Rola nieprzystosowanych funkcji poznawczych w hiperseksualności wśród wysoce aktywnych seksualnie mężczyzn i osób biseksualnych (2014)

Uczestnicy i procedura

Począwszy od lutego 2011, zaczęliśmy rejestrować uczestników wykorzystując kombinację strategii rekrutacyjnych: (1) próbkowanie oparte na respondentach; (2) internetowe reklamy na portalach społecznościowych i seksualnych; (3) wysyła e-maile przez listy gejowskich imprez w Nowym Jorku; i (4), aktywna rekrutacja w miejscach Nowego Jorku, takich jak bary / kluby gejowskie i imprezy seksualne. Uczestnicy rekrutowani z Internetu lub w aktywnej, opartej na miejscu zmianie rekrutacji zostali wstępnie sprawdzeni przy użyciu krótkiej ankiety za pośrednictwem strony internetowej ankiety Qualtrics (www.qualtrics.com) lub ankieta mobilna za pośrednictwem iPoda Touch, odpowiednio. Ta wstępnie oceniana liczba partnerów seksualnych oprócz zmiennych istotnych dla innych badań, dla których przeprowadzaliśmy badania przesiewowe. Wszyscy uczestnicy wypełnili krótki, oparty na telefonie wywiad przesiewowy w celu potwierdzenia kwalifikowalności, która została zdefiniowana jako: (1) co najmniej 18 lat; (2) biologicznie męski i samozidentyfikowany jako mężczyzna; (3) co najmniej dziewięciu różnych męskich partnerów seksualnych w poprzednich dniach 90, z co najmniej dwoma w poprzednich dniach 30; (4) samoidentyfikacja jako gej, biseksualista lub inna nieheteroseksualna tożsamość (np. Queer); oraz (5) codzienny dostęp do Internetu w celu przeprowadzenia ocen internetowych (tj. ankiet w domu, dzienników).

Uczestnicy zostali wykluczeni z projektu, jeśli wykazali dowody poważnego upośledzenia funkcji poznawczych lub psychicznych, które mogłyby zakłócać ich uczestnictwo lub ograniczyć ich zdolność do świadomej zgody, na co wskazuje wynik 23 lub niższy na Mini-Mental Status Examination (MMSE) (Folstein, Folstein i McHugh, 1975) lub dowody na aktywne i niezarządzane objawy objawów psychotycznych lub sekcji samobójczych w ustrukturyzowanym wywiadzie klinicznym dla DSM-IV-IR (SCID) (Po pierwsze, Spitzer, Gibbon i Williams, 2002).

Operacjonalizowaliśmy bardzo aktywnie seksualnie, mając co najmniej dziewięciu partnerów seksualnych w dniach 90 przed rejestracją, przy czym co najmniej dwóch z tych partnerów było w poprzednich dniach 30. Te wartości graniczne były oparte na wcześniejszych badaniach (Grov i in., 2010; Parsons, Bimbi i Halkitis, 2001; Parsons i in., 2008), w tym opartą na prawdopodobieństwie próbkę miejskiego MSM (Stall i in., 2002, 2003), która wykazała, że ​​partnerzy 9 byli ponad 2 – 3 razy większa niż średnia liczba partnerów seksualnych wśród aktywnych seksualnie mężczyzn homoseksualnych i biseksualnych. Dla celów tego badania partnerzy seksualni zostali zdefiniowani jako kontakt z każdym partnerem płci męskiej, z którym uczestnik angażował się w aktywność seksualną, która miała potencjał do doprowadzenia do orgazmu, co obejmowało, ale nie ograniczało się do, otwartego / wstawianego stosunku analnego, otwartego / wkładanie doustne, odbieranie lub wykonywanie stymulacji analnej ręcznie lub doustnie i wzajemna masturbacja. Wszystkie kryteria kwalifikowalności zostały potwierdzone podczas wizyty wyjściowej, przy czym kryteria płci zostały potwierdzone za pomocą wywiadu kontrolnego na osi czasu, w którym kalendarz jest używany do przypomnienia codziennych zachowań seksualnych (Sobell i Sobell, 1992).

