Diagnostyczna stabilność uzależnienia od Internetu w zaburzeniach obsesyjno-kompulsywnych: dane z naturalistycznego rocznego badania leczenia (2015)

Nie wiadomo, czy uzależnienie od Internetu należy zakwalifikować jako pierwotne zaburzenie psychiczne lub wynik leżącego u podstaw zaburzenia psychicznego. Ponadto związek między uzależnieniem od Internetu a zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym pozostaje do zbadania. Postawiliśmy hipotezę, że uzależnienie od Internetu jest przejawem leżącej u podstaw psychopatologii, której leczenie poprawi uzależnienie od internetu.

Do grupy kontrolnej zakwalifikowaliśmy 34 osoby (z uzależnieniem od Internetu lub bez) i porównaliśmy ich z 38 pacjentami z „czystym” zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym (z uzależnieniem od Internetu lub bez). Uzależnienie od Internetu i zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne rozpoznano odpowiednio na podstawie Kwestionariusza Diagnostycznego Younga oraz Podręcznika diagnostyczno-statystycznego zaburzeń psychicznych, wydanie czwarte (DSM-IV). Wyniki w teście uzależnienia od wieku i Internetu były porównywalne zarówno w grupie kontrolnej (lata: 26.87 ± 6.57; wyniki: 43.65 ± 11.56), jak i grupy zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (lata: 27.00 ± 6.13 lat, p = 0.69; wyniki: 43.47 ± 15.21, p = 0.76).

U jedenastu pacjentów z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym (28.95%) zdiagnozowano uzależnienie od Internetu w porównaniu z trzema osobami kontrolnymi (p = 0.039). W grupie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych nie zaobserwowano różnicy w skali obsesyjno-kompulsywnej Yale-Browna (uzależnienie 24.07 ± 3.73 od internetu, uzależnienie od internetu 23.64 ± 4.65; p = 0.76) między uzależnieniem od internetu / zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym a grupy, które nie są uzależnione od internetu / zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Zgodnie z oczekiwaniami wyniki testu uzależnienia od Internetu były wyższe w grupie uzależnienia od Internetu / zespołu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (64.09 ± 9.63) niż w grupie osób, które nie są uzależnione od uzależnienia / zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (35.07 ± 6.37; p = 0.00).

Wszyscy włączeni pacjenci z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi byli następnie leczeni przez okres jednego roku. Leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych poprawiło z czasem wyniki w skali obsesyjno-kompulsywnej Yale-Browna i testu uzależnienia od Internetu. Po 12 miesiącach tylko dwóch z 11 pacjentów z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi (18.18%) spełniło kryteria Kwestionariusza Diagnostycznego Younga dotyczące uzależnienia od Internetu. Podsumowując, leczenie podstawowego zaburzenia poprawiło uzależnienie od Internetu.