych, wcześniejsze badania wykazały szacunki rozpowszechnienia od 3% do 12% dla zdrowych mężczyzn.^66-68 W internetowej ankiecie przeprowadzonej wśród prawie niemieckich mężczyzn z 9000 Klein i współpracownicy stwierdzili występowanie hiperseksualnych zachowań (definiowanych jako ponad siedem orgazmu na tydzień w okresie 1 miesiąca) 12%.⁶⁹ Wyraźnie wskazuje to, że u większej liczby mężczyzn z ASD w naszym badaniu zaobserwowano zachowania hiperseksualne niż te szacunki oparte na populacji. Do tej pory tylko Fernandes i jego współpracownicy oceniali zachowania hiperseksualne u osób z ASD i stwierdzili niższe wskaźniki niż my.⁷⁰ Spośród 55 wysoko funkcjonujących mężczyzn ASD ocenianych, 7% zgłosił zachowania hiperseksualne, zdefiniowane jako więcej niż siedem czynności seksualnych tygodniowo, a 4% zaangażowało się w czynności seksualne przez ponad 1 godzinę dziennie, co jest wyraźnie poniżej liczb znalezione w niniejszym badaniu. Jednak Fernandes i wsp. Nie wspomnieli o tym, jak zdefiniowali czynności seksualne, i możliwe jest, że uczestnicy ich badania oceniali jedynie czynności seksualne diadyczne, wyjaśniając mniejszą liczbę zachowań hiperseksualnych.⁷⁰ Możliwe przyczyny wyższego odsetka hiperseksualności u mężczyzn z ASD pozostają niejasne, ale można postawić hipotezę, że są one częścią powtarzających się zachowań lub są pod wpływem osobliwości sensorycznych. Ponieważ nie rozróżnialiśmy zachowań seksualnych zorientowanych na osobę i zorientowanych na siebie, wyższy odsetek zachowań hiperseksualnych u mężczyzn z ASD może być również wyrazem nadmiernej masturbacji, co stwierdzono w innych badaniach i opisach przypadków. Sugerowano, że nadmierne zachowanie masturbacyjne może odzwierciedlać pragnienie bycia aktywną seksualnie, chociaż nie jest w stanie tego osiągnąć z powodu problemów związanych z diadycznym stosunkiem seksualnym z powodu ograniczonych umiejętności społecznych.^14,46-48,52 W odniesieniu do kobiet przeprowadzono znacznie mniej badań na temat częstości zachowań hiperseksualnych, a ze względu na małą liczebność prób, szacunki rozpowszechnienia wahają się od 4% do 40% w populacji ogólnej.⁶⁰ W niemieckim badaniu walidacyjnym HBI, 4.5% z prawie 1000 kobiet zaliczało się powyżej proponowanego punktu odcięcia hiperseksualności.⁵⁹ Jako część DSM-5 w badaniach terenowych nad zaburzeniami hiperseksualnymi stwierdzono, że 5.3% wszystkich pacjentów poszukujących pomocy w specjalistycznym ośrodku opieki ambulatoryjnej to kobiety,⁴³ wskazując, że odsetek zachowań hiperseksualnych może być znacznie niższy u kobiet niż u mężczyzn. Ponieważ pacjentki z ASD wydają się lepiej przystosowane społecznie i zazwyczaj wykazują mniej wyraźne symptomy ASD (np. Mniej powtarzające się zachowania), nie jest zaskakujące, że zachowania hiperseksualne w niniejszym badaniu były również rzadziej spotykane u kobiet niż u mężczyzn ASD.