Udział w badaniu obejmował zarówno ocenę w domu (w Internecie), jak i ocenę w biurze. Po tym, jak członek personelu badawczego potwierdził kwalifikację uczestników przez telefon, uczestnikom wysłano link do wypełnienia ankiety internetowej w domu przed pierwszą wizytą w biurze, która trwała około godziny. Wstępna zgoda na wypełnienie ankiety w domu została uzyskana w ramach ankiety online. Następnie uczestnicy wypełnili serię dwóch spotkań podstawowych na miejscu badań i udzielili świadomej zgody na ich pełny udział w rocznym projekcie na początku pierwszego spotkania twarzą w twarz. Wszystkie procedury zostały sprawdzone i zatwierdzone przez Institutional Review Board City University of New York. Ten artykuł skupia się wyłącznie na podstawowych danych z badań w domu, aby zbadać właściwości psychometryczne nowo stworzonego instrumentu, którego celem jest zmierzenie nieprzystosowawczych poznań na temat seksu.

Środki

Czynnikowe analizy nieprzystosowanych poznań na temat skali seksualnej

Wyniki CFA są pokazane w Tabela 2. Przeprowadziliśmy wstępną analizę wszystkich elementów, a następnie dokonaliśmy iteracyjnych modyfikacji skali w oparciu o parametry modelu i wskaźniki modyfikacji, aby wyeliminować komplikacje psychometryczne, takie jak zależność lokalna (tj. Pozostałe korelacje między elementami) i obciążenie krzyżowe na wiele czynników. Mimo, że problemy te można łatwo rozwiązać statystycznie przy użyciu zmiennych ukrytych, przedstawiają one trudności przy próbie użycia modelowania nie utajonego, takiego jak prosta regresja liniowa z obliczonymi wynikami podskali, opartymi raczej na średnich odpowiedziach przedmiotu niż na wynikach analizy czynnikowej. W związku z tym decyzje te zostały podjęte w celu opracowania skali, która może być z powodzeniem wykorzystywana zarówno w ramach ukrytego modelu modelowania, jak i poza nim.

Początkowa kolumna ładowań czynników w Tabela 2 wyświetla zarówno niestandaryzowane, jak i znormalizowane wyniki CFA ze wszystkimi elementami 17 wprowadzonymi do odpowiednich czynników. Jak widać w Tabela 2, model początkowy nie pasował dobrze do danych - CFI i TLI były zarówno mniejsze niż 0.95, a RMSEA było powyżej 0.06. Było kilka źródeł niedopasowania oryginalnego modelu. Elementy 8, 13 i 14 źle załadowały podskalę Disqualified Benefits w stosunku do innych elementów i zostały w ten sposób usunięte z kolejnych iteracji. Element 1 został usunięty z powodu wysokiej korelacji rezydualnej z Item 2, a element 4 został usunięty z powodu resztkowej korelacji z kilkoma innymi elementami w podskali Magnified Necessity. Obecność resztkowych korelacji sugeruje, że oprócz czynnika zainteresowania, elementy miały wspólny inny niezmierzony konstrukt, co skutkowało pozostałą kowariancją, która nie została wyjaśniona przez model, co może zniekształcić nie ukryte zastosowania skali, które nie biorą ich kowariancja pod uwagę. Element 12 został usunięty w wyniku obciążenia krzyżowego w podskali Zminimalizowana skuteczność, jak również potencjalnych korelacji resztkowych z kilkoma pozycjami w tej podskali.

Ostateczny model CFA znacznie poprawił dopasowanie, ze wszystkimi wskaźnikami innymi niż statystyka testu chi-kwadrat wskazująca silne dopasowanie do danych na podstawie ustalonych progów. Podskala Magnified Necessity zawierała przedmioty 2, 3, 5, 6 i 7; podskala korzyści zdyskwalifikowanych zawierała przedmioty 9 – 11; Zminimalizowana podskala samowystarczalności zawierała elementy 15 – 17. Czynniki wynikowe zostały również poprawione przez usunięcie przedmiotów - na przykład wariancja współczynnika korzyści zdyskwalifikowanych wzrosła ponad dwukrotnie. Co ciekawe, korelacje podskali Powiększona Konieczność i Korzyści Zdyskwalifikowane z podskalą Zminimalizowanej Samowystarczalności nie zmieniły się znacząco między modelami oryginalnymi i ostatecznymi. Hipoteza o braku korelacji między podskalami „Konieczność i korzyści” została poparta przez model. Gdy pozwolono się swobodnie zmieniać i być szacowanym przez model, korelacja została oszacowana jako 0.07, była nieistotna i pogorszyła dopasowanie całego modelu.

