Helen Bichard, Christopher Byrne, Christopher WN Saville en Rudi Coetzer
Neuropsychologische revalidatie (in beoordeling)
Abstract
Dit artikel bespreekt de neurologische, cognitieve, psychologische en gedragsresultaten van niet-fatale wurging en vraagt, gegeven gedeelde fysiologische mechanismen, of de hypoxisch-ischemische literatuur als een proxy kan dienen. Er werden 27 empirische, peer-reviewed studies gevonden die voldeden aan de inclusiecriteria. Neurologische gevolgen waren onder meer bewustzijnsverlies, wat wijst op op zijn minst licht verworven hersenletsel, beroerte, toevallen, motorische en spraakstoornissen en verlamming. Psychologische uitkomsten waren onder meer PTSD, depressie, suïcidaliteit en dissociatie. Cognitieve en gedragsmatige gevolgen werden minder vaak beschreven, maar omvatten geheugenverlies en therapietrouw. Over het algemeen kan het bewijs suggereren dat wurging bij huiselijk geweld en aanranding alle ernstige gevolgen van hypoxisch-ischemisch letsel kan delen, maar extra neuropsychologische last met zich meebrengt. In geen enkel artikel werd een formele neuropsychologische beoordeling gebruikt: het merendeel waren medische casestudy's of gebaseerd op zelfrapportage. Er is daarom behoefte aan verder neuropsychologisch onderzoek, gericht op cognitieve en gedragsmatige uitkomsten, met behulp van gestandaardiseerde tools en waar mogelijk controlegroepen. Dit is urgent, gezien de maatschappelijke normalisatie van wurging en de instemming met het gebruik van 'ruige seks' als juridische verdediging. We bespreken ook bredere implicaties: de populariteit van het 'verstikkingsspel' bij tieners, en halsslagaderblessures binnen mixed martial arts.
;
