Op het moment van schrijven zijn er nu tal van studies waaronder verschillende beoordelingen van het gebruik van internetpornografie, waaruit blijkt dat dwangmatig gebruik van internetpornografie, zoals drugs of alcohol, verslavend is. Toch zijn er enkele onderzoekers, wetenschappers en zelfs clinici die weigeren te accepteren dat seks of internetpornografie verslavend kan worden. Ze zijn een relatief kleine groep, maar, zoals het gezegde luidt, betekent klein niet stil. In feite zijn ze zeer uitgesproken met hun beweringen en worden ze in de algemene media vaak genoemd als "experts" in het veld. Een van de meer prominente bood zelfs therapie aan advies via een internetporno cam-site. In feite zal een informele zoektocht op internet u veel artikelen opleveren die beweren de 'mythe' van seks- en / of pornoverslaving te 'ontkrachten', daarbij verwijzend naar een select aantal onderzoekers en studies die hun "porno is onschadelijk" standpunt steunen of om uit te leggen de gerapporteerde negatieve effecten als de "geloof”Dat je verslaafd bent aan porno, dat is een probleem, niet je kijkgewoonten zelf. Er lijkt ook een actuele en voortdurende Twitter-strijd te zijn voor de harten en geesten van iedereen die erom geeft te luisteren naar wat wel en niet een 'verslaving' kan worden genoemd.
Waarom is dit zo? Iedereen die zijn eigen feitelijke onderzoek naar de kwestie wil doen, zal veel studies en een groeiend aantal systematische reviews van het onderzoek vinden (een systematische review is wanneer je een onderwerp zoekt, alle studies die je vindt verzamelt en probeert te proberen tot een consensus komen over wat de onderzoeken rapporteren). Gary Wilson van de website Your Brain on Porn heeft echter een zeer grondige taak om een lange lijst met recensies en studies te verzamelen over de effecten van porno waartoe je toegang hebt hier - als je een vrije week of zo hebt om ze allemaal te doorlopen! Een ding dat ik je in één oogopslag kan vertellen, is dat deze onderzoeken allemaal voornamelijk peer-reviewed onderzoeksartikelen zijn en dat sommige beoordelingen van het onderzoek zijn. Het is moeilijk om te argumenteren tegen de enorme hoeveelheid literatuur die er nu over het onderwerp is, maar de T'war (Twitter-oorlog) woedt voort. Er zijn zelfs legale processen aan de gang om aan te geven dat wat begon als een academisch debat nu de realiteit in de echte wereld serieus neemt, waarbij een aantal individuen lasterprocedures aanspant tegen een bepaalde onderzoeker die de zaken inderdaad heel persoonlijk lijkt te hebben genomen.
Mijn eigen grondige literatuurstudie, die mijn eigen studie ondersteunt, is dat het onderzoek naar problematisch pornografisch gebruik neigt naar de classificatie van dit fenomeen als een 'gedragsverslaving'. Dit betekent dat de persoon 'verslaafd' is aan een activiteit of gedrag, in plaats van aan een stof. De American Psychiatric Association's Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) heeft al een gedragsverslaving in zijn categorie opgenomen met de naam "Middelengebruik en verslavende aandoeningen" (APA, 2013). Interessant is echter dat de terminologie van de DSM-5 het woord "verslaving" niet gebruikt om een van de diagnoses in deze categorie te beschrijven, ondanks het gebruik van de term "verslavend" in de categoriekop. In feite, zoals Richard et al. (2019) wijzen erop dat ze specifiek aangeven dat het gebruik van het woord "verslaving" is verwijderd vanwege de "onzekere definitie en de potentieel negatieve connotatie" (APA, 2013, p. 485). Ondanks de ogenschijnlijk ongemakkelijke status van welkomst / niet-welkome gast, weigert het woord "verslaving" de partij gracieus te verlaten. Het blijft rondhangen in algemeen gebruik en zowel in academische als sociale media, op de loer als de vriend die niemand wil toegeven dat hij het weet.
Dus waarom is het woord 'verslaving' zo controversieel?
In het centrum van deze academische en sociale mediastorm lijkt het woord 'verslaving' zelf te staan. Om een idee te krijgen van het gepassioneerde debat dat nog steeds woedt terwijl we spreken, dacht ik dat het tijd zou worden om dit momenteel ouderwetse, problematische maar toch aanhoudend plakkerige woord "verslaving" nader te bekijken. Eerst zal ik naar enkele definities kijken, dan zal ik proberen de geschiedenis van het woord te bekijken en tenslotte zal ik aan het eind mijn eigen, nederige mening toevoegen.