Modelowanie stowarzyszenia między podskalami MCAS a hiperseksualnością

Po potwierdzeniu najlepiej dopasowanej struktury dla trzech podskal MCAS, staraliśmy się przetestować zależności strukturalne między nimi i wyniki badań przesiewowych hiperseksualności. Wyniki analizy SEM przedstawiono w Rys. 1. Analiza SEM potwierdziła poznawczy model hiperseksualności zgodny z samoregulacyjnymi modelami zachowania, jak opisano w dyskusji. Dopasowanie modelu było doskonałe, a wszystkie wskaźniki przekraczały minimalne kryteria dobrego dopasowania. Zarówno podskale Powiększonej Konieczności, jak i Zdyskwalifikowanych miały znaczący bezpośredni wpływ na podskalę Zminimalizowana Samo-Skuteczność, co sugeruje, że wyższe poziomy tych dwóch czynników były związane z większą minimalizacją własnej skuteczności seksualnej; podskala powiększonej konieczności była znacznie silniejszym predyktorem zminimalizowanej samowystarczalności niż podskala korzyści zdyskwalifikowanych. Wszystkie trzy podskale znacząco przewidywały badania przesiewowe w kierunku hiperseksualności i wyjaśniły 45% zmienności wyników badań przesiewowych. Wpływ powiększonej konieczności i zdyskwalifikowanych korzyści na pozytywny wynik badań przesiewowych w kierunku hiperseksualności był częściowo mediowany przez zminimalizowaną samowystarczalność - obie miały znaczące bezpośrednie skutki dzięki zminimalizowanej skuteczności własnej. Ogólnie rzecz biorąc, powiększona konieczność była najsilniejszym predyktorem badań przesiewowych pozytywnych pod względem hiperseksualności z całkowitym efektem 0.55 w porównaniu z 0.32 dla Disqualified Benefits i 0.26 dla zminimalizowanej samo-skuteczności.

Różnice demograficzne w podskalach MCAS

Stosując jednoczynnikową analizę wariancji ANOVA z testami post-hoc najmniejszej istotnej różnicy Fishera (tj. LSD), stwierdziliśmy istotne różnice w wynikach podskali Świadczenia zdyskwalifikowane według pochodzenia rasowego / etnicznego. Czarni mężczyźni mieli wyższe wyniki w podskali Disqualified Benefits niż Latino (p = .004), biały (p = .02) i mężczyźni o nieznanym tle (p = .01); Mężczyźni latynoscy mieli niższe wyniki niż mężczyźni wielorasowi (p = .04) oprócz Czarnych; mężczyźni wielorasowi mieli wyższe wyniki niż mężczyźni o nieznanym tle (p = .03) oprócz mężczyzn Latino. Nie stwierdzono znaczących różnic rasowych / etnicznych w odniesieniu do podskali powiększonej konieczności lub zminimalizowanej skuteczności własnej i nie zidentyfikowaliśmy żadnych różnic w trzech podskalach MCAS na podstawie statusu HIV, zatrudnienia, wykształcenia lub statusu związku.

Dwuwymiarowe stowarzyszenie podskal MCAS z odpowiednimi zmiennymi psychospołecznymi

Następnie zbadaliśmy dwuwymiarowe korelacje między trzema podskalami MCAS i innymi zmiennymi psychospołecznymi, które teoretycznie lub empirycznie zaproponowano, aby wpłynąć na hiperseksualność. Jak widać w Tabela 3, znaleźliśmy podobne wzorce skojarzeń w trzech podskalach, z których każda miała znaczącą i pozytywną korelację z impulsywnością, rozregulowaniem emocjonalnym, depresją / lękiem i kompulsywnością seksualną. Podskale powiększonej konieczności i zminimalizowanej skuteczności były istotnie i pozytywnie związane z pobudzeniem seksualnym, podczas gdy podskala korzyści zdyskwalifikowanych miała współczynnik bliski zeru. Wszystkie trzy podskale MCAS były istotnie i pozytywnie związane z podskalą Hamowania Seksualnego odpowiadającą hamowaniu z powodu zagrożenia niewydolnością ruchową (tj. Zahamowanie płciowe I), podczas gdy tylko podskala Świadectwa Dyskwalifikacji była powiązana z podskalą Hamowania Seksualnego związaną z hamowaniem wynikającym z zagrożenie konsekwencjami wydajnościowymi (np. seksualne zahamowanie II). Wiele zmiennych psychospołecznych miało również silne powiązania ze sobą.

