Een selectieve dopamineheropnameremmer verbetert de prefrontale cortex-afhankelijke cognitieve functie: potentiële relevantie voor aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit. (2012)

Neurofarmacologie. 2012 Jul 11.

 

bron

Psychology Department, University of Wisconsin, 1202 W. Johnson St., Madison, WI 53706, USA.

Abstract

Geneesmiddelen die worden gebruikt om aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) te behandelen, verbeteren de prefrontale cortex (PFC) -afhankelijke cognitieve functie. De meeste ADHD-gerelateerde behandelingen werken als dubbele norepinefrine (NE) en dopamine (DA) heropnameremmers (psychostimulantia) of als selectieve NE-heropnameremmers (SNRI's). Bepaalde benztropine-analogen werken als zeer selectieve DA-heropnameremmers terwijl ze de versterkende werking, en dus misbruikpotentieel, van psychostimulantia missen. Om het mogelijke gebruik van deze verbindingen bij de behandeling van ADHD te beoordelen, onderzochten we de effecten van een goed gekarakteriseerde benztropine-analoog, AHN 2-005, op de prestaties van ratten in een PFC-afhankelijke vertraagde afwisselingstaak van ruimtelijk werkgeheugen. Net als bij alle geneesmiddelen die momenteel zijn goedgekeurd voor ADHD, verbeterde AHN 2-005 dosisafhankelijk de prestaties bij deze taak. Klinisch relevante doses psychostimulantia en SNRI's verhogen bij voorkeur NE en DA in de PFC. Ondanks de selectiviteit van deze verbinding voor de DA-transporter, toonden aanvullende microdialyseonderzoeken aan dat een cognitiebevorderende dosis AHN 2-005 die geen locomotorische activerende effecten had, de extracellulaire niveaus van zowel DA als NE in de PFC verhoogde. AHN 2-005 produceerde een grotere toename van extracellulaire DA in de nucleus accumbens, hoewel de omvang hiervan ver onder die van motorische activerende doses psychostimulantia lag. Gezamenlijk suggereren deze waarnemingen dat benztropine-analogen effectief kunnen zijn bij de behandeling van ADHD of andere aandoeningen die verband houden met PFC-disfunctie. Deze studies bieden een sterke grondgedachte voor toekomstig onderzoek gericht op de neurale mechanismen die bijdragen aan de cognitiebevorderende acties en de potentiële klinische bruikbaarheid van AHN 2-005 en verwante verbindingen. Dit artikel maakt deel uit van een speciale uitgave getiteld 'Cognitive Enhancers'.

Copyright © 2012 Elsevier Ltd. Alle rechten voorbehouden.