(ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY) Badanie krzyżowe trajektorii rozwojowych zaangażowania, uzależnienia i zdrowia psychicznego w grach wideo (2018)

Krzyż opóźniał relację między zdrowiem psychicznym a grą patologiczną, stosując perspektywę jednowymiarową

Poprzednie badania podłużne oceniały patologiczne gry jako konstrukt jednowymiarowy (Lemmens i in., 2011; Yu i in., 2015), gdzie objawy zostały załamane, a patologia gry była mierzona na poziomie ciągłym od niskiej do wysokiej dotkliwości. Jednowymiarowa konceptualizacja patologicznego grania pozwala na badanie wzajemnie opóźnionego związku między objawami zaburzenia gry a zdrowiem psychicznym w jednym modelu, co wskazuje na wzajemną zależność między zmiennymi w czasie (Jeon, 2015).

W tym kontekście celem pierwszego badania było zidentyfikowanie poprzedników i konsekwencji, a także różnic płci, problemów z grami wideo. Jednowymiarowa konceptualizacja zaburzeń w grach stosowana w poprzednich badaniach (Lemmens i in., 2011; Andreassen i in., 2013), został zastosowany (nazywany „patologicznym graniem” w obecnym badaniu). Oczekiwaliśmy, że znajdziemy kilka opóźnionych powiązań między zdrowiem psychicznym a objawami patologicznej gry. Ze względu na eksploracyjny charakter tego badania i mieszane dowody z poprzednich badań, wszystkie zmienne (zdrowie psychiczne i gry patologiczne) były badane zarówno jako czynniki poprzedzające, jak i jako konsekwencje patologicznych gier.

Antecedences i konsekwencje patologicznych gier z perspektywy typologicznej

Konceptualizacja zaburzeń w grach kładzie nacisk na upośledzenie funkcji i stres psychiczny, aby odróżnić zaburzenie od wysokiego zaangażowania w gry (Charlton i Danforth, 2007; Brunborg i in., 2013; Kardefelt-Winther i in., 2017). Wyzwaniem badawczym w tym obszarze była identyfikacja zmiennych, które wyraźnie rozróżniają zaangażowanie w gry i niezdrowe gry (problemy i zaburzenia). Chociaż argumentowano, że zaangażowanie (tj. Zdrowe korzystanie z gier) obejmuje przede wszystkim wyostrzenie, tolerancję i modyfikację nastroju (kryteria obwodowe), zaburzenie gry zazwyczaj wiąże się z konfliktem, wycofaniem, nawrotem i problemami związanymi z grami (podstawowe kryteria uzależnienia) (Charlton i Danforth, 2007; Brunborg i in., 2015) także. Problemy z grą zazwyczaj definiowano jako spełniające niektóre, ale nie wszystkie podstawowe kryteria uzależnienia (Brunborg i in., 2013; Wittek i in., 2016).

Zastosowanie perspektywy typologicznej umożliwia zbadanie, czy istnieją jakieś podobieństwa lub różnice między „uzależnionymi graczami”, „graczami problemowymi” i „zaangażowanymi graczami”. Zgodnie z takim rozróżnieniem, w jednym badaniu stwierdzono, że zaangażowanie w gry jest słabiej związane ze zdrowiem psychicznym wynik niż uzależnienie (Loton i in., 2016), a inne badania wykazały brak związku między zaangażowaniem w gry wideo a problemami zdrowia psychicznego (Brunborg i in., 2013, 2014). Identyfikacja takich rozróżnień może być istotna dla dalszego zrozumienia naturalnego przebiegu zaburzeń w grach oraz rozwoju narzędzi oceny klinicznej, strategii leczenia i profilaktyki. Zgodnie z naszą najlepszą wiedzą nie ma wcześniejszych badań badających związki między zdrowiem psychicznym a typologiami różnych zachowań w grach na dużej reprezentatywnej próbie młodzieży w kierunku wzdłużnym.

Celem badania 2 było zbadanie poprzedników i konsekwencji trzech typologii (uzależnionych, problemowych i zaangażowanych) graczy w czasie. Oczekiwaliśmy, że znajdziemy większą liczbę poprzedników i większą liczbę konsekwencji związanych z „uzależnionymi graczami” niż „problemowymi graczami” i „zaangażowanymi graczami”. Ze względu na eksploracyjny charakter tego badania i brak wcześniejszych badań badając różne zachowania związane z grami, stosując podejście typologiczne, wszystkie zmienne (zdrowie psychiczne i gry) były badane zarówno jako czynniki poprzedzające, jak i konsekwencje.

Czynniki poprzedzające i konsekwencje patologicznej gry

Wyniki związku między grą patologiczną a wynikami zdrowotnymi w modelu nieograniczonym przedstawiono w tabeli â € <Table11.