Nieprzystosowane poznania na temat rozwoju płciowego i seksualnego mniejszości

Mężczyźni homoseksualni i biseksualni są znacznie bardziej skłonni do zgłaszania nieprzystosowujących się poznań, takich jak niska samoocena i beznadziejność, w ciągu całego życia niż heteroseksualni mężczyźni (np. Hatzenbuehler, 2009; Hatzenbuehler, McLaughlin i Nolen-Hoeksema, 2008; Safren i G., 1999). Mężczyźni homoseksualni i biseksualni mogą doświadczać więcej uprzedzeń poznawczych dotyczących seksu, biorąc pod uwagę ich nieproporcjonalne narażenie na wykorzystywanie seksualne w dzieciństwie, stresory mniejszościowe związane z ich orientacją seksualną oraz tajemnicę i wstyd, które często otaczają pojawiającą się gejowską lub biseksualną tożsamość w wielu wczesnych etapach rozwoju (D'Augelli, 2002; Lelutiu-Weinberger i in., 2011; Pachankis i Bernstein, 2012; Parsons i in., 2012; Stall i in., 2003). Na przykład seksualne wykorzystywanie dzieci wiąże się z zaburzeniami poznawczymi i przeżuwaniem (Briere & Elliott, 2003), co z kolei częściowo pośredniczy w związku między wykorzystywaniem seksualnym w dzieciństwie a zachowaniami konsumpcyjnymi, takimi jak jedzenie i używanie substancji, aby poradzić sobie z cierpieniemSarin i Nolen-Hoeksema, 2010). Ponadto, ukrywanie kluczowego aspektu własnej tożsamości, takiej jak orientacja seksualna, w ważnym okresie rozwoju okazało się silnie kształtować własną koncepcję siebie i zachowania zdrowotne (Pachankis i Hatzenbuehler, 2013). Chociaż nie jest to bezpośrednio testowane tutaj, model, który lokalizuje źródło nieprzystosowawczych myśli na temat seksu w rozwoju młodzieży, jest zgodny z modelami rozwojowymi stresu mniejszościowego i innych zachowań zdrowotnych. Włączenie miernika nieprzystosowawczych poznań na temat seksu w badaniach rozwoju gejów i mężczyzn biseksualnych może jeszcze bardziej wyjaśnić rolę poznania w modelach seksualności gejów i mężczyzn biseksualnych oraz konsekwencje doświadczeń stresu mniejszościowego.

Implikacje kliniczne

Nasze odkrycia dotyczące wkładu powiększonych korzyści, dyskwalifikowanych wad i zminimalizowania poczucia własnej skuteczności w modelu predykcyjnym hiperseksualności były zgodne z istniejącymi studiami przypadków i wskazówkami klinicznymi dotyczącymi leczenia tego zjawiska (np. Shepherd, 2010; Weiss, 2004), a także podejścia do leczenia innych problemów seksualnych, takich jak ekshibicjonizm i fetyszyzm (Murphy i Page, 2008; Wincze, 2000). Podejścia kognitywne w tych zabiegach ułatwiają dokładną ocenę potencjalnych konsekwencji danej aktywności seksualnej i sprzyjają poczuciu własnej skuteczności w kontrolowaniu swoich problematycznych zachowań seksualnych. Ponadto podejścia terapeutyczne do innych behawioralnych problemów nadmiarowych (np. Nadużywanie substancji, hazard patologiczny) wykorzystują poznawcze techniki restrukturyzacji, począwszy od abstrakcyjnego konstruowania kuszących bodźców (np. Hofmann, Deutsch, Lancaster i Banaji, 2010) przeszkadzać w automatycznym przetwarzaniu pokus (np. Wiers, Rinck, Kordts, Houben i Strack, 2010). Techniki te ostatecznie budują poczucie własnej skuteczności w zakresie zmiany zachowania, bardziej adaptacyjnych przekonań na temat zachowania problemowego i samokontroli (Marlatt i Gordon, 1985). Interwencja mająca na celu ułatwienie wglądu we własne usprawiedliwienie dla niedawnego niechronionego seksu analnego wśród mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami przyniosła 60% redukcję niechronionego seksu analnego wśród odbiorców w porównaniu z brakiem zmiany w grupie, która otrzymała standardowe doradztwo w zakresie zmniejszania ryzyka HIV (Dilley i in., 2007). Wyniki licznych badań dotyczących zapobiegania nawrotom badających inne zachowania ryzykowne dla zdrowia pokazują, że interwencje, które zmieniają poznanie dotyczące swoich problematycznych zachowań, mogą w rzeczywistości prowadzić do zmniejszenia tego zachowania.

