Ik begon waarschijnlijk op 12-jarige leeftijd met masturberen en begon tegen 14 of 15 porno te kijken. Ik ben halverwege de dertig en dit is niet mijn beste reeks. Ik heb tot 30 dagen doorgebracht zonder eerder te masturberen. Maar er is een enorm verschil tussen nu en toen. Mijn beste was ongeveer 180 jaar daarvoor, die 6 dagen, ik was letterlijk aan het vechten. Ik vocht de hele tijd met aandrang, herkauwde, enz. En toen kwam er een dag dat ik te moe was om te vechten en ik gaf het op. De spanning steeg en explodeerde. Deze keer waren deze 180 dagen anders, ik heb gewoon niet gevochten, ik zag het niet meer als een strijd. Ik had hetzelfde niveau van aandrang als de vorige keer, maar de manier waarop ik met mijn aandrang omging, was deze keer anders. Ik ben deze keer niet uitgeput, ik voel geen enkele druk, maar aan de andere kant voel ik mijn driften beetje bij beetje afnemen of ze zijn in ieder geval niet sterk zoals ze waren.
Ik denk er al een paar dagen over om hierover een bericht te plaatsen. Het is omdat ik veel mensen zie poseren over vechten, vechtende geesten en doorgaan met vechten. Beste broeders, ik kan niet meer stressen, geef alsjeblieft op met vechten, want dit is een strijd die je niet kunt winnen. Beschouw het alsjeblieft niet als een strijd. Ik heb ergens een verhaal gelezen uit een Indiaas epos over een demon die de helft van de kracht krijgt van degene die ertegen vecht. De demon trekt de helft van de kracht van zijn tegenstander en wordt sterker en de tegenstander wordt zwakker. Porno, is zo'n demon. Elke verslaving is zo'n demon. Als je ertegen vecht, krijgt het kracht van ons en wordt het sterker en sterker totdat we op een dag te zwak zijn om te vechten en op te geven. Als we het opgeven, geven we het slecht op. Dat noemen we eetbuien.
Dus, wat kunnen we doen? Net als het verhaal van de demon, zouden we hem moeten doden zonder ertegen te vechten. Verhonger het! Geen voer geven. Hier is het eten onze aandacht, onze mentale aandacht. Dit is een andere moeilijkheid. Hoe verhongeren we iets dat altijd met kracht onze aandacht opeist? Dat is wat Napeolean Hill zegt, 'transmutatie'. 'Sublimatie', zegt de oosterse filosofie en het boeddhisme. In het begin dacht ik dat deze grappige woorden 'transmutatie' en 'sublimatie' slechts jargons zijn die worden gebruikt door spirituele geeks en dat het niet relevant is voor gewone mensen zoals ik. Pas onlangs realiseerde ik me de onschatbare waarde van deze praktijk en de enorme kracht die deze met zich meebracht. Het betekent gewoon dat je je mentale aandacht afleidt naar iets dat positief is, zodat je de ander vergeet.
Zoek iets dat de moeite waard is, pak iets dat je helpt groeien. Pak alsjeblieft geen nieuwe verslaving op om er een te vermijden, maar iets positiefs, iets interessants. Zet je geest erin. Elke keer dat een drang komt, erken dan zijn aanwezigheid, negeer het en vergeet het. Geef uw mentale aandacht aan iets anders dat positief is. Sommige mensen trainen in de sportschool, sommigen halen een muziekinstrument op, schrijven, mediteren enz.
Ik wou dat we op een dag allemaal een stadium bereiken waarin we niet langer geïnteresseerd zijn in de 'superkrachten' die NoFap zou kunnen brengen, het 'alfamannetje' ding en al dergelijke dingen en we vergeten zelfs dat we een NoFap-streak hebben en dit wordt een natuurlijk onderdeel van ons leven.
Gewoon een aanhalingsteken om te onthouden:
"Wat je ook vecht, je versterkt, en wat je weerstaat, blijft bestaan." - Eckhart Tolle
;