The American Society of Addiction Medicine (ASAM) definieert verslaving in grote lijnen als “een primaire, chronische ziekte van hersenbeloning, motivatie, geheugen en gerelateerde circuits. Disfunctie in deze circuits leidt tot karakteristieke biologische, psychologische, sociale en spirituele manifestaties. Dit wordt weerspiegeld in een persoon die pathologisch beloning en / of verlichting nastreeft door middelengebruik en ander gedrag. Verslaving wordt gekenmerkt door het onvermogen om zich consequent te onthouden, verminderde gedragscontrole, hunkering, verminderde herkenning van significante problemen met iemands gedrag en interpersoonlijke relaties, en een disfunctionele emotionele reactie. ”
De definitie van verslaving van het Center on Addiction is op dezelfde manier breed, “Verslaving is een complexe ziekte, vaak chronisch van aard, die de werking van de hersenen en het lichaam beïnvloedt. Het veroorzaakt ook ernstige schade aan gezinnen, relaties, scholen, werkplekken en buurten. De meest voorkomende symptomen van verslaving zijn ernstig controleverlies, voortgezet gebruik ondanks ernstige gevolgen, preoccupatie met gebruik, mislukte pogingen om te stoppen, tolerantie en terugtrekking. ”
Populaire psychologiewebsite, Psychology Today staten dat een 'persoon met een verslaving een stof gebruikt of zich bezighoudt met gedrag, waarvoor de lonende effecten een dwingende stimulans vormen om de activiteit te herhalen, ondanks nadelige gevolgen. Verslaving kan het gebruik van stoffen zoals alcohol, inhaleren, opioïden, cocaïne en nicotineof gedragingen zoals gokken. '
De APS definieert verslaving in termen van diagnosecriteria met betrekking tot stoornissen in het gebruik van middelen, en noemt alleen gokken en internetgamen als voorbeelden van gedragsverslavingen in overeenstemming met de DSM die het publiceert.
Natuurlijk zijn er andere, maar ik weet zeker dat je het idee begrijpt. Het gemeenschappelijke thema lijkt dit te zijn: Verslaving beïnvloedt het beloningscentrum van de hersenen, waardoor de verslaafde wil deelnemen aan de activiteit of de stof herhaaldelijk wil gebruiken, waardoor de persoon na verloop van tijd niet in staat is om te stoppen of het gebruik van de stof te verminderen, ondanks toenemende problemen als gevolg van de verslaving . Maar wat betekent het woord 'verslaving' eigenlijk en waar komt het vandaan?
Etymologie van verslaving
Think Richard et al., (2019) het woord verslaving heeft een lange en interessante geschiedenis. Het komt oorspronkelijk voor in de vroege Romeinse republiek. De Latijnse wortel addicere, werd gebruikt als een juridische term die "spreken met" betekent. In de latere Romeinse periode werd het ook gebruikt om schulden te beschrijven, meestal in verband met gokschulden. In de Romeinse tijd was de persoon (verslaafde) die een gokschuld bezat, was in zekere zin aan zijn schuldenaar gehecht of tot slaaf gemaakt totdat de schuld was betaald. In Elizabethaanse tijden werd het gebruikt om een intense gehechtheid aan een persoon, oorzaak of object te beschrijven. Meestal werd het woord "verslaafde" gebruikt als werkwoord, zoals om zich ergens aan te hechten of zich eraan te wijden. Bijlagen kunnen zowel positief als negatief zijn, dus het gebruik van het werkwoord was op zichzelf neutraal. Richard et al. (2019) stellen dat het de flexibiliteit is van het woord verslaving en het vermogen ervan om te worden gebruikt om een extreem negatieve of positieve gehechtheid aan te duiden, die heeft geleid tot een lange levensduur en populariteit bij algemeen gebruik, en tot diagnostische ambivalentie heeft geleid.