Jak dotąd nie ma prawie żadnych systematycznych badań nad parafilami w populacji ASD^64,70; większość informacji pochodzi ze studiów przypadków. Co więcej, prawie wszystkie studia przypadków dotyczyły parafilicznych zachowań u mężczyzn z ASD z pewnego rodzaju zaburzeniami poznawczymi; w związku z tym porównanie z wynikami niniejszego badania jest wyraźnie ograniczone. W badaniu Fernandesa i jego współpracowników (według naszej wiedzy jedyne wcześniejsze badanie, które dotyczyło parafili w dobrze funkcjonujących mężczyznach z ASD), najczęściej były to parafiryzm i fetyszyzm.⁷⁰ Fantazje i zachowania Voyeuristic były również jednym z najczęściej spotykanych parafili dla mężczyzn i kobiet z ASD w niniejszym badaniu. Ponadto często zgłaszane parafilie były masochistycznymi i sadystycznymi fantazjami i zachowaniami. Ponownie, może to być wyrazem wyraźnej nadwrażliwości w populacji ASD, co wskazuje, że takie osoby potrzebują ponadprzeciętnej stymulacji, aby zostać pobudzonym seksualnie. Ponadto Fernandes i wsp. Stwierdzili, że występowanie parafilii było związane z większą liczbą objawów ASD, niższym poziomem zdolności intelektualnych i niższym poziomem funkcjonowania adaptacyjnego, wskazując, że niższe zdolności poznawcze wydają się być ważnym czynnikiem w etiologii fantazji parafilnych i zachowania w ASD.⁷⁰ Można postawić hipotezę, że świadomość norm społecznych i samokontroli behawioralnej jest jeszcze niższa u osób z ASD z zaburzeniami poznawczymi, wyjaśniając wyższy odsetek zachowań parafilnych. Chociaż wiele osób z ASD w obecnym badaniu miało fantazje parafiliczne, znacznie mniej osób faktycznie wykazało jawne zachowania parafilowe, co potwierdza sugestię, że osoby o wysokim funkcjonowaniu ASD mogą mieć wyższe zdolności samokontroli niż pacjenci z ASD z zaburzeniami poznawczymi. Informacje o parafilach w populacji ogólnej są również rzadkie, a większość badań z udziałem mężczyzn, głównie rekrutowanych w warunkach klinicznych lub kryminalistycznych.⁷¹ W populacji ogólnej przyjmuje się, że częstość występowania dowolnej parafilii wynosi między 0.4% a 7.7%. ^72-75 Ponadto, korzystając z QSEB, Ahlers i wsp. Odkryli współczynnik 59% dla dowolnych fantazji parafilowych i odsetek 44% dla dowolnego zachowania parafilowego w próbie ogólnej populacji niemieckich mężczyzn 367, przy czym najczęstsze fantazje parafiliczne są voyeurystyczne (35 %), fantazje fetyszystyczne (30%) i sadystyczne (22%).⁶¹ W niniejszym badaniu, szczególnie u osób z ASD, częstość fantazji i zachowań parafilnych była wyższa niż szacowana częstość występowania stwierdzona w większości badań populacji ogólnej. Ponownie stwierdziliśmy wyraźne różnice płci w częstości występowania parafilowych fantazji i zachowań w naszej populacji ASD. Możliwe wyjaśnienie tych różnic może polegać na tym, że silniejszy popęd seksualny u mężczyzn z ASD może pośredniczyć w istnieniu parafili poprzez zwiększoną energię w odgrywaniu ich zainteresowań seksualnych lub że osoby o wysokim popędzie seksualnym łatwiej przyzwyczają się do pewnych czynności, prowadząc je tym samym dążenie do nowych działań.^71,76,77 Co więcej, hiperseksualność może również prowadzić do obniżenia podstawowego obrzydzenia lub niechęci do seksualnych fantazji lub zachowań wyjaśniających związek między wyższym odsetkiem zachowań hiperseksualnych, jak i parafilnych.⁷⁷

Wyniki naszego badania są ograniczone, ponieważ opierają się wyłącznie na raporcie własnym i nie można być pewnym, że wszyscy uczestnicy zostali zdiagnozowani przez wyszkolonego psychologa lub psychiatrę. Jednak wszyscy uczestnicy ASD uzyskali wynik powyżej wartości granicznej niemieckiej wersji AQ, zapewniając, że wykazali wyraźną symptomatologię ASD. Ponadto wszyscy uczestnicy zostali zatrudnieni przez grupy samopomocy ASD lub ośrodki opieki ambulatoryjnej ASD, co wskazuje, że ich kontakt z systemem medycznym wynikał z ich symptomatologii. Nasze wyniki badań są również ograniczone możliwościami, że osoby z większym zainteresowaniem kwestiami związanymi z seksualnością, a być może także mającymi więcej problemów seksualnych, częściej zgłaszały się na ochotnika do udziału, co wpływa na badaną populację. Mogło to doprowadzić do przeszacowania rzeczywistej liczby fantazji i zachowań hiperseksualnych i parafilnych w grupie ASD. Niemniej jednak, jeśli jest to prawdą, powinno to również nastąpić w grupie HC.

Niniejsze badanie jest pierwszym, w którym bada się fantazje i zachowania hiperseksualne i parafiliczne na dużej próbie wysokowydajnych osobników płci męskiej i żeńskiej ASD w porównaniu z dopasowaną grupą kontrolną, pokazując, że chociaż osoby z ASD mają duże zainteresowanie zachowaniami seksualnymi, z powodu ich specyficzne upośledzenia w funkcjonowaniu społecznym i romantycznym, wiele z nich również donosi o pewnych osobliwościach seksualnych.

Podziękowanie

LITERATURA