Addict Biol. 2015 Sep;20(5):941-55. doi: 10.1111/adb.12223.
Vazquez-Sanroman D1, Leto K2,3, Cerezo-Garcia M4, Carbo-Gaz M1, Sanchis-Segura C1, Carulli D2,3, Rossi F2,3, Miquel M.1.
Abstrakcyjny
Pomimo faktu, że kilka danych potwierdza udział móżdżku w zmianach funkcjonalnych obserwowanych po długotrwałym używaniu kokainy, ta struktura mózgu była tradycyjnie ignorowana i wykluczana z obwodów, na które wpływają narkotyki uzależniające. W niniejszym badaniu zbadaliśmy wpływ przewlekłego leczenia kokainą na plastyczność molekularną i strukturalną móżdżku, w tym BDNF, receptory dopaminowe D3, ΔFosB, podjednostka receptora Glu2 AMPA, modyfikacje strukturalne w neuronach Purkinjego i wreszcie ocena sieci perineuronalnych (PNN) w neuronach projekcyjnych jądra przyśrodkowego, wyjście robaka móżdżku. W obecnych warunkach eksperymentalnych, w których po wielokrotnym leczeniu kokainą następował 1-tygodniowy okres karencji i nowa prowokacja kokainą, nasze wyniki wykazały, że kokaina indukowała duży wzrost poziomów proBDNF w móżdżku i jego ekspresji w neuronach Purkinjego, z ekspresją dojrzałego BDNF pozostają niezmienione.
Razem z tym myszy leczone kokainą wykazywały znaczny wzrost poziomu receptora D3. Zarówno ekspresja podjednostek Glu2 receptora ΔFosB, jak i AMPA została wzmocniona u zwierząt leczonych kokainą. Znaczące przycięcie arboryzacji dendrytów Purkiniego oraz zmniejszenie rozmiaru i gęstości butonów Purkinjego kontaktujących się z neuronami głębokiej projekcji móżdżku towarzyszyło zależnemu od kokainy wzrostowi proBDNF. Efekty związane z zażywaniem kokainy wskazują na hamujące upośledzenie funkcji Purkinjego, o czym świadczy niższa aktywność w tych komórkach.
Co więcej, wydaje się, że prawdopodobieństwo jakiejkolwiek przebudowy synaps Purkinjego jest zmniejszone ze względu na regulację w górę składników macierzy pozakomórkowej w PNN otaczających przyśrodkowe neurony jądrowe.
SŁOWA KLUCZOWE: BDNF; móżdżek; kokaina; myszy; uczulenie; ΔFosB
;