Ponieważ nasze badanie nie mogło ustalić związku przyczynowego, implikacje kliniczne muszą być rysowane ostrożnie. Podczas gdy redukcje nieprzystosowawczych poznań mogą poprzedzać redukcję zachowań hiperseksualnych, nie możemy wykluczyć, że nieprzystosowalne poznania mogą podążać za problematycznymi zachowaniami lub że niezmierzona trzecia zmienna może wyjaśniać związek między poznaniem a zachowaniem. Jednak wyniki niniejszego badania sugerują, że wysoki poziom nieprzystosowawczych myśli na temat seksu, zwłaszcza dyskwalifikowanych korzyści z seksu, współwystępuje z bardziej problematyczną hiperseksualnością. W rzeczywistości jest możliwe, że głównym czynnikiem różnicującym aktywnych seksualnie mężczyzn homoseksualnych i biseksualnych, którzy wykazują pozytywny i negatywny wpływ na hiperseksualność, może być poziom stresu poznawczego doświadczany przez homoseksualistów z problematyczną hiperseksualnością, chociaż taka możliwość czeka na badanie empiryczne. Nasze wyniki były również zgodne z możliwością, że zdrowa perspektywa poznawcza dotycząca seksualności może być niespójna z powtarzającymi się, trudnymi do kontrolowania fantazjami seksualnymi, popędami i zachowaniami związanymi ze znacznym niepokojem osobistym i negatywnymi konsekwencjami. Zatem nasze wyniki sugerują, że podejścia terapeutyczne, które wywołują negatywne postawy wobec seksualności, nie podkreślają korzyści płynących z seksu i zachęcają do przekonania, że ​​ktoś nie kontroluje jego zachowań seksualnych, może nieumyślnie służyć do utrwalania, a nie ograniczania hiperseksualności.

Wyniki tego badania zbliżają się, ale w dużej mierze obchodzą, ważną kwestię nomenklaturową o implikacjach klinicznych. Konkretnie, argumentacja problematycznej hiperseksualności w standardowej nomenklaturze diagnostycznej i programie badań może być argumentowana w celu patologizowania zdrowego aspektu ludzkiego życia. Argument ten może być szczególnie ważny dla homoseksualistów i biseksualistów, grupy osób, których seksualność była w różny sposób patologizowana we współczesnej historii, problem społeczny, który trwa do dziś (Gallup, 2012). Jednak obecność skrajnie sztywnych lub niedokładnych myśli na temat seksu wśród homoseksualistów i mężczyzn biseksualnych stanowi sam w sobie problem kliniczny, potencjalnie nawet patognomoniczny objaw problematycznej hiperseksualności, niezależnie od argumentów za i przeciw moralnej lub społecznej wartości intensywnego seksu fantazje, pragnienia lub zachowania. W rezultacie identyfikacja i leczenie niepoprawnej treści myśli i związanych z nią procesów poznawczych dotyczących seksu za pomocą ważnych miar i modeli koncepcyjnych stanowi kluczowy priorytet zdrowia psychicznego niezależnie od związku z konkretnym problemem zdrowia psychicznego. Badanie to sugeruje, że zmniejszenie zaburzeń poznawczych, z którymi borykają się mężczyźni, którzy doświadczają problematycznej hiperseksualności, zamiast zmniejszać poziomy zachowań seksualnych, może samo w sobie zmniejszać problemową hiperseksualność.