Het verbinden van de woorden verslaving en gehechtheid is klinisch logisch voor mij. Terwijl ik een groep voor herstel van middelengebruik voor daders leidde, begon ik de groep vaak met een activiteit waarbij verschillende definities van het woord 'verslaving' betrokken waren om de discussie te vergemakkelijken. Er waren verschillende definities, waaronder enkele medische, sommige van officiële bronnen zoals de DSM en enkele citaten van beroemde ex-gebruikers. Vervolgens vroeg ik de groepsleden om te kiezen welk citaat volgens hen hun eigen ervaring het meest beschreef. Meestal kozen de gebruikers een citaat van Dr. Patrick Carnes (die gespecialiseerd is in de behandeling van seksverslaving en verschillende boeken heeft geschreven over het onderwerp, waaronder: Uit de Schaduwen ) waarin hij verslaving omschrijft als een "pathologische relatie". Dat dit citaat, geschreven door een seksverslavingsspecialist, degene was die deze mannen het vaakst zouden kiezen, vind ik interessant. Vervolgens zouden ze hun relatie met drugs omschrijven als de meest intieme, betrouwbare en consistente relatie die ze hadden meegemaakt. Hun gehechtheid aan hun favoriete medicijn was heel reëel en vaak was het het enige waar ze voor troost terecht konden. De meeste van deze mannen hadden een geschiedenis van disfunctioneel, gewelddadig gezinsleven, en meestal werden ze in de steek gelaten door de mensen die jij en ik verwachten te kunnen vertrouwen, keer op keer. Geen wonder dat hun gehechtheid, hun verslaving aan hun inhoud was zo moeilijk op te geven. Carnes vervolgt dat de pathologische relatie met seks een vervanging is voor een gezonde relatie met mensen. Hetzelfde kan worden gezegd voor gebruikers van overmatige middelen, gokken met problemen en degenen die dwangmatig pornografie consumeren, wat mijn eigen onderzoek heeft gedocumenteerd:
'Ik heb niet echt relaties. Dat is waarom ik internetporno bekijk. Maar een paar keer kwam ik uit kortdurende relaties en voelde ik een gevoel van opluchting omdat ik wist dat ik vrij was om terug te gaan naar internetporno, en ik weet dat dat geen goede zaak kan zijn ”
Als we het woord "verslaving" opvatten als simpelweg een gehechtheid, toewijding of slavernij voor iets, of het nu een middel is, zoals alcohol of drugs, of een activiteit, zoals gokken, gamen of internetpornografie, dan lijkt de term verslaving te passen, althans als een beschrijvende term, zo niet als een diagnostische. Elke negatieve connotatie aan het woord kan heel goed worden gehecht aan de stof of het gedrag dat in dat geval problematisch wordt, niet aan het woord 'verslaving' zelf. Bovendien zijn de koppen die beweren dat pornoverslaving 'niet bestaat' of een 'mythe' is omdat het niet als diagnose in de DSM wordt vermeld, technisch correct, omdat er in de huidige DSM geen stoornis bestaat met de eigenlijke term 'verslaving'. ”Helemaal vermeld. Het zijn allemaal stoornissen die aan de stof of het gedrag zijn verbonden, zoals bij alcoholgebruiksstoornis of opioïdgebruikstoornis enz. - ook al vallen al deze stoornissen onder de paraplu van middelengebruik en verslavend gedrag.
Goedman (2001) maakte een, nog steeds, overtuigende pleidooi voor de term "seksuele verslaving" om de verschijnselen van seksueel gerelateerde gedragsproblemen te beschrijven. Hij merkte de overeenkomsten op tussen middelengebruiksstoornis en seksverslaving en vond dat ze bijna identiek waren. In de komende 20 jaar hebben vorderingen in neurowetenschappelijke beeldvorming aangetoond dat deze overeenkomsten waarneembaar zijn in de hersenen. Dus als de term 'verslaving' uit het debat moet worden verwijderd, wat zouden we dan nog aan de discussie overlaten? Dat overmatig en dwangmatig gebruik van seks of pornografie geen kwaad kan? Dat mensen die zichzelf omschrijven als verslaafd aan internetpornografie waanvoorstellingen hebben of het bij het verkeerde eind hebben? Ik denk niet dat dat helemaal nuttig is. Feit is dat problematisch gebruik van internetpornografie en seks bestaat en voor velen een reëel probleem is. Degenen die dit fenomeen uit de eerste hand ervaren, geven ongetwijfeld minder om wat u hun aandoening wilt noemen, maar meer om hulp, herstel en genezing te krijgen van dit probleem, hoe het ook wordt genoemd. Als adviseur is het niet mijn taak om met cliënten te debatteren over het feit of hun probleem al dan niet een "echte verslaving" is of niet. Het is mijn taak om te luisteren, verandering te faciliteren en mijn cliënt te ondersteunen om een beter leven voor zichzelf en geliefden te creëren.
American Psychiatric Association. 2013. Diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen. 5e druk. Arlington, VA: auteur.
Goodman, A. (2001) What's in a name? Terminologie voor het aanduiden van een syndroom van seksueel gedreven gedrag. Seksuele verslaving en compulsiviteit. 8: 191-213, 2001. DOI: 10.1080 / 107201601753459919
Richard J. Rosenthal en Suzanne B. Faris. (2019) De etymologie en vroege geschiedenis van 'verslaving', Addiction Research & Theory, 27: 5, 437-449, DOI: 10.1080/16066359.2018.1543412
;