Wyniki testu Satorra-Bentlera różnic chi-kwadrat między nieograniczonym model ścieżki i modele z ograniczeniami (patrz załącznik OGŁOSZENIE dla tabel) podano w tabeli â € <Table2.2. Stół â € <Table22 pokazuje, że test dla brak konsekwencji gier było istotne dla depresji, lęku i samotności, wskazując, że założenie tych zmiennych nie będące konsekwencjami patologii gry było nieważne. Test dla brak poprzedników gier było istotne dla depresji, samotności i agresji fizycznej, wskazując, że te zmienne są poprzednikami patologii gry. Tak więc dopasowanie modelu było znacznie gorsze przy ograniczaniu konsekwencji i poprzedników w wyżej wymienionych zmiennych. Odkrycia wskazują, że teoretyczne założenie np., Że depresja nie jest konsekwencją patologicznej gry, zostało unieważnione. Stąd zidentyfikowaliśmy agresję fizyczną jako przyczynę patologicznego hazardu, lęku będącego konsekwencją patologicznego grania i zidentyfikowaliśmy opóźnione powiązanie między depresją, samotnością i patologicznym graniem. Test omnibus nie ujawnił różnic płci ani wieku w trzech punktach czasowych. Wskazuje to, że w tym badaniu czynniki poprzedzające zdrowie psychiczne i konsekwencje patologicznych gier były takie same dla chłopców i dziewcząt, niezależnie od wieku.

Czynniki poprzedzające i konsekwencje trzech typologii graczy

Stół â € <Table33 pokazuje wyniki analizy regresji wielomianowej. Dane wskazują, że depresja przewidywała zaangażowanie w gry wideo z T1 – T2 oraz z T1 – T3. Depresja przewidywała także problematyczne gry z interwałem 1 (T1 – T2, T2 – T3), ale nie przez 2 lat (T1 – T3). Loneliness przewidział zaangażowanie w gry wideo i problematyczne gry z T1 – T2 oraz wszystkie kategorie gier z T1 – T3. Mniejsze spożycie alkoholu przewidywało problemy z grami z T2 – T3 i T1 – T3, podczas gdy wyższe spożycie alkoholu przewidywało uzależnienie od gier w drugim roku pomiarów (T2 – T3). T1 – T2), a agresja fizyczna przewidywała wszystkie kategorie gier w tym samym czasie pomiaru.

Stół â € <Table44 przedstawia wynik analizy regresji liniowej pokazujący konsekwencje wszystkich kategorii gier w porównaniu z grupą kontrastową. Stwierdzono, że depresja jest konsekwencją problemów z grą po 1 (T1 – T2) i wszystkich kategoriach gier przez 2 lat (T1 – T3). Stwierdzono, że samotność była konsekwencją problemów z grą po 1 roku (T1 – T2) i po latach 2 (T1 – T3). Niepokój został wykryty jako konsekwencja uzależnienia od gier po 2 (T1 – T3). Agresja słowna została znaleziona jako konsekwencja problemów z grą po 1 roku (T1 – T2).

Czynniki poprzedzające i konsekwencje typologii gier

Celem badania 2 było zbadanie konkretnych powiązań między zdrowiem psychicznym a trzema typologiami gier, wykorzystując jako odniesienie graczy niezatrudnionych / nieproblemujących / nieuzależnionych. Badaliśmy typologie zarówno jako konsekwencje, jak i jako czynniki poprzedzające zdrowie psychiczne. Spodziewaliśmy się, że uzależniona grupa graczy będzie związana z większą liczbą uprzedzeń i większą liczbą konsekwencji niż inne grupy graczy, co nie miało miejsca w obecnym badaniu. W oparciu o wyniki badania 1, istotne wyniki badania 2 obejmują depresję jako czynnik poprzedzający dla zaangażowanych i problemowych graczy, samotność i agresję fizyczną jako czynniki poprzedzające dla wszystkich typologii. Jeśli chodzi o konsekwencje, odpowiednie stowarzyszenia obejmują depresję jako konsekwencję wszystkich typologii, lęk jako konsekwencja uzależnienia od gier i samotność jako konsekwencję problematycznej typologii gier.

Jak omówiono w badaniu 1, zidentyfikowaliśmy opóźnione skutki między patologiczną grą a samotnością i depresją. Badając te same zmienne w powiązaniu z typologiami, samotność została zidentyfikowana jako poprzednik i konsekwencja problematycznej gry ”, a depresja była zarówno poprzednikiem, jak i konsekwencją gry problemowej, a także gry zaangażowanej. Słaby, ale znaczący, wzajemny związek między depresją a zaangażowanymi grami był nieco zaskakujący, ponieważ poprzednie badania nie wykazały żadnych szkodliwych skutków zaangażowania w gry wideo (Brunborg i in., 2013). Obecne odkrycie sugeruje, że istotność, tolerancja i modyfikacja nastroju (kryteria peryferyjne), które są objawami IGD (Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne, 2013), może być ważne, aby zrozumieć pozornie wzajemnie podtrzymujące się powiązanie między patologicznym hazardem a samotnością / depresją znalezione w badaniu 1.