Ograniczenia

Dwa istotne ograniczenia tego badania to podejście do pobierania próbek i projektowanie przekrojowe. Chociaż byliśmy w stanie zatrudnić zróżnicowaną próbę wysoce aktywnych seksualnie mężczyzn homoseksualnych i biseksualnych, wszyscy ci mężczyźni mieszkali w obszarze metropolitalnym Nowego Jorku, musieli mieć dostęp do Internetu i byli dobrze wykształceni. Konieczne są dalsze badania w celu ustalenia, czy próbki mężczyzn nie będących mieszkańcami miast lub osób mniej wykształconych, które są wysoce aktywne seksualnie, zachowują różne profile poznawczych adaptacji, które wykazują potencjalnie różne skojarzenia z hiperseksualnością. Większa próbka dodatkowo przyniosłaby więcej mocy do wykrywania istotnych predyktorów w naszym wielozmiennym modelu logistycznym. Co więcej, podejście przekrojowe zastosowane w niniejszym badaniu ograniczyło naszą zdolność do określenia, czy nieprzystosowane poznania dotyczące seksu były przyczyną, wynikiem, obiema lub żadną z problematycznych hiperseksualności. Projekt podłużny, który śledzi bardzo aktywnych seksualnie mężczyzn homoseksualnych i biseksualnych w krytycznym okresie przed rozwinięciem problematycznej hiperseksualności, zapewniłby środki niezbędne do określenia czasowej roli nieprzystosowawczych poznań na temat seksu. Jak wspomniano wcześniej, stowarzyszenia te mogą działać ze sobą, a przyszła praca powinna wykorzystywać projekty, które są w stanie zbadać współwystępujące zmiany w zachowaniach seksualnych, nieprzystosowawczych poznaniach i hiperseksualności. Dalsze, ekologiczne chwilowe próbkowanie poznań przed i po spotkaniach seksualnych pozwoliłoby na identyfikację fluktuacji w nieprzystosowawczych poznaniach na temat płci i ich czasowego wpływu na zachowania seksualne.

Wreszcie Rada Powiernicza Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego postanowiła nie uwzględniać zaburzeń hiperseksualnych ani jako formalnej diagnozy, ani w sekcji podręcznika do dalszych badań. Konieczne są jednak trwające badania, aby zbadać możliwe kryteria problemowej hiperseksualności, a także instrument proponowany do jej oceny, Inwentarz przesiewowy zaburzeń hiperseksualnych, nasz podstawowy pomiar wyniku. W bieżących analizach skupiliśmy się na wersji raportu z własnej skali, a nie na skali podawanej przez lekarza. Obecnie nie wiadomo, czy różne tryby oceny znacząco wpływają na zdolność skali do klasyfikowania hiperseksualności. Badania mające na celu ustalenie najdokładniejszego sposobu pomiaru problematycznej hiperseksualności wymagają ustalenia hiperseksualności jako ważnego taksonu diagnostycznego.

Projekt ten był wspierany przez grant badawczy Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego (R01-MH087714; Jeffrey T. Parsons, główny badacz). H. Jonathon Rendina był częściowo wspierany przez Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego Ruth L. Kirchstein Individual Predoctoral Fellowship (F31-MH095622). Za treść odpowiadają wyłącznie autorzy i niekoniecznie odzwierciedlają oficjalne poglądy National Institutes of Health. Autorzy chcieliby wyrazić uznanie dla wkładu zespołu badawczego Pillow Talk: Rubena Jimeneza, Joshua Guthalsa i Briana Mustanskiego. Chcielibyśmy również podziękować pracownikom CHEST, którzy odegrali ważną rolę w realizacji projektu: Chrisowi Cruzowi, Fran Ferayorni, Sitaji Gurungowi i Chrisowi Hietikko, a także naszemu zespołowi asystentów badawczych, rekruterów i stażystów. Na koniec dziękujemy Chrisowi Ryanowi, Danielowi Nardicio i Stephanowi Adelsonowi oraz uczestnikom, którzy poświęcili swój czas na to badanie.