Pojawiły się również interesujące odkrycia dotyczące uzależnienia od gier, które mogą wyjaśniać, dlaczego z tą grupą wiąże się cięższa psychopatologia (Loton i in., 2016). Niepokój znaleziono tylko w konsekwencji dla uzależnionych graczy. Opierając się na wynikach badania 1, należy zauważyć, że zidentyfikowane powiązanie między lękiem a „patologiczną grą” wydaje się mieć zastosowanie tylko do „uzależnionych gier” w badaniu 2. Nie znaleźliśmy żadnego wsparcia dla związku między spożywaniem alkoholu a patologicznymi grami w badaniu 1. Jednak badanie typologii ujawniło, że wysokie spożycie alkoholu przewidywało uzależnienie od gier wideo, podczas gdy niskie spożycie alkoholu przewidywało problematyczne gry w badaniu 2. Te odkrycia w przeciwnych kierunkach mogą zlikwidować jakikolwiek możliwy efekt, kiedy konceptualizują patologiczne gry jako konstrukcje jednowymiarowe, i dlatego warto je zauważyć. Wyniki te są jednymi z najbardziej zauważalnych różnic między uzależnionymi graczami a innymi typologiami i mogą wyjaśniać, dlaczego uzależnienie od gier wideo wydaje się powodować poważniejsze dolegliwości zdrowotne niż problematyczne gry (Brunborg i in., 2013). Nie znaleziono żadnych konkretnych wzajemnych powiązań z uzależnionymi grami, co wskazuje, że warunek ten przewiduje bardziej złożoną psychopatologię, a nie jest przewidziany przez zdrowie psychiczne.

Nasze odkrycia pokazują, że agresja fizyczna przewidywała wszystkie kategorie gier w porównaniu z grupą odniesienia. Sugeruje to, że związek między grą a agresją może być wyjaśniony przez młodzież z agresywnymi tendencjami i pokrewnymi cechami psychologicznymi (Kim i in., 2008), będąc bardziej narażonym na patologię gry, niż granie, które jest przyczyną przyszłej agresji. Znaleźliśmy również oznaki podwyższonego poziomu agresji werbalnej jako poprzednika zaangażowanych i problemowych gier, a także w konsekwencji problematycznych gier, ale te odkrycia nie były spójne w trzech falach, ani nie poparte analizą Satorra-Bentlera w badaniu 1 . Podsumowując, nasze odkrycia wskazują, że związek między agresją a typologiami gier powinien zostać zbadany przy użyciu, na przykład, proponowanego modelu zorientowanego na gracza (Ferguson i in., 2017) lub paradygmat gratyfikacji (Sherry i in., 2006), które uwzględniają agencję gracza.

Stabilność i trajektorie typologii gier

Celem badania 3 było zbadanie stabilności czasowej typologii gier oraz przejść między takimi typologiami a grupą kontrastów. Stabilność czasową uzależnionych graczy oszacowano na 35%, co znajduje się pośrodku zakresów podawanych w innych badaniach (<1-84%) (Gentile i in., 2011; van Rooij i in., 2011; Strittmatter i in., 2016; Rothmund i in., 2018). Tak więc dla większości uzależnionych nastolatków w obecnym badaniu nasilenie objawów gry zmniejszyło się w okresie 2. Równoległe zmiany rozwojowe w okresie od 17 do 19 lat (np. Zwiększona odpowiedzialność, romantyczne relacje i aktywności uczniów) (Rothmund i in., 2018) może to wyjaśnić. Z drugiej strony, grupa stabilnych „uzależnionych graczy” to 35%, co jest godne uwagi, co wskazuje, że dla znacznej grupy graczy objawy zaburzeń w grach są trwałe w ciągu 2 lat. Ponadto wysoki odsetek uzależnionych graczy przeszedł do kategorii gier problemowych (53%), co jest również związane z problemami emocjonalnymi i zdrowotnymi (Brunborg i in., 2013).

Odkrycia sugerują, że we wszystkich typologiach graczy, z wyjątkiem osób uzależnionych od gier, istnieje większe prawdopodobieństwo pozostania w tej samej kategorii w czasie niż odejście. Co więcej, nikt z grupy kontrastów nie przeszedł do żadnej z typologii gier, co sugeruje, że symptomy patologicznego grania pojawiają się na początku historii rozwoju. Może to tłumaczyć brak nowych rekrutacji do grup zaangażowanych, problemowych i uzależnionych graczy.